Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
03-06-2008
De Devon Rex ..
De Devon Rex .....( huiskat )! Ook deze word aanbevolen aan mensen die allergisch zijn voor katten .... ! !
Herkomst. In 1960 vond men in het Engelse Graafschap Devonschire een kat met een krullende vacht. Tien jaar eerder was in cornwall ook een dergelijke kat aange troffen,de eerste Cornish Rex.De nieuw gevonden kat en zijn nakomelingen werden aanvankelijk dan ook gekruist met Cornish Rexen, omdat men dacht dat het om een identieke vachtmutatie ging.
Al gauw bleek het om een ander soort krullende vacht te gaan en besloot men de tweede vachtmutatie separaat door te fokken en deze te noemen naar het gebied van oorsprong. Het type van de allereerste Devon Rex, een zwarte kater met de naam Kirlee,was erg apart en werd gekenmerkt door een grappig, koboldachtig kopje en een gematigd elegant lichaam. Deze kat vertegenwoordigde het gewenste rasbeeld. Met behulp van vele andere kattenrassen en huiskatten werd de Devon Rex als ras opgebouwd.
Karakter. De Devon is een intelligente kat met een zachtaardig,aanhankelijk karakter. Hij is zeer op mensen gericht, en kan er moeilijk tegen om alleen te zijn. Het liefst heeft hij de hele dag mensen om zich heen; het is dan ook niet verstandig om een Devon Rex zijn dagen in een buitenren te laten slijten, het dier zou wegkwijnen en ziek worden van eenzaamheid.
Ziehier een mooi samengesteld filmpke met een aangenaam muziekdeuntje ...vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!
Ze zijn erg nieuwschierig en willen overal bij betrokken worden. Omdat ze zo intelligent zijn en zo gericht op hun verzorgers kunnen deze katten allerlei kunstjes leren, zoals apporteren van propjes papier en het lopen aan een tuigje. Devon Rexen gaan gewoonlijk goed om met andere katten, maar ook met honden kunnen de meeste het prima vinden. Omdat ze amper verharen, zijn ze voor veel mensen ideale huisdieren.
Uiterlijk De Devon Rex is een vrij kleine kat met een slank, stevig gespierd lichaam.
Bijzonderheden Omdat een Devon Rex erg weinig verhaart, wordt hij wel aanbevolen als huisdier voor mensen die allergisch zijn voor katten. Toch zullen niet alle mensen goed reageren op een Devon Rex als huisgenoot.Kittens van de Devon Rex zijn over het algemeen schaars behaard, de krullende vacht ontwikkelt zich pas later.
De Mexicaanse naakthond is de nationale hond van Mexico. Het is een hondenras met als belangrijkste kenmerk haarloosheid. Het ras vindt zijn oorsprong in Mexico.In eigen land heet het ras Xoloitzquintle Het woord is afgeleid van twee Azteekse woorden; Xolotl (God van de onderwereld) en Itzquintle (Hond). Zodoende betekent het woord dus "Hond van Xolotl". Het woord wordt uitgesproken als Sjolo-its-kwintle. Andere schrijfwijzen zijn "Xoloitzquintle" of Xoloitzcuintli". Andere namen zijn Tepeizeuintli of gewoon Itzquintle.
Historie In Mexico heeft dit natuurlijke ras al een eeuwenoude achtergrond. Er zijn in opgravingen van de precolombiaanse culturen resten van deze honden gevonden, die teruggaan tot voor onze jaartelling. Beroemd zijn de zogenaamde dansende honden van Colima De officiële standaard is in 1999 tot stand gekomen.
Uiterlijk De Mexicaanse naakthond heeft harmonieuze proporties, met een brede borst en lange poten. De verhouding lengte-hoogte hoort 10:9 te zijn. De naaktheid is het meest in het oog springende kenmerk, lichte stugge beharing is echter toegestaan op de kop, voeten en staart. Met de genetische aanleg voor naaktheid komt ook een haast altijd onvolledig gebit. Wat dan ook is toegestaan. Hier het grappig lief filmpke van een puppy ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje ...
Het ras komt in 3 maten voor : klein (25-40cm), middel(40-50cm) en groot (50-60cm). De huidkleur kan verschillen van zwart, olifantgrijs tot brons en wit. Ook komt een vlekkenpatroon regelmatig voor. Albinisme is niet toegestaan !!
Karakter In de omgang is de hond een kalme, stille hond, vrolijk en attent, alert. Waakzaam tegenover vreemden en een goede waakhond. Het is een uitstekende huishond.Vanwege zijn geschiedenis die ver terug gaat in de tijd valt het ras onder de oertypen. Zijn gedrag en karakter is ook nog erg natuurlijk waardoor hij liefst een baas heeft met kennis van de hondentaal. Het is een zachtaardige hond, maar geen slaafse. Zijn liefde moet je verdienen.
Verzorging Er wordt nogal eens gedacht dat een hond zonder haar nauwelijks verzorging behoefd en daarom lekker makkelijk is, maar ook zo'n hond heeft een algemene verzorging nodig. Hieronder staan een aantal verzorgingpunten van de hond waar rekening meegehouden moet worden:
Huid:Acné en of meeëters komen vaak voor. Als dit niet goed wordt bijgehouden kunnen er onstekingen ontstaan. De huid kan uitdrogen en gaan schilferen. De randjes van de oren zijn zeer gevoelig voor kloven. Een goede vochtinbrengende crème doet dan wonderen !
Populatie : De Mexicaanse naakthond komt in Nederland en België nog niet echt veel voor. In 2005 waren er ongeveer 40 exemplaren bekend. Oei ...Veel liefs ...welgekende groetjes .. hiii ... Miryam
De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ...
Benamingen voor de Turkoman veranderden vaak door de eeuwen heen. Naast Bactrisch, Nisaia, Scythisch en Parthisch, werd het paard door Westerlingen sinds de opkomst van het Osmaanse Rijk vaak Turk genoemd, wanneer hij uit bepaalde regios in Perzië kwam zelfs Arab. In de twaalfde eeuw werden Turken en Turkmenen reeds over één kam geschoren . Turkoman stond voor Turk-achtig en voor de meeste Westerlingen betekende dit dat het om een en dezelfde soort ging: de mensen waren allemaal Turks, zo ook de paarden. Turkomans werden dicht bij mensen gehouden. Merries en veulens liepen in kleine kudden op de woestijnvlakte. Hengsten werden aan een touw naast of zelfs in de nomadentent vastgebonden en bouwden een sterke band op met hun meester.
Vaststaat, dat de Turkoman over het algemeen een paard is dat hoog op de benen stond met een recht profiel en zeer dunne beharing. Bont was niet gewenst en de meeste paarden waren valkkleurig, bruin of schimmel. De metaalglans was een uniek kenmerk van de Turkomans en was onderdeel van hun overlevingsmechanismen voor de woestijn, omdat het zonlicht op een andere wijze gebroken werd op hun vacht dan bij andere paardenrassen. Volgens de Turkoman nomaden betekende dit dat de paarden daardoor minder snel oververhit raakten.
Westerse avonturiers beschreven met name hun uithoudingsvermogen, hun hazewindhondachtige uiterlijk en hun fijne beharing. Over het karakter van de Turkoman kan men kort zijn. Turkomans zijn gevoelige eenmanspaarden die slecht reageren op een harde aanpak. Wanneer men het vertrouwen van een Turkoman had, ging het paard door het vuur voor zijn meester. Deze kenmerken zijn terug te vinden in de tegenwoordige takken.
De Turkoman werd tevens in onderlinge races ingezet om het paard in topconditie te houden voor rooftochten. Het belang van zijn snelheid was niet alleen evident voor de mannelijke krijgers, maar ook voor de vrouwen. Bruiden werden doorgaans weggegeven aan de man wiens Turkoman paard de hare het snelst zou inhalen, de bruid had hierin haar eigen paard in de hand zodat zij zoveel mogelijk de man van haar keuze kon helpen in de race
De Britse kapitein van de Royal Light Infantry Rollo Burslem beschreef dat de gegadigden zich ongewapend verzamelden op de beste paarden die ze tot hun beschikking hadden, terwijl de bruid omringd door haar familie op de rug van de beste Turkoman hengst van haar stam, wachtte tot haar vader het startsein gaf Het hebben van een uitstekend paard was dus niet alleen van levensbelang in hun rooftochten en onderlinge vetes maar tevens in het bemachtigen van een goede levenspartner.
Een schildpadkat ...tortie "of " ... tortoiseshell ..
Een kat met enkel ros en zwart heet een "schildpadkat" of "tortie", een afkorting van het Engelse "tortoiseshell" (schildpaddenschild), waar de vacht van deze katten op zou lijken. Soms wordt de term "lapjeskat" ook wel gebruikt voor deze tweekleurige katten. Zwartschildpad en blauwcrème komen, met of zonder wit, veel voor bij rasloze katten, maar ook bij raskatten zie je deze kleurcombinatie vaak.Schildpadkatten zijn bijna altijd vrouwelijk; ze hebben immers twee X-chromosomen nodig. Toch komen er sporadisch schildpadkaters voor; een onderzoek wees uit dat één op de 3000 geboorten een schildpadkater oplevert.
Kleuren bij katers Katers kunnen hun Y chromosoom dat hun tot kater maakt uiteraard alleen maar van hun vader krijgen; de kleur van pa heeft dan ook geen enkele invloed op de kleur van zijn zonen want zijn Y chromosoom is leeg qua kleur. Daaruit vloeit voort dat katers altijd de kleur krijgen van hun moeder. Is moeder rood, dan zijn haar zoons ook rood. Is moeder zwart, dan worden haar zoons ook zwart. Is moeder een schildpad (een beter woord voor lapjeskat) dan heeft zij dus een X chromosoom voor zwart en een X chromosoom voor rood. Ze kan dan ook zowel zwarte als rode zonen voortbrengen.
Kleuren van poezen Hoe is het gesteld met de dames? De kleur van hun vader heeft wél invloed op hun vachtkleur. Poezen hebben immers twee kleurendragende X chromosomen; één kregen ze van hun moeder en de andere van de vader. Beide X chromosomen bevatten informatie voor vachtkleur, dus de informatie rood of zwart. Is de moederpoes rood en de vader ook, dan zijn de kitten eveneens rood. Is moederpoes zwart en de vader ook, dan zijn alle kittens zwart. Maar wat gebeurt er als de moederpoes zwart is en de vader rood? Dan krijgen de dochters van hun moeder een X chromosoom voor zwart en van pa een X chromosoom voor rood. Beide basiskleuren tonen zich dan in de dochter; ze is zwart en rood, ofwel een schildpad !
En wat nu als de moeder een schildpad is en de vader rood? Dan kan het X chromosoom van de moederpoes zowel de informatie rood als zwart bevatten en pa geeft enkel het X chromosoom voor rood. Uit deze combinatie kun je dan ook schildpadkleurige dochters krijgen als rode dochters. Nog een voorbeeldje; moeder is een schildpad en vader is zwart; de dochters kunnen dan schildpad zijn, of zwart.
Een schildpadkater, dat kan dus niet?! Een schildpadkater kan dus eigenlijk niet. Want dat zou betekenen dat hij twee X chromosomen draagt, net zoals een poes, maar zijn genetische code is XY het is een mannetje. Hij kan dus maar één kleur hebben; zwart of rood.
De Yorkshire ... mijnwerkers die een kleine rattenverdelger zochten... !
De Yorkshire, beter gekend onder de benaming Yorkshire Terrier, stamt uit het begin van de 19°eeuw. Het waren mijnwerkers die een kleine rattenverdelger zochten, die niet te groot was om in hun vestzak te kunnen stoppen. Deze mijnwerkers uit de streek van West Riding in Engeland kruisten black and tan terriers met Paisleys, met Clyesdales, en ook nog met de Skye en de Dandie Dinmont Terrier. Als laatste werd daaronder ook nog de Maltezer gekruist .
Een York is een klein blijvend hondje dat van 2 tot 3 kilo zwaar wordt Hij krijgt een zeer lange zijdeachtige vacht. De kleur is grijs met goudbruine tekeningen. De pups hebben meestal nog zwarte haren, maar bij het ouder worden, krijgen ze de grijze kleur.
Of deze kleine dotjes slim zijn .... ? Ghiii ... ziehier hoe onwijs slim ze wel kunnen zijn ... prachtig mooi om zien ... zeker de moeite om zien vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje ...
Dit rasje moet elke dag gekamd en geborsteld worden. Als u hier geen voldoende tijd voor heeft, kan u de Yorkshire ook in een trimsalon laten kortknippen.
De York is een levendig, lief, (over)moedig en waaks hondje, die altijd oplettend zijn ,en onmiddellijk beginnen te blaffen, wanneer er onraad is, of vreemde personen in de buurt komen.Hoe klein deze dotjes wel zijn kun je zien in het hierna volgend filmpje ... ghiiiii ... super klein ... knipoogje !!
De Yorkshire Terriër is een snelle leerling, en men kan hem alles goed aanleren. Dit hondje kan perfect op een flatje gehouden worden.Ghiiiii ... snoezig toch ... smile knipoogje ... !!
De PASO FINO een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld...
Graag laat ik je kennis maken met een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld, de PASO FINO. Het grote verschil tussen een PASO FINO en andere paarden is zijn "GAIT" ... !
Ik geef nooit vlug mijn persoonlijke mening over iets ...maar is zelfs voor mij de eerste keer dat ik kennis mocht maken met deze toch uitzondelijke pas , de " GAIT " ...en zet dan ook dadelijk een filmpje ter beschikking ... pfffff ... daar gaan we ... vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje !
Naast de stap, draf en galop heeft de PASO FINO nog een uiterst comfortabele karakteristieke viertakts laterale gang. Wanneer een Paso Fino "GAIT", ontstaat er een schommelvrije zone, juist daar waar het zadel ligt.
Dit heeft als gevolg dat je totaal stil zit, zonder hiervoor moeite te doen. Voor de paardenkenners ... dit is geen tölt ... k zou de twee eens samen moeten zetten ..de " GAIT is een vezamelde pas ..hoe meer verzameld ...des te meer punten men kan scoren !!!
Een PASO FINO is in vele opzichten, een ideaal familiepaard. Het is een trouw, atletisch, sierlijk en elegant paard. Verder heeft de PASO FINO een zeer vriendelijk karakter. Het is dan ook een intelligent, aanhankelijk en gemakkelijk te houden paard.
De PASO FINO houdt van mensen. Het ras komt in alle kleuren voor. De schofthoogte ligt normaal tussen 147 cm en 156 cm.
De Paso Fino is een paard voor alle seizoenen, klimaten en doeleinden. Het unieke comfort opent een wereld voor alle ruiters. ... zijn er nog woorden voor nodig ... !
Veel liefs ...PASO vriendelijke groetjes ... Miryam
De oorsprong van de Tonkanees ligt mogelijk vele jaren terug toen de Siamezen vanuit de oosterse in de westerse wereld geïntroduceerd werden. Men denkt dat sommige van de chocolate Siamezen van toen in werkelijkheid Tonkanezen waren. Zeker is in ieder geval dat in 1930 dr. Joseph Thompson in Amerika in het bezit kwam van een kat uit de Oriënt met een Tonkanees kleurpatroon, genaamd Wong Mau.
Hij was zo geïnteresseerd in deze kleur en dit vachtpatroon dat hij met een aantal ervaren fokkers een fokprogramma opzette. Als partner werd gekozen voor de Siamees die in die tijd qua bouw het ras het meest benaderde. Uit deze kruising kwamen Siamezen en Tonkanezen. Kruiste men de Tonkanezen onderling dan ontstonden behalve Siamezen en Tonkanezen nog een ander type effen gekleurde katten met geen blauwe maar goudgroene ogen.
Hieruit is later de Burmees ontwikkeld. De Tonkanezen waren robuuste katten die aanvankelijk onder de naam Golden Siamese door het leven gingen. Helaas sloeg het ras niet erg aan. Het zou tot in de jaren zestig duren voor het ras enige populariteit begon te krijgen. Voor de ontwikkeling van het ras maakte men gebruik van kruisingen tussen Siamezen en Burmezen. De naam werd in die periode gewijzigd in Tonkanees. Het ras werd rond 1974 erkend.
Dit is een actieve en alerte kat die veel ruimte nodig heeft. Hij is erg beweeglijk en nieuwsgierig en daardoor geneigd weg te lopen. Hij heeft daarom bij voorkeur een afgezette tuin nodig. Het is een zeer sociale en zachtaardige kat, die niet graag alleen is. U kunt dan ook beter geen Tonkanees als enig huisdier nemen. Neem er twee of zorg voor gezelschap in de vorm van een andere kat of hond.
De Boxer ... onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas en gezin
De verre voorouders van de Boxer waren zware, dogachtige honden die gebruikt werden als verdedings- en als vechthond tegen stieren en beren. Het waren dus vaak woeste en agressieve dieren.
Al gauw bleek dat een kleinere variant een betere vechter zou zijn en daarop werd de Duitse Bullenbijter, die deze eigenschappen had, populair. Het is deze Bullenbijter die met de Engelse Bulldog werd gekruist en aanleiding gaf tot het ontstaan van de Boxer zoals we die nu kennen.
De Boxer is een opgewekte en temperamentvolle hond die nu meer een huishond geworden is.Hij is onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas en gezin en zal deze als het nodig blijkt ook sterk verdedigen. Een goed opgevoede Boxer is rustig, lief voor kinderen en vraagt om genegenheid van zijn leefomgeving.Hij is vrolijk en is altijd te vinden voor spelletjes.Hoe rustig en trouw hij wel is zie je in het hierop volgend filmpje ... smile ... ik kreeg er een kippevelletje van ... een hond midden in een groep eenden laten zitten ... komen er ook nog enkele katten aan hem snuffelen ... en geen greintje van ontrouw te bespeuren van deze schattige hond ... prachtig op een rustgevend melodieke naar voor gebracht ... zien é !! ... knipoogje vergeet evenwel het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
We mogen echter niet vergeten dat hij nog steeds het bloed heeft van een echte vechthond. En daarom is het uiterst belangrijk om hem reeds vanaf zijn jonge jaren léren te gehoorzamen.
Mits de juiste toenadering is hij immers goed af te richten. Deze dynamische en onvermoeibare hond is strijdlustig en zal, indien de omstandigheden van die aard zijn, een geduchte tegenstander onverschrokken aanvallen. Zijn sterke eigenschappen kunnen echter ook positief gebruikt worden en daarom is deze hond bijvoorbeeld ook geschikt als politiehond.
De Buckskin is net als de Palomino en American Cream geen apart ras maar een register op kleur. Buckskin paarden zouden wel bepaalde eigenschappen hebben die teruggaan op de wilde paarden waardoor ze sterker zijn dan paarden van andere kleuren.
Er zijn verschillende registers en organisaties die zijn opgericht voor de Buckskin om de kleur te behouden en te promoten. De American Buckskin Registry Association is de oudste organisatie en is opgericht in 1963. Ook is er de International Buckskin Horse Association die op dit moment het grootste register heeft en is opgericht in 1971.
Beide organisaties geloven dat de Buckskin meer is dan alleen een kleur paard. Zijn wildkleur laat zien dat er een sterke band is met wilde paarden zoals de Tarpan en de Przewalski. De paarden zouden dan ook sterker zijn en meer uithoudingsvermogen hebben dan paarden met een andere kleur. Ook zouden ze hardere hoeven hebben, sterkere botten en een betere gezondheid. Deze uitspraken zijn nog niet wetenschappelijk bewezen
De kleur van het paard is bij de Buckskin het belangrijkst. Het paard moet of valk zijn of een wildkleur hebben. Wildkleur bruin, zwart en vos zijn alledrie toegestaan.Hoe allround ze wel zijn zie je in het hierop volgend filmpke smile ... vergeet evenwel het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Naast de kleur moet het paard aan weinig andere eisen voldoen: het mag geen trekpaard of koudbloed zijn, en groter dan 1.42. Onder die maat worden de paarden wel geregistreerd, maar in een apart ponyregister.Aangezien bijna alle typen paarden mogen worden ingeschreven, is er geen algemene beschrijving van het karakter te geven.
Herkomst Britse Korthaar katten werden rond 1870 in Groot-Brittannië gefokt uit mooie huiskatten, waarna het inkruisen van Perzen heeft gezorgd voor de massieve, gedrongen vorm en het bolle hoofd. Zoals de naam al doet vermoeden, is dit een ras met een korte vacht. Hoe ze speels ze wel zijn zie je in het hierna opvolgend filmpke .... Kitten en mams ... smile ... vergeet evenwel het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Britse Korthaar katten moeten onderscheiden worden van (vooral in Scandinavië voorkomende) Europese Korthaar katten, die een gladdere vacht, langere poten, een langere snuit en grotere oren hebben.
Dan bestaan er ook nog American Shorthair katten. Verder is er een verwantschap met de Exotic Shorthair, maar daarbij is de vachttextuur die van Perzen. Helaas worden blauwe Britse Korthaar katten, ten onrechte, nogal eens verward met Karthuizers (Chartreux), maar deze zijn oorspronkelijk afkomstig uit Frankrijk en hebben een meer trapeziumvormig hoofd, amandelvormige ogen en hoog op het hoofd geplaatste oren.
Karakter Als kittens zijn Britse Korthaar katten heerlijk speels. Later worden het rustige en vriendelijke katten met een zeer gelijkmatig karakter. Ze kunnen uitstekend zichzelf vermaken, houden erg van slapen, maar vinden het ook heerlijk om geknuffeld en geaaid te worden.Wel blijven ze spelen heel leuk vinden, Het zijn gezelllige knuffelberen. Bovendien kunnen ze over het algemeen prima opschieten met kinderen, honden en andere katten. Ze kunnen uitstekend aarden in bovenwoning of flat, maar een terras of tuin vinden ze ook prettig.
Verzorging Britten zijn zeer gesteld op gezelschap van mensen of andere huisdieren. Hun dagelijkse portie aandacht waarderen ze evenveel als hun natje en droogje. Echter, het zal bijna niemand moeite kosten regelmatig zo'n heerlijke "teddy" te knuffelen en lekker tegen hem of haar aan te kletsen. De verzorging bestaat uit het wekelijks borstelen van de vacht en het (indien gewenst) regelmatig knippen van de nagelpunten met een goede nageltang. Controle van de binnenkant van de oorschelpen en het (zo nodig) zeer voorzichtig
De Bobtail is één van de oudste rassen van de herdershonden en wordt ook Old English Sheepdog genoemd.Zijn afkomst is nog steeds niet heel duidelijk. Er doet een theorie de ronde dat hij zou ontstaan zijn door de kruising van een Briard en de Russische Owtchan. In de 19de eeuw was hij een beschermer van de kuddes en een schapenhoeder. In die periode waren deze honden nogal wild en wantrouwig, maar hun karakter is later veranderd tot een lieve gezinshond zoals we die nu kennen.
Zijn naam heeft de Old English Sheepdog te danken aan zijn gecoupeerde staart, vroeger ook ´bobbed tail´ genoemd. Heel typerend voor dit ras is ... ze denken echt steeds op je schoot te moeten zitten alsof ze een zo ontzettend klein iets zijn ... ghiiii ... ook worden ze als puppy zwart wit geboren en naarmate ze ouder worden veranderd het zwart in t grijs ... !
Zie hier een prachtig aangenaam filmpke van deze wolbalen ... hetzij euhh puppys vergeet evenwel het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
De Bobtail is een goedmoedige en trouwe hond. Hij is erg liefdevol voor zijn baas en gehecht aan zijn familie. Het is van oorsprong een herdershond en hij heeft nog steeds het gevoel dat hij zijn ´kudde´ samen moet houden. Deze grote hond is een echte kindervriend, maar men laat kleine kinderen best nooit alleen bij een hond achter.
De Bobtail is ook een waakhond. Hij zal luidruchtig blaffen als hij onraad ruikt, maar hij wordt nooit agressief en zal niet bijten. Zijn indrukwekkend voorkomen is meestal genoeg. Deze hond heeft een zelfbewust en rustig karakter, maar is ook speels en durft al eens streken uit te halen. Daarom is een strenge, maar fijngevoelige opvoeding nodig om hem de juiste gewoonten bij te brengen
Deze levendige, speelse, onstuimige hond is noch schuw, noch agressief.Hij is aanhankelijk, gehoorzaam, trouw, met een gelijkmatig karakter.Hij is een ideale oppas voor kinderen en wordt dan ook wel Nanny Dog genoemd.Hij heeft een wakerinstinct en is niet bijterig.Met zijn wollige gezicht en zijn gebroken stem is hij trouwens niet erg afschrikwekkend.
De Connemara Pony is afkomstig uit Ierland. Een gebied in het uiterste westen dat Connemara heet en waar de pony zijn naam aan dankt. Eeuwen lang leefden de pony's in het onherbergzame en heuvelachtige gebied in halfwilde staat. Het gebied staat bekend om zijn gure klimaat; veel regen, mist en wind en vooral weinig voedsel. De Connemara is een uiteindelijk product van de oude West-Europese rassen en de destijds op Arabieren gelijkende paarden.
Door het bizarre klimaat konden slechts de sterkste dieren overleven en zodoende bleef er een sterk en gehard paardje over. De huidige Connemara is een robuuste pony met adel en uitstraling.Ziehier een prachtig filmpke ... op een aangenaam muziekdeuntje naar voor gebracht ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ... !
De Connemara pony bezit een prettig karakter. Ze zijn intelligent, vriendelijk en eerlijk en houden ervan met mensen te werken. De Connemara heeft weinig vluchtneiging, een eigenschap dat veel bergpony's gemeen hebben.
Tot op hoge leeftijd kan het dier werken en met gemak kan het ook een volwassene dragen. De Connemara is daardoor en mede door zijn goede bouw en uithoudingsvermogen een ideale sport en familie pony. Zoals bij veel ponyrassen zijn er ook onder de Connemara's wel eens wat eigenwijze types maar opvoeding speelt ook hier een grote rol!
De Connemara bezit een uitstekend springvermogen en presteert bijzonder goed in de dressuur maar ook in de cross. Daarnaast zijn ze prima te gebruiken bij het aangespannen rijden in zowel enkel-, dubbel- en vierspan. Door hun uithoudingsvermogen en tredzekere pas presteren de Connemara's ook goed bij het Endurance rijden en zelfs de Western sport heeft de Connemara inmiddels ontdekt.
De Maine Coon .... is het grootste kattenras ter wereld...
Het kattenras Maine Coon is het grootste kattenras ter wereld. En dan niet zozeer qua aantal raskatten, waar ze ook wel een eind mee komen, maar wel qua afmeting en gewicht van de Maine Coons zelf. Een kater kan zelfs een kilo of 8-9 wegen, natuurlijk in gezonde conditie. Hoewel de naam nog wel eens verkeerd gespeld wordt zoals Main Coon is het toch echt Maine Coon. Aangezien het eerste deel van de naam, Maine, vernoemd is naar de staat Maine uit de Verenigde Staten.
De Maine Coon heeft ook een erg natuurlijk uiterlijk, dit komt bijvoorbeeld door de vaak gestreepte vacht in bruin of zilver. Natuurlijk zijn er ook allerlei patroon en kleurvarianten zoals bijvoorbeeld een effen Maine Coon.
Wat ook voor het natuurlijke uiterlijk zorgt zijn de halflangharige vacht, volle staart, een kraag en bij een groot deel van de Maine Coons ook pluimpjes op de oren. Dit alles maakt het dus dat de Maine Coon er niet uitziet als een speciaal gefokt ras zoals sommigen met een stompe neus of geheel naakt.
Qua karakter is het ook een geschikte gezelschapskat, Maine Coons zijn over het algemeen goed gehumeurd, intelligent, houden wel van wat spelen, zijn verdraagzaam met mensen en andere dieren en doen meestal ook geen vlieg kwaad. Al moet dat laatste natuurlijk niet te letterlijk genomen worden. Ziehier een prachtig lief filmpke ... twee snoezige kittens ... met een aangenaam fluisterend liedje ... hmm... Voor de kijklustigen onder jullie ... hmm ... vergeet evenwel het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Ook zijn Maine Coons vaak erg nieuwsgierig en willen daarom bij van allerlei dingen neuzen en met je meelopen en ze zijn zo af en toe ondeugend door bijvoorbeeld stiekem iets te jatten. Verder is de Maine Coon niet een echt prater en mauwen ze meestel enkel wanneer ze bijvoorbeeld door een deur willen of wat eten verwachten. Natuurlijk zijn er uitzonderingen die hele verhalen hebben.
Verkeer en veiligheid te paard ... (Volgens Belgische Wetgeving)
Ruiters zijn weggebruikers net zoals voetgangers, fietsers en autobestuurders. Zij hebben rechten en plichten. Die staan geschreven in het verkeersreglement. Hoe oud moet je zijn en wat moet je kunnen om je te paard op straat te begeven? Wat is je plaats op de weg? Hoe moeten andere weggebruikers zich tegenover jou gedragen? Hoe zit het met aangespannen voertuigen? Verplichte lectuur voor iedereen die ervan droomt met zijn viervoeter(s) op wandeling te gaan op de openbare weg.
Wanneer geldt het verkeersreglement ? Het verkeersreglement is van toepassing op ruiters die zich op de openbare weg begeven. Een openbare weg is elke weg die door voor het verkeer openstaat.
Dit betekent dat ook aardewegen of paden - bijvoorbeeld in een bos, veld of park - openbare wegen zijn als er verkeer toegelaten is. Is de toegang echter beperkt, dan vervalt het openbaar karakter. Zo zal een weg die bijvoorbeeld naar een manege of een oefenterrein leidt en voorbehouden is voor leden van de club of de deelnemers aan een oefenterrein, niet als een openbare weg wordt beschouwd. dit privé-karakter kan nog worden versterkt door verbodsvoorschriften, afsluitingen, hekken, enz.
Gelden er dan geen regels op privé-wegen? Je moet rekening houden met het voorzichtigheidsprincipe. Zie erop toe dat jij zowel het paard voorbereid zijn op allerlei omstandigheden die je kan tegenkomen onderweg ... een grasmachine... plassen water , onweer , motto , brug ... opschrikkende dieren ... hier in het filmpke word je wel duidelijk wat er kan gebeuren ... op een ... zoals gewoonlijk rustige alledaagse wandeling met je geliefde viervoeter ... ! ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ... ! !
Dit wil zeggen dat je ook hier regels moet respecteren die analoog zijn aan het verkeersreglement: voorrang (van rechts), manoeuvres, beheersing van de snelheid, enz. Tot slot is ook het begrip openbare plaats voor ruiters van belang. Het gaat niet alleen om de openbare weg, maar ook om terreinen die voor het grote publiek of voor een zeker aantal personen toegankelijk zijn. Zo zijn overtredingen op het vlak van vluchtmisdrijf, dronkenschap en drugsgebruik zowel strafbaar op de openbare weg als op openbare terreinen.
Veel liefs ... hmm als ruiter weet je nu ... euhm ... toch al een beetje hoe het moet als je de openbare weg op moet ...veiligheid eerst ... groetjes Miryam
De Noorse Elkhound is duizenden jaren oud en daarmee een van de oudste rassen die er zijn. Deze honden hebben jagers vergezeld sinds 4000 tot 5000 voor Christus. De Noorse Elkhound werd in Scandinavië gebruikt om op groot wild te jagen en ook op elanden, waar hij zijn naam door heeft gekregen. In de huidige tijd heeft de Noorse Elkhound zich door zijn vriendelijke en betrouwbare karakter zich in vele huizen een plaats verworven als geliefd huisdier. Dit ras werd in 1877 voor het eerst tentoongesteld. In 1923 is de Elkhound Club opgericht en is het ras officieel erkend door de British Kennel Club.
De Noorse Elkhound is een onbevreesde en vriendelijke hond. Terwijl sommige exemplaren enigszins gereserveerd kunnen zijn tegenover vreemden, zal de Noorse Elkhound wanneer hij de mensen heeft leren kennen, ze met enthousiasme begroeten. Deze honden zijn zeer betrouwbare, energieke en alerte begeleiders voor kinderen en gevoelige bewakingshonden. Deze hond is zeer zindelijk en volgzaam.
Het bijzondere karakter van de elandenjacht stelt hele speciale eisen aan de hond. Hij kan elanden tegenover zich krijgen van wel 300 kg. De hond moet de mannetjeseland uitkiezen en er vervolgens voor zorgen dat het dier zich op hem richt. Daartoe moet hij het dier op allerhande manieren hinderen en tegenhouden, zodat het op dezelfde plek blijft en geen aandacht heeft voor het echte gevaar: de jager Als jager is hij heel moedig en behendig, met een bijzonder groot uithoudingsvermogen.De Noorse Elandhond is naast de jacht ook geschikt als gezelschapshond.
Het is een goede waakhond, normaal gesproken toch vriendelijk maar onafhankelijk van aard. Thuis gedraagt hij zich rustig, terwijl hij buiten heel actief is. Naar vreemden is hij wat gereserveerd, maar bekenden begroet hij uitbundig. Naar andere honden toe gedragen ze zich soms wat dominant, maar ze kunnen doorgaans goed met hen overweg.Ook met kinderen kunnen ze vrij goed omgaan, althans wanneer ze niet worden geplaagd. Door blaffen kondigen ze bezoek aan, maar verder doen ze niets.
Vergeleken met andere Poolhonden zijn de Noorse Elandhonden wat minder eigenzinnig en onafhankelijk.Wel is het van belang om de hond consequent maar liefdevol en rechtvaardig op te voeden en te behandelen.Hij voelt zich echt beledigd wanneer hij onterecht wordt bestraft en laat dat blijken door zijn baas te negeren.
Hij is liefdevol, trouw en is tegelijkertijd gevoelig. De Noorse Elkhound heeft zijn eigen gedachten en is behoorlijk onafhankelijk, een karaktertrek die bij de noordpoolhonden gewoon is. Onnodig baden moet worden vermeden, omdat daardoor de natuurlijke vetten van de huid worden verwijderd. Net als andere poolhonden heeft de Noorse Elkhound niet de gebruikelijke hondengeur. De vacht is zowel water als vuil bestendig.
De Brits Langhaar of de 'lowlander' ... onder de loep .... ! !
Uiterlijk Voor de Lowlander geldt dezelfde rasstandaard als voor de Britse korthaar met uitzondering van de vachtlengte die halflang tot lang kan zijn. Lowlander katten zijn middelgrote katten. Ze behoren een brede borstkas en een korte, gespierde rug te hebben, de bouw behoort in alle opzichten gedrongen te zijn. De poten zijn kort en recht, met ronde, stevige voetjes. De dikke staart is kort tot gemiddeld van lengte.
De kop is rond, met volle wangen en een brede schedel, en staat geplaatst op een korte en dikke, gespierde nek. De kleine oren zijn kort en breed aan de basis, en staan ver uit elkaar. De ogen zijn groot en rond; ze kunnen verschillende kleuren hebben, afhankelijk van de kleur van de vacht. De brede neus is kort en recht, en de neusaanzet mag niet te "plat" zijn,maar moet in een lichte welving in het voorhoofd overgaan. De kin is stevig en goed ontwikkeld. Lowlander katten combineren een mooie, gedrongen bouw met een langharige vacht en zijn vriendelijke en rustige huisdieren
Zowel in België als Engeland, Frankrijk en Nederland willen fokkers van langharige Britten (pluizen) de naam "Lowlander" aan de langharige Brit gaan geven en als ras laten erkennen. Dit is natuurlijk niet zo vreemd omdat veel rassen hun langharige variant of omgekeerd kennen. Ziehier een prachtig aangenaam filmpke ... een compilatie van allerlei ... enjoy it ... knipoogje .... hiiiiiiii ... Vergeet evenwel het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ....
Karakter Lowlander katten staan net als Brits-Korthaar katten bekend om hun gelijkmatige en aangename humeur ze zijn misschien wel iets aanhankelijker dan de Brits korthaar, maar dat kan natuurlijk per kat verschillen. De meeste katten zijn uiterst verdraagzaam en vriendelijk, ze hebben een groot aanpassingsvermogen. De kittens zijn tot op een leeftijd van ongeveer een tot twee jaar net zo speels als andere katten, maar daarna worden de meeste wat minder actief en laten ze hun aanwezigheid nooit zo nadrukkelijk blijken, het ligt niet in hun aard om luidruchtig om aandacht te vragen.
Ze kunnen zichzelf redelijk goed bezighouden. Soms liggen ze uren ergens te slapen, maar ze houden er ook van om geknuffeld en geaaid te worden, en veel contact met de huisgenoten stellen ze zeker op prijs. Ondanks hun zachte karakter vinden Lowlander katten niet altijd alles maar goed, ze blijven hun eigen karakter behouden en als ze het ergens niet mee eens zijn zullen ze dat zeker laten merken.
Veel liefs ... spinnende groetjes ... hiiiii .... Miryam
De Suffolk Punch is een innemend paard met heel eigen kenmerken ...
De Suffolk Punch is een innemend paard met heel eigen kenmerken. Hij is het oudste zware ras van Groot-Brittannië en word ergens beschreven als 'een soort Engels paard, met korste benen en een doep lichaam, een korte, dikke kerel'- en dat klopt precies. Zijn oorsprong is onduidelijk, maar William Candem schrijft in zijn in 1586 gepubliceerde Britannia dat het ras van 80 jaar bestaat. Het is sober, vroegrijp, met een lange levensduur, en heeft op vele Europese en Russische zware paardenrassen zijn stempel gedrukt. Het is ook naar de VS uitgevoerd en zelfs naar Pakistan, waar het werd gebruikt om cavaleriepaarden en muildieren te fokken.
Elke Suffolk Punch gaat terug op één enkele hengst, het paard Thomas Crisp uit Ufford, stamboeknummer 404, dat in 1768 geboren werd. Deze hengst werd gebruikt in de omgeving van Woodbridgem Saxmundham en Framlingham, nog steeds een centrum van de fokkerij van Suffolk Punches. Hij had korte benen, een diep lichaam, was een helderrode vos met een schofthoogte van 1,57m en had een beter hoofd dan zijn tijdgenoten. Crisp prees hem aan als 'in staat om goede koetspaarden voort te brengen'. Alle Suffolk Punches zijn vossen. De in 1877 opgerichte Suffolk Horse Society erkent zeven tinten, die van bleke, bijna meel-achtige kleur naar een donkere, haast bruine tint gaan. De meest voorkomende tint is helderrood.
Het uithoudingsvermogen en de trekkracht van de Suffolk Punch zijn enorm, maar hij heeft minder voer nodig dan andere, soortgelijke rassen. Vroeger werkten paarden acht uur per dag en kregen dan twee keer te eten. De Suffolk Punch hoefde maar één keer per dag gevoert te worden, hij dankt zijn bestaan aan een enkel paard, maar een groot deel van zijn verdere ontwikkeling slechts aan een man, Herman Biddell, de eerste secretaris van de Suffolk Horse Society. Hij stelde het eerste stamboek op, The Suffolk Horse History and Stud Book, dat in 1880 werd gepubliceerd. Het bevat een geschiedenis van het ras, van de landbouwmethode in het graafschap, een register van 1230 hengsten en 1120 merries, lijsten van kampioenen en een rasstandaard die nu nog steeds gebruikt word.
Op jaarmarkten in Suffolk werd zijn kracht getest door een paard aan een boomstam vast te maken. Zelfs als het paard de stam niet in beweging kreeg, slaagde het toch voor de test als het op zijn knieën ging liggen. Deze trekhouding werd kenmerkend voor het ras. Een andere test betrof achteruit lopen, iets wat hij voor het werk in de stad moest kunnen. De uitzonderljike trekkracht van de Suffolk Punch word vooral veroorzaakt door zijn diepe schouders, een kenmerk dat door de vroegere fokkers met zorg is ontwikkeld en ideaal is voor zwaar trekwerk.De moderne Suffolk Punch is groter dan zijn voorouders en 1,65/1,70m hoog. Zijn bewegingen zijn opvallend: de stap is krachtig met veel veerkracht en de draf is vrij vlak en heeft een soort cadans die bij andere zware rassen niet voorkomt.
Ondanks dat het een groot paard is, is de Suffolk sober, hij heeft weinig voer nodig, is vroegrijp en kan een hoge leeftijd bereiken. Suffolks kunnen met twee jaar al licht werk verrichten en op driejarige leeftijd kunnen ze volop aan het werk.Ziehier een prachtig filmpje gebracht op een ritmisch aangenaam muziekje ... let wel , zowel in country cross , jumping en dressuur is één en dezelfde paard een kruising van Suffolk en Hannoveraan ...vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ! !
Verder kunnen ze wel dertig jaar oud worden en op hun twintigste nog werken en veulens krijgen. De Suffolk is een van de populairste boeren- en trekpaarden, niet alleen in Engeland, maar ook in het buitenland.
De Berner sennenhond ... een waakzaam maar beheerst karakter ... !
De Berner sennen hond is een middelgrote, krachtig gebouwde berghond van Zwitserse afkomst. De hond heeft een schofthoogte van ongeveer 65 cm en is overwegend zwart met bruinwitte aftekeningen op kop, borst en poten. De vacht is lang en golvend. De naam van het ras verwijst naar Bern waar deze hond gefokt werd. 'Sennen' betekent zoveel als 'boeren in de Alpen'.
Functie De Berner sennen hond is gefokt als hoeder van vee, als trekdier en als waakhond. De hond is in staat om vee te hoeden zonder menselijk toezicht. In sommige Zwitserse dorpen worden Berner sennenhonden nog steeds gebruikt om karren met melkbussen te trekken.
Geschiedenis Beweerd wordt dat het ras afstamt van zwarte dogachtige honden die de Romeinen in Zwitserland importeerden. Hieruit ontwikkelden zich verschillende typen sennenhonden ('boerenhonden'). Deze rassen verdwenen echter geleidelijk totdat een aantal Zwitserse kynologen in het Dürrbachgebied in de buurt van Bern zich gingen toeleggen op het fokken van de huidige Berner sennenhond. De hond die eerst 'Dürrbächler' werd genoemd kreeg zijn huidige naam een jaar na de oprichting van de eerste vereniging voor dit ras in 1908.
De Berner sennenhond hoort een waakzaam maar beheerst karakter te hebben. De waakzaamheid van de Berner beperkt zich tot het terrein en de leden van het eigen gezin. Ziehier het prachtig filmpje van een opgroeiende nest Berner sennertjes ... hiii ... hou het wit puntje van de staartjes in de gaten ... als zo een horde puppy's komt afgelopen ....super lief en prachtig mooi om zien ... ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ... hiii ... ! !
De hond is niet overmatig fel en grijpt alleen in wanneer het echt nodig is. Tegenover eigen mensen is de Berner sennenhond zeer aanhankelijk.
De zelfstandigheid die de Berner sennenhond heeft ontwikkeld vanwege de taken waarvoor hij is gefokt, kan leiden tot eigenwijs gedrag. Dit maakt dat het ras een zeer consequente training nodig heeft. De hond kan goed overweg met kinderen.
Een experimenteel ras dat in de jaren tachtig in Engeland werd gecreëerd. Eigenlijk een mooie naam voor de Siamees of Balinees Bi-colour.
Uiterlijk Oosters van bouw, met een slank, elegant lichaam, lange hals en wigvormig hoofd met grote oren. De vacht is wit met gekleurde vlekken. Seychellois kunnen zowel lang- als kortharig zijn, hun ogen zijn blauw. De witte tekening komt in diverse patronen voor, onder andere : Seychellois Septième : wit, met een gekleurde staart en grote gekleurde vlekken op kop, lichaam en poten. Seychellois Huitième : wit, met een gekleurde staart en kleine gekleurde vlekken op kop en poten. Seychellois Neuvième : bijna geheel wit, met een gekleurde staart en slechts kleine gekleurde vlekken op de kop.
Geschiedenis Een reportage over de Seychellen vormde de inspiratie voor dit ras. De Britse fokster Pat Turner nam zich voor om het vachtpatroon te gaan fokken van de katten van de Seychellen. Dat bestond uit een bijna witte kat met kleine gekleurde vlekken en een geheel gekleurde staart (eigenlijk het Van-patroon).
Zij startte haar project in 1984, samen met een andere fokster, Julie Smith. Als uitgangsmateriaal kozen ze twee Perzische poezen, schildpadkleurig met wit, en twee Siamese katers.
De nakomelingen werd teruggepaard aan Siamezen en Oosters Kortharen. Ziehier een prachtig speels filmpje ... van Siamese kittens ... grappig mooi om zien... Vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! ... knipoogje ... smile ! !
Bij elke generatie kwam het Seychellen-patroon versterkt te voorschijn. De eerste volledige geslaagde Seychellois in het programma waren Félicité, Victoria, Amirante en Thérèse en de eerste twee werden geshowd bij de introductie van het ras op een kattenshow in 1988.
Het waren de eerste katten die onder hun nieuwe naam uitkwamen. In 1989 werd de Seychellois Cat Society opgericht en was de toekomst van het ras verzekerd. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als atletisch, warhoofdig, veeleisend en extravert
De Camargue .... liefdevol de witte paarden der zee genoemd ... !
De Camargue is een van oudsher inheems ras in de Rhõnedelta van Zuid-Frankrijk. Aangenomen wordt dat de Camargue-pony afstamt van een voorhistorisch paardenras. Ook heeft de Camargue een flinke scheut Oosters bloed dat voornamelijk afkomstig is van de Berber. Ze leven van wat ze in de rietvelden aan eetbaars bij elkaar kunnen schrapen. De geïsoleerde ligging van de Camargue zorgde ervoor dat de wilde kudde witte paarden (manades) niet beïnvloed werd door inmengingen van buitenaf.
Het gebied waarin de Camargue-pony's leven bestaat hoofdzakelijk uit moerasland en is uiterst onherbergzaam. De pony's leven in kudden van 40 tot 50 dieren in een half wilde staat.De ruige omgeving heeft het ras uiterst taai gemaakt.De getemde pony's worden gebruikt bij het hoeden van de zwarte stieren van de Camargue. Ziehier een prachtig mooi filmpje ... Lorenzo the french flying man ... hiiii ... hij werkt enkel met Camargue paarden ... echt de moeite om te zien ... euh hum ... knipoogje ... Vergeet het muziekje in linker kolom niet uit te zetten hé ... voor je dit aanklikt ... ! !
De rijdieren van de veehoeders worden liefdevol "de witte paarden der zee" genoemd.De camargue-pony heeft een vrij lang en lomp hoofd met grove trekken. Duidelijk blijkt hieruit de verwantschap met het prehistorische paard.
De hals is kort en gaat over in een rechte steile schouder. De kleur is altijd schimmel. Hij heeft een weelderige staart en manen. De stap is levendig, draven doet hij zelden en die is dan zeer stroef. De galop is soepel. De camargue-pony heeft een groot uithoudingsvermogen en kan zeer oud worden. De hoogte ligt tussen de 1.33 en 1.43 cm.
Veel liefs ...welgekende groetjes .. hiii ... Miryam
Old English Sheepdog .....of de Bobtail...
