Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
22-03-2009
De Australische Tiffanie kat ...
De Australische Tiffanie kat ... een visie in een zilveren sluier ! !
Naar mijn mening, is de meest exquise of edele kat de Chinchilla met zijn zilveren getinte vacht en afgelijnde ogen rond die mooie lichtgevende opmerkelijke groene ogen.(net alsof ze een eyeliner gebruiken)
De Chinchilla vergt nochtans een grote verzorging
De Birmaan, anderzijds, is een prachtige kat met een grote persoonlijkheid, hartelijk en tevens weinig in onderhoud. Ziehier een grappig filmpje van spelende Ragdol kittens ghiiiiii ...Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ... ! !
Meng hen samen allebei en na twee generaties kunt u de Australische Tiffanie bekomen; even mooi als de Chinchilla maar met een laag onderhoud en een semi-langharige vacht. En met een buitengewoon hartelijke persoonlijkheid van het Birmaanse type
Eén van de meest overweldigende eigenschappen van dit ras zijn de mooie levendige groene ogen,wat twee jaar kan vergen om zich te ontwikkelen;en bij de kleine kittens eerst voorkomt alsprachtig marineblauw. De verscheidenheden tonen ook afgelijnde ogen en lippen die hen zulk een aantrekkelijke verschijning geeft. De rode tot rose neus is omlijnd in het zwart.
Alhoewel de bonte of gevlamde variëteiten een neus hebben die samengaat of compatibel is met hun pluizige vacht.
Veel liefs ... hiii ... spinnende groetjes ... Miryam
De eeuw van het Zwarte Goud ... steenkool en paarden ....
Werken in de Limburgse ondergrond betekende niet alleen hard labeur voor de mijnwerkers. Ook zwoegende trekpaarden lieten hun deel van het zweet daar. Niet alleen trokken de paarden ondergronds kolenwagens, er waren er ook bovengronds.
Die werden dan onder meer ingeschakeld in het houtpark. Verder waren ernog dieren die kolen naar de woningen van de mijnwerkers moesten brengen of waarmee vuilnis opgehaald werd. Allemaal droegen ze een grote bel, een klongel genaamd, zodat je ze al van ver hoorde aankomen.
Het was geen sinecure omde paarden in de donkere liftkooi te krijgen. De dieren werden erg schuw door het lawaai en de duisternis.Daarom werd er altijd een zak over het hoofd getrokken. Beneden werd niet altijd even vakkundig met de dieren omgesprongen. Soms werd er flink ruw met de dieren omgegaan en liepen ze kwetsuren op. Er was ook een verschil tussen luie en werklustige paarden. Wat zeer dikwijls gebeurde, was dat de mijnwerkers de goede,werklustige paarden verschillende posten na elkaar lieten werken. Maar na een tijdje waren die dieren natuurlijk helemaal bekaf ... !
Voor de putpaarden was er ook .een speciale uitrusting. Zo was het hoofdstel voorzien van een soort helm, een leren kussen dat tussen de oren van het paard lag. Die leren lap moest het paardenhoofd beschermen in de lage mijngangen . Een paard kan zich immers niet bukken Ziehier een kort filmpke hoe een bovengrondse putpaard in tuig moest werken , bij dit filmpke dient men het muziekje niet uit te zetten ....
Hoewel het trekpaard voor zeer veel doeleinden werd gebruikt, werd hij uiteindelijk toch verdrongen door de opkomst van de explosiemotor.
Hierdoor moest er een nieuwe bestemming voor dit ras worden gevonden. Deze was de omvorming tot vleespaard. Zo werd het gedrongen krachtige trekpaard, omgevormd tot een groot, log en zwaar ras .
Als bezoeker zijn het de kleine, simpele details, die de meeste indruk maken. Zoals het leren tuig, waarin de paarden loodrecht naar beneden werden gelaten, om daar in de donkere gangen de rest van hun zwoegend bestaan door te brengen. De dieren kwamen nooit meer bovengronds ! Het gaas, dat losrakende stenen en kleine instortingen moest opvangen. Ronduit huiveringwekkend is ook de uiteenzetting over hoe de stutten werden weggetrokken, wanneer een steenkoolader was uitgeput of een gang moest werden verlegd. De koelbloedigheid van de mannen die dit specialistische werk deden, 500 meter onder de grond, terwijl vlak achter hen de gangen zich donderend sloten.
Overal moet lawaai geweest zijn. Van de machines. Van de steenkoolwagons, die later niet meer door paarden maar door kleine locomotieven werden getrokken, en waarvan er nog een paar staan. Van de continue draaiende liften.Tussen 1815 en 1820 werd in Luik een zeer belangrijke vernieuwing doorgevoerd: vervoer door paarden. Het paard werd ingesnoerd in een tuig onder de liftkooi en vervolgens neergelaten in de schacht. Het bracht zijn hele verdere leven in de mijn door....
Pas in de loop van de 20ste eeuw deden de mijnlocomotieven hun intrede.
Veel liefs ... voor één keer ... met een knipoog naar de vooruitgang ... Miryam
Amaai . " SURPRISEBLOGJE " .... Wat een kanjerkes hier . Ik deed net mijn mail open en werd er aangenaam getrakteerd op een pracht van een reakties . !!! Was wel ff slikken hoor om... Het surprise blogje te zijn . !!!
Ik wil hiermee dan ook in de eerste plaats ons WirWarreke bedanken voor de lieve nota die ze heeft opgesteld ( dgntje ghiiii ) en ons Katrientje die Ooooh zo een PRACHTIG mooi Button heeft gemaakt , ge zijt wel echte schatjes . is wel een prachtig voorjaarsgeschenk .... mijn zonnetje schijnt al .... !!
Nog bedankt aan iedereen, voor de vele lieve reakties die ik heb mogen ontvangen , en ja hmm ik heb het opt moment ontzettend druk in mn werkzaamheden , maar kom iedereen zeker een lief bedankje brengen .
Bij deze alvast bedankt jullie zijn geweldig .!!!!
Veel liefs . Dikke knufffffff . Miryam
Waarom WirWar aan Katrien het blog van de" Dierenopvoedster" voorstelde. Wel voor vele dingen lieve Miryam. Je altijd vriendelijke woorden bij de blog bezoekers, want je paard doet vele km. door bloggenland. En ook je dagelijks werk, dat is niet te onderschatten: "Magnetisme voor alle dieren, probleemgedrag paard, hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier" zeker je hebt je diplomas daarvoor, maar het diepste komt uit je warme hart voor mens en dier. En het voornaamste waarvoor ik je zo graag eens in de bloemetjes wil zetten is wel, al wat je ons leert op je blog over de dieren, altijd een volledige uitleg met één of meerdere video filmpjes erbij, je uitleg over al die dieren is perfect en tot in de puntjes verzorgd. Ik denk dat vele onderons er al veel van geleerd hebben.
Miryam, met dank aan Katrien en een knufje niet te vergeten.
De Airedale Terrier heeft een prettig karakter.......
De Airedale Terrier heeft een prettig karakter...
Het ras ontstond in het midden van de 19e eeuw. Hij vindt zijn oorsprong in het Engelse graafschap Yorkshire en voornamelijk in het dal van de Aire, een riviertje dat zich door Yorkshire slingert.
Hij dankt zijn naam aan deze streek, maar ook verrichtte hij zijn werk aan de oevers van de Aire waar hij werd ingezet op de jacht naar otters, marters, bunzings en ander schadelijk wild. Tijdens de oorlog werd de Airedale Terriër als koerier en patrouillehond gebruikt.
De Airedale heeft een prettig karakter en past zich gemakkelijk aan omstandigheden en omgeving aan. Hoewel hij terriër is, kwiek en vurig en een tegenstander zelden uit de weg gaat, is hij toch de meest beheerste van alle terriërs.
Zie hier het prachtig filmke van wat een Airedale zo allemaal te doen heeft ... hiii ... nieuwsgierig ... ?? Kijk dan ff mee ... maar vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje ... ! !
Een Airedale is veel aan te leren. De goede Airedale is scherp van uitdrukking, snel van beweging en in gespannen verwachting bij elke beweging. Hij heeft een rustig gedrag in huiselijke kring en hij kan het goed vinden met kinderen.
Het bekende Wodka snoetje ofwel de typische Blauwe Rus...
Voor mij is het wel het ultieme ras, dat alle kenmerken in zich heeft wat dit ras zo geliefd maakt.
Het ras is mooi, rustig, vriendelijk, aanhankelijk en toch speels, een kameraad voor het leven!
Hierbij enige informatie voor de liefhebbers van de Blauwe Rus: Met de zilverachtige weerschijn op een grijsblauwe dubbele vacht, de bedachtzame amandelvormig groene ogen en trotse wezen onderscheidt deze blauwe kat uit Noord Europa zich van alle andere raskatten!De Blauwe Rus is een elegant uitziende maar toch gespierde kat met een gracieuze houding. Middelbare botstructuur, lange poten en kleine ovale voeten. De voetzooltjes zijn blauw van kleur evenals het neusleertje.
De lengte van de staart is in verhouding met het lichaam en loopt taps toe.Het meest opvallende kenmerk is echter zijn dubbele vacht, zeer dicht ingeplant, kort, fijn en zo zacht als pluche. Haar dat opstaat als de vacht van een baby zeehond. De ondervacht en bovenvacht zijn van gelijke lengte.
Dekwaliteit van de vacht wordt grotendeels bepaald door de verende ondervacht, deze veert ongeacht welke kant men hem uitborstelt terug.
De vachtkleur moet egaal, bij voorkeur middelblauw zijn zonder ghostmarkings. De uiteinden van de bovenvacht zijn niet gekleurd en daarom lijkt het of de vacht is overgoten met een laagje zilver (zilverzweem). Dit effect komt vooral tot uiting wanneer de zon op de vacht schijnt.Deze bijzondere vachtstructuur komt bij geen enkel ander ras voor en is zodanig als uniek te beschrijven. Ziehier hoe speels ze wel zijn ... ghiiiiiii ... niet te onderscheiden van het hondje ... euhhhhh ... koordje trek ... ? ghiiiiiii ...Just have fun ... ! ! Vergeet het muziekje in de linker kolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! !
Een ander kenmerk van dit ras zijn de levendige amandelvormig groene ogen, die in een wigvormig kopje met vlakke schedel staan. De geprononceerde snorhaarkussentjes en de gesluierde blik geven samen het bekende Wodka snoetje ofwel de typische Blauwe Russen expressie.
Er is over de Blauwe Rus nog zoveel meer te vertellen, denk daarbij aan de afkomst en karaktereigenschappen die het ras dan ook zeer uniek maken.... Veel liefs ... Miryam
Verkeer en veiligheid te paard ... (Volgens Belgische Wetgeving)
Ruiters zijn weggebruikers net zoals voetgangers, fietsers en autobestuurders. Zij hebben rechten en plichten. Die staan geschreven in het verkeersreglement.
Hoe oud moet je zijn en wat moet je kunnen om je te paard op straat te begeven? Wat is je plaats op de weg? Hoe moeten andere weggebruikers zich tegenover jou gedragen? Hoe zit het met aangespannen voertuigen? Verplichte lectuur voor iedereen die ervan droomt met zijn viervoeter(s) op wandeling te gaan op de openbare weg.
Wanneer geldt het verkeersreglement ? Het verkeersreglement is van toepassing op ruiters die zich op de openbare weg begeven. Een openbare weg is elke weg die door voor het verkeer openstaat.
Dit betekent dat ook aardewegen of paden - bijvoorbeeld in een bos, veld of park - openbare wegen zijn als er verkeer toegelaten is. Is de toegang echter beperkt, dan vervalt het openbaar karakter.
Zo zal een weg die bijvoorbeeld naar een manege of een oefenterrein leidt en voorbehouden is voor leden van de club of de deelnemers aan een oefenterrein, niet als een openbare weg wordt beschouwd. dit privé-karakter kan nog worden versterkt door verbodsvoorschriften, afsluitingen, hekken, enz.
Gelden er dan geen regels op privé-wegen? Je moet rekening houden met het voorzichtigheidsprincipe. Zie erop toe dat jij zowel het paard voorbereid zijn op allerlei omstandigheden die je kan tegenkomen onderweg ... een grasmachine... plassen water , onweer , motto , brug ... opschrikkende dieren ... hier in het filmpke word je wel duidelijk wat er kan gebeuren ... op een ... zoals gewoonlijk rustige alledaagse wandeling met je geliefde viervoeter ... ! ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ... ! !
Dit wil zeggen dat je ook hier regels moet respecteren die analoog zijn aan het verkeersreglement: voorrang (van rechts), manoeuvres, beheersing van de snelheid, enz. Tot slot is ook het begrip openbare plaats voor ruiters van belang. Het gaat niet alleen om de openbare weg, maar ook om terreinen die voor het grote publiek of voor een zeker aantal personen toegankelijk zijn. Zo zijn overtredingen op het vlak van vluchtmisdrijf, dronkenschap en drugsgebruik zowel strafbaar op de openbare weg als op openbare terreinen.
Veel liefs ... hmm als ruiter weet je nu ... euhm ... toch al een beetje hoe het moet als je de openbare weg op moet ...veiligheid eerst ... groetjes Miryam
De uitdrukking leven als kat en hond komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen.Honden en katten spreken als het ware een verschillende taal. Dit leidt tot misverstanden onderling.
VOORKOM CONFLICTEN Juist omdat honden en katten op verschillende manieren communiceren, is het gemakkelijk om in een vicieuze cirkel te komen als hond en kat elkaar eenmaal in de haren zijn gevlogen. Bovendien kunnen ze elkaar behoorlijk beschadigen. Liever voorkomen dus dat dit gebeurt. Hoe doen we dat? We moeten in ieder geval een aantal basisprincipes hanteren.
Ten eerste moeten we ten alle tijden proberen te voorkomen dat de hond als een idioot achter de kat gaat aanjagen. Ten tweede moeten we ervoor zorgen dat hond en kat elkaar gaan associëren met leuke dingen, lekker eten bijvoorbeeld. Ten derde is het van belang dat zowel de hond als kat een eigen plekje in huis heeft waar hij of zij zich veilig voelt en zich kan terugtrekken zonder belaagd te worden door zijn of haar nieuwe huisgenoot.
Er is overigens ook nog verschil of er een kat geïntroduceerd wordt in een huis waar reeds een hond leeft of andersom. Niet alle dieren kunnen het gezellig met elkaar samen vinden maar ... hier in het prachtig aangenaam filmpje... zijn kat en hond samen één ... ff tijd voor een knufffff en een gepaste liefkozing ... hey ?? ... Have I told you lately... knipoogje Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
Een hond voelt zich veel minder snel bedreigd door een nieuwkomer in huis dan een kat, omdat hij als het ware in een roedel leeft en zich gesteund voelt door de leden van de roedel (u en uw gezin dus).
Een kat moet (in zijn beleving) in zijn eentje een heel territorium verdedigen en zal zich dan ook veel eerder bedreigd en onzeker voelen door veranderingen in dat territorium.
Het hangt natuurlijk heel sterk van het karakter van de hond en/of kat af, of er eerder sprake zal zijn van agressief gedrag of juist angstig gedrag.
Houd er rekening mee dat er honden zijn, die nooit in harmonie zullen kunnen leven met een kat. Dit zijn de zogenaamde notoire kattenmeppers, oftewel de honden die al jaren achter iedere kat aanjagen die ze in beeld krijgen en daarvoor al jaren worden beloond met een wegrennende prooi.
De Kaukasisiche Ovcharka ,een waak- en verdedigingshond ....
De Kaukasisiche Ovcharka ,een waak- en verdedigingshond,trouwe onomkoopbare bewaker!
De Kaukasisiche Ovcharka is van de drie variëteiten binnen de Ovcharka: de grootste en meest massieve. Het woord Ovcharka betekent in het Russisch herdershond.
Deze vorm van herdershond is echter geen hoeder maar een waak- en verdedigingshond. Het ontstaan van de Kaukasische Ovcharka ligt waarschijnlijk in Tibet. En vanuit Tibet zijn de honden met nomaden naar hun tegenwoordige land van herkomst -Rusland- vervoerd.
In Rusland hebben deze honden hun ware aard kunnen ontwikkelen en wel als hoeder en bewaker van de kudden. De kudden moesten beschermd worden tegen wolven, beren en mensen die de kudde schade wilden toebrengen. De hond moest dit samen met andere honden doen, zonder inmenging van de herder, want de herder bracht zijn kudde en de honden naar de weide en liet de honden gedurende ongeveer een half jaar met de kudde alleen. Om de kudde tegen gevaren te beschermen moesten de honden bovenal moedig en betrouwbaar zijn en in staat zijn zichzelf en de kudde in leven te houden... m.a.w , ze zochten zelf naar het broodnodig voedsel om er aldaar te kunnen overleven...
Gezien de economische situatie van Rusland in het verleden en op dit moment, is het onderhoud van een dergelijke grote hond erg kostbaar. Heden ten dage zijn liefhebbers van dit ras bezig om het ras weer te laten floreren. Momenteel zijn er ongeveer een 200-tal honden van dit ras in Nederland te vinden.
Deze hond leeft al sinds de prehistorie met de mens samen. Volgens de Russen heeft het ras zich zo'n 2000 jaar geleden ontwikkeld, met Tibetaanse Honden als oorsprong. Toen deze honden de nomaden vergezelden op hun tochten, bleven zij achter in het bergachtige gebied rond de Kaukasus. Deze Kaukasische Herdershond beschermt het vee tegen rovers, zoals wolven, beren en onbekende personen. Deze hond leeft tamelijk geïsoleerd onder harde omstandigheden.
Daarom is hij van nature oersterk en gezond en hij kan een leeftijd halen van twaalf jaar. Hij is echter ook zeer wantrouwig en handelt op eigen initiatief.
Een juiste begeleiding, veel ervaring en een optimale socialisatie zijn beslist noodzakelijk. Deze honden zijn de ruimte gewend en zijn zeer zelfstandig. Ze zijn weinig geschikt voor onze druk bevolkte contreien. Voor bekenden is hij vriendelijk en beschermend... maar heel wantrouwig tegenover vreemden
Het algemeen kenmerk is beslist de grootte : het is een zéér grote hond. Schouderhoogte : reuen minstens 65 cm ( voorkeur 69 tot 85 cm ) en teven minstens 62 cm ( voorkeur 65 tot 75 cm Een gewicht van 46 tot 65,5 kg
De karakteristieke Ovcharka is ondernemend, heeft een sterke wil en is moedig. Hij kan woeste en onhandelbare trekken vertonen, tenzij hij goed wordt afgericht.Hoe woest hij wel kan zijn ... zie je hier in het volgend filmpke ... voordat je denkt dat deze verdediger wel iets voor jou kan zijn wees er dan van bewust ... dat hij zich volledig geeft om zijn gezinneke te beschermen , no matter what ... !! Vergeet wel eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten é ... knipoogje !!
Sommige Duitse liefhebbers gebruiken de hond als bewaker en afschrikker. Hij is evenwichtig, gelijkmatig van temperament, maar heeft een eigen wil en is wantrouwig tegenover vreemden. Hij kan wel goed het verschil inschatten tussen goed en kwaad.
De Murgese ... het zwarte barokke paard uit Italië
Het Murgese ras is zeker vijfhonderd jaar oud en is afkomstig uit Italie, van oorsprong uit de vlakte van Orfano en de heuvels bij Gravina. Bergachtig gebied.
Eind 15e, begin 16e eeuw hield de gouverneur van de haven van Monopoli, een aantal Murgese hengsten en enkele honderden fokmerries om paarden voor de cavalerie te fokken. Het ras stierf echter uit en de moderne versie ontsond pas weer rond 1920. De Murgese is eigenlijk een licht trekpaard, maar hij kan ook bereden worden. Kruisingen tussen Murgese merries en vol- of warmbloedhengsten levert betere rijdieren op.
Het is geen Andalusier maar een verwante ervan, net als de Lusitano. De Murgese is een Italiaans ras en nog vrij onbekend. Zover als mijn informatie rijkt, stamt de Murgese van nu af van de andalusier. Vroeger in de tijd dat de Spanjaarden regeerden over Italie hadden zij hun andalusiers gekruisd met de paarden in Italie.
Tijdens de vroege oorlog stierf het ras bijna uit. Omdat ze veel vlees leverden vanwege hun postuur werden ze dus voor de slacht gebruikt in de tijden van hongersnood. Totdat men er achter kwam dat het ras toch wel te mooi was, vooral de zwarte vacht, om voor de slacht te gebruiken. Men is toen het ras gaan fokken voor het leger.
Er lopen nu ongeveer zo'n 2000 Murgeses (geregistreerde) rond op de wereld. En dat loopt dus langzaam op. Het heeft eigenlijk dezelfde geschiedenis als de Fries. Die zijn ook bijna uitgestorven geweest en door het ras terug te fokken lopen er nu weer zat rond. Dus met de Murgese zal het ook wel goed komen.
Doordat er verschillende rassen gebruikt zijn om het ras weer terug te krijgen en te verbeteren zie je soms nog wel eens afwijkingen onderling in de bouw van het ras. Als je naar het oudere type kijkt dan zie je meer een grovere bouw, lichte ramshoofd (trekpaardtype) maar bij de andalusiers kom je ook het ramshoofd tegen. De Murgeses van nu zijn meer allround paarden.
Een gefokt Iberisch rijpaard met barokke eigenschappen en uiterlijk. Vergelijkbaar als het ontstaan van de Lusitano in Portugal. Ze hebben allemaal dezelfde roots. Zo zit in de Fries ook Andalusisch bloed verweven. Ze zijn heel braaf, zeer leergierig en werkwillig. In het hierop volgend filmpje een korte dressuurproef met deze toch prachtige gitzwarte barokke paard Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
Daarnaast voor alle doeleinden te gebruiken. Een heel veelzijdig paard en nog mooi zwart ook.
De oriental ...Oosterse Korthaar hetzelfde type als de Siamees maar ...
Deze katten zijn van hetzelfde type als de Siamees, alleen ontbreken de siamese aftekening en de blauwe ogen.
Deze katten hebben allemaal groene ogen. Het zijn katten met een geheel gekleurd lichaam in effen, schildpad of diverse soorten tabby tekening.
Ze komen ook voor met zilver en heten dan in effen kleur: Smoke; met tabbytekening heten ze Silvertabby, Silvershaded of Silvertipped.
De allereerste 'officiële' Oosterse Korthaar, een bruine kater genaamd Elmtower Bronze Idol, werd geboren in 1952. In 1958 werd de bruine varieëeit, de Havana, door de Engelse organisatie GCCF erkend. In de jaren '70 volgde de Oosters Korthaar Lilac of Lavendel. De Oosters Korthaar Zwart, ook wel Ebony genoemd, bestaat als erkende varieteit sinds 1972. Sindsdien is er een bijna onoverzienbare hoeveelheid nieuwe varieteiten ontstaan.
Er zijn kleuren bijgekomen: Blauw, Cinnamon, Fawn, Rood en Creme. Met het rood kwamen de Torties of 'Schildpadjes'. Dan de tabbies, in vier categorieen: Blotched, Mackerel, Spotted en Ticked Tabby, met de bijbehorende Tortie-Tabbies.
Ziehier een prachtig filmpke van oriëntals ... hmm ... met een zeer aangenaam fluisterend liedje " Can't take my eyes off of you ... "Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten hé ... ! !
Een heel bijzonder effect geeft het zilver, dat in combinatie met alle kleuren en patronen kan voorkomen.
Opmerkelijk is dat, bij al dit getover met kleuren, de Havana zich nog altijd handhaaft als de meest populaire variëteit. De meest recente ontwikkeling is de fok van wit gevlekte variëteiten. Hetgeen een groot gevaar kan betekenen voor de siamees. Als twee wit gevlekte dieren kittens krijgen, met de siamese aftekening, dan hebben ook deze siamese kittens witte vlekken. Wat een fout betekent in het siamese ras. Men zou moeten streven naar een fokverbod op siamezen met deze witte vlekken. Veel liefs ... spinnende groetjes ...Miryam
De Hovawart 'Hofwachter, de bewaker van de (boeren)hof...
De Hovawart Hofwachter, de bewaker van de (boeren)hof...
De Hovawart is eigenlijk een jong ras met een oude naam. Zijn naam is afgeleid van Hofwachter, de bewaker van de (boeren)hof.
In 1922 werd het eerste nestje Hovawarts ingeschreven in het stamboek in Duitsland. De eerste jaren werd er bovendien ingekruist met andere rassen o.a. de Duitse Herder,Leonberger,Newfounlander en Kuvasz.
Wat is nu eigenlijk een Hovawart? Het is een hond die waaks is en bereid is om te verdedigen, hij is echter niet overdreven scherp; hij is aanhankelijk en hij houdt van kinderen en kan tot op hoge leeftijd een speelse en aaibare gezinshond zijn die in huis rustig op zijn eigen plek ligt, zonder te storen, die tijdens de wandeling (waar hij voortdurend naar uitkijkt) onvermoeibaar rent, spingt en speelt.
Hoe ze wel onvermoeibaar spelen en blijven rennen kun je zien op het hierop volgend filmpje ... een prachtig duo Hovawarts blond en zwart .... lets playtime ... go ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten é ... knipoogje ...
Het is een hond die niet aan staart en oren gecoupeerd, niet getrimd of geschoren dient te worden, een hond die zijn gezondheid en gebruiksmogelijkheid niet aan zijn schoonheid geofferd ziet.
Kortom: een hond die zowel van karakter als van uiterlijk natuurlijkaandoet en een hond voor mensen die een lieve, robuuste viervoeter willen hebben en tegelijkertijd vriend, bewaker en beschermer is; die in staat is met hun door dik en dun te gaan!
Gedrag en karakter: Hij is een erkende werkhond voor veelzijdig gebruik. Van aanleg evenwichtig en goedaardig, bezit hij: verdedigingsdrang, strijdlust, zelfverzekerdheid en belastbaarheid, middelmatig temperament een zeer goede neus.
Zijn harmonisch op elkaar afgestemde lichaamsverhoudingen en een bijzondere binding met zijn gezin maken hem in het bijzonder tot een uitstekende begeleiding-, waak-, verdediging-, redding- en speurhond.
Paardentractie ....Een wei slepen , een rijbaan vlakken of hout uitslepen ...
Er is geen grens aan wat we een paard kunnen leren, er is alleen een grens aan onze intelligentie om het hem uit te leggen. Uitspraak.
Het trekdier komt terug in het straatbeeld en op de akkers. Onze kinderen zullen elkaar straks niet meer aftroeven wie de meeste automerken (her-)kent, maar wie de meeste paardenrassen kent !!
Het duurt niet lang meer of we krijgen te maken met een enorm tekort aan goede instructeurs en opleidingsmogelijkheden voor al die mensen die met paarden willen leren werkenWe moeten oppassen dat we als BD boeren niet opnieuw het imago van geitenwollensokken-club over onszelf afroepen.
Voor veel mensen is het werken met paarden toch iets uit grootmoeders tijd. Mét de herintroductie van het werkpaard moeten we meteen onderstrepen hoe modern, schoon en efficiënt dat eigenlijk is
Ziehier een prachtig stukje ambacht uit deze tijd ... geen sporen van tractoren , geen diepe putten met staand water ... wat kan het toch prachtig zijn !!knipoogje ... Vergeet het muziekje in linkerkolom uit te zetten alvorens dat aan te klikken hé
Het evenement Pferdestark is dit jaar meer dan ooit het trefpunt voor de paardentractie geïnteresseerde. Er wordt meer moderne paardgetrokken apparatuur gedemonstreerd dan ooit tevoren en ook het bezoekersaantal overtrof dat van de eerdere edities.
De Nederlandse liefhebbers hebben het evenement ook vast op de agenda staan, meer en meer krijgt Pferdestark dan ook het karakter van een reünie.
Of je nou hobbyist bent of prof., als je denkt dat paardentractie iets voor jou is, moet je er niet langer over blijven dromen, maar gewoon beginnen.
Een wei slepen of rijbaan vlakken, mest rijden of hout uitslepen; er zijn legio toepassingen te bedenken die met weinig kosten zijn op te starten. Investeren kan later altijd nog
Werken met paarden is een aparte ervaring. Je staat met je snufferd bovenop het ploegwerk, alle zintuigen worden geprikkeld. Moderne paardentractie combineert de oeroude energievorm spierkracht met moderne technieken. Werken met paardentractie is leuk, goed voor lichaam een geest en vooral goed voor het milieu. Kiezen voor moderne paardentractie is geen stap terug in de tijd, maar is juist een forse stap vooruit!
Het is een spreekwoordelijke vanzelfsprekendheid dat vallende katten ...
Het is een spreekwoordelijke vanzelfsprekendheid dat vallende katten altijd op hun pootjes terecht komen.
De kat heeft een automatische volgorde van bewegingen ontwikkeld om zeker te zijn van een veilige landing.
Als katten vallen strekken ze eerst het lichaam, te beginnen bij de kop Met de voorpoten vlakbij de kop en de achterpoten recht omhoog buigen ze hun lichaam en draaien de voorkant een halve slag, zodat het lichaam naar de grond gericht is Dan strekken ze de voorpoten omlaag en draaien ze de achterpoten opzij, waarna tenslotte het achterlijf meedraait De staart kan dienen om een te ver doordraaien te corrigeren. De kat komt neer op alle 4 de poten tegelijk, de rug gebogen om de schok zo goed mogelijk te dempen Het is echter niet zo dat de kat altijd op de pootjes terecht komt, alhoewel het wel vaak zal lukken.
Het is een spreekwoordelijke vanzelfsprekendheid dat vallende katten altijd op hun pootjes terecht komen. Dankzij het pionierswerk van een Franse fotograaf rond 1900 werd echter duidelijk welke handelingen een kat achtereenvolgens, tijdens zijn val, dient te verrichten om op zijn pootjes terecht te komen. Die fotoserie (maar ook de hedendaagse versie liet niet alleen zien dat de fotografie de wetenschappelijke waarneming aanzienlijk kon verrijken, maar ontketende ook een discussie over dit markante verschijnsel tussen fysici.
Het gaat hierbij om de mechanica van deformeerbare lichamen, dit in tegenstelling tot die van de starre lichamen: zoals bakstenen, tollen e.d., waarmee de meeste lezers vertrouwd zullen zijn. In algemene zin beschouwen we een dynamisch systeem waarbij het centrale object zelf controle heeft over een aantal parameters die de beweging beïnvloeden; daarmee hoort het probleem ook thuis in de regeltheorie.
Tot zover deze theoretisch beschrijving van de heroriëntatie van een deformeerbaar lichaam in de ruimte.
De oplossingen geven een mogelijke strategie voor een kat om zich om te draaien tijdens zijn val.
Wanneer wij nu, als rechtgeaarde empiristen, de val van een echte kat bestuderen, blijkt dat ons model tekort schiet. Het blijkt dat de kat intensief gebruik maakt van zijn staart, en ook een lichte ``twist'' uitvoert.Zie hier hoe duidelijk het wel is hoe een kat haar staart gebruikt bij een oneindig diepe val ... de " twist" zit erin ... de kat roteert met haar staart ... mooi om zien in slow motion ... hoe ze uiteindelijk op haar pootjes terecht komt ....vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje ...
Deze bevindingen vragen om een uitbreiding van ons model, hoewel we op grond van het model wel verwachten dat een echte kat zonder staart ook op zijn pootjes terecht zal komen.
Ook verwachten we dat voor een uitgebreid model de vezelstructuur van de configuratieruimte, en daarmee de analogie met een kijktheorie, zal blijven bestaan. Er moeten dus nog de nodige katten uit boom gekeken worden... euh hum !
De beagle ... één van de kleinste in meute jagende honden... ! !
De beagle behoort tot één van de kleinste in meute jagende honden.
Het is een zelfverzekerde, zeer levenslustige hond, die het spoor van wild, voornamelijk hazen en konijnen, volgt en daarom een sterke, kompakte lichaamsbouw met goede hoekingen heeft.
De beagle heeft een ruime gang, is erg snel en heeft veel uithoudingsvermogen.De benen zijn sterk en gesloten.Het hoofd is typisch vanwege zijn uitgesproken stop en licht gewelfde schedel.De uitdrukking is zacht en vriendelijk.De oren moeten tot aan de neuspunt van de stompe voorsnuit reiken.Toch mag het hoofd geen grove indruk maken.De staart met een witte punt, wordt vrolijk en hoog gedragen en het goede humeur behoort tot de raskenmerken. Ziehier een prachtig filmpje van puppy 's .... euhhhh ... " de kracht van puppy's " toch wel een heel ander filmpje dan dat ik gewoonlijk zet ... euhhh ! Vergeet even wel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten , vooralleer je dit aanklikt hé ...
De beagles zijn meestal driekleurig, waarbij alle houndkleuren zijn toegestaan.Ook de tweekleurige, tan and white, ziet men meer en meer.
De oorsprong van de beagle ligt niet in Engeland of Amerika, maar vermoedelijk in Griekenland, waar in 433 v. Chr. De Griekse schrijver Xenophon al schrijft over kleine honden met lange oren, die met de neus jagen op hazen en konijnen en daarbij luid geven.Deze honden belandden in Italïe om zo met de Romeinen naar Engeland te worden meegenomen.
Hier vonden weer kruisingen plaats met daar reeds bestaande type van met de neus jagende kleine honden. 'Merry little hounds zo stonden deze hondjes toen in Engeland bekend.Rond 1500 werden de Beagles daar al veelvuldig als jachthond gebruikt-eigenlijk jachthondje, want de Beagles waren toen niet zo groot.
Er werden in meutes op haas en konijn gejaagd.Wordt tegenwoordig de meute Beagles te voet gevolgd, toen ging men te paard naar het jachtgebied naar huis te worden teruggebracht.Koningin Elisabeth van Engeland (1533-1603) had een meute waarmee zij regelmatig jaagde.Begin 1900 stond de Amerikaanse Beagle op een zeer hoog peil en in 1950 werden er voor het eerst Beagles uit de USA in Engeland geîmporteerd.En nu is er een regelmaat van importeren en exporteren van en naar alle landen in de wereld.
De Buckskin is net als de Palomino en American Cream geen apart ras maar een register op kleur.
Buckskin paarden zouden wel bepaalde eigenschappen hebben die teruggaan op de wilde paarden waardoor ze sterker zijn dan paarden van andere kleuren.
Er zijn verschillende registers en organisaties die zijn opgericht voor de Buckskin om de kleur te behouden en te promoten. De American Buckskin Registry Association is de oudste organisatie en is opgericht in 1963. Ook is er de International Buckskin Horse Association die op dit moment het grootste register heeft en is opgericht in 1971.
Beide organisaties geloven dat de Buckskin meer is dan alleen een kleur paard. Zijn wildkleur laat zien dat er een sterke band is met wilde paarden zoals de Tarpan en de Przewalski. De paarden zouden dan ook sterker zijn en meer uithoudingsvermogen hebben dan paarden met een andere kleur.
Ook zouden ze hardere hoeven hebben, sterkere botten en een betere gezondheid. Deze uitspraken zijn nog niet wetenschappelijk bewezen
De kleur van het paard is bij de Buckskin het belangrijkst. Het paard moet of valk zijn of een wildkleur hebben. Wildkleur bruin, zwart en vos zijn alledrie toegestaan.Hier een prachtige mooie voorstelling van een valkkleurige Buckskin in alle seizoenen van t jaar ... zijn nieuwsgierigheid , zijn knuffelgehalte ... vergeet evenwel het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Naast de kleur moet het paard aan weinig andere eisen voldoen: het mag geen trekpaard of koudbloed zijn, en groter dan 1.42. Onder die maat worden de paarden wel geregistreerd, maar in een apart ponyregister.Aangezien bijna alle typen paarden mogen worden ingeschreven, is er geen algemene beschrijving van het karakter te geven.
De vroegste beschrijvingen van de Korat, toen nog Ma-Laid genoemd, zijn te vinden in The Cat-Book of Poems geschreven tussen 1350-1767. Op het eerste papyrus papier dat met de hand vervaardigd werd. De tekeningen en teksten werden gemaakt door monniken. In dit boek worden de zeventien geluks katten van Siam (dat Thailand werd in 1939) beschreven en het boek is te vinden in de nationale bibliotheek van Bangkok.
De Korat wordt in het boek als volgt beschreven: De kat heeft de lichaamskleur als de zilveren tipjes aan de bloemen van het kruid Lao (een soort limoengras) de haren zijn zacht met wortels als de kleur van de wolken en topjes als zilver. Haar ogen stralen als dauwdruppels op een lotusblad.
De korat is een natuurlijk ras, zo genoemd door een koning van Siam, Rama V. Het ras is afkomstig uit Ampur Pimai de Korat provincie in Thailand, waar hij sinds 1350 in de koninklijke cattery gefokt wordt. Ook komt hij daar nu nog in het wild voor. In Thailand is hij tegenwoordig bekend als Si-Sawat door zijn kleur. De kat is genoemd naar een Sawat, de noot van een niet eetbare siervrucht die lijkt op de paardekastanje in vorm, maar met een andere kleur. Si betekent kleur en Sawat is een mengeling tussen grijs en licht groen. Grijs of blauw, zoals wij het noemen, voor de vacht en groen voor de ogen. De korat heeft dus dezelfde kleur als de Sawat noot en zal dus nooit in een andere kleur kunnen bestaan
Sterke punten: Mooi ,Zwijgzaam ,Lief ,Intelligent ,Niet vernielzuchtig .Gaat goed om met andere dieren ! Zwakke punten:Veeleisend, willen in het middelpunt van de belangstelling staan.
De korat houdt ervan aangehaald te worden en is dol op spelen. Daar moet je echt tijd voor maken, ze springen heel hoog naar speeltjes en als je een speeltje weg gooit brengen ze het weer aan je voeten zodat je het nog eens kunt gooien.
Als ze zelf vinden dat het tijd is voor een spelletje leggen ze een speeltje aan je voeten. Je kunt de Korat niet te veel alleen laten, het is echt een gezelschapsdier.
Als je vaak van huis bent is het een oplossing om twee katten te nemen, dit hoeven niet twee Korats te zijn, want de Korat kan heel goed samenleven met een ander ras. Als toemaatje een prachtig vrolijk filmpje ... "Wild dancer " ... hmmm ... let wel ... dit is geen Korat ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...
Ook houdt de Korat van warmte, door hun enkele vacht hebben zij het sneller koud dan andere katten. Ze zoeken lekkere warme plekjes op om te slapen en zich te verzorgen. De korat houdt van rustige, vriendelijke mensen en hecht sterk aan zijn baasje. Dit karaktertrekje is gemeenschappelijk aan alle oosterse katten
De Shar-Pei is zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld.
De Shar-Pei is een heel oud ras en zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld. De geschiedenis van de Shar-pei gaat wel meer dan 2000 jaar terug. Waarschijnlijk is de plaats van oorsprong de stad Dialak in de Chinese provincie Kwung Tung.
De Shar-Pei werd toen gebruikt als werkhond, zoals voor de jacht, bewaking en als herdershond.
De Shar-Peis werden geselecteerd op hun kracht en intelligentie en wanneer ze daaraan niet voldeden werden zij waarschijnlijk opgegeten. Als soort van amusement werd de Shar-Pei in de dorpjes ingezet als vechthond, immers zijn harde vacht voelde niet prettig aan in de bek van een tegenstander en ook de kleine driehoekige oren en zijn diepliggende ogen maakte hem minder kwetsbaar.
Het is niet ondenkbaar dat de Shar-Pei middelen kreeg toegediend omdat de agressie die nodig was voor dit soort gevechten van nature niet in de Shar-Pei zat.Eind jaren zestig was het ras bijna uitgestorven en het is te danken aan de in Hong Kong wonende Matgo Law dat vandaag de dag een heleboel mensen over de hele wereld genieten van dit heerlijke ras.
De Shar-Pei is een compact gebouwde, rustige hond. Als pup hebben zij veel rimpels maar als ze ouder worden verdwijnen die,ze groeien in hun Jas. Alleen op hun schoft en kop zijn dan rimpels toegestaan. Er zijn verschillende hoofdtypes, de dikkere Meathmouth en de smallere bonemouth ! ! Ziehier een prachtig mooi filmpje van pupy zijnde tot ... aangenaam naar voor gebracht op een ritmische muziekdeuntje ... ghiiiii .... !! Vergeet t liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ... hiiii ...
De Shar-Pei behoort een blauwe tong te hebben, net zoals de Chowchow en men denkt ook dat de Shar-Pei ontstaan is uit meerdere rassen zoals bv de Chowchow. Ook zijn er twee vacht types, de korte stugge horsecaot vacht en de wat langere zachte brushcoat.
De Shar-Pei is een echte gezinshond, hij is zeer intelligent en is erg lief voor kinderen.Ook is hij zeer trouw aan zijn baas en gezin. Ten opzichte van vreemden kunnen zij wat terughoudend zijn maar kennen ze je eenmaal dan zijn het hele aanhankelijke honden. Het zijn goede bewakers van huis en haard.
Ondanks dat ze stoer en macho overkomen zijn ze over het algemeen zeer gevoelig en als ze vinden dat een ander teveel aandacht krijgt dan zullen ze alles uit de kast halen om dat even te veranderen, met hun charmes wel te verstaan! Over het algemeen kunnen zij goed met andere dieren overweg, helemaal als zij daarmee van jongs af aan mee opgroeien. De Shar-Pei is over het algemeen zeer snel zindelijk .Het zijn schone honden en de meeste vinden water en modder maar niets, uitzonderingen daar gelaten.
Soms ontstaan wel eens communicatie problemen met andere honden. Door zijn vreemd uitziende uiterlijk, de hoog gedragen staart, de rimpels op de schoft waardoor het haar iets omhoog staat, de rimpels op de kop en soms het snurkende geluid,kunnen andere honden dat opvatten als zijnde dominant gedrag. Een Shar-Pei heeft wel een strakke hand qua opvoeding nodig maar het is zeker niet zo dat dit ras niets te leren valt zoals vroeger nog wel eens gedacht werd. Vele Shar-Pei doorlopen met glans de gehoorzaamheids en behendigeids cursussen!
BUDDHA'S LOST CHILDREN ...gewijd aan het welzijn van weeskinderen en slachtpaarden
BUDDHA'S LOST CHILDREN is een documentaire van Mark Verkerk over een voormalig Thais boxer die in de Gouden Driehoek van Thailand als boeddhistische monnik weeskinderen opvangt.
In de grensgebieden van Thailands Gouden Driehoek - een ruige streek met veel drugssmokkel en arme volksstammen - heeft één man zich gewijd aan het welzijn van de kinderen.
De boeddhistische monnik Phra Khru Bah, reist te paard alle dorpen af om gezondheidszorg en educatie te verspreiden onder dorpsbewoners die geen enkele steun ondervinden van een overheid.Deze zogenoemde Tiger Monk heeft met zijn Golden Horse Temple een weeshuis, school en ziekenhuis gebouwd - een veilige haven voor de weeskinderen. Zijn leerlingen zien hem als sjamaan, vaderfiguur en coach tegelijk .
De Tempel van het Gouden Paard, een kloostergemeenschap die onderdak, scholing, medische zorg en een thuis biedt aan kinderen, van kleuter tot jonge volwassenen, jonge weeskinderen, aspirant monniken en vele verschillende huisdieren. Daarnaast fungeert het als spiritueel episch centrum dat dagelijks veel bezoekers trekt. Uit heel Thailand komen busladingen vol naar deze heilige plek voor de zegening van de abt.
Sinsdien hebben er al zo 500 paarden hun weg naar het klooster gevonden .Kru Ba , op zijn beurt , doneerde ze aan het leger of aan de bergstammen ,die ze nodig hadden. En nu is het kleine klooster op de bergtop net een ranch , met bamboe stallen , een kleine omheinde weide en bergpistes.De paarden zijn allemaal van de slachting gered en worden gebruikelijk door loterij winnaars geschonken of door mensen die naar de preken van monnik Kru Ba zijn komen luisteren .
Hij bestreed niet alleen de drugsproblemen , hij nam ook weeskinderen op wiens ouders bij de Khun Sa militanten gesneuveld waren en wijdde hen in als nieuweling .In dat eerste jaar , waren lokale dorpelingen onder de indruk toen ze merkten dat 15 ingewijdde jongens goed verzorgd werden.
Voornamelijk van Lahu , Yao ,Akha en Lua families, kregen de ingewijden een boeddhistische opvoeding , werden verzorgd en werden discipline bijgebracht.
Als er weer een kind in de Tempel van het Gouden Paard komt wonen, geeft de abt het kind een paard. Vaak zijn de kinderen die bij hem komen zwaar getraumatiseerd en door ze de zorg en verantwoording over een eigen paard te geven, leren ze een band op te bouwen; in eerste instantie met het dier maar hierdoor ook weer met de mens.
Wat vervolgens belangrijk is, dat ze respect voor de natuur hebben en daarom moeten de jongens in de moestuin werken, zodat ze het groeiproces kunnen volgen. Elke dag volgen de kinderen lessen bij een speciaal aangestelde lerares, want de meesten zijn analfabeten. Ziehier een prachtig stukje cultuur ,ff vertoeven in het Thaïse Bhoedisme ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !
En natuurlijk is mediteren een zeer belangrijk onderdeel, 's nachts mantra's reciteren, de vele paarden verzorgen, het maakt allemaal onderdeel uit van een disciplinaire opvoeding. En daar hoort volgens de abt ook boksen bij. Het maakt niet alleen het lichaam en de geest vrij, zo leren ze ook incasseren en ontwikkelen ze doorzettingsvermogen.
De Japanse Bobtail een uitgesproken actief, extrovert en vrolijk karakter !!
Oude geschriften en tekeningen leren ons dat er al langer dan duizend jaar geleden katten met een afwijkende staartlengte voorkwamen in China. Het ligt voor de hand dat de Chinese katten de voorouders zijn van de Japanse Bobtail.
De eerste Japanse Bobtails zijn in 1968 naar de Verenigde Staten gebracht, en op dit moment is het ras vooral populair onder Amerikaanse en Japanse liefhebbers. In de rest van de wereld zijn deze bijzonder mooie en intelligente katten vrijwel onbekend en worden ze maar zelden op kattenshows uitgebracht.
De Japanse Bobtail is waarschijnlijk een van de oudste rassen die er bestaan. In de elfde eeuw komen al afbeeldingen van katten zonder staart voor in China en Japan.
In 1968 werden de eerste exemplaren naar de VS geëxporteerd en in 1971 werd de rasstandaard vastgesteld.
Het gen dat de verkorte staart veroorzaakt, is recessief en als 2 exemplaren met korte staart kittens krijgen, zullen deze nooit zonder of met een complete staart geboren worden.
Karakter
Het karakter van de Japanse Bobtail is levendig, extravert en nieuwsgierig. Ze hebben een uitgesproken actief, extrovert en vrolijk karakter. Hoe speels zo een kittens wel zijn zie je in het hieropvolgend filmpke .... Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ....
Omdat ze zo nieuwsgierig zijn, ontgaat deze katten maar weinig en mede door hun intelligentie kunt u ze allerlei kunstjes leren, zoals het apporteren van propjes papier. Katten van dit ras gaan prima samen met andere katten, maar ook met honden.Ook zijn de katten intelligent en sociaal. Verder kunnen ze relatief oud worden door een sterk gestel.
Verzorging
Qua verzorging is 1 maal per week borstelen voldoende. De Japanse Bobtail verliest weinig haar.
De Shiba Inu is een oud Aziatisch ras, waarschijnlijk met invloeden van de Chow Chow en de Kyushu. Men neemt aan dat dit ras tweeduizend jaar geleden van Japan naar China gebracht is.
Uit de oorspronkelijke honden zijn zes rassen ontwikkeld. De Shiba Inu is daarvan het kleinste ras, met zijn puntige rechtopstaande oren en zijn gekrulde staart.
De Shiba Inu is oorspronkelijk gefokt om vogels op te jagen en om op klein wild te jagen. Dit ras ontleent zijn naam waarschijnlijk aan de Japanse woorden "Shiba", hetgeen zowel "kreupelhout" als "klein" betekent en "Inu" hetgeen "hond" betekent. Zodoende kan de "kleine kreupelhout hond" Shiba Inu genoemd zijn.
De Tweede Wereldoorlog was wereldwijd een moeilijk tijd voor vele hondenrassen en de Shiba Inu is in die tijd bijna uitgestorven. Het ras is gered dankzij fokprogramma's, waarbij honden van het platteland werden gebruikt. De Shiba Inu is tegenwoordig in Japan het meest populaire ras en wint aan populariteit in de Verenigde Staten, voornamelijk als gezelschapshond.
De Shiba Inu is een alerte, levendige en moedige hond. Hij is aardig, makkelijk af te richten, charmant, open en beminnelijk.
Het is een grote hond in een klein lichaam en hij is behendig, snel en speels. De Shiba Inu krijgt een nauwe band met zijn eigenaar, terwijl hij toch onafhankelijk blijft.
Deze hond kan enigszins gereserveerd zijn tegenover vreemden, in het bijzonder tegenover volwassenen. Het is belangrijk om dit ras op jonge leeftijd te socialiseren. De Shiba Inu is een makkelijk hond om mee te reizen. Omdat de Shiba Inu uiterlijk op een vos lijkt, moet men in het jachtseizoen voorzichtig zijn. De Shiba Inu is geen hond die men los kan laten lopen, omdat hij dan niet te vertrouwen is.
Hoe schattig lief ze wel zijn zie je in het hierop volgend filmpje ... prachtig naar voor gebracht op een hmmmm ... aangenaam fluisterend liedje ... Vergeet evenwel het muziekske in linkerkolom niet uit te zetten é ... enjoy it ... knipoogje !!
De schone, harde, stijve en kortharige vacht van de Shiba Inu is makkelijk te verzorgen. Verwijder de dode haren door de vacht met een stevige bristle brush te borstelen. Baden moet alleen gedaan worden als het absoluut noodzakelijk is. Door te vaak baden wordt de waterdichtheid van de vacht aangetast.
zilveren sluier ! !
hetzelfde type als de Siamees maar ...
