Zaterdag 28/6: de dag van de waarheid: de Safaricom Marathon in Lewa Wildlife Conservancy : beschreven als 1 van de 10 zwaarste marathons ter wereld. Dit wellicht omwille van het parcours: heuvelachtig trailparcours én de omstandigheden: start om 7u15 ('s morgens), de toenemende warmte (25° à 30° rond 11u), de hoogteligging (rond 1700 m) en de "logeeromstandigheden" (in legertenten). Ervaren joggers doen er zowat 45' à 1 uur langer over dan bij een gemiddelde stadsmarathon.
Mijn klokalarm stond op 4u maar na een onrustige nacht was ik om 3u10 al wakker. Toch nog geprobeerd om rustig te blijven liggen tot 4u ... eindelijk kon ik opstaan, het lichaam wat actief laten worden en met héééél veel goesting tegen 5u naar 't ontbijt. Gezellig rond het ochtendkampvuur met speciale "preparatie": de meegebrachte muesli met vers fruit én fruitsap erover heen. Als dessert enkele lekkere pannenkoekjes en het voelde goed aan.
Ook de sfeer in het kamp zat goed; iedereen, blank en zwart, praatte gezellig én toch wat opgewonden met elkaar. Allemaal met hetzelfde doel: de race (halve - of ganse marathon) zo goed mogelijk uitlopen én genieten van de omgeving. Hoe makkelijk én gezellig kan converseren met elkaar zijn 
Daarna nog eens alles zorgvuldig gecheckt: de 6 gelletjes , petje, Belgisch polsbandje, een drankje (om voor de start op te drinken) en een overtrektruitje mee en eindelijk met de jeeps - je mocht niet te voet - een kilometertje verder naar de startplaats. Daar was het al een drukte van belang.
 
Na een groepsfoto en - voor mij - 3-tal km opwarming ging de Childrens Run van start om 7 u en was het tijd om zelf naar de start te gaan. Een helse sfeer door de 1200 enthousiaste deelnemers, de 2 helikopters in de lucht én nog een superviserend vliegtuigje waardoor alles in veilige banen geleid werd.
De start was impressionant en zeer emotioneel tegelijk. Zolang er naar uitgekeken, er me zo zorgvuldig op voorbereid en nu was het zover ... de ontlading.
De eerste kilometers was het behoorlijk stoffig én wringen, iets waarbij mijn veldloopervaring toch wel van pas kwam. Naast het genieten van de omgeving was het daarna belangrijk om mijn GPS in de gaten te houden. De 1-ste helft liep zo makkelijk dat de verleiding groot is om mee te gaan met de "halve-marathonners" ... nee dus ... de handrem aan ... dit had ik wel geleerd van mijn 1-ste marathon vorig jaar in Amsterdam.
De drankbevoorrading was prima georganizeerd: elke 2,5 km met nog 3 vernevelingstations verspreid over de ronde van 21 km. Rond km 20 kwamen we eindelijk aan de splitsing: de mensen van de halve marathon naar de finish en wij richting start voor de 2-de ronde. Nu begon het genieten pas echt: van het prachtige landschap, de dieren die nu héél wat dichter kwamen: baboons, zebra's, impala's, giraffen en buffels (gelukkig iets verder) én het gevoel van de aanwezigheid van de dierbaren die er lichamelijk niet meer zijn maar tegelijk overal voelbaar aanwezig zijn .
Naast het genieten zat ik heel goed in mijn ritme en ben in die 2-de ronde nog een 16-tal deelnemers gepasseerd waarbij ik een aantal stappers (in bergop) terug aan 't lopen kreeg. Ik had echt het gevoel in een "flow" te lopen tot ... km 38 ... toen werd het toch zwaarder ... de coördinatie vlotte niet zo goed meer. De laatse 500 m kreeg ik toch weer vleugel(tjes) en dat zonder Red Bull.
Het resultaat : in de volledige marathon: 4u23'34"; op 122 finishers : 59-ste en 2-de bij de 60 + heren. Maar daarnaast heel veel genoten onderweg én vele leuke internationale babbels gehad ... In de aankomstzone: iedereen kent plots iedereen en ikzelf werd dan weer goed herkend aan mijn Belgisch polsbandje én mijn Buffalo-clubtruitje en onder wat geplaag van "mijn teamgenoten" ... een intervieuwtje met de lokale pers erbovenop. Na een open luchtdouche en alweer heerlijke lunch hebben we de dag afgesloten met een sunset-game drive (zwarte neushoorn) op het ons nu bekende parcours én dinner met enkele glaasjes erb ij ... rond het kampvuur ... onder een schitterende Afrikaanse sterrenhemel ... hoe mooi kan het leven zijn
|
