Deze week was het echt een afscheidsweek van "Belgische bodem" : laatste tempotraining op dinsdag, woensdag laatste hersteltraining op de Finse piste, donderdag afscheid van ons gras met de grasmachine ( ja, moet ook gebeuren  ) en afscheid van de laatste patiënten. Deze morgen, laatste rustige duurloop : 19 km à 10,1/u + 1,7 km uitlopen= 20,7 km, met afscheid van de Lembeekse bossen (zie foto), vanavond gevolgd door een "nieuwigheidje": mijn 1-ste "malariapil".

Morgen wordt dan wel de meest emotionele dag: het weggaan van iedereen die me nauw aan het hart ligt. Ook volgende week zal emotioneel zeer intens zijn; niet zozeer door dat gemis maar als je alleen bent is het alsof je alle externe prikkels nog sterker beleeft, dat je er nog meer door geraakt en ontroerd wordt. Je zou die mooie impressies willen delen, er samen in "verdrinken" maar dat gaat niet dus je wordt er zelf volledig in ondergedompeld. Ik ga alles gewoon laten komen, het beleven vanuit mijn totaliteit als mens en ervan genieten.

En dan, op het einde van die week komt de start er aan (zie foto). Vooraf zal ik ook zeggen tegen mezelf: "geniet er van" maar als ik aan die start sta zal terzelfdertijd het competitiebeestje, dat het toch zo goed mogelijk wil doen en dat zijn (oude) huid nog duur wil verkopen, in mij naar boven komen. Dus ... 't wordt wellicht een mengeling van genieten en presteren met in steun: de kracht van de oerelementen, in Afrikaans natuurgebied heel dichtbij, de talrijke en soms verrassende en ontroerende aanmoedigingen die ik al gekregen heb en ... wat Belgisch (voetbal)chauvinisme, terugdenkend aan 9 jaar geleden bij de ingang van het Maracanha stadion (zie fotos).

En van aanmoedigingen en steun gesproken: da's ondertussen al héééél bemoedigend: de teller van de sponsoring voor vzw Het Kinderkankerfonds stond maandag 16 juni op 1789,20 euro !!!! Aan hen die nog twijfelen om al dan niet te sponsoren: geef toch nog dat kleine "duwtje" zodat de 2000 euro gehaald worden. Dat zou echt een mooi resultaat zijn.