Gisteren zijn de eieren van het Marlboro koppel uitgekomen. Ze hebben de larven onderaan op de overloopbuis gezet en houden mooi de wacht. Zelfs het mannetje dat niets anders deed dan ruzie maken met zijn vrouwtje, en dat de vorige keer nog de eieren opat vlak voor ze moesten uitkomen, is nu een voorbeeldige huisvader geworden: hij houdt mooi de wacht bij zijn larven en komt mij wegjagen als ik met mijn neus tegen het glas gedrukt probeer om een beter zicht te krijgen op zijn kroost. Het is mij niet gegund, hij neemt zijn meest dreigende houding aan en stoot met zijn neus, net niet tegen die van mij. Ik ben benieuwd hoe het deze keer zal aflopen, zullen deze jongen hun ouders wel kunnen vinden of gaan ze dezelfde weg op als de jongen in de bak naast de hunne? Het wordt weer afwachten. De andere koppels zijn intussen al bijna weer klaar om af te leggen. Als ze tegelijkertijd zouden afleggen, kan ik de truc van het koekoeksei toepassen met de jongen van de Pigeon Blood Snakes, het schijnt dat zoiets soms wel lukt. Het derde koppel is een Red Leopard koppel, maar zij krijgen wel donkerder strepen als ze met eieren zitten. Het mannetje heeft tot nu toe wel de eitjes nog niet willen bevruchten, maar hopelijk gaat hij vlug inzien dat hij zijn echtelijke plichten moet nakomen of zijn vrouwtje wordt boos. We zullen wel zien hoe het gaat. Niet vooruit willen lopen op de feiten, hoewel ik niet erg geduldig van aard ben. Ik ben in elk geval al blij dat een tweede koppel nu zijn kunde bewezen heeft en jongen heeft voortgebracht. Hopelijk komen er nog heel veel nesten na deze. Meer kan ik toch niet wensen dan dikwijls dit mooie schouwspel te mogen zien en het plezier van het grootbrengen van de jongen. Het vele werk dat dit meebrengt neem ik er dan graag bij.