Wandelen tegen dementie: het klinkt te mooi om waar te zijn. Toch hebben onderzoekers ontdekt dat geregeld wandelen - zo'n drie keer per week gedurende 30 tot 45 minuten - de mentale achteruitgang kan vertragen. Dat meldt de krant The Guardian.
Een onderzoek bij meer dan honderd mannen en vrouwen van zestig tot tachtig jaar heeft aangetoond dat enkele verkwikkende wandelingen per week de prefrontale cortex en de hippocampus vergroten. Dat zijn de hersendelen die verantwoordelijk zijn voor de cognitieve functies en het geheugen.
Over een periode van een jaar vergrootten beide hersendelen met twee tot drie procent. "Dat klínkt misschien als een bescheiden resultaat, maar het is alsof je de klok met één à twee jaar terugdraait", zegt professor Kirk Erickson, neurowetenschapper aan de universiteit van Pittsburgh. "Terwijl de rest van de hersenen kleiner werden, zagen we in deze delen een verbetering optreden."
Diabetes Fonds
Iedereen vrij van diabetes
Dagelijkse lichaamsbeweging
verkleint de kans
op diabetes type 2.
En als je diabetes hebt,
verkleint het de kans op
lichamelijke gevolg van diabetes.
Het beste is het om iedere dag
minstens een half uur
flink te bewegen,
zoals wandelen of fietsen.
Waarom is beweging zo goed?
Suiker (glucose) wordt
gemakkelijker uit het bloed
gehaald en de
bloedsuikerspiegel daalt.
Vetten worden verbrand:
handig om gewicht
te verliezen of om
op gewicht te blijven.
Spieren worden sterker
en botten worden steviger.
Je voelt je fitter,
minder moe,
en het helpt tegen stress.
Is goed voor de bloeddruk
en hart en bloedvaten.
Dagelijks een half uur bewegen
Voor meer beweging
hoef je niet naar
de sportschool.
Dagelijks gezond bewegen
kan ook op andere manieren:
lopend boodschappen doen,
of de trap nemen
in plaats van de lift.
Waar het om gaat,
is dat je minstens
een half uur per dag
zo beweegt dat je sneller
gaat ademen en
gaat transpireren.
Wil je afvallen,
dan liefst een uur.
Bewegen met anderen,
Het kan enorm motiveren
om samen met
anderen te bewegen.
Denk aan wandelgroepen,
sportverenigingen
of activiteiten voor senioren.
De gemeente heeft daar
meestal wel informatie over.
Bewegen kan op alle niveaus
Ook senioren of mensen
met een zwakkere gezondheid
kunnen aan beweging doen.
Dat is juist een goed idee!
Beweging is overal,
op allerlei niveaus te bedenken,
zelfs oefeningen op een stoel.
Wel is het verstandig
om het langzaam op te bouwen
en eerst met je huisarts
of fysiotherapeut
te overleggen welke
beweging voor jou
geschikt is.
_________________
Categorieën
Beoordeel dit blog
WANDELSPORT VLAANDEREN
ONZE CLUBS
Op zoek naar een wandelclub in je buurt? Wandelsport Vlaanderen vzw groepeert over alle Vlaamse provincies meer dan 320 wandelclubs. In de rubriek 'clubs' vind je wellicht een wandelvereniging bij jou in de buurt. Om deel te nemen aan de organisaties hoef je niet noodzakelijk lid te zijn van een wandelvereniging. Je lidmaatschap biedt bij een wandelclub wel tal van voordelen.
Een wandelclub is een vereniging die naast het actief gaan wandelen, zelf ook wandeltochten organiseert in haar eigen regio. Dit zijn bewegwijzerde wandelorganisaties. Een overzicht van deze wandelingen vind je op Walking in Belgium. In het overzicht hebben de wandelclubs een clubnummer tussen 1000 en 5990.
Een wandelgroep organiseert zelf geen wandeltochten die open staan voor derden, maar spreekt onderling af om samen te gaan wandelen en deel te nemen aan allerhande wandelactiviteiten. Deze groepen hebben een nummer startend vanaf 7000.
Zowel bij wandelclubs als wandelgroepen ben je zeer goed verzekerd als lid en krijg je dezelfde ledenvoordele, voor meer info klilk hieronder.
Veilig wandelen,
Grootmoeders wijsheid leert ons dat je het best links op de weg wandelt,
zodat je het verkeer ziet aankomen.
Maar is dat ook verplicht?
Wie gaat wandelen, moet bij gebrek aan voetpad of berm weleens op de rijbaan stappen. We horen vaak dat je in dat geval beter aan de linkerkant wandelt om het aankomende verkeer in de gaten te houden. Slim! Maar ben je ook verplicht om links op de weg te wandelen?
Het antwoord is kort en duidelijk: ja. Je moet aan de linkerkant van de rijbaan wandelen in de door jou gevolgde richting wanneer er geen voetpad of bewandelbare berm aanwezig is. Is die wel aanwezig, dan mag je uiteraard niet op de rijbaan lopen. Kies je er voor om bij gebrek aan voetpad of berm op het fietspad te wandelen, dan moet je als voetganger voorrang verlenen aan de fietsers.
Wat op een breed wandelpad waar geen gemotoriseerd verkeer is toegelaten? Moet je daar als voetganger ook links wandelen? Ook dat antwoord is kort en duidelijk: nee. De verplichting om links aan te houden, is er enkel wanneer je op de rijbaan moet lopen. Wandelwegen in de vrije natuur hebben geen rijbanen.BRON VAB-MAGAZINE.
Waarom bewegen bij Parkinson?
In beweging blijven is belangrijk bij de ziekte van Parkinson. Want het kan de motoriek, wandelsnelheid, aerobe fitheid, spierkracht en het evenwicht verbeteren, én ook het vallen verminderen. Studies tonen aan dat lichaamsbeweging de aerobe fitheid verhoogt en spierversterkende activiteiten de kracht van de benen vergroot.
Verder tonen studies ook aan dat trainen op de loopband en gangoefeningen (oefeningen om correct en vlot te stappen) effectief zijn om de comfortabele wandelsnelheid te verhogen. Om het evenwicht te verbeteren, blijken oefeningen die het evenwicht op de proef stellen het effectiefst. Lichaamsbeweging die gericht is op het verbeteren van de gang en het evenwicht, vermindert het valpercentage. Evenwichts- en staptraining worden vaak gecombineerd, wat het evenwicht verbetert.
Kinesitherapeuten die werken met Parkinson-patiënten focussen vaak op een (wandel)gang- en evenwichtstraining, maar soms komen daar ook spierversterkende activiteiten of oefeningen voor flexibiliteit bij. Uit studies blijkt dat zo’n training de wandelsnelheid, het evenwicht en de motorische symptomen verbetert.
Regelmatige lichaamsbeweging wordt aangeraden bij de ziekte van Parkinson omdat er bewijs is dat het:
motorische symptomen verbetert;
de wandelsnelheid en het evenwicht verbetert;
het valpercentage vermindert en
het aerobe fitheid en de spierkracht vergroot.
Waarom is wandelen goed voor je:
Even naar buiten voor een frisse neus,
daar kikker je echt van op! Meer zelfs,
er bestaat geen enkel medicijn
dat je lichaam –
fysiek en mentaal –
zo’n boost geeft
als een simpele wandeling.
Een loze claim? Niks van.
Steeds meer wetenschappelijke studies
bevestigen dat regelmatig
bewegen je fitter maakt in je lijf en je hoofd.
De voordelen voor je fysieke gezondheid:
Mensen die meer bewegen,
hebben een betere conditie,
sterekere spieren,
minder last van overgewicht,
stevigere botten en 20 tot 30%
minder kans op
chronische aandoeningen
zoals een hoge bloeddruk,
hart- en vaatziekten,
diabetes, obesitas
en diverse soorten kanker.
Oudere mensen vallen
bovendien minder vaak,
omdat ze een betere balans,
mobiliteit en functionaliteit ontwikkelen.
De voordelen voor je mentale gezondheid:
Méér bewegen geeft je
alledaagse cognitieve functies,
zoals je concentratievermogen,
je werkgeheugen,
je probleemoplossend vermogen,
het verwerken van informatie
en het nemen van beslissingen,
een enorme boost.
Bovendien zit je beter
in je vel,
ervaar je minder stress.
Heb je minder last
van angst en depressies.
Kortom, je kwaliteit van leven
gaat er sterk op vooruit.
10 keer wandelvoordeel:
1. Wandelen verbetert je conditie,
Elke nieuwe wandeling
vergroot je conditie gevoelig
en bevordert je
prestatievermogen.
2. Wandelen voorkomt blessures,
Door regelmatig te wandelen
wordt de kans op blessures
alleen maar kleiner.
Anders dan bij hardlopen
is de schokimpact en
de belasting op je gewrichten
bij wandelen relatief klein.
Ook worden je spierkracht
en botmassa steeds groter,
wat kans op osteoporose verkleint.
Vier uur wandelen per week
verlaagt bovendien het risico
op heupfracturen met 43%.
3. Wandelen beschermt
tegen hartaandoeningen,
Wist je dat actieve
mensen slechts half
zoveel kans op
hart- en vaatziekten hebben?
Minstens 3 uur per week
wandelen verlaagt de kans
op een hartaanval met 35%,
kans op een beroerte met 34%.
Ook je bloeddruk
en je cholesterolgehalte
gaan ervan omlaag.
4. Wandelen helpt
tegen overgewicht,
Vergeet de fitness:
je verbrandt bijna 100 kcal
als je anderhalve km wandelt.
En het is nog gratis ook!
Dagelijks een uurtje wandelen
verlaagt trouwens het risico
op obesitas met 50%.
Na 10.000 stappen
per dag gaan je
lichaamsgewicht
én je vetpercentage
merkbaar naar omlaag.
5. Wandelen voorkomt
diabetes,
Wie regelmatig gaat wandelen,
maakt 58% minder
kans op het ontwikkelen
van diabetes typ 2.
Twee uur per week
wandelen helpt diabetespatiënten
bovendien beter
hun glucosespiegel
op peil te houden
dan het gebruik
van bepaalde medicatie.
6. Wandelen helpt
je stoppen met roken,
Zopas gestopt met roken?
Tijdens een wandeling
maak je dopamine aan,
een chemisch stofje
dat zorgt voor gevoelens
van gelukzaligheid,
waardoor je minder
naar nicotine snakt.
7. Wandelen houdt
je hersenen scherp,
Wie regelmatig
een wandeling maakt,
ziet het volume
van zijn hippocampus
(een deel van de hersenen)
met 2% toenemen.
Zo versterk je
je geheugen en
concentratievermogen.
8. Wandelen verbetert
je stemming,
Feeling blue?
Trek de groene natuur in!
Bij elke wandeling
komen er endorfines
en serotonine vrij
die je een instant
goed humeur bezorgen.
Een natuurwandeling
van een halfuur per dag
kan de symptomen
van depressie
met 36% verlagen.
9. Wandelen
verlaagt je stressniveau,
Frisse lucht opsnuiven
is goed tegen stress
en slapeloosheid.
Door de ritmische
buikademhaling
tijdens het wandelen
– een repetitieve
en voorspelbare
handeling zoals
yoga – kom je tot rust
in je hoofd én je lijf.
10. Wandelen verhoogt
je zuurstofopname,
Hoe meer je wandelt,
hoe meer zuurstof
je longen kunnen opnemen.
Dankzij die verhoogde
toevoer van zuurstof
via je bloedvaten
naar je hersenen voel je
je vanzelf veel beter in je vel.
Tuin van Dina Deferme,
Hier in Stokrooie bij hasselt,
ligt de romantische Engels
getinte tuin op
een oppervlakte van 4 ha,
deze werd ontworpen door
tuinarchitecte Dina Deferme,
die van de tuin haar
levenswerk maakte.
De tuin bevond zich in een
landelijke omgeving.
Een tuin vol verrassingen,
waar elk deel pure
rust uitstraalde en boeide
door een unieke sfeer.
De indrukwekkende
borders veranderde
elke maandvan kleur.
Jammer genoeg
is tuin en huis
ondertussen verkocht,
sinds begin september 2022
is de tuin niet meer
te bezichtigen.
Hieronder foto's van tuin.
Japanse tuin - Hasselt
Chrysantenfestival 2022:
Abdij van Park in Heverlee is een uitzonderlijk goed bewaarde erfgoedsite uit de 12e eeuw, aan de rand van Leuven en midden in het groen.
mooie hoeves in het Limburg
Stadspark Hasselt in winterkleedje:
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 2
WANDELBLOG van EASYWALK
22-04-2022
WANDELBLOG deel 2
WANDELBLOG
Individuele wandelingen,
Met wie wandel ik: alleen, op woensdag meestal familiewandeling.
Hoeveel km: korte wandelingen van tussen 2 en 10 km.
Welk soort wandelingen: hoofdzakelijk bestaande wandelroutes met bewegwijzering.
Waar wandel ik: het meest in ons eigen streek Limburg, rest van België en soms in het buitenland.
Op mijn blog: beknopte wandelverslagen van afgelegde routes.
De afbeeldingen bij elk verslag zijn zelfgemaakte foto’s.
Mijn blog is beschermd tegen kopiëren.
Link naar mijn vorig wandelblog dat met 1,5 GB ruimte aan foto's volledig is opgebruikt.
WANDELTIPS/WANDELROUTES deel 1 bestaat uit talrijke mooie wandelverslagen en meer dan 1200 foto's, zeker eens gaan kijken:
Hoepertingen is een deelgemeente van Borgloon, ligt in het westen van deze gemeente aan de weg van Sint-Truiden naar Tongeren.
Parking: in de Kasteelstraat ter hoogte van de kerk.
Afstand: rondwandeling van 4,4 km.
Wandelwegen: straten, veldweg en betonnen verkavelingsweg.
Bewegwijzering: geen, het bordje 162 van fietsknooppunten helpt ons aan het begin van de wandeling tot aan de Veestraat.
Wandelbord: geen, zie plannetje:
De Sint-Vedastus- of Sint-Vaastkerk was een oud bezit van de Sint-Vaastkerk van Arras en kwam begin 13de eeuw in handen van de abdij van Herkenrode.
De classicistische Sint-Vedastuskerk werd in opdracht van de abdis van de abdij van Herkenrode verbouwd tot haar huidige uitzicht in 1788.
De romaanse kerktoren dateert uit de 12de eeuw en is een overblijfsel van de eerste kerk.
Het gotische koor uit de 15de eeuw is een overblijfsel van de tweede kerk.
De kerk werd in 1927 volledig gerestaureerd en in 1982 werd de kerk beschermd als monument.
Voor de kerk staat het oorlogsmonument, herdenkt de militaire en de burgerlijke slachtoffers en de oudstrijders van de Eerste en de Tweede Wereldoorlog.
Tegenover de kerk ligt Kasteel Mariagaarde of het Kasteel van Hoepertingen, na de wandeling brengen we een bezoekje aan het kasteeldomein.
Wij volgen de Beekstraat en passeren de pastorie uit eind 18de eeuw, is in laat classicistische stijl gebouwd, is gerestaureerd in 1994 en aangeduid als beschermd monument.
De pastorie is gelegen in een voortuin en is een alleenstaand breedhuis van het dubbelhuis type, vijf traveeën en twee bouwlagen onder het zadeldak.
De Smisstraat volgen we en gaan voorbij een fraaie villa (huisnummer 20) gebouwd in art-nouveaustijl, dat dateert uit 1920.
Honderd meter verderop slaan we rechtsaf de Truierweg in, deze weg vormde de oude verbindingsweg met Sint-Truiden voor de aanleg van de steenweg Sint-Truiden-Tongeren-Maastricht in 1819-20.
Voorbij huisnummer 55 slaan wij links de Veestraat in en zitten spoedig op een veldweg tussen de bloeiende boomgaarden.
Afwisselend krijgen we laagstamboomgaarden te zien en enkele hoogstamboomgaarden.
De perenbloesems zijn al uitgebloeid, appel- en kersenbloesems zijn wel nog in volle bloei.
Hoepertingen is steeds een landbouwers dorp geweest en ligt in het hartje van de fruitteelt.
De zeer vruchtbare Haspengouwse gronden hier worden bijna uitsluitend gebruikt voor de appel- en perenteelt en in mindere mate voor kersenteelt.
Wij komen uit in de Kerselaarstraat en slaan linksaf.
Aan het kruispunt van betonwegen slaan we links de betonnen verkavelingsweg in en wandelen terug richting Hoepertingen.
Omgeven door boomgaarden, sommige zijn voorzien van een hagelnet systeem, zo voorkomen de fruittelers dat hun fruit door hagel wordt vernietigd.
Voor we de kerk terug bereiken passeren we aan de Hoepertingenstraat 26 Het Paanhuis, een voormalige brouwerij.
Het gebouw deed ook dienst als gerechtshof voor lokale geschillen en dateert waarschijnlijk uit het midden van de 17de eeuw.
Het Paanhuis werd in 1957 ingrijpend gerestaureerd in Maaslandse renaissance met rondboogdeur en kruisvensters.
De wapenschilden van kasteelheer Willem de Scharenberg (+1632) en zijn vrouw Guillemette-Anne van Lynden werden in de gevelsteen boven de deur vereeuwigd.
In 2002 werd de oude kaak, een rechtspraak stoel die in 1897 verdween, heropgericht door de lokale Geschiedkundige Kring, infobord aanwezig.
Afsluiten doen wij met een rondje door het kasteelpark en met een drankje op het terras van Kasteel Mariagaard.
Het kasteel is sinds kort gerenoveerd en ingericht als hotel met brasserie.
De historische waterburcht heeft nu een nieuwe naam, heet voortaan 'Château de Looz'.
Tips / opmerkingen: meer info over het Kasteel van Hoepertingen en zijn geschiedenis:
De Perenboomgaard Wandeling vertrekt hier ook in Hoepertingen en gaat richting Zepperen, volg de rode bloem met richtingspijl 8,5 km:
Wandel Datum: woensdag 10 april 2024, mooie zonnige dag.
Start / ligging: in het centrum van Nieuwerkerken.
Nieuwerkerken ligt in het zuidwesten van de provincie Limburg, de gemeentegrens wordt in het westen gedeeld met het Vlaams-Brabantse Geetbets.
Parking: op het plein naast de kerk.
Afstand: rondwandeling van 5 km.
Wandelwegen: straten en veldwegen.
Bewegwijzering: groene pijl.
Wandelbord: voor het Sociaal Huis, Kerkstraat 113.
In het Sociaal Huis bevinden zich de administratieve gemeentelijke diensten, het OCMW en vergaderzalen.
De herdenkingskapel en het monument van de oorlogsslachtoffers staan ter hoogte van de kerk.
In augustus 1944 juist voor de bevrijding werd hier in Nieuwerkerken een razzia door de Duitse geheime politie.
Jef Nijns werd toen ter plaatse doodgeschoten en tien mensen aangehouden, acht stierven in de Duitse kampen.
Op de witte steen aan de kapel staan hun namen samen met de gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog.
De Sint-Pieterskerk, het huidige kerkgebouw, is uitgevoerd in neoromaanse stijl en stamt uit 1910.
De kerk werd van 1949-1950 nog vergroot met twee zijbeuken.
De toren van deze bakstenen kerk is afkomstig van de voorganger, een neoclassicistisch bouwwerk uit 1828.
Deze vierkante westtoren heeft twee geledingen, is gedekt met een ingesnoerde naaldspits, en heeft een beeld van Sint-Petrus boven het ingangsportaal.
Wij wandelen via de Kerkstraat lichtjes bergaf het dorp uit.
Aan het volgende kruispunt nemen we rechts de Bornestraat.
Passeren er een vijver of waterplas en gaan op het einde van de straat rechtsaf.
Na een korte holle weg zitten we in de Raasbeekstraat.
Kapel Onze-Lieve-Vrouw van de Koorts ligt hier in de schaduw van enkele lindenbomen.
Rechthoekige kapel uit de 19de eeuw onder zadeldak met leien bedekt.
Aan de kapel volgen we een veldweg langs fruitplantages en braakliggende akkerland.
De regen van de afgelopen maanden vormt een grote uitdaging voor landbouwers die hun drassige akkers niet op kunnen.
Het bemesten van het akkerland is nog steeds niet gebeurd, het planten of zaaien zal dus veel later op het jaar gebeuren.
De Raasbeek loopt hier langs de akkers, deze ontspringt in Kozen en stroomt in westelijke richting om ten zuidoosten van Geetbets in de Melsterbeek uit te monden.
Ter hoogte van de beek staat in de schaduw van een treurwilg de Sint-Jozefkapel.
De veldweg gaat over in de Schelfheidestraat en wij wandelen langs de huizen van gehucht Schelfheide.
Vroeger vormde het gehucht een zelfstandige heerlijkheid die van 1540 af, samen met Gorsem ging behoren tot het Graafschap Duras.
In 1795 werd het gehucht bij de toen gevormde gemeente Gorsem gevoegd.
Het was echter een exclave, die onder meer door Metsteren van het grondgebied van Gorsem gescheiden was.
Daarom werd deze exclave in 1954 bij de gemeente Nieuwerkerken gevoegd.
De Schelfheidewinning aan Schelfheidestraat 44 is een gesloten hoeve met kern uit de 18de eeuw en is sterk aangepast in de 19de eeuw.
Voorbij het gehucht passeren we aan de Diestersteenweg 217 vakwerkhoeve ‘De Zwarte Stijltjes’.
De hoeve is een historisch gegroeid complex, waarvan de hoofdgebouwen in vakwerk (woonhuis en stal) volgens het kadaster in 1877 opgericht werden door de familie Lejeune - de Schiervel.
Vervolgens werd in 1946 een vergroting van het hoevecomplex kadastraal geregistreerd en werden de hoevegebouwen uitgebreid met een bakstenen stal (en thans verdwenen bakhuis) langs de zuidzijde van het erf.
De vakwerkhoeve is wel dringend aan restauratie toe want de witgekalkte lemen vullingen tussen het stijl- en regelwerk komen helemaal los.
Steken voorzichtig de Diestersteenweg over en gaan langs de rand van een boomgaard.
Komen uit op de Heuvelstraat, hier liggen de gebouwen van fruitboomkwekerij Carolus Trees.
Elk jaar produceert Carolus Trees meer dan 2 miljoen appel- en perenbomen voor professionele fruitkwekers in binnen- en buitenland.
De Heuvelstraat brengt ons terug naar de dorpskern van Nieuwerkerken.
Wandelen via de Kerkstraat naar ons beginpunt.
Tips / opmerkingen: ook de Panoramawandeling in Nieuwerkerken is een mooie wandeling:
De Schelfhoeve aan de Schelfheidestraat 60, ligt afgelegen, niet gezien.
Wandeldatum: dinsdag 19 maart 2024, afwisselend wolken en zon, geen neerslag.
Start / ligging: op de parking langs de Japanse Tuin, ligt langs de Grote Ring-R71 aan de Gouverneur Verwilghensingel.
Afstand: vrije rondwandeling door Kapermolenpark en Japanse Tuin.
Wandelwegen: parkwegen.
Deze wandeling beginnen we met het volgen van De Demer, het gaat hier om de meest noordelijk gelegen arm van de Oude Demer die met een bocht het stadscentrum ontwijkt.
Steken de groene wandel-en fietsbrug over en zitten in het Kapermolenpark, een 30 hectare groot recreatief park, is gratis te bezoeken.
De naam van het park is een verwijzing naar de Kapermolen, een graanmolen die hier ooit aan de Demer stond, werd in de 18de eeuw afgebroken.
Voor ons ligt centraal in het park op een aangelegde heuvel een amfitheater met uitkijkplateau.
Vanaf het uitkijkpunt hebben wij mooi uitzicht op het park en de grote centrale vijver.
De vijver wordt tegenwoordig gevoed met het water van de Demer en is ook verbonden via een nieuwe aftakking met de Demer.
Onder het amfitheater is er een vleermuiskelder ingericht.
De dwergvleermuis is hier het vaakst te zien en met water in de buurt hopen ze op termijn de watervleermuis te lokken.
Wij nemen de nodige sneeuwfoto's vanaf het uitkijkpunt en maken daarna een toertje door het park.
Kapermolenpark is voorlopig deels afgesloten aan de westzijde ter hoogte van de kleine vijver.
Hier zijn werken aan de gang voor een kleine uitbreiding van het park, de oude parking van het zwembad wordt onthard en wordt beplant met bomen.
Daarna passeren we het stedelijk zwembad, de beachbar met achterliggend openluchtzwembad.
Wandelen richting het bosgedeelte, voor een rondje door het bos.
Aan de achterkant van het bos bereiken wij de ingang van de Japanse Tuin (honden niet toegelaten).
De Japanse Tuin is normaal in de winter gesloten.
Maar er werd een uitzondering gemaakt, de tuin was enkele dagen open voor bezoekers, zodat men er kon genieten van de prachtige sneeuwlandschappen.
Geschiedenis: de tuin is het resultaat van de vriendschapsbanden die de steden Itami (Japan) en Hasselt sinds 1985 onderhouden.
Hasselt schonk Itami in november 1991 een torenbeiaard en van de Japanners kreeg Hasselt de Japanse tuin, deze werd in november 1992 ingehuldigd.
Het is met een oppervlakte van 2,5 hectare de grootste Japanse tuin in Europa.
De tuin is bekend vanwege zijn rots- en waterpartijen met een koivijver, de kleurrijke koi vissen zijn nu niet te zien, ze zitten onder het ijs van de bevroren vijver.
De tuin bezit talrijke Aziatische bomen waaronder meer dan 200 Japanse kerselaars en is zeker een bezoekje waard in het het bloesemseizoen.
De traditionele gebouwen zijn het ceremoniehuis en het theehuis dat op een kunstmatige heuvel is gebouwd.
De vredesbel staat op een uithoekje in het park, werd in oktober 2016 ingehuldigd als langdurende diplomatieke relaties tussen België en Japan die dat jaar gevierd werden.
Luid de bel (klinkt-dong) in naam van de vrede, sta ook even stil bij de slachtoffers die gevallen zijn tijdens het gebruik van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en de algemene waanzin van oorlog.
Tegenover de vredesbel verschaft een torii, is een traditionele Japanse poort toegang tot een Shintō-heiligdom.
Hier staat een klein formaat van een Shinto-altaar, deze zijn vaak te zien langs Japanse wegen.
In Japan staan de Shinto-altaren er ter ere van belangrijke Goden en worden ze soms gecombineerd met Boeddhistische tempels.
Kuieren nog wat in het wondermooie besneeuwde park en nemen de uitgang via het draaihek.
Tips / opmerkingen: opgelet, de zigzagbrug en het stapstenen pad aan de rots met waterval waren uit veiligheid (ijs en sneeuw) niet toegankelijk.
Plannetje van hoe wij hier hebben gewandeld:
Wandel datum: vrijdag 19 januari 2024, zonnige koude winterdag, de sneeuw lag 10 cm dik.
Praktische info over de Japanse Tuin, openingsuren, inkomprijzen en evenementen:
Start / Ligging: vertrekplaats is het Ontmoetingscentrum Rooierheide, Rooierheidestraat 100.
Rooierheide is een gehucht dat ligt in de gemeente Diepenbeek, ongeveer zo'n drie kilometer ten noorden van het centrum van Diepenbeek.
Parking: tegenover het Ontmoetingscentrum op het Patersplein.
Afstand: korte wandeling van 3,2 km.
Wandelwegen: boswegen en straten.
Bewegwijzering: deels rode driehoekjes en straatnamen.
Wandelbord: niet aanwezig, zie wandelplan:
Aan het Ontmoetingscentrum Rooierheide staat het Mijnwerkersmonument.
Het is een herdenkingsmonument, staat er ter ere van de vele huisvaders en hun zonen die vanuit Rooierheide gingen werken in de Genkse steenkoolmijnen.
Het was zwaar maar goed betaald werk, de mijnen deden de welvaart in de regio destijds flink toenemen.
Links van het ontmoetingscentrum ligt de Heilig Hartkerk, is gebouwd in 1933, deed eerst dienst als kerk voor de congregatie van de Passionisten.
Op 31 juli 1962 werd Rooierheide door het ministerie van Justitie officieel als zelfstandige parochie erkend en werd het de parochiekerk.
De kerk is opgetrokken in neoromaanse stijl, als materiaal werd voornamelijk natuursteen gebruikt.
Opvallend is het bijna halfronde glas-in-lood venster boven het portaal.
De gehele vensters stellen de martelwerktuigen van Christus voor.
Boven het venster van het portaal is een medaillon aangebracht dat het passionisten schild voorstelt.
De paters Passionisten kwamen in 1912 naar Rooierheide waar ze het klooster van Royerheide bouwden, dit kloostercomplex ligt links van de kerk.
In 1999 verlieten de paters hun klooster, na grondige renovatie in 2005 kende het oude klooster een heringebruikname, en bestaat nu uit 51 serviceflats.
Via de doorgang tussen het ontmoetingscentrum Rooierheide en de kerk bereiken we het Patersbos, bestaande uit eiken en beukenbos, vijvers en enkele dreven, 12 hectare groot.
Tegenwoordig heeft het bos de naam Park Rooierheide en is het teruggegaan naar de oorspronkelijke eigenaar, de gemeente Diepenbeek.
Langs de wandelweg staat het Heilig Hartbeeld.
Iets verder staat rechts in de dreef, de stenen calvarie (berg) met met kruisbeeld en de beelden van Johannes en Maria op één voetstuk.
Aan de voet van de calvarie ligt in een cirkel de grafstenen van de paters Passionisten.
Verderop passeren we de Lourdesgrot met Bernadette biddend tot de Onze Lieve Vrouw.
In de onmiddellijke omgeving ligt een vlonder met uitzicht op een poel.
Het is winter en er zitten geen kikkers in de poel, maar in de lente en zomer is hier wel kikkergekwaak te horen.
Aan de poel volgen we de bosweg naar links, voorbij de bocht staat de eerste bewegwijzering (rode driehoekjes van de langeafstandswandeling).
Na het passeren van enkele hooilanden bereiken we de Stiemerbeek of Stiemer, een 16 km lange beek die Midden-Limburg doorkruist.
Hier op het grondgebied van Diepenbeek duikt de Stiemerbeek eerst onder het Albertkanaal door en mondt de beek daarna in de Demer uit.
Wat opvalt is dat de beek kaarsrecht is, ze is vorige eeuw rechtgetrokken en verdiept omdat er door de toegenomen verhardingen meer regenwater moest afgevoerd worden.
Wij volgen de oever van de Stiemerbeek tot aan de Sint-Servatiusstraat en steken er de straat en brug over en vervolgen de andere oever van de beek.
Zitten nu in de broekbossen van de Stiemerbeekvallei, volgen daarna de modderige bosweg tot aan de Havenlaan.
Steken voorzichtig het zebrapad over aan de Havenlaan en nemen een bosweg door het berkenbos.
Komen uit op de Elzenlaan en slaan links af (bewegwijzering negeren, gaat rechtsaf), zetten de terugweg in richting Rooierheide.
Via de Noordenstraat bereiken we de Heidestraat en gaan rechtsaf tot aan de Stiemerbeek.
Volgen terug de bewegwijzering, wandelen eventjes langs de Stiemerbeek en gaan daarna richting het Patersbos.
Aan de rand van het bos passeren we twee mooie vijvers en een pireeltje.
Via mooie dreven wandelen we terug richting Patersplein.
Tips / opmerkingen: voor wie een grote wandeling wil maken ,de langeafstandswandeling is 16,5 km lang en doet de natuur- en vijver gebieden Caetsweyers en Dauteweyers aan.
Het Mijnwerkersbeeld stond vroeger op het Patersplein, maar werd gestolen en is nog steeds niet teruggevonden.
Wandel datum: maandag 18 december 2023, zwaar bewolkte dag met neerslag in de late namiddag.
Start / ligging: Sint-Pancratiuskerk in de Dorpsstraat 64 Melkwezer, deelgemeente van Linter.
Het Vlaams-Brabantse dorpje Melkwezer ligt op de zuidelijke helling van de Getevallei.
Parking: op het dorpsplein tegenover de kerk.
Afstand: rondwandeling van 11 km.
Wandelwegen: straten, betonwegen, veldwegen, boswegen, kasseiweg en dijk.
Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk Getevallei.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 131 - 135 - 136 - 124 - 125 - 126 -127 - 123 - 122 - 103 - 102 - 128 - 137 - 130 - 131.
Wandelbord: staat aan het begin van de Begijnhofstraat.
De parochiekerk Sint-Pancratius is in neogotisch stijl gebouwd tussen 1867-1869.
Aan de Dorpsstraat 69 ligt het 's-Hertogenhof, dit was ooit de voornaamste pachthoeve van Melkwezer, ze ontstond in 1747 uit stallingen en een wijnhuis.
Het stijlvolle bak-en zandstenen gebouw werd regelmatig gerestaureerd en werd achtereenvolgens pastorie, ontmoetingscentrum en tegenwoordig café met vergaderzalen.
Ondanks de restauraties heeft het gebouw zijn karakter behouden en ook Melkwezer zelf bewaart nog grotendeels haar eigenschap als hoevedorp.
Het eerste wandelknooppunt (wkp) is te vinden in de Begijnhofstraat die we afwandelen.
We komen uit aan de Parochiezaal van Melkwezer, gelegen aan de Hazenbergstraat 30.
Volgen hier linksaf de Hazenbergstraat en wandelen de dorpskern uit.
Tussen wkp 135 , 136 en 124 stappen wij op betonwegen door open veld en langs weilanden met enkele mooie vergezichten.
Wij winnen stilaan hoogte, voor ons ligt de heuvel van Walsbergen, deze vormt een opvallende uitloper van het Haspengouws leemplateau.
Op het hoogste punt in de Broekstraat ligt de gerestaureerde Walsbergenhoeve was oorspronkelijk een Maltezerklooster uit 1248.
Vanaf de hoge strategische plek in het landschap konden eeuwen terug de commanderij van de Maltese orde de omgeving controleerde.
Tegenover de hoeve ligt het 12 ha groot natuurgebied Walsbergen bekend omwille zijn oud zomereiken-beukenbos.
Het natuurgebied Walsbergen is sinds 1996 eigendom van de Vlaamse Gemeenschap en valt onder de bevoegdheid van Agentschap Natuur en Bos en heeft in samenspraak de medewerking van Natuurpunt.
Naast bos en houtkanten liggen er enkele hooilanden en poelen in het natuurgebied.
Ook een waardevol schraalgrasland is er te zien, de bijzondere planten die hier te vinden zijn: talrijke soorten zegge, dwergbies, veldbies, rosse vossenstaart, wilde bertram, tormentil en de brede orchis en gevlekte orchis.
Voorbij het natuurgebied zitten we op de Negenbunderweg, dit was ooit het historisch tracé tussen de steden Tienen en Zoutleeuw, zijn vroegere benaming was Grote weg of Heerweg tussen Tienen en Zoutleeuw.
Het is een kasseiweg aangelegd rond 1730, verschillende kasseisoorten komen in het wegdek voor: veel Tiense kwartsiet soms afgewisseld met porfier of zandsteen, in stroken of gemengd.
Prachtige uitzicht vanaf de eeuwenoude kasseiweg op het dorpje Wommerson.
Tussen wkp 127 en wkp 123 zien we het Kasteel van Wommersom met landschapspark liggen.
Het is in 1895 gebouwd in neotraditionele stijl en was een gesloten complex, meer dan tweehonderd jaar was de adellijke familie de T’Serclaes de bewoners van het kasteel.
Aan de T-wegsplitsing sla wij linksaf de Melkwezerstraat in en bereiken de kapel van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria.
De kapel uit 1855 is opgericht door de de adellijke familie 't Serclaes.
De vervallen en leeggeplunderde Mariakapel werd in 2006 in ere hersteld door de De Retroclub van Wommersom, de gemeente Linter eigenaar van de kapel was destijds niet bereid te renoveren.
Volgen aan de kapel het Alvermannenpad, is een voetpad dat loopt langs de oever van de Sint-Kwintensbeek tot aan de Valleiweg.
Hier volgen wij de Valleiweg met rechts de Hertogengracht tot aan de Grote Gete en wandelen er de Getedijk op.
De Grote Gete is een rivier van ongeveer 51 km lang, ontspringt in de Waals-Brabantse gemeente Perwijs.
Bij Budingen een deelgemeente van de Belgische stad Zoutleeuw stromen de Grote en Kleine Gete samen in de Gete om na 12 km bij Halen in de Demer uit te monden.
Ruim 1,5 km wandelen wij langs de oever van de Grote Gete met zijn talrijke meanderbochten en wijds uitzicht op de weilanden van de Getevallei.
Ter hoogte van wkp 102 verlaten we de Getedijk en bereiken natuurgebied Doybroek, een deelgebied van de Getevallei.
Gaan er de begrazingsblok binnen, hier doet Natuurpunt een beroep op runderen, paarden en ezels om het gebied te begrazen (geen grazers gezien).
Voorbij ruigte, wilgenstruweel en populierenbos zitten we de op Doysbroeck weg.
Spoedig zitten we op veldwegen in open veld met mooie vergezichten.
Het betonnen Hazenbergpad tussen wkp 130 en wkp 131 brengt ons terug naar de dorpskern van Melkwezer.
Tips / opmerkingen: deze wandeling is ook te downloaden:
Het Waterhof van Melkwezer, niet gezien, ligt waarschijnlijk niet langs de wandelroute.
Het Waterhof is een restant van een voormalig omwalde herenhoeve, gelegen ten zuiden van de dorpskern.
Wandeldatum: dinsdag 10 oktober 2023, zonnige dag.
Start / ligging: het is een erg laaggelegen moerassig natuurgebied, bevindt zich ten noordwesten van Kwaadmechelen, aan de westzijde van het Kanaal Dessel - Kwaadmechelen.
Parking: voor Natuurhuis De Rammelaars, in de Dutselaar z/n in Ham, bruine wegwijzer volgen.
Afstand: korte rondwandeling van 3,5 km.
Wandelwegen: jaagpad langs kanaal, gras- en bospaden waarvan enkele erg modderig.
Bewegwijzering: blauwe rechthoekjes.
Wandelbord: aan de parking.
Tegenover het wandelbord staat de eerste bewegwijzering, we gaan de kanaaldijk op.
Het Kanaal Dessel - Kwaadmechelen is bijna 16 km lang, het verbindt het kanalenkruispunt te Dessel met het Albertkanaal te Kwaadmechelen.
Wij volgen het jaagpad langs het kanaal ongeveer driehonderd meter en verlaten daarna de dijk en trekken de natuur in.
Infobord aan de ingang van het natuurgebied: natuurpunt beheert dit natuurgebied en verwijdert hier aangeplante Canadapopulieren en andere exotische soorten als Amerikaanse vogelkers en -eik.
Natuurgebied De Rammelaars maakt deel uit van een typische Kempische beekvallei, de Luikse Beek en enkele kleinere beken doorkruisen het gebied.
Eerst volgen we graspaden langs houtkanten, populierenbos en ruigtes.
Langs het wandelpad liggen enkele pas afgemaaide hooilanden, het hooi ligt er te drogen.
Het is najaar en er valt niet zoveel te zien, maar elk voorjaar zijn de bloemrijke hooilanden een streling voor het oog.
Dan staan hier pinksterbloemen, koekoeksbloemen, grote ratelaars en moerasvergeet-me-nietjes.
Hooien en hout sprokkelen, deze kleinschalige menselijke activiteiten vonden hier eeuwen terug ook al plaats, het natte en afgelegen gebied is niet geschikt voor grootschalige landbouw.
Hier liggen rechts ook enkele vochtige graslanden, wel erg kleurrijke, ze zijn hier geel-, grijs-, blauwgroen gekleurd.
Via een korte veldweg en bomenrijen bereiken we de donkere broekbossen, deze bestaan uit een mozaïek van elzenbroekbossen en wilgenstruwelen.
Enkele infoborden in het broekbos geven meer uitleg over de grillige wilgen en over elzenbroekbossen die met hun wortels in het water staan.
Elzenbroekbossen zijn beschermd door Europa, Vlaanderen heeft één derde van alle Europese elzenbroekbossen, waarvan 7 hectare hier in het natuurgebied.
Via een geïmproviseerde brug van boomstammen bereiken we de Luikse beek, wandelen er een tijdje langs af.
De roestige-oranje kleur van de beek is het opwelling van ijzerhoudend grondwater of kwel, is ook te zien in sommige vijvers.
Verderop wandelen we langs de begrazingszone, konikpaarden helpen de bossen half open te houden, paarden niet gezien.
Naast gras eten ze ook houtige planten, droog rietstengels, waterplanten en bepalen zij mee de variatie in landschap, flora en fauna.
Het afgelegen natuurgebied is een geschikt broed-, pleister- en foerageergebied voor verschillende vogelsoorten: nachtegaal, zwartkop, kleine karekiet, tjiftjaf, sprinkhaanzanger en ijsvogeltje.
Regelmatig kan men er roofvogels spotten: buizerd, wespendief sperwer en havik.
Dieper in het broekbos wordt het natter, overbruggen er moeilijk begaanbare boomstammenpaden en modderige boswegen.
Hier is het moerasgebied erg veenachtig, hier heeft men tot eind van de 19de eeuw aan turfwinning gedaan, turf werd toen gebruik als brandstof.
Op het eind van de wandeling passeren wij enkele prachtige vijvers met rietkragen.
Komen uit aan Natuurhuis De Rammelaars, sluiten de wandeling af met een drankje in het cafetaria.
Het natuurhuis was tijdelijke ingericht als Pop-up, met interactieve expo 'Wolven in Limburg'.
Als bezoeker kom je er alles te weten over wolven en volg je het levensverhaal van de wolven Naya, Roger, August en Noëlla.
Tips / opmerkingen: laarzen of stevige (hoge) wandelschoen zijn hier aangeraden.
De rondwandeling van 3,5 km staat op het wandelbord aangeduid als de Nachtengalenwandeling.
Goed om te weten: het gebied kreeg zijn naam wegens de vele hazen en konijnen (niet gezien) die er aanwezig zijn en waarvan de mannetjes 'rammelaars' genoemd worden.
Openingsuren van het natuurhuis: vanaf laatste weekend maart tot en met eind oktober, op zon - feestdagen van 13 tot 18u, op andere dagen na afspraak.
Start / parking: gratis parkeren, grote Randparking (300 auto's) Maria Hendrikapark op eind van de Graaf de Smet de Naeyerlaan in Oostende.
Afstand: rondwandeling van 5,5 km.
Wandelwegen: verhard.
Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk De Kust.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: richting 63 - 64 - 65 - 63.
Wandelbord: bord staat aan het bushokje, Graaf de Smet de Naeyerlaan.
Starten aan het wandelbord met de marine kazerne Bootsman Jonsen op de achtergrond, deze kazerne is sinds 2002 beschermd als monument.
Tot aan de Tweede Wereldoorlog was het 3de Linieregiment hier gekazerneerd, dat na de oorlog werd ontbonden, werd daarna gebruikt door de Zeemacht.
Voor het gebouw staat het monument ter nagedachtenis van gesneuvelden van het 3de en 23ste Linieregiment van de Eerste Wereldoorlog.
Het bronzen beeld dat hier staat stelt een gevleugelde allegorische figuur voor die een lauwerkrans omhoog houdt.
Het onderschrift "Yser - Houthulst, Steenstraat" verwijst naar de plaats waar het regiment tijdens de Eerste Wereldoorlog strijd leverde.
Na vijf minuten wandelen bereiken we aan de Jachthaven van Oostende.
Hier ligt in het Mercatordok het zeilschip Mercator, deze driemaster werd in 1932 te Schotland te water gelaten.
Van 1932 tot 1960 fungeerde de Mercator als opleidingsschip voor de officieren van de Belgische koopvaardij.
Nu ligt het als museumschip permanent aangemeerd in de jachthaven, waar het met zijn authentiek interieur de perfecte locatie vormt.
Het volledig gerestaureerde zeilschip is een beschermd monument, een van de bekendste tochten van de Mercator was het overbrengen van het stoffelijk overschot van pater Damiaan naar België in het jaar 1936.
Wandelen langs de oevers van de jachthaven richting Station van Oostende.
Op het Stationsplein staat een beeldengroep met de titel ‘Ode aan de vissersvrouwen’.
Het zijn vijf zittende vrouwen, moderne beelden in brons van telkens twee meter hoog, die met hun sterk afgetekende gelaatstrekken en vormen ons aan statige zeemeerminnen doen denken.
Via de Mercatorsluis bereiken we de Visserskaai en wandelen er langs een aantal viskraampjes die kant-en-klare vissalades en visgerechten verkopen.
Hier zijn ook de kraakvers (on)gepelde grijze Noordzeegarnalen te krijgen, een echte delicatesse.
De Vistrap is een overdekte vismarkt waar je terecht kan voor dagverse vis zoals pladijs, tongschar, griet, heek, kabeljauw en Noordzee tong.
Enkele van de vissersboten die zorgen voor de verse vis liggen hier aangemeerd in het Montgomerydok.
Het dok is genoemd naar een bekende Britse generaal Bernard Law Montgomery en is gegraven in 1866-1869 als tij- en strandingsdok voor de visserij, maar doet vandaag vooral dienst als jachthaven.
In de verte zien we de vuurtoren staan, in de volksmond gekend als "Lange Nelle" is de vierde vuurtoren in de geschiedenis van Oostende.
De vuurtoren is 65 meter hoog, telt 324 treden en leidt sinds 1949 de vissers veilig de haven binnen, hij werkt volledig automatisch.
Ten noorden van de Visserskaai ligt aansluitend het Albert I-Promenade.
Na een korte wandeling op de pier houden wij halt aan het Zeeliedenplein waar het nationaal monument voor de zeelieden staat.
De zeeman bovenaan kijkt trots, uitdagend en met vertrouwen de toekomst tegemoet, de treurende zeeman beneden rouwt om het verlies van zijn makkers.
Dit herdenkingsmonument eert de vissers, matrozen, scheepsjongens en soldaten die hun leven lieten op zee.
Verderop staat een lelijk kunstwerk Rock Strangers, moeten rode rotsblokken voorstellen, hoort volgens ons hier niet thuis op de dijk.
Wandelen de zeedijk af tot aan de Koninklijke Gaanderijen, deze werden gebouwd tussen 1902 en 1906, in opdracht van koning Leopold II.
Ze bestaan uit twee zuilengangen, gedeeltelijk gescheiden door een glazen wand.
Deze wandelgalerij moest, in de optiek van Leopold II, passen in een project voor een prestigieus koninklijk paleis.
Het diende in de eerste plaats als passage naar de renbaan voor de koning en zijn hoge gasten, zonder dat ze gehinderd werden door weer en wind.
Ze konden hiervoor kiezen uit een van beide zuilengangen.
De zuilengangen zijn ongeveer 380 m lang en eindigen aan beide kanten in een gesloten paviljoen met salon.
Zoeken na de wandeling door de zuilengang de bogenbrug Drie Gapers op, is de verbinding tussen de gaanderij.
Hier staat het bronzen ruiterstandbeeld van Leopold II, ingehuldigd in 1931.
De beeldengroepen onderaan het standbeeld: links, "Dank der Kongolezen" (die werden bevrijd van de Arabische slavernij), en rechts, "Huldebetoon van de Oostendse vissersbevolking".
Aan de andere kant van de brug ligt links het Koningspark, nu opengesteld voor publiek, was voor 1974 een volledig ommuurd privépark.
De mooie Japanse tuin in het hart van het park was afgesloten voor publiek, is buiten de grote vakantie alleen zaterdag en zondag open van 10.00 tot 18.00 uur.
Wandelen via de Koninginnelaan richting het Maria-Hendrikapark, de laan is opgewaardeerd en heraangelegd als groene boulevard met wandel- en fietspad.
Onderweg kom je langs mooie groene pleintjes: het Prinses Clementinaplein en het Prinses Stefanieplein, in de volksmond de Squares genoemd.
Ter hoogte van de pleintjes staat de stenen bank.
Deze originele monumentale stenen zitbank in art-nouveau stond tijdens de Wereldtentoonstelling in 1900 te Parijs geëxposeerd in het Palais du Champ-de-Mars.
Omstreeks 1905 verhuisde ze naar de Koninginnelaan waar ze in 1971 werd gesloopt voor parkeerplaatsen, in 2004 werd op vrijwel dezelfde plaats een replica geplaatst.
Verderop staan op de groene middenberm van de Koninginnelaan enkele monumentale vrouwenbeelden die ooit de gevel van het voormalige postgebouw van Ch. De Wulf aan de Hendrik Serruyslaan sierden.
Het laatste stuk van de wandelroute loopt door de groene long van Oostende het Maria-Hendrikapark, in de volksmond 't Bosje.
Tussen 1888 en 1892 vond de aanleg van het Maria-Hendrikapark plaats, het huidige park is 37 hectare groot.
Passeren er de prachtige Koninginnevijver en wandelen over de hangbrug terug richting parking.
De lange hangbrug kreeg in 2014 de naam Nelson Mandelabrug, de brug staat symbool voor de lange weg naar vrijheid, van de ene oever naar de andere die Nelson Mandela bewandelde.
Tips / opmerkingen: met wat geluk hebben we een parkeerplaats gevonden op Randparking Maria Hendrikapark, anders werd het waarschijnlijk betalen op een van de vele parkings in Oostende.
Na de wandeling nog een terrasje gemaakt en wat langs de leuke winkelstraten gekuierd in de binnenstad.
Wandel datum: tijdens midweek vakantie aan zee, eerste week september, zonnig en warm.
