Sneeuwwandeling  -  Hasselt.

Start / ligging: op de parking langs de Japanse Tuin, ligt langs de Grote Ring-R71 aan de Gouverneur Verwilghensingel.

Afstand: vrije rondwandeling door Kapermolenpark en Japanse Tuin.

Wandelwegen: parkwegen.

Deze wandeling beginnen we met het volgen van De Demer, het gaat hier om de meest noordelijk gelegen arm van de Oude Demer die met een bocht het stadscentrum ontwijkt.

Steken de groene wandel-en fietsbrug over en zitten in het Kapermolenpark, een 30 hectare groot recreatief park, is gratis te bezoeken.

De naam van het park is een verwijzing naar de Kapermolen, een graanmolen die hier ooit aan de Demer stond, werd in de 18de eeuw afgebroken.

Voor ons ligt centraal in het park op een aangelegde heuvel een amfitheater met uitkijkplateau.

Vanaf het uitkijkpunt hebben wij mooi uitzicht op het park en de grote centrale vijver.

De vijver wordt tegenwoordig gevoed met het water van de Demer en is ook verbonden via een nieuwe aftakking met de Demer.

Onder het amfitheater is er een vleermuiskelder ingericht.

De dwergvleermuis is hier het vaakst te zien en met water in de buurt hopen ze op termijn de watervleermuis te lokken.

Wij nemen de nodige sneeuwfoto's vanaf het uitkijkpunt en maken daarna een toertje door het park.

Kapermolenpark is voorlopig deels afgesloten aan de westzijde ter hoogte van de kleine vijver.

Hier zijn werken aan de gang voor een kleine uitbreiding van het park, de oude parking van het zwembad wordt onthard en wordt beplant met bomen.

Daarna passeren we het stedelijk zwembad, de beachbar met achterliggend openluchtzwembad.

Wandelen richting het bosgedeelte, voor een rondje door het bos.

Aan de achterkant van het bos bereiken wij de ingang van de Japanse Tuin (honden niet toegelaten).

De Japanse Tuin is normaal in de winter gesloten.

Maar er werd een uitzondering gemaakt, de tuin was enkele dagen open voor bezoekers, zodat men er kon genieten van de prachtige sneeuwlandschappen.

Geschiedenis: de tuin is het resultaat van de vriendschapsbanden die de steden Itami (Japan) en Hasselt sinds 1985 onderhouden.

Hasselt schonk Itami in november 1991 een torenbeiaard en van de Japanners kreeg Hasselt de Japanse tuin, deze werd in november 1992 ingehuldigd.

Het is met een oppervlakte van 2,5 hectare de grootste Japanse tuin in Europa.

De tuin is bekend vanwege zijn rots- en waterpartijen met een koivijver, de kleurrijke koi vissen zijn nu niet te zien, ze zitten onder het ijs van de bevroren vijver.

De tuin bezit talrijke Aziatische bomen waaronder meer dan 200 Japanse kerselaars en is zeker een bezoekje waard in het het bloesemseizoen.

De traditionele gebouwen zijn het ceremoniehuis en het theehuis dat op een kunstmatige heuvel is gebouwd.

De vredesbel staat op een uithoekje in het park, werd in oktober 2016 ingehuldigd als langdurende diplomatieke relaties tussen België en Japan die dat jaar gevierd werden.

Luid de bel (klinkt-dong) in naam van de vrede, sta ook even stil bij de slachtoffers die gevallen zijn tijdens het gebruik van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en de algemene waanzin van oorlog.

Tegenover de vredesbel verschaft een torii, is een traditionele Japanse poort toegang tot een Shintō-heiligdom.

Hier staat een klein formaat van een Shinto-altaar, deze zijn vaak te zien langs Japanse wegen.

In Japan staan de Shinto-altaren er ter ere van belangrijke Goden en worden ze soms gecombineerd met Boeddhistische tempels.

Kuieren nog wat in het wondermooie besneeuwde park en nemen de uitgang via het draaihek.

Tips / opmerkingen: opgelet, de zigzagbrug en het stapstenen pad aan de rots met waterval waren uit veiligheid (ijs en sneeuw) niet toegankelijk.

Plannetje van hoe wij hier hebben gewandeld:  

Wandel datum: vrijdag 19 januari 2024, zonnige koude  winterdag, de sneeuw lag 10 cm dik.

Praktische info over de Japanse Tuin, openingsuren, inkomprijzen en evenementen: 

19-01-2024 om 00:00 geschreven door easywalk

21-12-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Sammy is op 20 november overleden, hij had leverkanker en was 10 jaar en 6 maanden.

Sammy was de eerste 4 jaar mijn hondje en trouwe wandelvriend, hij woonde en leefde de laatste 6 jaar na mijn scheiding bij mijn ex.

Klik hieronder:

Bijlagen:
Jouw alineatekst (1) (2).mp4 (8 MB)   

Walsbergen wandeling  -  Melkwezer.

Start  / ligging: Sint-Pancratiuskerk in de Dorpsstraat 64 Melkwezer, deelgemeente van Linter.

Het Vlaams-Brabantse dorpje Melkwezer ligt op de zuidelijke helling van de Getevallei. 

Parking: op het dorpsplein tegenover de kerk.

Afstand: rondwandeling van 11 km.

Wandelwegen: straten, betonwegen, veldwegen, boswegen, kasseiweg en dijk.

Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk Getevallei.

De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 131 - 135 - 136 - 124 - 125 - 126 -127 - 123 - 122 - 103 - 102 - 128 - 137 - 130 - 131.

Wandelbord: staat aan het begin van de Begijnhofstraat.

De parochiekerk Sint-Pancratius is in neogotisch stijl gebouwd tussen 1867-1869.

Aan de Dorpsstraat 69 ligt het 's-Hertogenhof, dit was ooit de voornaamste pachthoeve van Melkwezer, ze ontstond in 1747 uit stallingen en een wijnhuis.

Het stijlvolle bak-en zandstenen gebouw werd regelmatig gerestaureerd en werd achtereenvolgens pastorie, ontmoetingscentrum en tegenwoordig café met vergaderzalen.

Ondanks de restauraties heeft het gebouw zijn karakter behouden en ook Melkwezer zelf bewaart nog grotendeels haar eigenschap als hoevedorp.

Het eerste wandelknooppunt (wkp) is te vinden in de Begijnhofstraat die we afwandelen.

 We komen uit aan de Parochiezaal van Melkwezer, gelegen aan de Hazenbergstraat 30.

Volgen hier linksaf de Hazenbergstraat en wandelen de dorpskern uit.

Tussen wkp 135 , 136 en 124 stappen wij op betonwegen door open veld en langs weilanden met enkele mooie vergezichten.

Wij winnen stilaan hoogte, voor ons ligt de heuvel van Walsbergen, deze vormt een opvallende uitloper van het Haspengouws leemplateau.

Op het hoogste punt in de Broekstraat ligt de gerestaureerde Walsbergenhoeve was oorspronkelijk een Maltezerklooster uit 1248.

Vanaf de hoge strategische plek in het landschap konden eeuwen terug de commanderij van de Maltese orde de omgeving controleerde.

Tegenover de hoeve ligt het 12 ha groot natuurgebied Walsbergen bekend omwille zijn oud zomereiken-beukenbos.

Het natuurgebied Walsbergen is sinds 1996 eigendom van de Vlaamse Gemeenschap en valt onder de bevoegdheid van Agentschap Natuur en Bos en heeft in samenspraak de medewerking van Natuurpunt.

Naast bos en houtkanten liggen er enkele hooilanden en poelen in het natuurgebied.

Ook een waardevol schraalgrasland is er te zien, de bijzondere planten die hier te vinden zijn: talrijke soorten zegge, dwergbies, veldbies,  rosse vossenstaart, wilde bertram, tormentil en de brede orchis en gevlekte orchis.

Voorbij het natuurgebied zitten we op de Negenbunderweg, dit was ooit het historisch tracé tussen de steden Tienen en Zoutleeuw, zijn vroegere benaming was Grote weg of Heerweg tussen Tienen en Zoutleeuw.

Het is een kasseiweg aangelegd rond 1730, verschillende kasseisoorten komen in het wegdek voor: veel Tiense kwartsiet soms afgewisseld met porfier of zandsteen, in stroken of gemengd. 

Prachtige uitzicht vanaf de eeuwenoude kasseiweg op het dorpje Wommerson.

Tussen wkp 127 en wkp 123 zien we het Kasteel van Wommersom met landschapspark liggen.

Het is in 1895 gebouwd in neotraditionele stijl en was een gesloten complex, meer dan tweehonderd jaar was de adellijke familie de T’Serclaes de bewoners van het kasteel.

Aan de T-wegsplitsing sla wij linksaf de Melkwezerstraat in en bereiken de kapel van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria.

De kapel uit 1855 is opgericht door de de adellijke familie 't Serclaes.

De vervallen en leeggeplunderde Mariakapel werd in 2006 in ere hersteld door de  De Retroclub van Wommersom, de gemeente Linter eigenaar van de kapel was destijds niet bereid te renoveren.

Volgen aan de kapel het Alvermannenpad, is een voetpad dat loopt langs de oever van de Sint-Kwintensbeek tot aan de Valleiweg.

Hier volgen wij de Valleiweg met rechts de Hertogengracht tot aan de Grote Gete en wandelen er de Getedijk op.

De Grote Gete is een rivier van ongeveer 51 km lang, ontspringt in de Waals-Brabantse gemeente Perwijs.

Bij Budingen een deelgemeente van de Belgische stad Zoutleeuw stromen de Grote en Kleine Gete samen in de Gete om na 12 km bij Halen in de Demer uit te monden.

Ruim 1,5 km wandelen wij langs de oever van de Grote Gete met zijn talrijke meanderbochten en wijds uitzicht op de weilanden van de Getevallei.

Ter hoogte van wkp 102 verlaten we de Getedijk en bereiken natuurgebied Doybroek, een deelgebied van de Getevallei.

Gaan er de begrazingsblok binnen, hier doet Natuurpunt een beroep op runderen, paarden en ezels om het gebied te begrazen (geen grazers gezien).

Voorbij ruigte, wilgenstruweel en populierenbos zitten we de op Doysbroeck weg.

Spoedig zitten we op veldwegen in open veld met mooie vergezichten.

Het betonnen Hazenbergpad tussen wkp 130 en wkp 131 brengt ons terug naar de dorpskern van Melkwezer.

Tips / opmerkingen: deze wandeling is ook te downloaden: 

Het Waterhof van Melkwezer, niet gezien, ligt waarschijnlijk niet langs de wandelroute.

10-10-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Natuurgebied De Rammelaars - Ham.

Start / ligging: het  is een erg laaggelegen moerassig natuurgebied, bevindt zich ten noordwesten van Kwaadmechelen, aan de westzijde van het Kanaal Dessel - Kwaadmechelen. 

Parking: voor Natuurhuis De Rammelaars, in de Dutselaar z/n in Ham, bruine wegwijzer volgen.

Afstand: korte rondwandeling van 3,5 km.

Wandelwegen: jaagpad langs kanaal, gras- en bospaden waarvan enkele erg modderig.

Bewegwijzering: blauwe rechthoekjes.

Wandelbord: aan de parking.

Tegenover het wandelbord staat de eerste bewegwijzering, we gaan de kanaaldijk op.

Het Kanaal Dessel - Kwaadmechelen is bijna 16 km lang, het verbindt het kanalenkruispunt te Dessel met het Albertkanaal te Kwaadmechelen.

Wij volgen het jaagpad langs het kanaal ongeveer driehonderd meter en verlaten daarna de dijk en trekken de natuur in.

Infobord aan de ingang van het natuurgebied: natuurpunt beheert dit natuurgebied en verwijdert hier aangeplante Canadapopulieren en andere exotische soorten als Amerikaanse vogelkers en -eik.

Natuurgebied De Rammelaars maakt deel uit van een typische Kempische beekvallei, de Luikse Beek en enkele kleinere beken doorkruisen het gebied.

Eerst volgen we graspaden langs houtkanten, populierenbos en ruigtes.

Langs het wandelpad liggen enkele pas afgemaaide hooilanden, het hooi ligt er te drogen.

Het is najaar en er valt niet zoveel te zien, maar elk voorjaar zijn de bloemrijke hooilanden een streling voor het oog.

Dan staan hier pinksterbloemen, koekoeksbloemen, grote ratelaars en moerasvergeet-me-nietjes. 

Hooien en hout sprokkelen, deze kleinschalige menselijke activiteiten vonden hier eeuwen terug ook al  plaats, het natte en afgelegen gebied is niet geschikt voor grootschalige landbouw.

Hier liggen rechts ook enkele vochtige graslanden, wel erg kleurrijke, ze zijn hier geel-, grijs-, blauwgroen gekleurd.

Via een korte veldweg en bomenrijen bereiken we de donkere broekbossen, deze bestaan uit een mozaïek van elzenbroekbossen en wilgenstruwelen.

Enkele infoborden in het broekbos geven meer uitleg over de grillige wilgen en over elzenbroekbossen die met hun wortels in het water staan.

Elzenbroekbossen zijn beschermd door Europa, Vlaanderen heeft één derde van alle Europese elzenbroekbossen, waarvan 7 hectare hier in het natuurgebied.

Via een geïmproviseerde brug van boomstammen bereiken we de Luikse beek, wandelen er een tijdje langs af.

De roestige-oranje kleur van de beek is het opwelling van ijzerhoudend grondwater of kwel, is ook te zien in  sommige vijvers.

Verderop wandelen we langs de begrazingszone, konikpaarden helpen de bossen half open te houden, paarden niet gezien.

Naast gras eten ze ook houtige planten, droog rietstengels, waterplanten en bepalen zij mee de variatie in landschap, flora en fauna.

Het afgelegen natuurgebied is een geschikt broed-, pleister- en foerageergebied voor verschillende vogelsoorten: nachtegaal, zwartkop, kleine karekiet, tjiftjaf, sprinkhaanzanger en ijsvogeltje.

Regelmatig kan men er roofvogels spotten: buizerd, wespendief sperwer en havik.

Dieper in het broekbos wordt het natter, overbruggen er moeilijk begaanbare boomstammenpaden en modderige boswegen.

Hier is het moerasgebied erg veenachtig, hier heeft men tot eind van de 19de eeuw aan turfwinning gedaan, turf werd toen gebruik als brandstof.

Op het eind van de wandeling passeren wij enkele prachtige vijvers met rietkragen.

Komen uit aan Natuurhuis De Rammelaars, sluiten de wandeling af met een drankje in het cafetaria.

Het natuurhuis was tijdelijke ingericht als Pop-up, met interactieve expo 'Wolven in Limburg'.

Als bezoeker kom je er alles te weten over wolven en volg je het levensverhaal van de wolven Naya, Roger, August en Noëlla.

Tips / opmerkingen: laarzen of stevige (hoge) wandelschoen zijn hier aangeraden.

De rondwandeling van 3,5 km staat op het wandelbord aangeduid als de Nachtengalenwandeling.

Goed om te weten: het gebied kreeg zijn naam wegens de vele hazen en konijnen (niet gezien) die er aanwezig zijn en waarvan de mannetjes 'rammelaars' genoemd worden.

Openingsuren van het natuurhuis: vanaf laatste weekend maart tot en met eind oktober, op zon - feestdagen van 13 tot 18u, op andere dagen na afspraak.

Wandeldatum: zondag 1 oktober 2023, zonnige dag.

01-10-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Haven, zeedijk en parkwandeling - Oostende.

Start / parking: gratis parkeren, grote Randparking (300 auto's) Maria Hendrikapark op eind van de  Graaf de Smet de Naeyerlaan in Oostende.

Afstand: rondwandeling van 5,5 km.

Wandelwegen: verhard.

Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk De Kust.

De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: richting 63 - 64 - 65 - 63.

Wandelbord: bord staat aan het bushokje, Graaf de Smet de Naeyerlaan.

Starten aan het wandelbord met de marine kazerne Bootsman Jonsen op de achtergrond, deze kazerne is  sinds 2002 beschermd als monument.

Tot aan de Tweede Wereldoorlog was het 3de Linieregiment hier gekazerneerd, dat na de oorlog werd ontbonden, werd daarna  gebruikt door de Zeemacht.

Voor het gebouw staat het monument ter nagedachtenis van gesneuvelden van het 3de en 23ste Linieregiment van de Eerste Wereldoorlog.

Het bronzen beeld dat hier staat stelt een gevleugelde allegorische figuur voor die een lauwerkrans omhoog houdt. 

Het onderschrift "Yser - Houthulst, Steenstraat" verwijst naar de plaats waar het regiment tijdens de Eerste Wereldoorlog strijd leverde.

Na vijf minuten wandelen bereiken we aan de Jachthaven van Oostende.

Hier ligt in het Mercatordok het zeilschip Mercator, deze driemaster werd in 1932 te Schotland te water gelaten. 

Van 1932 tot 1960 fungeerde de Mercator als opleidingsschip voor de officieren van de Belgische koopvaardij. 

Nu ligt het als museumschip permanent aangemeerd in de jachthaven, waar het met zijn authentiek interieur de perfecte locatie vormt.

Het volledig gerestaureerde zeilschip is een beschermd monument, een van de bekendste tochten van de Mercator was het overbrengen van het stoffelijk overschot van pater Damiaan naar België in het jaar 1936. 

 Wandelen langs de oevers van de jachthaven richting Station van Oostende.

Op het Stationsplein staat een beeldengroep met de titel ‘Ode aan de vissersvrouwen’. 

Het zijn vijf zittende vrouwen, moderne beelden in brons van telkens twee meter hoog, die met hun sterk afgetekende gelaatstrekken en vormen ons aan statige zeemeerminnen doen denken.

Via de Mercatorsluis bereiken we de Visserskaai en wandelen er langs een aantal viskraampjes die kant-en-klare vissalades en visgerechten verkopen.

Hier zijn ook de kraakvers (on)gepelde grijze Noordzeegarnalen te krijgen, een echte delicatesse.

De Vistrap is een overdekte vismarkt waar je terecht kan voor dagverse vis zoals pladijs, tongschar, griet, heek, kabeljauw en Noordzee tong.

Enkele van de vissersboten die zorgen voor de verse vis liggen hier aangemeerd in het Montgomerydok.

Het dok is genoemd naar een bekende Britse generaal Bernard Law Montgomery en is gegraven in 1866-1869 als tij- en strandingsdok voor de visserij, maar doet vandaag vooral dienst als jachthaven.

In de verte zien we de vuurtoren staan, in de volksmond gekend als "Lange Nelle" is de vierde vuurtoren in de geschiedenis van Oostende. 

De vuurtoren is 65 meter hoog, telt 324 treden en leidt sinds 1949 de vissers veilig de haven binnen, hij werkt volledig automatisch.

Ten noorden van de Visserskaai ligt aansluitend het Albert I-Promenade.

Na een korte wandeling op de pier houden wij halt aan het Zeeliedenplein waar het nationaal monument voor de zeelieden staat.

De zeeman bovenaan kijkt trots, uitdagend en met vertrouwen de toekomst tegemoet, de treurende zeeman beneden rouwt om het verlies van zijn makkers.

Dit herdenkingsmonument eert de vissers, matrozen, scheepsjongens en soldaten die hun leven lieten op zee.

Verderop staat een lelijk kunstwerk Rock Strangers, moeten rode rotsblokken voorstellen, hoort volgens ons hier niet thuis op de dijk.

Wandelen de zeedijk af tot aan de Koninklijke Gaanderijen, deze werden gebouwd tussen 1902 en 1906, in opdracht van koning Leopold II.

Ze bestaan uit twee zuilengangen, gedeeltelijk gescheiden door een glazen wand. 

Deze wandelgalerij moest, in de optiek van Leopold II, passen in een project voor een prestigieus koninklijk paleis. 

Het diende in de eerste plaats als passage naar de renbaan voor de koning en zijn hoge gasten, zonder dat ze gehinderd werden door weer en wind. 

Ze konden hiervoor kiezen uit een van beide zuilengangen. 

De zuilengangen zijn ongeveer 380 m lang en eindigen aan beide kanten in een gesloten paviljoen met salon.

Zoeken na de wandeling door de zuilengang de bogenbrug Drie Gapers op, is de verbinding tussen de gaanderij.

Hier staat het bronzen ruiterstandbeeld van Leopold II, ingehuldigd in 1931.

De beeldengroepen onderaan het standbeeld: links, "Dank der Kongolezen" (die werden bevrijd van de Arabische slavernij), en rechts, "Huldebetoon van de Oostendse vissersbevolking". 

Aan de andere kant van de brug ligt links het Koningspark, nu opengesteld voor publiek, was voor 1974 een volledig ommuurd privépark.

De mooie Japanse tuin in het hart van het park was afgesloten voor publiek, is buiten de grote vakantie alleen zaterdag en zondag open van 10.00 tot 18.00 uur. 

Wandelen via de Koninginnelaan richting het Maria-Hendrikapark, de laan is opgewaardeerd en heraangelegd als groene boulevard met wandel- en fietspad.

Onderweg kom je langs mooie groene pleintjes: het Prinses Clementinaplein en het Prinses Stefanieplein, in de volksmond de Squares genoemd.

Ter hoogte van de pleintjes staat de stenen bank.

Deze originele monumentale stenen zitbank in art-nouveau stond tijdens de Wereldtentoonstelling in 1900 te Parijs geëxposeerd in het Palais du Champ-de-Mars.

Omstreeks 1905 verhuisde ze naar de Koninginnelaan waar ze in 1971 werd gesloopt voor parkeerplaatsen, in 2004 werd op vrijwel dezelfde plaats een replica geplaatst.

Verderop staan op de groene middenberm van de Koninginnelaan enkele monumentale vrouwenbeelden die ooit de gevel van het voormalige postgebouw van Ch. De Wulf aan de Hendrik Serruyslaan sierden.

Het laatste stuk van de wandelroute loopt door de groene long van Oostende het Maria-Hendrikapark, in de volksmond 't Bosje.

Tussen 1888 en 1892 vond de aanleg van het Maria-Hendrikapark plaats, het huidige park is 37 hectare groot.

Passeren er de prachtige Koninginnevijver en wandelen over de hangbrug terug richting parking.

De lange hangbrug kreeg in 2014 de naam Nelson Mandelabrug, de brug staat symbool voor de lange weg naar vrijheid, van de ene oever naar de andere die Nelson Mandela bewandelde.

Tips / opmerkingen: met wat geluk hebben we een parkeerplaats gevonden op Randparking Maria Hendrikapark, anders werd het waarschijnlijk betalen op een van de vele parkings in Oostende.

Na de wandeling nog een terrasje gemaakt en  wat langs de leuke winkelstraten gekuierd in de binnenstad.

Wandel datum: tijdens midweek vakantie aan zee, eerste week september, zonnig en warm.

07-09-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Fleriswandeling of polderwandeling -  Leffinge.

Start / ligging: start aan de kerk in de Dorpsstraat van Leffinge.

Leffinge is een polderdorp dat behoort bij de kustgemeente Middelkerke. 

Parking: rondom de kerk.

Afstand: rondwandeling van 10 km.

Wandelwegen: verharde wegen die meestal autoluw zijn.

Bewegwijzering: rechthoekige bordjes met Fleriswandeling opgedrukt en richtingspijl.

Wandelbord: niet gezien.

De Onze-Lieve-Vrouwkerk gelegen midden in de dorpskern is in neogotische stijl gebouwd werd in 1879 ingewijd.

De massieve kerk word de kathedraal van het noorden genoemd, viel aanzienlijk groter uit dan het aanvankelijk voor een bescheiden gemeente de bedoeling was geweest. 

De kerk is sinds 1976 als monument beschermd, laatste restauratie vond plaats in 2010.

Ooit was de kerk omringd door kerkhof met hoge ijzeren omheining maar is in 1957 vervangen door nieuwe begraafplaats buiten het dorp.

Eerste bewegwijzering niet zien staan, zoeken tegenover de kerk de Papegaaistraat op en verlaten zo de dorpskern.

Zitten spoedig in de relatief laaggelegen polders en het is genieten van het weidse vlakke polderlandschap.

Afwisselend zien we uitgestrekte weilanden, aardappel- en bietenvelden.

De kustpolders zijn hier vanaf de middeleeuwen gewonnen op de zee die ze tot dan steeds overspoelde.

De poldergronden zijn heel vruchtbaar, bestaan eigenlijk uit afzettingen van zand en dikke kleigrond die goed kalium, calcium, en magnesium vasthouden.

De geteelde gewassen in deze regio zijn vooral suikerbieten en tarwe.

In de Wilskerkestraat 14 ligt de Handbooghoeve, de hoeve is omgebouwd  tot een B&B.

Ter hoogte van de rotonde aan de Fleriskotstraat 92 staat de Fleriskothoeve of Fleriskot is een voormalige boerderij.

De hoeve met de karakteristieke bergschuur uit 1953 is een modern replica van de vierkante Friese bergschuur die in de Eerste Wereldoorlog verloren ging. 

De hoeve is verbonden met de sage van Fleris, de duivelse boerenknecht die de hoeve vervloekt en de hofstede onveilig maakte. 

In de volksverhalen omschrijven ze hem als een duivels figuur, die de mensen ervan weerhield naar de kerk te gaan en die om wat plezier niet verlegen was. 

De boer heeft hem verjaagt door hem pap met look te geven.

Fleris vertrok maar vervloekte de hoeve met de uitspraak: pap met look, pap met look, Fleris gaat weg, maar het geluk ook.

Even wijken we van de wandelroute af en nemen een kijkje aan hoeve Groot Kalkaertsleen, ligt aan Kalkaartweg 12.

Deze witgekalkt hoeve met omwalling heeft een gaaf bewaarde 18de-eeuwse site en is sinds 2002 beschermd als monument.

Pronkstukje van deze hoeve is de rosmolen, is een molen waarbij de aandrijvingskracht wordt geleverd door een paard (ros) of een ezel. 

Rondom het gebouwtje liepen paarden, deze stelden het maalmechanisme binnenin in werking omdat ze verbonden waren aan de maalstenen door middel van een staartbalk en het steenkoppel. 

Zowel de staartbalk en het steenkoppel zijn helaas verdwenen.

Keren op ons stappen terug en volgen de Hogedijkweg door de polders.

In de verte ligt de Luchthaven van Oostende - Brugge, ze wordt geëxploiteerd door het Vlaams Gewest.

Het luchtverkeer bestaat in hoofdzaak uit goederentransport, met vaste verbindingen naar Egypte, Libië, Centraal-Afrika, Midden-Oosten, Zuid-Afrika en nog verschillende andere bestemmingen.

Het reizigersverkeer bestaat voor meer dan de helft uit chartervluchten georganiseerd door touroperators. 

Verder wordt deze luchthaven ook veel gebruikt door kleine zakenvliegtuigen.

De volgende bezienswaardigheid beschermd als monument staat aan de Legeweg 5, is een boerenhuis uit de 18de eeuw  met stallingen, schuur en kleine paardenstal rechts van de toegang.

Aan de hoeve was gekoppeld de voormalige landelijke brouwerij genaamd 't Brouwerijhof.

Ze dateerde uit de tweede helft van de 19de eeuw en was in werking tot het begin van Eerste Wereldoorlog wanneer de Duitse bezetter het koper opeiste.

Iets verder liggen in een uitgestrekt bietenveld twee geschutkazematten, daterend uit Tweede Wereldoorlog gebouwd door de bezetter ter verdediging van de kust.

Via de drukke N369 - Leffingestraat bereiken we de Cleyemeereweg.

Langs deze weg liggen enkele hoeves zoals het sterk vervallen Laurierhof en het goed onderhouden Cleyhemeere hof.

Met uitzicht op de dorpskern van Leffinge  passeren we de archeologische site ‘Oude Werf’.

Hier heeft een team archeologen in 2010 in het weiland sporen van het oudste middeleeuwse dorp aan de kust ontdekt (infobordje aanwezig).

Ze ontdekte op de archeologische site de vroegste middeleeuwse sporen na de Romeinen in de Belgische kustvlakte, situeerde tussen het jaar 700 en 1.100.

De schapenteelt en zoutwinning waren toen in de regio rond Leffinge de belangrijkste economische activiteiten.

Komen uit aan de Vaartdijk - Noord en volgen het jaagpad langs het Kanaal Plassendale-Nieuwpoort richting de Leffingebrug.

Het kanaal van Plassendale naar Nieuwpoort is een kanaal dat een verbinding vormt tussen het Kanaal Brugge-Oostende en de IJzer via de Ganzepoot in Nieuwpoort. 

De lengte van het kanaal is 21 km en werd in de periode 1632 – 1640 aangelegd om een alternatief te bieden voor de verzande zeeverbinding tussen Brugge en de Noordzee via het Zwin. 

Vandaag wordt het kanaal vooral gebruikt voor de pleziervaart, heeft dus een belangrijke toeristisch-recreatieve functie.

Via de Dorpstraat bereiken we terug de Onze-Lieve-Vrouwkerk.

Tips / opmerkingen: bij de voornaamste bezienswaardigheden staan infobordjes.

Bewegwijzering niet overal goed zichtbaar, de bordjes staan erg laag in de grond, met een wandelplannetje zou het wel moeten lukken: 

Wie na de wandeling nog niet te moe is, kan aan de kerk via de Groenehagestraat richting de Groenhagemolen wandelen - ligt 250 meter verderop, info over de molen:   

Wandeldatum: tijdens midweek vakantie aan zee, eerste week september, zonnig en warm.

06-09-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Provinciedomein Domein Raversijde - Oostende.

Start / ligging: Provinciedomein Atlantikwall Raversyde, Nieuwpoortsesteenweg 636 Oostende,

Het gehucht Raversijde ligt in het westen van Oostende vlakbij de luchthaven van Oostende.

Parking: tegenover de museumsite Raversijde ANNO 1465. 

Afstand: rondwandeling 5,6 km en ongeveer 2,5 km extra bezoek aan openluchtmuseum Atlantikwall Raversyde ( ticket kost 10 euro).

Wandelwegen: parkwegen, zeedijk en asfaltweg door duinen.

Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk De Kust.

De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn:  67 - 66 - 68 - 70 - 69 - 67.

Raversijde ANNO 1465 gaat over de verdwenen vissersnederzetting Walraversijde.

Hier staan vier gereconstrueerde middeleeuwse vissershuisjes, is enkel te bezoeken in groepsverband mits reservatie.

Een opvallende radar staat aan de ingang van natuurpark Raversyde.

Het is een mobiel exemplaar van de Würzburg Riese radar uit de Tweede Wereldoorlog, is een unieke Duitse radar die behoort tot de beste radars van tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Waar voorheen dergelijke radars langs de Belgische kust en langs de volledige Atlantikwall stonden opgesteld, zijn vandaag de overblijvende Würzburg Rieseradars enkel terug te vinden in museums.

Volgen wandelknoop 67 doorheen het gratis toegankelijk natuurpark Raversyde.

Het ongeveer 50 hectare groot natuurpark, ligt in een beschermd duin- en polderlandschap. 

Het park bestaat uit uitgestrekte graslanden, rietvelden en bos.

Het Kalsijdegeleed loopt hier door het park, is een waterloop die wordt beheerd door de provincie.

Langs de parkwegen staan een 40-tal foto’s op groot formaat,  is een tijdelijke foto-expo over De Prins van Raversijde.

Het gaat hier over Prins Karel, de tweede zoon van Koning Albert I, die jarenlang op het domein woonde tot aan zijn dood in 1983.

Omwille van de Koningskwestie werd Prins Karel op 20 september 1944 Regent van België, hij bleef dit tot de zomer van 1950.

Voorbij het park volgen we de voormalige buurtweg nummer 6 is nu de Duinenstraat, de straat vormt de scheiding tussen het duinengedeelte en het poldergedeelte. 

Wandelen tot aan de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinenkerk, gelegen in de Dorpsstraat, is beter bekend als "het Duinenkerkje".

Het kerkje heeft in de loop van zijn lange geschiedenis heel wat meegemaakt, werd verschillende malen verwoest en telkens heropgebouwd.

Na vernielingen tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de kerk tussen 1929-1931 terug gerestaureerde en er werd een nieuwe beuk aanbouwde. 

Het Duinkerkje is sinds 1946 beschermd als monument en bezit meubilair uit de 18de eeuw.

Er staat heel wat meubilair in rococostijl: lambrisering, communiebank, preekstoel, biechtstoelen.

Het interieur bestaat uit een prachtig hoofdaltaar uit 1771, Onze-Lieve-Vrouw-ter-Zee in de zijbeuk en een zijkapel van St. Jan de Doper.

De neogotische glasramen zijn geschilderd door Emmanuel Lacroix  en beelden de vijf Blijde en de vijf Droeve Mysteriën uit (1787-1788). 

Wij volgen wkp 66  tot op de zeedijk, de open constructie van massief hardhout dat hier staat is een uitkijk- en rustpunt.

Kuieren eerst even richting zee voor enkele mooie foto's.

Volgen daarna ongeveer 2,5 km zeedijk richting wkp 68 en wkp 70.

Halfweg zien we in de duinen al enkele bunkers liggen van de Atlantikwall.

Aan wkp 70 ter hoogte van tramhalte Raversijde steken we voorzichtig de tramsporen over.

Via trappen overbruggen wij de hoge duinenkam, de duinen staan hier vol met wilde rozen die weelderig bloeien.

Na een afdaling zitten we terug op de Duinenstraat en bereiken het openluchtmuseum Atlantikwall Raversyde.

Bezoek aan het museum is niet gratis, ticket kost 10 euro, is met audiogids.

Bezichtigen eerst de bescheiden woning van Prins Karel, deze woonde decennia lang hier,  de ruimtes zijn ingericht alsof hij er nog woont.

Door frustratie en afkeer van de dynastie trok hij zich hier in alle rust terug als kunstschilder ‘Karel van Vlaanderen’. 

Tot aan zijn dood bleef de prins zich verzetten tegen de afbraak van de bunkers, loopgraven en geschutstellingen uit beide wereldoorlogen op zijn Koninklijk domein, het huidige provinciedomein zou er nooit geweest zijn zonder de prins.

Het borstbeeld van Prins Karel staat in het park tegenover zijn woning.

Passeren het Groen Geruite Huis, een kunstwerk.

Wij maken een boeiend tochtje langs het gebied dat tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gebouwd, de militaire-Batterij Aachen. 

De Duitse verdedigingsgordel de Atlantikwall kwam er onder de Tweede Wereldoorlog, was een uitbreiding met een veelvoud aan bunkers, observatieposten, verschillende munitieruimtes en geschutstellingen.

De bunkers zijn met open en ondergrondse gangen met elkaar verbonden.

Aan de hand van levensgrote poppen word het leven in de oorlog uitgebeeld, een 10 tal scènes zijn er te zien.

Wandelen daarna terug door het natuurpark richting uitgang, sluiten af  met een drankje op het terras van Taverne-restaurant Walrave.

Tips / opmerkingen: niet bezocht, wie wil kan gratis een bezoek brengen aan het Opvangcentrum voor vogels en wilde dieren, gebouw ligt aan de parking.

Hier worden alle gekwetste, met olie besmeurde of zieke vogels verzorgt. 

Voor openingsuren museum en tickets kun je beter eerst een kijkje nemen op hun website :  

Meer over het leven van Prins Karel, hij speelde zijn rol van staatshoofd goed en wordt weleens beschouwd als de redder van de Belgische monarchie: 

Meer info over de Duitse verdedigingslinie de Atlantikwall: 

Wandeldatum: tijdens midweek vakantie aan zee, eerste week september, zonnig en warm.

05-09-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

De Demerbroeken - Zichem.

Start / ligging: station van Zichem gelegen in de Ernest Claesstraat 84.

Parking: langs of achter het station.

Afstand: rondwandeling van 6,7 km.

Wandelwegen: straten, spoorwegbedding, veldweg en  grindpaden.

Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk De Merode.

De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 246 - 374 - 208 - 138 - 383 - 139 - 140 - 136 - 375 - 141 - 341 - 342 - 246.

Wandelbord: staat op pleintje langs huis 88 in de Ernest Claesstraat, deze wandeling is ook te downloaden: 

Geschiedenis: Zichem is vandaag een dorp, maar in de 14de eeuw was het een vestingstad met scheepsvaart op de de Demer.

Met de komst van de lakenhandel groeide de nederzetting Zichem uit tot een bloeiende stad met vele handelsmogelijkheden en nieuwe gebouwen.

De  gebouwen waren: een waterburcht, een begijnhof dat later werd omgevormd tot klooster, de Maagdentoren, een lakenhal, watermolens de Sint-Eustachiuskerk en een prachtig marktplein met eeuwenoude huizen.

Zichem behoorde van oudsher tot de voornaamste steden van het Hertogdom Brabant en was in handen van  Oranje-Nassau (Nederlanders), de Oranjestad was regelmatig decor van oorlogen.

In de Tachtigjarige Oorlog was het grootste deel van het garnizoen van de Prins van Oranje samen met de dappere bevolking van Zichem niet opgewassen tegen de overmacht van het Spaanse leger, dit luidde in 1578 het eind van de welvaart in.

Zichem is ook de geboorteplaats van de bekendste schrijver van  Vlaanderen Ernest Claes, de schrijver gebruikte  het mooie Zichem dikwijls in zijn streekromans, waaronder zijn bestseller uit 1920, De Witte.

Wij beginnen de wandeling, na het oversteken van de Ernest Claesstraat gaan  we even langs het spoor op.

Tussen knooppunt 374 en 138 volgen we de groene omgeving van de oude spoorwegbedding, is vandaag een fiets- en wandelpad.

Spoorwegbedding lijn 30 Scherpenheuvel-Zichem tussen Zichem was een aftakking van spoorlijn 35 Aarschot-Diest. 

In 1974 reden de laatste passagierstreinen en werd het goederenverkeer stopgezet.

Langs de spoorwegbedding ligt nog steeds de oude spoorbrug over de Demer, het schilderwerk op de buitenkant van de brug verwijst naar het Boemelke.

De stoomtrein die de bedevaarders destijds van station Zichem naar Scherpenheuvel bracht werd in de volksmond het Boemelke genoemd omdat hij tergend traag vooruit ging. 

Vanaf de brug hebben we  links een prachtig uitzicht op de Demervallei en rechts uitzicht op de Maagdentoren, een donjon gebouwd in de 14de eeuw.

Hij is opgetrokken in ijzerzandsteen en deed in de middeleeuwen dienst als grenstoren van het Hertogdom Brabant.

De Maagdentoren werd in 1962 een beschermd monument, maar de tand des tijds had lelijk huisgehouden en een gedeelte stortte in. 

Na restauratie is het terug een statige toren, het ingestorte gedeelte is ondertussen versterkt door een moderne gevel en is nu een uitkijktoren geworden.

Volgens velen schuilt achter de naam Maagdentoren het tragische verhaal van de dochter van de kasteelheer, die door haar vader in de toren werd opgesloten omdat zij weigerde te trouwen met de man die hij voor haar had uitgekozen. 

In de omgeving van de toren staan grote infoborden over de rijke geschiedenis van Zichem.

Op het eind van de spoorwegbedding loopt de wandelroute over een deel van de Veststraat en nemen er links een voetpad met achter ons mooi uitzicht op Zichem.

 Komen uit de Bredeveldstraat, hier liggen uitgestrekte weilanden.

Tussen wkp 383 en 140 zitten we terug op een deel van de spoorwegbedding.

Kunnen even links in de verte een glimp opvangen van de basiliek van Scherpenheuvel.

Het Cappellekensvoetpad met weids uitzicht op de velden brengt ons terug richting Zichem.

Een steigerde Spaanse ruiter prijkt op de rotonde van Steenweg N212, infobordje aanwezig. 

Het standbeeld staat er ter herinnering van het moedige verzet van de inwoners van Zichem tegenover de Spaanjaarden.

Via Reyndersveldweg en Hamerstraat bereiken we het jaagpad langs de Demer.

Tussen wkp 141 en wkp 341 wandelen wij langs de Demer, op de andere oever ligt natuurgebied De Demerbroeken.

In het centrum van Zichem zijn heel wat bezienswaardigheden te zien.

De Sint-Eustachiuskerk dateert uit de 14de - 16de eeuw en is opgetrokken uit het typische bruine ijzerzandsteen uit de streek.

Voor de kerk staat het standbeeld van schrijver Ernest Claes met op zijn schouders De Witte het hoofdpersonage uit De Witte van Zichem. 

Achter de kerk ligt het boomrijke marktplein met kiosk uit 1930.

Verschillende eeuwenoude stadswoningen en herbergen staan langs het marktplein, het voormalige tolhuis aan de Markt 2 is het oudste, dateert uit 1617, is beschermd als monument en werd in 1989 gerestaureerd.

Zoeken daarna terug de Demer op en sluiten terug op de wandelroute aan.

Aan de Demer staat de Watermolen van Zichem, die ook wel de naam ‘grote of nieuwe molen’ kreeg.

De watermolen van het type onderslagmolen fungeerde als korenmolen, werd in 1758 gebouwd maar het huidig molenhuis is van 1771, ondertussen al enkele malen grondig gerestaureerd.

Een grindpad loopt langs zaal De Hemmekes en vervolgens langs de uitlopers van natuurgebied Demerbroeken.

Hier ligt langs de Demer een authentieke, handgemaakte platboot uit de 19de eeuw, deze doet dienst als picknickplaats.

De platboten vervoerden onder meer hooi voor de koninklijke paarden vanuit Zichem naar Brussel.

Nog even wandelen en het station van Zichem is terug in zicht.

Tips / opmerkingen: niet zien staan, op het marktplein staat het 'Wittemonument', er staan zeven taferelen uit het Witte-verhaal afgebeeld.

Er is ook een interessante erfgoedwandeling uitgestippeld, de korte wandelroute van 3,2 km is gericht op gezinnen met kinderen.

Het betekent dat de kinderen om de paar honderd meter iets nieuws kunnen ontdekken, zo is voor de belevingselementen gebruik gemaakt van het aanwezige erfgoed of van bijvoorbeeld verwijzingen naar de avonturen van De Witte.

Niet bezocht de hoeve waar Ernest Claes opgroeide, adres Ernest Claesstraat 152 Zichem.

Huize Ernest Claes is sinds 1967 ingericht als museum, gaat over het leven op het platteland tijdens de late 19de en vroege 20ste eeuw. 

Bovendien kom je er meer te weten over het werk van de schrijver die de Vlamingen heeft leren lezen. 

Bezoekerscentrum van Natuurpunt bevindt zich in de schuur, hier komt men alles te weten over de Demerbroeken. 

Het bezoekerscentrum is de ideale uitvalsbasis voor een wandeling door natuurgebied Demerbroeken, verschillende wandelroutes vertrekken achter de hoeve, wandelbord aanwezig.

Wandeldatum: dinsdag 15 augustus 2023, afwisselend zon- en wolken, geen neerslag.

15-08-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Twee Kruizenwandeling - Hoeselt.

Start / ligging: aan het Cultureel Centrum Ter Kommen, Europalaan 2 Hoeselt.

Parking: grote parking aan Ter Kommen.

Afstand: rondwandeling van 11,5 km.

Wandelwegen: straten en betonwegen , veld- en boswegen, oude trambedding en holle weg.

Bewegwijzering: groene zeshoekige bordjes met zwarte richtingspijl opgedrukt.

Wandelbord: aan de zijkant van de parking.

Wandelen via de Schepenenlaan richting centrum van Hoeselt.

Hier staat in de Dorpsstraat op het plein, een fraaie kiosk uit begin 20ste eeuw, deze bestaat uit een rieten dak gedragen door dikke plantaanstronken.

Achter de kiosk liggen de 18e-eeuwse gebouwen van kasteel Brouckmans, met name de woning met toren en het monumentale poortgebouw.

Links van het kasteel ligt het kloostercomplex met kapel van de Zusters van Voorzienigheid.

De kerk op het plein is de fraaie rood geschilderde Sint-Stephanuskerk met opvallende klokvormige torenspits.

Het is een classicistische zaalkerk uit 1770, in 1896 werd de kerk verlengd en tevens een nieuw koor gebouwd.

In 1931 werd de kerk vergroot met zijbeuken tot een driebeukig schip.

Aan de Dorpsstraat 49 staat de 17de eeuwse herenhoeve van het Kasteel van Bockrijck, herbergt zowel een Franse als Engelse tuin (privé, niet toegankelijk).

Op de hoek van de Dorpsstraat en de Hooilingenstraat bevindt zich een Lourdesgrot, gebouwd in 1941 als dank voor de houden terugkeer van alle Hoeseltse krijgsgevangenen na de achttien daagse veldtocht.

Honderd meter verder in de Hooilingenstraat volgen wij rechts een veldweg langs laag- en hoogstamboomgaarden, vooral perenplantages.

Daarna zitten we in Kruis één van de oudste Hoeseltse gehuchten en volgen een veldweg langs paardenweides met op het hoogste punt een prachtig uitzicht op Hellegat.

Hellegat is een natuurlijke zonk in de groene hellingen en deed ooit dienst als motorcross circuit het Hellegat.

Tot een halve eeuw geleden werd op Circuit het Hellegat regelmatig motorcrosswedstrijden georganiseerd.

Na een stevige daling bereiken we de Hellegatpoel, volgens lokale legendes niet zomaar een put in het landschap, maar wel de verbindingsweg voor duivels tussen Hel en Aarde.

Verderop zitten we tussen de fruitboomgaarden, appels en peren hangen te rijpen, bijna klaar voor de pluk.

Een bosweg loods ons door natuurgebied de Teugelenbeemd, bestaat uit houtkanten, populierenbos met ruigten.

De uitgestrekte glooiende akker die hier links ligt is deels omzoomt met haag.

Aan de T-splitsing hebben we rechts uitzicht op het dorpje Schalkhoven, volgen links een betonnen verkavelingsweg.

Voorbij een mooie holle weg zitten we boven op de Panisberg in Jacky's bos.

Jacky Comhair, bezieler van Jacky’s Bos heeft hier een wandelpad aangelegd.

Via het wandelpad bereiken wij de plaats waarop de bemanning van een neergestorte Amerikaanse B-17 bommenwerper worden herdacht.

De B-17 Flying Fortress werd tijdens WO II door een Duits jachtvliegtuig aangeschoten en 7 van de 10 bemanningsleden waren reeds uit het vliegtuig gesprongen.

De piloot, de co- piloot en de navigator verlieten als laatsten het vliegtuig, ze landden met hun parachute op diverse plaatsen in de omgeving.

Met de hulp van "het Verzet" werden de drie vliegeniers verborgen gehouden in een kuil in het bos waar nu dit Herdenkingsmonument staat.

Twee kastelen zijn de volgende bezienswaardigheden.

Het Kasteel van Hardelingen is eigenlijk een herenhuis aan Hardelingenstraat 5 te Sint-Huibrechts-Hern, is omringd door een Engelse tuin.

De hoeve van het domein werd in de 19e eeuw sterk verbouwd en in 1927 werd het gebouw nog uitgebreid met een torentje en een haakse vleugel.

Het Kasteel van Schalkhoven is van verre te zien, is gelegen aan Schalkhovenstraat tussen Schalkhoven en Sint-Huibrechts-Hern.

Werd in 1588 gebouwd als een herenhoeve en bestaat uit het eigenlijke kasteel, feitelijk een compact herenhuis geflankeerd door torentjes, en een U-vormige hoeve die zich achter het kasteel bevindt.

Het kasteel werd eind 18e eeuw nog aangepast in Lodewijk XVI-stijl, waarbij een strenge symmetrie werd doorgevoerd.

De hoeve heeft haar 17e-eeuwse kern goed bewaard, dit complex bevat schuren, stallingen en een woonhuis, er is in de 19e eeuw regelmatig aan verbouwd.

In Sint-Huibrechts-Hern nemen wij de oude trambedding van de tramlijn 496, is omgevormd tot fiets- en wandelpad.

Ter hoogte van een kapel is rechts de voormalige tramstatie te zien.

Op een infobord staat een oude afbeelding van de tramhalte eertijds, vlakbij lag er toen een Stoomzagerij.

Het Ganzenpad een groene boswegel die bestaat uit plankenpad en draaihekjes brengt ons na stevige klim naar hoger gelegen velden.

In de velden aan het kruispunt Hooilingenstraat en Hardelingenstraat staat de Kruislinde met prachtig vergezicht.

Dit was vroeger het ‘drielandenpunt’ tussen Hoeselt, Werm en Hardelingen, de grenssteen die hier staat dateert van 1683.

Aan de Kruislinde staat het wit geverfde kapelletje van ‘Christus op de koude steen’.

Vlakbij is een Troostplekje voorzien, de sculptuur is een metalen roos, wordt omringd door honderden stenen met de namen van de mensen op die herdacht worden, er is ook een gedicht op plaat gegraveerd.

Nog een bezienswaardigheid is te zien aan het plekje Twee Kruizen, het betonnen hoofd van ruim vier meter hoog is een kunstwerk genaamd #In concreto, ontworpen door Frits Jeuris uit Diepenbeek.

Het is tevens ook een uitkijkpunt, via trappen langs achter te beklimmen.

Langs de Bornekensweg en daarna wandelend over graspaden bereiken wij de Tulpenlaan, spoedig zitten wij terug in Hoeselt centrum.

Tips / opmerkingen: ook de Demervallei wandeling vertrekt aan het Cultureel Centrum Ter Kommen, rode zeshoekige bordjes met zwarte richtingspijl opgedrukt, rondwandeling van 8,2 km.

Deze wandeling is zeker een aanrader in de bloesemperiode.

Wandeldatum: zondag 13 augustus 2023, mooie wandeldag.

13-08-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Natuurreservaten Overbroek en Egoven  -  Gelinden.

Start / ligging: aan het Bezoekerscentrum, in gehucht Overbroek, Kleinveldstraat 54 Gelinden (bruine wegwijzers volgen vanaf de Luikersteenweg).

Het gebied is gelegen in de vallei van de Herk, Overbroek-Egoven is een natuurgebied tussen Heers en Gelinden.

Parking: er is plaats voor enkele auto's links van het Bezoekerscentrum, anders langs de straat.

Afstand: rondwandeling van 5,4 km, inbegrepen heen-en terug 2 x 150 meter tot aan de begrazingszone van het Land van Zuyl.

Wandelwegen: straat, gras- en bospaden, fietspad, betonweg door veld.

Bewegwijzering: oranje bolletjes.

Wandelbord: aanwezig, op de parking.

Rechts aan de parking liggen allerlei soorten gesteenten, Gelinden is bekend omwille zijn mergelgroeve.

De kalkmergel van Gelinden is ongeveer 58 miljoen jaar geleden afgezet in een vermenging van zout zeewater met zoet rivierwater, ideaal voor het fossiliseren van zee- en landplanten. 

De groeve van Overbroek is een geologische vindplaats van wereldbelang, omwille van uitzonderlijk goed bewaarde fossiele. 

Deze paleontologisch site heeft uitzonderlijke wetenschappelijke waarde, omdat ze een belangrijke biologische schakel vertegenwoordigen tussen de flora uit het Krijttijdperk en deze uit het oudste Tertiair - is een geologisch tijdperk dat volgt op de Krijttijd.

Binnen in het Bezoekerscentrum / Natuurhuis Haspengouw uitgebaat door Natuurpunt Aulenteer is er een  permanente tentoonstelling te zien over 'Mergels van Gelinden'.

Hier ligt op tafels allerlei soorten gesteente, afkomstig uit de Mergels van Overbroek en uit de Haspengouwse gronden.

Een unieke waardevolle collectie fossielen is tentoongesteld in vitrinekasten.

De wandeling, volgen ongeveer honderd meter de Kleinveldstraat en gaan rechtsaf.

Wandelen langs de rand van voormalige voetbalvelden en bereiken zo natuurgebied Overbroek, deels natuurreservaat.

Dit is een natuurparel die door Natuurpunt Aulenteer wordt beheerd.

Hier aan de rand van de Herkvallei liggen natte valleigronden, ze bestaan uit een zone die onderhevig is aan mineraalrijke kwel.

Het gebied bestaat hoofdzakelijk uit natte hooilanden, riet- en zeggeveld.

Wandelen richting de vallei, verlaten even de wandelroute en volgen de wegwijzer met Land van Zuyl op.

Stappen langs de oever van de Herk, het kabbelend beekje zoekt zich hier een weg door de vallei.

We gaan tot aan het hekje van de begrazingszone.

Voor ons ligt het Land van Zuyl, bestaat uit de kalkgraslanden.

Deze zijn ontstaan door alkalische veen in de grond, is een zeldzaamheid in Vlaanderen.

De mergel zit hier niet diep onder het oppervlak en de kwel zorgt voor een vermenging van de mergel met het veen. 

Het gebied herbergt kalk-minnende planten zoals moeslook, pinksterbloem, kattendoorn, wilde narcis, rapunzelklokjes, gulden sleutelbloem en verschillende soorten wilde orchideeën.

Zeldzame planten die hier te vinden zijn: naakte lathyrus en hokjespeul.

Land van Zuyl is erfgoedlandschap en Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Bossen en kalkgraslanden van Haspengouw'.

De Herkvallei boetseert hier duidelijk het landschap, de valleihelling is hier ongeveer 40 meter hoog en bestaat deels uit schrale kalkgraslanden afgewisseld met bos.

Keren op ons stappen terug en vervolgen de wandeling door het vochtige Vechthanenbosje tot aan de Overbroekstraat ter hoogte van een vijver of wachtbekken, linksaf. 

Honderd meter verder hangt links een grote spandoek met de foto van de mergelgroeve op.

De mergelwand ligt hier achter de huizen, het gebied is niet toegankelijk.

Vanachter het afgesloten groene hekwerk is de mergelwand van verre te zien, is met de telelens iets dichterbij te halen.

De eerste vermelding van de mergelkuil te Overbroek dateert al van 1612. 

Eertijds werden hier over een lengte van 300 meter drie groeven uitgebaat. 

De witte mergel werd door de landbouwers destijds gebruikt als bodemverbeteraar.

Bij de opkomst van de kunstmeststoffen na de Tweede Wereldoorlog stopte men met de ontginning in een groeve.

Wij nemen aan de ander kant van de Overbroekstraat de bosweg en stappen langs de oever van de Herk die hier Molenbeek wordt genoemd.

Het natte bosgebied bestaat vooral uit populierenbos, ruigten en wilgenstruweel.

Verderop zitten we in natuurreservaat Egoven, heeft de naam van het nabijgelegen gehucht.

Wij volgen graspaden door de beemd van Egoven, hier staan planten die van een natte omgeving houden.

In de beemd staan onder andere koninginnekruid, dotterbloem, valeriaan en moerasooievaarsbek.

Infobordjes langs de wandelweg met leesvoer over beken, dood hout, de beemd, wilgen, takkenwal en knotbomen.

Midden in de beemd ligt ook een kleine poel, er zal wel leven in zitten ook al is er geen kikkergekwaak te horen.

Langs de oevers van de Grondelingenbeek verlaten we natuurreservaat Egoven.

Volgen een breed plankenpad langs de rand van weilanden.

De wandeling wordt daarna iets minder interessant, gaan op het fietspad langs de Bovelingenstraat en bereiken na 800 meter de Overbrouckerweg.

Dit is een betonweg die hier door open veld loopt, zien enkele laagstamboomgaarden afgewisseld met aardappelen en granen velden.

Wij winnen hoogte, er zijn prachtige vergezichten te zien op het glooiende Haspengouws landschap.

Het laatste deel van de betonweg is een holle weg, redelijk steile daling.

Komen uit op de Overbroekstraat en wandelen terug richting Bezoekerscentrum, hier sluiten wij af met een lekkere trappist.

Na een babbel met de man achter de toog, heeft hij gevraagd om reclame te maken over het ruim assortiment trappisten bieren die hier zijn te verkrijgen, ze hebben er alle trappistensoorten die er zijn.

Tips / opmerkingen: de bottenwandeling is een aanrader in het vroege voorjaar als de wilde narcissen er staan, dan is er een geel tapijt te zien van bloeiende narcissen in het Land van Zuyl (bewegwijzering groene rechthoekjes - 3 km).

Bezoekerscentrum-Natuurhuis Haspengauw is van februari tot en met augustus geopend op elke tweede en laatste zondag van de maand tussen 13.00u en 17.00u. 

Een bezoek aan de mergelwand van dichtbij dat kan op 1 mei, Natuurpunt Aulenteer organiseert dan hun jaarlijkse  Mergeldag. 

Wie door het jaar de mergelwand wil bezoeken onder begeleiding kan een afspraak maken via: info@aulenteernatuurpunt.be.

Wandeldatum: zondag 30 juli 2023, droge dag.

30-07-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

15-07-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Dorpswandeling in Retie.

Start / ligging: achter het gemeentehuis, Driesstraat volgen tot op de parking.

Retie is een landelijke Kempische gemeente gelegen in het oosten van de provincie Antwerpen in het hartje van de driehoek Geel, Turnhout, Mol.

Parking: ter hoogte van Gemeenschapscentum Den Dries.

Afstand: rondwandeling van 4,5 km.

Wandelwegen: goed begaanbare wegen.

Bewegwijzering: volg de audiogids op de smartphone.

Deze keer geen uitgebreid verslag over de wandeling, de kant-en-klare wandelroute moet gedownload worden op de smartphone.

Installeer eerst de gratis izi.TRAVEL-app op smartphone of iphone:   

Zoek dan in de app naar 'Dorpswandeling Retie' en druk op speel audio af,  tekst en uitleg begint.

De wandeling brengt ons langs de voornaamste bezienswaardigheden in Retie centrum.

Over enkele bezienswaardigheden geeft men geen uitleg alleen tekst.

Verschillende bezienswaardigheden worden helemaal niet vermeld, zie hieronder.

Dichter Lodewijk de Koninck (1838-1924) zijn grafmonument staat links voor de kerk, de dichter woonde vele jaren in Retie.

De pomp op pleintje voor Gemeentehuis is een oude dorpspomp met een grote arduinen steen. 

Vorige eeuw kwamen de vrouwen hier hun wasgoed spoelen aan de pomp.

Het beeldje De Retiese Kort-oor staat aan de Oude Pastorie ter hoogte van het toegangshek.

Kortoren is de spotnaam voor de inwoners van Retie, de bijnaam zou wijzen op een oud rechtsgebruik.

Het rechtsgebruik bestond uit het oor af te snijden of in te korten bij hem die een tweede maal van diefstal overtuigd was.

Voormalige Stoeterij Haras de Rethy aan de Kasteelstraat 67 is een ambtswoning met aansluitend langgevel stalgebouw, gebouwd in 1906-1908.

De stoeterij is gerenoveerd en heringericht als hotel Corsendonk De Linde, 64 hotelkamers liggen verspreid op een domein met vier bijgebouwen.

Tips / opmerkingen: dit type wandelingen via app zijn heel gemakkelijk en een echte aanrader.

Zorg  voor aanvang van de wandeling dat de smartphone-accu volgeladen is,  zonde van een platte accu halfweg.

Natuurlijk ook de locatie op de smartphone niet vergeten aan te zetten zodat de GPS zijn werk kan doen 

Wandeldatum: tijdens mijn midweek vakantie in Kasterlee in de Pinksterweek 2023, erg zonnige week.

05-06-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Dwars door de Calievallei  -  Lichtaart / Tielen.

Start / ligging: Hoge Rielen, Molenstraat 62 Lichtaart, deelgemeente van Kasterlee.

Parking: parkeerterrein tegenover de hoofdingang van het onthaalcentrum de Hoge Rielen.

Afstand: rondwandeling van 8 km.

Wandelwegen: verharde en  onverharde bos- en zandwegen.

Bewegwijzering: wij volgen de verschillende wandelknooppunten (wkp) van wandelnetwerk Antwerpse Kempen.

De door ons afgewandelde wkp: start aan wkp 38 - 39 - 8 - 87 - 90 - 48 - 91 - 9 - 47 - 38.

Wandelbord: is niet aanwezig, wandeling is te downloaden: 

De Hoge Rielen was ooit militair domein, is vandaag het eigendom van de Vlaamse gemeenschap.

In dit natuurgebied van 230 ha vind men onder dezelfde naam een van de grootste jeugdverblijfcentra van het land.

Aan de Hoge Rielen zoeken we ter hoogte van de toegangspoort aan de rotonde het eerste wkp 38 op.

Volgen de Molenstraat die na het oversteken van de Grote Calie overgaat in Kaliebaan.

Rechts ligt de Kazerne van Tielen, de thuisbasis van het Derde bataljon Parachutisten Tielen.

Zo lijkt er op het eerste gezicht weinig activiteiten plaats te vinden.

Over het voortbestaan van de kazerne in Tielen bestond vele jaren onzekerheid, maar ze blijft voorlopig behouden.

De kazerne kreeg in 1982 de naam "KWARTIER KAPITEIN PIERRE GAILLY", naar de bekende officier die gedood werd te Chatkol in Korea op 20 maart 1953. 

Voorbij het militair terrein nemen wij het Gaillypad en zitten wij spoedig in de pure natuur.

Afwisselend zien we beemden en graslanden die al dan niet als hooiland gebruikt wordt.

Links en rechts staan nog oude verbodsborden met militair domein verboden toegang op, zijn niet meer van toepassing.

Verderop gaan we langs de oever van de Grote Calie en bereiken deelgebied De Balderij in de Calievallei.

De vallei was eeuwenlang een open landschap met beemden, maar naar WOII was het gebruik van beemden economisch niet langer interessant, zo evolueerden de beemden langzaam tot bos.

De Calievallei ligt in het stroomgebied van de Grote- en Kleine Caliebeek, is een van de grootste (laag) veengebieden van de provincie Antwerpen.

Wandelen er door het prachtige vijvergebied, in de jaren 1960- 1970 zijn hier visvijvers aangelegd in functie van recreatieve visvangst.

Een deel van de vijvers zijn oude turfputten, in de 19de eeuw was het een belangrijk turfwinning en ijzererts ontginningsgebied. 

Het erg laag gelegen beekdal staat onder invloed van toestromend ijzerrijk grondwater en is een waardevolle natuur- en kwelgebied.

De Calievallei is Europees beschermd en is belangrijk voor veel dieren- en plantensoorten, vooral water- en moerasvogels voelen zich hier thuis.

De beheerder is het Agentschap voor Natuur en Bos, ze hebben er talrijke natuurherstelwerken uitgevoerd.

Zo is er voor wandelaars voorlopig een korte omleiding voorzien aan de vijvers wegens werken aan de dijken.

De dijken worden er afgegraven tot zachte hellende oevers.

Door de oeverzones natuurvriendelijk in te richten ontwikkeld er zich een gevarieerde oevervegetaties: riet, zegge, lisdodde, gele lis, grote kattenstaart, enz....

In de nabije toekomst komen er meer bruggetjes en plankenpaden in het natuurgebied waardoor er extra wandelmogelijkheden komen.

In het najaar komt er ook een vogelkijkhut en uitkijktoren aan de vijvers.

Verderop loods een zandweg ons door het aansluitende deelgebied Volkers dat  bestaat uit  ondoordringbare broekbossen, wilgenstruwelen en ruigtes.

Voorbij Volkers volgen we een betonweg door landbouwgebied Kleine Winkel en hebben enkele vergezichten op de omgeving.

Via veldwegen bereiken we het Rielenbroek ook wel Rielens Gebroeckt genoemd, dit natuurgebied maakt ook deel uit van de Calievallei.

Het Rielenbroek bestaat uit houtkanten en moerasbossen afgewisseld met poelen waarvan sommige zelfs drijfzand bevatten.

Dieper in het moerasbos volgen we het plankenpad door het elzenbroekbos.

Uit het bos steken wij de  Roeikensloop over is een beekje op de overgang van het Rielenbroek en de akkerlanden van Roeyken.

Via een betonnen fiets- en wandelpad door  Roeyken wandelen we terug richting Hoge Rielen.

Tips / opmerkingen: opgelet in regenperiodes zijn hier hoge schoenen of laarzen sterk aangeraden.

Wat is veen en het verschil van laagveen en hoogveen: 

Wandeldatum: tijdens mijn  korte vakantie in Kasterlee in de Pinksterweek 2023, zonnige week.

03-06-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Corsendonk wandeling in Oud-Turnhout.

Start / ligging: aan Brasserie Corsendonks Hof, Corsendonk 2 Oud-Turnhout.

Parking: tegenover de brasserie.

Afstand: rondwandeling 7 km.

Wandelwegen: dreven, zand- en veldwegen.

Bewegwijzering: we volgen de verschillende wandelknooppunten (wkp) van wandelnetwerk Antwerpse Kempen.

De door ons afgewandelde wkp: start aan wkp 83 naar  84 - 85 - 30 - 86 - 87 - 88 - 86 -31 - 83.

Wandelbord: niet aanwezig, wandelroute is te downloaden: 

Startplaats is het stijlvolle Corsendonks Hof,  de brasserie opende haar deuren in 1983 en heeft dus niks te maken met de iets verderop liggende priorij. 

De naam is ontleend aan de rustige landelijke omgeving van het grondgebied Corsendonk. 

Het sfeervolle interieur bevat ornamenten uit oude kastelen en kerken (was niet open wegens sluitingsdag).

Na ongeveer 500 meter wandelen bereiken wij de historische site, Priorij van Corsendonk.

Geschiedenis: de Priorij van Corsendonk heeft een indrukwekkende en veelbewogen geschiedenis die begint in de veertiende eeuw. 

In 1395 werd de priorij van Corsendonk, met twaalf reguliere kanunniken van Sint- Augustinus, gesticht op gronden van Maria van Brabant dochter van hertog Jan III van Brabant.

De gebouwen die er vandaag nog terug te vinden zijn gaan terug tot de eerste helft van de 16de eeuw en de 17de eeuw en zijn gelegen binnen een omwald domein.

In de loop van de 19de eeuw moest de priorij plaats maken voor het zogenaamde ‘Hof Corsendonck’, een kasteel in neoclassicistische stijl met park. 

De priorijgebouwen werden sterk aangepast en verbouwd en ook de kloostertuin kreeg een nieuw gezicht. 

In 1968 koopt de ondernemer Fernand Nédée de priorij en begint aan de restauratie.  

De nieuwe eigenaar wilde het overgebleven vervallen kloostercomplex ( de kerk en oostvleugel waren ondertussen al verdwenen) op de juiste manier restaureren en zo Corsendonk opnieuw tot leven brengen, wat is gelukt.

De gebouwen van de priorij zijn sinds 1971 beschermd en sinds 1975 is er een conferentiecentrum in ondergebracht, later werd er een hotel aan toegevoegd.

Passeren eerst het poortgebouw met Vrouwenhuis en aanpalend Kinderhuis gelegen aan de  geordende kloostertuin.

Volgens jaarankers gebouwd in 1631 in traditionele bak- en zandsteenstijl.

Binnen de omheiningsmuur ligt het hoofdgebouw, L-vormig kloostergebouw met korte westvleugel en langgerekte noordvleugel, gebouwd in laatgotische en traditionele bak- en zandsteenstijl.

Gevestigd in de noordvleugel: monumentale kapittelzaal met opvallende spitsboogvensters die voorzien zijn van glas in lood en de geheel intact gebleven kelderruimte met prachtige gotische keldergewelven.

De noordvleugel is tegenwoordig restaurant en feestzaal, jammer maar helaas het interieur niet kunnen bezoeken, er was een privéfeestje bezig, niet toegankelijk voor niet uitgenodigde, is wel te begrijpen.

In de schaduw van de noordvleugel ligt het fraaie Gastenhuis, dat vroeger dienst deed als verblijfplaats voor reizigers die bij valavond nog geen verblijfplaats hadden gevonden.

Verderop staan verspreid over het domein van circa 8 ha ook enkele nieuwere gebouwen, waarschijnlijk zijn dit de hotelkamers.

Bij het verlaten van het domein aan de mooie beukendreef met walgracht bevindt zich nog het gerestaureerde Lekenhuis.

Er tegenover ligt een appelplantages van 16 hectare groot van fruitbedrijf Corso bvba.

Wij wandelen rechtdoor, maar wie wil kan hier de wegwijzer volgen naar de ongeveer 200 meter verderop liggende Corso selfservice shop voor aankoop van appels of fruitsap.

Wij volgen de dreef tot aan wkp 85, hier stroomt de Wamp door het landschap.

De Wamp vormt hier de grens tussen Oud-Turnhout en Retie en is een zijrivier van de Kleine Nete in het stroomgebied van de Schelde. 

Tussen de wkp 30 en 86 gaan we via dreven en veldwegen door agrarische gebied dat bestaat uit akker- en weilanden.

Daarna volgen we de zandwegen langs en door het Pidpa - bos, het domein van drinkwatermaatschappij Pidpa dat sinds 2018 werd opengesteld.

Onderweg krijgen wij in de verte een uitzicht op het oude gehucht Kinschot, bestaat uit verschillende woonstalhuizen en hoeves.

Via een brede mulle zandweg gaat de wandelroute terug richting Corsendonk.

Op het eind van de wandeling passeren we nog het vroegere molenhuis van de verdwenen Molen van Corsendonck.

De houten korenwindmolen die hier ooit stond werd in 1846 verplaatst naar Schoonbroek, werd er in 1932 afgebroken.

Het molenhuis uit de 19de eeuw was een tijdje een hoeve en dient heden enkel als woonfunctie, bestaat uit woonstalhuis, bakhuisje, dwarsschuur en stalletje.

Tips / opmerkingen: een deel van het Pidpa-bos was tijdelijk afgesloten wegens onderhoudswerken.

Goed om te weten: ooit stond op het domein ook een brouwerij en mouterij waar het succesvolle Corsendonk bier werd gebrouwen.

Ten gevolge van de Franse Revolutie in 1784 werd de priorij en brouwerij gesloten.

Pas vanaf 1906 werd het brouwen terug hervat in de Priorij Corsendonk  door brouwerij Keermaekers onder de naam Patersbier, de productie gebeurt tegenwoordig in brouwerij Bocq in Namen.

Wandeldatum: tijdens mijn  korte vakantie in Kasterlee in de Pinksterweek 2023, zonnige week

02-06-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Netevallei  -  Kasterlee.

Start / ligging: aan het Heemerf in Kasterlee.

Kasterlee ligt halfweg tussen Geel en Turnhout, is de toeristische groene parel in de Antwerpse Kempen, wordt gedomineerd door naaldbossen, vennen, heidevelden en zandduinen.

Parking: aan de Waaiberg.

Afstand: rondwandeling van 8,3 km.

Wandelwegen: straten in het centrum en onverharde wegen in de Netevallei.

Bewegwijzering: wij volgen de verschillende wandelknooppunten (wkp) van wandelnetwerk Antwerpse Kempen.

De door ons afgewandelde wkp: vanaf de parking richting - 3 - 72 - 20 - 70 - 71 - 69 - 68 - 63 - 62 - 6 - 5 - 64 - 2 - 1 - 3.

Wandelbord: aan de parking.

Aan de achterkant van de parking loopt een bospad richting knooppunt 3.

Hier staat aan de Waaiberg de in 2020 gerestaureerde Keesesmolen, is wettelijk beschermd als cultuurhistorisch monument.

De windmolen opgericht rond 1650 kwam na  verschillende omzwervingen op zijn huidige locatie terecht en is sinds 2011 eigendom van de gemeente Kasterlee.

De terug maalvaardig gemaakte windmolen is een typisch Kempense standaard- of staakmolen met een open voet.

Aan de voet van de molen ligt op een omhaagd terrein het Heemerf.

Het is een klein openluchtmuseum met gebouwen in bouwstijl en leefwijze van de Kempenaar einde van de 19de en begin 20ste eeuw.

Er staat  een langgevelhoeve, langschuur, bakhuis, biehal en karkot (erf was spijtig genoeg afgesloten).

Wandelen richting gehucht Houtum en passeren er de Watermolen van Houtem, gelegen op  een eilandje aan de rivier Kleine Nete.

De Oudste vermelding van een molen gaat terug tot 1248 als banmolen die in het bezit kwam van de abdij van Tongerlo, na verwoesting in 1583 herbouwd in 1593.

Molen en sluis verbouwd in 1921, onder meer het oorspronkelijke houten waterrad vervangen door een metalen, restauratie na de Tweede Wereldoorlog en molen stilgelegd in 1956.

Onderslagmolen met bijhorende molengebouw zijn grondig gerestaureerd en uitgebreid ten behoeve van de horecafunctie, is tegenwoordig hotel-restaurant.

Via een onverharde zijweg aan de Hinnekensbergen bereiken wij de Kleine Nete.

De Kleine Nete ontspringt in het Reties Goor en maakt met zijn zijrivieren deel uit van het Scheldebekken.

Vervolgens stroomt ze door de Kempen tot Lier, waar ze samenvloeit met de Grote Nete en de Beneden Nete vormt.

Het water van de Kleine Nete is een van de meest natuurlijke rivieren in Vlaanderen met een goede waterkwaliteit ondanks de typische bruine kleur.

Hier in het stroomgebied van de Kleine Nete  vindt men een dertig vissoorten zoals blankvoorn, baars, meerval, paling, karper,  snoekbaars en riviergrondel.

Maar er zitten ook uiterst zeldzame soorten zoals de kleine modderkruiper en rivierdonderpad.

Er staan twee infoborden aan de oever: 1-over de werking van de vistrap, 2-over de vissoorten in de Nete.

Er is hier in de omgeving van de stuw een vistrap aangelegd, om het visbestand op peil te houden moeten de vissen stroomopwaarts kunnen zwemmen, op zoek naar paaiplaatsen.

Over de brug ligt de Stuw van Kasterlee, de stuw met twee kleppen dient om overstromingen stroomopwaarts te verminderen en een regeling van het waterpeil te verkrijgen.

Beginnen aan het traject langs de oevers van het water.

Het is een zonnige dag en dan wordt er gekajakt op de Nete, regelmatig komen we kajakkers tegen.

Een boer legde ooit een bruggetje over de Kleine Nete om zo aan de overkant te geraken, 'Mil' noemde men die landbouwer, vandaar de naam Millekesbrug.

Dit bruggetje was voor meerdere mensen interessant en na verloop van jaren werd het wandelbruggetje door de gemeente Kasterlee opgewaardeerd.

Sindsdien is het bruggetje een idyllische plek over de Kleine Nete, steken het brugje over en wandelen op de andere oever.

Links tussen de bomen krijgen we in de weilanden de watertoren van Kasterlee te zien.

Tussen wkp 68 en 63 verkennen wij de Netevallei met uitzicht op gras- en  akkerlanden en deels langs de bosrand van een privébos.

Op de akkergronden staan pas geplante of gezaaide gewassen, men moet al een planten- of gewassen kenner zijn om te weten wat er staat.

Maar misschien is er ook een pompoenveld te zien, Kasterlee staat bekend als Pompoendorp.

Steken terug de Nete over via de betonnen Terlobrug en volgen de Desselsebaan tot aan wkp 62.

Tussen wkp 62 en wkp 64,  een zanderige veldweg langs landbouwgronden van gehucht Oosteneind, passeren een staakkapel.

Op het volgende kruispunt staat rechts geflankeerd door twee linden de bakstenen Sint-Rochuskapel.

De eerste kapel werd in 1762 gebouwd, na afbraak - tweede kapel midden 19de eeuw, is door ongeval verwoest in 1982 en herbouwd in 1983.

Sint-Rochus is de patroonheilige die aanroepen wordt in tijden van besmettelijke ziekten.

Wandelen langs de weg Houtum en Netestraat en komen terug uit op de Waaiberg en parking.

Tips / opmerkingen: Heemerf de Waaiberg is elke tweede zondag van de maand open te bezoeken van 14 tot 17 uur, toegang is gratis.

Vlakbij zijn er talrijke wandelmogelijkheden op het domein van de slapende reus dat bestaat uit de Kabouterberg, Zwarte Berg en Hoge Mouw.

In het glooiende landschap van de Kempense Heuvelrug ligt de reus te slapen, een gigantische sculptuur van designer Gijs Van Vaerenbergh (niet bezocht).

Foto 16, standbeeld van de pompoen staat op de Markt van Kasterlee.

Wandeldatum: tijdens mijn  korte vakantie in Kasterlee in de Pinksterweek 2023, zonnige week.

01-06-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Landschapswandeling - Jesseren.

13-05-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Liefkensrode wandelpad - Kortenaken.

Start / ligging: aan de kerk in het centrum van Kortenaken.

Kortenaken is een typisch landelijke gemeente, ligt in de regio Hageland, dat is de heuvelende vierhoek tussen Leuven, Aarschot, Diest en Tienen.

Parking: voor de kerk op het Dorpsplein.

Afstand: rondwandeling van 5,2 km.

Wandelwegen: af en toe straat, rest grotendeels onverharde wegen.

Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Liefkensrode wandeling opgedrukt en richtingspijl (zie foto 4).

De eerste bewijzering staat tegenover de kerk, aan de andere kant van de straat.

Wandelbord: niet van toepassing.

De Sint-Amorkerk van Kortenaken is gelegen op een heuvel en omgeven door het oude kerkhof met kerkhofmuur.

De driebeukige laatgotische kerk uit de 16de eeuw is opgetrokken in baksteen en deels ijzerzandsteen met daartussen witte speklagen.

De Sint-Amorkerk werd tussen 1906 - 1911 gerestaureerd en vergroot.

In de linkerhoek van het kerkhof staat een mooie Lourdesgrot.

Wij wandelen het Dorpsplein af en steken de Velpebrug over, hier stroomt de Velpe, is een zijriviertje van de  Grote Gete.

Voorbij de brug zitten we op de Krawatenstraat en slaan er tegenover huisnummer 24 een onverhard pad in.

Het smal wandelpad loopt langs de achterzijde van woonhuizen met koterijen tot aan de Borgveldstraat.

Hier ligt het Borgveld een agrarisch gebied dat bestaat uit akkers en laagstamboomgaarden, vooral perenplantages.

Kortenaken is de derde grootste perengemeente van België.

Een veldweg leidt ons verderop tot aan de ingang van het Molenbos.

Doorkruisen het Molenbos, het 6 ha groot bos bestaat voornaamlijk uit eiken.

Uit het bos loods de bewegwijzering ons samen met de gele bordjes van voetweg 59 langs paardenweides en via bos tot aan het Hof van Liefkensrode.

Het Hof van Liefkensrode is een monumentale gesloten hoeve, werd vermoedelijk gesticht rond 1284 door Hendrik Liefkint, schepen van Diest en stichter van het Liefkint godshuis. 

De huidige hoeve is witgeschilderd, de volledige zuidelijke vleugel wordt ingenomen door het woongedeelte, dateert uit de 17de eeuw.

In de noordvleugel bevinden zich ook een kapel en het fraaie centraal poortgebouw. 

In de tweede helft van de 18de eeuw werden de vier losstaande vleugels samengevoegd tot een gesloten hoeve.

Tegenover de hoeve staat nog een oude bouwvallige schuur, het voormalige wagenhuis.

Volgen de Liefkensrode straat tot aan het volgende kruispunt, slaan rechtsaf, aangeduid als voetweg 1, een modderige bosweg.

Voetweg 1 vormt hier de grenslijn, links ligt Loksbergen is de provincie Limburg  en rechts Kortenaken is Vlaams Brabant.

Na een daling langs de rand van een privébos komen we uit aan een picknicktafel, volgen de Lapstraat en bereiken verderop de Molenhoeve.

Over de Molenhoeve is weinig bekend, de hoeve heeft zijn naam te danken de voormalige molen die hier ten westen van de Lapstraat was gelegen.

De houten korenwindmolen uit 1830 die hier ooit stond is na een brand in 1865 niet meer heropgebouwd.

Vanaf de veldweg aan de achterkant van de Molenhoeve hebben wij mooie vergezichten op de dorpskern van Kortenaken en op Pachthof van Compenrode.

Het historisch Pachthof van Compenrode ligt aan de Lapstraat 21.

Is een gesloten hoeve uitgevoerd in baksteen met natuurstenen elementen en bestaande uit een woonhuis, dwarsschuur, stallen, karrenhuis en opslagruimtes. 

De hoevesite, tegenwoordig een veeteeltbedrijf heeft een rijke geschiedenis met een eerste vermelding in de 17de eeuw.

De gebouwen evolueerden in de 19de eeuw tot een quasi gesloten opstelling, en kregen hun huidige uitzicht in de 20ste eeuw.

Opvallend is de boerenwoning met rechthoekige toegangspoort en rechthoekige vensters die voorzien zijn met fraaie raamluiken.

Tegenover de hoeve liggen uitgestrekte weilanden.

Steken in de Lapstraat de Velpe terug over en slaan aan het volgende kruispunt rechtsaf.

Zitten op de Diestsestraat en slaan spoedig rechts een veldweg in.

Wandelen aan de rand van de Velpevallei, met schitterende vergezichten op de brede groene vallei.

Voor we het Dorpsplein terug bereiken passeren we eerst nog een nieuwe kleine wijngaard.

De Hagelandse wijnbouw zit al een tijdje in de lift, volgens het  infopapier tegen een paal is hier de Muscaris een witte druivenras aangeplant.

De witte Muscaris wijn kan omschreven worden als zeer fris en fruitig met aangename typische aroma van muskaat.

Tips / opmerkingen: opgelet, het nieuw wandelbord dat er staat Wandelnetwerk Vlaams-Brabant/Kortenaken en omgeving is voorlopig nog niet van toepassing.

De wandelknooppunt-paaltjes staan er nog niet, de knooppunten in de nabije toekomst zijn - 812 - 806 - 805 - 813 - 812, wandelplan:

Meer info over de verdwenen korenwindmolen van Kortenaken:  

Wandeldatum: vrijdag 5 mei 2023, onweerachtige dag, geluk gehad, dreigende wolken maar geen onweer boven Kortenaken.

05-05-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Wandelgebied Oud-Rekem, deelgemeente van Lanaken.

Start / parking: op de grote randparking 19 aan het Colmonterveld, gelegen aan Sint Pieter (straat), ligt op honderd meter van de Paterskerk.

Afstand:  rondwandeling van 7,9 km, heen- en terug parking niet meegerekend.

Wandelwegen: onverharde en erg modderige paden in natuurgebied Oude Weerd, jaagpad, straten en veldwegen.

Bewegwijzering: gele zeshoekjes.

Wandelbord: langs de parking.

In de omgeving van de Paterskerk volgen wij de Walstraat.

In de Walstraat is links een deel van de historische stadsmuur te zien, het gaat om de oude stadsomwalling.

Via een doorsteek tussen huizen bereiken we de Leon Hermanslaan.

Hier ligt in een park het Domein Reckheim, was ooit een Rijksgraafschap met rechts Kasteel d' Aspremont-Lynden.

Het kasteel dateert uit 1596, is opgetrokken in typische Maaslandse renaissancestijl en bezit drie hoektorens.

Links in het park ligt  het voormalige Rijkspsychiatrisch Centrum.

Bestaat uit het negentig meter lange monumentale dagverblijf waarin oorspronkelijk de eet- en slaapzalen van de patiënten bevinden, maar er is ook een cellenblok voor eenzame opsluiting voor onhandelbare patiënten.

Sinds 2018 start men er een nieuwe zorgeenheid op, namelijk Forensische zorg 4, deze afdeling biedt een forensische psychiatrische behandeling. 

De doelgroep bestaat uit volwassen mannen, met een interneringsstatuut, een (licht) verstandelijke beperking en mogelijks een psychiatrische problematiek.

Voorbij Het Nieuw Hospitaal 9de Kwartier, een modern gebouw van het Rijkspsychiatrisch Centrum komen we uit op de Oude-Weerdstraat.

Spoedig volgen we een erg modderig wandelpad door de Oude Weerd, een voormalig grindwinningsgebied wordt hier beheerd door Natuurpuntafdeling Lanaken.

Het ongeveer 30 hectare groot natuurgebied bestaat groot deels uit graslanden, ezels zorgen voor de begrazing (niet gezien).

Verder zijn er poelen, houtkanten, wilgenbos, struweel en natte ruigten en een hoogstamboomgaard te zien.

Het natuurgebied was in een ver verleden een deel van de bedding van de Maas die ondertussen is verland, verland betekend: langs natuurlijke weg in land veranderen.

Na ons bezoek aan de Oude Weerd komen we uit aan de Zuid-Willemsvaart.

De Zuid-Willemsvaart is 122 km lang, vernoemd naar koning Willem I van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, een van de voortrekkers van het project. 

Een uitbreiding van de belangrijkste vervoerswegen, indertijd de waterwegen, moest de ontsluiting van het Zuiden en de handel in het Noorden bevorderen. 

De "Willemsvaart" ging destijds bijvoorbeeld een korter en vooral betrouwbaarder alternatief voor de Maas vormen, tot dan de belangrijkste verbinding tussen de industrie rondom Luik en de grote handelsplaatsen.

Volgen het jaagpad tot aan de Brug van Boorsem en krijgen ondertussen links in de verte de Stormvogelmolen te zien.

De prachtig gerestaureerde windmolen dateert uit 1858 en is ook terug technisch maalvaardig gemaakt.

De molen wordt gekenmerkt door haar witte romp en haar rode, groene en witte wieken en de koepel waar de kleine stormvogel de windrichting bepaalt. 

Stappen over de Brug van Boorsem en nemen het jaagpad rechts.

Via de Grotestraat bereiken we bijna de dorpskern van Boorsem maar slaan er voor rechtsaf de Langeweidestraat in.

Steken er de Zijpbeek of Ziepbeek over, het beekje stroomt ook door Oud-Rekem waar ze in vroegere tijden dienst deed als stadsgracht. 

Voorbij de beek nemen we rechts een veldweg langs akkers, weilanden en plantages.

Rechts liggen nog enkele oude grindplassen, ze worden tegenwoordig als waterberging gebruikt.

De veldweg komt uit op de Uikhoverstraat, het Maasdorpje Uikhoven is hier in de verte te zien.

Verderop nemen we rechts de Kupweg, waarvan het eerst deel veldweg is.

Passeren er boomgaarden en vervolgens paardenweides.

De Pastoor Goosenslaan brengt ons terug tot aan het jaagpad langs de Zuid-Willemsvaart.

Verderop wandelen we over de Brug bij Rekem, de brug maakt deel uit van de Populierenlaan.

Vanaf de brug hebben we nog een prachtig uitzicht op het historisch kasteel van Oud-Rekem.

Via de Kanaalstraat bereiken we terug het oude centrum van Rekem.

De Herenstraat is bekend om zijn karakteristieke 19e-eeuwse herenhuizen en stadshoeven die veelal voorzien zijn van inrijpoorten.

Tips / opmerking: het dorpje werd in 2008 uitgeroepen tot het mooiste dorp van Vlaanderen, zie ook Dorpswandeling - Oud-Rekem:   

Voor degene die gewoon wat willen slenteren door de dorpsstraten, talrijke informatieborden geven meer uitleg over de bezienswaardigheden.

Voor wie een kortere wandeling wil maken en alleen de Oude Weerd wil bezoeken, kan de blauwe ruitjes volgen,  3,7 km.

De Oude Weerd kan men beter bezoeken na periodes van droogte, in natte periodes zijn hier laarzen aangeraden in plaats van wandelschoenen.

Wandeldatum: maandag 3 april 2023, prachtige zonnige wandeldag.

03-04-2023 om 00:00 geschreven door easywalk

Domeinbos Pijnven - Eksel.

Start / ligging: startplaats Pijnven, Kiefhoekstraat 16 Hechtel - Eksel.

Het uitgestrekt bosgebied van 1100 ha ligt in het Regionaal Landschap Lage Kempen.

Tegenwoordig is het domeinbos een van de deelgebieden die behoren tot Bosland, het bevindt zich tussen de gemeente Kerkhoven en Eksel. 

Afstand: rondwandeling van 6,4 km, toertje wandelen door de bomen niet meegerekend.

Wandelwegen: uitsluitend boswegen.

Bewegwijzering: oranje bolletjes.

Wandelbord: aan de ingang.

Bosmuseum Pijnven wil op een duidelijke wijze de geschiedenis van het Kempisch bos en de bosbouw weergeven.

De tentoonstelling die er te zien is geeft een beeld over de fauna en flora van de Limburgse Kempen met de nadruk op het bos als levensgemeenschap en op de principes van de bosbouw.

Er is eveneens een collectie houtsoorten te bezichtigen.

Museum was gesloten: is gratis te bezoeken elke zondag van mei tot september tussen 14- en 17 uur.

Aan de ingang van het bosmuseum is een imposante muurschildering te zien.

Het is een creatie van de jonge kunstenares Celine Dewit, die zich liet inspireren door de belangrijkste bewoners van Bosland.

Wij houden het museum aan de rechterhand en wandelen het klinkerpad af en zitten in het bos.

Het domeinbos is beplant met grove den en is eigendom van de Vlaamse Overheid en worden beheerd door het het Agentschap voor Natuur en Bos.

Vanaf de overdekte picknickplaats gaan we dieper het bos in, volgen brede en smalle boswegen kriskras door het enorme bos, de uitstekende bewegwijzering helpt ons niet te verdwalen.

Op verschillende plaatsen in het bos werden jonge boompjes en struiken geplant om het bos te verjongen, de houten afsluitingen dienen om ze te beschermen tegen reeën en kleine knaagdieren zoals haas en konijn.

Het nogal eentonige bos word in het begin- en op einde van de wandelroute afgewisseld met houten beelden van dieren, het gaat om de Bosbewonersroute.

De Bosbewonersroute is een leuke kinderwandeling van 2,4 km, kinderen moeten de dieren zoeken en via speelseopdrachten de vaardigheden van de dieren met zichzelf vergelijken.

De dieren van het bos die er staan: de wolf, vos, everzwijn, ransuil, ree, buizerd en nog enkele anderen.

Halfweg de wandeling krijgen wij een heideveld te zien, het wordt in stand gehouden door het Agentschap natuur en bos.

Het waardevolle stukje heide is het leefgebied van de heivlinder en gladde slang.

Een bezienswaardigheid is te vinden midden in het bos aan knooppunt 272 van het fietsroutenetwerk, het is de Ijzeren Paal.

De Ijzeren Paal is een geodetisch signaal, referentiepunt voor exacte afstands-en hoogtemetingen, werd opgericht door het Belgisch leger in 1851.

Vlakbij ligt Fietsen door de Bomen, een pad dat ook toegankelijk is voor wandelaars en joggers.

Het uniek toeristich project is in de zomer van 2019 geopend, het fiets- en wandelpad van 3 meter breed is een 700 meter lange fietsbrug die bestaat uit een dubbel cirkel met een doorsnede van 100 meter.

De brug stijgt geleidelijk 3-4 % tot 10 meter hoogte in de kruinen van de naaldbomen, daarna daalt het pad met dezelfde hellingsgraad.

Bijna op het eind van de wandelroute passeren wij de FORBIO-site, een wetenschappelijke site van 8 ha, maakt deel uit van een internationaal experiment rond bomen en biodiversiteit.

Hier werden vijf boomsoorten op verschillende manieren gemengd aangeplant eind 2012.

Door deze verschillende combinaties op een wetenschappelijke manier op te volgen, wordt het belang van gevarieerde bossen onderzocht.

Iets verderop staat op een open ruimte The Treehouse, een constructie van hout en metaal moet een soort boomhut voorstellen.

De hut kan gehuurd worden als vergaderruimte voor twintig personen, er is sanitair en een cateringruimte.

Terug aan de uitgang staan een viertal infoborden over de nachtzwaluw en het leven in en op bomen.

Afsluiten doen we op het buitenterras van eetcafé De Lage Kempen aan de Kiefhoekstraat 189, op enkele minuten wandelen vanaf de parking.

Tips / opmerkingen: het Pijnven is de naam van een ven dat hier ergens in de bossen zou liggen, niet gezien - ligt waarschijnlijk niet langs de wandelroute.

Voor wie nog wat meer de boslucht wil opsnuiven is er de 10,5 km wandelroute - rode driehoekjes volgen.

Opgelet, in het fietsseizoen kan het wel erg druk zijn aan Fietsen door de Bomen, dan is wandelen door de bomen minder aangeraden.

Wat is Bosland: is een enorm natuurgebied van 6.517 ha in Noord-Limburg.

Het gebied strekt zich uit over de gemeenten Hechtel-Eksel, Pelt, Peer en Lommel en bestaat vooral uit bossen, heide, graslanden en beekvalleien.

Wandeldatum: zaterdag 11 maart 2023, zonnige en aangename wandeldag.

11-03-2023 om 00:00 geschreven door easywalk