Wandelen tegen dementie: het klinkt te mooi om waar te zijn. Toch hebben onderzoekers ontdekt dat geregeld wandelen - zo'n drie keer per week gedurende 30 tot 45 minuten - de mentale achteruitgang kan vertragen. Dat meldt de krant The Guardian.
Een onderzoek bij meer dan honderd mannen en vrouwen van zestig tot tachtig jaar heeft aangetoond dat enkele verkwikkende wandelingen per week de prefrontale cortex en de hippocampus vergroten. Dat zijn de hersendelen die verantwoordelijk zijn voor de cognitieve functies en het geheugen.
Over een periode van een jaar vergrootten beide hersendelen met twee tot drie procent. "Dat klínkt misschien als een bescheiden resultaat, maar het is alsof je de klok met één à twee jaar terugdraait", zegt professor Kirk Erickson, neurowetenschapper aan de universiteit van Pittsburgh. "Terwijl de rest van de hersenen kleiner werden, zagen we in deze delen een verbetering optreden."
Diabetes Fonds
Iedereen vrij van diabetes
Dagelijkse lichaamsbeweging
verkleint de kans
op diabetes type 2.
En als je diabetes hebt,
verkleint het de kans op
lichamelijke gevolg van diabetes.
Het beste is het om iedere dag
minstens een half uur
flink te bewegen,
zoals wandelen of fietsen.
Waarom is beweging zo goed?
Suiker (glucose) wordt
gemakkelijker uit het bloed
gehaald en de
bloedsuikerspiegel daalt.
Vetten worden verbrand:
handig om gewicht
te verliezen of om
op gewicht te blijven.
Spieren worden sterker
en botten worden steviger.
Je voelt je fitter,
minder moe,
en het helpt tegen stress.
Is goed voor de bloeddruk
en hart en bloedvaten.
Dagelijks een half uur bewegen
Voor meer beweging
hoef je niet naar
de sportschool.
Dagelijks gezond bewegen
kan ook op andere manieren:
lopend boodschappen doen,
of de trap nemen
in plaats van de lift.
Waar het om gaat,
is dat je minstens
een half uur per dag
zo beweegt dat je sneller
gaat ademen en
gaat transpireren.
Wil je afvallen,
dan liefst een uur.
Bewegen met anderen,
Het kan enorm motiveren
om samen met
anderen te bewegen.
Denk aan wandelgroepen,
sportverenigingen
of activiteiten voor senioren.
De gemeente heeft daar
meestal wel informatie over.
Bewegen kan op alle niveaus
Ook senioren of mensen
met een zwakkere gezondheid
kunnen aan beweging doen.
Dat is juist een goed idee!
Beweging is overal,
op allerlei niveaus te bedenken,
zelfs oefeningen op een stoel.
Wel is het verstandig
om het langzaam op te bouwen
en eerst met je huisarts
of fysiotherapeut
te overleggen welke
beweging voor jou
geschikt is.
_________________
Categorieën
Beoordeel dit blog
WANDELSPORT VLAANDEREN
ONZE CLUBS
Op zoek naar een wandelclub in je buurt? Wandelsport Vlaanderen vzw groepeert over alle Vlaamse provincies meer dan 320 wandelclubs. In de rubriek 'clubs' vind je wellicht een wandelvereniging bij jou in de buurt. Om deel te nemen aan de organisaties hoef je niet noodzakelijk lid te zijn van een wandelvereniging. Je lidmaatschap biedt bij een wandelclub wel tal van voordelen.
Een wandelclub is een vereniging die naast het actief gaan wandelen, zelf ook wandeltochten organiseert in haar eigen regio. Dit zijn bewegwijzerde wandelorganisaties. Een overzicht van deze wandelingen vind je op Walking in Belgium. In het overzicht hebben de wandelclubs een clubnummer tussen 1000 en 5990.
Een wandelgroep organiseert zelf geen wandeltochten die open staan voor derden, maar spreekt onderling af om samen te gaan wandelen en deel te nemen aan allerhande wandelactiviteiten. Deze groepen hebben een nummer startend vanaf 7000.
Zowel bij wandelclubs als wandelgroepen ben je zeer goed verzekerd als lid en krijg je dezelfde ledenvoordele, voor meer info klilk hieronder.
Veilig wandelen,
Grootmoeders wijsheid leert ons dat je het best links op de weg wandelt,
zodat je het verkeer ziet aankomen.
Maar is dat ook verplicht?
Wie gaat wandelen, moet bij gebrek aan voetpad of berm weleens op de rijbaan stappen. We horen vaak dat je in dat geval beter aan de linkerkant wandelt om het aankomende verkeer in de gaten te houden. Slim! Maar ben je ook verplicht om links op de weg te wandelen?
Het antwoord is kort en duidelijk: ja. Je moet aan de linkerkant van de rijbaan wandelen in de door jou gevolgde richting wanneer er geen voetpad of bewandelbare berm aanwezig is. Is die wel aanwezig, dan mag je uiteraard niet op de rijbaan lopen. Kies je er voor om bij gebrek aan voetpad of berm op het fietspad te wandelen, dan moet je als voetganger voorrang verlenen aan de fietsers.
Wat op een breed wandelpad waar geen gemotoriseerd verkeer is toegelaten? Moet je daar als voetganger ook links wandelen? Ook dat antwoord is kort en duidelijk: nee. De verplichting om links aan te houden, is er enkel wanneer je op de rijbaan moet lopen. Wandelwegen in de vrije natuur hebben geen rijbanen.BRON VAB-MAGAZINE.
Waarom bewegen bij Parkinson?
In beweging blijven is belangrijk bij de ziekte van Parkinson. Want het kan de motoriek, wandelsnelheid, aerobe fitheid, spierkracht en het evenwicht verbeteren, én ook het vallen verminderen. Studies tonen aan dat lichaamsbeweging de aerobe fitheid verhoogt en spierversterkende activiteiten de kracht van de benen vergroot.
Verder tonen studies ook aan dat trainen op de loopband en gangoefeningen (oefeningen om correct en vlot te stappen) effectief zijn om de comfortabele wandelsnelheid te verhogen. Om het evenwicht te verbeteren, blijken oefeningen die het evenwicht op de proef stellen het effectiefst. Lichaamsbeweging die gericht is op het verbeteren van de gang en het evenwicht, vermindert het valpercentage. Evenwichts- en staptraining worden vaak gecombineerd, wat het evenwicht verbetert.
Kinesitherapeuten die werken met Parkinson-patiënten focussen vaak op een (wandel)gang- en evenwichtstraining, maar soms komen daar ook spierversterkende activiteiten of oefeningen voor flexibiliteit bij. Uit studies blijkt dat zo’n training de wandelsnelheid, het evenwicht en de motorische symptomen verbetert.
Regelmatige lichaamsbeweging wordt aangeraden bij de ziekte van Parkinson omdat er bewijs is dat het:
motorische symptomen verbetert;
de wandelsnelheid en het evenwicht verbetert;
het valpercentage vermindert en
het aerobe fitheid en de spierkracht vergroot.
Waarom is wandelen goed voor je:
Even naar buiten voor een frisse neus,
daar kikker je echt van op! Meer zelfs,
er bestaat geen enkel medicijn
dat je lichaam –
fysiek en mentaal –
zo’n boost geeft
als een simpele wandeling.
Een loze claim? Niks van.
Steeds meer wetenschappelijke studies
bevestigen dat regelmatig
bewegen je fitter maakt in je lijf en je hoofd.
De voordelen voor je fysieke gezondheid:
Mensen die meer bewegen,
hebben een betere conditie,
sterekere spieren,
minder last van overgewicht,
stevigere botten en 20 tot 30%
minder kans op
chronische aandoeningen
zoals een hoge bloeddruk,
hart- en vaatziekten,
diabetes, obesitas
en diverse soorten kanker.
Oudere mensen vallen
bovendien minder vaak,
omdat ze een betere balans,
mobiliteit en functionaliteit ontwikkelen.
De voordelen voor je mentale gezondheid:
Méér bewegen geeft je
alledaagse cognitieve functies,
zoals je concentratievermogen,
je werkgeheugen,
je probleemoplossend vermogen,
het verwerken van informatie
en het nemen van beslissingen,
een enorme boost.
Bovendien zit je beter
in je vel,
ervaar je minder stress.
Heb je minder last
van angst en depressies.
Kortom, je kwaliteit van leven
gaat er sterk op vooruit.
10 keer wandelvoordeel:
1. Wandelen verbetert je conditie,
Elke nieuwe wandeling
vergroot je conditie gevoelig
en bevordert je
prestatievermogen.
2. Wandelen voorkomt blessures,
Door regelmatig te wandelen
wordt de kans op blessures
alleen maar kleiner.
Anders dan bij hardlopen
is de schokimpact en
de belasting op je gewrichten
bij wandelen relatief klein.
Ook worden je spierkracht
en botmassa steeds groter,
wat kans op osteoporose verkleint.
Vier uur wandelen per week
verlaagt bovendien het risico
op heupfracturen met 43%.
3. Wandelen beschermt
tegen hartaandoeningen,
Wist je dat actieve
mensen slechts half
zoveel kans op
hart- en vaatziekten hebben?
Minstens 3 uur per week
wandelen verlaagt de kans
op een hartaanval met 35%,
kans op een beroerte met 34%.
Ook je bloeddruk
en je cholesterolgehalte
gaan ervan omlaag.
4. Wandelen helpt
tegen overgewicht,
Vergeet de fitness:
je verbrandt bijna 100 kcal
als je anderhalve km wandelt.
En het is nog gratis ook!
Dagelijks een uurtje wandelen
verlaagt trouwens het risico
op obesitas met 50%.
Na 10.000 stappen
per dag gaan je
lichaamsgewicht
én je vetpercentage
merkbaar naar omlaag.
5. Wandelen voorkomt
diabetes,
Wie regelmatig gaat wandelen,
maakt 58% minder
kans op het ontwikkelen
van diabetes typ 2.
Twee uur per week
wandelen helpt diabetespatiënten
bovendien beter
hun glucosespiegel
op peil te houden
dan het gebruik
van bepaalde medicatie.
6. Wandelen helpt
je stoppen met roken,
Zopas gestopt met roken?
Tijdens een wandeling
maak je dopamine aan,
een chemisch stofje
dat zorgt voor gevoelens
van gelukzaligheid,
waardoor je minder
naar nicotine snakt.
7. Wandelen houdt
je hersenen scherp,
Wie regelmatig
een wandeling maakt,
ziet het volume
van zijn hippocampus
(een deel van de hersenen)
met 2% toenemen.
Zo versterk je
je geheugen en
concentratievermogen.
8. Wandelen verbetert
je stemming,
Feeling blue?
Trek de groene natuur in!
Bij elke wandeling
komen er endorfines
en serotonine vrij
die je een instant
goed humeur bezorgen.
Een natuurwandeling
van een halfuur per dag
kan de symptomen
van depressie
met 36% verlagen.
9. Wandelen
verlaagt je stressniveau,
Frisse lucht opsnuiven
is goed tegen stress
en slapeloosheid.
Door de ritmische
buikademhaling
tijdens het wandelen
– een repetitieve
en voorspelbare
handeling zoals
yoga – kom je tot rust
in je hoofd én je lijf.
10. Wandelen verhoogt
je zuurstofopname,
Hoe meer je wandelt,
hoe meer zuurstof
je longen kunnen opnemen.
Dankzij die verhoogde
toevoer van zuurstof
via je bloedvaten
naar je hersenen voel je
je vanzelf veel beter in je vel.
Tuin van Dina Deferme,
Hier in Stokrooie bij hasselt,
ligt de romantische Engels
getinte tuin op
een oppervlakte van 4 ha,
deze werd ontworpen door
tuinarchitecte Dina Deferme,
die van de tuin haar
levenswerk maakte.
De tuin bevond zich in een
landelijke omgeving.
Een tuin vol verrassingen,
waar elk deel pure
rust uitstraalde en boeide
door een unieke sfeer.
De indrukwekkende
borders veranderde
elke maandvan kleur.
Jammer genoeg
is tuin en huis
ondertussen verkocht,
sinds begin september 2022
is de tuin niet meer
te bezichtigen.
Hieronder foto's van tuin.
Japanse tuin - Hasselt
Chrysantenfestival 2022:
Abdij van Park in Heverlee is een uitzonderlijk goed bewaarde erfgoedsite uit de 12e eeuw, aan de rand van Leuven en midden in het groen.
mooie hoeves in het Limburg
Stadspark Hasselt in winterkleedje:
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 2
WANDELBLOG van EASYWALK
24-06-2025
380. NATUURGEBIED ASDONK - ENGSBERGEN
Natuurgebied Asdonk - Engsbergen.
Start / ligging: aan Brasserie de Kiewithoeve, adres: Goor 12 Engsbergen, deelgemeente van Tessenderlo.
Natuurgebied Asdonk ligt op de grens van Limburgse Kempen en het Vlaams Brabant Hageland, namelijk tussen de dorpen Engsbergen en Molenstede.
Parking: tegenover de Kiewithoeve.
Afstand: rondwandeling van 4,3 km.
Wandelwegen: rustige straten, voetpaden, bos- en veldwegen.
Bewegwijzering: volg de knooppunten van wandelnetwerk De Merode: 307 - 930 - 931 - 46 - 311 - 933 - 310 - 309 - 932 - 307.
Wandelbord: aan de parking, wandelknooppunten De Merode.
Op een infobord staat te lezen dat Natuurgebied Asdonk deel uitmaakt van De Vallei van de Drie Beken, een gebied van ongeveer 351 hectare.
Het dankt zijn naam aan de drie beken die naast elkaar stromen: de Kleine, Middel-, en Grote Beek, merkwaardig de beken krijgen we niet zien.
De Kiewithoeve is een fraaie gerestaureerde hofstee uit 1922 en herbergde vroeger een manège en is nu een gezellig brasserie.
Wij zoeken tegenover de Kiewithoeve de Asdonkstraat op en beginnen te wandelen.
De wandelroute gaat langs gevarieerd bos, wei- en hooilanden, we hebben af en toe uitzicht op droge graslanden.
Aan wandelknooppunt 930 staat een Maria-kapel, ze bevindt zich ter hoogte van het domein Groot Asdonk.
Domein Groot Asdonk is een hoeve met landhuis, niet gezien, privébezit en dus niet toegankelijk.
Passeren wel een vijver, beukenbosje en rode beukendreef die deel uitmaken van de landschappelijke tuin van het domein.
Een volgende bezienswaardigheid is het wit gekalkte Bolhuiskapel, staat op de kruising van de Asdonkstraat en een boswegje.
Het is de oudste kapel van Molenstede en wordt ook wel het wit kapelleke genoemd.
Het beeld van de Heilige Jan Berchmans is er te zien achter het smeedijzeren luikje.
Ter hoogte van de kapel hebben we één van de mooiste vergezichten uit de streek, uitzicht op de Vallei van de Drie Beken.
Tussen wandelknooppunt 311 en 933 ligt rechts van een rij statige beuken een ven of poel.
Voetweg 119, het Dassenaarde Pad brengt ons tot natuurgebied Dassenaarde dat beheerd wordt door Natuurpunt.
Op een infobord staat te lezen: de naam Dassenaarde herinnert aan de dassen die er tot eind jaren vijftig hun burchten hadden.
De das komt er vandaag niet meer voor, hij staat alvast afgebeeld boven op de totem aan de ingang.
Doordat natte vallei gronden afwisselen met droge heuvelruggen is de omgeving bekend om zijn grote variatie aan planten en dieren en misschien in de toekomst terug de das.
Loslopende geiten steken de weg over om te grazen aan de andere kant.
De geiten zijn van de naburige oude natuurboerderij, ze krijgen de vrije loop in Dassenaarde.
Wij passeren het gebouw van Speelpleinwerking Dassenaarde.
Hier kunnen kinderen tussen 4 en 14 jaar zich uitleven midden in de bossen, de activiteiten worden aangeboden door gebrevetteerde (hoofd-)animatoren en een coördinator.
Via een hek bereiken we een heideveld, dat in beheer is van het Agentschap voor Natuur en Bos.
Om de dieren en planten weer kansen te geven herstellen ze hier de oorspronkelijke heide.
Hier wordt gestreefd naar meer open plekken met heide tussen een natuurlijk eiken-berkenbos.
Een schaapskudde graast in de zomer af en toe op de open plekken (niet gezien).
Ooit was een groot deel van het natuurgebied heide, vanaf de 18de eeuw werden lokale overheden verplicht hun woeste gronden in cultuur te brengen of te beplanten.
De bebossing leidde ertoe dat grote delen van de heidevelden veranderden in bossen.
Voetweg 135 deels plankenpad, is genaamd Bottes Vijver.
Het voetpad heeft zijn naam te danken aan het drassig lager gelegen weiland dat regelmatig onder water staat, is dus niet echt een vijver.
Tussen het wandelknooppunt 309 en 932 volgen wij de bosrijke Prinsendreef.
Daarna brengt de Asdonkstraat ons terug richting het vertrekpunt, Goor (straat).
Hier lag vroeger een vijver, Het Goor.
Talrijke vijvers in het gebied zoals Het Goor, de Kinkesvijver, Den Diepenvijver en Witte Weyer verdwenen in de loop van de 19de eeuw ten voordele van de landbouw.
Start / ligging: aan de Sint-Gertrudiskerk in Heppeneert.
Heppeneert is een gehucht van Maaseik en ligt in de Maasvallei.
Het is een langgerekt straatdorp, gelegen op de linker Maasoever, zodat alleen de westzijde van de straat is bebouwd.
Parking: grote parking langs de kerk.
Afstand: rondwandeling van 3,4 km en heen- en terugwandeling naar de Maas 2 x 300 meter, in totaal 4 km.
Wandelwegen: veldwegen en voetpad langs de winterdijk.
Bewegwijzering: paarse trapezium.
Wandelbord: aan de parking.
Eerst brengen we een bezoekje aan de Sint-Gertrudiskerk, gebouwd in neoromaanse stijl tussen 1871-1886, een bekend bedevaartsoord in de regio.
Hier wordt de Heilige Maagd Maria vereerd onder de titel van Onze-Lieve-Vrouw van Rust en aanroepen tegen alle kwalen die deze rust wegnemen.
Het beeld van O.-L.-Vrouw van Rust is een gedeelte van een eikenhouten passieretabel dat in het begin van de 16e eeuw vervaardigd werd.
Eeuwen terug spoelde dit miraculeuze beeld aan in het naburige dorp Elen bij een Maas overstroming.
Het beeld kreeg eerst een plaats in een kapel in Elen en werd tijdens de Franse periode verborgen gehouden.
Na de Franse Revolutie werd het beeld door de pastoor van Heppeneert overgebracht naar de Sint-Gertrudiskerk.
Het bepleisterd kerkinterieur heeft een fraai neoromaanse muurschildering en houten tongewelf tussen beschilderde rond boogvormige gordelbogen op vlakke pilasters.
De kerk is omringd door een omheind kerkhof met talrijke graven van Kruisheren.
Het bedevaartsoord heeft ook een winkeltje waar religieuze souvenirs worden verkocht.
Langs de kerk ligt de pastorie, alleenstaand breedhuis in neoclassicistische stijl onder wolfsdak uit eind 19de eeuw.
Boven de deur een rondboognis met Onze-Lieve-Vrouwebeeld.
Achter de kaarsjes galerij bij de kerk ligt het Mariapark met kruisweg in kapellen, strooiweide en sterrenweide.
Het monument van de Kaartridder staat in het park.
De legende vertelt ons dat in Heppeneert een edelman genaamd Riddart woonde, in het ondertussen verdwenen kasteel Borckhoff.
Zijn bijnaam was kaartridder, door schulden met kaarten zou hij ten onder zijn gegaan.
De edelman zou zijn ziel aan de duivel verkopen, afspraak aan de oude brug aan de Zanderbeek.
Zijn vrienden komen dit te weten en raden hem aan tot de heilige Gertrudis te bidden.
Per paard reed hij tot aan de oude brug, zag hij de duivel reeds op hem wachten.
Met een groot lawaai riep de duivel de edelman toe om niet te naderen omdat er een maagd achter op het paard zat.
Toen de edelman omkeek, herkende hij de H. Gertrudes en even later was de duivel verdwenen, dus gered door Sint-Gertrudis.
Riddart keerde dan luid jammerend naar zijn kasteel terug en leefde nog enkele jaren in strikte soberheid voordat hij stierf.
Aan de achterkant van de sterrenweide verlaten we het Mariapark en volgen een voetpad richting de Scherestraat.
In de Scherestraat staat onder een mooie lindeboom een gietijzeren kruis, er staat een verhaal te lezen over de Sint-Jacobsstok.
Wij volgen de Oude Stockheimerweg is een buurtweg, niet verharde straat tussen de Scherestraat en de legendarische Duivelsbrug.
Wandelen door een agrarisch landschap, in de verte ligt het dorpje Elen.
Passeren het Duivelsburgje aan de Zanderbeek, waar volgens de legende de edelman met de duivel een afspraak maakte (infobord aanwezig).
De Zanderbeek ontspringt in het naburige dorp Neeroeteren en stroomt richting Maaseik waar het beekje uitmondt in de Maas.
Voorbij paardenweiden met uitzicht op de kerktoren van Maaseik, volgen nog enkele veldwegen.
Verderop aan de Oude Koestraat steken we de winterdijk over.
Nemen het voetpad langs de kilometerslange waterkeringsmuur richting de kerk.
De muur en dijk zijn na zware overstromingen van 1926 aangelegd als bescherming tegen de Maas.
Na de hoogwaterstand op kerstmis 1993, toen het Maaswater opnieuw de dijkmuur bereikte, besloot men tot versteviging van de muur.
Langs het voetpad hebben we prachtig uitzicht op de uiterwaarde(n), het weidse landschap bestaat uit graslanden en is gelegen tussen de winterdijk en de bedding van de Maas.
Passeren een infobord over het Pelgrimspad, is een rustige, bezinnende wandeling.
Terug ter hoogte van de Sint-Gertrudiskerk nemen we het nieuw aangelegde wandelpad (heen- en terug) door de weilanden richting Maas.
Tips / Opmerkingen: niet gezien, de fontein van de Kaartridder staat in de omgeving van de kerk, is gemaakt in de vorm van een kaartspel.
Het Pelgrimspad is een buitendijkse verkeersvrije wandelroute aangelegd vanuit Maaseik naar het bedevaartsoord, is 3 km.
Wandeldatum: vrijdag 23 mei, tijdens midweek vakantie in de Maasvallei bij Aldeneik.
Start / ligging: aan de kerk van Aldeneik, Hamontweg 112.
Parking: aan de zijkant van de kerk.
Afstand: rondwandeling van 7,6 km.
Wandelwegen: rustige straten, graspad, grindweg en Maasdijk.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: aan de parking.
Het dorp Aldeneik is de oorspronkelijke locatie (oude kern) van het huidige Maaseik.
Hier liet begin 8ste eeuw de Frankische edelman en grootgrondbezitter Adelard een klooster bouwen.
Hij stichtte het klooster ten gunste van zijn dochters Harlindis en Relindis, die de eerste abdissen zouden worden.
De huidige Sint-Annakerk is deels in romaanse, deels in gotische stijl gebouwd in de tweede helft van de twaalfde eeuw en was oorspronkelijk de kloosterkerk.
Vooral het westwerk, hoewel grotendeels neoromaans, is indrukwekkend, met een dwerggalerij en een fraai ingangsportaal.
Vanaf de achttiende eeuw nam de kerk de Heilige Anna, de moeder van Maria, aan als beschermheilige.
Links aan de kerkingang staat het standbeeld van Harlindis en Relindis.
Tegenover de kerk ligt Villa het Hof, een mooi alleenstaand herenhuis in eclectische stijl.
Wij zoeken de Hamontweg op en beginnen te wandelen.
Passeren de brug over de Bosbeek, deze beek ontspringt in Waterschei en mondt na een tocht van 26 km hier verderop in de Maas uit.
Aan de Hamontweg 81 ligt Wijndomein Aldeneyck met inclusief kleine wijngaard.
Het wijndomein wordt uitgebaat door Karel en Tine Henckens-Linssen.
Het verbouwen van hun 10 hectare grote wijngaard gebeurt op de grind- en kiezel lagen van de Maas en op de zuidoostelijke wijngaard helling.
Op de helling heerst een droger en warmer microklimaat, ideaal voor druiventeelt.
Met veel passie wordt van de druiven wijn gemaakt zoals de Aldeneyck Pinot Blanc, Pinot Gris en Pinot Noir.
De Pinot wijnen van Wijndomein Aldeneyck werden meermaals bekroond tot Beste Belgische wijn!
De wijnliefhebbers kunnen elke vrijdag en zaterdag van 10.00 tot 18.00 uur terecht in de tuin van het wijndomein om de verschillende wijnen te proeven.
Bij minder weer en vanaf november is het gezellig genieten in de degustatieruimte bij de open haard, de hele winter lang!
Vanaf het wijndomein volgen we de Javanastraat tot aan de de veldkapel van Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand en slaan er de Leeuwerikstraat in.
Tegenover huisnummer 23 stappen we ongeveer 300 meter over een breed graspad tot aan de Houtweg die we oversteken.
Voorbij een camping leidt een grindweg ons door de vruchtbare velden richting naburig dorpje Ophoven, onderweg is er ook een wijngaard te zien.
In Ophoven op het kruispunt nemen we de Maasstraat.
Aan de Maasstraat 55 staat huis Gielen, een fraai laat classicistisch herenhuis van het dubbelhuis type, uit eerste kwart 19de eeuw.
Wandelen de Maasstraat af richting de Maasvallei.
Hier ligt Jachthaven De Spaanjerd aan een voormalige grindplas.
Samen met haven Heerenlaak in Aldeneik tellen ze bijna 1000 ligplaatsen, samen vormen ze een van de grootste binnen jachthavens in West-Europa.
De jachthaven wordt beheerd door Marec DV, zij staan in voor de verhuur van ligplaatsen en het onderhoud van dit terrein.
Wij bereiken aan de Maas de voormalige schippersherberg De Spaanjerd, voor het eerst vermeld in 1753.
Het oorspronkelijke gebouw was een alleenstaand dubbelhuis van vijf traveeën en één bouwlaag onder steil zadeldak, daterend uit de tweede helft van de 18de eeuw.
Het 18e-eeuwse bouwwerk werd volledig verwoest in 1944 en in 1946 weer herbouwd, tegenwoordig wordt De Spaenjerd uitgebaat als taverne-restaurant.
Ter hoogte van De Spaenjerd aan de Maas vertrekt regelmatig het veerpontje over de Maas tussen België en Nederland.
De overtocht is gratis, houd er rekening mee dat de dienst bij hoogwater tijdelijk kan worden stopgezet.
Wij wandelen verder over de verharde Maasdijk met weidse uitzichten op de Maas en zijn brede meanders (natuurlijke bochten van de Maas).
Terug in Aldeneik doen we een rondje omheen de Mynekomplas, deze grindplas is ingericht als een natuurplas.
Er is een mooi uitzichtpunt vanaf het ponton in het water.
Voorbij de natuurplas volgen we de Herenlaakweg en bereiken spoedig de dorpskern van Aldeneik.
Tips / opmerkingen: niet op de wandelroute te zien, op 100 meter van de kerk ligt aan de Willibrodusweg de fraaie Sint-Harlindis en Relindiskapel.
Een korte wandeling van 3,4 km - blauwe ruitjes gaat richting Jachthaven Heerenlaak.
Wandeldatum: dinsdag 20 mei 2025, tijdens midweek vakantie in Aldeneik.
Landschapswandeling - Mettekoven, deelgemeente van Heers.
Start / ligging: centrum van Mettekoven aan taverne Martenshof, Mettekovenstraat 2.
Parking: schuin tegenover de kerk.
Afstand: rondwandeling van 4 km.
Wandelwegen: veldwegen, holle wegen, straten en betonweg.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: tegenover taverne Martenshof, aan de Dries.
De vroegere dries van Mettekoven was de verzamelplaats voor het vee, vanaf zo'n dries vertrokken de boeren met hun vee naar de omliggende weilanden.
Hier aan de Dries, het opgeknapt centraal grasplein (dorpsplein) liggen de huizen, de kerk en drie grote vierkantshoeves mooi gegroepeerd rond het plein.
Het Martenshof is een prachtig gerestaureerde vierkantshoeve, mogelijk te identificeren als het laathof Sint-Maartenshof dat toebehoorde aan het kapittel van Saint-Martin te Luik.
De kern dateert uit de 18de eeuw: hiervan rest slechts één travee van het voormalige woonhuis, in de noordhoek van het erf.
De dienstgebouwen dateren uit de tweede helft van de 19de eeuw.
Het geheel is heringericht als vakantieverblijven, er is eveneens een taverne in de hoeve met streekproducten.
Rechts van het Martenshof ligt nog een vierkantshoeve, genaamd Hoeve De Brieser.
Deze volledig gerenoveerde hoeve uit de 18de eeuw bestaat nu uit B&B, gastenverblijven en biedt de gasten een oase van rust en tal van ontspanningsmogelijkheden.
Tussen de boerenwoning en het poortgebouw bevindt zich een Maria-kapel, die dateert uit 1943.
De wandeling,wij zoeken de Bergstraat op, dit is de straat links van het Martenshof.
Aan de eerste scherpe bocht naar links gaan we rechtdoor en zitten we in een prachtige holle weg.
De weg is diep ingesneden, met op de steile wanden begroeiing van struiken en bomen.
Voorbij een open veld volgt nog een tweede holle weg met verschillende diepe gaten in de flanken.
De das zou zich hier thuis voelen, maar ook andere kleine dieren vinden hier een veilig onderkomen.
Daarna wandelen wij over een veldweg en bereiken een hoger gelegen picknickplaats met uitkijkpunt.
Vanaf twee reuze hoge stoelen hebben we uitzicht op de omliggende akkers.
Op de rijke leem-krijtbodem worden vooral granen en bieten verbouwd.
Omringd door vergezichten en wandelend langs fruitplantages bereiken we de Romeinse kassei.
De Romeinse kassei is een 2000 jaar oude heirweg tussen Tienen en Tongeren.
Vandaag zijn de kasseien vervangen door een tweesporige betonweg.
Wij passeren in de schaduw van een reuze linde het modern monument van Tjenne de heks, bijnaam voor Johanna Machiels.
Ze werd hier in 1667 na een proces van ruim twee jaar tot de brandstapel veroordeeld.
Afwijkend van de wandelroute, indien men de Romeinse kassei rechtdoor blijft volgen, dan komt men spoedig uit aan de Kapel van Helshoven, bekend als bedevaartsoord.
Wij blijven op de wandelroute en gaan iets voorbij een boomkapel linksaf, veldweg door boomgaarden.
Een smal voetpad leidt ons langs houtkanten, hagen en open veld.
Wij winnen hoogte en zien rechts in een dal natuurgebied Stasveld liggen.
Het natuurgebied bestaat uit kalkrijke graslanden en talrijke poelen.
Kalkgraslanden worden gekenmerkt door een schrale en lage plantengroei, maar uitzonderlijk grote soortenrijkdom.
Ze zijn ook bekend door hun zeldzame soorten, vele orchideeën en gentianen komen enkel in deze biotoop voor.
Achter een hoogstamboomgaard zien we de eerste huizen van Mettekoven liggen.
Terug in het dorpje houden we nog even halt aan de kerk en pastorie.
Parochiekerk Sint-Martinus gebouwd in 1839 is een neoclassicistische kerk die sinds enkele jaren gerestaureerd is en een hele transformatie ondergaan.
De kerk is letterlijk in het midden door twee gesneden, dus een soort doorkijkkerkje, heeft nu een polyvalente ontmoetingsruimte en gedeelte voor kerkvieringen.
De oude pastorie die naast de kerk is gebouwd in 1859, is een dubbelhuis met bijgebouw dat tegenwoordig dienst doet als vakantiewoning.
Start / ligging: gemeentehuis van Wellen, Dorpsstraat 25.
Parking: tegenover het gemeentehuis van Wellen.
Afstand: rondwandeling van 4 km.
Wandelwegen: straten, graspaden en veldwegen die er modderig kunnen bijliggen.
Bewegwijzering: rode pijl met verborgen moois op.
Wandelbord: zijkant van de parking.
Wij zoeken de Volmolensteeg op, deze steeg begint aan de rechterkant van het gemeentehuis.
Hier loopt De Herk evenwijdig met de steeg en doorstroomt de rivier Wellen van zuid naar noord.
Passeren de visvijver van Visclub bij Puppe, op deze vijver wordt alleen op karper gevist.
Aan het einde van de steeg staat de bakstenen kapel van het Heilig Hart.
Wij steken de Vloeiherkstraat over, hier ligt een fraaie vierkantshoeve uit de eerste helft van de 19de eeuw.
Het hoevecomplex bestaat uit: boerenwoningen, hoeven, kippenhokken, paardenstallen, schuren, stallen.
De gerestaureerde gebouwen werden heringericht als restaurant Ter Poorte met een feestzaal.
Hier runde de intussen overleden Limburgse topchef Moke (tv-kok) vroeger zijn restaurant en feestzaal Ter Poorte.
Links langs de hoeve volgen we een graspad langs paardenweiden en komen uit op de Zakstraat.
Aan de Zakstraat 1 staat een U-vormige hoeve, gebouwd in vakwerkstijl, datering 1856.
Voorbij een fruitplantage in de Zakstraat slaan wij linksaf.
Via beemd en houtkant bereiken we de Kapel Onze Lieve Vrouw van Lourdes.
De bakstenen kapel uit begin 20ste eeuw heeft een spitsboogvormig portaal met opvallende rotsachtige verwerking van silexknollen in de omlijsting en bekronend kruis van silexknollen.
De Graetmolen, zien wij vanaf de kapel liggen in de weilanden, wandelen er naar toe.
Het voormalige molencomplex Graetmolen is gelegen aan De Herk en bestaat uit molenaarswoningen, schuren, stallen en watermolen.
In 1876 en 1880 werden stoommachines geplaatst, maar die werden al in 1890 verwijderd.
Nog tot in de jaren 1960 hield landbouwer-molenaar Armand Van Schoenwinkel de molen in werking.
Ondertussen zijn de molenonderdelen verdwenen: molenrad, sluis- en binnenwerk met gietijzeren overbrenging.
In de periode 2006-2008 werden de molen gebouwen fraai gerenoveerd door Jossy Vanhengel, de huidige eigenaar.
Steken de brug aan de Herk over en zitten in natuurgebied de Herkbeemden, in Wellen beter bekend als de Grote Beemd.
Het natuurgebied ligt hier in de Herkvallei, tussen de Grote- en Kleine Herk.
De Herk Beemden is een overstromingsgebied en doet dienst als natuurlijk bufferbekken bij overstroming van de Herk.
Bij hoge waterstand in De Herk stroomt het water het gebied in waar het zelf zijn weg moet zoeken naar het laagste punt in de vallei.
De Grote Beemd werd vroeger gebruikt als “gemene weiden", waar alle Wellenaren tegen betaling aan de gemeente hun vee konden laten grazen.
Omdat het aantal Wellenaren met eigen koeien sterk afnam, verdween dit gebruik en werd het gebied volgepland met populieren om toch opbrengst te krijgen van hun gronden.
Vandaag worden de populieren in de beemden gekapt (gezaagd) en omgezet in bloemrijke hooilanden.
Het beheer van het natuurgebied gebeurt in nauwe samenwerking met Regionaal Landschap Haspengouw en de Wellense vrijwilligers van vereniging 't Bokje.
Naast vochtige weilanden bestaat de natuur hier uit moerasbosjes, ruigtes, meidoornhagen en oude houtkanten.
Er liggen ook verschillende poelen in het gebied, maar door de droge periode staan de poelen er uitgedroogd bij.
De poelen zijn normaal gezien de ideale leefomgeving van de kamsalamander.
Via een veldweg met links de Kleine Herk verlaten we het natuurgebied.
De Bampsweg en Stokstraat brengen ons terug naar de Dorpsstraat, eind van een mooie wandeling.
Tips / opmerkingen: aan het wandelbord start ook nog een ander wandelroute van 3 km - gele pijl, deze gaat richting natuurgebied de Broekbeemd.
In de Herkbeemden kan het behoorlijk zompig zijn na periode van veel regen, het daarom aangeraden om de wandeling te maken in een droogteperiode.
Wandeldatum: maandag 31 maart 2025, mooie zonnige dag.
Start / ligging: aan de Burcht van Millen, Kattestraat 22 in Millen.
Millen is een deelgemeente van Riemst, ligt op de taalgrens in het zuidoosten van Limburg.
Parking: parkeerterrein aan het eind van de doodlopende Tikkelsteeg.
Afstand: rondwandeling van 3,6 km.
Wandelwegen: straten, steegjes en veldweg.
Bewegwijzering: rode pijl.
Wandelbord: tegenover de Burcht van Millen.
Geschiedenis: de burcht was ooit het centrum van de heerlijkheid Millen of Milina, die een leen was van het Graafschap Loon.
De oorspronkelijke burcht, mogelijk opklimmend tot de 12de-13de eeuw, wordt in de 14de eeuw omgevormd tot een waterburcht.
In de eerste helft van de 17de eeuw is de tot ruïne vervallen burcht heropgebouwd tot een kasteel, het bleef in deze vorm bestaan tot 1811.
Daarna is het omgevormd tot hoeve en is de donjon en rechtse toren rond 1842-1845 verdwenen.
Vandaag omvat de burchtruïne twee evenwijdige tegenover elkaar gelegen gebouwen, de oostvleugel en westvleugel.
De oostvleugel bevat de oudste kern in de mergelstenen met op de hoek een ronde, mergelstenen toren en is tegenwoordig een toeristisch eetcafé.
De westvleugel is een bakstenen gebouw voorzien van mergelstenen banden en hoekblokken.
Aan het begin en einde van de wandeling doen wij de dorpskern aan, is beschermd als dorpsgezicht en bezit talrijke historische vierkantshoeves.
De merkwaardigste is Hoeve Hof van Eggertingen gelegen aan de Langstraat 29.
Het betreft een semi-gesloten hoeve, waarvan de gebouwen gegroepeerd zijn rondom een rechthoekig erf.
Deze gebouwen bestaan uit hoeve, stal, dwarsschuur en wagenhuis, hebben mogelijk een oude kern, maar het huidige uitzicht dateert uit de tweede helft van de 19de eeuw.
De kern van de site wordt gevormd door een fraaie, eeuwenoude woonhuis in vakwerkstijl, gebouwd tussen 1546 en 1548.
Aan de achterzijde van het vakwerkhuis bevindt zich een verbouwde donjon, uitgevoerd in mergelsteen op een plint van silex en met banden van kalksteen.
Een andere imposante hoeve is Hoeve Henrotte, St.-Stefanusstraat 2.
Gesloten hoeve met oude kern uit de 17e eeuw, het poortgebouw en de straatgevel van het woonhuis uit eind 19de- begin 20ste eeuw en een recent dienstgebouw ten zuidoosten van het erf.
De stalvleugel ten westen vertoont in de westgevel een structuur van baksteen met mergelstenen speklagen en muurankers.
Tegenover de hoeve staat de Sint-Stefanus kerk, een neogotische kruisbasiliek, gebouwd in 1861 naar ontwerp van H. Jaminé, aansluitend een gotische westtoren uit de 16de eeuw.
Hoeve Dewalleff, gesloten hoeve met woongedeelte uit de 17de eeuw, Tikkelsteeg 13.
De winning is vrijwel volledig herbouwd in de tweede helft van de 18de eeuw, en is nu gerestaureerd en ingericht als restaurant, met feestzalen.
Hoeve Peters in de Millerdries 25 is een gesloten hoeve uit 1873, naast het poortgebouw staat de Onze-Lieve-Vrouw van Lourdeskapel.
Een tweede kapel die wij op de wandeling tegenkomen is de Sint-Antoniuskapel in de Peperstraat.
De kapel is toegewijd aan de Heilige Antonius van Padua en beschermd als monument, het bakstenen gebouwtje dateert uit circa 1900 en is aangepast in 1931 met een sober bepleisterd interieur.
Verderop in de Peperstraat ligt in een weiland de middeleeuwse motte, een gaaf bewaarde motteheuvel, met een doorsnede aan de basis van 36 meter, een hoogte van 7 meter en een omringende gracht van 7 meter breed.
Op de heuvel zijn resten van mortel en baksteen gevonden die erop wijzen dat er een gebouw, mogelijk een donjon, heeft gestaan.
Ongeveer 1 km van de wandeling vertoeven we in de velden.
Zo hebben wij aan de Doebesteeg en vervolgen vanaf een veldweg uitzicht op de uitgestrekte akkers van Droog-Haspengouw.
Tips / opmerkingen: meer info over de geschiedenis van de heerlijkheid Millen:
Goed om te weten: tegenover de kerk staat het bronzen beeldje van De Kattevillers, dit is de bijnaam van de Millenaren, maar ook de naam van de plaatselijke carnavalsvereniging.
Wandeldatum: zaterdag 28 december 2024, zonnige maar koude dag.
Start / ligging: in Roelen, een gehucht van Zutendaal.
Parking: op de overgang Roelerweg en Kiewitseweg 3 - 5.
Afstand: rondwandeling van 4,5 km.
Wandelwegen: boswandeling met brede boswegen.
Bewegwijzering: groene rechthoekjes.
Wandelbord: aan de bosrand.
Het gehucht Roelen bestaat uit een 10-tal huizen en een paar hoeves.
De naam zou ontstaan zijn bij het brongebied van de Roelebeek die toen “Breecke” genoemd werd.
Wij wandelen tot voorbij het laatste huis-nr.11 van het gehucht en in de scherpe bocht naar links staat rechts het wandelbord.
Op deze wandeling doen we een deel van stiltegebied Zwarteput aan, het gebied strekt zich uit op de grens van de gemeenten Bilzen, Lanaken en Zutendaal.
Het gebied dankt zijn naam aan een oud bronnengebied dat is gelegen op de overgang tussen Kempen en Haspengouw.
Aan het begin van het bos hebben wij de keuze: de rondwandeling rechtsaf of rechtdoor beginnen, kiezen rechtsaf.
Passeren meteen een rustig gelegen boshuisje genaamd Het Uilen Huisje.
De bossen van Zutendaal bestaan hier uit loof- en dennenbossen.
Het is midden herfst, de meest fotogenieke periode van het jaar in de bossen.
Bomen vertonen nu de prachtigste rode, bruine en gele herfsttinten.
Ook enkele paddenstoelen en zwammen komen we onderweg tegen.
Verderop volgen we de Stevoordseweg, met links de bosrand en rechts paardenweides.
Daarna is het opletten voor paard en ruiter, zitten op het recreatieve ruiterpad met hindernisparcours.
Na een daling bereiken we een zwerfsteen of -kei.
Het is een stiltesteen met poëtische tekst op van de bekende Nederlandse schrijver Jeroen Brouwers, overleden in 2022 op 82-jarige leeftijd.
In 1993 kocht de schrijver hier in de Zutendaalse bossen een fraai vakwerkhuisje, naar eigen zeggen zonder te weten dat het illegaal werd gebouwd.
Tien jaar lang heeft Brouwers alle juridische middelen uitgeput om te voorkomen dat het huis zou worden afgebroken.
Jeroen Brouwers leefde tot 2016 in het huisje, na gedwongen verhuizing is de woning gesloopt.
Aan de de stiltesteen liggen natte weilanden en vijvers, waarschijnlijk gevoed door bronwater.
Na het passeren van enkele vakantiehuisjes verlaten wij het bos en keren terug naar ons beginpunt.
Tips / opmerkingen: het wandelgebied maakt deel uit van het grote Nationaal Park Hoge Kempen en heeft de Lietenberg als toegangspoort.
Goed om te weten, wat is een stiltegebied:
Wandeldatum: woensdag 13 november 2024, dag met veel wolken, geen neerslag.
Start / Ligging: aan het Kasteel van Bovelingen, Altenastraat 2 Heers.
Parking: geen, parkeer de auto ter hoogte van de kasteelhoeve langs de kant van de Altenastraat, de straat is autoluw.
Afstand: rondwandeling van 5,5 km.
Wandelwegen: veld- en boswegen, betonwegen (heuvelachtig).
Bewegwijzering: blauwe ruitjes.
Wandelbord: aan het begin van de Rode Dreef.
Deze prachtige dreef was de oorspronkelijk toegang tot het inmiddels verdwenen kasteel van de adellijke familie de Borchgrave-d’Altena, het kasteel brandde in 1947 af.
De Rode Dreef is 420 meter lang en bestaat uit rode beuken, de imposante bomen geven de dreef een middeleeuws karakter.
Wij keren de dreef de rug toe, nemen eerst een kijkje aan de overgebleven gebouwen van het Kasteel van Bovelingen.
De kasteelhoeve staat rechts, is een gesloten hoeve uit de eerste helft van de 18de eeuw.
Het bestaat uit een woonhuis, stalling en dubbele dwarsschuur die voorzien zijn van twee vierkante hoektorens.
Links liggen de dienstgebouwen, een U-vormig complex herbouwd in de 19de of begin 20ste eeuw in eclectische stijl.
De fraaie vleugel aan de zijde van de Altenastraat omvat de inrijpoort en het voormalige koetshuis.
Bakstenen gebouwen van twee bouwlagen onder zadeldaken (leien); dakvensters met tuitgevelbekroning.
De gebouwen doen tegenwoordig dienst als privé-landbouwbedrijf.
We volgen de Altenastraat lichtjes bergop, deze straat is nog steeds zoals in 1810 ter hoogte van het kasteeldomein met een rij bomen beplant, nu geknotte linden.
Juist voorbij de oude kasteeldreef (privé) gaan we rechtsaf en volgen de bosrand met links velden.
De kinderwandeling is dezelfde wandelroute, af en toe zijn er infoborden over te zien, men kan dan QR-codes scannen en zo het kinderverhaal beluisteren van wezens genaamd de Grondelingen.
Rukkelingen-Loon, een landbouwdorp, is hier in de verte uiterst links te zien, het dorpje ligt in het dal van de Herk.
Wij komen uit ter hoogte van een bivakzone en slaan linksaf de Sterstraat (betonweg)in.
Passeren de wilde bijentuin (infobord).
Het hek van de tuin is afgesloten, is individueel alleen toegankelijk tussen april en september.
Tijdens een sterke daling in de Sterstraat zitten we in een mooie holle weg.
Verderop staat het Waterproductiecentrum Rukkelingen Bovelingen, hier pompt de Watergroep drinkwater op.
Hier stroomt een beekje met zuiver bronwater langs de gebouwen.
Zetten de wandeling verder in het aanpalende Hornebos, is 80 hectare groot en is een der weinige bossen in Droog-Haspengouw.
Het bos behoorde oorspronkelijk bij het domein van het Kasteel van Bovelingen, is in 1980 aangekocht door het Agentschap voor Natuur en Bos.
In het loofbos staan vooral inheemse boomsoorten: es, olm, zomereik en beuk
Het bos is rijk aan planten, waaronder de slanke sleutelbloem en de grote keverorchis.
Een grote variatie aan bosvogels voelt zich hier thuis, maar ook de bosuil en ransuil zitten hier, wel moeilijk te spotten want de uil is een nachtdier.
Het lagere geleden bos bestaat vooral uit moerasbos, hier bevinden zich de bronnen van waterloop de Herk, deels modderige bosweg.
Na de boswandeling bereiken wij uitgestrekte velden, zien afwisselend maïs, bieten en aardappelen.
Boven op het Haspengouwse leemplateau zijn mooie vergezichten te zien op het golvend landschap.
Via de Sterstraat bereiken we terug de bivakzone en wandelen naar ons beginpunt.
Tips / opmerkingen: wie wil kan een grotere wandeling door het Hornebos maken, volg dan de rode driehoekjes (8km).
Meer info over de geschiedenis van het Kasteel van Bovelingen:
Niet zien staan, het boombeeld van de zwarte graaf, er bestaat een legende over:
Wandeldatum: zaterdag 5 oktober 2024, mooie zonnige dag.
Laren is een gehucht van Lummen, ligt onmiddellijk ten noorden van de dorpskom van Lummen.
Parking: klein parkeerterrein aan De Theepot.
Afstand: rondwandeling van 6,2 km.
Wandelwegen: door natte graslanden, veldweg en betonweg.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: staat aan parking de theepot.
Op de parking staat voor het wandelbord een gesculpteerde houten theepot als herinnering aan het voormalig theehuisje gelegen aan Ashoekstraat 2.
Taverne De Theepot bekend om zijn lekkere thee bestaat niet meer.
Wij volgen er de veldweg omzoomt met eiken en hebben rechts uitzicht op Laren.
Voorbij bos en ruigte slaan we linksaf richting natuurgebied.
Een graspaadje leidt ons langs uitgestrekte weilanden.
Het deelgebied van de beekvallei is hier erg breed en word de middenstroom genoemd.
Merkwaardig genoeg de Zwarte Beek krijgen we niet te zien op de wandeling.
Wel verschillende beken stromen hier door de natte graslanden, ze monden verderop uit in de Zwarte beek.
Naast drogere graslanden en enkele hooilanden waar het hooi is blijven liggen bestaat het gebied vooral uit natte beemden.
Het gebied is het ideaal biotoop voor weidevogels, zelfs de watersnip een zeldzame steltloper komt hier broeden in de broedperiode.
Op de natte graslanden en veenbodems zoekt hij zijn voedsel.
Een infobord geeft meer uitleg over veenherstel dat mogelijk gemaakt word door natuurinrichting, een samenwerking tussen Vlaamse Landmaatschappij en het Agentschap voor Natuur en Bos.
Vernatting van veengebieden is dan ook van cruciaal belang, dit gebeurt o.a. door drainagegrachten te dempen maar ook een aangepast maaibeheer is van belang om de karakteristieke vegetaties maximaal te kans te geven zich te herstellen.
Wandelen voorbij een poel, de knoflookpad een kleine amfibie komt hier voor.
Krijgen daarna nog een mooie natuurvijver te zien, waarschijnlijk een restant van turf- of ijzerertswinning.
Door de vele regen van het afgelopen jaar is verderop het natuurgebied een overstromingsgebied geworden, wandelpaden zijn helemaal ondergelopen.
Er is geen doorkomen aan en keren terug naar het vertrekpunt.
Tegenover de parking nemen wij het betonnen fiets- en wandelpad en proberen een deel van de wandelroute in omgekeerde richting te maken.
Steken de Laarbeek over, het water heeft een tamelijke bruine kleur, die kleur wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van ijzer in de ondergrond.
Passeren een picknickplaats ter hoogte van de vloedgracht, deze aangelegde gracht dient om akkers en weiden te ontwateren.
Voorbij de Halbeek zitten wij in een open landschap met links en rechts weids uitzicht op graslanden.
Stilaan krijgen we terug meer bossen te zien en bereiken de eerste huizen en keren op ons stappen terug.
Tips / opmerkingen: de rondwandeling was mislukt, mooi natuurgebied maar zo goed als ontoegankelijk.
Met hoge laarzen na een lange droge periode zou het wel kunnen.
Aan het begin van de wandeling volgen we de verbindingsweg (fiets- en bospad) tot aan het natuurgebied.
De Vallei van de Kikbeekbron is een natuurgebied van 120 ha in en rond een voormalige zandgroeve.
Een zandpad brengt ons tot op de purperen heide die dit jaar prachtig bloeit door het natte voorjaar en de zon van de afgelopen weken.
De heidevegetatie bestaat vooral uit struikheide en in mindere mate de gewone dopheide.
Talrijke vlinders zijn hier te zien, onder andere de kleine heivlinder.
Passeren enkele poelen waar libellen en waterjuffers over het water scheren.
De zoogdieren in dit natuurgebied zijn hier vossen, reeën, hermelijnen en steenmarters.
Iets verder hebben wij de keuze links of rechts de rondwandeling te starten, kiezen voor links.
Een infobord over het Agentschap Natuur en Bos (ANB) die hier zorgt voor herstel-en beheerwerkzaamheden in samenwerking met de Vlaamse overheid.
Hoewel de natuur hier in het gebied spontaan ontwikkelt, zijn er toch een aantal menselijke ingrepen nodig om dit waardevolle gebied te beschermen en verder te ontwikkelen.
We nemen de wandelbrug over de Kikbeek en zitten in de Kikbeekvallei.
Via een bospadje wandelen wij langs de oever van het kabbelende beekje.
Het beekje ontspringt hier verderop in de voormalige vrij diepe groeve, waar van alle kanten grondwater en bronnen (kwellen) toe stromen en een waterplas van water voorzien, die vervolgens de Kikbeek voedt en naar de Maas stroomt.
Na een stevige klim uit de Kikbeekvallei bereiken we ter hoogte van een fietspad het eerste uitkijkpunt.
Met rechts prachtige panorama's over de bossen en industrie met koeltorens, links een mooi uitzicht op de Kikbeekbron.
Het natuurgebied met een uitgestrekte waterplas bevindt zich in een uitgegraven deel van de steilrand van de Maasvallei naar het Kempens Plateau.
Vanaf de jaren 60 tot in de jaren 90 werd door de firma Sibelco in dit overgangsgebied van de Maasvallei naar het Kempens Plateau witzand gewonnen voor de glasindustrie en diverse hoogwaardige toepassingen.
Na stopzetting van de zandwinning in dit gebied in 2001 werd het stapsgewijs hersteld voor teruggave aan de natuur, waaronder het herstel van de steile flanken van de groeve.
Passeren enkele grote zwerfstenen, getuigen van een ver verleden opgegraven in de zandgroeve.
De stenen en tonnen puin stenen zijn in de ijstijden toen de Maas een kilometers brede gletsjerrivier was met enorme stroomkracht helemaal uit de Ardennen meegesleurd.
De Maas boetseerde het landschap tijdens de ijstijden waardoor het nu erg heuvelachtig is.
Via een hekje gaan wij de begrazingszone binnen, fjordenpaarden zorgen er voor de begrazing (niet gezien).
Hebben bosweg onder de voeten, gevarieerd bos, loof- en naaldbomen.
Aan uitkijkpunt 2 met rustbankje, mooie uitzichten op de Kikbeekbron en omliggende bossen.
Voorbij een klaphekje volgt een stevige daling, hier is het opletten voor valpartijen, rollend keien.
Links kijken wij uit tegen de steilrand, begroeid met varens en bomen.
Het zandpad door de heide brengt ons terug naar de verbindingsweg, wandelen terug naar het recreatieoord.
Bezoek aan het recreatieoord met camping en zwemvijver, met als afsluiter een drankje op het terras van Café De Kikbron.
Tips / opmerkingen: opgelet, honden zijn niet toegelaten in de begrazingszone, ook niet aangelijnd.
In het broedseizoen worden delen van het natuurgebied afgesloten voor de wandelaars.
Wandeldatum: maandag 19 augustus 2024, dag met veel zon.
Start / ligging: aan het buurthuis (de voormalige parochiezaal), gelegen aan de Viséweg 430 in Sluizen, is een deelgemeente van Tongeren.
Parking: links aan het buurthuis.
Afstand: rondwandeling van 5,3 km.
Wandelwegen: straten, fietspaden en onverharde weg.
Bewegwijzering: spijtig genoeg niet bewegwijzerd, maar fietsknooppunt bewegwijzering en straatnamen helpen ons.
Wandelbord: niet aanwezig, deze wandelroute is gratis te downloaden met uitstekende beschrijving en plannetje van de wandelroute:
Vanaf de parking volgen we de Viséweg naar links en slaan na 200 meter rechtsaf de Sluizermolenweg in.
Steken er de sterk stromende Jeker over, is een rivier van 55 kilometer lang.
De Jeker ontspringt nabij Borgworm en stroomt voor een groot gedeelte door Haspengouw en mondt uit in de Maas in de omgeving van Maastricht.
De watermolen die hier ligt aan de Jeker is de Sluizermolen of Molen van Bellefontaine-dit is de naam van eerste eigenaars.
De molen bestaat uit een U-vormig geheel, molenhuis met wolfdak, met aansluitend woonhuis (breedhuis) in de zuidvleugel en de L-vormige dienstgebouwen ten westen en ten noorden, haaks op het woonhuis.
Kern naar verluidt van 1647: silex en mergelstenen delen, resten van vakwerkbouw; aanpassingen uit 19de, en 20ste eeuw.
Watermolen is sinds 1978 buiten bedrijf en in 1980-1981 wordt het molenrad verwijderd.
Wandelen over het molenerf en passeren een grote dwarsschuur met korfboogpoort.
Voorbij de Sluizermolenweg slaan wij rechts de Sluizerbroek(weg) in.
Voorbij de Kapel op 't Broek slaan we linksaf een fietspad in, fietsknooppunt 114 als bewegwijzering.
Aan het volgende kruispunt van fietspaden nemen we fietsknooppunt 112 als bewegwijzering.
Onmiddellijk rechts staat een infobord over de Middeleeuwse burcht die hier in Sluizen zou hebben gestaan in de 12de eeuw.
Maar de burcht werd vernield en platgebrand in het begin van de 15de eeuw door de Luikenaars bij de slag van Othée.
Het wandel- en fietspad loodst ons richting het Neremplein.
Onderweg uitzicht op weilanden en bietenvelden, de kerk van Mal is tussen de bomen te zien.
Op het Neremplein houden we even een korte pauze op het terras van een drankgelegenheid.
Daarna zoeken we de Tweemolenstraat op en passeren er de Dubbelmolen.
De Dubbelmolen bestaat uit twee molengebouwen aan weerszijden van de Jeker.
De eerste molen draaide al voor 1372 op de andere oever op het grondgebied van Mal, is alleen nog maar een ruïne, met een ingestort dak.
De tweede watermolen, gebouwd in de tweede helft van de 18e eeuw, was een uitbreiding op het grondgebied van Nerem.
Het molenwerk is verwijderd en het molenhuis is volledig gerestaureerd en doet dienst als B&B De Dubbelmolen.
We zitten daarna in de groene omgeving van de vernauwde Jekervallei.
Aan de kerkedries (onverharde weg) ligt het lager gelegen grasland Op 't Broek, is een overstromingsgevoelig gebied.
Een kerkwegel, is een smal wandelpad dat ons brengt tot op de kerkheuvel waar de Sint-Servatiuskerk met omliggend kerkhof staat.
Van de originele Romaanse kerk uit de 12de en 13de eeuw bleven de toren en de onderbouw van het koor bewaard.
De zij- en middenbeuken dateren uit de 17de eeuw, werden met behoud van het oorspronkelijk grondplan in neo-romaanse stijl herbouwd tussen 1865-1870.
Aan de Viséweg 365 staat in een tuintje de voormalige pastorie, alleenstaand breed-huis van het dubbelhuis type, drie traveeën en twee bouwlagen onder het zadeldak, uit het midden van de 19de eeuw.
Verderop staat op de hoek Viséweg - Millerweg een groot bakstenen kruis.
Wij kiezen voor de uitbreiding lus en nemen de Millerweg en slaan ongeveer honderd meter verder rechtsaf.
Een mooie holle weg leidt ons naar de 126 meter hoge Diriksberg.
Op het plateau van deze Haspengouwse heuvel liggen vruchtbare landbouwgronden, verschillende gewassen staan hier op de velden.
Nemen de eerste betonweg naar links en wandel hier op de taalgrens met Wallonië.
Prachtige vergezichten op Sluizen, de Jekervallei en helemaal in de verte de basiliek van Tongeren.
Daarna volgen we flink bergaf een fietspad, als bewegwijzering fietsknoop nummer 114 tot aan de Viséweg.
Passeren aan de Millerweg 19 een voormalige gesloten hoeve, waarvan alleen de straatkant vleugel origineel is, alle dienstgebouwen aan erfzijde werden na een brand in 1977 volledig aangepast.
De vleugel aan straatzijde omvat het woonhuis, de inrijpoort en stallen.
Terug aan de Viséweg slaan we linksaf en bereiken daarna terug de parking.
Tips / opmerkingen: hier in Sluizen werd in de 19de eeuw strohoeden fabricage als huisnijverheid beoefend, maar daar is vandaag wel niks meer van te zien.
Wandeldatum: zondag 14 juli 2024, afwisselend wolken en zon.
Start / Ligging: aan het Onthaalgebouw, Vaerestraat 4 Nijlen.
Het is een heide-veengebied op de grens van de Kempen en de alluviale gronden van de vallei van de Kleine Nete.
Parking: voor het gebouw is er plaats voor ongeveer 10 auto's, indien volzet, er is een grotere parking aan de Lindekensbaan.
Afstand: rondwandeling van 3,5 km.
Wandelwegen: zand- en boswegen.
Bewegwijzering: figuur rode wandelaar en zwarte driehoekjes (zie foto 5).
Wandelbord: aanwezig.
Het onthaalgebouw staat beter bekend als 'Doefoepdehei' ( hoeve op de heide) en is samen met de Kesselse Heide door de provincie Antwerpen aangekocht in 1978.
Het oude gebouw stond hier al sinds 1880 aan de rand van de heide en bestond uit twee gekoppelde arbeidershuisjes.
Deze werden in 1914 afgebroken door het Belgische leger om een doorkijk te maken tussen de forten Kessel en Broechem.
Na de Eerste Wereldoorlog werden ze heropgebouwd in neotraditionele stijl en werd het geheel gebruikt als hoeve.
Na lange leegstand is het gebouw grondig gerestaureerd en wordt het nu gebruikt als onthaalgebouw voor groepen en scholen die onder begeleiding de Kesselse Heide bezoeken.
Aan de achterkant van het gebouw beginnen wij de korte wandeling door het 43 hectare grote domein.
De Kesselse Heide is sinds 1996 een beschermd landschap en maakte deel uit van de grote Kempense heidevlakten.
Wandelen langs mooie heidelandschappen en naald- en loofbossen.
Als afwisseling krijgen we enkele zandvlakten en struikheide vlakten te zien.
Ook passeren wij enkele poelen zoals de hoefijzer put, deze waterpartij is gegraven in de vorm van een hoefijzer.
Er grazen een kudde Kempische schapen op de heide.
Dit type schaap leeft graag het hele jaar door buiten, is vruchtbaar, lammert heel gemakkelijk en heeft een sterk ontwikkelde kuddegeest.
De schapen zorgen ervoor dat de heide open blijft en niet verbost.
Ze vinden vanaf april tot oktober voedsel in overvloed en doen zich te goed aan sappige grassen en jonge boompjes.
Halfweg krijgen wij uitzicht op een weiland met schapenstal.
Op de Kesselse Heide zijn heel wat diersoorten actief, onder meer de grijze zandbij, boompieper en boomvalk.
Qua planten zijn er onder meer ronde zonnedauw, zandzegge en pijpenstrootje.
Infobordjes onderweg gaan over het rabattenbos, heidebeheer, de ondergrond, de loopgraaf die aan het begin van de Eerste Wereldoorlog werd gegraven.
Tips / opmerkingen: het domein is open van zonsopgang tot zonsondergang.
Meer info is te vinden op de wandelbrochure Kesselse Heide:
Wandel Datum: zaterdag 8 juni 2024, zonnige dag, wandeling gemaakt in het gezelschap van vriendin Carine.
Start / ligging: Kasteelstraat 6 Rijkhoven, deelgemeente van Bilzen.
Het kasteel Alden Biesen ligt in een prachtig park van 43 hectare.
Parking: groot parkeerterrein tegenover het kasteel.
Afstand: rondwandeling van 4,5 km.
Wandelwegen: goed begaanbare wegen, stevige wandelschoenen zijn oké.
Bewegwijzering: groene rechthoekjes.
Wandelbord: aan de rand van de parking ter hoogte van het kasteel.
Eeuwenlang deed Alden Biesen dienst als een van de invloedrijkste hoofdkwartieren van de Ridders van de Duitse Orde, 800 jaar later inspireert het kasteeldomein nog steeds als geen ander.
De imposante landcommanderij Alden Biesen heeft een gerestaureerde historische site en is een van de grootste kasteeldomeinen in Euregio.
Alden Biesen is nu uitgebouwd tot een cultuurcentrum van de Vlaamse overheid en is het decor voor socio-culturele evenementen en tentoonstellingen, seminaries, conferenties en congressen.
Beginnen met een bezoek aan de kasteeltuin met voor ons de westvleugel van kasteel Alden Biesen, is een middeleeuwse waterburcht.
Het kasteel is in Maaslandse renaissancestijl gebouwd en heeft vier robuuste hoektorens en toenmalige kleine vensters gaf het gestalte aan het ridderlijke ideaal van de orde.
De tuin bestaat uit strakke, symmetrische perken met fonteinen en een Franse tuin voor de orangerie.
Wandelen langs de Engelse landschapspark met boven op het hellende grasveld de Minervatempel.
De achterkant van het kasteel heeft aan het hekwerk een uitzicht op de voorburcht met dienstgebouwen.
Verderop volgen we de Maastrichterallee, een gekasseide lindedreef die ons leidt naar het Apostelhuis.
Het Apostelhuis is de vroegere hoofdingang van Alden Biesen, die bestaat uit een driedelig complex: poortgebouw, trompetters woning en gastenhuis.
In de schaduw van het poortgebouw ligt wijndomein Alden Biesen.
Hier hebben enkele jaren terug lokale wijnbouwers een wijngaard aangeplant van 4 hectare groot, de eerste wijnoogst is gepland in 2026.
Wij volgen betonwegen door open veld: Notendreef, Linnerveldstraat, Spouwerweg en de Olmendreef.
Onderweg een schitterend uitzicht op de weidse omgeving en op de landbouwerdorpjes Martenlinde en Kleine-Spouwen.
Terug op domein Alden Biesen maken we nog een ommetje langs een oude hoogstamboomgaard.
Bezoeken nog het U-vormige hoeven complex aan het neerhof of buitenhof: poortgebouw, pachterswoning, neerhof woning, stallingen en schuur.
Gelegen aan de noordzijde van het neerhof zijn de vroeg barokke zaalkerk en de galerij met hospitaal.
Afsluiten doen we met een snack in Eetcafé 't Gasthuis, werd gebouwd in 1616, een priester van de Duitse Orde richtte er een school op voor de omwonende jeugd, later werd het een herberg voor ambachtslui, winkeliers en bezoekers.
Tips / opmerkingen: Landcommanderij Alden Biesen is bijna het hele jaar lang toegankelijk, met uitzondering van kerstdag en nieuwjaarsdag.
De waterburcht is niet vrij toegankelijk en is enkel te bezoeken tijdens een rondleiding.
Alles over de geschiedenis en gebouwen van Alden biesen:
Wandel Datum: zondag 26 mei 2024, afwisselend wolken en zon.
Hoepertingen is een deelgemeente van Borgloon, ligt in het westen van deze gemeente aan de weg van Sint-Truiden naar Tongeren.
Parking: in de Kasteelstraat ter hoogte van de kerk.
Afstand: rondwandeling van 4,4 km.
Wandelwegen: straten, veldweg en betonnen verkavelingsweg.
Bewegwijzering: geen, het bordje 162 van fietsknooppunten helpt ons aan het begin van de wandeling tot aan de Veestraat.
Wandelbord: geen, zie plannetje:
De Sint-Vedastus- of Sint-Vaastkerk was een oud bezit van de Sint-Vaastkerk van Arras en kwam begin 13de eeuw in handen van de abdij van Herkenrode.
De classicistische Sint-Vedastuskerk werd in opdracht van de abdis van de abdij van Herkenrode verbouwd tot haar huidige uitzicht in 1788.
De romaanse kerktoren dateert uit de 12de eeuw en is een overblijfsel van de eerste kerk.
Het gotische koor uit de 15de eeuw is een overblijfsel van de tweede kerk.
De kerk werd in 1927 volledig gerestaureerd en in 1982 werd de kerk beschermd als monument.
Voor de kerk staat het oorlogsmonument, herdenkt de militaire en de burgerlijke slachtoffers en de oudstrijders van de Eerste en de Tweede Wereldoorlog.
Tegenover de kerk ligt Kasteel Mariagaarde of het Kasteel van Hoepertingen, na de wandeling brengen we een bezoekje aan het kasteeldomein.
Wij volgen de Beekstraat en passeren de pastorie uit eind 18de eeuw, is in laat classicistische stijl gebouwd, is gerestaureerd in 1994 en aangeduid als beschermd monument.
De pastorie is gelegen in een voortuin en is een alleenstaand breedhuis van het dubbelhuis type, vijf traveeën en twee bouwlagen onder het zadeldak.
De Smisstraat volgen we en gaan voorbij een fraaie villa (huisnummer 20) gebouwd in art-nouveaustijl, dat dateert uit 1920.
Honderd meter verderop slaan we rechtsaf de Truierweg in, deze weg vormde de oude verbindingsweg met Sint-Truiden voor de aanleg van de steenweg Sint-Truiden-Tongeren-Maastricht in 1819-20.
Voorbij huisnummer 55 slaan wij links de Veestraat in en zitten spoedig op een veldweg tussen de bloeiende boomgaarden.
Afwisselend krijgen we laagstamboomgaarden te zien en enkele hoogstamboomgaarden.
De perenbloesems zijn al uitgebloeid, appel- en kersenbloesems zijn wel nog in volle bloei.
Hoepertingen is steeds een landbouwers dorp geweest en ligt in het hartje van de fruitteelt.
De zeer vruchtbare Haspengouwse gronden hier worden bijna uitsluitend gebruikt voor de appel- en perenteelt en in mindere mate voor kersenteelt.
Wij komen uit in de Kerselaarstraat en slaan linksaf.
Aan het kruispunt van betonwegen slaan we links de betonnen verkavelingsweg in en wandelen terug richting Hoepertingen.
Omgeven door boomgaarden, sommige zijn voorzien van een hagelnet systeem, zo voorkomen de fruittelers dat hun fruit door hagel wordt vernietigd.
Voor we de kerk terug bereiken passeren we aan de Hoepertingenstraat 26 Het Paanhuis, een voormalige brouwerij.
Het gebouw deed ook dienst als gerechtshof voor lokale geschillen en dateert waarschijnlijk uit het midden van de 17de eeuw.
Het Paanhuis werd in 1957 ingrijpend gerestaureerd in Maaslandse renaissance met rondboogdeur en kruisvensters.
De wapenschilden van kasteelheer Willem de Scharenberg (+1632) en zijn vrouw Guillemette-Anne van Lynden werden in de gevelsteen boven de deur vereeuwigd.
In 2002 werd de oude kaak, een rechtspraak stoel die in 1897 verdween, heropgericht door de lokale Geschiedkundige Kring, infobord aanwezig.
Afsluiten doen wij met een rondje door het kasteelpark en met een drankje op het terras van Kasteel Mariagaard.
Het kasteel is sinds kort gerenoveerd en ingericht als hotel met brasserie.
De historische waterburcht heeft nu een nieuwe naam, heet voortaan 'Château de Looz'.
Tips / opmerkingen: meer info over het Kasteel van Hoepertingen en zijn geschiedenis:
De Perenboomgaard Wandeling vertrekt hier ook in Hoepertingen en gaat richting Zepperen, volg de rode bloem met richtingspijl 8,5 km:
Wandel Datum: woensdag 10 april 2024, mooie zonnige dag.
Start / ligging: in het centrum van Nieuwerkerken.
Nieuwerkerken ligt in het zuidwesten van de provincie Limburg, de gemeentegrens wordt in het westen gedeeld met het Vlaams-Brabantse Geetbets.
Parking: op het plein naast de kerk.
Afstand: rondwandeling van 5 km.
Wandelwegen: straten en veldwegen.
Bewegwijzering: groene pijl.
Wandelbord: voor het Sociaal Huis, Kerkstraat 113.
In het Sociaal Huis bevinden zich de administratieve gemeentelijke diensten, het OCMW en vergaderzalen.
De herdenkingskapel en het monument van de oorlogsslachtoffers staan ter hoogte van de kerk.
In augustus 1944 juist voor de bevrijding werd hier in Nieuwerkerken een razzia door de Duitse geheime politie.
Jef Nijns werd toen ter plaatse doodgeschoten en tien mensen aangehouden, acht stierven in de Duitse kampen.
Op de witte steen aan de kapel staan hun namen samen met de gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog.
De Sint-Pieterskerk, het huidige kerkgebouw, is uitgevoerd in neoromaanse stijl en stamt uit 1910.
De kerk werd van 1949-1950 nog vergroot met twee zijbeuken.
De toren van deze bakstenen kerk is afkomstig van de voorganger, een neoclassicistisch bouwwerk uit 1828.
Deze vierkante westtoren heeft twee geledingen, is gedekt met een ingesnoerde naaldspits, en heeft een beeld van Sint-Petrus boven het ingangsportaal.
Wij wandelen via de Kerkstraat lichtjes bergaf het dorp uit.
Aan het volgende kruispunt nemen we rechts de Bornestraat.
Passeren er een vijver of waterplas en gaan op het einde van de straat rechtsaf.
Na een korte holle weg zitten we in de Raasbeekstraat.
Kapel Onze-Lieve-Vrouw van de Koorts ligt hier in de schaduw van enkele lindenbomen.
Rechthoekige kapel uit de 19de eeuw onder zadeldak met leien bedekt.
Aan de kapel volgen we een veldweg langs fruitplantages en braakliggende akkerland.
De regen van de afgelopen maanden vormt een grote uitdaging voor landbouwers die hun drassige akkers niet op kunnen.
Het bemesten van het akkerland is nog steeds niet gebeurd, het planten of zaaien zal dus veel later op het jaar gebeuren.
De Raasbeek loopt hier langs de akkers, deze ontspringt in Kozen en stroomt in westelijke richting om ten zuidoosten van Geetbets in de Melsterbeek uit te monden.
Ter hoogte van de beek staat in de schaduw van een treurwilg de Sint-Jozefkapel.
De veldweg gaat over in de Schelfheidestraat en wij wandelen langs de huizen van gehucht Schelfheide.
Vroeger vormde het gehucht een zelfstandige heerlijkheid die van 1540 af, samen met Gorsem ging behoren tot het Graafschap Duras.
In 1795 werd het gehucht bij de toen gevormde gemeente Gorsem gevoegd.
Het was echter een exclave, die onder meer door Metsteren van het grondgebied van Gorsem gescheiden was.
Daarom werd deze exclave in 1954 bij de gemeente Nieuwerkerken gevoegd.
De Schelfheidewinning aan Schelfheidestraat 44 is een gesloten hoeve met kern uit de 18de eeuw en is sterk aangepast in de 19de eeuw.
Voorbij het gehucht passeren we aan de Diestersteenweg 217 vakwerkhoeve ‘De Zwarte Stijltjes’.
De hoeve is een historisch gegroeid complex, waarvan de hoofdgebouwen in vakwerk (woonhuis en stal) volgens het kadaster in 1877 opgericht werden door de familie Lejeune - de Schiervel.
Vervolgens werd in 1946 een vergroting van het hoevecomplex kadastraal geregistreerd en werden de hoevegebouwen uitgebreid met een bakstenen stal (en thans verdwenen bakhuis) langs de zuidzijde van het erf.
De vakwerkhoeve is wel dringend aan restauratie toe want de witgekalkte lemen vullingen tussen het stijl- en regelwerk komen helemaal los.
Steken voorzichtig de Diestersteenweg over en gaan langs de rand van een boomgaard.
Komen uit op de Heuvelstraat, hier liggen de gebouwen van fruitboomkwekerij Carolus Trees.
Elk jaar produceert Carolus Trees meer dan 2 miljoen appel- en perenbomen voor professionele fruitkwekers in binnen- en buitenland.
De Heuvelstraat brengt ons terug naar de dorpskern van Nieuwerkerken.
Wandelen via de Kerkstraat naar ons beginpunt.
Tips / opmerkingen: ook de Panoramawandeling in Nieuwerkerken is een mooie wandeling:
De Schelfhoeve aan de Schelfheidestraat 60, ligt afgelegen, niet gezien.
Wandeldatum: dinsdag 19 maart 2024, afwisselend wolken en zon, geen neerslag.
Start / ligging: op de parking langs de Japanse Tuin, ligt langs de Grote Ring-R71 aan de Gouverneur Verwilghensingel.
Afstand: vrije rondwandeling door Kapermolenpark en Japanse Tuin.
Wandelwegen: parkwegen.
Deze wandeling beginnen we met het volgen van De Demer, het gaat hier om de meest noordelijk gelegen arm van de Oude Demer die met een bocht het stadscentrum ontwijkt.
Steken de groene wandel-en fietsbrug over en zitten in het Kapermolenpark, een 30 hectare groot recreatief park, is gratis te bezoeken.
De naam van het park is een verwijzing naar de Kapermolen, een graanmolen die hier ooit aan de Demer stond, werd in de 18de eeuw afgebroken.
Voor ons ligt centraal in het park op een aangelegde heuvel een amfitheater met uitkijkplateau.
Vanaf het uitkijkpunt hebben wij mooi uitzicht op het park en de grote centrale vijver.
De vijver wordt tegenwoordig gevoed met het water van de Demer en is ook verbonden via een nieuwe aftakking met de Demer.
Onder het amfitheater is er een vleermuiskelder ingericht.
De dwergvleermuis is hier het vaakst te zien en met water in de buurt hopen ze op termijn de watervleermuis te lokken.
Wij nemen de nodige sneeuwfoto's vanaf het uitkijkpunt en maken daarna een toertje door het park.
Kapermolenpark is voorlopig deels afgesloten aan de westzijde ter hoogte van de kleine vijver.
Hier zijn werken aan de gang voor een kleine uitbreiding van het park, de oude parking van het zwembad wordt onthard en wordt beplant met bomen.
Daarna passeren we het stedelijk zwembad, de beachbar met achterliggend openluchtzwembad.
Wandelen richting het bosgedeelte, voor een rondje door het bos.
Aan de achterkant van het bos bereiken wij de ingang van de Japanse Tuin (honden niet toegelaten).
De Japanse Tuin is normaal in de winter gesloten.
Maar er werd een uitzondering gemaakt, de tuin was enkele dagen open voor bezoekers, zodat men er kon genieten van de prachtige sneeuwlandschappen.
Geschiedenis: de tuin is het resultaat van de vriendschapsbanden die de steden Itami (Japan) en Hasselt sinds 1985 onderhouden.
Hasselt schonk Itami in november 1991 een torenbeiaard en van de Japanners kreeg Hasselt de Japanse tuin, deze werd in november 1992 ingehuldigd.
Het is met een oppervlakte van 2,5 hectare de grootste Japanse tuin in Europa.
De tuin is bekend vanwege zijn rots- en waterpartijen met een koivijver, de kleurrijke koi vissen zijn nu niet te zien, ze zitten onder het ijs van de bevroren vijver.
De tuin bezit talrijke Aziatische bomen waaronder meer dan 200 Japanse kerselaars en is zeker een bezoekje waard in het het bloesemseizoen.
De traditionele gebouwen zijn het ceremoniehuis en het theehuis dat op een kunstmatige heuvel is gebouwd.
De vredesbel staat op een uithoekje in het park, werd in oktober 2016 ingehuldigd als langdurende diplomatieke relaties tussen België en Japan die dat jaar gevierd werden.
Luid de bel (klinkt-dong) in naam van de vrede, sta ook even stil bij de slachtoffers die gevallen zijn tijdens het gebruik van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en de algemene waanzin van oorlog.
Tegenover de vredesbel verschaft een torii, is een traditionele Japanse poort toegang tot een Shintō-heiligdom.
Hier staat een klein formaat van een Shinto-altaar, deze zijn vaak te zien langs Japanse wegen.
In Japan staan de Shinto-altaren er ter ere van belangrijke Goden en worden ze soms gecombineerd met Boeddhistische tempels.
Kuieren nog wat in het wondermooie besneeuwde park en nemen de uitgang via het draaihek.
Tips / opmerkingen: opgelet, de zigzagbrug en het stapstenen pad aan de rots met waterval waren uit veiligheid (ijs en sneeuw) niet toegankelijk.
Plannetje van hoe wij hier hebben gewandeld:
Wandel datum: vrijdag 19 januari 2024, zonnige koude winterdag, de sneeuw lag 10 cm dik.
Praktische info over de Japanse Tuin, openingsuren, inkomprijzen en evenementen:
Start / Ligging: vertrekplaats is het Ontmoetingscentrum Rooierheide, Rooierheidestraat 100.
Rooierheide is een gehucht dat ligt in de gemeente Diepenbeek, ongeveer zo'n drie kilometer ten noorden van het centrum van Diepenbeek.
Parking: tegenover het Ontmoetingscentrum op het Patersplein.
Afstand: korte wandeling van 3,2 km.
Wandelwegen: boswegen en straten.
Bewegwijzering: deels rode driehoekjes en straatnamen.
Wandelbord: niet aanwezig, zie wandelplan:
Aan het Ontmoetingscentrum Rooierheide staat het Mijnwerkersmonument.
Het is een herdenkingsmonument, staat er ter ere van de vele huisvaders en hun zonen die vanuit Rooierheide gingen werken in de Genkse steenkoolmijnen.
Het was zwaar maar goed betaald werk, de mijnen deden de welvaart in de regio destijds flink toenemen.
Links van het ontmoetingscentrum ligt de Heilig Hartkerk, is gebouwd in 1933, deed eerst dienst als kerk voor de congregatie van de Passionisten.
Op 31 juli 1962 werd Rooierheide door het ministerie van Justitie officieel als zelfstandige parochie erkend en werd het de parochiekerk.
De kerk is opgetrokken in neoromaanse stijl, als materiaal werd voornamelijk natuursteen gebruikt.
Opvallend is het bijna halfronde glas-in-lood venster boven het portaal.
De gehele vensters stellen de martelwerktuigen van Christus voor.
Boven het venster van het portaal is een medaillon aangebracht dat het passionisten schild voorstelt.
De paters Passionisten kwamen in 1912 naar Rooierheide waar ze het klooster van Royerheide bouwden, dit kloostercomplex ligt links van de kerk.
In 1999 verlieten de paters hun klooster, na grondige renovatie in 2005 kende het oude klooster een heringebruikname, en bestaat nu uit 51 serviceflats.
Via de doorgang tussen het ontmoetingscentrum Rooierheide en de kerk bereiken we het Patersbos, bestaande uit eiken en beukenbos, vijvers en enkele dreven, 12 hectare groot.
Tegenwoordig heeft het bos de naam Park Rooierheide en is het teruggegaan naar de oorspronkelijke eigenaar, de gemeente Diepenbeek.
Langs de wandelweg staat het Heilig Hartbeeld.
Iets verder staat rechts in de dreef, de stenen calvarie (berg) met met kruisbeeld en de beelden van Johannes en Maria op één voetstuk.
Aan de voet van de calvarie ligt in een cirkel de grafstenen van de paters Passionisten.
Verderop passeren we de Lourdesgrot met Bernadette biddend tot de Onze Lieve Vrouw.
In de onmiddellijke omgeving ligt een vlonder met uitzicht op een poel.
Het is winter en er zitten geen kikkers in de poel, maar in de lente en zomer is hier wel kikkergekwaak te horen.
Aan de poel volgen we de bosweg naar links, voorbij de bocht staat de eerste bewegwijzering (rode driehoekjes van de langeafstandswandeling).
Na het passeren van enkele hooilanden bereiken we de Stiemerbeek of Stiemer, een 16 km lange beek die Midden-Limburg doorkruist.
Hier op het grondgebied van Diepenbeek duikt de Stiemerbeek eerst onder het Albertkanaal door en mondt de beek daarna in de Demer uit.
Wat opvalt is dat de beek kaarsrecht is, ze is vorige eeuw rechtgetrokken en verdiept omdat er door de toegenomen verhardingen meer regenwater moest afgevoerd worden.
Wij volgen de oever van de Stiemerbeek tot aan de Sint-Servatiusstraat en steken er de straat en brug over en vervolgen de andere oever van de beek.
Zitten nu in de broekbossen van de Stiemerbeekvallei, volgen daarna de modderige bosweg tot aan de Havenlaan.
Steken voorzichtig het zebrapad over aan de Havenlaan en nemen een bosweg door het berkenbos.
Komen uit op de Elzenlaan en slaan links af (bewegwijzering negeren, gaat rechtsaf), zetten de terugweg in richting Rooierheide.
Via de Noordenstraat bereiken we de Heidestraat en gaan rechtsaf tot aan de Stiemerbeek.
Volgen terug de bewegwijzering, wandelen eventjes langs de Stiemerbeek en gaan daarna richting het Patersbos.
Aan de rand van het bos passeren we twee mooie vijvers en een pireeltje.
Via mooie dreven wandelen we terug richting Patersplein.
Tips / opmerkingen: voor wie een grote wandeling wil maken ,de langeafstandswandeling is 16,5 km lang en doet de natuur- en vijver gebieden Caetsweyers en Dauteweyers aan.
Het Mijnwerkersbeeld stond vroeger op het Patersplein, maar werd gestolen en is nog steeds niet teruggevonden.
Wandel datum: maandag 18 december 2023, zwaar bewolkte dag met neerslag in de late namiddag.
Start / ligging: Sint-Pancratiuskerk in de Dorpsstraat 64 Melkwezer, deelgemeente van Linter.
Het Vlaams-Brabantse dorpje Melkwezer ligt op de zuidelijke helling van de Getevallei.
Parking: op het dorpsplein tegenover de kerk.
Afstand: rondwandeling van 11 km.
Wandelwegen: straten, betonwegen, veldwegen, boswegen, kasseiweg en dijk.
Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk Getevallei.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 131 - 135 - 136 - 124 - 125 - 126 -127 - 123 - 122 - 103 - 102 - 128 - 137 - 130 - 131.
Wandelbord: staat aan het begin van de Begijnhofstraat.
De parochiekerk Sint-Pancratius is in neogotisch stijl gebouwd tussen 1867-1869.
Aan de Dorpsstraat 69 ligt het 's-Hertogenhof, dit was ooit de voornaamste pachthoeve van Melkwezer, ze ontstond in 1747 uit stallingen en een wijnhuis.
Het stijlvolle bak-en zandstenen gebouw werd regelmatig gerestaureerd en werd achtereenvolgens pastorie, ontmoetingscentrum en tegenwoordig café met vergaderzalen.
Ondanks de restauraties heeft het gebouw zijn karakter behouden en ook Melkwezer zelf bewaart nog grotendeels haar eigenschap als hoevedorp.
Het eerste wandelknooppunt (wkp) is te vinden in de Begijnhofstraat die we afwandelen.
We komen uit aan de Parochiezaal van Melkwezer, gelegen aan de Hazenbergstraat 30.
Volgen hier linksaf de Hazenbergstraat en wandelen de dorpskern uit.
Tussen wkp 135 , 136 en 124 stappen wij op betonwegen door open veld en langs weilanden met enkele mooie vergezichten.
Wij winnen stilaan hoogte, voor ons ligt de heuvel van Walsbergen, deze vormt een opvallende uitloper van het Haspengouws leemplateau.
Op het hoogste punt in de Broekstraat ligt de gerestaureerde Walsbergenhoeve was oorspronkelijk een Maltezerklooster uit 1248.
Vanaf de hoge strategische plek in het landschap konden eeuwen terug de commanderij van de Maltese orde de omgeving controleerde.
Tegenover de hoeve ligt het 12 ha groot natuurgebied Walsbergen bekend omwille zijn oud zomereiken-beukenbos.
Het natuurgebied Walsbergen is sinds 1996 eigendom van de Vlaamse Gemeenschap en valt onder de bevoegdheid van Agentschap Natuur en Bos en heeft in samenspraak de medewerking van Natuurpunt.
Naast bos en houtkanten liggen er enkele hooilanden en poelen in het natuurgebied.
Ook een waardevol schraalgrasland is er te zien, de bijzondere planten die hier te vinden zijn: talrijke soorten zegge, dwergbies, veldbies, rosse vossenstaart, wilde bertram, tormentil en de brede orchis en gevlekte orchis.
Voorbij het natuurgebied zitten we op de Negenbunderweg, dit was ooit het historisch tracé tussen de steden Tienen en Zoutleeuw, zijn vroegere benaming was Grote weg of Heerweg tussen Tienen en Zoutleeuw.
Het is een kasseiweg aangelegd rond 1730, verschillende kasseisoorten komen in het wegdek voor: veel Tiense kwartsiet soms afgewisseld met porfier of zandsteen, in stroken of gemengd.
Prachtige uitzicht vanaf de eeuwenoude kasseiweg op het dorpje Wommerson.
Tussen wkp 127 en wkp 123 zien we het Kasteel van Wommersom met landschapspark liggen.
Het is in 1895 gebouwd in neotraditionele stijl en was een gesloten complex, meer dan tweehonderd jaar was de adellijke familie de T’Serclaes de bewoners van het kasteel.
Aan de T-wegsplitsing sla wij linksaf de Melkwezerstraat in en bereiken de kapel van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria.
De kapel uit 1855 is opgericht door de de adellijke familie 't Serclaes.
De vervallen en leeggeplunderde Mariakapel werd in 2006 in ere hersteld door de De Retroclub van Wommersom, de gemeente Linter eigenaar van de kapel was destijds niet bereid te renoveren.
Volgen aan de kapel het Alvermannenpad, is een voetpad dat loopt langs de oever van de Sint-Kwintensbeek tot aan de Valleiweg.
Hier volgen wij de Valleiweg met rechts de Hertogengracht tot aan de Grote Gete en wandelen er de Getedijk op.
De Grote Gete is een rivier van ongeveer 51 km lang, ontspringt in de Waals-Brabantse gemeente Perwijs.
Bij Budingen een deelgemeente van de Belgische stad Zoutleeuw stromen de Grote en Kleine Gete samen in de Gete om na 12 km bij Halen in de Demer uit te monden.
Ruim 1,5 km wandelen wij langs de oever van de Grote Gete met zijn talrijke meanderbochten en wijds uitzicht op de weilanden van de Getevallei.
Ter hoogte van wkp 102 verlaten we de Getedijk en bereiken natuurgebied Doybroek, een deelgebied van de Getevallei.
Gaan er de begrazingsblok binnen, hier doet Natuurpunt een beroep op runderen, paarden en ezels om het gebied te begrazen (geen grazers gezien).
Voorbij ruigte, wilgenstruweel en populierenbos zitten we de op Doysbroeck weg.
Spoedig zitten we op veldwegen in open veld met mooie vergezichten.
Het betonnen Hazenbergpad tussen wkp 130 en wkp 131 brengt ons terug naar de dorpskern van Melkwezer.
Tips / opmerkingen: deze wandeling is ook te downloaden:
Het Waterhof van Melkwezer, niet gezien, ligt waarschijnlijk niet langs de wandelroute.
Het Waterhof is een restant van een voormalig omwalde herenhoeve, gelegen ten zuiden van de dorpskern.
Wandeldatum: dinsdag 10 oktober 2023, zonnige dag.
