Wandelen tegen dementie: het klinkt te mooi om waar te zijn. Toch hebben onderzoekers ontdekt dat geregeld wandelen - zo'n drie keer per week gedurende 30 tot 45 minuten - de mentale achteruitgang kan vertragen. Dat meldt de krant The Guardian.
Een onderzoek bij meer dan honderd mannen en vrouwen van zestig tot tachtig jaar heeft aangetoond dat enkele verkwikkende wandelingen per week de prefrontale cortex en de hippocampus vergroten. Dat zijn de hersendelen die verantwoordelijk zijn voor de cognitieve functies en het geheugen.
Over een periode van een jaar vergrootten beide hersendelen met twee tot drie procent. "Dat klínkt misschien als een bescheiden resultaat, maar het is alsof je de klok met één à twee jaar terugdraait", zegt professor Kirk Erickson, neurowetenschapper aan de universiteit van Pittsburgh. "Terwijl de rest van de hersenen kleiner werden, zagen we in deze delen een verbetering optreden."
Diabetes Fonds
Iedereen vrij van diabetes
Dagelijkse lichaamsbeweging
verkleint de kans
op diabetes type 2.
En als je diabetes hebt,
verkleint het de kans op
lichamelijke gevolg van diabetes.
Het beste is het om iedere dag
minstens een half uur
flink te bewegen,
zoals wandelen of fietsen.
Waarom is beweging zo goed?
Suiker (glucose) wordt
gemakkelijker uit het bloed
gehaald en de
bloedsuikerspiegel daalt.
Vetten worden verbrand:
handig om gewicht
te verliezen of om
op gewicht te blijven.
Spieren worden sterker
en botten worden steviger.
Je voelt je fitter,
minder moe,
en het helpt tegen stress.
Is goed voor de bloeddruk
en hart en bloedvaten.
Dagelijks een half uur bewegen
Voor meer beweging
hoef je niet naar
de sportschool.
Dagelijks gezond bewegen
kan ook op andere manieren:
lopend boodschappen doen,
of de trap nemen
in plaats van de lift.
Waar het om gaat,
is dat je minstens
een half uur per dag
zo beweegt dat je sneller
gaat ademen en
gaat transpireren.
Wil je afvallen,
dan liefst een uur.
Bewegen met anderen,
Het kan enorm motiveren
om samen met
anderen te bewegen.
Denk aan wandelgroepen,
sportverenigingen
of activiteiten voor senioren.
De gemeente heeft daar
meestal wel informatie over.
Bewegen kan op alle niveaus
Ook senioren of mensen
met een zwakkere gezondheid
kunnen aan beweging doen.
Dat is juist een goed idee!
Beweging is overal,
op allerlei niveaus te bedenken,
zelfs oefeningen op een stoel.
Wel is het verstandig
om het langzaam op te bouwen
en eerst met je huisarts
of fysiotherapeut
te overleggen welke
beweging voor jou
geschikt is.
_________________
Categorieën
Beoordeel dit blog
WANDELSPORT VLAANDEREN
ONZE CLUBS
Op zoek naar een wandelclub in je buurt? Wandelsport Vlaanderen vzw groepeert over alle Vlaamse provincies meer dan 320 wandelclubs. In de rubriek 'clubs' vind je wellicht een wandelvereniging bij jou in de buurt. Om deel te nemen aan de organisaties hoef je niet noodzakelijk lid te zijn van een wandelvereniging. Je lidmaatschap biedt bij een wandelclub wel tal van voordelen.
Een wandelclub is een vereniging die naast het actief gaan wandelen, zelf ook wandeltochten organiseert in haar eigen regio. Dit zijn bewegwijzerde wandelorganisaties. Een overzicht van deze wandelingen vind je op Walking in Belgium. In het overzicht hebben de wandelclubs een clubnummer tussen 1000 en 5990.
Een wandelgroep organiseert zelf geen wandeltochten die open staan voor derden, maar spreekt onderling af om samen te gaan wandelen en deel te nemen aan allerhande wandelactiviteiten. Deze groepen hebben een nummer startend vanaf 7000.
Zowel bij wandelclubs als wandelgroepen ben je zeer goed verzekerd als lid en krijg je dezelfde ledenvoordele, voor meer info klilk hieronder.
Veilig wandelen,
Grootmoeders wijsheid leert ons dat je het best links op de weg wandelt,
zodat je het verkeer ziet aankomen.
Maar is dat ook verplicht?
Wie gaat wandelen, moet bij gebrek aan voetpad of berm weleens op de rijbaan stappen. We horen vaak dat je in dat geval beter aan de linkerkant wandelt om het aankomende verkeer in de gaten te houden. Slim! Maar ben je ook verplicht om links op de weg te wandelen?
Het antwoord is kort en duidelijk: ja. Je moet aan de linkerkant van de rijbaan wandelen in de door jou gevolgde richting wanneer er geen voetpad of bewandelbare berm aanwezig is. Is die wel aanwezig, dan mag je uiteraard niet op de rijbaan lopen. Kies je er voor om bij gebrek aan voetpad of berm op het fietspad te wandelen, dan moet je als voetganger voorrang verlenen aan de fietsers.
Wat op een breed wandelpad waar geen gemotoriseerd verkeer is toegelaten? Moet je daar als voetganger ook links wandelen? Ook dat antwoord is kort en duidelijk: nee. De verplichting om links aan te houden, is er enkel wanneer je op de rijbaan moet lopen. Wandelwegen in de vrije natuur hebben geen rijbanen.BRON VAB-MAGAZINE.
Waarom bewegen bij Parkinson?
In beweging blijven is belangrijk bij de ziekte van Parkinson. Want het kan de motoriek, wandelsnelheid, aerobe fitheid, spierkracht en het evenwicht verbeteren, én ook het vallen verminderen. Studies tonen aan dat lichaamsbeweging de aerobe fitheid verhoogt en spierversterkende activiteiten de kracht van de benen vergroot.
Verder tonen studies ook aan dat trainen op de loopband en gangoefeningen (oefeningen om correct en vlot te stappen) effectief zijn om de comfortabele wandelsnelheid te verhogen. Om het evenwicht te verbeteren, blijken oefeningen die het evenwicht op de proef stellen het effectiefst. Lichaamsbeweging die gericht is op het verbeteren van de gang en het evenwicht, vermindert het valpercentage. Evenwichts- en staptraining worden vaak gecombineerd, wat het evenwicht verbetert.
Kinesitherapeuten die werken met Parkinson-patiënten focussen vaak op een (wandel)gang- en evenwichtstraining, maar soms komen daar ook spierversterkende activiteiten of oefeningen voor flexibiliteit bij. Uit studies blijkt dat zo’n training de wandelsnelheid, het evenwicht en de motorische symptomen verbetert.
Regelmatige lichaamsbeweging wordt aangeraden bij de ziekte van Parkinson omdat er bewijs is dat het:
motorische symptomen verbetert;
de wandelsnelheid en het evenwicht verbetert;
het valpercentage vermindert en
het aerobe fitheid en de spierkracht vergroot.
Waarom is wandelen goed voor je:
Even naar buiten voor een frisse neus,
daar kikker je echt van op! Meer zelfs,
er bestaat geen enkel medicijn
dat je lichaam –
fysiek en mentaal –
zo’n boost geeft
als een simpele wandeling.
Een loze claim? Niks van.
Steeds meer wetenschappelijke studies
bevestigen dat regelmatig
bewegen je fitter maakt in je lijf en je hoofd.
De voordelen voor je fysieke gezondheid:
Mensen die meer bewegen,
hebben een betere conditie,
sterekere spieren,
minder last van overgewicht,
stevigere botten en 20 tot 30%
minder kans op
chronische aandoeningen
zoals een hoge bloeddruk,
hart- en vaatziekten,
diabetes, obesitas
en diverse soorten kanker.
Oudere mensen vallen
bovendien minder vaak,
omdat ze een betere balans,
mobiliteit en functionaliteit ontwikkelen.
De voordelen voor je mentale gezondheid:
Méér bewegen geeft je
alledaagse cognitieve functies,
zoals je concentratievermogen,
je werkgeheugen,
je probleemoplossend vermogen,
het verwerken van informatie
en het nemen van beslissingen,
een enorme boost.
Bovendien zit je beter
in je vel,
ervaar je minder stress.
Heb je minder last
van angst en depressies.
Kortom, je kwaliteit van leven
gaat er sterk op vooruit.
10 keer wandelvoordeel:
1. Wandelen verbetert je conditie,
Elke nieuwe wandeling
vergroot je conditie gevoelig
en bevordert je
prestatievermogen.
2. Wandelen voorkomt blessures,
Door regelmatig te wandelen
wordt de kans op blessures
alleen maar kleiner.
Anders dan bij hardlopen
is de schokimpact en
de belasting op je gewrichten
bij wandelen relatief klein.
Ook worden je spierkracht
en botmassa steeds groter,
wat kans op osteoporose verkleint.
Vier uur wandelen per week
verlaagt bovendien het risico
op heupfracturen met 43%.
3. Wandelen beschermt
tegen hartaandoeningen,
Wist je dat actieve
mensen slechts half
zoveel kans op
hart- en vaatziekten hebben?
Minstens 3 uur per week
wandelen verlaagt de kans
op een hartaanval met 35%,
kans op een beroerte met 34%.
Ook je bloeddruk
en je cholesterolgehalte
gaan ervan omlaag.
4. Wandelen helpt
tegen overgewicht,
Vergeet de fitness:
je verbrandt bijna 100 kcal
als je anderhalve km wandelt.
En het is nog gratis ook!
Dagelijks een uurtje wandelen
verlaagt trouwens het risico
op obesitas met 50%.
Na 10.000 stappen
per dag gaan je
lichaamsgewicht
én je vetpercentage
merkbaar naar omlaag.
5. Wandelen voorkomt
diabetes,
Wie regelmatig gaat wandelen,
maakt 58% minder
kans op het ontwikkelen
van diabetes typ 2.
Twee uur per week
wandelen helpt diabetespatiënten
bovendien beter
hun glucosespiegel
op peil te houden
dan het gebruik
van bepaalde medicatie.
6. Wandelen helpt
je stoppen met roken,
Zopas gestopt met roken?
Tijdens een wandeling
maak je dopamine aan,
een chemisch stofje
dat zorgt voor gevoelens
van gelukzaligheid,
waardoor je minder
naar nicotine snakt.
7. Wandelen houdt
je hersenen scherp,
Wie regelmatig
een wandeling maakt,
ziet het volume
van zijn hippocampus
(een deel van de hersenen)
met 2% toenemen.
Zo versterk je
je geheugen en
concentratievermogen.
8. Wandelen verbetert
je stemming,
Feeling blue?
Trek de groene natuur in!
Bij elke wandeling
komen er endorfines
en serotonine vrij
die je een instant
goed humeur bezorgen.
Een natuurwandeling
van een halfuur per dag
kan de symptomen
van depressie
met 36% verlagen.
9. Wandelen
verlaagt je stressniveau,
Frisse lucht opsnuiven
is goed tegen stress
en slapeloosheid.
Door de ritmische
buikademhaling
tijdens het wandelen
– een repetitieve
en voorspelbare
handeling zoals
yoga – kom je tot rust
in je hoofd én je lijf.
10. Wandelen verhoogt
je zuurstofopname,
Hoe meer je wandelt,
hoe meer zuurstof
je longen kunnen opnemen.
Dankzij die verhoogde
toevoer van zuurstof
via je bloedvaten
naar je hersenen voel je
je vanzelf veel beter in je vel.
Tuin van Dina Deferme,
Hier in Stokrooie bij hasselt,
ligt de romantische Engels
getinte tuin op
een oppervlakte van 4 ha,
deze werd ontworpen door
tuinarchitecte Dina Deferme,
die van de tuin haar
levenswerk maakte.
De tuin bevond zich in een
landelijke omgeving.
Een tuin vol verrassingen,
waar elk deel pure
rust uitstraalde en boeide
door een unieke sfeer.
De indrukwekkende
borders veranderde
elke maandvan kleur.
Jammer genoeg
is tuin en huis
ondertussen verkocht,
sinds begin september 2022
is de tuin niet meer
te bezichtigen.
Hieronder foto's van tuin.
Japanse tuin - Hasselt
Chrysantenfestival 2022:
Abdij van Park in Heverlee is een uitzonderlijk goed bewaarde erfgoedsite uit de 12e eeuw, aan de rand van Leuven en midden in het groen.
mooie hoeves in het Limburg
Stadspark Hasselt in winterkleedje:
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 2
WANDELBLOG van EASYWALK
16-04-2024
367. BLOESEMWANDELING - HOEPERTINGEN
Bloesemwandeling - Hoepertingen.
Start / ligging: aan de kerk van Hoepertingen.
Hoepertingen is een deelgemeente van Borgloon, ligt in het westen van deze gemeente aan de weg van Sint-Truiden naar Tongeren.
Parking: in de Kasteelstraat ter hoogte van de kerk.
Afstand: rondwandeling van 4,4 km.
Wandelwegen: straten, veldweg en betonnen verkavelingsweg.
Bewegwijzering: geen, het bordje 162 van fietsknooppunten helpt ons aan het begin van de wandeling tot aan de Veestraat.
Wandelbord: geen, zie plannetje:
De Sint-Vedastus- of Sint-Vaastkerk was een oud bezit van de Sint-Vaastkerk van Arras en kwam begin 13de eeuw in handen van de abdij van Herkenrode.
De classicistische Sint-Vedastuskerk werd in opdracht van de abdis van de abdij van Herkenrode verbouwd tot haar huidige uitzicht in 1788.
De romaanse kerktoren dateert uit de 12de eeuw en is een overblijfsel van de eerste kerk.
Het gotische koor uit de 15de eeuw is een overblijfsel van de tweede kerk.
De kerk werd in 1927 volledig gerestaureerd en in 1982 werd de kerk beschermd als monument.
Voor de kerk staat het oorlogsmonument, herdenkt de militaire en de burgerlijke slachtoffers en de oudstrijders van de Eerste en de Tweede Wereldoorlog.
Tegenover de kerk ligt Kasteel Mariagaarde of het Kasteel van Hoepertingen, na de wandeling brengen we een bezoekje aan het kasteeldomein.
Wij volgen de Beekstraat en passeren de pastorie uit eind 18de eeuw, is in laat classicistische stijl gebouwd, is gerestaureerd in 1994 en aangeduid als beschermd monument.
De pastorie is gelegen in een voortuin en is een alleenstaand breedhuis van het dubbelhuis type, vijf traveeën en twee bouwlagen onder het zadeldak.
De Smisstraat volgen we en gaan voorbij een fraaie villa (huisnummer 20) gebouwd in art-nouveaustijl, dat dateert uit 1920.
Honderd meter verderop slaan we rechtsaf de Truierweg in, deze weg vormde de oude verbindingsweg met Sint-Truiden voor de aanleg van de steenweg Sint-Truiden-Tongeren-Maastricht in 1819-20.
Voorbij huisnummer 55 slaan wij links de Veestraat in en zitten spoedig op een veldweg tussen de bloeiende boomgaarden.
Afwisselend krijgen we laagstamboomgaarden te zien en enkele hoogstamboomgaarden.
De perenbloesems zijn al uitgebloeid, appel- en kersenbloesems zijn wel nog in volle bloei.
Hoepertingen is steeds een landbouwers dorp geweest en ligt in het hartje van de fruitteelt.
De zeer vruchtbare Haspengouwse gronden hier worden bijna uitsluitend gebruikt voor de appel- en perenteelt en in mindere mate voor kersenteelt.
Wij komen uit in de Kerselaarstraat en slaan linksaf.
Aan het kruispunt van betonwegen slaan we links de betonnen verkavelingsweg in en wandelen terug richting Hoepertingen.
Omgeven door boomgaarden, sommige zijn voorzien van een hagelnet systeem, zo voorkomen de fruittelers dat hun fruit door hagel wordt vernietigd.
Voor we de kerk terug bereiken passeren we aan de Hoepertingenstraat 26 Het Paanhuis, een voormalige brouwerij.
Het gebouw deed ook dienst als gerechtshof voor lokale geschillen en dateert waarschijnlijk uit het midden van de 17de eeuw.
Het Paanhuis werd in 1957 ingrijpend gerestaureerd in Maaslandse renaissance met rondboogdeur en kruisvensters.
De wapenschilden van kasteelheer Willem de Scharenberg (+1632) en zijn vrouw Guillemette-Anne van Lynden werden in de gevelsteen boven de deur vereeuwigd.
In 2002 werd de oude kaak, een rechtspraak stoel die in 1897 verdween, heropgericht door de lokale Geschiedkundige Kring, infobord aanwezig.
Afsluiten doen wij met een rondje door het kasteelpark en met een drankje op het terras van Kasteel Mariagaard.
Het kasteel is sinds kort gerenoveerd en ingericht als hotel met brasserie.
De historische waterburcht heeft nu een nieuwe naam, heet voortaan 'Château de Looz'.
Tips / opmerkingen: meer info over het Kasteel van Hoepertingen en zijn geschiedenis:
De Perenboomgaard Wandeling vertrekt hier ook in Hoepertingen en gaat richting Zepperen, volg de rode bloem met richtingspijl 8,5 km:
Wandel Datum: woensdag 10 april 2024, mooie zonnige dag.
Start / ligging: in het centrum van Nieuwerkerken.
Nieuwerkerken ligt in het zuidwesten van de provincie Limburg, de gemeentegrens wordt in het westen gedeeld met het Vlaams-Brabantse Geetbets.
Parking: op het plein naast de kerk.
Afstand: rondwandeling van 5 km.
Wandelwegen: straten en veldwegen.
Bewegwijzering: groene pijl.
Wandelbord: voor het Sociaal Huis, Kerkstraat 113.
In het Sociaal Huis bevinden zich de administratieve gemeentelijke diensten, het OCMW en vergaderzalen.
De herdenkingskapel en het monument van de oorlogsslachtoffers staan ter hoogte van de kerk.
In augustus 1944 juist voor de bevrijding werd hier in Nieuwerkerken een razzia door de Duitse geheime politie.
Jef Nijns werd toen ter plaatse doodgeschoten en tien mensen aangehouden, acht stierven in de Duitse kampen.
Op de witte steen aan de kapel staan hun namen samen met de gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog.
De Sint-Pieterskerk, het huidige kerkgebouw, is uitgevoerd in neoromaanse stijl en stamt uit 1910.
De kerk werd van 1949-1950 nog vergroot met twee zijbeuken.
De toren van deze bakstenen kerk is afkomstig van de voorganger, een neoclassicistisch bouwwerk uit 1828.
Deze vierkante westtoren heeft twee geledingen, is gedekt met een ingesnoerde naaldspits, en heeft een beeld van Sint-Petrus boven het ingangsportaal.
Wij wandelen via de Kerkstraat lichtjes bergaf het dorp uit.
Aan het volgende kruispunt nemen we rechts de Bornestraat.
Passeren er een vijver of waterplas en gaan op het einde van de straat rechtsaf.
Na een korte holle weg zitten we in de Raasbeekstraat.
Kapel Onze-Lieve-Vrouw van de Koorts ligt hier in de schaduw van enkele lindenbomen.
Rechthoekige kapel uit de 19de eeuw onder zadeldak met leien bedekt.
Aan de kapel volgen we een veldweg langs fruitplantages en braakliggende akkerland.
De regen van de afgelopen maanden vormt een grote uitdaging voor landbouwers die hun drassige akkers niet op kunnen.
Het bemesten van het akkerland is nog steeds niet gebeurd, het planten of zaaien zal dus veel later op het jaar gebeuren.
De Raasbeek loopt hier langs de akkers, deze ontspringt in Kozen en stroomt in westelijke richting om ten zuidoosten van Geetbets in de Melsterbeek uit te monden.
Ter hoogte van de beek staat in de schaduw van een treurwilg de Sint-Jozefkapel.
De veldweg gaat over in de Schelfheidestraat en wij wandelen langs de huizen van gehucht Schelfheide.
Vroeger vormde het gehucht een zelfstandige heerlijkheid die van 1540 af, samen met Gorsem ging behoren tot het Graafschap Duras.
In 1795 werd het gehucht bij de toen gevormde gemeente Gorsem gevoegd.
Het was echter een exclave, die onder meer door Metsteren van het grondgebied van Gorsem gescheiden was.
Daarom werd deze exclave in 1954 bij de gemeente Nieuwerkerken gevoegd.
De Schelfheidewinning aan Schelfheidestraat 44 is een gesloten hoeve met kern uit de 18de eeuw en is sterk aangepast in de 19de eeuw.
Voorbij het gehucht passeren we aan de Diestersteenweg 217 vakwerkhoeve ‘De Zwarte Stijltjes’.
De hoeve is een historisch gegroeid complex, waarvan de hoofdgebouwen in vakwerk (woonhuis en stal) volgens het kadaster in 1877 opgericht werden door de familie Lejeune - de Schiervel.
Vervolgens werd in 1946 een vergroting van het hoevecomplex kadastraal geregistreerd en werden de hoevegebouwen uitgebreid met een bakstenen stal (en thans verdwenen bakhuis) langs de zuidzijde van het erf.
De vakwerkhoeve is wel dringend aan restauratie toe want de witgekalkte lemen vullingen tussen het stijl- en regelwerk komen helemaal los.
Steken voorzichtig de Diestersteenweg over en gaan langs de rand van een boomgaard.
Komen uit op de Heuvelstraat, hier liggen de gebouwen van fruitboomkwekerij Carolus Trees.
Elk jaar produceert Carolus Trees meer dan 2 miljoen appel- en perenbomen voor professionele fruitkwekers in binnen- en buitenland.
De Heuvelstraat brengt ons terug naar de dorpskern van Nieuwerkerken.
Wandelen via de Kerkstraat naar ons beginpunt.
Tips / opmerkingen: ook de Panoramawandeling in Nieuwerkerken is een mooie wandeling:
De Schelfhoeve aan de Schelfheidestraat 60, ligt afgelegen, niet gezien.
Wandeldatum: dinsdag 19 maart 2024, afwisselend wolken en zon, geen neerslag.
Start / ligging: op de parking langs de Japanse Tuin, ligt langs de Grote Ring-R71 aan de Gouverneur Verwilghensingel.
Afstand: vrije rondwandeling door Kapermolenpark en Japanse Tuin.
Wandelwegen: parkwegen.
Deze wandeling beginnen we met het volgen van De Demer, het gaat hier om de meest noordelijk gelegen arm van de Oude Demer die met een bocht het stadscentrum ontwijkt.
Steken de groene wandel-en fietsbrug over en zitten in het Kapermolenpark, een 30 hectare groot recreatief park, is gratis te bezoeken.
De naam van het park is een verwijzing naar de Kapermolen, een graanmolen die hier ooit aan de Demer stond, werd in de 18de eeuw afgebroken.
Voor ons ligt centraal in het park op een aangelegde heuvel een amfitheater met uitkijkplateau.
Vanaf het uitkijkpunt hebben wij mooi uitzicht op het park en de grote centrale vijver.
De vijver wordt tegenwoordig gevoed met het water van de Demer en is ook verbonden via een nieuwe aftakking met de Demer.
Onder het amfitheater is er een vleermuiskelder ingericht.
De dwergvleermuis is hier het vaakst te zien en met water in de buurt hopen ze op termijn de watervleermuis te lokken.
Wij nemen de nodige sneeuwfoto's vanaf het uitkijkpunt en maken daarna een toertje door het park.
Kapermolenpark is voorlopig deels afgesloten aan de westzijde ter hoogte van de kleine vijver.
Hier zijn werken aan de gang voor een kleine uitbreiding van het park, de oude parking van het zwembad wordt onthard en wordt beplant met bomen.
Daarna passeren we het stedelijk zwembad, de beachbar met achterliggend openluchtzwembad.
Wandelen richting het bosgedeelte, voor een rondje door het bos.
Aan de achterkant van het bos bereiken wij de ingang van de Japanse Tuin (honden niet toegelaten).
De Japanse Tuin is normaal in de winter gesloten.
Maar er werd een uitzondering gemaakt, de tuin was enkele dagen open voor bezoekers, zodat men er kon genieten van de prachtige sneeuwlandschappen.
Geschiedenis: de tuin is het resultaat van de vriendschapsbanden die de steden Itami (Japan) en Hasselt sinds 1985 onderhouden.
Hasselt schonk Itami in november 1991 een torenbeiaard en van de Japanners kreeg Hasselt de Japanse tuin, deze werd in november 1992 ingehuldigd.
Het is met een oppervlakte van 2,5 hectare de grootste Japanse tuin in Europa.
De tuin is bekend vanwege zijn rots- en waterpartijen met een koivijver, de kleurrijke koi vissen zijn nu niet te zien, ze zitten onder het ijs van de bevroren vijver.
De tuin bezit talrijke Aziatische bomen waaronder meer dan 200 Japanse kerselaars en is zeker een bezoekje waard in het het bloesemseizoen.
De traditionele gebouwen zijn het ceremoniehuis en het theehuis dat op een kunstmatige heuvel is gebouwd.
De vredesbel staat op een uithoekje in het park, werd in oktober 2016 ingehuldigd als langdurende diplomatieke relaties tussen België en Japan die dat jaar gevierd werden.
Luid de bel (klinkt-dong) in naam van de vrede, sta ook even stil bij de slachtoffers die gevallen zijn tijdens het gebruik van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en de algemene waanzin van oorlog.
Tegenover de vredesbel verschaft een torii, is een traditionele Japanse poort toegang tot een Shintō-heiligdom.
Hier staat een klein formaat van een Shinto-altaar, deze zijn vaak te zien langs Japanse wegen.
In Japan staan de Shinto-altaren er ter ere van belangrijke Goden en worden ze soms gecombineerd met Boeddhistische tempels.
Kuieren nog wat in het wondermooie besneeuwde park en nemen de uitgang via het draaihek.
Tips / opmerkingen: opgelet, de zigzagbrug en het stapstenen pad aan de rots met waterval waren uit veiligheid (ijs en sneeuw) niet toegankelijk.
Plannetje van hoe wij hier hebben gewandeld:
Wandel datum: vrijdag 19 januari 2024, zonnige koude winterdag, de sneeuw lag 10 cm dik.
Praktische info over de Japanse Tuin, openingsuren, inkomprijzen en evenementen:
Start / Ligging: vertrekplaats is het Ontmoetingscentrum Rooierheide, Rooierheidestraat 100.
Rooierheide is een gehucht dat ligt in de gemeente Diepenbeek, ongeveer zo'n drie kilometer ten noorden van het centrum van Diepenbeek.
Parking: tegenover het Ontmoetingscentrum op het Patersplein.
Afstand: korte wandeling van 3,2 km.
Wandelwegen: boswegen en straten.
Bewegwijzering: deels rode driehoekjes en straatnamen.
Wandelbord: niet aanwezig, zie wandelplan:
Aan het Ontmoetingscentrum Rooierheide staat het Mijnwerkersmonument.
Het is een herdenkingsmonument, staat er ter ere van de vele huisvaders en hun zonen die vanuit Rooierheide gingen werken in de Genkse steenkoolmijnen.
Het was zwaar maar goed betaald werk, de mijnen deden de welvaart in de regio destijds flink toenemen.
Links van het ontmoetingscentrum ligt de Heilig Hartkerk, is gebouwd in 1933, deed eerst dienst als kerk voor de congregatie van de Passionisten.
Op 31 juli 1962 werd Rooierheide door het ministerie van Justitie officieel als zelfstandige parochie erkend en werd het de parochiekerk.
De kerk is opgetrokken in neoromaanse stijl, als materiaal werd voornamelijk natuursteen gebruikt.
Opvallend is het bijna halfronde glas-in-lood venster boven het portaal.
De gehele vensters stellen de martelwerktuigen van Christus voor.
Boven het venster van het portaal is een medaillon aangebracht dat het passionisten schild voorstelt.
De paters Passionisten kwamen in 1912 naar Rooierheide waar ze het klooster van Royerheide bouwden, dit kloostercomplex ligt links van de kerk.
In 1999 verlieten de paters hun klooster, na grondige renovatie in 2005 kende het oude klooster een heringebruikname, en bestaat nu uit 51 serviceflats.
Via de doorgang tussen het ontmoetingscentrum Rooierheide en de kerk bereiken we het Patersbos, bestaande uit eiken en beukenbos, vijvers en enkele dreven, 12 hectare groot.
Tegenwoordig heeft het bos de naam Park Rooierheide en is het teruggegaan naar de oorspronkelijke eigenaar, de gemeente Diepenbeek.
Langs de wandelweg staat het Heilig Hartbeeld.
Iets verder staat rechts in de dreef, de stenen calvarie (berg) met met kruisbeeld en de beelden van Johannes en Maria op één voetstuk.
Aan de voet van de calvarie ligt in een cirkel de grafstenen van de paters Passionisten.
Verderop passeren we de Lourdesgrot met Bernadette biddend tot de Onze Lieve Vrouw.
In de onmiddellijke omgeving ligt een vlonder met uitzicht op een poel.
Het is winter en er zitten geen kikkers in de poel, maar in de lente en zomer is hier wel kikkergekwaak te horen.
Aan de poel volgen we de bosweg naar links, voorbij de bocht staat de eerste bewegwijzering (rode driehoekjes van de langeafstandswandeling).
Na het passeren van enkele hooilanden bereiken we de Stiemerbeek of Stiemer, een 16 km lange beek die Midden-Limburg doorkruist.
Hier op het grondgebied van Diepenbeek duikt de Stiemerbeek eerst onder het Albertkanaal door en mondt de beek daarna in de Demer uit.
Wat opvalt is dat de beek kaarsrecht is, ze is vorige eeuw rechtgetrokken en verdiept omdat er door de toegenomen verhardingen meer regenwater moest afgevoerd worden.
Wij volgen de oever van de Stiemerbeek tot aan de Sint-Servatiusstraat en steken er de straat en brug over en vervolgen de andere oever van de beek.
Zitten nu in de broekbossen van de Stiemerbeekvallei, volgen daarna de modderige bosweg tot aan de Havenlaan.
Steken voorzichtig het zebrapad over aan de Havenlaan en nemen een bosweg door het berkenbos.
Komen uit op de Elzenlaan en slaan links af (bewegwijzering negeren, gaat rechtsaf), zetten de terugweg in richting Rooierheide.
Via de Noordenstraat bereiken we de Heidestraat en gaan rechtsaf tot aan de Stiemerbeek.
Volgen terug de bewegwijzering, wandelen eventjes langs de Stiemerbeek en gaan daarna richting het Patersbos.
Aan de rand van het bos passeren we twee mooie vijvers en een pireeltje.
Via mooie dreven wandelen we terug richting Patersplein.
Tips / opmerkingen: voor wie een grote wandeling wil maken ,de langeafstandswandeling is 16,5 km lang en doet de natuur- en vijver gebieden Caetsweyers en Dauteweyers aan.
Het Mijnwerkersbeeld stond vroeger op het Patersplein, maar werd gestolen en is nog steeds niet teruggevonden.
Wandel datum: maandag 18 december 2023, zwaar bewolkte dag met neerslag in de late namiddag.
Start / ligging: Sint-Pancratiuskerk in de Dorpsstraat 64 Melkwezer, deelgemeente van Linter.
Het Vlaams-Brabantse dorpje Melkwezer ligt op de zuidelijke helling van de Getevallei.
Parking: op het dorpsplein tegenover de kerk.
Afstand: rondwandeling van 11 km.
Wandelwegen: straten, betonwegen, veldwegen, boswegen, kasseiweg en dijk.
Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk Getevallei.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 131 - 135 - 136 - 124 - 125 - 126 -127 - 123 - 122 - 103 - 102 - 128 - 137 - 130 - 131.
Wandelbord: staat aan het begin van de Begijnhofstraat.
De parochiekerk Sint-Pancratius is in neogotisch stijl gebouwd tussen 1867-1869.
Aan de Dorpsstraat 69 ligt het 's-Hertogenhof, dit was ooit de voornaamste pachthoeve van Melkwezer, ze ontstond in 1747 uit stallingen en een wijnhuis.
Het stijlvolle bak-en zandstenen gebouw werd regelmatig gerestaureerd en werd achtereenvolgens pastorie, ontmoetingscentrum en tegenwoordig café met vergaderzalen.
Ondanks de restauraties heeft het gebouw zijn karakter behouden en ook Melkwezer zelf bewaart nog grotendeels haar eigenschap als hoevedorp.
Het eerste wandelknooppunt (wkp) is te vinden in de Begijnhofstraat die we afwandelen.
We komen uit aan de Parochiezaal van Melkwezer, gelegen aan de Hazenbergstraat 30.
Volgen hier linksaf de Hazenbergstraat en wandelen de dorpskern uit.
Tussen wkp 135 , 136 en 124 stappen wij op betonwegen door open veld en langs weilanden met enkele mooie vergezichten.
Wij winnen stilaan hoogte, voor ons ligt de heuvel van Walsbergen, deze vormt een opvallende uitloper van het Haspengouws leemplateau.
Op het hoogste punt in de Broekstraat ligt de gerestaureerde Walsbergenhoeve was oorspronkelijk een Maltezerklooster uit 1248.
Vanaf de hoge strategische plek in het landschap konden eeuwen terug de commanderij van de Maltese orde de omgeving controleerde.
Tegenover de hoeve ligt het 12 ha groot natuurgebied Walsbergen bekend omwille zijn oud zomereiken-beukenbos.
Het natuurgebied Walsbergen is sinds 1996 eigendom van de Vlaamse Gemeenschap en valt onder de bevoegdheid van Agentschap Natuur en Bos en heeft in samenspraak de medewerking van Natuurpunt.
Naast bos en houtkanten liggen er enkele hooilanden en poelen in het natuurgebied.
Ook een waardevol schraalgrasland is er te zien, de bijzondere planten die hier te vinden zijn: talrijke soorten zegge, dwergbies, veldbies, rosse vossenstaart, wilde bertram, tormentil en de brede orchis en gevlekte orchis.
Voorbij het natuurgebied zitten we op de Negenbunderweg, dit was ooit het historisch tracé tussen de steden Tienen en Zoutleeuw, zijn vroegere benaming was Grote weg of Heerweg tussen Tienen en Zoutleeuw.
Het is een kasseiweg aangelegd rond 1730, verschillende kasseisoorten komen in het wegdek voor: veel Tiense kwartsiet soms afgewisseld met porfier of zandsteen, in stroken of gemengd.
Prachtige uitzicht vanaf de eeuwenoude kasseiweg op het dorpje Wommerson.
Tussen wkp 127 en wkp 123 zien we het Kasteel van Wommersom met landschapspark liggen.
Het is in 1895 gebouwd in neotraditionele stijl en was een gesloten complex, meer dan tweehonderd jaar was de adellijke familie de T’Serclaes de bewoners van het kasteel.
Aan de T-wegsplitsing sla wij linksaf de Melkwezerstraat in en bereiken de kapel van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria.
De kapel uit 1855 is opgericht door de de adellijke familie 't Serclaes.
De vervallen en leeggeplunderde Mariakapel werd in 2006 in ere hersteld door de De Retroclub van Wommersom, de gemeente Linter eigenaar van de kapel was destijds niet bereid te renoveren.
Volgen aan de kapel het Alvermannenpad, is een voetpad dat loopt langs de oever van de Sint-Kwintensbeek tot aan de Valleiweg.
Hier volgen wij de Valleiweg met rechts de Hertogengracht tot aan de Grote Gete en wandelen er de Getedijk op.
De Grote Gete is een rivier van ongeveer 51 km lang, ontspringt in de Waals-Brabantse gemeente Perwijs.
Bij Budingen een deelgemeente van de Belgische stad Zoutleeuw stromen de Grote en Kleine Gete samen in de Gete om na 12 km bij Halen in de Demer uit te monden.
Ruim 1,5 km wandelen wij langs de oever van de Grote Gete met zijn talrijke meanderbochten en wijds uitzicht op de weilanden van de Getevallei.
Ter hoogte van wkp 102 verlaten we de Getedijk en bereiken natuurgebied Doybroek, een deelgebied van de Getevallei.
Gaan er de begrazingsblok binnen, hier doet Natuurpunt een beroep op runderen, paarden en ezels om het gebied te begrazen (geen grazers gezien).
Voorbij ruigte, wilgenstruweel en populierenbos zitten we de op Doysbroeck weg.
Spoedig zitten we op veldwegen in open veld met mooie vergezichten.
Het betonnen Hazenbergpad tussen wkp 130 en wkp 131 brengt ons terug naar de dorpskern van Melkwezer.
Tips / opmerkingen: deze wandeling is ook te downloaden:
Het Waterhof van Melkwezer, niet gezien, ligt waarschijnlijk niet langs de wandelroute.
Het Waterhof is een restant van een voormalig omwalde herenhoeve, gelegen ten zuiden van de dorpskern.
Wandeldatum: dinsdag 10 oktober 2023, zonnige dag.
Start / ligging: het is een erg laaggelegen moerassig natuurgebied, bevindt zich ten noordwesten van Kwaadmechelen, aan de westzijde van het Kanaal Dessel - Kwaadmechelen.
Parking: voor Natuurhuis De Rammelaars, in de Dutselaar z/n in Ham, bruine wegwijzer volgen.
Afstand: korte rondwandeling van 3,5 km.
Wandelwegen: jaagpad langs kanaal, gras- en bospaden waarvan enkele erg modderig.
Bewegwijzering: blauwe rechthoekjes.
Wandelbord: aan de parking.
Tegenover het wandelbord staat de eerste bewegwijzering, we gaan de kanaaldijk op.
Het Kanaal Dessel - Kwaadmechelen is bijna 16 km lang, het verbindt het kanalenkruispunt te Dessel met het Albertkanaal te Kwaadmechelen.
Wij volgen het jaagpad langs het kanaal ongeveer driehonderd meter en verlaten daarna de dijk en trekken de natuur in.
Infobord aan de ingang van het natuurgebied: natuurpunt beheert dit natuurgebied en verwijdert hier aangeplante Canadapopulieren en andere exotische soorten als Amerikaanse vogelkers en -eik.
Natuurgebied De Rammelaars maakt deel uit van een typische Kempische beekvallei, de Luikse Beek en enkele kleinere beken doorkruisen het gebied.
Eerst volgen we graspaden langs houtkanten, populierenbos en ruigtes.
Langs het wandelpad liggen enkele pas afgemaaide hooilanden, het hooi ligt er te drogen.
Het is najaar en er valt niet zoveel te zien, maar elk voorjaar zijn de bloemrijke hooilanden een streling voor het oog.
Dan staan hier pinksterbloemen, koekoeksbloemen, grote ratelaars en moerasvergeet-me-nietjes.
Hooien en hout sprokkelen, deze kleinschalige menselijke activiteiten vonden hier eeuwen terug ook al plaats, het natte en afgelegen gebied is niet geschikt voor grootschalige landbouw.
Hier liggen rechts ook enkele vochtige graslanden, wel erg kleurrijke, ze zijn hier geel-, grijs-, blauwgroen gekleurd.
Via een korte veldweg en bomenrijen bereiken we de donkere broekbossen, deze bestaan uit een mozaïek van elzenbroekbossen en wilgenstruwelen.
Enkele infoborden in het broekbos geven meer uitleg over de grillige wilgen en over elzenbroekbossen die met hun wortels in het water staan.
Elzenbroekbossen zijn beschermd door Europa, Vlaanderen heeft één derde van alle Europese elzenbroekbossen, waarvan 7 hectare hier in het natuurgebied.
Via een geïmproviseerde brug van boomstammen bereiken we de Luikse beek, wandelen er een tijdje langs af.
De roestige-oranje kleur van de beek is het opwelling van ijzerhoudend grondwater of kwel, is ook te zien in sommige vijvers.
Verderop wandelen we langs de begrazingszone, konikpaarden helpen de bossen half open te houden, paarden niet gezien.
Naast gras eten ze ook houtige planten, droog rietstengels, waterplanten en bepalen zij mee de variatie in landschap, flora en fauna.
Het afgelegen natuurgebied is een geschikt broed-, pleister- en foerageergebied voor verschillende vogelsoorten: nachtegaal, zwartkop, kleine karekiet, tjiftjaf, sprinkhaanzanger en ijsvogeltje.
Regelmatig kan men er roofvogels spotten: buizerd, wespendief sperwer en havik.
Dieper in het broekbos wordt het natter, overbruggen er moeilijk begaanbare boomstammenpaden en modderige boswegen.
Hier is het moerasgebied erg veenachtig, hier heeft men tot eind van de 19de eeuw aan turfwinning gedaan, turf werd toen gebruik als brandstof.
Op het eind van de wandeling passeren wij enkele prachtige vijvers met rietkragen.
Komen uit aan Natuurhuis De Rammelaars, sluiten de wandeling af met een drankje in het cafetaria.
Het natuurhuis was tijdelijke ingericht als Pop-up, met interactieve expo 'Wolven in Limburg'.
Als bezoeker kom je er alles te weten over wolven en volg je het levensverhaal van de wolven Naya, Roger, August en Noëlla.
Tips / opmerkingen: laarzen of stevige (hoge) wandelschoen zijn hier aangeraden.
De rondwandeling van 3,5 km staat op het wandelbord aangeduid als de Nachtengalenwandeling.
Goed om te weten: het gebied kreeg zijn naam wegens de vele hazen en konijnen (niet gezien) die er aanwezig zijn en waarvan de mannetjes 'rammelaars' genoemd worden.
Openingsuren van het natuurhuis: vanaf laatste weekend maart tot en met eind oktober, op zon - feestdagen van 13 tot 18u, op andere dagen na afspraak.
Start / parking: gratis parkeren, grote Randparking (300 auto's) Maria Hendrikapark op eind van de Graaf de Smet de Naeyerlaan in Oostende.
Afstand: rondwandeling van 5,5 km.
Wandelwegen: verhard.
Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk De Kust.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: richting 63 - 64 - 65 - 63.
Wandelbord: bord staat aan het bushokje, Graaf de Smet de Naeyerlaan.
Starten aan het wandelbord met de marine kazerne Bootsman Jonsen op de achtergrond, deze kazerne is sinds 2002 beschermd als monument.
Tot aan de Tweede Wereldoorlog was het 3de Linieregiment hier gekazerneerd, dat na de oorlog werd ontbonden, werd daarna gebruikt door de Zeemacht.
Voor het gebouw staat het monument ter nagedachtenis van gesneuvelden van het 3de en 23ste Linieregiment van de Eerste Wereldoorlog.
Het bronzen beeld dat hier staat stelt een gevleugelde allegorische figuur voor die een lauwerkrans omhoog houdt.
Het onderschrift "Yser - Houthulst, Steenstraat" verwijst naar de plaats waar het regiment tijdens de Eerste Wereldoorlog strijd leverde.
Na vijf minuten wandelen bereiken we aan de Jachthaven van Oostende.
Hier ligt in het Mercatordok het zeilschip Mercator, deze driemaster werd in 1932 te Schotland te water gelaten.
Van 1932 tot 1960 fungeerde de Mercator als opleidingsschip voor de officieren van de Belgische koopvaardij.
Nu ligt het als museumschip permanent aangemeerd in de jachthaven, waar het met zijn authentiek interieur de perfecte locatie vormt.
Het volledig gerestaureerde zeilschip is een beschermd monument, een van de bekendste tochten van de Mercator was het overbrengen van het stoffelijk overschot van pater Damiaan naar België in het jaar 1936.
Wandelen langs de oevers van de jachthaven richting Station van Oostende.
Op het Stationsplein staat een beeldengroep met de titel ‘Ode aan de vissersvrouwen’.
Het zijn vijf zittende vrouwen, moderne beelden in brons van telkens twee meter hoog, die met hun sterk afgetekende gelaatstrekken en vormen ons aan statige zeemeerminnen doen denken.
Via de Mercatorsluis bereiken we de Visserskaai en wandelen er langs een aantal viskraampjes die kant-en-klare vissalades en visgerechten verkopen.
Hier zijn ook de kraakvers (on)gepelde grijze Noordzeegarnalen te krijgen, een echte delicatesse.
De Vistrap is een overdekte vismarkt waar je terecht kan voor dagverse vis zoals pladijs, tongschar, griet, heek, kabeljauw en Noordzee tong.
Enkele van de vissersboten die zorgen voor de verse vis liggen hier aangemeerd in het Montgomerydok.
Het dok is genoemd naar een bekende Britse generaal Bernard Law Montgomery en is gegraven in 1866-1869 als tij- en strandingsdok voor de visserij, maar doet vandaag vooral dienst als jachthaven.
In de verte zien we de vuurtoren staan, in de volksmond gekend als "Lange Nelle" is de vierde vuurtoren in de geschiedenis van Oostende.
De vuurtoren is 65 meter hoog, telt 324 treden en leidt sinds 1949 de vissers veilig de haven binnen, hij werkt volledig automatisch.
Ten noorden van de Visserskaai ligt aansluitend het Albert I-Promenade.
Na een korte wandeling op de pier houden wij halt aan het Zeeliedenplein waar het nationaal monument voor de zeelieden staat.
De zeeman bovenaan kijkt trots, uitdagend en met vertrouwen de toekomst tegemoet, de treurende zeeman beneden rouwt om het verlies van zijn makkers.
Dit herdenkingsmonument eert de vissers, matrozen, scheepsjongens en soldaten die hun leven lieten op zee.
Verderop staat een lelijk kunstwerk Rock Strangers, moeten rode rotsblokken voorstellen, hoort volgens ons hier niet thuis op de dijk.
Wandelen de zeedijk af tot aan de Koninklijke Gaanderijen, deze werden gebouwd tussen 1902 en 1906, in opdracht van koning Leopold II.
Ze bestaan uit twee zuilengangen, gedeeltelijk gescheiden door een glazen wand.
Deze wandelgalerij moest, in de optiek van Leopold II, passen in een project voor een prestigieus koninklijk paleis.
Het diende in de eerste plaats als passage naar de renbaan voor de koning en zijn hoge gasten, zonder dat ze gehinderd werden door weer en wind.
Ze konden hiervoor kiezen uit een van beide zuilengangen.
De zuilengangen zijn ongeveer 380 m lang en eindigen aan beide kanten in een gesloten paviljoen met salon.
Zoeken na de wandeling door de zuilengang de bogenbrug Drie Gapers op, is de verbinding tussen de gaanderij.
Hier staat het bronzen ruiterstandbeeld van Leopold II, ingehuldigd in 1931.
De beeldengroepen onderaan het standbeeld: links, "Dank der Kongolezen" (die werden bevrijd van de Arabische slavernij), en rechts, "Huldebetoon van de Oostendse vissersbevolking".
Aan de andere kant van de brug ligt links het Koningspark, nu opengesteld voor publiek, was voor 1974 een volledig ommuurd privépark.
De mooie Japanse tuin in het hart van het park was afgesloten voor publiek, is buiten de grote vakantie alleen zaterdag en zondag open van 10.00 tot 18.00 uur.
Wandelen via de Koninginnelaan richting het Maria-Hendrikapark, de laan is opgewaardeerd en heraangelegd als groene boulevard met wandel- en fietspad.
Onderweg kom je langs mooie groene pleintjes: het Prinses Clementinaplein en het Prinses Stefanieplein, in de volksmond de Squares genoemd.
Ter hoogte van de pleintjes staat de stenen bank.
Deze originele monumentale stenen zitbank in art-nouveau stond tijdens de Wereldtentoonstelling in 1900 te Parijs geëxposeerd in het Palais du Champ-de-Mars.
Omstreeks 1905 verhuisde ze naar de Koninginnelaan waar ze in 1971 werd gesloopt voor parkeerplaatsen, in 2004 werd op vrijwel dezelfde plaats een replica geplaatst.
Verderop staan op de groene middenberm van de Koninginnelaan enkele monumentale vrouwenbeelden die ooit de gevel van het voormalige postgebouw van Ch. De Wulf aan de Hendrik Serruyslaan sierden.
Het laatste stuk van de wandelroute loopt door de groene long van Oostende het Maria-Hendrikapark, in de volksmond 't Bosje.
Tussen 1888 en 1892 vond de aanleg van het Maria-Hendrikapark plaats, het huidige park is 37 hectare groot.
Passeren er de prachtige Koninginnevijver en wandelen over de hangbrug terug richting parking.
De lange hangbrug kreeg in 2014 de naam Nelson Mandelabrug, de brug staat symbool voor de lange weg naar vrijheid, van de ene oever naar de andere die Nelson Mandela bewandelde.
Tips / opmerkingen: met wat geluk hebben we een parkeerplaats gevonden op Randparking Maria Hendrikapark, anders werd het waarschijnlijk betalen op een van de vele parkings in Oostende.
Na de wandeling nog een terrasje gemaakt en wat langs de leuke winkelstraten gekuierd in de binnenstad.
Wandel datum: tijdens midweek vakantie aan zee, eerste week september, zonnig en warm.
Start / ligging: start aan de kerk in de Dorpsstraat van Leffinge.
Leffinge is een polderdorp dat behoort bij de kustgemeente Middelkerke.
Parking: rondom de kerk.
Afstand: rondwandeling van 10 km.
Wandelwegen: verharde wegen die meestal autoluw zijn.
Bewegwijzering: rechthoekige bordjes met Fleriswandeling opgedrukt en richtingspijl.
Wandelbord: niet gezien.
De Onze-Lieve-Vrouwkerk gelegen midden in de dorpskern is in neogotische stijl gebouwd werd in 1879 ingewijd.
De massieve kerk word de kathedraal van het noorden genoemd, viel aanzienlijk groter uit dan het aanvankelijk voor een bescheiden gemeente de bedoeling was geweest.
De kerk is sinds 1976 als monument beschermd, laatste restauratie vond plaats in 2010.
Ooit was de kerk omringd door kerkhof met hoge ijzeren omheining maar is in 1957 vervangen door nieuwe begraafplaats buiten het dorp.
Eerste bewegwijzering niet zien staan, zoeken tegenover de kerk de Papegaaistraat op en verlaten zo de dorpskern.
Zitten spoedig in de relatief laaggelegen polders en het is genieten van het weidse vlakke polderlandschap.
Afwisselend zien we uitgestrekte weilanden, aardappel- en bietenvelden.
De kustpolders zijn hier vanaf de middeleeuwen gewonnen op de zee die ze tot dan steeds overspoelde.
De poldergronden zijn heel vruchtbaar, bestaan eigenlijk uit afzettingen van zand en dikke kleigrond die goed kalium, calcium, en magnesium vasthouden.
De geteelde gewassen in deze regio zijn vooral suikerbieten en tarwe.
In de Wilskerkestraat 14 ligt de Handbooghoeve, de hoeve is omgebouwd tot een B&B.
Ter hoogte van de rotonde aan de Fleriskotstraat 92 staat de Fleriskothoeve of Fleriskot is een voormalige boerderij.
De hoeve met de karakteristieke bergschuur uit 1953 is een modern replica van de vierkante Friese bergschuur die in de Eerste Wereldoorlog verloren ging.
De hoeve is verbonden met de sage van Fleris, de duivelse boerenknecht die de hoeve vervloekt en de hofstede onveilig maakte.
In de volksverhalen omschrijven ze hem als een duivels figuur, die de mensen ervan weerhield naar de kerk te gaan en die om wat plezier niet verlegen was.
De boer heeft hem verjaagt door hem pap met look te geven.
Fleris vertrok maar vervloekte de hoeve met de uitspraak: pap met look, pap met look, Fleris gaat weg, maar het geluk ook.
Even wijken we van de wandelroute af en nemen een kijkje aan hoeve Groot Kalkaertsleen, ligt aan Kalkaartweg 12.
Deze witgekalkt hoeve met omwalling heeft een gaaf bewaarde 18de-eeuwse site en is sinds 2002 beschermd als monument.
Pronkstukje van deze hoeve is de rosmolen, is een molen waarbij de aandrijvingskracht wordt geleverd door een paard (ros) of een ezel.
Rondom het gebouwtje liepen paarden, deze stelden het maalmechanisme binnenin in werking omdat ze verbonden waren aan de maalstenen door middel van een staartbalk en het steenkoppel.
Zowel de staartbalk en het steenkoppel zijn helaas verdwenen.
Keren op ons stappen terug en volgen de Hogedijkweg door de polders.
In de verte ligt de Luchthaven van Oostende - Brugge, ze wordt geëxploiteerd door het Vlaams Gewest.
Het luchtverkeer bestaat in hoofdzaak uit goederentransport, met vaste verbindingen naar Egypte, Libië, Centraal-Afrika, Midden-Oosten, Zuid-Afrika en nog verschillende andere bestemmingen.
Het reizigersverkeer bestaat voor meer dan de helft uit chartervluchten georganiseerd door touroperators.
Verder wordt deze luchthaven ook veel gebruikt door kleine zakenvliegtuigen.
De volgende bezienswaardigheid beschermd als monument staat aan de Legeweg 5, is een boerenhuis uit de 18de eeuw met stallingen, schuur en kleine paardenstal rechts van de toegang.
Aan de hoeve was gekoppeld de voormalige landelijke brouwerij genaamd 't Brouwerijhof.
Ze dateerde uit de tweede helft van de 19de eeuw en was in werking tot het begin van Eerste Wereldoorlog wanneer de Duitse bezetter het koper opeiste.
Iets verder liggen in een uitgestrekt bietenveld twee geschutkazematten, daterend uit Tweede Wereldoorlog gebouwd door de bezetter ter verdediging van de kust.
Via de drukke N369 - Leffingestraat bereiken we de Cleyemeereweg.
Langs deze weg liggen enkele hoeves zoals het sterk vervallen Laurierhof en het goed onderhouden Cleyhemeere hof.
Met uitzicht op de dorpskern van Leffinge passeren we de archeologische site ‘Oude Werf’.
Hier heeft een team archeologen in 2010 in het weiland sporen van het oudste middeleeuwse dorp aan de kust ontdekt (infobordje aanwezig).
Ze ontdekte op de archeologische site de vroegste middeleeuwse sporen na de Romeinen in de Belgische kustvlakte, situeerde tussen het jaar 700 en 1.100.
De schapenteelt en zoutwinning waren toen in de regio rond Leffinge de belangrijkste economische activiteiten.
Komen uit aan de Vaartdijk - Noord en volgen het jaagpad langs het Kanaal Plassendale-Nieuwpoort richting de Leffingebrug.
Het kanaal van Plassendale naar Nieuwpoort is een kanaal dat een verbinding vormt tussen het Kanaal Brugge-Oostende en de IJzer via de Ganzepoot in Nieuwpoort.
De lengte van het kanaal is 21 km en werd in de periode 1632 – 1640 aangelegd om een alternatief te bieden voor de verzande zeeverbinding tussen Brugge en de Noordzee via het Zwin.
Vandaag wordt het kanaal vooral gebruikt voor de pleziervaart, heeft dus een belangrijke toeristisch-recreatieve functie.
Via de Dorpstraat bereiken we terug de Onze-Lieve-Vrouwkerk.
Tips / opmerkingen: bij de voornaamste bezienswaardigheden staan infobordjes.
Bewegwijzering niet overal goed zichtbaar, de bordjes staan erg laag in de grond, met een wandelplannetje zou het wel moeten lukken:
Wie na de wandeling nog niet te moe is, kan aan de kerk via de Groenehagestraat richting de Groenhagemolen wandelen - ligt 250 meter verderop, info over de molen:
Wandeldatum: tijdens midweek vakantie aan zee, eerste week september, zonnig en warm.
Het gehucht Raversijde ligt in het westen van Oostende vlakbij de luchthaven van Oostende.
Parking: tegenover de museumsite Raversijde ANNO 1465.
Afstand: rondwandeling 5,6 km en ongeveer 2,5 km extra bezoek aan openluchtmuseum Atlantikwall Raversyde ( ticket kost 10 euro).
Wandelwegen: parkwegen, zeedijk en asfaltweg door duinen.
Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk De Kust.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 67 - 66 - 68 - 70 - 69 - 67.
Raversijde ANNO 1465 gaat over de verdwenen vissersnederzetting Walraversijde.
Hier staan vier gereconstrueerde middeleeuwse vissershuisjes, is enkel te bezoeken in groepsverband mits reservatie.
Een opvallende radar staat aan de ingang van natuurpark Raversyde.
Het is een mobiel exemplaar van de Würzburg Riese radar uit de Tweede Wereldoorlog, is een unieke Duitse radar die behoort tot de beste radars van tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Waar voorheen dergelijke radars langs de Belgische kust en langs de volledige Atlantikwall stonden opgesteld, zijn vandaag de overblijvende Würzburg Rieseradars enkel terug te vinden in museums.
Volgen wandelknoop 67 doorheen het gratis toegankelijk natuurpark Raversyde.
Het ongeveer 50 hectare groot natuurpark, ligt in een beschermd duin- en polderlandschap.
Het park bestaat uit uitgestrekte graslanden, rietvelden en bos.
Het Kalsijdegeleed loopt hier door het park, is een waterloop die wordt beheerd door de provincie.
Langs de parkwegen staan een 40-tal foto’s op groot formaat, is een tijdelijke foto-expo over De Prins van Raversijde.
Het gaat hier over Prins Karel, de tweede zoon van Koning Albert I, die jarenlang op het domein woonde tot aan zijn dood in 1983.
Omwille van de Koningskwestie werd Prins Karel op 20 september 1944 Regent van België, hij bleef dit tot de zomer van 1950.
Voorbij het park volgen we de voormalige buurtweg nummer 6 is nu de Duinenstraat, de straat vormt de scheiding tussen het duinengedeelte en het poldergedeelte.
Wandelen tot aan de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinenkerk, gelegen in de Dorpsstraat, is beter bekend als "het Duinenkerkje".
Het kerkje heeft in de loop van zijn lange geschiedenis heel wat meegemaakt, werd verschillende malen verwoest en telkens heropgebouwd.
Na vernielingen tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de kerk tussen 1929-1931 terug gerestaureerde en er werd een nieuwe beuk aanbouwde.
Het Duinkerkje is sinds 1946 beschermd als monument en bezit meubilair uit de 18de eeuw.
Er staat heel wat meubilair in rococostijl: lambrisering, communiebank, preekstoel, biechtstoelen.
Het interieur bestaat uit een prachtig hoofdaltaar uit 1771, Onze-Lieve-Vrouw-ter-Zee in de zijbeuk en een zijkapel van St. Jan de Doper.
De neogotische glasramen zijn geschilderd door Emmanuel Lacroix en beelden de vijf Blijde en de vijf Droeve Mysteriën uit (1787-1788).
Wij volgen wkp 66 tot op de zeedijk, de open constructie van massief hardhout dat hier staat is een uitkijk- en rustpunt.
Kuieren eerst even richting zee voor enkele mooie foto's.
Volgen daarna ongeveer 2,5 km zeedijk richting wkp 68 en wkp 70.
Halfweg zien we in de duinen al enkele bunkers liggen van de Atlantikwall.
Aan wkp 70 ter hoogte van tramhalte Raversijde steken we voorzichtig de tramsporen over.
Via trappen overbruggen wij de hoge duinenkam, de duinen staan hier vol met wilde rozen die weelderig bloeien.
Na een afdaling zitten we terug op de Duinenstraat en bereiken het openluchtmuseum Atlantikwall Raversyde.
Bezoek aan het museum is niet gratis, ticket kost 10 euro, is met audiogids.
Bezichtigen eerst de bescheiden woning van Prins Karel, deze woonde decennia lang hier, de ruimtes zijn ingericht alsof hij er nog woont.
Door frustratie en afkeer van de dynastie trok hij zich hier in alle rust terug als kunstschilder ‘Karel van Vlaanderen’.
Tot aan zijn dood bleef de prins zich verzetten tegen de afbraak van de bunkers, loopgraven en geschutstellingen uit beide wereldoorlogen op zijn Koninklijk domein, het huidige provinciedomein zou er nooit geweest zijn zonder de prins.
Het borstbeeld van Prins Karel staat in het park tegenover zijn woning.
Passeren het Groen Geruite Huis, een kunstwerk.
Wij maken een boeiend tochtje langs het gebied dat tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gebouwd, de militaire-Batterij Aachen.
De Duitse verdedigingsgordel de Atlantikwall kwam er onder de Tweede Wereldoorlog, was een uitbreiding met een veelvoud aan bunkers, observatieposten, verschillende munitieruimtes en geschutstellingen.
De bunkers zijn met open en ondergrondse gangen met elkaar verbonden.
Aan de hand van levensgrote poppen word het leven in de oorlog uitgebeeld, een 10 tal scènes zijn er te zien.
Wandelen daarna terug door het natuurpark richting uitgang, sluiten af met een drankje op het terras van Taverne-restaurant Walrave.
Tips / opmerkingen: niet bezocht, wie wil kan gratis een bezoek brengen aan het Opvangcentrum voor vogels en wilde dieren, gebouw ligt aan de parking.
Hier worden alle gekwetste, met olie besmeurde of zieke vogels verzorgt.
Voor openingsuren museum en tickets kun je beter eerst een kijkje nemen op hun website :
Meer over het leven van Prins Karel, hij speelde zijn rol van staatshoofd goed en wordt weleens beschouwd als de redder van de Belgische monarchie:
Meer info over de Duitse verdedigingslinie de Atlantikwall:
Wandeldatum: tijdens midweek vakantie aan zee, eerste week september, zonnig en warm.
Start / ligging: station van Zichem gelegen in de Ernest Claesstraat 84.
Parking: langs of achter het station.
Afstand: rondwandeling van 6,7 km.
Wandelwegen: straten, spoorwegbedding, veldweg en grindpaden.
Bewegwijzering: wandelknooppunten volgen van Wandelnetwerk De Merode.
De door ons af gewandelde wandelknooppunten zijn: 246 - 374 - 208 - 138 - 383 - 139 - 140 - 136 - 375 - 141 - 341 - 342 - 246.
Wandelbord: staat op pleintje langs huis 88 in de Ernest Claesstraat, deze wandeling is ook te downloaden:
Geschiedenis: Zichem is vandaag een dorp, maar in de 14de eeuw was het een vestingstad met scheepsvaart op de de Demer.
Met de komst van de lakenhandel groeide de nederzetting Zichem uit tot een bloeiende stad met vele handelsmogelijkheden en nieuwe gebouwen.
De gebouwen waren: een waterburcht, een begijnhof dat later werd omgevormd tot klooster, de Maagdentoren, een lakenhal, watermolens de Sint-Eustachiuskerk en een prachtig marktplein met eeuwenoude huizen.
Zichem behoorde van oudsher tot de voornaamste steden van het Hertogdom Brabant en was in handen van Oranje-Nassau (Nederlanders), de Oranjestad was regelmatig decor van oorlogen.
In de Tachtigjarige Oorlog was het grootste deel van het garnizoen van de Prins van Oranje samen met de dappere bevolking van Zichem niet opgewassen tegen de overmacht van het Spaanse leger, dit luidde in 1578 het eind van de welvaart in.
Zichem is ook de geboorteplaats van de bekendste schrijver van Vlaanderen Ernest Claes, de schrijver gebruikte het mooie Zichem dikwijls in zijn streekromans, waaronder zijn bestseller uit 1920, De Witte.
Wij beginnen de wandeling, na het oversteken van de Ernest Claesstraat gaan we even langs het spoor op.
Tussen knooppunt 374 en 138 volgen we de groene omgeving van de oude spoorwegbedding, is vandaag een fiets- en wandelpad.
Spoorwegbedding lijn 30 Scherpenheuvel-Zichem tussen Zichem was een aftakking van spoorlijn 35 Aarschot-Diest.
In 1974 reden de laatste passagierstreinen en werd het goederenverkeer stopgezet.
Langs de spoorwegbedding ligt nog steeds de oude spoorbrug over de Demer, het schilderwerk op de buitenkant van de brug verwijst naar het Boemelke.
De stoomtrein die de bedevaarders destijds van station Zichem naar Scherpenheuvel bracht werd in de volksmond het Boemelke genoemd omdat hij tergend traag vooruit ging.
Vanaf de brug hebben we links een prachtig uitzicht op de Demervallei en rechts uitzicht op de Maagdentoren, een donjon gebouwd in de 14de eeuw.
Hij is opgetrokken in ijzerzandsteen en deed in de middeleeuwen dienst als grenstoren van het Hertogdom Brabant.
De Maagdentoren werd in 1962 een beschermd monument, maar de tand des tijds had lelijk huisgehouden en een gedeelte stortte in.
Na restauratie is het terug een statige toren, het ingestorte gedeelte is ondertussen versterkt door een moderne gevel en is nu een uitkijktoren geworden.
Volgens velen schuilt achter de naam Maagdentoren het tragische verhaal van de dochter van de kasteelheer, die door haar vader in de toren werd opgesloten omdat zij weigerde te trouwen met de man die hij voor haar had uitgekozen.
In de omgeving van de toren staan grote infoborden over de rijke geschiedenis van Zichem.
Op het eind van de spoorwegbedding loopt de wandelroute over een deel van de Veststraat en nemen er links een voetpad met achter ons mooi uitzicht op Zichem.
Komen uit de Bredeveldstraat, hier liggen uitgestrekte weilanden.
Tussen wkp 383 en 140 zitten we terug op een deel van de spoorwegbedding.
Kunnen even links in de verte een glimp opvangen van de basiliek van Scherpenheuvel.
Het Cappellekensvoetpad met weids uitzicht op de velden brengt ons terug richting Zichem.
Een steigerde Spaanse ruiter prijkt op de rotonde van Steenweg N212, infobordje aanwezig.
Het standbeeld staat er ter herinnering van het moedige verzet van de inwoners van Zichem tegenover de Spaanjaarden.
Via Reyndersveldweg en Hamerstraat bereiken we het jaagpad langs de Demer.
Tussen wkp 141 en wkp 341 wandelen wij langs de Demer, op de andere oever ligt natuurgebied De Demerbroeken.
In het centrum van Zichem zijn heel wat bezienswaardigheden te zien.
De Sint-Eustachiuskerk dateert uit de 14de - 16de eeuw en is opgetrokken uit het typische bruine ijzerzandsteen uit de streek.
Voor de kerk staat het standbeeld van schrijver Ernest Claes met op zijn schouders De Witte het hoofdpersonage uit De Witte van Zichem.
Achter de kerk ligt het boomrijke marktplein met kiosk uit 1930.
Verschillende eeuwenoude stadswoningen en herbergen staan langs het marktplein, het voormalige tolhuis aan de Markt 2 is het oudste, dateert uit 1617, is beschermd als monument en werd in 1989 gerestaureerd.
Zoeken daarna terug de Demer op en sluiten terug op de wandelroute aan.
Aan de Demer staat de Watermolen van Zichem, die ook wel de naam ‘grote of nieuwe molen’ kreeg.
De watermolen van het type onderslagmolen fungeerde als korenmolen, werd in 1758 gebouwd maar het huidig molenhuis is van 1771, ondertussen al enkele malen grondig gerestaureerd.
Een grindpad loopt langs zaal De Hemmekes en vervolgens langs de uitlopers van natuurgebied Demerbroeken.
Hier ligt langs de Demer een authentieke, handgemaakte platboot uit de 19de eeuw, deze doet dienst als picknickplaats.
De platboten vervoerden onder meer hooi voor de koninklijke paarden vanuit Zichem naar Brussel.
Nog even wandelen en het station van Zichem is terug in zicht.
Tips / opmerkingen: niet zien staan, op het marktplein staat het 'Wittemonument', er staan zeven taferelen uit het Witte-verhaal afgebeeld.
Er is ook een interessante erfgoedwandeling uitgestippeld, de korte wandelroute van 3,2 km is gericht op gezinnen met kinderen.
Het betekent dat de kinderen om de paar honderd meter iets nieuws kunnen ontdekken, zo is voor de belevingselementen gebruik gemaakt van het aanwezige erfgoed of van bijvoorbeeld verwijzingen naar de avonturen van De Witte.
Niet bezocht de hoeve waar Ernest Claes opgroeide, adres Ernest Claesstraat 152 Zichem.
Huize Ernest Claes is sinds 1967 ingericht als museum, gaat over het leven op het platteland tijdens de late 19de en vroege 20ste eeuw.
Bovendien kom je er meer te weten over het werk van de schrijver die de Vlamingen heeft leren lezen.
Bezoekerscentrum van Natuurpunt bevindt zich in de schuur, hier komt men alles te weten over de Demerbroeken.
Het bezoekerscentrum is de ideale uitvalsbasis voor een wandeling door natuurgebied Demerbroeken, verschillende wandelroutes vertrekken achter de hoeve, wandelbord aanwezig.
Wandeldatum: dinsdag 15 augustus 2023, afwisselend zon- en wolken, geen neerslag.
Start / ligging: aan het Cultureel Centrum Ter Kommen, Europalaan 2 Hoeselt.
Parking: grote parking aan Ter Kommen.
Afstand: rondwandeling van 11,5 km.
Wandelwegen: straten en betonwegen , veld- en boswegen, oude trambedding en holle weg.
Bewegwijzering: groene zeshoekige bordjes met zwarte richtingspijl opgedrukt.
Wandelbord: aan de zijkant van de parking.
Wandelen via de Schepenenlaan richting centrum van Hoeselt.
Hier staat in de Dorpsstraat op het plein, een fraaie kiosk uit begin 20ste eeuw, deze bestaat uit een rieten dak gedragen door dikke plantaanstronken.
Achter de kiosk liggen de 18e-eeuwse gebouwen van kasteel Brouckmans, met name de woning met toren en het monumentale poortgebouw.
Links van het kasteel ligt het kloostercomplex met kapel van de Zusters van Voorzienigheid.
De kerk op het plein is de fraaie rood geschilderde Sint-Stephanuskerk met opvallende klokvormige torenspits.
Het is een classicistische zaalkerk uit 1770, in 1896 werd de kerk verlengd en tevens een nieuw koor gebouwd.
In 1931 werd de kerk vergroot met zijbeuken tot een driebeukig schip.
Aan de Dorpsstraat 49 staat de 17de eeuwse herenhoeve van het Kasteel van Bockrijck, herbergt zowel een Franse als Engelse tuin (privé, niet toegankelijk).
Op de hoek van de Dorpsstraat en de Hooilingenstraat bevindt zich een Lourdesgrot, gebouwd in 1941 als dank voor de houden terugkeer van alle Hoeseltse krijgsgevangenen na de achttien daagse veldtocht.
Honderd meter verder in de Hooilingenstraat volgen wij rechts een veldweg langs laag- en hoogstamboomgaarden, vooral perenplantages.
Daarna zitten we in Kruis één van de oudste Hoeseltse gehuchten en volgen een veldweg langs paardenweides met op het hoogste punt een prachtig uitzicht op Hellegat.
Hellegat is een natuurlijke zonk in de groene hellingen en deed ooit dienst als motorcross circuit het Hellegat.
Tot een halve eeuw geleden werd op Circuit het Hellegat regelmatig motorcrosswedstrijden georganiseerd.
Na een stevige daling bereiken we de Hellegatpoel, volgens lokale legendes niet zomaar een put in het landschap, maar wel de verbindingsweg voor duivels tussen Hel en Aarde.
Verderop zitten we tussen de fruitboomgaarden, appels en peren hangen te rijpen, bijna klaar voor de pluk.
Een bosweg loods ons door natuurgebied de Teugelenbeemd, bestaat uit houtkanten, populierenbos met ruigten.
De uitgestrekte glooiende akker die hier links ligt is deels omzoomt met haag.
Aan de T-splitsing hebben we rechts uitzicht op het dorpje Schalkhoven, volgen links een betonnen verkavelingsweg.
Voorbij een mooie holle weg zitten we boven op de Panisberg in Jacky's bos.
Jacky Comhair, bezieler van Jacky’s Bos heeft hier een wandelpad aangelegd.
Via het wandelpad bereiken wij de plaats waarop de bemanning van een neergestorte Amerikaanse B-17 bommenwerper worden herdacht.
De B-17 Flying Fortress werd tijdens WO II door een Duits jachtvliegtuig aangeschoten en 7 van de 10 bemanningsleden waren reeds uit het vliegtuig gesprongen.
De piloot, de co- piloot en de navigator verlieten als laatsten het vliegtuig, ze landden met hun parachute op diverse plaatsen in de omgeving.
Met de hulp van "het Verzet" werden de drie vliegeniers verborgen gehouden in een kuil in het bos waar nu dit Herdenkingsmonument staat.
Twee kastelen zijn de volgende bezienswaardigheden.
Het Kasteel van Hardelingen is eigenlijk een herenhuis aan Hardelingenstraat 5 te Sint-Huibrechts-Hern, is omringd door een Engelse tuin.
De hoeve van het domein werd in de 19e eeuw sterk verbouwd en in 1927 werd het gebouw nog uitgebreid met een torentje en een haakse vleugel.
Het Kasteel van Schalkhoven is van verre te zien, is gelegen aan Schalkhovenstraat tussen Schalkhoven en Sint-Huibrechts-Hern.
Werd in 1588 gebouwd als een herenhoeve en bestaat uit het eigenlijke kasteel, feitelijk een compact herenhuis geflankeerd door torentjes, en een U-vormige hoeve die zich achter het kasteel bevindt.
Het kasteel werd eind 18e eeuw nog aangepast in Lodewijk XVI-stijl, waarbij een strenge symmetrie werd doorgevoerd.
De hoeve heeft haar 17e-eeuwse kern goed bewaard, dit complex bevat schuren, stallingen en een woonhuis, er is in de 19e eeuw regelmatig aan verbouwd.
In Sint-Huibrechts-Hern nemen wij de oude trambedding van de tramlijn 496, is omgevormd tot fiets- en wandelpad.
Ter hoogte van een kapel is rechts de voormalige tramstatie te zien.
Op een infobord staat een oude afbeelding van de tramhalte eertijds, vlakbij lag er toen een Stoomzagerij.
Het Ganzenpad een groene boswegel die bestaat uit plankenpad en draaihekjes brengt ons na stevige klim naar hoger gelegen velden.
In de velden aan het kruispunt Hooilingenstraat en Hardelingenstraat staat de Kruislinde met prachtig vergezicht.
Dit was vroeger het ‘drielandenpunt’ tussen Hoeselt, Werm en Hardelingen, de grenssteen die hier staat dateert van 1683.
Aan de Kruislinde staat het wit geverfde kapelletje van ‘Christus op de koude steen’.
Vlakbij is een Troostplekje voorzien, de sculptuur is een metalen roos, wordt omringd door honderden stenen met de namen van de mensen op die herdacht worden, er is ook een gedicht op plaat gegraveerd.
Nog een bezienswaardigheid is te zien aan het plekje Twee Kruizen, het betonnen hoofd van ruim vier meter hoog is een kunstwerk genaamd #In concreto, ontworpen door Frits Jeuris uit Diepenbeek.
Het is tevens ook een uitkijkpunt, via trappen langs achter te beklimmen.
Langs de Bornekensweg en daarna wandelend over graspaden bereiken wij de Tulpenlaan, spoedig zitten wij terug in Hoeselt centrum.
Tips / opmerkingen: ook de Demervallei wandeling vertrekt aan het Cultureel Centrum Ter Kommen, rode zeshoekige bordjes met zwarte richtingspijl opgedrukt, rondwandeling van 8,2 km.
Deze wandeling is zeker een aanrader in de bloesemperiode.
Wandeldatum: zondag 13 augustus 2023, mooie wandeldag.
Start / ligging: aan het Bezoekerscentrum, in gehucht Overbroek, Kleinveldstraat 54 Gelinden (bruine wegwijzers volgen vanaf de Luikersteenweg).
Het gebied is gelegen in de vallei van de Herk, Overbroek-Egoven is een natuurgebied tussen Heers en Gelinden.
Parking: er is plaats voor enkele auto's links van het Bezoekerscentrum, anders langs de straat.
Afstand: rondwandeling van 5,4 km, inbegrepen heen-en terug 2 x 150 meter tot aan de begrazingszone van het Land van Zuyl.
Wandelwegen: straat, gras- en bospaden, fietspad, betonweg door veld.
Bewegwijzering: oranje bolletjes.
Wandelbord: aanwezig, op de parking.
Rechts aan de parking liggen allerlei soorten gesteenten, Gelinden is bekend omwille zijn mergelgroeve.
De kalkmergel van Gelinden is ongeveer 58 miljoen jaar geleden afgezet in een vermenging van zout zeewater met zoet rivierwater, ideaal voor het fossiliseren van zee- en landplanten.
De groeve van Overbroek is een geologische vindplaats van wereldbelang, omwille van uitzonderlijk goed bewaarde fossiele.
Deze paleontologisch site heeft uitzonderlijke wetenschappelijke waarde, omdat ze een belangrijke biologische schakel vertegenwoordigen tussen de flora uit het Krijttijdperk en deze uit het oudste Tertiair - is een geologisch tijdperk dat volgt op de Krijttijd.
Binnen in het Bezoekerscentrum / Natuurhuis Haspengouw uitgebaat door Natuurpunt Aulenteer is er een permanente tentoonstelling te zien over 'Mergels van Gelinden'.
Hier ligt op tafels allerlei soorten gesteente, afkomstig uit de Mergels van Overbroek en uit de Haspengouwse gronden.
Een unieke waardevolle collectie fossielen is tentoongesteld in vitrinekasten.
De wandeling, volgen ongeveer honderd meter de Kleinveldstraat en gaan rechtsaf.
Wandelen langs de rand van voormalige voetbalvelden en bereiken zo natuurgebied Overbroek, deels natuurreservaat.
Dit is een natuurparel die door Natuurpunt Aulenteer wordt beheerd.
Hier aan de rand van de Herkvallei liggen natte valleigronden, ze bestaan uit een zone die onderhevig is aan mineraalrijke kwel.
Het gebied bestaat hoofdzakelijk uit natte hooilanden, riet- en zeggeveld.
Wandelen richting de vallei, verlaten even de wandelroute en volgen de wegwijzer met Land van Zuyl op.
Stappen langs de oever van de Herk, het kabbelend beekje zoekt zich hier een weg door de vallei.
We gaan tot aan het hekje van de begrazingszone.
Voor ons ligt het Land van Zuyl, bestaat uit de kalkgraslanden.
Deze zijn ontstaan door alkalische veen in de grond, is een zeldzaamheid in Vlaanderen.
De mergel zit hier niet diep onder het oppervlak en de kwel zorgt voor een vermenging van de mergel met het veen.
Het gebied herbergt kalk-minnende planten zoals moeslook, pinksterbloem, kattendoorn, wilde narcis, rapunzelklokjes, gulden sleutelbloem en verschillende soorten wilde orchideeën.
Zeldzame planten die hier te vinden zijn: naakte lathyrus en hokjespeul.
Land van Zuyl is erfgoedlandschap en Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Bossen en kalkgraslanden van Haspengouw'.
De Herkvallei boetseert hier duidelijk het landschap, de valleihelling is hier ongeveer 40 meter hoog en bestaat deels uit schrale kalkgraslanden afgewisseld met bos.
Keren op ons stappen terug en vervolgen de wandeling door het vochtige Vechthanenbosje tot aan de Overbroekstraat ter hoogte van een vijver of wachtbekken, linksaf.
Honderd meter verder hangt links een grote spandoek met de foto van de mergelgroeve op.
De mergelwand ligt hier achter de huizen, het gebied is niet toegankelijk.
Vanachter het afgesloten groene hekwerk is de mergelwand van verre te zien, is met de telelens iets dichterbij te halen.
De eerste vermelding van de mergelkuil te Overbroek dateert al van 1612.
Eertijds werden hier over een lengte van 300 meter drie groeven uitgebaat.
De witte mergel werd door de landbouwers destijds gebruikt als bodemverbeteraar.
Bij de opkomst van de kunstmeststoffen na de Tweede Wereldoorlog stopte men met de ontginning in een groeve.
Wij nemen aan de ander kant van de Overbroekstraat de bosweg en stappen langs de oever van de Herk die hier Molenbeek wordt genoemd.
Het natte bosgebied bestaat vooral uit populierenbos, ruigten en wilgenstruweel.
Verderop zitten we in natuurreservaat Egoven, heeft de naam van het nabijgelegen gehucht.
Wij volgen graspaden door de beemd van Egoven, hier staan planten die van een natte omgeving houden.
In de beemd staan onder andere koninginnekruid, dotterbloem, valeriaan en moerasooievaarsbek.
Infobordjes langs de wandelweg met leesvoer over beken, dood hout, de beemd, wilgen, takkenwal en knotbomen.
Midden in de beemd ligt ook een kleine poel, er zal wel leven in zitten ook al is er geen kikkergekwaak te horen.
Langs de oevers van de Grondelingenbeek verlaten we natuurreservaat Egoven.
Volgen een breed plankenpad langs de rand van weilanden.
De wandeling wordt daarna iets minder interessant, gaan op het fietspad langs de Bovelingenstraat en bereiken na 800 meter de Overbrouckerweg.
Dit is een betonweg die hier door open veld loopt, zien enkele laagstamboomgaarden afgewisseld met aardappelen en granen velden.
Wij winnen hoogte, er zijn prachtige vergezichten te zien op het glooiende Haspengouws landschap.
Het laatste deel van de betonweg is een holle weg, redelijk steile daling.
Komen uit op de Overbroekstraat en wandelen terug richting Bezoekerscentrum, hier sluiten wij af met een lekkere trappist.
Na een babbel met de man achter de toog, heeft hij gevraagd om reclame te maken over het ruim assortiment trappisten bieren die hier zijn te verkrijgen, ze hebben er alle trappistensoorten die er zijn.
Tips / opmerkingen: de bottenwandeling is een aanrader in het vroege voorjaar als de wilde narcissen er staan, dan is er een geel tapijt te zien van bloeiende narcissen in het Land van Zuyl (bewegwijzering groene rechthoekjes - 3 km).
Bezoekerscentrum-Natuurhuis Haspengauw is van februari tot en met augustus geopend op elke tweede en laatste zondag van de maand tussen 13.00u en 17.00u.
Een bezoek aan de mergelwand van dichtbij dat kan op 1 mei, Natuurpunt Aulenteer organiseert dan hun jaarlijkse Mergeldag.
Wie door het jaar de mergelwand wil bezoeken onder begeleiding kan een afspraak maken via: info@aulenteernatuurpunt.be.
Start / ligging: aan Kasteel Litzberg, Hoeveweg 145 in Lanklaar, deelgemeente van Dilsen-Stokkem.
Binnen de fusiegemeente Dilsen-Stokkem is Lanklaar de meest zuidelijke deelgemeente.
Het is een bosrijke gemeente waarvan 60 procent van de oppervlakte bestaat uit natuurgebieden en bossen.
Afstand: rondwandeling van 3,2 km.
Wandelwegen: boswegen.
Bewegwijzering: groene rechthoekjes.
Wandelbord: aan de zijkant waar het fiets- en wandelpad begint.
Het Lanklaarderbos maakt deel uit van het grotere project Terhills (de vorige benaming was Connecterra) en is gelegen in het Nationaal Park Hoge Kempen.
Het Lanklaarderbos is ongeveer 100 ha groot en bestaat vooral uit naaldbomen.
Vroeger maakte het Lanklaarderbos deel uit van het bebost gebied ‘Bois de Stockem’.
Het bos werd rond 1850 geheel ontbost en vormde toen de Lanklaerheide, een uitgestrekt heidegebied.
Met de komst van de koolmijnen werd in de 19e eeuw het gebied kunstmatig bebost met naaldhout en meer specifiek de grove den.
Wij starten de korte boswandeling, volgen ongeveer tweehonderd meter het wandelpad langs het fietspad en slaan dan rechtsaf de Lanklaarse bossen in.
Hier is het meteen klimmen en dalen over enkele hellingen, de steilrand van het Kempens Plateau ligt hier in de buurt, maar we krijgen hem niet te zien.
Deze steilrand is ongeveer 300.000 jaar geleden ontstaan, is een ophoging van grind en keien afkomstig van de Maas.
Destijds in de ijstijden was de Maas een kilometers brede gletsjerrivier, met een enorme stroomkracht werd miljoenen tonnen puinsteen meegesleurt tot hier.
Door erosie zijn hier keien en grind weggerold en is er korte holle (bos)weg ontstaan.
Opgelet voor valpartijen, de volgende stevige daling is bezaaid met losse stenen en puin.
Verderop wandelen we langs de hoge afsluitingsdraad van het bosreservaat waar men berken en zomereiken heeft aangeplant.
Het gebied is hier afgesloten om te kijken hoe de bossen evolueren als de mens niet tussenkomt.
Dieper in het bos liggen enkele weekendhuisjes, voor wie rustig wil wonen, eentje is te koop.
Ook een open ruimte wordt gepasseerd, een weggekapt bos onder de hoogspanningsmasten, hier groeit sporadisch terug heide.
Terug uit het bos aan de Hoeveweg ligt de Bressedreef.
Wij nemen nog even een kijkje aan de Kasteelhoeve, deze is via de mooie gekasseide Mechelse dreef te bereiken.
Het Château de Litzberg was eigenlijk een villa, gebouwd in 1868 maar is tijdens WO II volledig vernield en afgebroken.
Wat wel bewaard bleef was de aanpalende Kasteelhoeve Litzberg.
Deze kasteelhoeve werd in 1987 sterk gerenoveerd en getransformeerd naar 'Hostellerie La Feuille d'Or.
Een ander deel van de gebouwen zijn verbouwd tot restaurant en feestzaal onder de naam Château De Litzberg.
De fraaie vierkantshoeve heeft een mooi binnenplein met groot terras en een prachtige tuin.
Tips / opmerkingen: deze korte boswandeling is afgeraden voor mensen die slecht ter been zijn.
Het is ook opletten voor snelle mountainbikers, deel van het wandelpad is ook MTB routes.
Wandel datum: zaterdag 15 juli 2023, korte schaduwrijke boswandeling, ideaal bij 28°.
Parking: parkeerterrein tegenover de hoofdingang van het onthaalcentrum de Hoge Rielen.
Afstand: rondwandeling van 8 km.
Wandelwegen: verharde en onverharde bos- en zandwegen.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende wandelknooppunten (wkp) van wandelnetwerk Antwerpse Kempen.
De door ons afgewandelde wkp: start aan wkp 38 - 39 - 8 - 87 - 90 - 48 - 91 - 9 - 47 - 38.
Wandelbord: is niet aanwezig, wandeling is te downloaden:
De Hoge Rielen was ooit militair domein, is vandaag het eigendom van de Vlaamse gemeenschap.
In dit natuurgebied van 230 ha vind men onder dezelfde naam een van de grootste jeugdverblijfcentra van het land.
Aan de Hoge Rielen zoeken we ter hoogte van de toegangspoort aan de rotonde het eerste wkp 38 op.
Volgen de Molenstraat die na het oversteken van de Grote Calie overgaat in Kaliebaan.
Rechts ligt de Kazerne van Tielen, de thuisbasis van het Derde bataljon Parachutisten Tielen.
Zo lijkt er op het eerste gezicht weinig activiteiten plaats te vinden.
Over het voortbestaan van de kazerne in Tielen bestond vele jaren onzekerheid, maar ze blijft voorlopig behouden.
De kazerne kreeg in 1982 de naam "KWARTIER KAPITEIN PIERRE GAILLY", naar de bekende officier die gedood werd te Chatkol in Korea op 20 maart 1953.
Voorbij het militair terrein nemen wij het Gaillypad en zitten wij spoedig in de pure natuur.
Afwisselend zien we beemden en graslanden die al dan niet als hooiland gebruikt wordt.
Links en rechts staan nog oude verbodsborden met militair domein verboden toegang op, zijn niet meer van toepassing.
Verderop gaan we langs de oever van de Grote Calie en bereiken deelgebied De Balderij in de Calievallei.
De vallei was eeuwenlang een open landschap met beemden, maar naar WOII was het gebruik van beemden economisch niet langer interessant, zo evolueerden de beemden langzaam tot bos.
De Calievallei ligt in het stroomgebied van de Grote- en Kleine Caliebeek, is een van de grootste (laag) veengebieden van de provincie Antwerpen.
Wandelen er door het prachtige vijvergebied, in de jaren 1960- 1970 zijn hier visvijvers aangelegd in functie van recreatieve visvangst.
Een deel van de vijvers zijn oude turfputten, in de 19de eeuw was het een belangrijk turfwinning en ijzererts ontginningsgebied.
Het erg laag gelegen beekdal staat onder invloed van toestromend ijzerrijk grondwater en is een waardevolle natuur- en kwelgebied.
De Calievallei is Europees beschermd en is belangrijk voor veel dieren- en plantensoorten, vooral water- en moerasvogels voelen zich hier thuis.
De beheerder is het Agentschap voor Natuur en Bos, ze hebben er talrijke natuurherstelwerken uitgevoerd.
Zo is er voor wandelaars voorlopig een korte omleiding voorzien aan de vijvers wegens werken aan de dijken.
De dijken worden er afgegraven tot zachte hellende oevers.
Door de oeverzones natuurvriendelijk in te richten ontwikkeld er zich een gevarieerde oevervegetaties: riet, zegge, lisdodde, gele lis, grote kattenstaart, enz....
In de nabije toekomst komen er meer bruggetjes en plankenpaden in het natuurgebied waardoor er extra wandelmogelijkheden komen.
In het najaar komt er ook een vogelkijkhut en uitkijktoren aan de vijvers.
Verderop loods een zandweg ons door het aansluitende deelgebied Volkers dat bestaat uit ondoordringbare broekbossen, wilgenstruwelen en ruigtes.
Voorbij Volkers volgen we een betonweg door landbouwgebied Kleine Winkel en hebben enkele vergezichten op de omgeving.
Via veldwegen bereiken we het Rielenbroek ook wel Rielens Gebroeckt genoemd, dit natuurgebied maakt ook deel uit van de Calievallei.
Het Rielenbroek bestaat uit houtkanten en moerasbossen afgewisseld met poelen waarvan sommige zelfs drijfzand bevatten.
Dieper in het moerasbos volgen we het plankenpad door het elzenbroekbos.
Uit het bos steken wij de Roeikensloop over is een beekje op de overgang van het Rielenbroek en de akkerlanden van Roeyken.
Via een betonnen fiets- en wandelpad door Roeyken wandelen we terug richting Hoge Rielen.
Tips / opmerkingen: opgelet in regenperiodes zijn hier hoge schoenen of laarzen sterk aangeraden.
Wat is veen en het verschil van laagveen en hoogveen:
Wandeldatum: tijdens mijn korte vakantie in Kasterlee in de Pinksterweek 2023, zonnige week.
Start / ligging: aan Brasserie Corsendonks Hof, Corsendonk 2 Oud-Turnhout.
Parking: tegenover de brasserie.
Afstand: rondwandeling 7 km.
Wandelwegen: dreven, zand- en veldwegen.
Bewegwijzering: we volgen de verschillende wandelknooppunten (wkp) van wandelnetwerk Antwerpse Kempen.
De door ons afgewandelde wkp: start aan wkp 83 naar 84 - 85 - 30 - 86 - 87 - 88 - 86 -31 - 83.
Wandelbord: niet aanwezig, wandelroute is te downloaden:
Startplaats is het stijlvolle Corsendonks Hof, de brasserie opende haar deuren in 1983 en heeft dus niks te maken met de iets verderop liggende priorij.
De naam is ontleend aan de rustige landelijke omgeving van het grondgebied Corsendonk.
Het sfeervolle interieur bevat ornamenten uit oude kastelen en kerken (was niet open wegens sluitingsdag).
Na ongeveer 500 meter wandelen bereiken wij de historische site, Priorij van Corsendonk.
Geschiedenis: de Priorij van Corsendonk heeft een indrukwekkende en veelbewogen geschiedenis die begint in de veertiende eeuw.
In 1395 werd de priorij van Corsendonk, met twaalf reguliere kanunniken van Sint- Augustinus, gesticht op gronden van Maria van Brabant dochter van hertog Jan III van Brabant.
De gebouwen die er vandaag nog terug te vinden zijn gaan terug tot de eerste helft van de 16de eeuw en de 17de eeuw en zijn gelegen binnen een omwald domein.
In de loop van de 19de eeuw moest de priorij plaats maken voor het zogenaamde ‘Hof Corsendonck’, een kasteel in neoclassicistische stijl met park.
De priorijgebouwen werden sterk aangepast en verbouwd en ook de kloostertuin kreeg een nieuw gezicht.
In 1968 koopt de ondernemer Fernand Nédée de priorij en begint aan de restauratie.
De nieuwe eigenaar wilde het overgebleven vervallen kloostercomplex ( de kerk en oostvleugel waren ondertussen al verdwenen) op de juiste manier restaureren en zo Corsendonk opnieuw tot leven brengen, wat is gelukt.
De gebouwen van de priorij zijn sinds 1971 beschermd en sinds 1975 is er een conferentiecentrum in ondergebracht, later werd er een hotel aan toegevoegd.
Passeren eerst het poortgebouw met Vrouwenhuis en aanpalend Kinderhuis gelegen aan de geordende kloostertuin.
Volgens jaarankers gebouwd in 1631 in traditionele bak- en zandsteenstijl.
Binnen de omheiningsmuur ligt het hoofdgebouw, L-vormig kloostergebouw met korte westvleugel en langgerekte noordvleugel, gebouwd in laatgotische en traditionele bak- en zandsteenstijl.
Gevestigd in de noordvleugel: monumentale kapittelzaal met opvallende spitsboogvensters die voorzien zijn van glas in lood en de geheel intact gebleven kelderruimte met prachtige gotische keldergewelven.
De noordvleugel is tegenwoordig restaurant en feestzaal, jammer maar helaas het interieur niet kunnen bezoeken, er was een privéfeestje bezig, niet toegankelijk voor niet uitgenodigde, is wel te begrijpen.
In de schaduw van de noordvleugel ligt het fraaie Gastenhuis, dat vroeger dienst deed als verblijfplaats voor reizigers die bij valavond nog geen verblijfplaats hadden gevonden.
Verderop staan verspreid over het domein van circa 8 ha ook enkele nieuwere gebouwen, waarschijnlijk zijn dit de hotelkamers.
Bij het verlaten van het domein aan de mooie beukendreef met walgracht bevindt zich nog het gerestaureerde Lekenhuis.
Er tegenover ligt een appelplantages van 16 hectare groot van fruitbedrijf Corso bvba.
Wij wandelen rechtdoor, maar wie wil kan hier de wegwijzer volgen naar de ongeveer 200 meter verderop liggende Corso selfservice shop voor aankoop van appels of fruitsap.
Wij volgen de dreef tot aan wkp 85, hier stroomt de Wamp door het landschap.
De Wamp vormt hier de grens tussen Oud-Turnhout en Retie en is een zijrivier van de Kleine Nete in het stroomgebied van de Schelde.
Tussen de wkp 30 en 86 gaan we via dreven en veldwegen door agrarische gebied dat bestaat uit akker- en weilanden.
Daarna volgen we de zandwegen langs en door het Pidpa - bos, het domein van drinkwatermaatschappij Pidpa dat sinds 2018 werd opengesteld.
Onderweg krijgen wij in de verte een uitzicht op het oude gehucht Kinschot, bestaat uit verschillende woonstalhuizen en hoeves.
Via een brede mulle zandweg gaat de wandelroute terug richting Corsendonk.
Op het eind van de wandeling passeren we nog het vroegere molenhuis van de verdwenen Molen van Corsendonck.
De houten korenwindmolen die hier ooit stond werd in 1846 verplaatst naar Schoonbroek, werd er in 1932 afgebroken.
Het molenhuis uit de 19de eeuw was een tijdje een hoeve en dient heden enkel als woonfunctie, bestaat uit woonstalhuis, bakhuisje, dwarsschuur en stalletje.
Tips / opmerkingen: een deel van het Pidpa-bos was tijdelijk afgesloten wegens onderhoudswerken.
Goed om te weten: ooit stond op het domein ook een brouwerij en mouterij waar het succesvolle Corsendonk bier werd gebrouwen.
Ten gevolge van de Franse Revolutie in 1784 werd de priorij en brouwerij gesloten.
Pas vanaf 1906 werd het brouwen terug hervat in de Priorij Corsendonk door brouwerij Keermaekers onder de naam Patersbier, de productie gebeurt tegenwoordig in brouwerij Bocq in Namen.
Wandeldatum: tijdens mijn korte vakantie in Kasterlee in de Pinksterweek 2023, zonnige week
Kasterlee ligt halfweg tussen Geel en Turnhout, is de toeristische groene parel in de Antwerpse Kempen, wordt gedomineerd door naaldbossen, vennen, heidevelden en zandduinen.
Parking: aan de Waaiberg.
Afstand: rondwandeling van 8,3 km.
Wandelwegen: straten in het centrum en onverharde wegen in de Netevallei.
Bewegwijzering: wij volgen de verschillende wandelknooppunten (wkp) van wandelnetwerk Antwerpse Kempen.
De door ons afgewandelde wkp: vanaf de parking richting - 3 - 72 - 20 - 70 - 71 - 69 - 68 - 63 - 62 - 6 - 5 - 64 - 2 - 1 - 3.
Wandelbord: aan de parking.
Aan de achterkant van de parking loopt een bospad richting knooppunt 3.
Hier staat aan de Waaiberg de in 2020 gerestaureerde Keesesmolen, is wettelijk beschermd als cultuurhistorisch monument.
De windmolen opgericht rond 1650 kwam na verschillende omzwervingen op zijn huidige locatie terecht en is sinds 2011 eigendom van de gemeente Kasterlee.
De terug maalvaardig gemaakte windmolen is een typisch Kempense standaard- of staakmolen met een open voet.
Aan de voet van de molen ligt op een omhaagd terrein het Heemerf.
Het is een klein openluchtmuseum met gebouwen in bouwstijl en leefwijze van de Kempenaar einde van de 19de en begin 20ste eeuw.
Er staat een langgevelhoeve, langschuur, bakhuis, biehal en karkot (erf was spijtig genoeg afgesloten).
Wandelen richting gehucht Houtum en passeren er de Watermolen van Houtem, gelegen op een eilandje aan de rivier Kleine Nete.
De Oudste vermelding van een molen gaat terug tot 1248 als banmolen die in het bezit kwam van de abdij van Tongerlo, na verwoesting in 1583 herbouwd in 1593.
Molen en sluis verbouwd in 1921, onder meer het oorspronkelijke houten waterrad vervangen door een metalen, restauratie na de Tweede Wereldoorlog en molen stilgelegd in 1956.
Onderslagmolen met bijhorende molengebouw zijn grondig gerestaureerd en uitgebreid ten behoeve van de horecafunctie, is tegenwoordig hotel-restaurant.
Via een onverharde zijweg aan de Hinnekensbergen bereiken wij de Kleine Nete.
De Kleine Nete ontspringt in het Reties Goor en maakt met zijn zijrivieren deel uit van het Scheldebekken.
Vervolgens stroomt ze door de Kempen tot Lier, waar ze samenvloeit met de Grote Nete en de Beneden Nete vormt.
Het water van de Kleine Nete is een van de meest natuurlijke rivieren in Vlaanderen met een goede waterkwaliteit ondanks de typische bruine kleur.
Hier in het stroomgebied van de Kleine Nete vindt men een dertig vissoorten zoals blankvoorn, baars, meerval, paling, karper, snoekbaars en riviergrondel.
Maar er zitten ook uiterst zeldzame soorten zoals de kleine modderkruiper en rivierdonderpad.
Er staan twee infoborden aan de oever: 1-over de werking van de vistrap, 2-over de vissoorten in de Nete.
Er is hier in de omgeving van de stuw een vistrap aangelegd, om het visbestand op peil te houden moeten de vissen stroomopwaarts kunnen zwemmen, op zoek naar paaiplaatsen.
Over de brug ligt de Stuw van Kasterlee, de stuw met twee kleppen dient om overstromingen stroomopwaarts te verminderen en een regeling van het waterpeil te verkrijgen.
Beginnen aan het traject langs de oevers van het water.
Het is een zonnige dag en dan wordt er gekajakt op de Nete, regelmatig komen we kajakkers tegen.
Een boer legde ooit een bruggetje over de Kleine Nete om zo aan de overkant te geraken, 'Mil' noemde men die landbouwer, vandaar de naam Millekesbrug.
Dit bruggetje was voor meerdere mensen interessant en na verloop van jaren werd het wandelbruggetje door de gemeente Kasterlee opgewaardeerd.
Sindsdien is het bruggetje een idyllische plek over de Kleine Nete, steken het brugje over en wandelen op de andere oever.
Links tussen de bomen krijgen we in de weilanden de watertoren van Kasterlee te zien.
Tussen wkp 68 en 63 verkennen wij de Netevallei met uitzicht op gras- en akkerlanden en deels langs de bosrand van een privébos.
Op de akkergronden staan pas geplante of gezaaide gewassen, men moet al een planten- of gewassen kenner zijn om te weten wat er staat.
Maar misschien is er ook een pompoenveld te zien, Kasterlee staat bekend als Pompoendorp.
Steken terug de Nete over via de betonnen Terlobrug en volgen de Desselsebaan tot aan wkp 62.
Tussen wkp 62 en wkp 64, een zanderige veldweg langs landbouwgronden van gehucht Oosteneind, passeren een staakkapel.
Op het volgende kruispunt staat rechts geflankeerd door twee linden de bakstenen Sint-Rochuskapel.
De eerste kapel werd in 1762 gebouwd, na afbraak - tweede kapel midden 19de eeuw, is door ongeval verwoest in 1982 en herbouwd in 1983.
Sint-Rochus is de patroonheilige die aanroepen wordt in tijden van besmettelijke ziekten.
Wandelen langs de weg Houtum en Netestraat en komen terug uit op de Waaiberg en parking.
Tips / opmerkingen: Heemerf de Waaiberg is elke tweede zondag van de maand open te bezoeken van 14 tot 17 uur, toegang is gratis.
Vlakbij zijn er talrijke wandelmogelijkheden op het domein van de slapende reus dat bestaat uit de Kabouterberg, Zwarte Berg en Hoge Mouw.
In het glooiende landschap van de Kempense Heuvelrug ligt de reus te slapen, een gigantische sculptuur van designer Gijs Van Vaerenbergh (niet bezocht).
Foto 16, standbeeld van de pompoen staat op de Markt van Kasterlee.
Wandeldatum: tijdens mijn korte vakantie in Kasterlee in de Pinksterweek 2023, zonnige week.
Met de rug naar de kerk wandelen we aan de parking de trappen af naar de lager gelegen perenplantages, linksaf graspad volgen.
Ondertussen is de bloeitijd van de peer al een maand voorbij en is het vruchtbeginsel ontwikkeld tot kleine peervormige vruchtje.
Met rechts appel- en perenplantages en links mooi uitzicht op Jesseren maken we een ommetje langs de achterkant van de huizen en komen uit op de Jesserenstraat.
Passeren enkele hoeves en gaan linksaf de Rekstraat in, was vroeger een veldweg is nu een betonnen verkavelingsweg.
De betonweg loopt hier door de velden, afwisselend wandelen we langs fruitplantages en akkerland.
Lichtjes stijgend winnen wij hoogte en zijn er prachtige vergezichten te zien op het glooiend landschap.
Op een bepaald moment is in de verte zelfs een schim van de Basiliek van Tongeren waar te nemen.
Passeren Wijndomein Cuvelier, een kleine wijngaard, hier is de Chardonnay druiveras aangeplant.
Het is een vroegrijpe druif die resistent is tegen kou en tegen warmte, levert een droge witte Chardonnay wijn op.
Verderop verkennen we het natuurgebied Het Waerdeveld.
Schapen zorgen hier voor begrazing in het heuvelachtig gebied, dat bestaat uit hoogstamboomgaard en enkele ruigere percelen waardevolle graslanden.
Er is hier door Natuurpunt een natuurbeheerplan opgesteld om de graslanden te herstellen.
Om deze doelstelling te bereiken en een soortenrijk en een structuurrijk grasland te bekomen zal een maaibeheer zonder enige bemesting of andere bewerking toegepast worden.
Via draaipoortjes verlaten we het natuurgebiedje en nemen een veldweg richting Fruitbedrijf Wilderhof.
Het fruitbedrijf kweek hier op grote schaal klein-fruit onder kassen- en folietunnels.
Klein-fruit is de verzamelnaam voor vruchten die groeien aan struiken, hier teelt men aardbeien, bramen, frambozen, stekel- en blauwe bessen.
Nemen aan de achterkant van het fruitbedrijf een veldweg die loopt langs de schilderachtige groene valleitjes van de Bollenbeek en de Marmolbeek.
Komen daarna uit in het plaatsje Haren, hier staat aan de Singelstraat de Sint-Pieterskerk.
Van het charmant kerkje valt niet veel te zien, staat volledig in de steigers voor restauratie.
Het eenbeukig kerkje met gotische schip is uit de 15de eeuw, rust op een romaanse onderbouw, is laatste kwart van de 18de eeuw volledig heropgebouwd in baksteen met voorgevel in mergelstenen speklagen.
Voorbij de Singelstraat zitten we op onverharde paden, wandelen langs hagen, houtkanten, populierenbosjes en ruigtes.
Via trappen bereiken we de oude spoorbedding van spoorlijn 23, tracé Drieslinter -Tongeren, omgevormd tot toeristisch wandel- en fietspad.
Hier ligt rechts een uitkijkplatform met weids uitzicht op Natuurgebied de Herkwinning.
De Herkwinning is een oude vierkanthoeve aan de rand van het natuurgebied , gaf haar naam aan het natuurgebied, hoeve niet gezien.
Het lagere gelegen dal bestaat vooral uit waterrijke weilanden, zogenaamde beemden met poelen.
Tegen de wand hangen verschillende infopanelen: over de flora en fauna in het gebied en info over de geschiedenis van spoorlijn 23.
De spoorbedding waarvan de berm nogal weelderig is begroeid brengt ons terug richting Jesseren, passeren eerst het goederenstation.
Het goederenstation bediende de stroopfabriek "Grande Siroperie Limbourgeoise" die aan het stationsplein gevestigd was, de fabriek werd in 1999 afgebroken.
Het voormalig station van Jesseren is gebouwd in 1891, na de sluiting van de spoorlijn in 1957 werd het gebouw verkocht en ingericht als een café, tegenwoordig is het een woning.
Op de achtergrond zien we de gekanteelde toren van een ruime villa, in eclectische stijl gebouwd, gedeeltelijk omringd door een ommuurd parkje.
De villa die in de volksmond ook het Kasteel van Jesseren wordt genoemd is gebouwd in 1890 door burggraaf Vincent de Kerckhove de Varent, toenmalige eigenaar van de stroopfabriek "Grande siroperie Limbourgeoise".
Via de Weg Gors - Opleeuw bereiken we terug de Jesserenstraat.
Aan de Jesserenstraat 83 ligt Hoeve Martin, is aanduiding alsbeschermd dorpsgezicht.
De vierkanthoeve is een semi-gesloten hoevecomplex met een woonhuis en poortvleugel uit de eerste helft van de 18de eeuw.
Een 17de-eeuwse schuur en een stalvleugel die in de kern opklimt tot de eerste helft van de 18de eeuw.
Aansluitend ten noorden van de hoeve ligt achter een meidoornhaag de notelaarboomgaard voor eigen consumptie.
Wandelen richting kerk, de huidige Heilige-Kruisverheffingskerk van Jesseren werd tussen 1720-1723 gebouwd, waarvan het middenschip en het koor nog bestaan.
In 1852 werd het westwerk met voorstaande toren gebouwd, en in 1937-1938 werd de kerk uitgebreid met zijbeuken en een linker zijkoor en werd ook de toren geflankeerd door zijkapellen.
Zowel boven het portaal als in de westgevels van de zijkapellen bevinden zich nissen waarin een heiligenbeeld is geplaatst.
Tips / opmerkingen: aan het wandelbord vertrekt nog een tweede wandeling van 12,5 km, gaat richting nabijgelegen kerkdorpje Piringen - gele rechthoekjes volgen.
Meer info over de geschiedenis van het Fruitspoor of spoorlijn 23:
Foto 12 hieronder, de Sint-Pieterskerk van Haren, foto - rechterkant in steigers / foto -linkerkant uit mijn archief.
Wandeldatum: zaterdag 13 mei 2023, zonnige dag, wandeling gemaakt met broer Johan.
