Zaterdag en zondag was er het traditioneel Kite festival te Oostende, vliegers in alle formaten en kleuren hingen er te wiegen op de wind. Inktvissen, beertjes, de Simpsons, vliegende tapijten en zoveel meer vonden het goed om daar in de lucht ons oog te verblijden. Ik herinner mij nog dat wij als kinderen zelf vliegers maakten uit grauw papier en dan als die ginds hoog in de lucht hingen papieren berichtjes naartoe stuurden. Gisteren werden zakken met snoep naar boven gezonden en toen ze op een zekere hoogte kwamen gingen die open en konden de kinderen die snoep op het strand rapen. Zo zie je dat behalve zoveel dingen ook het vliegeren is veranderd. Welk kind wil nu nog zelf een vlieger maken. De talloze winkels langs de dijk verkopen er in alle kleuren en soorten en wij ouders en grootouders in onze ligzetel op het strand wij denken met melancholie terug aan onze tijd.
Ik stel zo dikwijls vast bij mij omringende mensen dat zij vrienden hebben die allemaal van rond hun ouderdom zijn. Terugdenkend aan de laatste week stelde ik vast dat wij die week tweemaal bezoek hadden van kennissen, de eersten waren 10 jaar jonger, de laatsten waren dan 11/12 jaar ouder. Het is soms wel moeilijk om je dan met die mensen te kunnen onderhouden want hun interesses liggen wel een heel stuk uit elkaar van de onze. Wij hebben er ons klaarblijkelijk goed doorgeslagen want beide koppels, de jongere zowel als de ouderen waren tevreden toen ze vertrokken. Misschien is het goed in sommige gevallen om alleen te luisteren en slechts sporadisch tussen te komen. Luisteren is dikwijls nog beter dan te spreken.
Een vriend vroeg mij of ik niet wilde meegaan naar Media Markt een nieuwe winkel van allerhande electronica en huishoudtoestellen te Oostende . Samen hebben wij toen een televisie gekocht voor hem en vandaag ging ik mee helpen om die TV te installeren. Wanneer ik denk aan de eerste TV die ik kocht en het toestel dat ik vandaag dus zag dan zijn er nogal wat verschillen. Met automatisch zoeken zet de TV, een heel plat scherm, direct alle te ontvangen zenders op een rijtje. Voor sommige zenders moeten de namen nog wel veranderd worden en je kan dus alle zenders ook een ander nummer geven zoals je zelf wenst met klikken en slepen. Nog zoiets de vroegere TV's waren van die zware plompe bakken terwijl ik eerlijk gezegd niet weet waar nu al die electronica zit opgeborgen. Het te regelen toestel was nu maar een van 51 cm maar als je dan in de winkel rondkijkt dan zitten wij bijna in de cinema met zo'n schermen, sommige hangen ook wel aan de muur. Alleen de zenders zelf kunnen niet volgen geloof ik. Het is nu reeds geruime tijd dat de schermen van vierkant naar rechthoekig zijn getransformeerd. Ik vraag mij alleen af wanneer al die zenders eens die breedbandnorm zullen aannemen.
Elk jaar valt de " jaarmis" voor mijn ouders samen met de voorbereiding van de kinderen die hun 1e communie zullen doen dat jaar. Het is grappig en plezant te zien hoe die kinderen vol toewijding in die Mis meewerken. Hoe ze in staccatostijl (het lezen gaat niet altijd zo gemakkelijk) hun tekstjes voorlezen en hoe ze met volle overtuiging hun liedjes zingen. Die Mis duurt dan wel telkens langer dan gewoonlijk maar anderzijds is het toch een genot om die hummels bezig te zien en te horen. Feitelijk heb ik dan ook telkens bewondering voor de juffrouw die gedurende weken geduldig die kindjes heeft opgeleid.
Het is weeral Pasen ttz het was gisteren Pasen nu zijn wij reeds aan de maandag. De kinderen konden weer hun hartje ophalen om eitjes te rapen gisteren Hopelijk hadden de klokken een afdekmanteltje mee want anders zouden de eitjes nat zijn geworden, Op televisie zag ik dat de klokken of was het de paashaas het anders hadden uitgevonden, alle eitjes zaten netjes in een celofaan verpakt en konden dus niet beschadigen door de regen. Ik ben reeds aan een ouderdom gekomen waar ik kan zegge:" In onze tijd was het toch wel beter", Ik weet, toen kwamen de klokken nog op zaterdagmorgen, dat wij van ons Moeder eerst mee moesten naar de Paasdienst, 's morgens vroeg en toen weer alle klokken en klokjes mochten klingelen dan stond die zon daar te schijnen in het Oosten. Dat gaf pas een Paasfeest. Geef toe als je zo opstaat met een grijze lucht zoals wij de laatste dagen hadden, dat geeft toch geen idee van lente of van Pasen. Het was toen ook nog de tijd dat wij de zaterdag voormiddag nog naar school moesten en het was toen nog vasten tot de zaterdagmiddag dus mochten wij zelfs niet eens van de pas geraapte eitjes snoepen. Pas toen wij rond de middag weer van school thuiskwamen en de vakantie was begonnen mochten wij weer snoepen. Ik dacht daar nog aan toen ik verleden week vrijdag, Goede vrijdag, de mensen allemaal in stad zag rondlopen likkend aan ijsjes of zittend op een terrasje, het was hier mooi weer. Moest mijn Moeder nog geleefd hebben dan zou ze nogal hebben opgekeken.
Vandaag 8 april, het is 45 jaar geleden dat ik gehuwd ben met ons Viviane. Verwonderlijk hoe snel die jaren vliegen, het is nog zoals de dag van gisteren dat ik op het stadhuis van Nieuwpoort stond en nadien in de kerk aldaar. Op het ogenblik waarop ik dit schrijf zaten wij aan de feestdis en was er iemand van de genodigden die de gelukwens telegrammen voorlas. In die tijd hebben wij het geluk gehad om drie gezonde kinderen ter wereld te brengen en entje dat dood geboren is. De meesten hebben ons voorbeeld niet gevolgd. De oudste heeft bewust gekozen om geen kinderen te krijgen, de tweede was een late bloeier en heeft dus een dochtertje. De derde mijn dochter is met haar tweede man samen nu en die heeft reeds twee kindjes en nu hebben zij samen nog een dochtertje bij. Ik denk dat op dit gebied ons leven niet te slecht geslaagd is.
Vandaag zag en hoorde ik het nieuws over de komende verkiezingen in Italie. Men kon er de tirades horen van Berlusconi op zijn tegenkandidaat. Zijn wij dan allemaal zo licht beinvloedbaar en zo gewoon aan scheldpartijen? De loze beloften die Berlusconi op het laatste televisiedebat te beste gaf zijn niet te verwezenlijken. De scheldwoorden die hij ten beste gaf telkens hij maar op televisie komt. Als je daar dan nog bijneemt hoe hij te werk ging tijdens de twee legislaturen waar hij zichzelf buiten vervolging wilde stellen dan stel ik mij de vraag of de Italianen werkelijk zo met zih kunnen laten sollen. Morgen zullen wij het kunnen vaststellen.
