Op een zonnig terras drink ik een streekwijntje.Aan de overzijde van de vallei zie ik het dorpje Bonnieux tegen de noordkant van het Luberon gebergte. Naast mij fladderen de vlinders van bloem naar bloem...voor een foto hoef ik niet eens op te staan van mijn stoel....wat heerlijk toch hier te vertoeven. Een paar honderd meter hoger op de top van de helling ligt het kasteel of wat er nog van rest. Hier leefde de omstreden markies de Sade een tijd ondergedoken. Pierre Cardin heeft een gedeelte van het kasteel bewoonbaar gemaakt en ijvert tevens om het dorp LACOSTE in de oorspronkelijke staat te herstellen....mooi voornemen....allemaal grijze streekstenen,de muren,de straten en de grijze leien op de daken,het lijkt mij te veel van dat.....wat kleur zou welkom zijn...
Elke handelaar of winkelier heeft zo een eigen manier om zijn zaak opvallend HERKENBAAR te maken....de bakker met stift handgeschreven op een bordje,je voelt bijna welk brood je mag verwachten.....het gekende vogeltje van de fotograaf....de felle kleuren van tafelaankleding door de barman enz.,....het mooiste volgens mij was dan toch in het smalle straatje de weg aangegeven met lapjes tapijt,die U begeleiden naar....knap gezien.
Vakantie is ook wat cultuur en vooral fotografie.Dit kerkje in Venasque was mijn vlucht uit de uitzonderlijke hitte die dag.De muffe geur binnen was bangelijk.....de reden waarom de inkomdeur op volle breedte openstond was duidelijk en meteen ook een uitdaging voor een sfeervolle foto van de kerkbanken in vol tegenlicht.... Vergelijk diezelfde banken in een opname met het licht achter de rug van "reflex".....een wereld van verschil,het is een keuze natuurlijk.....
Het water van de rivier la Sorgue is glashelder,omsluit de stad.De bootjes zinken langzaam of zijn tenminste buiten dienst. Op de markt "etaleert"men veel dingen....statisch en zeer zeker ook levend.....
Vakantie is ook wat markten afschuimen,wat rondneuzen en zeker ook een zonnig terrasje,zoals hier waar de mensen een keuze maken....bij het aangrenzende bloemenstandje,kijk maar de uitdrukkingen en houdingen van de mensen er omheen....of de kraampjes met tentjes in harmonie met het fruit...enkele foto's waard....Neen ik ben er nog niet....door omstandigheden hebben we ons verlof moeten verschuiven naar eind augustus...de volgende dagen toch al enkele foto's van vorig jaar hier op mijn blogje....om....wat vakantiegevoel te snuiven in afwachting van.....
De drukdoende landbouwers zijn altijd in de weer.Velden veranderen voortdurend van uitzicht en opbrengst.Zelfs met de grote en logge machines SCHILDEREN ze altijd mooie landschappen.....
Op de grote markt had men altijd een zicht op drie torens,dit is niet meer....1976....Door de grote ramen op het derde verdiep,in mijn tekenklas zag ik de monumentale toren van de abdijkerk in vlammen opgaan. De prachtige torenspits is na veel politiek getouwtrek nooit in de originele staat hersteld....De grote markt van Sint Truiden is sindsdien ONTHOOFD....
Vriendje "reflex" en ik slenteren door mijn geboortestad,tientallen foto's makend.Op de brug over de ingang van het cultureel centrum kijkt het mannetje aandachtig toe....zo weet je wat te verwachten....kunstenaar Ludo Boonen maakt zijn werken van afval metaal,ook dit.... Schitterend toch....
aan te bevelen http://www.toerisme-sint-truiden.be
Tientallen keren liepen en fietsten kinderen weg en weer tussen deze springfonteinen om op een speelse manier te verkoelen...hierbij ga ik weer dromen van toen wij in een beek in onze buurt visjes probeerden te vangen....met onze handen en weer lieten zwemmen....
Met een beetje fantasie begrijp je de naam van dit dorp aan de maaskant.Kunstenaars van alle slag maken van LEUT een gezellige bedoening,elke zondag van de maanden juli en augustus. De stoere "binken" TUBASPELERS van de fanfare hadden mijn aandacht... jezelf zien blazen in de hoorn van dit machtige instrument is grappig,als in een spiegelpaleis....hoewel....
De tropische temperaturen van de laatste dagen doen me weer verlangen naar wat regen.De kleuren van de klaproos aan de rand van de weg zijn dan enig mooi. Op het lapje grond hier in het Luberongebergte groeien de klaprozen overdadig.....de middagzon bepaald dit KLEURENPALET...een aquarel gelijk....
Zelfs bij het zachte licht van de ondergaande zon werkt de directeur verder....of is hij het aantal verjaardagen vergeten....maar ja,ook daarvoor heeft het personeel een geheugensteuntje...tellen maar...
Kersenoogst was vroeger een intense bezigheid.De loodzware houten ladders waarmee je de top van de hoogstambomen kon bereiken werden rechtstaand verplaatst.De plukker droeg houten klompen. In een gevlochten houten korf die bij nat weer flink in gewicht toenam werden de kersen verzameld,de inhoud was ongeveer tien tot vijftien kilogram.Zo een gewicht verplaatsen op de smalle sporten van de ladders en soms wel vijf meter hoog.....dit was een karwei. Dan heeft de moestuinman hiermee vergeleken een gemakkelijke job....
Kenmerkend voor Laforet zijn de talrijke typische droogschuren voor het drogen van tabaksbladeren waarvoor de omgeving van de Semois toch bekend is,zij zijn stille getuigen van wat eens was.Stil,rustig en gezond is het hier te leven.Heel veel vlinders fladderen lustig rond....in de etalage van een winkeltje hangen "POPPENKASTPOPPETJES"netjes aan een koordje....
Waar kan je,in deze tropische warmte beter verblijven dan in een kerk of kapel.Deze gebouwen schieten al een tijdje voorbij aan de eigenlijke bestemming.Toch fijn dat ze niet helemaal verloren gaan.Hier in LAFORET een onooglijk dorpje ten zuiden van Vresse sur Semois staat zo een exemplaar...goed voor een handvol foto's....het schaarse licht door de ramen is voldoende... een kleine impressie....20 graden, toch te doen dus.
Hoe mooi dat hoekje ook is,soms vergeet men het te vinden.Het lijkt me wat om met dit zwoele weer niets anders te doen dan daar op die plaats de dag door te brengen met een heerlijk stukje lectuur....bijvoorbeeld.
Het sprookjesbos was ook al een fantasietje van de kunstenares,zo bleek bij navraag.Enkele malen slenterde ik rond in deze wonderlijke tuin."Reflex" en ik zijn gelukzakken,als ik bedenk wat een onderhoud zo een tuin vraagt,de natuur wacht op niemand en groeit overal tegelijkertijd.....hou het maar bij. Mooie schilderijen op de juiste plaats....het is eens wat anders dan grote velden en de vrije natuur waar mijn vriend en ik doorgaans vertoeven en slenteren....
Aan het toegangspoortje hangen beschilderde flesjes met een roos er in.....de ontvangst,het getuigd van smaak en afwerking.Voor ik dit paradijselijke oord verlaat wil ik toch nog even SPIEKEN in het gastenboek, mijn mening wordt gedeeld door menigeen....buiten het poortje bekruipt de zin mij om op de mooie fiets te springen...de hoed past echter niet. Reflex en ik gaan tevreden en voldaan naar huis....
MARL is de naam van de kunstenares,het spookt de hele tijd door mijn hoofd. De manier waarop ze dingen zegt,de kleuren van haar schilderijen....de vormen van het fruit,om nog maar te zwijgen over de namen die ze geeft ...."vrucht" zeg nu zelf....het lijkt wel een tuin van EDEN als je het ziet. Na enig aandringen wil ze,samen met de gastheer en vrouw toch op de foto.Voorbij frivole herfst,ook al zo een naam voor een uitzonderlijk schilderij zie ik bezoekers die zich wagen richting sprookjesbos....laten zij zich beetnemen,zelf kom ik ook in verleiding,wat een ervaring toch....
