In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
Ik lijm de vaas die ik, koppelteken dit is niet goed te spreken koppelteken in alle stilte zelf wou breken maar bij de dood vergeleken leek mij de stilte maar een kleine oneindigheid
Dollend en dolend binnen een roedel onhandig opgroeiende kinderen heb ik de lat te laag en het loodje te vroeg en net verkeerd gelegd.
Mijn identiteit is nooit met zichzelf in het reine gekomen Door de opvoedingspraktijken die niet gehinderd door enige pedagogische kennis aan ons werd opgedrongen door reactionair gelijkgezinden voor wie iedere seksuele activiteit onnodig leek
Dwarsheid die daarbij ontstaat belet het lichamelijk vaardig worden beperkt vrijheid van handelen en denken Ik droeg het puberschap tot de laatste stuip was weggetrokken met een verzamelwoede van erotica en een zekere tekenvaardigheid in het reproduceren van niet alleen ongekende maar ook onbekende orgasmes
Met een hete tong fotomodellen opgraven Lieve dingen fluisteren in een linker oor Een halfgod in haar ogen worden
Op sleeptouw genomen door een tros bouwvakkers tussen het ongedierte van de binnenstad loop ik in een richting links en rechts van een gonzend babbeltje
Alles oogt en hoort bijzonder netjes Mooie mammas zonder kinderen maar met Ray Ban en Blue Tooth om en in de oren
Ik begluur hun zonsondergang vanuit de bodem van een bodemloze pint Een wolkje stoom ontsnapt aan de gefrituurde aardappel en mijn meest frontale kwab
Ik verbrand op dit terras mijn hete tong die fotomodellen opgraaft en lieve dingen fluistert in een linker oor van een halve godin in mijn ogen die tandpijn veinzen
Nostradamus, de scheepskapitein uit het interneringskamp
Zijn ambities reikten verder dan Een slagschip zonder andere mogelijkheden Het commando over Een vloot in de IJszee leek hem in theorie best aardig Maar om klimatologische redenen volstrekt onaanvaardbaar Deze lichtelijk wereldvreemde man Uit het interneringskamp Beweerde dat de watertemperatuur Niets te maken had met breedte-graden Maar met nucleaire neutronenstromen, vervuiling en een soort broeikaseffect waarvoor het plankton uit het Siluur grotendeels verantwoordelijk was Maar de nieuwe machthebbers Waren niet onder de indruk Van zijn verhalen
Het was een heroïsche periode van knalkurkpistolen en de roes van wapentuig, Een verroest luchtgeweer waarvoor ik een ziekelijke voorliefde bezat verpulverde met één steekvlam en met het grootste gemak het pantser van onze herdershond
Het helledier ontplofte en de hete lucht zwol aan tot een orkaan
Spelen is belangrijk Zo overleeft een jong dier zijn omgeving
Ik hield het prille hoofd boven het puin van een geromantiseerde maatschappij
Overleefde de oorlog en ging ten onder aan de vrede waar de buurtjongens, die fanatieke pacifisten die reeds over hun eerste liefdes begonnen op te scheppen, hun agressie in uitleefden
Een golf rolt soeverein Over de harde voeten van zwerfkeien Een onbestemde ongelukkigheid Mijmerzucht Baant zich een weg tussen het indrukwekkend herkenbare De oever keizerlijk versteven met ingehouden adem luistert niet naar het vreemde klaaglied van een onleesbare vreemdeling Een eeuwenoude ruïne verwond midden een opgewekte, liegende grasmat Urquhart Castle Ongrijpbare geesten slepen hun ijzeren torens als afgedankte ledikanten tussen verouderde schaduwen Het zweet in hun navel wekt de woede op van een blaffende hond boven de galvanische stilte van het zichzelf wantrouwend water
Precies vierentwintig knotwilgen verder Een rij vennoten in speciale dienst Staan zij meer grens te worden dan de sloot De conversatie van hun hoogste takken Komt traag op gang als bij een ontbijt Doorweekt mijn gedachten Zoals in een sprookje Men weet dat de prins Uit het vreemde land zal komen Maar nooit waarom Hij is een nomade En nog minder of hij zal blijven Als zijn kinderhand is gevuld.
Het is daarnet
Even gezonken
Paniek helpt hier
Niet meer
Het mag een wonder heten
Dat de bemanning
de boot op tijd
verliet
De kapitein is wel verdronken
Al was dit schip het zijne niet
Ik zou willen sterven wanneer ik zou willen sterven maar wellicht zal ik sterven wanneer ik niet zal willen sterven
Ik slenter als een banale banneling langs de schitterende gewelven van een verleden zonder toekomst en mompel luidkeels:
Wat ik hier in het heilige der heiligen aanschouw: mijn zwangere moeder haar gave wonden , de bloedarmoede is amper schoonheid maar grandioos
Mijn ogen zien er niet meer uit, verweerd door tranen, uitgelepeld door de schaduw en het zweet van een voortdurend voortdravend verdriet
Nog steeds oneetbaar onverteerbaar het verdriet maar meer gezuiverd kan eenvoudig niet
Schimmen, stofferig en stokoud, nomaden in een kraakwit hemd en de vruchteloze genezing van steeds dieper ingesneden polsen
alles luistert hier naar de sobere stilte van smeltende stenen
Ik weet het dit behaaglijk walmend wonder is waardeloos
Ik zoek in het welriekende water naar mijn zwaard op de tafel naar de bloedend bloeiende liefde en haar zwarte doos
Voortdurend einde- en nutteloos
Ik zou willen sterven wanneer ik zou willen sterven maar wellicht zal ik sterven wanneer ik nog even verder zou willen leven
03.03.2008 Uit : Terugblik van een christelijk atheïst*
Alhoewel schijnbaar tegenstrijdig is een christelijk atheïst dit niet. In onze door de christelijke beschaving doordrenkte achtergrond blijft zelfs de strafste atheïst nog en beetje van de christelijke (ook humanistische genaamd) waarden doordrongen. Christelijk wil hier echter niet zeggen kerkelijk of Rooms-katholiek. Dat zijn andere toestanden.
Ja, ik heb er een gewoonte van gemaakt af en toe eens bij madammeke langs te gaan. Niet dat ik zot ben van mode maar ik zie wel graag mooie dingen. Nu als het op dingen aankomt dan vindt men daar wel zijn gading. Maar die modellen. ! Neem nu onderstaand voorbeeld. Dat is nu toch iemand om u een schrik van op te doen als ge ze 's avonds in het donker zou tegenkomen. Miss Ravenloft (familie van Dracula).!
Een bleke snoet met strak achteruitgetrokken haar om het onwezenlijke en de grote elfenoren nog meer te laten uitkomen. Idem dito voor de overdadige mascara rond de ogen . Lippen met bloedarmoede. Het gezicht van een lijk. Voeg daarbij de armen die zo uit Auschwitz lijken weggelopen. Vel over been. Het gebrek aan spiermassa, maakt dat het bloed slecht circuleert wat men merkt aan de blauwverkleuring van de handen. . Er is geen verschil tussen taille en heupen. De benen zullen navenant de armen zijn. En als men die kwakkels dan ziet paraderen op de kat walk. Net dronken ganzen. Ze kunnen geen voet recht voor de andere zetten maar wandelen schuin dit alles om hun heupen meer te laten wiegen, zodat een pluim in hun achterste nu eens naar links dan bij de volgende pas weer rechts zou afwijken. Elegant. Mij lijkt het eerder een orthopedische afwijking. Schoonheid ? Volgens mij eerder een karikatuur. Maar zo moet het nu lelijk is mooi.
Inderdaad alles is relatief en over kleuren en smaken valt niet te redetwisten. Maar dat die zogenaamde spoken model moeten staan voor de aankomende generatie meiden dat lijkt mij toch licht pathologisch. Anorexia is nog steeds een afwijking. Ik heb die dame een beetje aan mijn smaak aangepast en ik moet zeggen het resultaat bevalt mij wel. U ook of houdt u het toch meer bij Vampirella ?
& Het komt er op neer dat we afbraken wat anderen voor ons hadden laten staan &
De bovengemiddeld begaafde sukkel die ik ben Het bovenbemiddeld verslaafde genie dat zij was Voor geen van beide was er gerechtvaardigde hoop op genezing
Drie vrouwen vegeteerden vroeger in ons huis De basis voor mijn later cultureel bewustzijn gelegd in leisteen met de brisantbommen uit boeken waar ik nog te jong voor was Mijn jeugd in lichterlaaie op rupsbanden van lonely sex en lonely tunes Het gejank van de zware motor van zelfbevrediging
Drie hypergetalenteerde mannen in de keuken van dit eigenaardige gezin Zij werd met een geldkoffertje gedeponeerd bij een onthaalmoeder die zelf nooit echt gelukkig was geweest Zij speelde nooit maar imiteerde
Onze erfenis stond lijnrecht op de eigen opvattingen Maar zij kwam mij over als prettig gezelschap Een duidelijk gezinsleven kan ik me echter niet herinneren Wij waren meesters in moderne koeltechnieken
Verder meldt de geschiedenis alleen dat we gelukkig waren ook toen er bommen op Hiroshima en Nagasaki werden gegooid.
Zij, die voor ons, de anderen waren en de liefde, onder de arm, onderhands wel eens hadden beetgenomen zij zwegen niet, de roekelozen, uit angst voor de schoonheid zwegen zij niet Maar herkauwden de gebenedijde steigers van het onvermogen waarbij hun spieren openspatten door het Groot Verdriet Hun ongevlochten harten beefden als de botten in een prinsengraf wanneer de aarde ademhaalt En ik op zwarte zijden kousen reik en raak je kussen aan als een nieuwgeboren mes dat aan beide zijden snijdt je zachtjes tussen de ribben port waarbij een lichte pijn paart met een opgefriste huivering Bloed kleeft in speeksel maar stolt niet Het hart in mijn vingertoppen Herhaalt zich op mijn lippen En wat het schrijft blijft voorlopig voor eeuwig onleesbaar
..voor de menigte Zij, die voor ons de anderen waren..