Naomé kwam uit de winkel gelijk een pareltje met een deux-pièceken van tweed in prince de Galles dat discreet haar perfecte vormen tot uiting liet komen. Op haar linker schouder zat Odessa met een paar nieuwe vleugels met pluimpjes in een jeans-stofken van Tommy Hillfiger, te pronken gelijk een haantje dat den eersten prijs eierenleggen gewonnen heeft op de jaarmarkt. Ondertussen altijd maar stiekem blikken werpend in haar décolleté.
"Perfect" zei de milo en hij floot bewonderend tussen zijn tanden
Odessa, die nochtans de bewaarengel van de milo was en niet van Naomé, was zijn pluimen aan het gladstrijken maar maakte echter geen aanstalten om van schouder te veranderen. Milo vroeg niet beter. Maar Naomé vloog hem zo ontstuimig om de hals dat het puntje van de zwing van Odessa in zijn linker oog terecht kwam. De tranen rolden van zijn wangen
-Niet doen , niet doen, niet wenen, milo
Naomé overlaadde hem met kussen en strelingen van de tederste tederheid waartoe alleen onschuldigen in staat zijn.
-Toen mijnen kleinen plusche beer, geen waterlanderkens, geen traantjes toe mijn champignonsken !
Maar hoe meer ze hem kuste en streelde hoe weemoediger de milo werd. Hij voelde zijn spieren verslappen, zijn gedachten benevelen en hij werd overmand door zo een immense melancholie dat hij bijna begon te huilen. Zo iets had hij alleen nog maar gevoeld alleen, achterovergeleund in de zetel, in de donker, met al één of twee glazekens binnen, de blik op nul en de gedachten op oneindig, bij het beluisteren van muziek van Chopin, zijn lievelingscomponist of bij het Adagio van Albinoni. Dan schoten de tranen hem ook soms in het keelgat bij manier van spreken dan en voelde hij zich zo triestig dat het op geluk begon te lijken. Maar dit laatste gevoel miste hij nu.
-Straks ga ik nog compassie krijgen met mijn eigen: dacht hij terwijl hij zich probeerde te vermannen.
Naomé lag nu ook te snotteren aan zijn borst. Hij onderdukte zij ademhaling en syncroniseerde ze ongewild met haar gesnotter en streelde ondertussen zachtekens door haar glanzend haar.
-'t Zou godver mijn kleindochter kunnen zijn. Wat ben ik hier eigenlijk aan het uitsteken. Trouwens wat doe ik hier in dat onnozel nest? Wachten ! Op wat op wie? Ik kan hier nog een eeuwigheid wachten.
Hij maakte zich zachtjes los uit haar omarming. Gaf haar een zedig kusje op het voorhoofd en fluisterde:
-Niet doen, meisje. Niet doen, ik ben veel te oud voor u.
-Dat is niet waar, in de liefde geldt geen ouderdom
-Ja, mijn dolleken dat denk je nu. Maar binnen een paar jaar begint nonkel milo te dementeren en gans het kot overhoop te halen
-Dat geeft niet . Ik zal voor u zorgen
-Maar meisken toch ik ben niet te verzorgen. Ik ben een......
Nog voor hij zijn zin kon afmaken trok Naomé een pruilgezichtje waarbij de meest verstokte hardvochtigaard zou wegsmelten. Maar de milo verpinkte niet. Hij stond langzaam op, streek nog eens even door het goudblonde haar. Maar ze duwde zijn hand weg en ging schrijlings over de stoel zitten met de handen onder haar vooruitgestoken kin en met haar hagelwitte tanden in de leuning bijtend
- Zeveraar !
Het drong als een pijl door zijn hart, niet het verwijt op zich maar de droefheid die er achter stak. Hij had haar geluk vermoord door zijn stomme onvolwassen gedrag. Omdat hij zich gevleid had gevoeld met haar aandacht en omdat hij op voorhand al genoten had van het zicht, hij en zij -zij aan zij- en de bewonderende blikken van het mansvolk en de vijandige commentaren van hun echtgenotes. Maar dat zielig hoopje mens dat was het resultaat van zijn onnozele streken.
-Ik ga even wandelen hoorde hij zichzelf zeggen. Het klonk als de stem van een begrafenisondernemer op Allerzielen.
Odessa, die het tafereel had gadegeslagen vanuit een naburige boom. Kwam met een zachte ruis op zijn schouder zitten en vlijdde zich even tegen zijn hoofd aan. Hij zei echter geen woord. Maar toen de milo zich omwendde en aanstalte maakte om te vertrekken. Klapte hij afkeurend met zijn twee voorste vluchtpennen, vloog weg en ging heel zachtjes bij Naomé op de schouder zitten.
(wordt snotter snotter vervolgd )