Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
25-08-2006
Laat ons bidden
Begin juli 2006 van op de kansel (doet me denken aan monseigneur Desmet in mijn geliefde Brugge):
In verband met de op handen zijnde dialoog tussen de regering en ETA vraagt Antonio Cañizares, kardinaal, primaat van de Spaanse Kerk, Aartsbisschop van Toledo, te bidden voor de eenheid van Spanje! De sacrosante eenheid!
De gesprekken tussen de Regeringspresident en ETA hebben ons allemaal ongerust gemaakt en in zekere zin opgewonden en daarom vroeg ik aan God dat hij ons helpt in deze situatie.
Hij legde deze verklaring af na de zondagsmis en hij vroeg aan zijn gelovigen en aan de priesters hetzelfde te doen, want: Het vaderland liefhebben en ervoor bidden is een plicht van alle Christenen. Dit is zich niet met politiek bemoeien.
Wie maalt er nu nog om dat Baskenland het hoogste percentage katholieken heeft? Zij hebben ook hun land Euskal Herria lief. Maar zij houden het bij de scheiding Kerk-Staat.
De Spaanse regering heeft nieuwe modellen voor gevangenissen laten ontwerpen.
Zij worden aangeduid als "model Vera" en zijn alleen ter beschikking voor de vriendjes van de regering (ons kent ons).
Tasio heeft een voorontwerp getekend. Hij wilde zijn model "een beetje terrorist" noemen, maar dat werd niet aanvaard. Immers, alleen Basken zijn terroristen! (Zie ook artikel van 25.08.2006: "Een beetje terrorist").
De Partido Popular (de rechtse Franco-adepten) is in alle staten, en verwijt de regering kom af te maken met alle grootse symbolen uit de Spaanse geschiedenis. Nederig blijven, aub. Wij spreken hier niet over het grootste symbool, maar over de grootste slachtpartij. Opruimen die rommel en op een vrachtwagen plaatsen richting Museum van de Genocide.
Het ministerie van Defensie heeft opdracht gegeven het ruiterstandsbeeld ter verheerlijking van Franco weg te halen uit de Academia General Militar de Zaragoza.
Een heiligverklaring voor de Caudillo zit er dus niet in.
Op 22 augustus 2006 verleent de Generale Directie van het Gevangeniswezen het regime van de derde graad toe aan Don RAFAEL VERA FERNÁNDEZ HUIDOBRO. Dit betekent dat hij niet meer naar de gevangenis moet, maar onverwacht telefonisch en ook fysiek gecontroleerd kan worden, en éénmaal per week in de gevangenis een document moet ondertekenen.
Vera werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf voor zijn verantwoordelijkheid (opdrachtgever) in de vuile oorlogvan GAL (zie webstek) en tot 7 jaar wegens het verduisteren van openbare gelden (600 miljoen pesetas).
Batasuna is verontwaardigd en verwijst naar de behandeling van de Baskische politieke gevangenen, die in sommige gevallen hun straf zien verdubbelen. Zouden er toch goede en slechte terroristen zijn?
In de krant gelezen.
1. Spaanse ministers lachend naar gevangenis
Felipe González zelf bracht ze naar de poort. Breed glimlachend dompelden zij zich in een publieksbad van duizenden opgewonden aanhangers en de volledige top van de socialistische partij. Een laatste omhelzing van González, en toen viel de deur achter hen dicht. Het leek of de Spaanse socialisten en hun aanhang de winnaars van de verkiezingen fêteerden. Maar hoewel de hoofdrolspelers straalden onder zoveel genegenheid, was hun werkelijkheid een tikje wranger. José Barrionuevo, oud-minister van Binnenlandse Zaken en Rafael Vera, oud-staatssecretaris van Veiligheid, meldden zich woensdag bij de gevangenis van Guadalajara voor het uitzitten van een straf van tien jaar.Spanje heeft weer politieke gevangenen. Althans, dat is de mening van de socialistische partij (PSOE). Barrionuevo en Vera, die jaren dienden onder González, zijn veroordeeld wegens hun rol in de vuile oorlog tegen de Baskische terreurgroepering ETA. Een politieke veroordeling na een politiek proces, voorgekookt door de Partido Popular van premier Aznar, aldus de PSOE. Als in de laatste dagen van de Francodictatuur mobiliseerden de socialisten zich om de twee veroordeelde politici op hun laatste gang in vrijheid te begeleiden. Uit het hele land kwamen ze met bussen naar Guadalajara, waar zich uiteindelijk zo'n zevenduizend mensen verzamelden. Barrionuevo en Vera hadden voor deze gevangenis gekozen omdat hier geen veroordeelde ETA-leden hun straf uitzitten. De partijtop was op volle oorlogssterkte uitgerukt. De televisie, althans de commerciële, bracht de happening live. De TVE, die door de regering Aznar wordt gecontroleerd, liet het afweten. Barrionuevo en Vera hadden de grootste moeite zich door de menigte te ploegen, die hen bedolf onder de schouderklopjes en klassieke linkse spreekkoren aanhief. Onder de aanhoudende leus 'Libertad! Libertad!' verdwenen de veroordeelden een half uur te laat achter de gevangenismuren. Barrionuevo had eerst nog een korte rede gehouden waarin hij mede namens Vera 'plechtig verklaarde onschuldig te zijn'. Zij zullen daarom geen gratieverzoek indienen, waarover de regering Aznar zou moeten beslissen, maar ze gaan in cassatie bij het Constitutioneel Hof. Oud-premier González is hun advocaat.
Cees Zoon - De Volkskrant, vrijdag 11 september 1998
2. Señor X spreekt
Na de polemiek die er onstaan is bij de vraag voor kwijtschelding van straf ten voordele van Rafael Vera door Felipe González, is nu een nieuwe petitie gestart ten voordele van Rafael Vera, door Mijnheer X (voor velen één en dezelfde persoon).
Mijnheer X bevestigt:
Se trata de un muchacho excelente, afirma el Señor X en su petición, y prosigue de esta manera: Tal vez Vera sea un poco terrorista y algo corrupto, como dicen los tribunales, pero lo que nadie puede poner en duda es que es un terrorista bueno y un corrupto con un alto sentido de Estado".
"Het gaat hier om een excellente persoonlijkheid. Misschien was Vera een beetje terroristen een beetje corrupt, zoals het gerecht aangeeft, maar wat zeker nooit in twijfel mag getrokken worden, is dat het een goede terrorist was en een weliswaar een corrupte persoon, maar van grote betekenis voor de Staat".
Udalbiltza (Asamblea de Ayuntamientos y Electos Municipales de Euskal Herria - Assemblee van gemeentehuizen en gekozenen, opgericht in 1999 in het Palacio Euskalduna te Bilbao) zal vandaag, 24 augustus 2006, en zaterdag, 26 augustus, twee dagen wijden aan de Baskische identiteitskaart EHNA-Euskal Herriko Naziotasun Aitormen Agiria, en dit ter gelegenheid van de feesten van Aste Nagusia in Bilbao.
De eerste dag is dus vandaag, tevens ook de dag van het eerbetoon aan de Ikurriña (homenaje a la Ikurriña), die ieder jaar georganiseerd wordt in de wijken waar de festiviteiten plaatsvinden. Zaterdag, zal de EHNA in de schijnwerpers staan in het cultureel centrum Larun Abante in de Barrenkalestraat. De bedoeling van de twee dagen is dat zoveel mogelijk mensen zich een EHNA aanschaffen.
In een communiqué verklaart de Abertzale-organisatie Udalbiltza: De nationaliteit is een recht van alle burgers in alle landen. Dit recht wordt aan de Basken ontzegd, en men legt hen een Franse of een Spaanse nationaliteit op die niet hun nationaliteit is.
In die zin doet Udalbiltza een oproep aan de burgers van Bilbao om nogmaals stappen te ondernemen ten voordele van de rechten van de Basken en deel te nemen aan de dagen van de EHNA.
Met nationaliteit kunnen meerdere zaken aangeduid worden:
Het bezit van het staatsburgerschap van een land of meer landen;
Het op grond van herkomst of afstamming behoren tot een bepaald volk en (indien aanwezig) de natie; nationaliteit staat in deze definitie los van het staatsburgerschap.
Foto: de persconferentie waarbij de manifestatie werd aangekondigd.
Het persagentschap EFE heeft vanmorgen volgend bericht verspreid. Een groep van 40 burgers uit Bilbao, die zich voorstelden als Abertzales kondigen een manifestatie aan voor komende vrijdag, 25 augustus 2006, in Bilbao. Het thema is Euskal Herriak, autodeterminazioa (zelfbeschikking voor Euskal Herria). Zij doen dit ter gelegenheid van de Día Grande van het Aste Nagusia-feest. De manifestatie zal om 12.00 u vertrekken aan het Plaza Elíptica. De organisatoren vragen tevens aan de burgemeester, Iñaki Azkuna (PNV-Partido Nacionalista Vasco), om op die dag niet de Spaanse vlag, symbool van de bezettende en onderdrukkende macht, te hijsen, maar wel de Ikurriña. In een communiqué wijzen de organisatoren er op dat de laatste maanden de agressie tegen de abertzalebeweging gevoelig is toegenomen, in plaats van aan alle formaties gelijke kansen te geven. De Baskische burger is de basis voor de oplossing van het conflict en de garantie dat het vredesproces niet aan verrotting ten onder gaat. Het vredesscenario zal er niet vanzelf komen, en van de Spaanse en Franse moeten wij in geen geval geschenken verwachten.
Nauwelijks was het bericht bekend of de populisten van de PP eisten het verbod. Het Spaanse gerecht zal de komende dagen weer handenvol werk hebben (herinner u: als de PP blaft ) om na te gaan of die manifestatie niet uitgeroepen werd in samenwerking met de verboden politieke partij Batasuna. Want dan wordt de betoging verboden.
In de relatief gespannen sfeer die er momenteel in Euskadi heerst, doet men er goed aan het straatgeweld (Kale Borroka) geen kans te geven.
Na de bekendmaking van het communiqué door ETA merken wij een heropflakkering van de Kale Borroka (straatgeweld) op. Het laatste feit deed zich voor in de nacht van zaterdag op zondag, 19-20 augustus 2006. Een groepje gemaskerde jongeren staken een busje van de gemeente, toebehorend aan de Compañía del Tranvía de San Sebastián, in brand. De plaats van het delict situeerde zich in de straat Travesía de Rodil, gelegen tussen de wijken Gros en Ategorrieta, een zone wat afgelegen van het centrum van Donostia. De brand veroorzaakte ook schade aan 2 in de nabijheid geparkeerde wagens en bevuilde de gevel van het restaurant Zelai Txiki met roet.
Alle politieke partijen, met uitzondering van de PP, blijven niettegenstaande dit betreurenswaardig feit de regering steunen. Zij verwerpen wel de heropflakkering van het straatgeweld en vragen aan de izquierda Abertzale definitief afstand te nemen van dit soort acties.
De PP vraagt het onmiddellijk opblazen van alle vredesonderhandelingen. Zij willen geen vrede, maar slachtoffers die ze dan electoraal kunnen recupereren (zoals ze altijd al gedaan hebben).
De PSOE antwoordde hierop laconiek dat de PP, onder leiding van Aznar, in 1998 ook onderhandelingen voerde met ETA, en dat terwijl de Kale Borroka toen in alle hevigheid hoogtij vierde.
Op 21 augustus 2006 verklaart de voorzitster van EA- Eusko Alkartasuna (Baskische regeringspartij), Begoña Errazti, dat het straatgeweld van de laatste dagen de pressie is waarover ETA spreekt in het laatste communiqué. In een interview bij Radio Euskadi zegt ze dat de Kale Borroka niet spontaan ontstaan is (verwijzend naar het communiqué), verwerpelijk is en nergens toe dient. Maar aan de andere kant beaamt ze wel dat er absoluut een crisis is. Als er al dergelijke momenten zijn, is dit te wijten aan het niet invullen van de verwachtingen en de beloften van de PSOE en Zapatero: Ése es el meollo de la cuestión! (Dat is de kern van de kwestie!)
Eén van de betere boeken in het Engels over de politieke situatie in Baskenland, geschreven door de toenmalige hoofdredacteur van het linkse Baskischtalige dagblad Egin, Luis Nünez Astrain, in 1998 gesloten door de Spaanse justitie.
Ondanks dat het boek in 1995 geschreven werd, en in 1997 werd vertaald, is het nog steeds actueel. De administratieve opdeling van de 7 Baskische provincies is immers nog een feit, marteling en repressie nog aan de orde van de dag en het zogenaamde Autonomiestatuut is nog steeds aan kritiek onderhevig. In de afgelopen tien jaar is natuurlijk erg veel gebeurd; ten goede natuurlijk de permanente wapenstilstand van ETA, ten slechte de tientallen slachtoffers die zijn gevallen en de talloze organisaties die verboden zijn verklaard en de honderden arrestaties die uitgevoerd werden. De kern van het conflict blijft echter bestaan; het in een klimaat van vrede het uitoefenen van het recht op zelfbeschikking van de Baskische bevolking.
In wat voor soort land wil de Baskische bevolking leven? In wat voor politiek raamwerk willen zij hun leven vorm geven? Bij welke buitenlandse politiek willen zij betrokken worden? In Baskenland wilden ze niet bij de NAVO, ook wilden ze niet betrokken worden bij de oorlog in Irak, net als miljoenen Spanjaarden trouwens. Mag het haar eigen oeroude taal conserveren en nieuw leven inblazen? Mag het gebied haar eigen immigratiepolitiek bepalen? Een eigen belastingsysteem invoeren? Haar eigen docenten en professoren op universiteiten aanstellen?
Astrain beschrijft kernachtig en vlot de moeilijkheden van de administratieve opdeling van de gebieden waar Basken wonen, zoals de verwarring die ontstaat bij verkiezingen bijvoorbeeld. Er kan gestemd worden voor maar liefst 12 instanties; natuurlijk de gemeenteraad, dan voor het provinciebestuur van Naffaroa (Concejo), het algemeen bestuur van de provincie Pyrénées-Atlantiques, waar de Frans-Baskische gebieden onder vallen, de Juntas Generales van de 3 westelijke provincies, het parlement van Naffaroa, het Autonome Parlement van Gasteiz van de Baskische Autonome Gemeenschap, de Algemene Raad van Aquitaine in Frankrijk, het Spaanse congres en de senaat, het Franse parlement, de presidentsverkiezingen van Frankrijk en het Europees Parlement. Democratische vertegenwoordiging genoeg voor die Basken zou je denken.
Hij schrijft ook over het vroegere koninkrijk van Naffaroa, de eerste Carlistische oorlog van 1833-1939, de 2e van 1872-1876, de Spaanse burgeroorlog van 1936-1939 en de periode Franco 1939-1975. En natuurlijk de geboorte van het Baskisch nationalisme en het ontstaan van ETA, de referenda die werden gehouden en de oprichting van het inmiddels buiten de wet gestelde Herri Batasuna. Ook andere historische gebeurtenissen als de gesprekken in Algiers tussen ETA en de Spaanse regering en wat daaraan vooraf ging komen langs.
Het is interessant om daar, in het licht van de huidige permanente wapenstilstand van ETA, even bij stil te staan. In 1975, direct na de door van Franco, is er tweemaal contact tussen ETA en een vertegenwoordiger van de koning, de latere minister Marcelino Oreja. Oreja wil een wapenstilstand van ETA in ruil voor wat beloftes, maar ETA vindt het voorstel niet duidelijk en doortimmerd genoeg. In Geneve wordt begin 1977 vervolgens gesproken tussen ETA en 3 hoge officieren van het Spaanse leger, die de terugkeer van bannelingen, de vrijlating van gevangenen en de legalisering van politieke partijen beloofden. In ruil daarvoor zou ETA een wapenstilstand van 3 maanden in acht moeten nemen. ETA ging er niet op in omdat de legalisering van organisaties niet ter hand werd genomen, maar behield in Parijs wel contact met de Spaanse regering, evenals leden van KAS overigens. In 1978 spraken Josep Tarradellas, president van Catalonia en de nog in ballingschap verkerende Baskische president Jesus Maria Leizaola met ETA. In juni van dat jaar werd opnieuw gesproken, ook advocaat Inaki Esnaola, die ETA-gevangenen bijstond, probeert gesprekken op gang te krijgen. In 1981 wordt dan een papieren akkoord bereikt over vrijlating van gevangenen en terugkeer van vluchtelingen in ruil voor een wapenstilstand. In 1986 beginnen dan de beruchte gesprekken in Algiers, met de Etarra Txomin Iturbe, die bij praktisch alle gesprekken aanwezig was, en vertegenwoordigers van de Spaanse regering. Opvallend was trouwens dat in 1984 de Franse ambassadeur in Madrid zich bemoeide met de (pogingen tot) onderhandelingen door te stellen dat Frankrijk zal stoppen met het uitleveren van Baskische vluchtelingen aan Spanje als ETA een wapenstilstand zou inlassen. Dit voorstel werd door ETA als een dreigement opgevat en er werd geen gehoor aan gegeven.
Dan komt Iturbe, die dus in 1986 naar Algerije werd gedeporteerd, bij een ongeluk om het leven. Zijn begrafenis op 8 maart 1987 in Mondragón in de Baskische provincie Gipuzkoa was een van de grootste publieke steunbetuigingen aan ETA. Dan legt ETA de beruchte bom in de Hipercor-supermarkt in Barcelona, op 19 juni 1987, waarbij 21 mensen omkomen. In een onderzoeksrapport dat op 20 juni 1994 wordt gepubliceerd, wordt geconcludeerd dat de politie ruim de tijd had na de waarschuwing voor de bom van ETA om de supermarkt te ontruimen en de doden te voorkomen. Maar de schuld voor het enorme risico van het plaatsen van een bom op zon plaats en dan vertrouwen op de politie om de boel te ontruimen, ligt natuurlijk bij de bommenleggers zelf, de ETA. Laat dat duidelijk zijn. ETA beseft zich haar precaire positie en biedt excuses aan en reprimeerd de daders. Een kleine maand later wordt Eugenio Etxebeste namens ETA van zijn banningsoord Ecuador naar Algerije overgebracht om de gesprekken te hervatten.
Dan gaat er van alles mis; ETA maakt bezwaar tegen de intermediair die van de politie is, Frankrijk begint op 3 oktober een enorm offensief tegen Baskische vluchtelingen, ETA valt waarschijnlijk als antwoord daarop, op 11 december 1987 een kazerne van de Guardia Civil aan en de Spaanse regering schort alle gesprekken op totdat ETA een wapenstilstand uitroept. Pas eind 1988, na veel over en weerverklaringen, wordt een akkoord bereikt om opnieuw te gaan praten, en tussen 15 januari en 4 april 1989 is er een wederzijdse wapenstilstand, geen bommen en geen arrestaties. De verlenging van het bestand mislukt door de externe druk van reactionaire krachten op de PSOE-regering, die verklaarde de Grondwet en het Statuut te zullen blijven verdedigen, en ETA hervat haar bommencampagne op 8 april. De deur voor onderhandelingen op deze manier is voorgoed dichtgegooid.
Astrain besluit zijn boek met hoofdstukken over marteling en repressie in Baskenland, de participerende democratie zoals die door vele organisaties van de linkse onafhankelijkheid in de praktijk wordt gebracht en een beschouwing over het recht op zelfbeschikking. Kortom, bijna 10 jaar na vertaling nog steeds een aanrader! (Bron boekbespreking: BIC-Baskinfo.org)
Op de foto hiernaast: de voorzitter en de ideoloog van de Baskische socialisten, Jesús Eguiguren.
Na de commotie over het laatste communiqué van ETA, daterend 18 augustus 2006, is het goed er op te wijzen dat de
aankondiging van het Alto el fuego (staakt-het-vuren), op 22 maart 2006, er gekomen is na intense en geheime onderhandelingen. Het is nogal wiedes dat er tijdens die gesprekken afspraken zijn gemaakt. Afspraken die niet onmiddellijk worden nageleefd (om welke reden dan ook). Ik heb de titel Het Spaanse Poupehan gekozen als een symbool, want de voorbereidende gesprekken werden weliswaar op één plek gevoerd, maar niet alle bijeenkomsten grepen daar plaats. Er werd op verschillende plaatsen in Europa samengekomen. Als sleutelfiguren en promotoren voor het scenario worden de voorzitter en de ideoloog van de Baskische socialisten, Jesús Eguiguren, en de voortvluchtige ex-volksvertegenwoordiger van Batasuna, Josu Urrutikoetxea Josu Ternera, genoemd.
Alles is zowat een paar jaar geleden begonnen, nog tijdens de periode dat de PP van Aznar aan de macht was.In de boerenhoeve Txillarre te Elgoibar (Guipuzkoa) had de eerste ontmoeting plaats tussen Arnaldo Otegi en Jesús Eguiguren. Bij de talrijke bijeenkomsten waren ook Francisco Egea, momenteel directielid bij FEVE-Ferrocarriles Españoles de de Vía Estrecha, geboren in Elgoibar en persoonlijke vriend van Otegi, en de leider van Batasuna in Navarra, Pernando Barrena, aanwezig. Maandenlang zijn deze bijeenkomsten doorgegaan, waarbij een agenda met uiteenlopende themas werd opgesteld. Het wachtwoord was discretie en afzondering. Met als gevolg dat die bijeenkomsten publiekelijk nooit bestaan hebben, met als gevolg dat de PSOE die bijeenkomsten altijd ontkend heeft.
Onmiddellijk nadat José Luis Rodríguez Zapatero zijn intrede had gedaan in Moncloa (de Wetstraat 16 van Spanje) in maart 2004, stuurde Jesús Eguiguren hem volgend bericht: Tenemos abierto desde el año 2000 una vía de contactos con Batasuna. Creo que es el momento de explorar con ellos el fin de la violencia terrorista. (Wij hebben al sedert het jaar 2000 contacten met Batasuna. Ik geloof dat nu het moment aangebroken is om met hen het einde van het terroristisch geweld te verkennen). Na consultatie van zijn raadgevers gaf ZP zijn goedkeuring aan het voorstel, op één voorwaarde: Si esto sale mal, Moncloa dirá que no estaba informada y tú deberás asumir la responsabilidad de todo como si fuera una iniciativa tuya (Als het slecht afloopt zal Moncloa in alle toonaarden ontkennen en zal jij de verantwoordelijkheid moeten opnemen alsof het jouw initiatief was).
De hoofdbekommernis was trasladar el conflicto de la calle a la mesa de la negociación (het conflict van de straat naar de onderhandelingstafel brengen). Nu een meerderheid (*) gevonden is, om ook daadwerkelijk van start te gaan, wordt er ten alle kanten geredetwist over o.a. het aantal onderhandelingstafels (1,2 of 3..), het opnieuw legaliseren van Batasuna, de aanpak van de nefaste spreiding van politieke gevangenen, referendum of niet enz
Als kleine man met weinig inbreng, zie ik op zijn minst toch 2 onderhandelingstafels:
ØEen onderhandelingstafeltussen de Spaanse (en Franse) regering en ETA, over het definitieve beëindigen van het gewapend verzet, over de spreiding van gevangenen, over het penitentiaire beleid
ØEen onderhandelingstafel met alle Baskische politieke partijen over de toekomst van Euskal Herria, onderworpen aan een bindende raadpleging van het Volk.
(*) Alleen een zwalpend en hysterisch Partido Popular is nog in de minderheid: de verdedigers van de sacrosante eenheid, de verdedigers van de democratuur (dictatuur met een flauw democratisch sausje overgoten).
Op 14 juli 2006 werd door de centrale magistraat van de Audiencia Nacional, Santiago Pedraz, een eerste vonnis tot voorlopige vrijlating uitgevaardigd ten voordele van de Etarras David Pla Martín, Aitor Lorente Bilbao en Ainara Esterán Cruz. (Ainara Esterán Cruz, opgesloten sedert november 2000, zou wel opsloten blijven om een gevangenisstraf van 9 jaar wegens een ander delict uit te zitten). Pla en Lorente, beschuldigd van het doorspelen van gegevens over politieagenten en politici aan ETA, hadden hun straf voor dit delict uitgezeten en zouden vrijgelaten worden op 25 juli 2006. De bewijzen van medeplichtigheid voor de moord op de toenmalige senator en PP-voorzitter van Aragón, Manuel Giménez Abad op 6 mei 2001 te Zaragoza, werden niet aangetoond, omdat Pedraz oordeelde dat de bewijsstukken te algemeen van aard waren om een verband te kunnen leggen.
Toen magistraat Baltasar Garzón (zie foto) tijdens de julivakantie de taak van Pedraz tijdelijk overnam, trok hij het vonnis tot voorlopige vrijlating terug in en bleven de Etarras in de cel. Toen Garzón zijn vakantie begon, decreteerde Pedraz op 17 augustus 2006 een tweede vonnis tot voorwaardelijke vrijlating. Magistraal die onenigheid!
Op 18 augustus 2006 werden Pla en Lorente vrijgelaten uit de gevangenissen respectievelijk Monterrose (Logo) en Teixeiro (La Coruña).
Het onthaal van David Pla in zijn geboortedorp Barañáin (Navarra), georganiseerd door Askatasuna, werd door de Guardia Civil verhinderd.
Intussen hebben alle politiesyndicaten de beslissing van Pedraz bekritiseerd en hun steun betuigd aan Garzón. De verdedigers van de rechtstaat vallen de behoeders van de rechtstaat aan. Magistraal die onenigheid!
Op een cartoon van de hand van Tasio, verschenen in de krant "Gara", zien we hoe de regering van Lakua (wijk in Gasteiz-Vitoria, waar de Baskische regering zetelt), oproept tot kalmte (calma) en gezond verstand (sensatez). Dit als reactie op het communiqué van ETA.
ETA responderá ETA zal van antwoord dienen, als...
Bijna 5 maanden na de afkondiging van een permanent staakt-het-vuren door ETA, constateert de gewapende organisatie, in een communiqué dat op 18.08.2006 aan de krant Gara werd gestuurd, dat het vredesproces zich in een situatie van evidente crisis bevindt. De verantwoordelijken hiervoor zijn de PSOE (socialisten) in de federale regering en de PNV (gematigde nationalisten) in de Baskische regering. De betrokken partijen zijn er alleen op uit het proces in eigen electoraal belang te sturen, en vergeten daarbij het algemeen belang. Ze houden zich ook niet aan de compromissen die tijdens geheime voorafgaande gesprekken werden afgesproken. In plaats van de nodige stappen te zetten om tot een eerbaar, democratisch vergelijk voor Euskal Herria te komen, wordt alles in het werk gesteld om de linkse abertzales in het diskrediet te brengen, of op zijn minst om hun sterke positie gevoelig af te zwakken. Een repressief optreden is niet compatible met de keuze voor een onderhandelingstafel. De incidenten van de laatste maanden hebben genoeg aangetoond dat als de haatdragers van de Partido Popular blaffen, de Guardia Civil en de Audiencia Nacional bijten, al dan niet geruggensteund door de Baskische (?) Ertzaintza. Als de aanvallen tegen Euskal Herria blijven duren, dan zal ETA antwoorden.
De Baskische regering, bij monde van Lehendakari José Ibarretxe, reageert hierop als volgt: ETA heeft niet het recht de gewettige hoop van dit Baskenland in vraag te stellen. ETA heeft niet het recht het Volk te ontgoochelen. Het is het Volk zelf dat ons naar de vrede zal leiden.
Hoewel ETA in maart 2006 een permanent staakt-het-vuren afkondigde en onderhandelingen op til zijn tussen Batasuna en de Spaanse regering, bleven de justitiële aanvallen tegen het linkse nationalisme voortduren.
Ø Tijdens deze periode werd er gemiddeld alle drie dagen één persoon gearresteerd, 35 in totaal: Onder hen Dani Yaniz, Koldo Danborenea, Ibon Meñika, Sandra Barrenetxea, Jon Oihenart, Ainara Goñi, Beñat Troundy, Zigor Merodio, Kizkitza Gil. Een aantal onder hen verklaarde achteraf mishandeld en bedreigd te zijn.
Ø Zes Basken werden aan Spanje uitgeleverd terwijl er nog drie anderen tijdelijk uitgeleverd werden (in afwachting dat ze hun straf in Frankrijk er op hebben zitten.)
Ø Verder dienden 23 burgers voor het Hooggerechtshof te verschijnen (o.a. Arnaldo Otegi)
Ø Verschillende gevangenen die binnenkort gingen vrijkomen kregen een herziening waardoor ze langer zullen moeten blijven zitten!
Ø Geen enkele gevangene werd overgebracht naar een gevangenis in Baskenland.
Ø Ion Agirre, die al 25 jaar vastzit en ziek is, werd niet vrijgelaten hoewel dat in artikel 92 van de strafwet staat.
Ø Een aantal activiteiten, waaronder een persconferentie in Donostia, werden verboden.
Ø In Zamudia werd een Volksbar (Herriko Taberna) gesloten.
Ø De Baskische politie chargeerde tegen een manifestatie van de jongerenvereniging Segi.
Ø Het macroproces 18/98 dat steeds meer op een farce begint te lijken, gaat gewoon door.
Ø Politiecontroles op de wegen namen in aantal toe!
Noot: de incidenten van de laatste maanden kunnen ook kleine pesterijen zijn. Zo diende de UNP- Unión del Pueblo Navarro (zusterpartij van de haatdragende PP) op 17.08.2006 een klacht in, omdat uit één van de vensters aan het gemeentehuis van Burlada (dichtbij Pamplona) een Ikurriña (de Baskische vlag) werd gehesen. De UNP-führer, Miguel Sanz Sesma, had vroeger al een Ley de Simbolos (Wet op symbolen) uitgevaardigd met een verbod op het hijsen van de Ikurriña. Waarin een zielige partij toch groots kan zijn!
Levenslang wegrotten in een cel of jezelf uithongeren?
De Baskische gevangene Iñaki de Juana Chaos is sedert 7 augustus 2006 in hongerstaking in de gevangenis van Algeciras, 1200 km verwijderd van Donostia. Waarom?
Het openbaar ministerie is druk doende om Iñaki de Juana Chaos een levenslange straf op te leggen, een straf die bovenop de straf komt die hij eigenlijk al lang had uitgezeten: er wordt een bijkomende straf geëist van 96 jaar omdat hij 2 artikelen liet publiceren in de krant Gara.
Op 25 december 2004, na 18 jaar gevangenschap, had Iñaki de Juana Chaos zijn straf erop zitten, met in acht name van o.a. strafvermindering voor universitaire studies in zijn cel. De Sala de lo Penal nr. 1 (Kamer voor Strafzaken) verhinderde de vrijlating en verwierp de goedkeuring van de Juzgado de Vigilancia Penitenciaria nr. 3 van Madrid (een soort opvolgingscommissie die over vervroegde vrijlatingen beslist), en eiste een nieuwe evaluatie.
Kort daarop werd een nieuwe datum voor vrijlating vastgelegd: februari 2005. De aankondiging hiervan ontlokte een ongemeen hysterische reactie en een tsunami aan campagnes tegen de vrijlating door de PSOE, de PP en de regimepers kwam op gang. Een lakmoesproef voor de scheiding der machten? Wat dacht je? Eén maand voor de vrijlating vorderde de magistraat van de Audiencia Nacional (uitzonderingsrechtbank), rechter Grande-Marlaska, een onvoorwaardelijke hechtenis, zonder mogelijkheid op borgtocht. De beschuldiging luidde: lid van een terroristische organisatie en terroristische bedreigingen. Beschuldiging waarvoor hij al veroordeeld was! Aanleiding: de 2 artikelen in Gara met als titel El escudo en Gallizo, gepubliceerd in december 2004. Vooral het laatste artikel was doorslaggevend, omdat hierin kritiek geleverd werd op de directrice van de Instituciones Penitenciarias (Gevangeniswezen), Mercedes Gallizo.
Enige tijd later werd Grande-Marlaska op de Juzgado de Instrucción nr. 1 van de Audiencia Nacional (onderzoeksrechtbank) vervangen door magistraat Santiago Pedraz. Begin juni 2005 oordeelde die laatste dat het vonnis gerust kon geseponeerd worden, omdat er in de artikels geen enkele evidentie was die lidmaatschap of bedreiging konden rechtvaardigen. De invrijheidstelling werd nu vastgelegd op 3 augustus 2005. Maar de lijdensweg was nog niet ten einde: de Sala de lo Penal nr. 1 trok de machtiging van Pedraz in en decreteerde een nieuw proces. We schrijven nu 7 juli 2005. Een paar dagen voordien had de Spaanse Minister van Justitie, Juan Fernando López Aguilar, laten weten: We zullen al het mogelijke doen opdat er geen vroegtijdige invrijheidstelling komt. De scheiding der machten, weet u wel?
In juni 2006 maakt het Openbaar Ministerie van de Audiencia Nacional haar eis bekend: 96 jaar extra vrijheidsberoving!
Iñaki de Juana Chaos zit nu al sedert januari 1987 in de cel, werd vreselijk gefolterd (wordt er dan gefolterd in Spanje?), werd van de ene gevangenis naar de andere versleept (10 in totaal, allemaal bekend om de uiterst slechte omstandigheden), werd ontelbare keren afgeranseld, werd meerdere malen in eenzame opsluiting gedwongen en werd zo ver als mogelijk van zijn familie gevangen gezet (dus wordt ook de familie gestraft).
Iñaki de Juana Chaos is geen doetje en ik verdedig zijn aanslagen aan geen kanten. Hij heeft zware misdaden gepleegd en is daarvoor terecht gestraft. Maar hij heeft zijn straf volgens de regels van het toen geldende strafwetboek volledig uitgezeten. Ik gebruik toen geldende strafwetboek, omdat ze er in Spanje een handje van weg hebben om dat wetboek aan te passen aan de omstandigheden, weliswaar niet op algemene schaal, maar in ieder geval wel als er Baskische nationalisten kunnen geraakt en gekraakt worden. Iñaki de Juana Chaos is in staat tot het uiterste te gaan, maar als het Baskische Volk dit zal moeten meemaken, wat zal er dan gebeuren? Dit is één feit, maar er zijn er honderden. Een rechtstaat onwaardig!
EUROPA PRESS - 19.01.2006
La directora de la prisión de Botafuegos (Algeciras), Isabel Martínez de la Torre, pidió hoy disculpas por unas declaraciones que realizó el pasado domingo a un periódico local en las que decía que los presos de ETA son "personas muy honradas".
EUROPA PRESS - 19.01.2006
De directrice van de gevangenis van Botafuegos (Algeciras), Isabel Martínez de la Torre vraagt vandaag vergiffenis voor de verklaringen die zijn vorige zondag aan een lokale krant aflegde, en waarin zij stelde dat de gevangen ETA-militanten heel oprechte personen zijn.
Op 17 augustus 1991, exact 15 jaar geleden, beleefde Euskadi andermaal een zwarte dag. Na een nacht van tientallen arrestaties in Donostia, werd een huis omsingeld in de wijk Morlans, waar 3 Baskische nationalisten zich schuilhielden: Patxi Itziar Agirre, Jokin Leunda Mendizabal en Iñaki Ormaetxea Antepara. Terwijl in een rechtstaat verdachten (nog geen beschuldigingen, nog geen bewijzen) in voorlopige hechtenis worden geplaatst, oordeelde de Guardia Civil het nodig om meteen de wapens te hanteren en een salvo op het huis af te vuren. Dit duurde de hele morgen lang. Tegen de middag vielen zij het huis binnen na het eerst met traangas te hebben bewerkt.
Patxi Itziar lag dood op een kussen in de keuken met 1 schotwonde in de slaap. Jokin Leunda vertoonde 12 schotwonden in de rug (geen enkele dodelijk) en een schotwonde in het hart van op korte afstand afgevuurd. Iñaki Ormaetxea lag in het bad met 2 schotwonden in niet-vitale organen en een schotwonde in het hoofd, afgevuurd van op minder dan 25 cm. Waren de urenlange salvos een dekmantel, een strategie om latere onfrisse praktijken te verdoezelen? Ik weet het niet. Ik hoop alleen dat het gezegde al moesten de kraaien het uitbrengen een verhelderend licht op deze onfrisse zaak zal brengen.
Zoals elk jaar organiseert Askatasuna (collectief voor hulp aan politieke gevangenen) ook dit jaar weer een herdenkingsplechtigheid in de wijk Morlans, vandaag 17 augustus 2006 om 18.30 u.
De haatdragers van de Partido Popular, bij monde van Gabriel Elorriaga, waren er als de kippen bij om de herdenking te laten verbieden en om elke samenscholing te laten verhinderen. Gerecupereerde slachtoffers van aanslagen door ETA mogen herdacht worden, nationalisten moeten wegrotten. En inderdaad, de herdenking werd verboden.
In een communiqué kondigde Askatasuna voor deze week ook de Amnistiaren Eguna (dag van de amnestie) aan, in diverse plaatsen in Guipuzkoa waar momenteel feesten (bv.: Aste Nagusia-Semana Grande in Donostia) plaatsvinden.
In mijn webstek De Basken en hun strijd heeft u kunnen lezen dat de Abertzales (*) ongemeen hard aangepakt worden door de Spaanse justitie. Eén van de straffen is het opleggen van een torenhoge borgsom om een persoon buiten de gevangenis te houden. Let wel, het gaat hier niet om veroordelingen van bloeddelicten (zoals bij ETA). Deelname aan een niet toegestane betoging is al voldoende om een veroordeling op te lopen door de Audiencia Nacional (uitzonderingsrechtbank).
Arnaldo Otegi, één van de leiders van de verboden politieke partij Batasuna, heeft dit aan de lijve kunnen ondervinden. Dit jaar, 2006, heeft hij alleen al de ronde som van 650.000 euros moeten neertellen.
Een balans die Askatasuna (organisatie die zich inzet voor de vrijlating van Baskische politieke gevangenen) heeft opgemaakt t.a.v. dit repressieve optreden, geeft volgende ontstellende resultaten:
2002 - 82 personen vrij onder borg na betaling van 1.127.456 euros
2003 - 69 personen vrij onder borg na betaling van 1.218.000 euros
2004 - de inkomsten van de gouden ezel lopen op tot 1.662.000 euros
2005 - de inkomsten van de gouden ezel lopen op tot 1.351.000 euros
2006 - alleen al voor Otegi 650.000 euros (en hij was niet de enige tot nu toe)
(*) De Baskische term Abertzale betekent liefhebber, aanhanger, medestander van het vaderland. De term is een fusie van aberri(a) (een neologisme gecreëerd door Sabino Arana en dat vaderland betekent) en het suffix -(t)zale (vriend, aanhanger ). Alhoewel de letterlijke vertaling in het Spaans patriot betekent, wordt de term Abertzale ook gebruikt om de Baskische nationalist aan te duiden. De regimepers in Spanje (ABC, EL MUNDO, EL PAIS ) misbruikt stelselmatig de term om er de aanhangers van Batasuna mee te omschrijven, en in één adem een verband te leggen naar ETA. Kan u de logica nog volgen? Een Abertzale is volgens de regimepers een aanhanger van ETA. Nochtans zijn de leden van de politieke partijen Aralar, PNV, EA of Batzarre ook Abertzales. Maar volgens de Spaanse gezaghebbers moet Barbertje hangen. Barbertje is het Baskisch Nationalisme of de Abertzales.
Na het bekijken van mijn webstek over Spanje, zal wellicht niemand nog twijfelen aan mijn voorliefde voor dat land. Alles wat ook enigszins in verband te brengen is met Spanje draagt mijn voorkeur weg. Van de prachtige zangstemmen van La Pradera en Urko tot de blaugrana wereldploeg Club de Futbol de Barcelona. Van Pablo Casals tot Hija de la Luna. Van horchata en limón hielzado tot, jawel, de politiek.
Bij mijn talrijke reizen bezocht ik ook regelmatig Baskenland. Prachtig land, prachtig volk. En toch, telkenmale ik door Baskenland trok, vertoonde zich een donkergrijze wolk aan de hemel. Soms een voorbode van een plensbui, maar veelal voorbode van iets dramatischer, zelfs op een zonovergoten dag. Ik alleen zag die wolk, een wolk van droefenis, een wolk van bitterheid, een wolk van angst (Nubes saturadas de tristeza, de amargor y de miedo ) Donkere wolken die het beklemmend gevoel van het oudste volk van Europa tot uiting brachten: DAS VERBOT zichzelf te zijn.
Ik hou van Spanje, en net daardoor kan ik ook de zwarte kanten onderscheiden. Zie mijn webstek over "De Basken en hun strijd".
Deze blog heeft als bedoeling aanvullende informatie te verstekken die niet in de webstek "De Basken en hun strijd" voorkomt. Wij zijn opnieuw gestart vanaf 13 augustus 2006.
"Political language...is designed to make lies sound truthful and murder respectable, and to give an appearance of solidity to pure wind...The first step in liquidating a people is to erase its memory."George Orwell
Mijn bijzondere dank wil ik via deze weg overmaken aan W. Hensgen, die mij een schat aan waardevolle informatie bezorgd heeft.
