Archief per maand
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    BASKENLAND
    Littekens op een stierenhuid
    Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
    31-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Depressief, maar toch in de cel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Jose Angel Altzuguren, “Kotto”
    +31 oktober 2005

    In zijn cel in de gevangenis van Soria werd op 31 oktober 2005 de Baskische politieke gevangene, Jose Angel Altzuguren Perurena "Kotto" (39 jaar), dood aangetroffen. Hij had zich verhangen aan een buis van de verwarming.

     

    “Kotto” afkomstig uit Bera-Vera de Bidasoa (in het noorden van Navarra) werd in maart 2001 samen met zes anderen tijdens een gecoördineerde actie van de Franse en Spaans politie aangehouden op verdenking van lidmaatschap van het "Muga-apparaat" van ETA. (De muga is de grens. Alleen mugalaris weten precies waar deze staatsgrens tussen Spanje en Frankrijk ligt. Zij zorgen voor het veilig overbrengen van personen en zaken).

     

    "Kotto" verklaarde later dat hij bij zijn arrestatie, onderweg naar en daarna in Madrid zelf, mishandeld werd. Zo kreeg hij slagen op de oren met ’n telefoonboek. Tijdens de "behandeling" kreeg hij verschillende keren de plastic zak over het hoofd getrokken, werd hem belet te slapen, moest hij voortdurend de pijnkreten aanhoren van zijn broer en zijn vrienden die samen met hem waren opgepakt. Er werd onverwacht een schot vlak naast zijn oor gelost. Ook kreeg hij de elektroden aangebracht om hem schrik aan te jagen. Dit duurde voort tot ze de verklaringen hadden die ze wilden hebben. Toen hij moest voorgeleid worden bij de Onderzoeksrechter, kon hij niet eens meer de schoenen over de gezwollen voeten trekken. Hij zat bijna 4 jaar in voorarrest in Navalcarnero tot 7 januari 2005. Hij werd tot 6,5 jaar veroordeeld wegens "collaboratie met een gewapende bende". Dit was al een vreemde straf voor een, ETA-lid dat doorgaans voor een véél langere periode gestraft wordt!

     

    Op 22 oktober, eerder deze maand, werd hij opgepakt om de rest van zijn straf te gaan uitzitten. Sinds zijn vrijlating en in de onzekere afwachting van zijn "opname" (waarvan hij in het ongewisse werd gelaten wanneer die zou komen!) werden de depressies steeds erger. Toch werd hij drie dagen geleden naar de gevangenis van Soria versleept en daar in isolement geplaatst! Dit was er blijkbaar teveel aan!

    31-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    30-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ze zag er niet uit als een parlementslid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Guardia Civil

    staat terecht
    30 oktober 2007

     

    Op 30 oktober 2007 stonden er drie Guardia Civiles terecht en tegen hen werd een boete van 6.000 euro’s geëist.

     

    Op 27 mei 2006 hadden ze op de weg tussen Ormaiztegi en Beasain de Baskische volksvertegenwoordigster Ana Auzmendi van de Baskische radicale partij EHAK staande gehouden. Ze kijken natuurlijk nooit naar de Baskische TV, want dan hadden ze haar zeker al op het spreekgestoelte in het Baskische Parlement gezien. De procedure die bij dergelijke confrontaties gevolgd wordt, stamt nog altijd uit het stenen tijdperk van de dictatuur en werd daarna nooit gewijzigd. Of werden de Guardias nooit ingelicht dat deze periode voorbij was? Eentje vraagt iets in één of ander Andalusisch dialect zich niet bewust dat er mensen bestaan die dat niet begrijpen. De tweede loopt rond de auto om te kijken of de banden voldoende druk hebben en de derde houdt een halfautomatisch geweer op je gericht.

     "Vakantie in Baskenland? Kom en laat je overtuigen" was ooit de toeristische slagzin van de Baskische regering.

     

    Hoewel Auzmendi haar accreditatie van parlementslid toonde, werd ze even brutaal behandeld als iedere andere Bask. De Guardias verdedigden zich met het argument dat Ana Auzmendi er niet uitzag als een parlementslid! Dus, als je er niet uitziet als een parlementslid zijn alle middelen toegestaan. Voorwaarde is wel dat je Bask bent.

    30-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    29-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen vrijwillige bekentenissen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Eén zwaluw maakt de lente niet

    Magistraat Alfonso Guevara decreteerde op 21 oktober 2008 een vonnis waarin een jongere, Arkaitz Agote, uit Donostia vrijgesproken werd van “estragos terroristas” (terroristische vernielingen of Kale Borroka). Hij motiveerde zijn uitspraak als volgt: “Het is niet zeker dat de verklaringen die Agote afgelegd heeft bij de Guardia Civil op vrijwillige basis gebeurd zijn.” De magistraat onderstreepte dat dit soort “zelfbeschuldigingen” (onder dwang van foltering) niet garant staan voor de werkelijk gebeurde feiten.

    Het is goed er ook nog eens op te wijzen dat Agote, opgesloten in de gevangenis van Huelva (ongeveer 1000km van huis), een klacht had neergelegd met een getailleerde beschrijving van de mishandelingen die hij moest doorstaan gedurende 120 uren tijdens zijn ondervraging. De klacht werd door een rechtbank in Madrid zonder meer geklasseerd.

    29-10-2008 om 09:26 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een beweging met uitgesproken fascistoïde kenmerken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Falange Española
    29 oktober 1933

     

    De Falange is een politieke beweging die zijn herkomst heeft in het Spanje tijdens het interbellum. In het Spaans heet deze beweging Falange Española. De beweging is geheel geënt op de ideeën van José Antonio Primo de Rivera, zoon van de voormalige Spaanse dictator Miguel Primo de Rivera en werd gesticht in 1933, en heeft uitgesproken fascistoïde kenmerken. Falangisten streefden naar een corporatistische staat (*) en naar nationale eenheid. Dit liet geen ruimte voor de diversiteit van de verschillende Spaanse volkeren als de Basken en de Catalanen. De nationale eenheid werd gebouwd rond een Spaans staatsnationalisme. De Rooms-katholieke Kerk was de officiële staatskerk, men had oog voor de Castilliaanse grootgrondbezitters (latifundistas), verheerlijkte het Spaanse verleden als imperium en Spaanse helden als El Cid, Ferdinand II van Aragón,.. ter ere van de nationale trots. Ook werd gestreefd naar een sociale hervorming, volgens solidaristisch principe. Dit alles werd overgoten met een anticommunistische saus.           

    (*) 
    Corporatisme is een politiek systeem waar wetgevende macht aan burgervergaderingen wordt toegekend die economische, industriële, agrarische en professionele groepen vertegenwoordigen. In tegenstelling tot pluralisme, waar vele groepen strijden voor de controle van de staat, nemen in het corporatisme verscheidene  niet verkozen lichamen een beslissende rol aan in het besluitmakingsproces. Het is een politiek-economische leer die probeert een middenweg te vormen tussen het marxisme en het kapitalisme, en die verwant is aan het solidarisme. In feite bestaat corporatisme erin om de economie in te delen in verschillende corporaties per deelgebied, die de marxistische klassen zou overtreffen en verenigen. Patroons en arbeiders zouden samen in een corporatie zitten, en zo gezamenlijk hun problemen oplossen.

     

    De partij werd opgericht op 29 oktober 1933. De Falange kwam voort uit twee kleinere fascistische groepjes, die geleid werden door José Antonio Primo de Rivera en Luís Ruiz de Alda. Tijdens het oprichtingscongres van 29 oktober 1933 werd José Antonio tot Algemeen Leider (Jefe Nacional) van de Falange Española (FE) gekozen. Omdat de FE in financiële nood verkeerde fuseerde zij in 1934 met de in 1931 opgerichte Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista van Ramiro Ledesma Ramos tot de Falange Española de las Juntas Ofensiva de Nacional Sindicalista (FE de las JONS). Ideologisch gezien was de Falange niet volledig fascistisch, maar was ook populistisch-socialistisch (mede door de invloed van de sociale voelende leiding der partij) en traditionalistisch (men greep vaak terug op het glorieuze Spaanse verleden). Vanaf de oprichting van de FE, en zeker na de fusie met de JONS, werden er vriendschappelijke betrekkingen aangeknoopt met de fascistische PNF van Benito Mussolini en in mindere mate met de Duitse NSDAP van Adolf Hitler. Overigens was de FE de las JONS sterk gericht op het Italiaanse fascisme. De FE de las JONS had ook enkele antisemitische trekjes, maar ging nooit zo ver als de Duitse nationaalsocialisten en later het Italiaanse fascisme. Wel was de Falange het bolwerk van personen die geloofden in 'joodse complotten' en 'complotten van vrijmetselaars.'

    Bij de verkiezingen van februari 1936 behaalde de FE de las JONS maar twee zetels. Ledesma Ramos die al langer overhoop lag met José Antonio, stapte na de verkiezingsnederlaag uit de beweging en richtte de JONS opnieuw op. (Desondanks bleef de naam FE de las JONS behouden.) Wegens het toenemende straatgeweld, waar de Falange niet zelden bij betrokken was, werd de partij in maart 1936 door de regering verboden. José Antonio werd na het begin van de Spaanse Burgeroorlog geëxecuteerd in de gevangenis van Alicante. De falangisten sloten zich tijdens de Burgeroorlog bij de nationalisten van Franco aan, hoewel de falangisten door de conservatieve generaals (van de Carlistische zijde) werden aangeduid als 'onze rode bondgenoten' (verwijzend naar het sociaalradicalisme dat de partij in haar beginjaren kenmerkte). Een exponent van de radicale vleugel binnen de FE de las JONS, Manuel Hedilla, werd in 1937 door de falangisten tot Jefe Nacional gekozen. Een paar dagen na zijn verkiezing, op 28 april 1937 werd hij door Franco aan de kant geschoven, omdat Hedilla zich tegen een fusie van de FE de las JONS met de Carlistische Comunión Tradicionalista en Alfonsistisch monarchistische Renovación Española verzette.

    De afzetting van Hedilla maakte de weg vrij voor Franco om de fusie er door te drijven en om vervolgens het leiderschap op zich te nemen van de nieuwe beweging, de Falange Española Tradicionalista y de las Juntas de Ofensivas de Nacional Sindicalistas. Het dagelijkse bestuur kwam in handen van een secretaris-generaal (sinds 1939: ministersecretaris-generaal).

    Nadat Franco de burgeroorlog in 1939 had gewonnen, zette hij zijn in de burgeroorlog al begonnen pro-As koers (de As-mogendheden) voort. De meeste falangistische leden binnen de nieuwe FET y de las JONS waren overtuigde bondgenoten van het Italiaanse en Duitse fascisme. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in september 1939, en zeker na de Blitzkrieg in West-Europa, groeide de sympathie binnen de Falange voor de As-mogendheden. Mensen als Serrano Suñer (zwager van Franco) en generaal Augustin Muñoz Grandes, vooraanstaande falangisten, streefden naar Spaanse deelname in de oorlog aan de zijde van de As. De voorzichtige Franco wenste eerst nog een tijd af te wachten en te zien of de successen van Duitsland niet van korte duur waren, hetgeen medio 1943 juist bleek te zijn. Franco hield Spanje uiteindelijk uit de oorlog en in de loop van 1944 verving hij de pro-Duitse en pro-Italiaanse politici door gematigde en zelfs pro-Britse politici. Wel streed een, voornamelijk uit falangisten, Divisiόn Azul (Blauwe Divisie) mee aan het Oostfront. Hun leuze was: "Viva la muerte" (Leve de dood).

    29-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    28-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goede martelaars en slechte martelaars
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Martelaars moeten het geluk hebben
    aan de goede kant te staan

    als ze gedood te worden
    28 oktober 2007

     

    In de Sint-Pietersbasiliek van Rome werden op 28 oktober 2007, onder impuls van een obscure organisaties als Opus Dei, 498 katholieke geestelijken zalig verklaard. De plechtigheid werd bijgewoond door 71 Spaanse bisschoppen en méér dan 1.000 priesters. De zaligverklaring rijt opnieuw wonden van de burgeroorlog en van de Franco-dictatuur open, vooral in het katholieke Baskenland. Ze zijn allemaal tijdens de jaren ‘30 en de daaropvolgende Burgeroorlog als "martelaar" gestorven. Volgens schattingen van de kerk zijn in de Spaanse burgeroorlog 7.000 religieuzen gedood.

    Het ongenoegen en de kritiek op de massale zaligverklaring zijn te verklaren omdat de Spaanse Kerk steeds een opstand tegen een legitiem regime steunde en zich daarna uitsluitend als slachtoffer voordeed.

    De religieuzen die vandaag werden zalig verklaard, werden door de Republikeinse regeringstroepen omgebracht, terwijl er geen geestelijken op de lijst staan die door de militairen van Generaal Franco zijn gedood. Bovendien beweert de Kerk nu dat de zalig verklaarde priesters vermoord werden omwille van hun geloofsgetuigenis. De voormalige voorzitter van de Spaanse bisschoppenconferentie, Kardinaal Rouco Valera meende hieraan toe te moeten voegen dat "de liefde voor God martelaars produceert en geen geweld"! Wat de Spaanse bezetter van Baskenland na de Burgeroorlog "produceerde" had nochtans helemaal niets te maken met "liefde" maar alles met geweld! En dit gedurende veertig jaar. De duizenden gefusilleerde "ongelovigen" die veroordeeld werden door militaire "rechters" weten er alles van. Hun familieleden, die tot op dit ogenblik vaak niet weten waar de lijken van hun dierbaren langs een wegkant of in massagraven gedumpt werden, moesten het niet wagen hun mond open te doen! De priesters aan de verliezende kant die vermoord werden, hadden zich maar niet bij het separatisme moeten aansluiten. Op die manier was hun liefde voor God blijkbaar verloren gegaan. Zij waren geen martelaars maar gewelddadigen…

    Wie het ondanks alles nog steeds niet begrepen heeft is … de Baskische Regering die nochtans veertig jaar lang in ballingschap moest functioneren.

    28-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    27-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'œEen staat die mensen opsluit en foltert, is een terroristische Staat'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Moeders van de Plaza de Mayo
    27 oktober 2000

     

    Hebe de Bonafini, voorzitster van de (dwaze) Moeders van de Plaza de Mayo, die men buiten haar wil om voor de Spaanse kar probeerde te spannen, verklaarde op 27 oktober 2000:

    "Wie mensen opsluit en foltert omwille van wat zij denken, is een terroristische Staat. Ik discussieer niet met Franquisten, noch met Nazi’s."

    Mayor Oreja meent haar te moeten bedreigen: "Als ze hun woorden niet bijstellen worden ze persona non grata."

     

    Op de foto:  

    Hebe de Bonafini tijdens een onderhoud met José Lariz Iriondo, die niet uitgeleverd werd aan de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional.

     

     

    Solidarity with the basque political refugee Josu Lariz Iriondo

    Asociación Diáspora Vasca | 25.05.2004 18:18 | Repression

    The Asociación Diáspora Vasca, with members in more than 20 countries, addresses the general public and the Argentinian Government to alert them over the political significance of keeping Basque political refugee Josu Lariz Iriondo in a prison in Buenos Aires. 17 months ago, he was illegaly abducted from Uruguay which was his country of residence at the time.


    Our association reminds you that Lariz Iriondo is behind bars without any valid reasons for it, his imprisonment lies squarely on an arbitrary policy of persecution that was madly instigated by the discredited government of former Spanish Prime Minister Jose Maria Aznar.
       

    Due to the proximity of the oral trial, ADV wishes to denounce the number of illegal measures taken against the Basque Lariz Iriondo, and also to ask from the international community a display of solidarity in order to reject the demand of extradition by the Spanish state and to return the issue to the status it had previous to his abduction from Uruguay.
     
    Argentina has a rich history of solidarity and the Basque community has been highly recognized for its contribution to the betterment of the nation.
    To provid a space for the shady deals between the Uruguayan President Jorge Batlle and the fallen Spanish Prime Minister blemishes the image of Argentina. It is of up-most importance to set the Basque Lariz Iriondo free as soon as possible. This will be a feat that will serve justice, a great merit to the Argentinian Government and an honor to the tradition of solidarity of the Argentinian people. 
    Asociación Diáspora Vasca  
    http://euskalherria.cjb.net 

    27-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    26-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een goede leerling van de Spaanse wurgslang
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Javier Balza (PNV)

    Baskische minister van Binnenlands Zaken

    liegt

    26 oktober 2006

     

    Op 26 oktober 2006 verscheen minister van Binnenlands Zaken Javier Balza voor het Baskische Parlement tegenover de Baskische "Arateko" (ombudsman) en dit gebeurde op vraag van Aintzane Ezenarro (Aralar). Javier Balza (PNV) Baskische minister had het Parlement voorgelogen. Minister Balza bewees al vaker een "goede leerling" van de Spaanse wurgslang te zijn. En zijn politie, de Ertzaina, paste zich ook bijzonder snel aan.

    De Ombudsman verweet Balza o.a. dat hij het Hooggerechtshof véél te laat (vijf jaar na datum!) in kennis stelde van het PV over een verkeersongeval dat een jongere automatisch "vrijsprak" van de beschuldiging voor het gooien van molotovcocktails. Balza verweet de ombudsman een "absolute onverantwoordelijkheid". De minister ontkende eens te meer dat er sprake was van foltering bij zijn politiekorps en dat de verklaringen van de arrestanten daarvan een gevolg waren. Hij gaf wel antwoord op de vraag hoe verschillende arrestanten een andere persoon vals kunnen beschuldigen (van iets wat hij niet gedaan had), maar de minister vergat te antwoorden hoe het mogelijk was dat drie arrestanten die isolatiedetentie zaten en dus zelfs onderling geen contact hadden wel dezelfde praktijken van mishandeling noemden.

     

    In de nieuwjaarsnacht, op 1 januari 2000 rond 01:45 u. werd in Galadakao (Biskaia) de Guardia Civil-kazerne aangevallen door een groep van 12 radicale jongeren. Drie jongeren werden gevat en na een ondervraging (?) noemden zij de overige deelnemers. Gelukkig maar want de daders "hadden zich onherkenbaar gemaakt met bivakmutsen" en "om geen sporen na te laten hadden ze latexhandschoenen aan." Onder de beschuldigden bevond zich Andoni Beroiz Zubizarreta en op 3 maart 2003 werd hij hiervan in kennis gesteld. Er wordt 22 jaar celstraf geëist tegen elk van de jongeren.

     

    Maar een mens moet "geluk" hebben in het leven. Toevallig gebeurde er diezelfde nacht, 1 januari 2000, in Zuia op de weg Vitoria-Bilbao, in een andere provincie, een verkeersongeval. In het politieverslag van de Ertzaintza stond dat één der inzittenden van de auto een zekere Beroiz Zubizarreta Andoni was, "die zonder kwetsuren de auto had kunnen verlaten". Dit gebeurde om 01:45 u.. Maar was Andoni Beroiz Zubizarreta op dat ogenblik dan niet met een bivakmuts over het hoofd en met latexhandschoenen aan molotovcocktails naar de kazerne van "de verdienstelijken" aan het gooien?

    De drie jongeren hadden bovendien, geïsoleerd van elkaar, in de kelders van de Guardia Civil, alle drie dezelfde namen van "mededaders"genoemd. Dat de moeders van het drietal, toen die indertijd vanuit de kelders naar de rechter werden geleid, hun kinderen eerst niet herkenden was slechts bijzaak.

     

    Maar behalve dat Beroiz het geluk had op het goede ogenblik in een ongeval betrokken te zijn, had hij ook nog een vader die licentiaat in de economische wetenschappen en licentiaat in de rechten was. Hij schreef lezersbrieven naar de pers (en zal ook wel op andere manieren mensen benaderd hebben).

     

    Maar er kwam nog meer: in november 2002 voerde de Ertzaintza een actie tegen jongeren in Bizkaia die ervan beschuldigd werden deelgenomen te hebben aan straatgeweld. In eerste instantie werden vier jongeren opgepakt en later overgebracht naar Madrid: Gorka Lupianez, Zunbeltz Larrea, Jon Crespo en … Andoni Beroiz. Alle vier beweerden ze mishandeld te zijn geworden in de kelders van de Ertzaintza in Arkaute: slagen, bedreigingen (o.a. het dreigement hen een stoelpoot in hun aars te steken), door de knieën buigen tot de uitputting nabij was, onmogelijke houdingen aannemen en beletten te slapen. Drie van hen moesten daarna zelfs in een ziekenhuis opgenomen worden. Ze werden, na de "ondervragingen" beschuldigd van het gooien van o.a. stenen en molotovcocktails naar de kazerne van de Guardia Civil in Galdakano, vier jaar eerder...

    Crespo en Beroiz kregen hiervoor 10 jaar cel en 2.419 € boete, te betalen als schadevergoeding. Hoewel Xabier Arriluzea en Garrikoitz Urizar eerst beschuldigd werden van "brandstichting" en "terrorisme", kwamen ze toch vrij.

    Het Hoogste Spaanse gerecht annuleerde nu ook de straf van 10 jaar die tegen Beroiz werd uitgesproken omdat er slecht één bewijs was en dat was de verklaring van een medearrestant en men "op die basis niemand kon veroordelen". Het Hoogste Gerecht zegt zelf dat de verklaringen van de medearrestant een gevolg waren van de mishandelingen door de Ertzaintza en van hun bedreigingen.

    26-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    25-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen raadpleging, wel theaterstukje.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In de maling genomen

    25 oktober 2008

     

    Het theaterstuk werd opgevoerd.
    De “Jan Klaassens” die woorden mochten vormen, kunnen terug naar huis.
    Zonder raadpleging.

    Over naar de orde van de dag.

    De PNV heeft het Baskische volk in de maling genomen.

    25-10-2008 om 16:39 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het tromgeroffel is verstomd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Waar blijft de volksraadpleging?
    25 oktober 2008

     

    Op 28 september 2007 kondigde Lehendakari Juan José Ibarretxe met veel tromgeroffel en bazuingeschal een referendum aan, te houden op 25 oktober 2008.

     

    Om dit te verwezenlijken werd op 28 mei 2008 een wetsontwerp ingediend: “Ley de Regulación de la Consulta”, wet tot regeling van een volksraadpleging. Het ontwerp werd door de Baskische regering goedgekeurd in buitengewone zitting.

    Op 29 mei 2008 heeft Lehendakari Ibarretxe, vergezeld van Joseba Azkarraga (EA) en Javier Madrazo (EB), het project voorgelegd aan het parlement, en zo de start gegeven van de bespreking ervan. De stemming zelf greep plaats op 27 juni 2008, waarbij een nipte meerderheid zich achter het voorstel van premier Juan José Ibarretxe schaarde. Dat moest volgens de nationalisten uitmonden in een tweede volksraadpleging over de vraag of onafhankelijkheid gewenst is.

    Als Ibarretxe in de voltallige Kamer een geratificeerde meerderheid zou krijgen, wat dus gebeurd is, zou samen met de Spaanse regering een “bindend” referendum uitgeschreven worden op 25 oktober 2008, op voorwaarde dat voorafgaand een politiek akkoord gesloten werd met de regering van Rodríguez Zapatero over het recht op beslissen door het Baskische volk en de juridische erkenning van dit volk. Als dit politieke akkoord zou uitblijven, zou een “consulta habilitadora” (unilateraal) uitgeschreven worden, zodat de Baskische gemeenschap zelf de bevoegdheid krijgt om ETA, de regering en de politieke partijen een mandaat te geven een “proceso de solución” (proces dat moet leiden naar een oplossing) te starten over het zogenoemde Baskische conflict.

     

    Deze laatste oplossing is strijdig met de grondwet en op 11 september 2008 heeft het Tribunal Constitucional, het Grondwettelijke Hof, bij eenparigheid beslist dat de Ley de Consulta, goedgekeurd door het Baskische Parlement op 27 juni 2008, ongrondwettelijk is en dus nietig verklaard wordt.

    Op 12 september 2008 heeft de Lehendakari, na een vergadering van de ministerraad, een verklaring voorgelezen die kort samengevat hier op neerkomt: "Acatamos, pero no nos resignamos” (Wij eerbiedigen de wet, maar leggen er ons nog niet bij neer). Hij voegde er nog aan toe dat hij de klacht, die zal neergelegd worden in Straatsburg op vraag van de politieke partijen uit zijn regering, als burger van Baskenland ten volle ondersteunt. De klacht wordt op 23 september 2008 voorgelegd in Straatsburg. De motivatie is de volgende: “Het is logisch en volledig wettelijk, eenmaal alle Spaanse interne juridische wegen zijn uitgeput, dat er beroep aangetekend wordt bij supranationale instanties om na te gaan of de motivatie van het Tribunal Constitucional compatibel is met wat in Europa vrijheid van meningsuiting genoemd wordt, met politieke participatie en politieke garantie als gevolg.”

    De berg Ibarretxe heeft dus een muis gebaard. De met veel poeha aangekondigde raadpleging gaat niet door. Om de schijn toch nog enigszins wat hoog te houden, zal op 25 oktober 2008 een listig stukje theater worden opgevoerd, met woorden. De start wordt gegeven in Gernika waar het woord “Euskal” zal uitgebeeld worden, in Amorebieta het woord “Herria”, in Durango het woord “bakea” of vrede, in Urkiola het woord “bai” of ja, in Legutiano het woord “erabakia”of beslissing en uiteindelijk in Vitoria-Gasteiz op de Plaza de España (wat een toeval!) het woord “bai”.

     

    Met de op die manier gevormde zin: “Euskal Herria, bakea bai, erabakia bai”, Euskal Herria, vrede ja, beslissing ja, moeten de nationalisten van Baskenland het dus stellen. Hoeft het te verwonderen dat er al een variante verschenen is:

    “Euskal Herria, bakea, erabakia bye, bye”.

     

    Bovenop de geleden vernedering komt dan nog eens de provocatie van de fascisten van de Falange, die net op 25 oktober 2008 willen betogen in de bestuurlijke hoofdplaats van de Baskische Autonome Gemeenschap, de wijk Lakua waar de Baskische autonome (?) regering gevestigd is. Het motto voor die manifestatie is: “La unidad de España ni se vota ni se negocia” (Over de eenheid van Spanje wordt niet gestemd en niet onderhandeld).

     

    De zware incidenten indachtig bij vorige optredens van de Falange had de Minister van Binnenlandse Zaken van de Baskische regering, Balza, er op 8 oktober 2008 toe aangezet om de manifestatie te verbieden. Als klap op de vuurpijl heeft het Tribunal Superior de Justicia del País Vasco (TSJPV) dat verbod ontkracht en in een vonnis van 14 oktober 2008 wel toestemming gegeven om te manifesteren. De rechter stelt bovendien de Ertzaintza verantwoordelijk voor eventuele rellen en stuurt aan op krachtdadig optreden tegen al wie de manifestatie wil verstoren, want de zware incidenten bij vorige optredens waren volgens de rechter te wijten aan tegenbetogers, niet aan de provocaties van de fascisten.

    25-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    24-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie is er agressief?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Agressieve jongeren

    of
    agressieve politici?

    24 oktober 2007

     

    Victoria Mendoza is psychotherapeute. In de krant “Gara” van 24 oktober 2007 komt ze met een analyse van de toestand in Baskenland waar elke dag straffeloos jongeren worden opgepakt. (Alleen al in de provincie Alava steeg het aantal gevangenen tijdens de laatste weken van 45 tot 58.)     
    Onlangs argumenteerde een politieman bij een arrestatie als volgt: "Je bent niet van ETA, maar we weten dat je lid van ETA wil worden!" Natuurlijk gaat het bij de arrestaties vaak om jongeren die betrokken waren bij straatrellen en op die manier herkend werden op de "filmpjes" die de Ertzaintza steeds maakt.

    Mendoza wijst op het feit dat Baskenland in de loop van de geschiedenis steeds te maken had met agressieve bezetters, met persorganen die de Basken als gewelddadige mensen omschrijft, met agressieve politici die zich straffeloos alles kunnen permitteren. Minister Rubalcaba beweerde onlangs dat arrestanten allemaal "toekomstige Etarras" (zouden) worden. Dit is passieve agressie. Met zulke uitspraken wordt woede geprovoceerd die dan weer gaat leiden tot geweld. Het lijkt soms op oude cowboyfilms waarin iemand als "de goede" wordt opgevoerd en waardoor zelfs zijn slachtoffer automatisch "de slechte" is.

    De Basken hebben nooit grondgebied van anderen begeerd, maar ze hadden wel altijd te maken met anderen die zich met hun keuken wilden bemoeien. Er werd steeds geprobeerd verdeeldheid te zaaien, hun sociale organisatie te ontregelen. De voorbije decennia kregen ze te maken met politici die hen vijandig gezind waren, hen niet apprecieerden, die door hun agressie uitlokten. Maar in Spanje zit de gefolterde achter de tralies. Niet de folteraar, noch degene die bevel gaf tot folteren! Deze politici zijn gewelddadig en ze zijn de grootste oorzaak van wat er in Baskenland misloopt.

    24-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    23-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gerechterlijke absurditeiten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Belediging van de vlag
    Vrij onder borg
    23 oktober 2003

     

    Juan Joxe Petrikorena, Iñigo Balda en Ainhoa Iñigo, de inrichters van de toegelaten betoging van 10 augustus 2003 waarop een Spaanse vlag in brand werd gestoken, en die op 16 september werden opgepakt op last van Baltasar Garzón, werden door rechter Teresia Palacios op 23 oktober 2003 vrijgelaten na een borgsom van 30.000 euro’s elk betaald te hebben. De beschuldiging van “collaboratie met terroristische organisatie”, “ongehoorzaamheid aan de rechterlijke macht” en “beledigingen aan Spanje” werd teruggebracht tot “verheerlijking van het terrorisme” en “belediging van de vlag”. Petrikorena sprak van een “rechterlijke absurditeit en een politieke barbarij.”

    23-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    22-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een dagelijkse portie hatelijke tirades
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Radio COPE
    22 oktober 2007

    De Spaanse geschreven pers is van het ergste is in zijn soort. Maar erger nog is het gesteld met Radio Cope. Het is de radio van de Staatsgodsdienst het nationaalkatholicisme en van de Spaanse Bisschoppenconferentie, en zorgt elke dag voor een hatelijke tirade tegen de PSOE-regering, tegen de Basken en tegen de Catalanen die zich willen "afscheuren van Spanje", kortom tegen iedereen die niet tot de vriendengroep van de Partido Popular hoort.   
    De rechts-populistische presentator is Federico-Jiménez-Losantos. Dagelijks luisteren drie miljoen Spanjaarden naar zijn uitspraken op niveau:

    ·         "De Spaanse regering Zapatero praat alleen met terroristen, homoseksuelen en Catalanen. Wanneer gaan ze eens met normale mensen aan tafel zitten."

    ·         "Zapatero is een analfabeet."

    ·         "In Catalonië worden de Spaanstalige inwoners vervolgd."

    Maar Jiménez Losantos ging een stap te ver toen hij voor de radio het ontslag eiste van de ….Koning van Spanje en van diens zoon, de kroonprins!

    Op 21 oktober 2007 meende de presidente van de deelstaat Madrid, de "Baskische" PP-ste Esperanza Aguirre aan Juan Carlos de Borbón y Borbón te mogen vragen "clement te zijn en Jiménez Losantos humaan te behandelen".

    Daarop ontstak de koning in een Spaanse furie en zei dat hij aan de bisschop Rouco Valera (voorzitter bisschoppenconferentie, eigenaar van de radio) gevraagd had "wat minder voor hém en de Kroon te bidden, en wat beter op radio Cope te letten!"

     

    Dit stond op 21 oktober 2007 te lezen op

    www.typicallyspanish.com

     

    Esperanza Aguirre defends Federico Jiménez Losantos to the King
    By h.b. - Oct 21, 2007 - 12:59 PM 

    The P.P. President of the Madrid region is friends with the radio presenter who has been calling for the King to abdicate 


    Details of a conversation which took place at the formal Royal reception ahead of the Armed Forces parade on October 12 have been printed in the Spanish press today. Both El Mundo and El País report on an exchange between King Don Juan Carlosand the P.P. President of the Madrid region, Esperanza Aguirre.       
    Aguirre called on the Prime Minister to give ‘humane treatment’ to the COPE radio station presenter,Federico Jiménez Losantos. Losantos has been a long time critic of the Monarch and has recently called for his abdication.
    His far right views have upset many in the Catholic Church which is the owner of the radio channel concerned.          
    The comment from Aguirre it seems upset the King, who has recently been witness to how Catalan independent activists have been burning photos of him in the streets, and he asked Agurire what she meant by ‘humane treatment’.            
    ‘More humane treatment than that I give to everybody, equally, without discrimination?’ continued the King.
    ‘No’ replied Aguirre, ‘I understand that the Royal Household and the Government should treat him better, not discriminate against him’.

    King Juan Carlos, now reported to be visibly angry, replied ‘I have no problem in receiving anybody. It’s me who should be treated humanely. What is all this? It’s intolerable’.         
    To that Aguirre is reported to have replied that she thought the situation with Losantos could be solved, that it was simply a problem of treating a person better. The President of the Madrid region has been a friend of the radio presenter for some years.       
    The King then said he had already called on the Bishop of Madrid, Rouco Varela, to prey less for him and the monarchy, and spend more time in the Conferencia Espiscopal, which controls the COPE radio station.   

    22-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    21-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foto's liegen niet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    STOP!
    De batterijen moeten vervangen worden
    21 oktober 2001

     

    De krant “Gara” publiceerde op 21 oktober 2001 foto’s waarop de gevolgen van de folteringen met elektroden zichtbaar zijn op het lichaam van Iratxe Sorzabal. Op de persconferentie duidt de arts Justo Aristain de foto’s die gemaakt werden in de Madrileense kliniek San Carlos, de dag na de arrestatie van Sorzabal door de Guardia Civil op 30 maart 2001. Gedurende het hele traject tussen Hernani en Madrid werden de elektroden aangesloten. Onderweg dienden zelfs de batterijen vervangen te worden! Eens in Madrid werd Sorzabal zo erg geslagen dat na afloop twee nekwervels verschoven waren.

    21-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    20-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een te mijden 'œinstelling'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Leve de Guardia Civil.
    20 oktober 2006

     

    Het Baskische parlement verwierp vandaag een voorstel van de Partido Popular die de Guardia Civil in de bloemetjes wilde zetten. De PP wilde o.a. hulde brengen aan de reddingseenheid van de GC die in de bergen opereert en die het voorbije jaar 43 Basken uit de bergen terughaalde.

    De tegenstemmers waren PNV, EA, EB, EHAK en Aralar. De motivatie tot verwerping werd verwoord door Xavier Agirre, huidig lid van het directiecomité van de PNV in Araba:

    "Mijn partij (PNV) erkent volmondig de moed van het reddingsteam, maar zal nooit een algemene lofrede aanvaarden

    ·         voor de "instelling Guardia Civil" die een toevluchtsoord is voor personen die zich verlaagd hebben en zich nog steeds verlagen tot foltering.

    ·         voor personen die staatsgrepen pleegden.

    ·         voor personen die doodseskaders organiseerden.

    ·         voor personen die handelden in drugs om de Baskische jeugd te vernietigen.

    ·         voor personen die smeergeld aanvaardden

    ·         voor personen die meerdere malen "Olentzero" (de oeroude Baskische "Kerstman") hebben ontvoerd."

    20-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    19-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Provoceren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Achtervolging in zuivere gangsterstijl

    19 oktober 2004

     

    Familieleden van de Baskische politieke gevangene, Txus del Baldo, klagen op 19 oktober 2004 de "politievervolging" aan waarvan ze twee weekends geleden het slachtoffer waren op hun tocht naar de gevangenis van Albacete.

    In het weekend van 9 en 10 oktober gingen familieleden van del Baldo (4 volwassen en drie kinderen tussen 2 en 4 jaar) op bezoek naar Albacete in het zuiden van Spanje. Een dag voordien werden ze al in het oog gehouden door de politie, die daarbij regelmatig van auto en van personeel wisselde. ‘s Zaterdags werd dan hun identiteit en hun auto gecontroleerd. Daarop werden ze gevolgd tot aan de gevangenis en, na het bezoek, tot in het pension waar ze bleven overnachten. De volgende morgen belde de pensionhouder hen op met het bericht dat de politie al hun identiteitsgegevens was komen opvragen. Toen de pensionhouder gezegd had dat hij enkel de gegevens van één van het zestal had, werd hij bedreigd met een boete. Na afloop van het bezoek werd de auto van de familie gevolgd tot ze de weg richting Madrid insloegen.

    Dit is geen toeval. Iets gelijkaardigs gebeurde al in september, maar toen dachten ze dat het te maken had met een aanwezigheid van de Spaanse regeringspresident in de streek.

    19-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    18-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Felicitaties voor doodseskaders
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mislukte ontvoering
    18 oktober 1983

     

    Op 18 oktober 1983 worden 4 Spaanse politieagenten (inspecteur Jesús Alfredo Gutiérrez Argüelles, kapitein Francisco Javier López Mallén en 2 sergeanten José María Rubio García en Sebastián Soto van de GEO, wat bij ons overeenkomt met de groep Diane) in Frankrijk  aangehouden bij een poging tot ontvoering van José Mari Larretxea Goñi, een leider van ETA p-m. De vier blijven 51 dagen in een Franse cel, maar ze worden niet veroordeeld. Na intense diplomatieke druk op Parijs door de Spaanse minister Barrionuevo, worden ze op vrije voeten gesteld.

     

    Vijf jaar later staat er in de krant “El Mundo” op 17 juni 1998 het volgende te lezen:

    “Inspecteur Jesús Alfredo Gutiérrez Argüelles verklaarde dat hij naar Bilbao werd ontboden voor een speciale opdracht: de ontvoering van José Mari Larretxea Goñi, een leider van ETA p-m. De ontvoering moest dienen om José Mari Larretxea Goñi te ruilen voor de legerkapitein Martín Barrios die een paar dagen voordien (5 oktober 1983) door ETA ontvoerd werd.

    De operatie mislukte omdat Larretxea Goñi, die heel groot was en meer dan 100kg woog, zich hevig verzette en om hulp schreeuwde. Een agent van de Franse gemeentepolitie snelde ter hulp en bracht de 4 specialisten van GEO naar het commissariaat.

    Gutiérrez Argüelles verklaarde verder nog dat bij zijn terugkeer naar Spanje, nasat hij op 8 december 1983 werd vrijgelaten, hij duizenden telegrammen kreeg en duizenden kaarten met felicitaties, ook van hooggeplaatste personen (wat niet verwonderlijk is), ook van iemand uit het Hooggerechtshof, ook van de Koninklijke Familie…” Wordt de kroon hier niet ontbloot? Keurt de Spaanse Koninklijke Familie ontvoeringen van Basken goed?

    18-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    17-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verbijsterend, schaamteloos, onmenselijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Franse gevangenissen

    “du jamais vu”

    17 oktober 2005

     

    Europees Commissaris voor de Mensenrechten, de Spanjaard Alvarao Gil-Robles, maakte in een verslag op 17 oktober 2005 zijn bevindingen bekend aangaande de toestand in de Franse gevangenissen, nadat hij gedurende de maand september 2005 een bezoek bracht aan een aantal "penitentiaire instellingen" in dit land. Eerder had hij al hetzelfde gedaan in 32 andere Europese Staten.

    Het resultaat was verbijsterend, schaamteloos, onmenselijk, kortom "du jamais vu". De "cellen" onder het Justitiepaleis in Parijs noemde Gil-Robles "afschrikwekkend" ("horroroso") "In mijn hele leven, op uitzondering misschien van Moldavië, heb ik nooit iets vreselijkers dan dit gezien." "Griezelig!" De gevangenen zitten opeengehoopt op twee niveaus en tussen deze twee niveaus zijn er enkel tralies waarop de gevangenen van het bovenste niveau zich moeten bewegen. Er is geen plaats en er is geen ventilatie. Dit moet meteen gesloten worden. Een tweede gevangenis die Gil-Robles deed huiveren, betrof "Les Baumettes" in Marseille. "De geplande werken kunnen onmogelijk verbetering aanbrengen. Duizenden miljoenen Euro kunnen hier geen normaal verblijf van maken.". De Baskische ex-politieke gevangene, José Ramon Naveiro die er 4 keer gedurende korte periodes verbleef (maximum 4 maanden), verklaarde na zijn vrijlating in april: "Ik hallucineer als ik er nu nog aan terugdenk". Het lawaai is onverdraaglijk, de vuiligheid is extreem hoog, de patio lijkt op een stort en alle gevangenen gooien er hun etensresten vanuit de cellen naar beneden. Hoewel het in de streek van Marseille extreem warm kan zijn, zijn er onvoldoende douches. Daarom staan ze onophoudend onder water omdat de afwatering niet functioneert. In Marseille zijn er geen ratten of muizen omdat er enorm veel katten in de gevangenis verblijven…

    Gil-Robles deed ook cellen van politiecommissariaten en psychiatrische instellingen aan. Op enkele uitzonderingen na was de balans van de Commissaris "catastrofaal

    Het verslag van Gil-Robles vond weinig weerklank. Mensenrechtenorganisaties en groepen die zich het lot van politieke gevangenen aantrekken hebben deze feiten al ontelbare keren aangeklaagd… In 2000 organiseerde het Franse Parlement zelfs een eigen onderzoek nadat de directrice van de medische dienst, Véronique Vasseur, van de Parijse gevangenis, La Santé, een boek uitbracht waarin de toestand van de Franse gevangenissen als "vernederend voor de République" werd bestempeld!

    De President van het Internationaal Observatorium van Gevangenissen, Gabi Mouesca, komt tegen het einde van de maand november met een nieuw verslag van de toestand in de Franse Gevangenissen.

    Mouesca, was ooit nog lid van de Baskische organisatie "Iparretarrak" (Die van het Noorden). Hij werd in 1984 gearresteerd, maar werd in 1986 uit de gevangenis van Pau “ontvoerd” nadat zijn strijdmakkers de gevangenisdirecteur hadden gegijzeld! Na een nieuwe arrestatie in 1987 zat hij gedurende 45 dagen in de isolatiecel en maar liefst 13 jaar in afzondering. In 2001 kwam hij vrij. Uiteindelijk zat hij 17 jaar in Franse cellen! De juiste man op de juiste plaats, dus!

    De toenmalige Franse Minister van Binnenlandse Zaken en huidige "Président de la République", Nicolas Sarkozy, vond geen plaats in zijn agenda om Gil-Robles te ontvangen! "Het was de enige Europese Minister van Binnenlandse Zaken die mij niet ontving", aldus Gil Robles!

    17-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    16-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een rilling liep door Euskal Herria
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    25 jaar geleden verdwenen
    Lasa en Zabala
    16 oktober 1983

    Josean Lasa en Joxi Zabala, twee radicale Baskische jongeren, waren al een tijdje uit hun geboortestad Tolosa, naar het Noorden gevlucht toen ze p, de nacht van op 15 op 16 oktober 1983 in Bayonne van de aardbodem verdwenen. Het vermoeden dat ze het slachtoffer geworden waren van de Vuile Oorlog die de Spaanse staatsterroristen "GAL" voerden tegen het Baskische Volk werd sterker toen er plots in Tolosa en omgeving opvallend veel jongeren werden opgepakt. Lasa en Zabala waren in handen van de Guardia Civil gevallen en ze werden gefolterd.

    Het bleef stil tot op 21 maart 1995, bijna 12 jaar na de verdwijning, toen in een depot in Alicante de stoffelijke resten geïdentificeerd werden als zijnde die van Lasa en Zabala! Tien jaar eerder, in 1985, waren die resten ontdekt in een woest gebied in Bussot (Alicante). De politiecommissaris, Jesús García, had daarop besloten de resten te bewaren op advies van een vriend wetsdokter die bezig was met een onderzoek aangaande internationale delinquentie en hij was vooral "geïnteresseerd" in de uitgetrokken nagels, de andere tekens van foltering en in nog enkele andere "vreemde" zaken. De zaak viel echter stil, maar nadat de Commissaris in 1994 de verdwijning van Lasa en Zabala vernam en kort nadien in een onderzoek aangaande GAL iets las over de plannen van ofwel José Amedo ofwel Damborenea om ontvoerde personen in ongebluste kalk te laten verdwijnen, legde hij meteen het verband. Er waren kogelgaten in het hoofd en ze waren begraven onder, wat later bleek, 50 kg. ongebluste kalk, duidelijk met de bedoeling niet enkel de identiteit te laten verdwijnen, maar ook de lijken zelf. Een herdershond die op de plek was beginnen graven, zorgde echter voor een grote verrassing. De lijken waren zó verminkt (beenderen gebroken en nagels verdwenen) dat meteen gezegd werd dat het niet anders kon zijn dan "een afrekening in het milieu". Kort daarop liep op een regionale zender in Alicante een telefoontje binnen met de melding dat het helemaal geen afrekening was maar dat het om Lasa en Zabala ging!

    Naarmate er meer gegevens bekend raakten en nadat foto’s van wat nog restte verschenen, werd de woede en de pijn enorm in Baskenland. De streek rond Tolosa ging massaal in staking. In het Baskisch Parlement kwam het op 31 maart 1995 tot een incident toen HB-parlementslid Mikel Zubimendi na zijn interventie een zak kalk over de parlementszetel van de toenmalige Baskische, Socialistische minister, Ramón Jáurregi, goot omdat hij die medeverantwoordelijk stelde voor de dood van Lasa en Zabala. Jáurregi was "toevallig" afwezig die dag.

     

    De rechter van het Hooggerechtshof, Carlos Bueren heropende het onderzoek in de Zaak Lasa en Zabala en dat onderzoek zou maar liefst 4 jaar duren, mede omdat de invloed van ongebluste kalk op een lijk diende uitgetest.

    In december 1999 ging het proces van start en het zou tot 26 april 2000 duren. De zittingen werden rechtstreeks uitgezonden door de toen nieuwe Spaanse zender, CNN+.

    Jesús García, de politiecommissaris van Alicante, zakte na zijn verklaring in elkaar. Dood!

    De rechtbank achtte uiteindelijk foltering niet bewezen, hoewel daar duidelijke aanwijzingen voor waren. Zo werd er rond de benen van de lijken verband, gaas en pleisters aangetroffen waarin mercurochroom zat en een substantie die gebruikt wordt om brandwonden te verzorgen. Wat wel werd bewezen was dat Lasa en Zabala op 16 oktober 1983 om 00.30 op het pleintje achter het Trinquete bij de Rue des Tonneliers in Bayonne werden omsingeld en in een auto gestopt. Dit gebeurde in opdracht van de (nu ex) generaal van de Guardia Civil van Intxaurrondo, Enrique Rodríguez Galindo, met medeweten van de ex-gouverneur van Gipuzkoa, Julen Elgorriaga, en met behulp van nog een aantal figuren, die ingeschreven stonden op de loonlijst van de Guardia Civil. Zij werden over de grens gebracht en in Donostia opgesloten in "La Cumbre", een villa van de Spaanse regering op de hoogte van Aldapeta bij Aiete. De "ondervragingen" gebeurden vooral door de Guardia Civil-chefs Angel Vaquero, Felipe Bayo en Enrique Dorado. Nadat de twee jongeren "van geen dienst meer waren", werd besloten ze te laten verdwijnen. Er werd voor de bergstreek van Busot in Alicante gekozen. Bayo en Dorado en nog "andere personen" schoten Lasa daar één kogel en Zabala twee kogels door het hoofd. De lijken werden ontkleed en begraven onder de kalk. In 1999 vertelde Arantxa Lasa over de tocht van de familie naar Alicante, waar ze de lijken moesten identificeren. Het bas-reliëf dat eerder bij het kerkje van Benta Haunde (Tolosa) was opgericht zou vanaf nu "vervangen" worden door een écht graf op het kerkhof van Tolosa. De familieleden werden echter niets bespaard. Op last van rechter Carlos Bueren moest nu plots alles snel gebeuren en mocht de begrafenis niet politiek uitgebuit worden. Bij aankomst van het vliegtuig in Hondarrabia werd al meteen op de parlementairen van Herri Batasuna ingeslagen. De TV-beelden en foto’s waarop te zien is hoe de "Baskische" politie, Ertzaintza, zelfs op het kerkhof op de familieleden slaat, en waarbij de moeder van één van de twee fier tussen slaande bullebakken schrijdt, staat in het geheugen van velen gegrift!

    Generaal Enrique Rodríguez Galindo, Gouverneur Julen Elgorriaga, Angel Vaquero, Enrique Dorado en Felipe Bayo werden veroordeeld voor twee delicten van "moord" en twee van "illegale ontvoering". "Bendevorming" werd niet weerhouden. Galindo en Elgorriaga kregen 71 jaar cel, de anderen kregen 69 en 67 jaar. Een jaar later voelde Elgorriaga iets aan zijn hart en werd vrijgelaten. Galindo kreeg het in december 2004 ook aan het hart en is vrij. Bayo en Dorado waren al na enkele maanden vrijgekomen. 

    Bron foto: Askatu.org

    16-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    15-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verheerlijking van het terrorisme?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Baskische televisie
    EiTB
    15 oktober 2003

     

    Op 15 oktober 2003 verschenen 3 directieleden van de Baskische televisie, EiTB, voor de onderzoeksrechter van het Hooggerechtshof, Ruiz Polanco. Ze moeten zich verantwoorden voor een uitzending van 15 mei 2003 waarin drie woordvoerders van ETA voorkwamen. Ze verklaren helemaal geen “verheerlijking van het terrorisme” te hebben nagestreefd, maar enkel informatie te hebben willen brengen. De video-opname was hen per brief toegestuurd zonder een afzender te vermelden. Mogelijk wordt er niets tegen hen weerhouden. De drie verdachten zeggen dat het hele gedoe een gevolg van politieke druk was. In deze zaak diende Pancho Navarrete, een lid van de PP uit Navarra, een klacht in tegen de PNV-president Arzalluz omdat die hoofdverantwoordelijke is van de Baskische TV! Arzalluz verklaarde indertijd laconiek dat het Navarrete enkel te doen was “om Arzalluz te kunnen linken met ETA”.

    15-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    14-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Chantage
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Strafeis

    18 jaar

    14 oktober 2004

     

    Werden er minderjarigen verkracht? Werd er een roofoverval gepleegd? Werd er misschien een moord gepleegd? We zoeken het uit. Hier zijn de feiten.

     

    In oktober 2002 werden in de buurt van Bilbao twee jongeren, Arkaitz Arroyo en Aitor Urtasun opgepakt. Ze zaten vier dagen in isolatiedetentie en klaagden achteraf dat ze gefolterd waren. Een derde, Alberto Bonilla, die zichzelf ging aanmelden, kwam na zes maanden vrij.

    Tegen Arroyo en Urtasun werd 18 jaar geëist! Het delict dat ze gepleegd hadden was dan ook "bijzonder zwaar”. Ze hadden op 17 april 2001 de jaloezieën van het PNV-lokaal in Portugalete in brand gestoken!

     

    Op 14 oktober 2004 kwam het tot een akkoord. Nadat de jongeren de feiten bekend hadden, werd de aanklacht van "terroristische brandstichting" omgezet in "terroristische schade". De straf werd daarop teruggebracht van 18 jaar naar drie jaar voor Urtasun en Arroyo en 2 jaar voor Bonilla. Daarbij kwam nog een boete van 7.845 Euro.

    Ze zaten de hele periode onafgebroken in de cel! Noodzakelijk voor het onderzoek, waarschijnlijk!

    De verdediging spreekt van "chantage" en verwijt justitie dat dit feit in andere landen met een vergoeding van de schade geregeld zou zijn geworden. De verdediging klaagde ook het stilzwijgen van de commissies mensenrechten aan en ze wezen er op dat de eis tegen de politieagent die daags na de Al Qaida-aanslag in Madrid de uitbater van een bakkerswinkel in Pamplona doodschoot omdat hij geen affiche tegen ETA in zijn vitrine hing, eveneens 18 jaar was!

    14-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    13-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom werd die motivatie later niet meer gevolgd?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tribunal Supremo
    13 oktober 2007

     

    Op 13 oktober 2007 heeft het Spaanse Hooggerechtshof 3 van de 13 personen vrijgesproken die bijna een jaar vastzaten op beschuldiging van "lidmaatschap en medewerking met ETA". De motivatie voor de vrijspraak luidt als volgt: "Het delict van samenwerking met een gewapende bende, organisatie of groep vereist dat het aandeel van de persoon in kwestie objectief relevant is. Ook is het noodzakelijk dat voldoende omschreven wordt wat de exacte daad van samenwerking is, zonder onduidelijkheden of vaagheden. Het is niet de ideologische instemming, noch het verder zetten van politieke of ideologische objectieven, maar de werkelijke en bewezen bijdragen aan de gewapende organisatie die bepalend zijn."

    In Spaanse gevangenissen zitten nochtans honderden Basken waarbij van al het voorgaande géén sprake is of was. Zij beschuldigden zichzelf nadat ze dagenlang werden mishandeld en gefolterd!

    Eén van de vrijgesproken personen, Iñaki Ramos, werd in eerste instantie veroordeeld omdat hij een vermeende ETA-lid naar een bushalte had begeleid!

    13-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    12-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Spaanse Ras te kakken gezet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dag van het Spaanse Ras

    12 oktober 1967

     

    Op 12 oktober 1967, op de Dag van het Spaanse Ras (Dia de la Hispanidad) klauterden twee jongeren 's nachts langs de buitenkant naar de top van één der torens van de kathedraal van Burgos om er een Ikurriña te planten, en zetten op die manier het Spaanse Ras te kakken. Deze actie zou uitgevoerd zijn door Iñaki Mujika Arregi, "Ezkerra" en Santiago Arrospide, "Santi Potros", die later beiden tot de top van ETA opklommen.

     

    Enkele minuten voor middernacht, in de nacht van 11 op 12 oktober 2001, ging op de Plaza de Colón (Columbusplein) in hartje Madrid in een ondergrondse parking een bomauto de lucht in. Op 12 oktober zou vlakbij (op 100m afstand) het defilé doorgaan ter ere van de dag van de HISPANIDAD, in aanwezigheid van de Spaanse koning en zijn doorluchtige regering.

    ETA had vooraf gebeld met de melding, maar de politiehonden hadden niets gevonden. Een auto (dé auto) die op een zebrapad geparkeerd stond, werd afgesleept naar de ondergrondse garage. De politie betwist of het om het "commando Madrid", dan wel om een "onbekende" groep uit Baskenland gaat.

     

    Op 12 oktober 2007, de Dag van het Spaanse Ras, organiseerden radicale Basken een Antifascistisch Festival met o.a. Josu Muguruza, die met zijn "Euskalrock" en zijn "duidelijke" teksten enkele jaren geleden uit Spanje verbannen werd!                                               
    De "Baskische" politie greep in omdat ze uitlokking van geweld wilde voorkomen en om de straat vrij te maken voor de erfgenamen van het gepeupel dat de dictatuur ondersteunde! De PNV-krant Deia zegt hierover: "De hele zaak explodeerde bij het optreden van de Ertzaintza" Alle eventuele manifestaties werden dan ook maar meteen verboden. Allen op één na! De Spaanse fascistische Falange mocht wél manifesteren! Nochtans is deze Falange de partij die aan de basis lag van de verschrikkelijke Spaanse Burgeroorlog! De Ertzaintza had alle straten rondom de Boulevard afgesloten en het verkeer werd omgeleid. Dit resulteerde in een waar slagveld. Bussen werden dwars gezet en papiercontainers in brand gestoken.

    De Ertzaintza sloeg op de manifestanten in, een aantal jongeren werden opgepakt en de bevriende pers uit het Zuiden kon foto’s maken om nog maar eens aan te tonen dat Baskenland in brand stond. Intussen stonden zes bussen Falangisten buiten het centrum handjes te schudden met de Baskische politie en kreten te roepen als "Baskische gevangenen naar de Gaskamer", "ETA, niet vergeten, noch vergeven" en “De gewapende Falange krijgt ETA wel klein”.

    Verder zongen ze het lied "Cara al sol" dat tijdens de dictatuur iedere schooldag opende. Ook in Baskenland! Op teletekst van de Spaanse televisie werd enkel gewag gemaakt van rellen tussen radicale jongeren en de Baskische politie.

    Op hetzelfde ogenblik hadden meer dan 10.000 nationalisten de oproep van ANV beantwoord om in Iruñea-Pamplona op te stappen. Hun motto was: "Euskal Herriak Independentzia", Onafhankelijkheid voor Euskal Herria! "Dit Volk is in strijd. Een permanente strijd voor de verdediging van zijn rechten en voor deelname aan het politieke leven". (Maar door de partijenwet worden ze wél uitgesloten.) "Zapatero, noch iemand anders, zal dat verhinderen".

    12-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    11-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een familie van overtuigde en vastberaden abertzales
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Iulen Madariaga Agirre

    °11 oktober 1932

     

    Iulen Madariaga Agirre werd op 11 oktober 1932 in Bilbo-Bilbao geboren, in een familie van overtuigde en vastberaden abertzales. Als gevolg van de Spaanse Burgeroorlog (La Campaña del Norte: de strijd op Baskisch grondgebied in 1936-37) emigreerde de familie naar Chili. Later nam Madariaga daar de Chileense nationaliteit aan.  Lees verder...

    11-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    10-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Proeve van alertheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Africhten van “bomhonden”
    10 oktober 2005

     

    In 2004 werden er een aantal keren bommen gevonden in auto’s van de Baskische politie, Ertzaintza, én in wagens van politici. Meteen werd ETA met de vinger gewezen, zeker omdat de organisatie kort voordien de Ertzaintza onder haar "objectieven" had geplaatst. Bij nader onderzoek bleek echter dat de bommen niet écht waren. Opvallend was al meteen dat deze zaken niet door het Hooggerechtshof in Madrid werden onderzocht, zoals dat gebeurt met alles wat met terrorisme te maken heeft, maar door de provinciale rechtbanken. Opvallend was het feit dat een deel van de aanslagen, gepleegd in 2004-2006 niet door ETA opgeëist werd! Hoewel ETA altijd aanslagen heeft opgeëist.

    De verklaring hiervoor verscheen in de avondeditie van de digitale pers op 10 oktober 2005, en werd uitgebreid gecommentarieerd in de gedrukte pers da dag nadien. 

    Bevelhebbers van Ertzaintza plaatsten bommen in de wagens van hun eigen politiemensen (op de basis van Berrozi, in Bernedo), en van politici (gemeenteraadslid José Luis Vallés van de PSE in Eibar en van de ex-secretaris-generaal Juan José Lizarbe van de PSN). Ook de burgemeester van Barañain, Josu Senosiain verzekert dat dergelijk voorval ook hem overkomen is.

    En wat blokletterden de kranten? "Andermaal een ETA-aanslag verijdeld!"

    10-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    09-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ex-nummer 2 van ETA
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Drie dagen na arrestatie
    Familie nog niet op de hoogte
    9 oktober 2001

     

    In Tarbes, Hautes Pyrénéés, werden op 6 oktober 2001 Bixente Goikoetxea Barandiaran, "Willy" gearresteerd, samen met zijn vriendin, Muriel Lucantis, en dochter Maddi van twee jaar. De Spaanse Regering noemt Goikoetxea, zoals dat de gewoonte is "één der voornaamste leden van het politieke apparaat van ETA." Dat gebeurt bij iedere arrestatie om wat meer glans te geven aan het doortastende optreden. “Le ex n.2 de ETA, staat toch mooi op de palmares”.

     

    Toch loopt er in Spanje niets tegen Goikoetxea, noch tegen zijn vriendin en evenmin tegen zijn kind! Wel vaardigde magistrate Laurence Levert, in 1995 een internationaal arrestatiebevel tegen “Willy” uit nadat die tot 3 jaar gevangenis veroordeeld was. Volgens Minister Rajoy was Goikoetxea een van de twee ETA-leden die met een kap over het hoofd in 1998 op tv kwam tijdens een BBC-interview. (Hoe weet die dat en waarom vroeg hij toen de uitlevering niet?)

     

    Hoewel de arrestatie op zaterdag 6 oktober plaatsvond, was de familie de voorbije nacht, de nacht van 8 op 9 oktober 2001, nog niet op de hoogte van de arrestatie en van de plaats waar het kind zich bevond.

    Terwijl de ouders werden ondervraagd, werd het kind in een opvanghuis ondergebracht zonder dat iemand van de familie dit wist. In de woning werd een pistool, een valse identiteitskaart en een computer gevonden! Er werden eveneens vele exemplaren van het "ETA - bulletin", "Zutabe" ontdekt.

    Goikoetxea werd in 1984 voor het eerst gearresteerd en daarbij gefolterd. In 1987 werd hij in Pamplona tot 6 maanden veroordeeld, als "verantwoordelijke voor een barricade"!

    Het kind zal drie dagen na de arrestatie aan de familie worden overgemaakt worden.

    09-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    08-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Veroordeling na zelfbeschuldiging
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Arrestatie
    8 oktober 2003

     

    Ekain Gerra Solaguren was vanaf die datum politieke gevangene. Ziehier zijn verhaal:

     

    “Op 8 oktober 2003, omstreeks 01:30u in de morgen, vielen 8 leden van de nationale politie ons huis binnen. Ik was samen met mijn ouders thuis en lag te slapen. Ik herinner me niet of zij een aanhoudingsbevel hadden, maar ze hadden wel papieren bij zich en gaven de reden op voor mijn arrestatie. De toestand was gespannen hoewel zij geen geweld gebruikten. Zij deden mij de handboeien om en doorzochten mijn kamer, terwijl ik plat op de buik moest gaan liggen. Niemand, behalve mijn ouders, was getuige van mijn arrestatie.        

    Ik werd, zonder problemen, overgebracht naar het commissariaat van Iruñea, waar ik 4 dagen verbleef. Op zaterdag, 11 oktober 2003, werd ik vroeg in de morgen overgebracht naar Madrid. Ik werd opgesloten in een cel van 2 op 3 meter. De ruimte waar ik overvraagd werd, kan ik niet beschrijven, want ik werd geblinddoekt. Ik kreeg weinig slaag, tenzij op de achterkant van het hoofd en in de maag. Zij dreigden wel met elektroden, maar gebruikten ze niet. Om mij schrik aan te jagen toonden ze wel het apparaat dat ze zelf gefabriceerd hadden: een soort elektrische scheermachine, met twee punten voorzien van knijpers, die door een knop konden geactiveerd worden via een accu. Ik werd verplicht om voortdurende buigingen te maken of om langdurig rechtop te staan met de armen in de lucht. De enige mogelijkheid om wat uit te rusten, was toen zij de verhoorkamer verlieten. Het ergste was de psychologische foltering: ze vertelden dat ook mijn vader gearresteerd was, dat zij mij in een of andere actie zouden betrekken, dat ze in mijn huis een revolver met mijn vingerafdrukken zouden leggen. De bedreigingen waren constant aanwezig. De verhoren waren heel intens met een bombardement aan vragen, af en toe werden de vragen mij toegeschreeuwd. Er was ook een ondervrager bij die voor “goede politieagent” moest doorgaan en tabak aanbood en vertelde dat hij mij begreep, maar dat ik moest meewerken met hen. Ik werd zo misselijk van de langdurige verhoren dat ik mij verplicht zag, ondersteuning te zoeken tegen de muren. Maar dat lieten zij niet toe. Gedurende 36 uren heb ik niet kunnen slapen, dat werd me verhinderd. Een verklaring door henzelf opgesteld werd voordurend voorgelezen tot ik ze uit het hoofd kende. Als ik die verklaring niet voor de Audiencia Nacional zou herhalen, zou ik de gevolgen moeten dragen. In die verklaring stonden zaken, die ik niet gedaan had, maar waarvoor zij mij in beschuldiging konden stellen". (Dus zelfbeschuldiging!) Een veroordeling liet niet op zich wachten en Ekain Gerra werd opgesloten in Alcalá-Meco.

    08-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    07-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niet beschuldigd van concrete acties
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Beschuldigd van “afwachtende houding”
    7 oktober 2004


    De Guardia Civil arresteerde op 7 oktober 2004 vijf personen in Donostia (Juan José Zarautz en José Ramón Unanue) en Irun (Arantza Sánchez en Aimar Guzón) en Aimar Aiertza in Pamplona (Navarra).

    Ze werden, volgens de Spaanse Minister van Interieur, José Antonio Alonso, niet beschuldigd van concrete acties, maar: "Ze waren akkoord met hun inlijving in de organisatie en waren in afwachting van verdere instructies…"                                                         
    De minister verklaarde verder dat de arrestaties "de vrucht" waren van gegevens die verkregen werden uit de eerdere arrestatie deze week. Anders geformuleerd, arrestanten die eerder deze week werden gearresteerd, konden de brutale folteringen niet meer aan en bekenden om het even wat, om toch even op adem te kunnen komen (met “la bolsa”, een plastiek zak om je hoofd is dat moeilijk).          
    De Minister voegt er zelfs aan toe dat het de gevolgen zijn van verklaringen die Peio Alcantarilla aflegde. Ook de uitdrukking “verklaringen afleggen” kan hier anders geformuleerd worden. Peio Alcantarilla was sinds 3 oktober 2004 in handen van de Guardia Civil.

     

    ·         De buren van Juan José Zarautz hoorden om 2 uur hulpgeroep. Hoogstwaarschijnlijk dacht Zarautz dat iemand wilde inbreken. In dezelfde woning verbleef de echtgenote met 2 minderjarige kinderen. De Guardia Civil onderzocht de woning tot 5 uur.

    ·         Buren van José Ramón Unanue vertellen dat de politie brutaal binnen viel om 2 uur ’s nachts. Het optreden van de agenten was "vrij brutaal" en daarbij werd de gemeenschappelijke deur en de deur naar de woning opengebroken. De echtgenote kreeg daarbij klappen op het hoofd. Het doorzoeken van de woning duurde tot 5 uur.

    ·         Aimar Aiertza woonde samen met zijn vrouw die 8 maanden zwanger was. Tijdens het onderzoek van de woning raakte de vrouw in een shock en diende overgebracht te worden naar het ziekenhuis. Toen ze later terug thuiskwam, vond ze een puinhoop, en moest ze vaststellen dat haar computer en haar persoonlijke agenda "verdwenen" waren.

     

    Peio Alcantarilla, die op 3 oktober 2004 in Urruña gearresteerd werd, heeft in de kelders van de Guardia Civil geprobeerd zelfmoord te plegen om zo een einde stellen aan de voortdurende slagen. Toen hij voor de onderzoeksrechter Fernando Andreu werd gebracht, kon hij wegens "shock" niets zeggen. Toen Andreu hem de rechten van de gevangene voorlas, begon hij te wenen. Hij werd even naar een ziekenhuis gebracht wegens een zenuwcrisis, maar werd daarna opgesloten in de gevangenis van Soto del Real.

    Volgens Alcantarilla werd hij na zijn arrestaties met een kap over het hoofd in een auto gestopt waarbij de agenten hem alle mogelijke soorten van foltering begonnen te vertellen.

    Een Guardia Civil beet hem toe: "Je bent nu bij de vijand en dat zal je merken. Nu ga je zingen of we vermorzelen je." Met vijven begonnen ze hem over het hele lichaam te slaan met matrakken in aluminiumfolie. Ze toonden hem de plastic zak. Nadat hij zijn gebitscorrector had proberen in te slikken en bloed begon te spuwen, werd hij even bij een dokter gebracht. ‘s Anderendaags werd hij de hele dag geslagen tot op het ogenblik dat hij brak en zei "alles te zullen verklaren wat ze wilden horen".

    Naderhand vertelden de persagentschappen, Efe en Europa Press, dat Alcantarilla aan de Guardia Civil verklaard had dat hijzelf "voorgesteld had de ETA-campagne te verhevigen met het doel het toerisme met een 20 % te doen verminderen." Verder zou "het voorstel om in mei 2002 een aanslag te plegen in het Santiago Bernabeu-stadion" van hem gekomen zijn. Het "voorstel" om bommen te plaatsen in het skistation van Baquera Beret in december 2003 kwam eveneens van hem, alsook de plannen om een aanslag te plegen tegen de hoogspanningsmasten van Irun en Huesca. Op 7 oktober 2004 vielen er dan de arrestaties "dankzij de verklaringen van Alcantarilla".

     

    Bij elke arrestatie houdt de hele vriendengroep van de arrestant de adem in. Iedereen die in het GSM-adresboekje of op de mailinglijst op de computer staat is automatisch "verdacht". Hoewel ze beschuldigd werden "op het punt te staan van aan te sluiten bij ETA", worden de arrestanten vrijgelaten. Nóg mooier: Juan José Zarautz, Arantza Sánchez en Aimar Aiertza verschenen zelfs niet voor de onderzoeksrechter! Hun naam verscheen wél in de pers en bij een volgende keer wordt deze arrestatie zeker aangehaald als bezwarend feit!

    07-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    06-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koehandel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ley de Amnistía
    6 oktober 1977

     

    De “Ley de Amnistía” van 6 oktober 1977, goedgekeurd in het Congres, was een koehandel. Er werd een soort ruil opgezet: de gevangenen die geageerd hadden tegen de dictatuur werden in vrijheid gesteld, maar het regime zelf kreeg algemene absolutie en werd nergens voor verantwoordelijk gesteld.           
    Op die manier bleven de willekeur van het staatsterrorisme (het ergste moest nog komen), de folteringen, de arrestaties ongemoeid. De wet liet de wonden open en nam hierdoor meer en meer afstand van de mogelijkheid op de onontbeerlijke voorwaarden om een duurzame vrede te garanderen.

    Fran Aldasoro was de laatste politieke gevangene die als gevolg van de “Ley de Amnistía” in vrijheid gesteld werd. Maar de celdeuren bleven niet lang open, en al vlug begonnen de cellen weer vol te lopen. Sinds 1977 zijn er alweer duizenden burgers, de celdeuren binnengeslagen. Daarom is de strijd voor amnestie zowel methode als doel. Het bereiken van een vredesakkoord heeft veel te maken met het toekennen van amnestie. 

    06-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    05-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De zoveelste manifestatie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Halt aan de uitzonderingstoestand
    Vrijheid voor Euskal Herria

     

    Op 4 oktober 2008 stapten meer dan 25.000 manifestanten, ondanks de repressie, door de straten van Bilbao, als protest tegen de uitzonderingstoestand en de nietigverklaringen van de politieke partijen ANV en EHAK en de amnestiebewegingen Gastoras Pro-Amnistía en Askatasuna. De haatkrant “ABC”, die de massale opkomst moeilijk kan verkroppen, spreekt van 5.000. Blijkbaar hebben ze alleen de ordehandhavers geteld.

     

    Het motto van de manifestatie was:

     

    Egin Aurre salbuespen-egoerari. Euskal Herria askatasuna

    Front vormen tegen de uitzonderingstoestand.
    Vrijheid voor Euskal Herria

    05-10-2008 om 09:31 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geüniformeerde lafaards
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Grafschennis
    5 oktober 2006

     

    Op 5 oktober 2006 werd de monoliet vernield die in de omgeving van Aritxulegi (tussen Oiartzun en Lesaka) werd opgericht ter ere van de eerste Gudari (Baskische soldaat) van de ANV, Txato Olabarri, die er in 1936 sneuvelde. Het monument was er niet enkel voor Txato Olabarri, maar ook ter ere van alle doden van het nationalisme die het leven verloren. Dit is al de tweede keer dat de grote monoliet, samengesteld uit ijzer en beton, beschadigd wordt door “geüniformeerde ongecontroleerden” aldus ANV die dit een nieuwe actie in de vuile oorlog tegen de nationalistische strijders noemt. We zullen de monoliet opnieuw oprichten en dat, indien nodig, opnieuw herhalen tot de straffeloosheid opgeheven wordt van diegenen die enkel de slachtoffers van één kant van het conflict respecteren.

     

    Oroitarri de Aritxulegi


    Het ANV (Baskische nationalistische partij) onthulde op 27 november 2002 een “oroitarri”, een monoliet, te Aritxulegi (Oiartzun) voor hun gevallen strijders.

    Ze drukten zich duidelijk uit: “Wij herdenken vóór de middag de slachtoffers van het Francoregime, en na de middag stellen we ons op tegen hun erfgenamen, de Partido Popular

    Aritxulegi is heel betekenisvol voor Acción Nacionalista Vasca, want op die plaats werd de eerste “Gudari” (Baskische soldaat) uit hun rangen, Txato Olabarri, door de opstandelingen van Franco neergeschoten.

    Vlakbij vinden we ook het "Bosque de los Gudaris", het bos van de Basksiche soldaten, terug. Ieder jaar wordt er ter gelegenheid van de “Gudari Eguna” (dag van de B. Soldaat) een eik geplant voor elke Gudari die sinds Txabi Etxebarrieta (eerste slachtoffer binnen de ETA-rangen) is omgekomen.

    De monoliet is al twee maal voorwerp geweest van vernieling. Waar de grafschenners te zoeken zijn, is niet moeilijk.

    05-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    04-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bomaanslag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Aanslag ETA

    4 oktober 2008

     

    Om 00:15u werd een rugzak met een bom aan de gevel van het gerechtsgebouw van Tolosa neergelegd. Om 00:47u werd telefonisch verwittigd dat er een explosie zou volgen. Om 01:15u werd de bom tot ontploffing gebracht. Er zijn geen slachtoffers, maar een 20-tal wagens in de directe omgeving liepen schade op.

    04-10-2008 om 13:40 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De pret was van korte duur
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het Baskisch Statuut voor Autonomie
    4 oktober 1936

    Toen op 4 oktober 1936 (drie maanden na het uitbreken van de Burgeroorlog) het Baskisch Statuut voor Autonomie van kracht werd (alleen voor Bizkaia en Gipuzkoa), was één van de eerste prioriteiten het herstel van de publieke orde. De toenmalige Baskische minister van Binnenlandse Zaken, Telesforo Monzón, riep een paar instituten in het leven: een Internationaal Politiekorps, een Maritiem Politiekorps en een Politiekorps van Openbare Orde. De voornaamste creatie echter was die van het politiekorps de Ertzaña, nu Ertzaintza, bestaande uit een Infanteriedivisie en een gemotoriseerde divisie (de Igiletua), samen goed voor een aantal van 1200 manschappen (zie foto). Het hoofdkwartier was in Bilbao gevestigd, in het Ibaigana Paleis (vandaag het hoofdkwartier van Atletic Club de Bilbao).                  
    Toen het Noordelijke Front in handen viel van Franco, was de pret uit: de Ertzaña werd ontbonden. Voor Franco bestond er geen Baskisch politiekorps. Voor hem bestonden zelfs de Basken niet.

    04-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    03-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De chantage heeft gewerkt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Grote razzia
    3 oktober 1983

     

    Op 3 oktober 1983 voert de Franse politie, op bevel van de kersverse minster van Binnenlandse Zaken, Charles Pasqua, een grote razzia uit in de milieus van de Baskische vluchtelingen. Meer dan honderd woningen worden doorzocht, meer dan honderd mensen aangehouden, een zestigtal vluchtelingen uitgeleverd aan Spanje, twaalf uitgewezen naar Algerije en drie naar Venezuela. Van GAL wordt er nadien niets meer gehoord. De bloedige kerfstok van deze organisatie bedraagt 28 moorden en meer dan honderd aanslagen tegen Baskische vluchtelingen. Het is ondertussen zonder meer duidelijk geworden dat de Spaanse overheid op een of andere wijze betrokken is bij deze terreurorganisatie. De Franse overheid is deze vuile oorlog op haar grondgebied, waarbij acht onschuldige 'Fransen' om het leven komen, grondig beu en laat dat ook aan Madrid weten. De prijs die hiervoor dient betaald, zal dus snel duidelijk worden: de uitlevering door Frankrijk aan Spanje van tientallen vluchtelingen (een praktijk die vandaag nog steeds voortduurt) en een intensieve politionele samenwerking en verhoogde repressie tegen in Noord-Baskenland ondergedoken ETA-militanten.

    Ook in Spanje wordt het duidelijk dat de leden van GAL, die in handen zijn gevallen van de Franse politie (een zootje ongeregeld, gaande van ex-legionairs van het Vreemdelingenlegioen, over leden van de ex-OAS tot figuren uit de onderwereld van Bordeaux en de Costa del Sol), onmogelijk op eigen houtje gehandeld kunnen hebben, maar gesteund en geleid worden door machtiger instanties. Ook Franse politiediensten blijken bij GAL betrokken (bij een huiszoeking bij GAL-huurling Pedro Sánchez vindt de Franse politie een fotolijst met doelwitten voor volgende aanslagen. De foto's blijken deze te zijn die de vluchtelingen aan de Franse politie overhandigden om hun verblijfsvergunning te verlengen). De roep in de publieke opinie (vooral in Baskenland) om klare wijn te schenken in deze zaak en de verantwoordelijken te straffen wordt steeds luider. 

    03-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    02-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Baskisch nationalist
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Antton Ibarguren Jauregi

    °2 oktober 1949

     

    Antton Ibarguren Jauregi werd geboren in Altzaga (Gipuzkoa) op 2 oktober 1949. Hij was advocaat en Baskisch nationalist. Tussen 1977 en 1980 was hij directeur van een Baskisch tijdschrift “Zehatz”, gewijd aan sociale en politieke wetenschappen.                
    Na de verkiezingen van 1979 werd hij bij Herri Batasuna de vervanger van Telesforo Monzón na diens ontslag. Hij was volksvertegenwoordiger van 17 maart 1980 tot 27 augustus 1982.

    Antton Ibarguren was één van de vertegenwoordigers van Herri Batasuna die het strijdlied “Eusko Gudariak” zongen tijdens de toespraak van koning Juan Carlos in de Casa de Juntas te Gernika op 4 februari 1981. Dat was één van de meest memorabele momenten uit de periode van “la Transición” (overgang naar democratie). Hij werd voor dit incident veroordeeld.

    Antton Ibarguren was een fanatieke liefhebber van alpinisme, en overleed in Pakistan op 13 juli 1989 bij de afdaling van de berg Gasherbrum II (8.035 m).

    Sinds zijn dood richten de buren en vrienden uit zijn geboortedorp jaarlijks een bergmars in, als nagedachtenis.

    02-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  


    01-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De campagne BAI
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Eenheid, vrijheid, kracht
    Batasuna, Askatasuna, Indarra
    1 oktober 1967


    In de beginjaren van haar bestaan ontplooide ETA in 1967 op het politieke vlak een nooit geziene propagandaslag met de campagne BAI (Batasuna, Askatasuna, Indarra), vrij vertaald: Eenheid, Vrijheid, Kracht. Onder dit drieletterwoord werd opgeroepen tot de jaarlijkse concentratie te Urbia op 1 oktober 1967, onder een nieuwe benaming: “Batasun Eguna”, dag van de eenheid.            
    De bedoeling was een eenheidsmanifestatie te houden van alle Abertzalekrachten, van alle nationalisten, ook PNV. Hoewel “Batasun Eguna” toegeschreven wordt aan ETA, komt de idee eigenlijk van “Jagi-Jagi”, een afgescheurde groep van de PNV in de jaren 30, met een radicaal nationalistisch karakter.         
    De bijeenkomst mislukte als gevolg van een nooit geziene politieomsingeling. De Guardia Civil controleerde alle toegangswegen en arresteerde iedereen die op weg was naar de plaats van de bijeenkomst. Een zeshonderdtal militanten concentreerden zich dan maar te Igarondo, met als gevolg 120 arrestaties. Wie afkomstig was uit Bizkaia verzamelde in Bermeo, waar zich dezelfde taferelen afspeelden. Er werden dan maar in de omliggende dorpen en steden, zoals Tolosa, manifestaties gehouden, met andermaal vele arrestaties tot gevolg. De Franquistische machtshebbers in de verscheidene dorpen en steden, legden aan meer dan 400 manifestanten een boete op van meer dan 7.000.000 peseta’s.

     

    De hulppriester van de kerk van Santa Eufemia te Bermeo, Florentino Arrizabalaga Barrenetxea werd tot het betalen van 25.000 peseta’s veroordeeld, omdat hij tijdens de homilie de idee van de manifestanten had ondersteund.

    01-10-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  




    Foto

    UITGEBREIDE INFO
  • De Basken en hun strijd

  • E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Foto

    Baskische Identiteitskaart
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Wij steunen een onafhankelijk Euskal Herria

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!