Archief per maand
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    BASKENLAND
    Littekens op een stierenhuid
    Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
    31-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het kwadraat van de cirkel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het kwadraat van de cirkel

    Zo kunt u het wel stellen: het kwadraat van de cirkel. Zelfs voor iemand die de situatie dag op dag volgt, is het soms nodig om figuurlijk naar Prozac te grijpen. Wat in Euskadi gaande is, grenst bijwijlen aan het surrealisme.

    Iedereen snakt naar vrede, de PP uitgezonderd. De enige oplossing is, aan de ene kant onderhandelingen tussen de politieke partijen in Euskadi, en aan de andere kant onderhandelingen tussen de Spaanse regering en ETA.

    We houden het bij Euskadi. Alle “democratische” partijen moeten dus onderhandelen met Batasuna, maar die partij is bij wet verboden. Die partij mag geen bijeenkomsten houden, geen manifestaties, enz…Er moet dus onderhandeld worden met een partij die bij wet (Ley de Partidos) niet mag onderhandelen. Wie die wet overtreedt, zondigt tegen artikel 556 van de Código Penal, strafwet, die dit omschrijft als “delict van ongehoorzaamheid”. Surrealistischer kan niet. Lehendakari Juan José Ibarretxe die onderhandeld heeft met Batasuna, overtreedt artikel 28, delict van "colaborador necesario", onherroepelijke medewerker.

    Arnaldo Otegi, Juan Joxe Petrikorena en Pernando Barrena, leiders van Batasuna, werden gisteren 30 januari 2007, gedagvaard voor het Tribunal Superior de Justicia del País Vasco (TSJPV). Zij hebben geweigerd te antwoorden op vragen van de onderzoeksrechter, Roberto Saiz, op vragen van het Openbaar Ministerie en op vragen van de aanklager, Foro de Ermua. Die weigering baseerden zij op het feit dat ze niet voor een rechtbank stonden, maar voor een politiek halsgerecht, een politieke uitzonderingsrechtbank.
    De zitting heeft 40 minuten geduurd en ze hebben enkel in het Euskara verklaard dat de bijeenkomst bij Ibarretxe kaderde in een serie bijeenkomsten, met als doel een oplossing te vinden voor het conflict.

    Vandaag is het dan de beurt aan de Lehendakari, die eergisteren nog een massale partijdige steun in ontvangst mocht nemen te Bilbo (zie artikel hieronder).

    Ook gisteren heeft de “Consejo General del Poder Judicial (CGPJ)”, de algemene raad van de rechterlijke macht, bij unanimiteit een verklaring laten verspreiden waarin staat dat zij de onmiddellijke stopzetting eisen van alle vijandige campagnes, manifestaties en verklaringen die de onafhankelijkheid van het apparaat in diskrediet brengen. Wie mijn webstek volgt, of de artikelenreeks in deze weblog zal voor zichzelf kunnen uitmaken hoe “onafhankelijk” de rechterlijke macht in Spanje wel is.

    Op de foto ziet u de leiders van Batasuna in gezelschap van de vrouwelijke advocate, Jone Goirizelaia, op weg naar de rechtzaal.

    31-01-2007 om 08:56 geschreven door Natxo  


    30-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een partijdige betoging?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een partijdige betoging?

    PNV, EA, EB en Aralar hebben gisteren, 29 januari 2007, om 19:30 u een manifestatie samengeroepen te Bilbo onder het moto: “"En defensa de nuestras instituciones", ter verdediging van onze instellingen. De Baskische burger worden opgeroepen om haar/zijn steun te betuigen aan de Lehendakari, Juan José Ibarretxe. De aanleiding is een bijeenkomst die Ibarretxa gehad heeft met de top van Batasuna om over het vredesproces te praten (zie ook artikel: “Pleiten voor vrede is strafbaar” van 18.01.2007). AVT heeft hiertegen een klacht ingediend en dit komt nu voor de rechtbank op 31 januari 2007. Hiertegen is een nooit geziene protestactie op gang gekomen: “Rechters zijn geen heilige koeien. Wij hebben het recht kritiek op hen uit te oefenen”. Een ander PP-aanhangseltje, het Foro de Ermua, heeft geëist dat de betoging verboden wordt, wat geweigerd werd. De Lehendakari zal zelf niet aanwezig zijn op de betoging. Ook de PP zal niet aanwezig zijn, wat te verwachten viel. De secretaris-generaal van de Baskische PP noemde de betoging een poging om de rechtstaat te destabiliseren. En ook de “in verlegenheid gebrachte” PSE (socialisten) zal niet aanwezig zijn, omdat de wet over de “Ley de Partidos” die dergelijke aberratie van de wetgeving mogelijk maakt nu net door hen, samen met de PP, gestemd werd.

    Batasuna aan de andere kant raakt een teer punt als het beweert dat die betoging een uiting is van “selectieve verontwaardiging”. Het is een betoging die partijdig is en tegelijk “excluyente" (anderen uitsluit). Ook Batasuna zal niet deelnemen aan de “hypocriete” manifestatie.

    Waarover gaat het?

    Arnaldo Otegi, Pernando Barrena en Juan José Petrikorena, leidende figuren van Batasuna die aan dezelfde onderhandelingstafel zaten als Ibarretxe, worden ook voor de “Sala Civil y Penal del Tribunal Superior de Justicia del País Vasco (TSJPV)” gedagvaard, één dag vroeger, dus vandaag, 30 januari 2007. Voor hen wordt geen manifestatie geconvoceerd. Ze worden ook niet betrokken in de betoging van 29 januari 2007. Hebben zij gelijk als ze de steunbetoging voor Ibarretxe de betoging van de selectieve verontwaardiging noemen?

    De betoging zelf.

    De manifestatie werd geopend met een pancarte waarop het motto te lezen stond: “En defensa de nuestras instituciones” en werd gedragen door anonieme burgers. Op de tweede rij marcheerden de leiders van de organiserende partijen (PNV, EA, EB en Aralar), samen met de ex-lehendakari’s José Antonio Ardanza en Carlos Garaikoetxea. Op de derde rij hadden alle leden van de Baskische regering postgevat, met uitzondering van Ibarretxe; de burgermeester van Bilbo, Iñaki Azkuna; de gedeputeerden van Bizkaia en Guipuzkoa; de voorzitter van het Baskische parlement, Izaskun Bilbao.
    Een paar duizend manifestanten (afhankelijk van de bron 14.000 à 45.000) nam aan de betoging deel.

    30-01-2007 om 09:35 geschreven door Natxo  


    29-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De media in Spanje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Uit onverdachte bron.

    Aan de journalist Iñaki Gabilondo (zie foto), geboren in 1942 te Donostia, werd op 26 januari 2007 de titel Doctor Honoris Causa toegekend aan de Universiteit Rey Juan Carlos van Madrid.

    In zijn investituurtoespraak was hij vernietigend voor de Spaanse media:

    “De informatie is “víctima de malos tratos”, slachtoffer van "mishandeling" (bedoeld wordt desinformatie), en wordt in het nauw gedreven door vijanden zoals gebruik maken van leugen, gif spuien op de radio, info op TV brengen die rotzooi is en manipulatie.”

    29-01-2007 om 17:33 geschreven door Natxo  


    28-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hypocriet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hypocriet

    De leider van de Partido Popular, Mariano Rajoy, heeft er zich ten opzichte van de Palestijnse president, Mahmud Abbas, toe verbonden om alles in het werk te stellen zodat de vredesonderhandelingen in het Midden-Oosten succes op slagen zouden hebben. Hij wil de “katalysator” zijn die dat mogelijk maakt.

    De leider van de Partido Popular, Mariano Rajoy, heeft er zich ten opzichte van Spaanse populisten toe verbonden om alles in het werk te stellen zodat de vredesonderhandelingen in Baskenland geen enkele kans op slagen zouden hebben. Hij wil de “katalysator” zijn die dat mogelijk maakt.


    28-01-2007 om 09:20 geschreven door Natxo  


    27-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwsflash
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    NIEUWSFLASH

    Moeder van De Juana Chaos overleden

    Volgens informatie, bekendgemaakt door Etxerat, is vandaag 27 januari 2007 de moeder van Iñaki de Juana Chaos overleden.

     

    Esperanza Chaos Lloret is op 83-jarige leeftijd in Donostia overleden na een ernstige ziekte. Zij heeft haar zoon sedert juni 2005 niet meer gezien.

    Die ziekte was ook één van de motieven om De Juana in voorlopige vrijheid te stellen.

    De politieke uitspraak van de “Sala de lo Penal” heeft daar anders over beslist.
    Ik vraag mij af of De Juana de begrafenis zal mogen bijwonen?

    27-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het vredesproces
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Ik vraag mij in geweten af wie de echte verantwoordelijke is.

    Het zag er goed uit. Alle voorwaarden waren aanwezig om tot een duurzame vrede te komen. Zapatero was zelfs zo euforisch dat hij 2 dagen voor de aanslag op Barajas nog liet weten dat de vooruitzichten zo positief waren, dat eind 2007 het grootste deel van de problemen opgelost zou zijn. In ieder geval had hij de bevolking een nooit geziene valse hoop gegeven.

    ETA wordt nu door alle “democratische partijen” als enige verantwoordelijk gesteld voor de breuk in het proces, omdat ze niet gewacht hebben tot Sint-juttemis. Maar is dit wel zo?

    In de diverse bijeenkomsten tussen de regering en ETA, die gehouden werden vanaf de afkondiging van het staakt-het-vuren op 22.03.2006, heeft ETA iedere maal en op een directe manier aan de regering gevraagd de akkoorden, waarin compromissen en garanties werden afgesproken, na te leven. ETA moest immers constant vaststellen dat de regering eerder het proces aan het afremmen was, in plaats van het te stimuleren. Ook de internationale organisaties, die aanwezig waren, wezen meermaals op het niet naleven van de akkoorden en waarschuwden voor een eventuele breuk.

    Die akkoorden waren nochtans niet wereldschokkend, integendeel. Als ETA het staakt-het-vuren zou naleven, dan zou de regering akkoord gaan over drie punten:

    1. vermindering van politionele aanwezigheid en repressie
    2. het stilleggen van aanhoudingen
    3. het “de facto” aanvaarden van de politieke activiteiten van de linkse abertzales

    ETA heeft meer dan 9 maanden zijn woord gehouden, de regering heeft geen enkele toezegging gedaan. Integendeel, de repressie slaat weer ongebreideld en in alle hevigheid toe.
    Wie is dus de initiële verantwoordelijke?

    27-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  


    26-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reacties op uitspraak De Juana Chaos
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    LOS TRES JUECES QUE TENÍAN QUE DECIDIR PIDIERON LA EXCARCELACIÓN

    De Juana estaría en la calle si el juez Guevara no hubiera implicado a todo el Pleno

    (De drie rechters die normaal moesten beslissen, vroegen de invrijheidsstelling.
    De Juana zou op straat gestaan hebben, als rechter Guevara niet de voltallige Sala de lo Penal had samengeroepen
    )

    Spaanse regering

    De minister van Justitie van de Spaanse regering, Juan Fernando López Aguilar, verwerpt het feit dat de uitspraak politieke consequenties zal hebben, en verzekert dat de regering de uitspraak eerbiedigt. Hij roept wel op tot kalmte (zou hij dan toch nattigheid voelen?)

    Baskische regering

    Batasuna

    Batasuna onderstreept dat de uitspraak “juridische afval” is, en dat de oorlogsstrategie nog altijd aanwezig is in de gerechtelijke beerputten. De uitspraak is de uiting van een meedogenloze wraak, waar heel zwaar moet aan getild worden.

    PNV

    De woordvoerder van de Baskische regering, Iñigo Urkullu, toont zich bezorgd omwille van de toepassing van een buitensporige politiek repressieregime. De gevangene heeft, ongeacht de zware delicten die hij gepleegd heeft, twee jaar geleden zijn straf al uitgezeten. Zelfs nu zit hij eigenlijk nog altijd in voorlopige hechtenis.

    Eusko Alkartasuna

    De secretarisgeneraal van EA, Unai Ziarreta, verklaart dat de beslissing van vandaag aantoont dat het vredesproces geconditioneerd wordt, en dat de rechtbank zijn beslissing heeft laten beïnvloeden door politieke argumenten die in de lijn liggen van wat de PP wil.

    Joseba Azkarraga (EA) heeft verklaard dat de hongerstaking van een persoon gebruiken als een bedreiging voor de Staat een perversie is.

    PSE-EE

    Miguel Buen (PSE-EE) Buen zegt dat De Juana "zijn veroordeling volledig heeft uitgezeten" en dat de Spaanse Staat niet wraakzuchtig mag. Als dat wel zo is, en het heeft er alle schijn van, dan is dit geen rechtstaat meer. Hij spreekt van demagogie en manipulatie.

    De burgemeester van Donostia-San Sebastián, Odón Elorza, betreurt grondig de beslissing, terwijl om humanitaire redenen het aangewezen was het voorstel tot voorlopige invrijheidstelling van de drie magistraten te aanvaarden.

    PP

    Mariano Rajoy (PP) verklaart dat de uitspraak voor hem “één van de gelukkigste hoogtepunten van de laatste tijd is”.

    Ezker Batua

    Ezker Batua signaleert dat de uitspraak haaks staat op de ethische en wettelijke regels die justitie moet volgen. Een Staat mag niet vervallen in vergelding.

    Aralar

    Aralar betreurt de beslissing als een akte van wreedheid door de publieke machthebbers. Noch de straf voor het schrijven van 2 artikels, noch de weigering hem vrij te laten, zijn aanvaarbaar in een democratie.

    LAB

    Rafa Díez (LAB) vraagt zich af of er politieke weddingschappen gemoeid zijn bij beslissingen als deze.

    ELA

    De verantwoordelijke van ELA, Germán Kortabarria, beschouwt de uitspraak als “hardvochtigheid in toga”. De beslissing is al veel vroeger genomen, onder druk van bepaalde politieke groepen, van de regimepers en van politiek benoemde magistraten. Dit heeft niets te zien met toepassing van de wet, integendeel, maar alles met wraak

    Movimiento pro amnistía

    Askatasuna, beschouwt de regering en de PSOE als verantwoordelijk. Zij geven politieke impulsen om “te levenslang veroordelen, om langzaam te doden via dagelijks martelen. Niet Iñaki de Juana Chaos moet opgesloten worden, maar wel de Audiencia Nacional, een kooi vol fascisten. Dit is het zoveelste bewijs dat de Spaanse regering geen democratie is.

    26-01-2007 om 09:22 geschreven door Natxo  


    25-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rechtspraak op basis van wraak?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Zonder de achtergrond te kennen van het verdict dat vandaag gevallen is over de zaak De Juana Chaos, zou men kunnen denken dat ik de uitspraak van de gerechterlijke instantie niet respecteer.


    De vraag is wie de uitspraken niet respecteert.

    Gisteren waren de drie magistraten, die de "Sala de lo Penal" normaal moeten voorzitten, al tot een unanieme beslissing gekomen: De Juana in voorlopige vrijheid stellen.
    Toen is het bijna tot een rebellie gekomen in het peloton van alle magistraten die deel uitmaken van die Sala de lo Penal van de Audiencia Nacional, waar dus ook magistraten inzitten die niets met die zaak te maken hadden. Onder inmense druk is dan beslist dat het volledige peloton zou beslissen. Met het desastreuze gevolg van verdere opsluiting en doodrotten in de cel.

    Er zijn in Spanje magistraten die recht spreken volgens de onafhankelijke rechtspraak (een minderheid), en er zijn er die recht spreken op basis van wraak (een meerderheid).

    Zie ook de twee artikels hieronder

    25-01-2007 om 16:39 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De PP glundert
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    HUMANITAIRE VISIE

    VAN DE PP


    25-01-2007 om 13:55 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alea jacta est
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het voltallige peloton van magistraten van de “Sala de lo Penal van de Audiencia Nacional”, Alfonso Guevara, Fernando García Nicolás, Ángela Murillo, Manuela Fernández de Prado, Ángel Hurtado, Carmen Paloma Pastor, Nicolás Poveda, Julio de Diego, Ricardo Rodríguez, Flor Sánchez, Ángeles Barreiro, Fermín Echarri, Clara Bayarri, Fernando Bermúdez de la Fuente, Juan F. Martell, Teresa Palacios en Fernando Grande-Marlaska

    heeft beslist:

    Iñaki de Juana Chaos moet in de cel blijven en moet opnieuw gedwongen gevoed worden.

    Vier magistraten hebben tegengestemd: Manuela Fernández Prado, Angel Hurtado, Carmen Paloma González Pastor en Clara Bayarri.

    25-01-2007 om 13:40 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Repressie, intimidatie... und Kein Ende
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Zaterdagnacht, 21 op 22 januari 2007, was het weer hommeles, ditmaal in de Alde Zaharra (de oude wijk) van Iruñea-Pamplona. Omstreeks 01.45 u ’s nachts stopten twee combi’s van de Navarrese Politie (Policía Foral) in de Calle del Carmen, ter hoogte van de Herriko Taberna, waar een 50-tal jongeren aanwezig was. Volgens getuigenis van de jongere Rubén Garde, die zich in de Herriko bevond, werd met bruut geweld de voordeur geforceerd en viel de politie het café binnen, tot de tanden gewapend met anti-oproermateriaal. Iedere aanwezige moest tegen de muur gaan staan, en wie zich niet vlug genoeg uit de voeten maakte, werd brutaal bewerkt met de matrak. Wie op de grond viel, werd nog eens extra afgeranseld. Er werd geroepen en geschreeuwd: “We zullen jullie de kop inslaan”. De agenten gooiden glazen en tafels op de grond of wierpen ze door het café. Alle aanplakbiljetten werden van de muur getrokken, foto’s van Iñaki de Juana Chaos, oproepen van de jongerenbeweging “SEGI”, die zopas als terroristische organisatie werd bestempeld (zie ook artikel “Van kwaad naar erger”, van 20.01.2007). Nadat iedereen geregistreerd werd, moesten ze, onder de laatste stokslagen en bedreigingen, de zaak verlaten. Een toeschouwer die op straat stond en riep dat de politie de jongeren met rust moest laten, kreeg de volle laag: hij werd hardhandig neergeknuppeld en nadien sprongen een paar agenten met hun zware laarzen op zijn rug.

    Wat hadden de jongeren uitgespookt? NIETS!
    Lid zijn van de jongerenbeweging SEGI is blijkbaar al voldoende om die inval te rechtvaardigen. Het is wel merkwaardig dat dit de eerste maal is dat de “Policía Foral” op zo’n beestachtige manier optreedt. Worden de repressieve messen gewet?

    25-01-2007 om 08:56 geschreven door Natxo  


    24-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toch niet zo'n moeilijke bevalling!en toch
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Pas morgen, 25 januari 2007, op dag 80 van de hongerstaking zal beslist worden over het lot van Inaki de Juana Chaos, en niet alleen door de drie magistraten die normaal moeten oordelen, maar door de voltallige staf van magistraten verbonden aan de “Sala de lo Penal de la Audiencia Nacional”. Er is een optie voor voorlopige invrijheidstelling of de toepassing van middelen om de huidige penitentiaire toestand te verzachten (wat dat ook mogen betekenen).

    Voordien was reeds beslist om een embargo (nu en voor de toekomst) in te stellen op de auteursrechten die De Juana ontvangt voor zijn boeken, 'Días',  'La senda del abismo' en 'Raíces del roble', en voor om het even welke publicatie of literaire creatie. De Asociación de Víctimas del Terrorismo (AVT) had dit geëist, omdat hij op die manier inkomsten verkreeg van de publicatie van zijn werken bij de uitgeverij Txalaparta.


    Zie ook artikel hieronder

    24-01-2007 om 16:45 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Laten doodrotten in de cel of niet?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Vandaag is het dag 79 van de hongerstaking van Iñaki de Juana Chaos.

    Gisteren, 23.01.2007, heeft de advocaat van De Juana, met name Alvaro Reizabal, een verzoekschrift ingediend om hem de “tercer grado” toe te kennen, dat is de voorlopige invrijheidstelling. Hij deed dit op basis van gegevens, verstrekt door de chef van de “Unidad de Nutrición Clínica” en van twee geneesheren van de “Medicina Interna”. Uit die gegevens blijkt dat De Juana zich in een bijzonder kritische toestand bevind, met een hoog risico op overlijden. Alvaro Reizabal beroept zich op humanitaire redenen, de onmogelijkheid om eventueel te ontsnappen en de delicate gezondheidstoestand van de moeder van De Juana.

    De Audiencia Nacional heeft toegezegd het verzoekschrift te bestuderen en wijst er op dat ze daarvoor minimum 24 uur nodig heeft. Het zou dus kunnen dat er in de loop van de dag een uitspraak komt. Ik durf geen voorspelling te wagen, maar de ervaring leert dat de kans klein is dat ze hem, zelfs in die penibele omstandigheden, zullen vrijlaten.

    Immers, de hyena’s van de PP en van AVT zijn op de zaak gesprongen, en gedragen zich als gieren die wachten tot het bloed gestold is, in de cel uiteraard.
    Mariano Rajoy (PP) drukte al zijn bezorgdheid over de vrijlating uit, door te stellen dat dit een bijzonder ernstig precedent kan zijn.
    AVT heeft al een bezwaarschrift naar de Audiencia Nacional gestuurd, waarin ze zich formeel verzetten tegen om het even welke maatregel die zou wijzen op een meer humanitaire benadering van de zaak. Francisco José Alcaraz, president van AVT, beschouwt de ernstige gezondheidstoestand als chantage van het proces (Francisco José Alcaraz considera que el grave estado de salud del interno es un "chantaje procesal").
    Er is meer protest voor de uitzichtloze situatie van stieren in de arena, dan voor de uitzichtloze situatie van een stervende persoon in de gevangenis.

    24-01-2007 om 08:53 geschreven door Natxo  


    23-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Spaanse Inquisitie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Spaanse Inquisitie

    Reportage van het programma “Dataline” van de Australische Televisie SBS, uitgezonden op 5 april 2006. Over de foltering van Baskische gevangen; interviews met Theo Van Boven, Antonio Camacho, Martxelo Otamendi, de moeder van een vrouwelijke gevangene…

    Duur van de video: 25:30 minuten

    Klik hier voor de video


    In het artikel hieronder vertelt Sébastien Bédouret zijn wedervaren

    23-01-2007 om 14:25 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ook wie solidair is, wordt gefolterd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Gearresteerd op 6 januari 2007

    Zie ook artikel “Hitza eta erabakia, askatasunez” van 07.01.2007.

    Sébastien Bédouret (zie foto), journalist bij radio Txalaparta in Parijs, was donderdag 5 januari, samen met andere internationale waarnemers op weg naar de meeting in de velodroom Anoeta in Donostia, toen hij in Hernani uit de bus werd gehaald door de Guardia Civil. Nadat allen uitgestapt waren, werden in de rugzak van Sebas enkele cd’s en een exemplaar van Zutabe gevonden. Op 09.01.2007 kon hij zijn advocaat spreken en daarbij verklaarde hij gedurende drie dagen bedreigd, mishandeld en gefolterd te zijn in de kazerne van Intxaurrondo (Donostia). De mishandeling had geduurd tot hij een verklaring, waarin hij zichzelf beschuldigde, van buiten kende. Ze hadden ermee gedreigd ook zijn vriendin, die acht maanden zwanger is, te arresteren. Gedurende de drie dagen verbleef hij, half naakt, in een ijskoude cel. Met de handen op de rug en het hoofd tussen de knieën was hij, tussen vier Guardia Civiles overgebracht naar Madrid. Daar werd verder tegen hem geschreeuwd tot hij begreep wat ze bedoelden. Toen hij dan voor rechter Ismaël Moreno moest verschijnen, verklaarde hij dat zijn “bekentenis” er was gekomen onder foltering. Hoewel hij alles ontkende, werd hij toch overgebracht naar Soto del Real op beschuldiging van “collaboratie met ETA”. Askatasuna verklaart dat niet enkel Baskische burgers gefolterd worden, maar ook degenen die solidair zijn met hen.

    Getuigenis van Sébastien Bédouret

    Oorspronkelijke Franse tekst: hier

    “Ik werd gearresteerd op 6 januari 2007. Ik werd in een wagen (4x4) geplaatst en naar de kazerne van Intxaurrondo (Donostia) gebracht. Er waren twee Guardia Civiles met me. Een als bestuurder van de wagen, de andere zat naast me op de achterbank. Aangekomen, wachtten we op de aankomst van de vergezellende wagens. Een van de wachtende Guardia Civiles bekeek me met een dreigende blik, tot degene die naast me zat hem teken deed me met rust te laten. Ik werd uit de wagen gehaald en verplicht de ogen te sluiten. Een van de begeleiders hield zijn hand voor mijn ogen. In tweeën geplooid, met het hoofd naar de grond, werd ik naar een cel gebracht. Er werd me gezegd de ogen pas te openen nadat ik er de toelating voor zou hebben gekregen. Nadat ze de cel verlaten hadden, mocht ik de ogen openen. Door de opening in de deur zag ik drie agenten met bivakmuts naar me kijken. Een van hen was een gebrilde vrouw. Zij is samen met een collega vertrokken terwijl de derde naar me bleef kijken. Het was diegene die me eerder al bedreigend had aangekeken. Ik had het koud en beefde. Regelmatig kwamen ze naar me kijken. Zij vroegen me of ik wist wie me gearresteerd had. Gezien ik niet wist waar ik was, antwoordde ik: "de politie". Waarop zij mij antwoordden:" Je bent in Intxaurrondo. Ken je de geschiedenis van Intxaurrondo? Je had de gelegenheid heel wat getuigenissen te lezen, maar als je hier naar buiten komt, dan kan je je eigen getuigenis schrijven".

    Bij een ander bezoek vroegen ze mij recht te staan, rug naar de deur, met gebogen hoofd en gesloten ogen. Ik denk dat drie agenten in de cel kwamen. Ik moest in een hoek van de cel gaan staan. Er werden me twee dekens over het hoofd gegooid en ze begonnen mij vragen te stellen over mijn persoonlijk leven. De vragen kwamen snel en onophoudelijk. Als ik niet vlug genoeg antwoordde, kreeg ik een klap tegen het achterhoofd. Ik weet niet hoelang dit eerste verhoor duurde. Vijftien of twintig minuten? Na een korte onderbreking kwamen ze terug en alles begon opnieuw. En dit verscheidene keren... Zij gingen, kwamen terug... Vragen en antwoorden...

    Een van de agenten vertolkte de rol van "goede agent". Tussendoor kwam hij in mijn cel, zette zich naast me en stelde me vragen over mijn familie. Hij zei me rustig te blijven en ook dat ik de volgende dag, zoals voorzien, de trein naar huis zou kunnen nemen. Ik had een biljet voor de trein van 14u15 naar Parijs. Hij zei me dat ik nog alle tijd had... Maar weer kwamen de anderen in de cel en alles begon opnieuw. Zij vroegen of ik het koud had en als ik "ja" antwoordde plaatsten zij de dekens over mijn hoofd. Wanneer ik het te warm had, haalden zij de dekens weg. De vragen en slagen gingen maar door. Een van hen zei me: "Goeie nacht, Mr Txalaparta", doelend op het radioprogramma "Txalaparta Irratia" waaraan ik deelneem.

    Tussendoor werd ik uit de cel gehaald. Ik werd naar het hospitaal gebracht waar twee vrouwen me onderzochten. Zij vroegen me welke behandeling ik onderging, maar ik heb niets gezegd over mishandelingen. Zij gaven me water te drinken, maar ik durfde niet veel te drinken. Ik had geen vertrouwen...

    Opnieuw in Intxaurrondo werd ik verplicht een verklaring van buiten te leren. Tot zeven maal moest ik deze verklaring herhalen met alle details die me werden opgelegd. Een advocaat, me verplicht toegewezen, en een tolk waren aanwezig bij de aflegging van mijn verklaring, maar ik mocht hen niet spreken. Ik kon de advocaat niet zien, hij stond achter me. Ik zei niets over de slechte behandeling want ik was bang voor represailles. Na de aflegging van mijn verklaring werd ik weer naar mijn cel gebracht. De agenten die me verplichtten de verklaring van buiten te leren, kwamen me vragen of ik hun bevelen opgevolgd had. "Ja", antwoordde ik waarna zij mij uit de cel haalden en naar een wagen brachten. Vier Guardia Civiles begeleidden me. Ik werd op de achterbank geplaatst, tussen twee van hen. Alhoewel me een masker werd opgezet, kon ik zien dat het donker was. Toen we uit de wagen stapten, was het dag. Ik wist het niet, maar ik werd naar Madrid gevoerd. Tijdens de ganse reis was ik gemaskerd, het hoofd tussen de benen, met de twee agenten leunend op mijn rug. Ik had het verschrikkelijk warm. De hele reis lang, stelden zij me vragen, hielden niet op te praten. Zij zwegen enkel wanneer wij stopten om te tanken. Ik had de indruk dat de ene me de vragen stelde en dat de andere ze noteerde om ze daarna terug te geven aan de ondervrager met richtlijnen voor de ondervraging. Een van hen zei me: "In je verklaring zijn heel wat zaken niet duidelijk. Ik heb het voorgevoel dat de "goede" methode niet gewerkt heeft. Wij gaan dus moeten gebruik maken van de "slechte" methode. Weet je wat we bedoelen?" Zij begonnen onder mekaar te praten en opeens leek de auto de baan te verlaten. Alsof wij op een bosweg waren. De wagen hobbelde over de weg. De weg leek me erg lang. Toen zij me uit de wagen lieten, had ik de indruk in een verlaten oord te zijn. Het was erg koud en het rook er vreselijk! Zij brachten me naar een vertrek dat niet leek op een cel, terwijl het toch die functie had. Zij zeiden me dat wij in de "speciale zone" waren. Ik voelde alleen en afgezonderd van de wereld.

    Telkens zij die ruimte binnen kwamen, moest ik rechtstaan, rug naar de deur, hoofd gebogen en ogen gesloten. Toen brachten zij me naar een ander vertrek. Ik moest hen volgen, het hoofd tussen de benen. Zij brachten me naar een vertrek, met witte tegels betegeld. Het deed denken aan een laboratorium. Ik was moe. Ik had nog niet geslapen. Zij duwden me in een hoek, gooiden dekens over mijn hoofd en vroegen me of ik begreep wat er aan het gebeuren was. Zij hernamen de vragen en slagen. Tijdens de ondervraging werd ik verplicht kniebuigingen te doen. Vragen, kniebuigingen, slagen... Uiteindelijk viel ik in zwijm, maar zij verplichtten mij op te staan en door te gaan. Maar ik kon niet meer! Telkens weer moest ik opstaan... Een van hen, legde zijn hand op mijn geslachtsdelen en vroeg me hoe men "homoseksueel" vertaalde in het Frans. Ik antwoordde hem. Iedereen lachte. Ik had de indruk dat er heel wat agenten aanwezig waren en een van hen had een heel speciale lach. Nadien werd ik meermaals "homoseksueel" genoemd. Een van hen legde zijn hand op mijn hoofd en vroeg of ik zijn stem herkende. Ik herkende zijn stem als een van de ondervragers in Intxaurrondo maar zei "Neen". Hij gaf me een klap tegen het achterhoofd en vroeg: " En nu? Herken je me nu?" Ondertussen werd ik verplicht kniebuigingen te doen en ik kreeg klappen zonder ophouden. Zij herhaalden hun bedreigingen en hadden het over mijn vrouw. Zij vroegen me of ik wist welke dag we waren en ik realiseerde me dat ik geen benul van tijd meer had. Ik werd naar de cel gebracht, maar even later kwamen zij me weer halen. Om een dokter te zien. Toen begreep ik dat wij niet in een afgelegen oord waren. Zij brachten me eerst in een ruimte waar ik mijn gezicht en handen wat mocht wassen. Daarna was het trappen op, een lange gang met op het einde, het vertrek waar de dokter me ontving. In de gang, zag ik het gezicht van degene die me ondervroeg in Donostia.

    De dokter was een koude vrouw die klaarblijkelijk afstand hield. Zij stelde vragen over de behandeling. Ik vertelde haar over de klappen en de kniebuigingen. Zei vroeg: "Niets dat te zien is?" Ik antwoordde "Nee" want er viel niets te zien van de behandeling. Ik vroeg haar welke dag we waren, maar had de indruk dat ze met me spotte. Het ganse bezoek duurde niet meer dan twee minuten. Zij vroeg de Guardia Civiles me wat water en wat te eten te geven en ook Ventoline want ik hen astma. Teruggekomen in mijn cel, vroegen de agenten of ik geklikt had. “Nee”, antwoordde ik. Zij brachten me een flesje water en een sandwich. Ik dronk enkel wat water. Terwijl ik in de cel was, kwamen en gingen de Guardia Civiles. Telkens moest ik opstaan, tegen de muur, hoofd gebogen, ogen gesloten. Een van hen legde telkens mijn hand op het flesje water. Toen namen zij me mee voor een andere ondervraging. Zij hadden het over mijn vrouw en uitten wilde bedreigingen. Zij zeiden dat mijn vrouw, bij het bericht van mijn arrestatie, naar Madrid gekomen was. Zij hadden haar opgesloten en zouden haar hetzelfde lot doen ondergaan, zelfs "ietsje meer". Zij hadden geluk, zo zeiden ze, want mijn vrouw is in verwachting. Mijn vrouw is in haar achtste maand. Ik geloofde hun bedreigingen. Ik ken mijn vrouw en wist dat ze bekwaam was naar Madrid te komen. Bovendien gaven ze me heel wat details zodat ik hen geloofde. Bovendien dreigden ze alle personen die ik ken in Gipuzkoa op te sluiten. Zij vroegen me alle instellingen die ik bezocht op te sommen. Ik zei hen alleen Etxerat bezocht te hebben en dat deze instelling legaal was... Zij zeiden me vijf dagen te hebben om me te doen verklaren wat zij wilden horen. Aangezien ik helemaal geen notie van tijd meer had... Een van hen zei toen dat hij me bij onze volgende ontmoeting in Lizartza zou doden. Ik was slechts één keer in Lizartza! Zij dreigden zelfs met Barajas! Er moest toch iemand de schuld krijgen... Ik werd opnieuw naar de cel gebracht. Ik kreeg een tas koffie en een sandwich maar kon niets naar binnen krijgen. Ik werd verplicht een tweede verklaring af te leggen. Ik werd verplicht meer "in détail" te gaan. Ik had de indruk dat de verklaring erg kort was, maar na er met de advocate over gesproken te hebben, leek alles drie uur geduurd te hebben. Wat aanduidt dat ik alle notie van tijd verloren had. Na deze tweede verklaring werd ik opnieuw naar de cel gebracht waar ik regelmatig gestoord werd.

    Tijdens de ondervragingen waren er steeds de klappen, bedreigingen en kniebuigingen. Zij vroegen mij of ik wist wat de "bolsa" was (foltertechniek: plastieken zak om over het hoofd te trekken en af te sluiten), terwijl zij me er één tegen het oor hielden, zodat ik het geluid hoorde. Ondertussen schreeuwden zij mij in de oren, zeiden me dat de vijf dagen nog niet voorbij waren, dat ik na de verklaring voor de rechter weer bij hen zou komen. Zij vroegen me of ik Unai Romano kende... Nadien brachten ze me voor de rechter.

    Ik heb de indruk dat de ondervragingen in Intxaurrondo langer waren dan in Madrid. Maar in Madrid was er meer geweld. Eén van de agenten had een Zuid-Amerikaans accent. Zolang ik onder toezicht van de Guardia Civil was, kon ik niet slapen.

    Op 8 januari werd ik onder rechterlijk toezicht geplaatst. Aan de rechter verklaarde ik de slechte behandelingen en bedreigingen. De procureur vroeg me, gezien de bedreigingen omtrent mijn vrouw, of zij met me meegekomen was! Ik zei van niet, zij was in Parijs gebleven.! Toen vroeg hij me hoe ik had kunnen geloven in haar arrestatie Ik antwoordde hem dat gezien de omstandigheden ik eender wat zou geloven.

    Ik legde mijn verklaring af. De rechter vroeg toen aan de procureur welke strafeis hij vorderde. Na het bureau even verlaten te hebben kwam de procureur en eiste een gevangenisstraf. Dus besloot de rechter mijn opsluiting. Mijn eerste nacht in Soto del Real verliep slapeloos. Ik werd telkens wakker, in paniek, met het gevoel nog steeds bij de Guardia Civil te zijn. Er moet rekening gehouden worden met het feit dat ik bij hen helemaal geen slaap kende”.

    Artikel "Libérez Sébastien Bedouret" in "Le Journal" van 13.01.2007


    23-01-2007 om 09:02 geschreven door Natxo  


    22-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De meest beruchte folteraar werd gedecoreerd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Januari 2001

    Collaboratie met de Nazi’s

    is in Spanje een heldendaad!

    De Spaanse regering rehabiliteerde in januari 2001 Melitón Manzanas (zie foto) en verleende hem de medaille van burgerlijke verdienste. Manzanas werd in 1968 in het deurgat van zijn huis door een ETA-commando neergeschoten. Nooit is boven water gekomen wie deze aanslag precies pleegde, maar waarschijnlijk was het Javier Izko de la Iglesia. Hij kreeg er in het beruchte Burgosproces in ieder geval twee keer de doodstraf voor. Manzanas was reeds tijdens de Tweede Wereldoorlog “doende” in Baskenland. Joden die door Baskische “mugalaris” (bewoners van de grensstreek) de grens werden overgesmokkeld, leverde Manzanas uit aan de Gestapo, als ze gevat werden. Na de Burgeroorlog werd hij “Inspecteur van de Sociale Brigade” van de Spaanse Politie in Gipuzkoa. In deze functie verwierf hij faam als folteraar. Er werd verteld dat hij de pijnkreten van zijn slachtoffers op band opnam en ze dan via een radiowagen in het dorp van het slachtoffer liet horen.

    Manzanas is één der bevoorrechten van de wet ten voordele van de “slachtoffers van het terrorisme” die unaniem werd aangenomen in 1999. Unaniem omdat de PNV meende dat zodoende ook de slachtoffers van de Staatsterroristen van GAL zouden vergoed worden, wat een zoveelste misrekening was van de PNV.

    Joseba Egibar van de PNV noemt het “een provocatie in regel”.
    Euskal Herritarrok zegt dat de onderscheiding “de fascistische tronie van de Spaanse regering” duidelijk maakt.
    Gaspar Llamazares van IU zegt dat “niet geaccepteerd kan worden dat de solidariteit met de slachtoffers de legitimatie van de foltering betekent”.
    Javier Rojo senaatsvoorzitter en secretaris generaal van de Baskische socialisten merkt op dat de regering uiteindelijk Franco nog gaat decoreren. “Het is een politiek vergissing die tot nog meer confrontatie zal zorgen in Baskenland, omdat Manzanas een deel van de zwarte geschiedenis van het vorig regime is.”

    22-01-2007 om 08:01 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.News Flash
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    News Flash


    Council of Europe's Anti-Torture Committee examines the treatment of a Spanish prisoner on hunger strike


    STRASBOURG, 19.01.2007 - A delegation of the Council of Europe Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment (CPT) has recently carried out a two-day visit to Spain (14 and 15 January 2007).

    The purpose of the visit was to examine the modalities of care and custody of José Ignacio DE JUANA CHAOS, a prisoner on hunger strike who is currently being held in the Doce de Octubre Hospital in Madrid. The CPT was informed that further to a judicial decision the prisoner was being fed against his will.

    The delegation interviewed the above mentioned prisoner and held consultations with members of the medical team at the Doce de Octubre hospital, the competent judicial authorities and the Director of Madrid VI Prison, where the prisoner was held before being hospitalised. It also met representatives of the Spanish Medical Association and several lawyers familiar with the case. At the end of the visit the CPT’s delegation had talks with Maria ÁNGELES GONZÁLES GARCÍA, Secretary General of the Ministry of Interior and Mercedes GALLIZIO LLAMAS, Director-General of Penitentiary Institutions.

    The visit was carried out by two members of the CPT: Mauro PALMA (Italian and 1st Vice President of the CPT) and Jean-Pierre RESTELLINI (a Swiss medical doctor). They were assisted by Marco LEIDEKKER from the CPT’s secretariat.

    22-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  


    21-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog over de aanslag op Barajas
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Niet te geloven.

    De vader van Diego Armando Estacio, gedood in de aanslag op Barajas, heeft verklaard aan “www.ecuadoruniversal.com” dat de verloofde van Diego Armando, meer dan 20 minuten voor het fatale gebeuren, de politie heeft gewaarschuwd dat hij zich nog in de parking bevond.
    Zij mocht hem niet verwittigen en de politie zelf maakte ook geen aanstalten. Zij antwoordden dat zij niet wisten waar de bomauto stond (terwijl ETA alle gegevens had doorgebeld, ook de exacte plaats waar de wagen zich bevond). Op de vraag of zijn leven kon gered worden, antwoordde de vader: “Claro que lo hubiera salvado, porque iba directamente adónde estaba él. Si hubiera habido más preocupación, se hubiera salvado mi hijo”. (Natuurlijk, de verloofde zou onmiddellijke naar de parkeerplaats gelopen zijn. Als er wat meer bezorgdheid geweest was, leefde mijn zoon nu nog.)

    “Ecuador Universal” is een digitale krant die uitgegeven wordt in Machada, geboorteplaats van Diego Armando Estacio­ in Ecuador.

    21-01-2007 om 10:27 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug in de tijd 51
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
     21 januari 2006

    Op 21 januari 2006 blies het “Forum van Ermua” verzamelen in Pamplona “om de eenheid van Spanje te verdedigen”. Die eenheid is, volgens hen, in gevaar omdat de huidige regeringspresident, de socialist Rodríguez Zapatero “de terroristen van zuurstof voorziet” en omdat hij Catalonië en Baskenland als “natie” wil erkennen.

    Ermua ontstond na de dodelijke ETA-aanslag op een PP-gemeenteraadslid van Ermua in Bizkaia. “Ermua”, “AVT” (Slachtoffers van het Terrorisme) etc… verzamelen allerlei fascistoïde lui, die vergeten dat het terrorisme in Baskenland zijn oorsprong vond bij de Spaanse bezetter, en die niet nalaten elke dag gif te spuwen op elke uiting van Baskische eigenheid en die er ogenschijnlijk enkel op uit zijn het Conflict in stand te houden omdat ze er politiek van overleven. Waarschijnlijk stemmen ze zonder uitzondering op de PP.

    Volgens de organisatie waren ze met 5.000 maar dit cijfer werd, zowel door de stadspolitie, als door de vertegenwoordiger van de Spaanse Regering in Navarra, tot op de helft teruggebracht!
    De plaats van samenkomst was gekozen zonder kennis van de geschiedenis, want de Paseo de Sarasate, een mooie laan in het centrum, wordt geflankeerd door de koningen van Navarra die toch niet zo hoog opliepen met de eenheid van Spanje. Er waren bijzonder weinig politici die hun gezicht wilden lenen en de enige échte bekende was de ex-vicepresidente van de Europese Commissie, Loyola de Palacio. Deze madam was er wel op haar plaats want de familie liet ooit de Baskische familienaam Jauregi wijzigen in “de Palacio” uit haat tegen alles wat Baskisch was. “Vandecasteele” werd “Duchateau” om het even duidelijk te maken.

    De ceremonie werd gepresenteerd door Carmen Gurruchaga, een universiteitsprofessor uit Donostia die, ondanks haar Baskische familienaam, bij regelmaat haar gif over het Baskische Volk spuit in de fascistische Spaanse pers. De woordvoerder van het Forum is Iñaki Ezquerra. “Ezquerra” is het Baskische woord voor “links”. Een dubbele gruwel voor iemand die “rechts” en anti-Baskisch is! Ezquerra zei dat Pamplona was gekozen omdat “Navarra een perfect voorbeeld is van hoe de democratie kan samenleven met de Fueros”. “Het Spaans zijn met de ideologie van gelijkheid van Navarrezen.” Schaamteloos! Navarra werd onder de voet gelopen door de Spanjaarden en ze behielden de Fueros, in tegenstelling tot de rest van Baskenland, enkel en alleen omdat een groot deel van de bevolking in de Burgeroorlog de kant van Franco koos!

    Het manifest van het Forum van Ermua werd voorgelezen door Mikel Azurmendi, nóg iemand met een Baskische familienaam.

    21-01-2007 om 08:43 geschreven door Natxo  


    20-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Petitie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    “Wij verzoeken alle partijen betrokken bij het conflict over de status van Baskenland om af te zien van het gebruik van geweld en deel te nemen aan een proces van gesprekken en onderhandelingen dat zal leiden tot de acceptatie van het recht van de Basken om hun eigen toekomst te bepalen, de sleutel tot de oplossing van het conflict

    Klik hier om de petitie te tekenen.

    20-01-2007 om 17:33 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van kwaad naar erger?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Worden processen gevoerd op basis van wetteksten

    of op basis van wraak?

    Vooringenomen rechters?

    Geen spaghetti-arrest in Spanje.

    Alhoewel sedert de start van het proces 18/98 de voorzitster Angela Murillo alle aandacht naar zich toetrok, omwille van haar misprijzende commentaren en houding t.o.v. van de beklaagden en de verdediging, is ook de vijandige houding, met grimassen, misprijzen en misbaar, van magistraat Nicolás Póveda Peña de aanwezigen niet ontgaan. Het ideologisch traject van die magistraat is dan ook niet van de minste.

    In 1963 ontstaat het Frente de Estudiantes Sindicalistas (FES - ultra rechtse studenten), die zich erfgenamen noemen van de Falange van José Antonio Primo de Rivera. In 2004 fusioneert het FES met Falange Española de las JONS: een orthodoxe fascistische organisatie. Onder de leden bevinden zich bekende namen, zoals José María Aznar López, voorzitter van de PP en ex-president van de regering, en minder bekende namen, zoals de magistraat bij de Audiencia Nacional, Nicolás Póveda Peña. Minder bekend, maar wel de rechterhand van Javier Gómez Bermúdez, de virtuele voorzitter van de “Sala de lo Penal de la Audiencia Nacional, ­el Consejo General del Poder Judicial (GCPJ)” (recent werd zijn benoeming geannuleerd).

    Nicolás Póveda Peña, en alleen hij, stuurt het verloop van het schertsproces in de politieke richting die de PP wil. Sedert meer dan één jaar, de tijd dat het proces nu al loopt, probeert hij de richting van het proces te bepalen. Hij ontziet daarbij de zwakke voorzitster, Angela Murillo, niet en er zijn regelmatig wrijvingen, maar hij voelt zich beschermd door oppermagistraat Javier Gómez Bermúdez. De richting die zij willen uitgaan is nog min, nog meer: “Barbertje moet hangen!”. Als dit nu volgens de regels van de wetteksten gebeurt of niet, is voor hen bijzaak. Dit is een politiek proces en we kunnen nu al stellen dat, ongeacht de uitspraak, dit het proces van de wraak is tegen het Baskisch Nationalisme. Beangstigend!

    In Spanje eten ze geen spaghetti, dus kan er ook geen spaghetti-arrest zijn. Hoogtijd om het paella-arrest uit te vinden, eventueel door te spoelen met sangría.

    19 januari 2007: uitspraak zaak Jarrai, Haika en Segi

    Dat het feest van de haat, het proces van wraak hiermee een eindpunt heeft bereikt, is geloven in de Spaanse Sinterklaas. Het begint pas goed op gang te komen. Gisteren, 19 januari 2007, werd uitspraak gedaan in de “zaak Jarrai, Haika en Segi”, de nationalistische jongerenbeweging. Terwijl de Audiencia Nacional in juni 2005 de jongerenbeweging alleen maar onwettig had verklaard, heeft het Tribunal Supremo (Hooggerecht) nu dus de beweging als “een terroristische organisatie” veroordeeld, en opdracht gegeven 23 jongeren op te sluiten. Het beroep tegen de vorige uitspraak werd ingespannen door de haatzaaiers van AVT. Als je eigen mannetjes de rechtbanken bevolken, heb je natuurlijk een stapje voor. Samen met de PP zijn ze nu in hun nopjes.
    Akkoord, de jongeren hebben deelgenomen aan de “Kale Borroka”, het straatgeweld, maar herinner u zich nog de betoging voor verdraagzaamheid een paar jaar terug in Antwerpen? Toen alles kort en klein geslagen werd? Mooie verdraagzaamheid, maar is dat een reden om de organisatoren een terroristische organisatie te noemen? Zijn er überhaupt processenverbaal opgesteld?

    Intussen vraagt de Baskische regering zich af wat de motieven zijn om het vonnis van de Audiencia Nacional zo drastisch te wijzigen, en wat er zal gebeuren met de zaken die nog hangende zijn.

    Met een resem processen die de Basken nog te wachten staat, ziet het er in ieder geval niet rooskleurig uit voor hen:

    -de zaak van de Herriko Taberna’s met 40 beklaagden, onder wie Arnaldo Otegi
    -de zaak 18/98 met 56 beklaagden
    -de zaak Gestoras-Askatasuna met 28 beklaagden
    -de zaak Udalbiltza Kursaal met 14 beklaagde
    -de zaak Arnaldo Otegi voor verheerlijking van het terrorisme
    -enz…

    Het enige obstakel voor een duurzame vrede is niet ETA, maar de Baskische pogrom die maar blijft voortwoekeren. Dit is een rechtstaat onwaardig: vooringenomen rechters, processen die aangespannen worden uit wraak, een socialistische regering die warm en koud blaast. Komt er dan nooit een einde aan de ellende?

    Een paar uur na de uitspraak werden al ontelbare aanplakbiljetten aangebracht in Donostia en Bilbo die oproepen tot de strijd voor het komende weekend: “¡Juventud de Euskal Herria! ¡A seguir en la lucha organizada! ¡Frente a las sentencias fascistas!” (Jeugd van Euskal Herria! Laten wij verder gaan met de georganiseerde strijd! Tegen de fascistische vonnissen).
    Dit weekend wordt de "Tamborrada" gevierd.

    20-01-2007 om 09:03 geschreven door Natxo  


    19-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niet éénmaal, niet tweemaal, niet driemaal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Niet éénmaal, niet tweemaal, niet driemaal. Op de dag van de aanslag in Barajas heeft ETA tussen 7.54 u en 8.27 u van 30 december 2006 tot 7 maal toe gebeld om te waarschuwen. Dit blijkt nu uit het onderzoek van de antiterrorisme-experten van de politie. Zes oproepen waren afkomstig van een mobieltje met betaalkaart, aangekocht op 23 december 2006 in de wijk Santutxu te Bilbao. De eerste melding werd gericht aan de Asociación de Ayuda en Carretera (DYA) van Guipúzcoa (wegenhulp). De volgende oproepen werden o.a. gericht aan, nogmaals DYA, de brandweer van Madrid en, in tegenstelling tot wat vroeger bericht werd, ook aan de krant “Gara”, waar evenwel niemand opnam. De zevende oproep gebeurde vanuit een openbare cel, exact om 8.27 u, en was gericht aan 088, het oude nummer van de urgentiedienst van de Ertzaintza. Het gaat iedere keer om dezelfde persoon, een “legal” (niet geafficheerd bij de politie, dit in tegenstelling tot een “liberado”, die betaald wordt door ETA en bekend is bij de politie). De tekst die de persoon voorlas (waarbij hij vrij zenuwachtig klonk), bevatte alle mogelijke details om de bomauto te lokaliseren: het model, de kleur, de nummerplaat, de exacte plaats, enz... Deze beschrijving was zo precies dat ook de experten er van overtuigd zijn dat ETA op die manier dodelijke slachtoffers wilde vermijden, wat helaas niet gebeurde. Zal dit nu een ander licht werpen op de status van de onderhandelingen?

    Op 9 januari 2007 werden in het zuiden van Frankrijk twee Etarras aangehouden, Garikoitz Etxeberria en Asier Larrinaga, op beschuldiging van daderschap van de aanslag. Uit onderzoek is nochtans gebleken dat zij, noch bij de uitvoering, noch bij de voorbereiding van de aanslag betrokken waren.

    Intussen heeft de Ertzaintza wel de foto’s van de twee op hun webstek geplaatst, samen met nog twee anderen. Zij vragen de medewerking van de bevolking. Als het Foro de Ermua, AVT of de PP dit leest, dan zal de Ertzaintza plaats te weinig hebben om alle verdachten te plaatsen. Want volgens die haatzaaiers zijn alle Basken van ETA en als dusdanig verdacht.

    19-01-2007 om 08:55 geschreven door Natxo  


    18-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pleiten voor vrede is strafbaar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    In Spanje is pleiten voor vrede strafbaar.

    Je wordt er op zijn minst voor gedagvaard en
    er hangt eventueel een straf boven je hoofd.

    Op 30 januari 2007 moeten de mahaikides (letterlijk: tafelgenoot – figuurlijk: leiders) Arnaldo Otegi, Juan Joxe Petrikorena en Pernando Barrena voor de “Sala de lo Civil y Penal del Tribunal Superior de Justicia del País Vasco” (strafrechtbank van het Hooggerecht TSJPV) verschijnen, om verklaringen af te leggen over de vredesonderhandelingen die gevoerd werden tussen de leiders van de verboden politieke partij Batasuna en de Lehendakari Ibarretxe, op 19 april 2006.

    Hoe kan het toch vraagt u zich af dat iemand die pleit voor vrede een strafbaar feit pleegt?

    Niet te vlug van stapel lopen. Het kan nog erger.

    De president van de Baskische regering, de Lehendakari José Ibarretxe, moet ook voor de rechter verschijnen en wel een dag later, op 31 januari 2007, om dezelfde reden. Hallucinant, nietwaar. Een regeringsleider wordt hierdoor belemmerd in het uitoefenen van zijn ambt: oplossingen zoeken voor conflicten.

    Hoe is het zover kunnen komen?

    Een paar beschermers van de Spaanse sacrosancte eenheid, met een PP-lidkaart, houden zich dagelijks ledig met klachten indien tegen al wat van ver of van dichtbij ruikt naar Baskisch. In deze zaak was het “Foro van Ermua” aan zet. In andere gevallen is het de AVT, en soortgelijke…

    18-01-2007 om 08:42 geschreven door Natxo  


    17-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foltering tot de dood
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag is het 20 jaar geleden….

    FOLTERING TOT DE DOOD

    Vandaag is het exact 20 jaar geleden, 17 januari 1987, dat Iñaki de Juana Chaos werd aangehouden. Vandaag gaat dag 72 in van zijn tweede hongerstaking. Sedert 7 november 2006 is hij 34 kg afgevallen. Hij is nog vel over been.

    Niettegenstaande hij zweeft tussen leven en dood, wordt hij nog dagelijks 10 uren vastgebonden aan handen en voeten om hem tegen zijn wil te voeden en dit gebeurt niet zachtzinnig. Ofwel gaat zijn toestand binnenkort over naar een vegetatieve toestand (leven als een plant) ofwel begeeft er een vitaal orgaan en is zijn foltering voorgoed voorbij.

    Het katholieke Spanje weigert hem vrij te laten.

    17-01-2007 om 09:06 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De uitgeverij
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Jose Mari Esparza Zabalegi

    "Cien razones por las que dejé de ser español"
    Honderd redenen waarom ik stopte Spanjaard te zijn

    Artikel opgestuurd door W. Hensgen

    Bij de uitgeverij Txalaparta moet je zijn voor “foute” boeken over Baskenland. Dat ze nooit een “Garzonada” over zich heen kregen, is uiterste verwonderlijk.

    Begin december 2006 verscheen een boek onder de titel “Honderd redenen waarom ik stopte Spanjaard te zijn” geschreven door José Mari Esparza Zabalegi. Om het boek te “begrijpen”, zou je (ook) moeten weten dat Esparza van arbeider, onderzoeker werd en van onderzoeker, uitgever. Van uitgever werd hij uiteindelijk militant schrijver. Een heel traject. De uitgeverij die Esparza leidt, is Txalaparta!

    Van de Cubaan, José Martí onthield hij de mooiste oorlogsverklaring die ooit geschreven werd: “De liefde voor je vaderland is geen ridicule liefde voor het land waarin je rondloopt, maar de onstuitbare haat tegenover degene die het onderdrukt.”

    Van Rousseau: “Hoe kleiner een land hoe groter de vrijheid, de betrokkenheid van de mensen en hoe minder oorlogen er gevoerd worden, want je eigen kleinheid houd je verwijderd van hersenschimmen

    “Baskenland zou een Europese modelrepubliek kunnen zijn in plaats van een aanbouwsel in een middeleeuws koninkrijk. Spanje is het kind van duizend veroveringsoorlogen. Zelfbestuur hoort bij het Volk en niet op de lans van de hertog van Alva. Alle Basken hebben te lijden gehad van emigraties, keuringen voor militaire dienst, oorlogen, militaire strafopleggingen, grenzen en douaniers, repressie in scholen, misprijzen voor zijn taal en cultuur. Alle politieke projecten in Navarra en Baskenland eindigden steeds in botsingen met Madrid: de Carlisten, het Baskisch in Navarra, de republikeinse autonomiestatuten. Alles zorgde ervoor dat we verder verwijderd raakten van het Spaanse volkseigen. Hier zal niemand met een Spaanse vlag in een voetbalstadion komen. Niemand zal vrijwillig naar het leger of bij de Guardia Civil gaan. Niemand zal het Nationale volkslied zingen of het Spaanse wapen in huis halen. De onafhankelijkheid wordt steeds meer gezien als een wettelijke optie. Dat Navarra stilaan helemaal verdeeld raakt in twee verschillende culturen is te wijten aan de bezetting waarmee het land te maken kreeg. Sommigen zullen hun leven riskeren om de vrijheid te heroveren, zoals onze helden in Amaiur deden (waar Navarra definitief verslagen werd door Castilië.) Anderen verkiezen te onderhandelen, stellen zich tevreden met een autonomie en zullen het adagio van Navarra volgen: “Waar niet gemaaid wordt kan het graan opschieten.” Anderen, zoals onze politieke klasse, laat zich “betuttelen” door Madrid.

    Spanje is al eeuwen in elkaar aan het krimpen. Méér dan 30 staten hebben zich ooit van Spanje losgemaakt”.

    De schrijver noemt een aantal landen op en begint met Vlaanderen (waarmee heel vaak “de Nederlanden” bedoeld wordt.) Hoeveel bloed heeft de ijdelheid van Castilië al gekost? De schrijver verkiest het woord “niet-afhankelijkheid” boven onafhankelijkheid.

    “Het recht van niemand af te hangen, het recht op scheiding, of als vrienden samen te leven is de ideale staat van bewuste personen en volkeren. Méér dan eenderde van de 200 staten in de wereld hebben een kleiner bevolkingsaantal dan onze natie. De meerderheid is jonger dan ons en velen hebben minder middelen van bestaan dan wij. Als we veel beter kunnen leven, waarom proberen we het dan niet? Wij vragen enkel dat ze ons laten groeien en in vrede leven. Met dit boek wil ikzelf de vrede vinden en als iemand me later zegt dat hij er iets uit geleerd heeft dan was het de moeite waard”.

    Het boek, vol humor en ironie, heeft op de voorpagina een foto van de verfrommelde identiteitskaart van de auteur. Het objectief van Jose Mari Esparza Zabalegi is: "Hacer frente al pensamiento único” (het hoofd bieden aan het eenheidsdenken.)

    In de catalogus van Txalaparta staan de meest belangwekkende boeken over Euskal Herria, onderaan het PDF-document, bij Biografías en Ensayo.

    De boeken kunnen besteld worden via onze boekwinkels, maar hou rekening met een levertijd van 3 maanden.

    17-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  


    16-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De oproep van Gernika
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Gernika Deialdia betekent letterlijk “de oproep van Guernica”. Gernika Deialdia is een platform, samengesteld uit een aantal personen, dat zich afzet tegen de nefaste situatie waarin Euskal Herria zich bevindt. Het platform houdt zich niet bezig met strategische objectieven, wel met het wijzigen van de mentaliteit. Zij verspreiden een boodschap in de hoop dat het volk zich die boodschap eigen maakt en er ook naar handelt.

    La llamada de Gernika (Gernika deialdia) se ha extendido por toda Euskal Herria. Desde Gernika, símbolo de la resistencia, el sufrimiento, la identidad y dignidad de este Pueblo, nos han lanzado esta llamada a todas y todos los abertzales y de izquierdas: la Euskal Herria oprimida, dividida, ahogada por todas las prohibiciones debe morir, es la hora de la nueva Euskal Herria!!! Es la hora de que Euskal Herria decida por sí misma!!!

    De oproep van Gernika heeft zich over heel Euskal Herria verspreid. Vanuit Gernika, symbool van het verzet, van het lijden, van de identiteit en van de waardigheid van dit Volk, hebben wij deze oproep gelanceerd aan alle abertzales en alle linksen: Euskal Herria, ons onderdrukt land, ons verdeeld land, verstikt onder de verbodsbepalingen is gedoemd om te sterven, daarom is nu het uur geslagen voor het nieuwe Euskal Herria!!! Het is het uur waarin Euskal Herria voor zichzelf beslist!!!

    Gernika Deialdia plantte in 2003 over het hele grondgebied van Euskal Herria (in de zes “provincies”) zes scheuten van de legendarische Eik. Het “werk” werd gedaan door een groep overlevenden van het bombardement van het stadje, door het Legioen Cóndor in 1937. Ook de plaatsen waar dit gebeurde zijn “legendarisch”.

    *Wij spreken nu van 6 provincies omdat beide Navarra’s (Esp en Fr) als één provincie beschouwd werden.

    Mitikilde (Maule). Hier werd de priester Matalaz geboren die in de 17de eeuw onthoofd werd wegens het aanvoeren van een sociale rebellie tegen de verhoogde belastingen die de Fransen hadden opgelegd.

    Sara (Lapurdi-Labourd). Het mooie stadje van waaruit tijdens de Franse Revolutie 4.000 inwoners naar kampen in de Landes gedeporteerd werden en waarvan er honderden nooit meer terugkeerden. De grond, vóór het Gaztetxe, het jeugdcentrum, het huis van de jeugd, werd door de gemeente ter beschikking gesteld.

    Amaiur. In 1512 verloor Navarra hier definitief zijn onafhankelijkheid in een strijd tegen de Castilliaanse dwergen…

    Hernani. Tegen de kerkhofmuur van dit “abertzalestadje” in Gipuzkoa werden na de staatsgreep van 1936 méér dan 200 personen gefusilleerd. De inslag van de kogels is nog steeds zichtbaar.

    La Arboleda. De mijnenclave in Bizkaia werd gekozen omdat er in de 20ste eeuw de arbeidersbeweging geboren werd.

    Gasteiz. De hoofdstad Vitoria van Araba-Alava werd de eerste dagen van maart 1976 in rouw gedompeld toen de politie, onder leiding van toenmalig Franquistisch minister en erevoorzitter van de PP, Manuel Fraga Iribarne (de huidige Minister-president van Galicië) vijf stakende arbeiders liet doodschieten die in een kerk waren samengekomen.

    16-01-2007 om 09:07 geschreven door Natxo  


    15-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug in de tijd 50
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
     15 januari 2002

    Magistraat Garzón dagvaardt vandaag opnieuw de directeurs van de kranten “Gara” (Mertxe Aizpurua) en “Euskaldunon Egunkaria” (Martxelo Otamendi) op beschuldiging van “aansporing tot verscheidene delicten van terrorisme, bedreigingen en medewerking met gewapende bende”.

    De aanleiding is de publicatie van een interview met enkele ETA-kopstukken op 7 juni 2001. Hiervoor dienden ze reeds eerder (op 15 juni 2001) te verschijnen als “getuigen”, toen Garzón de eis van “beschuldiging” afwees. Toch zijn er intussen géén nieuwe feiten in deze zaak.

    Otamendi zegt dat het normaal is dat de media interviews maakt bij gewapende conflicten, maar dat enkel in Spanje het gerecht op deze manier optreed.

    Eerder waren er “ongestraft” interviews met ETA-leden, maar toen gebeurden de gesprekken door Spaanse kranten.

    De directeur van “El Mundo-in-Baskenland” zegt dat de vervolging van een medium wegens de publicatie van een ETA-interview onverdedigbaar is.

    15-01-2007 om 08:55 geschreven door Natxo  


    14-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag van de manifestaties: welke vrede en welke dialoog?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Gisteren, 13 januari 2007, was dus de dag van de manifestaties. Er was veel volk komen opdagen, maar een onverdeeld succes is het toch niet geworden. De Partido Popular, AVT en Batasuna bleven, zij het om verschillende redenen, thuis.

    Er werd in Madrid een nieuw telraampje bovengehaald om toch maar een behoorlijk aantal te bereiken. Er werden geen cijfers vrijgegeven van het aantal manifestanten, maar wel “het maximum aantal deelnemers dat zou kunnen hebben deelgenomen”. Men gaat uit van een lengte van de manifestatie van 1.100 meter. Dat zou zich dan vertalen in 229.938 m2, te vermenigvuldigen met 4 personen per vierkante meter geeft dan als resultaat een maximum van 919.752 personen.
    (
    Ik heb een vlugge berekening gemaakt: het traject van 1.100 meter moet volgens die berekeningen minimum 209 meter breed zijn).

    In Bilbo-Bilbao was er sprake van tienduizenden manifestanten. Merkwaardig, vooral in het licht van het ordewoord vrede en dialoog, was de harde aanpak in Bilbo-Bilbao over de afwezigheid van Batasuna (met wie uiteindelijk de dialoog moet aangegaan worden op de rondetafel van de partijen). Als ze wilden deelnemen, bleven anderen thuis. Als ze reageerden op de wijziging van het ordewoord, zijn ze de kop van Jut. Geen veroordeling uitspreken, betekent daarom nog niet goedkeuren.

    Minder merkwaardig is de eis dat ETA alle geweld moet laten varen. Dit is een gerechtvaardigde eis, maar alleen op voorwaarde dat ook de oorzaken van dat geweld uitgeroeid worden! En net over die oorzaken wordt er met geen woord meer gerept, integendeel, de repressie tegen het Baskische Volk wordt opgedreven. Zelfs met de steun van de nationalistische PNV. Ik twijfel er geen ogenblik aan dat, als de oorzaken weggewerkt worden, ETA onmiddellijk alle geweld afzweert.

    Om volledig te zijn: er werd ook een manifestatie gehouden te Iruñea-Pamplona, met 2000 manifestanten en in El Ferrol (Galicia) met een 1500-tal manifestanten.

    De cijfers bekend gemaakt op 14 januari 2007 zijn:

    Bilbo - 44.000 à 80.000 manifestanten

    Madrid - 180.000 à 200.000 manifestanten

    Goed om weten.

    De PSOE vraagt een onderzoek omdat een "vuilnisman" gezegd heeft dat in Madrid "het stadsbestuur" opdracht gaf de affiches die opriepen tot de betoging te verwijderen! De burgemeester van Madrid is Alberto Ruiz Gallardón, Partido Popular!

    Foto's demostratie in Bilbao

    Foto's demonstratie in Madrid

    14-01-2007 om 10:23 geschreven door Natxo  


    13-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eigen betoging eerst
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Algehele chaos bij de betogingen die vandaag moeten plaatsvinden. In Bilbo wil men er Batasuna niet bij, in Madrid weigert de PP mee op te stappen als het woord “vrijheid” niet in het ordewoord staat.

    Men kan zich terecht de vraag stellen wat hier belangrijker is, de DIALOOG? of de MANIFESTATIE?

    MARS TE MADRID

    Organisatie?

    De vakbonden UGT-Union General de Trabajadores de España, CCOO-Confederación Sindical de Comisiones Obreras en de associatie van Ecuadorianen FENADEE-Federación Nacional de Asociaciones de Ecuatorianos en España

    Wanneer?

    13 januari 2007 om 18.00 u

    Traject?

    Van de Plaza de Colón tot aan de Puerta de Alcalá

    Ordewoord?

    "Por la Paz, la Vida, la Libertad y contra el Terrorismo"

    Op vraag van de PP werd het woord Libertad toegevoegd als voorwaarde voor deelname (wat nog niet helemaal zeker is).

    Vrijdag, 12 januari 2007 om 18.45 u: Partido Popular geeft een communiqué:

    La ambigüedad y falta de liderazgo del presidente del Gobierno, y la ausencia de una política clara en materia de terrorismo han generado una situación de división y desconcierto en la sociedad. La prioridad en este momento es fijar una política clara encaminada a la derrota definitiva de ETA. Como es conocido, el PP propone que esa política, sea la acordada en el Pacto por las Libertades y contra el Terrorismo, que excluye el diálogo.

    De Partido Popular vraagt formeel de afgelasting van alle manifestaties, omwille van de dubbelzinnigheid en het gebrek van leiderschap van de regering, omwille van de verdeeldheid, omwille van het uitblijven van een keiharde politiek om ETA uit te roeien. De enige mogelijkheid is het nauwgezet toepassen van het “Pacto por las Libertades y contra el Terrorismo”, pakt voor de vrijheden en tegen het terrorisme. Iedere dialoog moet uitgesloten worden.

    Mariano Rajoy (PP): "Voy a una manifestación si es para derrotar a ETA, excluye negociar y pide recuperar la libertad"

    Mariano Rayoy (PP): “Ik ga alleen naar een manifestatie als die aanstuurt op het uitroeien van ETA, als die onderhandelingen uitsluit en als die de vrijheid recupereert. (Dit is dan de vrijheid van “España una, España grande en España libre”).

    -------------------------------------------------------------------------------------

    MARS TE BILBO-BILBAO

    Organisatie?

    De Lehendakari van País Vasco, Juan José Ibarretxe

    Wanneer?

    13 januari 2007 om 17.00 u

    Traject?

    Van de Plaza del Sagrado Corazón tot aan het Ayuntamiento

    Ordewoord?

    "Por la Paz y el diálogo”, “Exigimos a ETA el fin de la violencia”

    Op vraag van de PSE werd de zin Exigimos a ETA el fin de la violencia toegevoegd, om Batasuna buiten de betoging te houden.

    Tot slot een merkwaardige vaststelling: de magistraat van de Audiencia Nacional heeft Batasuna niet verboden om aan de manifestatie deel te nemen.

    Vrijdag, 12 januari 2007 om 18.45 u: Batasuna geeft een communiqué:

    "En primer lugar, el lehendakari ha quedado en ridículo tras su actuación. No es nada serio, y mucho menos en el caso de un lehendakari, anunciar una manifestación con un lema y luego, unas horas o días después, comunicar un cambio de ese lema tras ver que no sé quien o no sé cual apoya la manifestación. Junto a ello, Ibarretxe, con la decisión de modificar el lema, demostró que "su obsesión" es "actuar contra un sector político".

    De Lehendakari is met zijn actie tot in het ridicule gegaan. Dit is niet ernstig meer, en zeker niet voor een Lehendakari. Eerst een manifestatie aankondigen onder een bepaald ordewoord, en dit dan een paar uur of een paar dagen later wijzigen op basis van wie of wat die manifestatie steunt. Ibarretxe heeft met zijn nefaste beslissing aangetoond dat zijn obsessie er op gericht is te handelen tegen één bepaalde politieke sector.

    Batasuna zal dus niet mee opstappen.

    13-01-2007 om 08:47 geschreven door Natxo  


    12-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zelfs manifestaties voor vrede lokken ruzies uit
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Op de betoging van morgen, 13 januari 2007 in Bilbo-Bilbao, waarvoor Lehendakari Ibarretxe een oproep gelanceerd heeft, zal een grote pancarte gedragen worden door anonieme burgers (wellicht om de onwelriekende politieke spelletjes te verdoezelen). Op die pancarte zal het thema van de betoging te lezen zijn: "Por la paz y el diálogo", (voor de vrede en de dialoog).

    De voorzitter van de PNV, Josu Jon Imaz, vraagt de organisatoren (dat is de Baskische regering) om alle middelen aan te wenden, opdat Batasuna NIET aan de manifestatie zou kunnen deelnemen. Dit is blijkbaar een nieuwe vorm van dialoog. Hij gaat zelfs verder: “Het gaat niet om een dialoog met ETA, maar om een dialoog tussen “democratische” partijen. Een koffiekransje zeg maar: elkaar overbluffen in hoe goed ze wel zijn.

    De PSE, de Baskische socialisten, zouden wel deelnemen alhoewel het thema van de manifestatie hen niet beviel. Zij wilden een hard protest tegen het terrorisme. Uiteindelijk steunden zij de manifestatie onder voorbehoud, maar zodra ze hoorden dat Batasuna ook zou deelnemen, werd de aanwezigheid op de manifestatie afgeblazen. Zij geven de Lehendakari nog eens kans door het thema te wijzigen.

    De PP bevestigt dat zij niet aan de betoging deelneemt, omdat er geen politieke consensus bereikt werd en er verdeeldheid gezaaid wordt. Er werd geen rekening gehouden met hun eigen willetje: alle dialoog stopzetten en een keiharde repressie voeren tegen de Basken (alsof dat nu nog niet gebeurt). Zij verkiezen nog altijd het bloedvergieten, omdat dit electoraal meer oplevert.

    Het PP-aanhangwagentje AVT, de associatie die slachtoffers misbruikt, wil ook niet deelnemen, omdat zij niet akkoord gaan met het thema “voor de dialoog”.

    Gelijktijdig met de manifestatie in Bilbo is er een betoging in Madrid onder de leuze “Por la paz, contra el terrorismo”, voor de vrede, tegen het terrorisme. De Federación de Ecuatorianos (de 2 slachtoffers van de bomaanslag op Barajas waren staatsburgers uit Ecuador) heeft zijn toezegging opgezegd en wil niet meer deelnemen, omdat de betoging politiek misbruikt wordt.

    Los ecuatorianos denuncian la manipulación de una asociación fantasma creada por personas próximas al PP.

    De Federación de Ecuatorianos klaagt de manipulatie aan van een “fantoomorganisatie” gecreëerd door personen die heel dicht bij de PP staan.

    Even na 20.00 u gisterenavond, 11 januari 2007, verscheen volgend bericht:

    Ibarretxe añade al lema "Exigimos a ETA el fin de la violencia"

    Lehendakari, Juan José Ibarretxe, heeft het volgende aan het thema van de manifestatie toegevoegd: "Exigimos a ETA el fin de la violencia", wij eisen van ETA het einde van het geweld. De enige bedoeling hiervan is Batasuna voor schut te zetten. Hij heeft aan Batasuna gevraagd aanwezig te zijn als ze het nieuwe thema onderschrijven, maar thuis te blijven als ze dit niet doen.

    12-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  


    11-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Steun aan het Spaans-Baskisch vredesproces
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vlaams Parlement

    Commissie voor Buitenlands Beleid



    Vergaderzaal: Hans Memling

    Donderdag 11 januari 2007, 10:00 uur

    Voorstel van resolutie van de heren Jan Loones en Johan Verstreken, de dames Anne Marie Hoebeke en Anissa Temsamani en de heren Jan Roegiers en Eloi Glorieux betreffende steun aan het

    Spaans-Baskische vredesproces


    Stuk 925 (2005-2006) - Nr. 1 voorstel van resolutie tekst - dossier

    11-01-2007 om 09:57 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oproep De Juana Chaos
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Op de 65ste dag van zijn hongerstaking, op 10 januari 2007, wordt een brief bekend gemaakt, waarin Iñaki de Juana Chaos oproept om te strijden voor amnestie en voor de erkenning van het politieke conflict.

    Askatasuna heeft op 10 januari 2007 de brief bekend gemaakt die Iñaki de Juana Chaos van plan was te laten voorlezen op de verboden bijeenkomst van “El Movimiento pro Amnistía” in de Velodroom van Donostia vorige zaterdag, 06.01.2007 (zie artikel “Hitza eta erabakia, askatasunez” van 07.01.2007).

    Hij herinnert eraan dat de situatie van de politieke gevangenen niet verbetert, maar dat zij iedere keer opnieuw, en steeds meer en meer, object zijn van een niets ontziende agressie. Hij haalt zijn voorbeeld aan als slechts één van de vele.

    De Juana onderstreept dat alleen het wegwerken van de oorzaken van het conflict een oplossing kan brengen. De erkenning van het politieke conflict, waarvan iedereen de oorzaken kent, kan leiden naar rechtvaardigheid en vrijheid waarvoor nu al generaties lang gestreden wordt. Hij roept dan ook op tot amnestie en alles wat dit inhoudt. Alleen erkenning van het conflict en als gevolg daarvan amnestie, zal zorgen voor de uiteindelijke oplossing.

    11-01-2007 om 08:41 geschreven door Natxo  


    10-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug in de tijd 49
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
     10 januari 2004

    Gisteren stapten circa 7.000 personen door Iruñea-Pamplona op om de President Sanz van Navarra te tonen dat de Ikurriña een symbool van Navarra is, net zoals “de rode vlag met de kettingen”.

    Mogelijk was Geschiedenis niet het sterkste vak van PPist Sanz. Maar zijn haat tegenover de Baskische vlag is een ziekelijke obsessie.

    In 1894 werd in Iruñea-Pamplona de Baskische vlag, Ikurriña, getekend door Luis Arana Goiri, de broer van Sabino Arana Goiri (de “vader” van het Baskische nationalisme.). Dit gebeurde op de Plaza del Castillo in Café Iruña dat later beroemd werd omdat de zaak veelvuldig gefrequenteerd werd door Ernest Hemmingway. De vlag hing het eerst uit in een stadje in het uiterste zuiden van Navarra: Castejón.

    Navarra kreeg nog een tweede wapen, de Arrano Beltza, de Zwarte Adelaar op het “geluwveld”, die, als hij niet open geplooid is op de Vlaamse Leeuw lijkt. De Arrano Beltza stond op het schild van de koningen van Navarra tot aan Sancho el Fuerte. Bij de slag van Las Navas de Tolosa maakte Navarra op de Moren de ketting die rond de tent van de aanvoerder buit en de parel uit zijn tulband. Deze twee attributen vormen sedert 22 januari 1910 de vlag van Navarra.

    Na de overwinning van Franco in 1936 waren alle Baskische symbolen gedurende twee decades verboden. Toch begonnen bij het eind van de vijftiger jaren en het begin van de zestiger jaren Baskische jongeren, zowel van de PNV als van ETA (toen nog hetzelfde), met het recupereren van de Ikurriña. Eerst “vredelievend”. Op Paasdag 1963 en 1966, de Aberri Eguna, Dag van het Vaderland, werd in Pamplona van op een balkon met de hulp van een minivalscherm een enorme Ikurriña “gelanceerd”. Toen er steeds meer arrestaties volgden en de repressie grimmiger werd, verbond ETA de vlaggen steeds vaker aan wat dynamiet en dat werd menig Guardia Civil fataal.

    Baskische bergbeklimmers riskeerden meer dan eens hun eigen leven. Tot voor een tiental was er op de enorme rotswand boven Zarautz nog een verweerde geschilderde Ikurriña te bespeuren (nu opnieuw aangebracht, zie bijlage webstek, helemaal onderaan). Op 12 oktober 1967, op de Dag van het Spaanse Ras klauterden twee jongeren ‘s nachts langs de buitenkant naar de top van één der torens van de kathedraal van Burgos en zetten op die manier de volgende dag het Spaanse Ras te kakken. Deze actie zou uitgevoerd zijn door Iñaki Mujika Arregi, “Ezkerra” en Santiago Arrospide, “Santi Potros” die later beiden tot de top van ETA opklommen. (“Ezkerra” leeft nu teruggetrokken in Igeldo terwijl “Santi Potros” een lange gevangenisstraf uitzit.)

    Op de Aberri Eguna van 1975, Franco leefde nog, stonden na de Paasmis in de Andramari-kerk in Gernika plots twee personen, verkleed in moderne priesters (“clergyman”) met een Ikurriña, een Europese vlag en een Vlaamse Leeuw het onrecht tegen het Baskische Volk aan te klagen: Volksunie-volksvertegenwoordiger Willy Kuijpers en zijn kompaan, Walter Luyten! Zij werden beiden meteen gearresteerd en het land uitgezet. In Baskenland verschijnt de foto van deze actie nog regelmatig in boeken en bladen. (Zie o.a. “100 jaar Ikurriña”)

    In 1977, meteen na de dood van Franco, eisten de zogenaamde “Groep Burgemeesters”, ook uit Navarra, van de Spaanse Regering de legalisatie van de Baskische Ikurriña met het dreigement allemaal af te treden indien niet op hun eis werd ingegaan. Manuel Fraga verklaarde vanuit Venezuela dat ze hiervoor “over zijn dood lijk” moesten omdat de Baskische vlag geen regionale maar een separatistische vlag was. (Fraga werd later president van de autonome regio Galicië (met een eigen separatistische vlag?).

    10-01-2007 om 09:05 geschreven door Natxo  


    09-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug in de tijd 48
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
     09 januari 2003

    In het Proces tegen Batasuna in Madrid kwamen 13 Ertzainas (Baskische politiemannen) getuigen en niemand bracht nieuwe bewijzen aan die een “buiten de wetstellen” van Batasuna zouden rechtvaardigen. De Ertzainas waren opgeroepen door de Openbare Aanklager, Luzón. De zaak handelde over drie manifestaties van de voorbije zomer in Donostia en één in Lezo.

    Op de manifestatie van 11 augustus in Donostia deed er zich volgens de Ertzainas slechts één incident voor toen een betoger een cameraman wilde aanvallen, maar hij werd door andere betogers tegen gehouden. Hoewel één agent leuzen ten voordele van ETA had gehoord, ontkenden de overigen dit. In ieder geval hadden de Batasunaleiders, Otegi, Permach, Joseba Alvarez, Jon Salaberria Josetxo Ibazeta noch Iñigo Balda nooit iets dergelijks geroepen. De agent die het proces-verbaal had opgemaakt herinnerde eraan dat het feit dat de spreker van dienst, Joseba Alvarez, “Leve ETA” zou geroepen hebben enkel werd vermeld door de krant “El Mundo”. Verder verklaarde hij dat op al de video’s die ze hadden kunnen bekijken (TVE, Tele5, ETB, TV3 Canal 9 TVG én hun eigen opname) ze evenmin hadden kunnen horen dat Iñigo Balda dit zou geroepen hebben. “Alvarez had enkel de term ‘guda’, oorlog, gebruikt in verband met de politiek van Aznar jegens Baskenland en dat hij het woord ‘borroka’, strijd, had gebruikt in verband met het antwoord dat de linkse nationalisten op die politiek gaan geven

    De tweede manifestatie vond plaats bij de Grote Dag van de feestweek van Donostia op 15 augustus toen de Linkse Nationalisten protesteerden tegen de Spaanse vlag aan het Stadhuis. Op het einde van deze protestmeeting staken enkele gemaskerde personen een plastic spandoek met daarop de Spaanse kleuren in brand om daarop, “niet geïdentificeerd” in de massa te verdwijnen. Een obligaat einde van een dergelijke manifestatie waarbij meestal ook nog een Franse vlag in vlammen opgaat. Het onderzoek hieromtrent ging pas van start nadat de krant El Mundo er gewag van maakte!!! De agent van dienst merkte op dat de hij enkel de leuze “”JO TA KE IRBAZI ARTE” hoorde “Zonder rusten naar de overwinning” (een slogan die trouwens ook tijdens voetbalwedstrijden wordt gescandeerd!)

    De derde manifestatie vond plaats op 17 augustus toen Patxi Eskitxabel na 22 jaar uit de gevangenis terug kwam. Het enige mogelijk strafbaar feit vond plaats toen een vertegenwoordiger van Batasuna aan Eskitxabel toch wel een ruiker bloemen overhandigde!!

    De vierde manifestatie vond op 17 juli plaats in het naburige LEZO als protest tegen de uitwijzingen en de uitleveringen. Hierbij werd zelfs de Batasuna-burgemeester en een schepen van Lezo gearresteerd. De Ertzainas verklaarden de manifestatie onderbroken te hebben, omdat er een spandoek werd meegedragen met het anagram van (de verboden organisatie) Gestoras Pro-Amnistia. Ze ontkenden “leve ETA’s” gehoord te hebben. Er ging eveneens aandacht naar het feit dat bij deze betoging een auto van de gemeentepolitie voorop reed. Eén van de agenten verklaarde dat de auto er toevallig was om het verkeer te regelen, terwijl een tweede zei dat “andere burgemeesters van andere partijen hetzelfde doen bij andere manifestaties.”

    De Ertzainas bleven anoniem en ze getuigden van achter een scherm.

    En met deze futiliteiten houdt “één der meest geavanceerde landen van de wereld”, geleid door “democraten” (om de woorden van Aznar te gebruiken) zich een hele dag bezig!

    09-01-2007 om 09:09 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ETA-communiqué
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In een communiqué, vandaag 09 januari 2007 verstuurd aan de krant GARA, verklaart ETA verantwoordelijk te zijn voor de aanslag op de luchthaven Barajas.

    ETA handhaaft het staakt-het-vuren van 22 maart 2006

    ETA had zeker niet de bedoeling slachtoffers te maken, en klaagt aan dat de autoriteiten geen rekening hebben gehouden met hun waarschuwing, tot 3 maal toe. De exacte plaats van de bomauto werd vrijgegeven. Ook de waarschuwing niet aan de bom te komen, werd doorgegeven. ETA vraagt zich af waarom de parking dan niet volledig ontruimd werd, terwijl 1 uur op voorhand de waarschuwing bekend raakte.

    ETA stelt de regering, de PSOE en de PNV van Imaz verantwoordelijk voor de ernstige situatie.

    ETA drukt kristalhelder de wil uit om het vredesproces te stimuleren en te versterken, maar verwittigt terzelfder tijd dat zij het recht voorbehouden te reageren als de aanvallen op de abertzales en op Euskal Herria blijven voortduren.

    09-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  


    08-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een andere invalshoek
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Een zekere Koen heeft een weblog gepubliceerd die handelt over Baskenland. Hij is alvast geen nationalist, maar schreef zijn gemoedstoestand over Baskenland neer, de dag na de aanslagen te Madrid op 11-M 2004. Ziehier zijn publicatie.

    Overgenomen uit : “http://vanzabildiatotzabildia.spaces.live.com/Blog”

    De onderstaande brief is geschreven op vrijdagmiddag 12 maart 2004 aanslag. Veel namen en elementen waar tijdens de trekking over gesproken is zijn er in terug te vinden... (voor de liefhebbers van politiek!)

    Ik ben geen Bask, maar een Belg die sinds 2000 in Baskenland woon. Ik kan jullie wel iets vertellen over de gemoedstoestandvan mijn omgeving. Ik zal er ook wat persoonlijke commentaar aan toevoegen. De tekst heb ik spontaan geschreven en is geen doorwrocht werkstuk. Ik kan alle feiten die ik vermeld staven. Ik begrijp datditvoor de mensen die de aanslagen van gisteren meemaakten misschien geen prettige lectuur is, maar ik denk dat deze verder wel relevant is voor wat er in Spanje aan het gebeuren is. Het is een beetje tegengif voor het continue bombardement van eenzijdige informatie die we allemaal ondergaan.

    De mensen hier zijn verslagen. Ik was gisteren in San Sebastian en nam ook de trein. Ik heb bijna alleen sombere gezichten gezien. Ook mensen uit Baskisch Nationalistische middens zijn zwaar aangeslagen, misschien zelfs nog meer dan andere mensen (Zou het kunnen deze onmenselijkheid in naam van de Baskische zaak is uitgevoerd?). Het volstaat het redactionele stuk in Gara, de krant van Batasuna en Cº,te lezen om te begrijpen dat dit door bijna iedereen vreselijk wordt gevonden. De verklaringen van Otegi, de leider van het verboden Batasuna zijn duidelijk: "Dit is niet ETA, dit kan niet ETA zijn want zo onmenselijk zijn wij niet." Alhoewel ik Otegi een vreselijk mannetje vind, ben ik geneigd hem te geloven. Batasuna heeft nooit verpinkt bij het goedkeuren van ETA-aanslagen. Hij verwees naar 'Islamitische fundamentalisten'. Het kan natuurlijk dat ETA, of een fractie van ETA, buiten de structuren om heeft besloten om zo iets vreselijks te doen. Maar ETA kenmerkt zich door een ijzeren discipline (ETA deinst er niet voor terug om dissidenten te vermoorden). Het zou ook kunnen dat het een 'ongeluk' is geweest waarbij de verantwoordelijke voor het waarschuwen van de hulpdiensten zijn 'werk' niet heeft gedaan (de laatste lichting Etarras is bepaald onhandig).

    Het is waar dat ongeveer de helft van de mensen die in Baskenland wonen flirt met het idee van een onafhankelijk Euskadi (Euskal Herria), waarbij men naast de drie provincies van 'la Comunidad Autonoma Vasca' (Gipuzkoa, Bizkaia en Alava) ook de provincie Navarra en de drie Franse 'provinties' (Lapurdi, Benaparra, en Zuberoa) insluit in dit utopisch Baskenland. In dit droomland zal Baskisch worden gesproken (naast Spaans en Frans) en zal de Baskische 'levenswijze' niet voortdurend bedreigd worden door het centralisme van Madrid en Parijs. In de praktijk weet niemand goed hoe dit gerealiseerd moet worden (het lijkt mij eerlijk gezegd een knettergek idee). De mensen die dit voorstaan, noemen zichzelf Abertzales. Er zijn twee strekkingen. De PNV-strekking (Partido Nacionalista Vasca) en de Izquierda Abertzale (waartoe onder andere Batasuna behoort). De PNV is een conservatieve partij, terwijl de Izquierda Abertzale er een eerder Marxistische visie op nahoudt. Het wringt dus meer dan een beetje tussen deze twee strekkingen (er is ook nog EA, die tussen beide in schippert).

    Het basisidee is dat het Euskera (Baskisch) als eeuwenoude taal bedreigd is. Ik vind het Euskera een prachtige oude taal, rijk aan oude concepten (bijvoorbeeld veel snijvoorwerpen bevatten de stam aiz- wat afstamt van haitz, rots of steen: aizto, mes; aizkora, bijl; aiztur, schaar). Je waant je zo direct onder het prehistorische herdersvolk in de Steentijd (aberrats: rijk, hij die veel dieren heeft). Het is verder een zeer ingewikkelde taal met meer dan 15 verbuigingen, zeer uitgebreide reeksen hulpwerkwoorden. Er is het grapje onder de studenten dat je meer dan een jaar moet studeren om tegen een meisje/jongen te kunnen zeggen in het Euskera: "Ik hou van jou". Genoeg frivoliteit.

    Tijdens de Franco-tijd is het er vreselijk aan toe gegaan in Baskenland (zoals trouwens in de rest van Spanje). Het Baskisch was verboden (tot op grafzerken toe werden de namen verspaanst), een enorme politieke repressie, vervolging, standrechterlijke executies (mensenjacht door deGuardia Civil in de bergen), enz.Baskenland heeft een traditie van guerilla-maquís of hoe je het wil noemen. Verder heeft Baskenland een enorm industrieel potentieel (een ‘goudmijntje’ voor technische vertalers) en was tijdens het Franco-tijdperk één van de broeinesten vanillegale syndicale acties die vaak bloedig werden neergeslagen, en in de straten vele doden achterlieten. In deze repressieve sfeer van enerzijds een 'nationale droom' en anderzijds syndicale actieontstond de verzetsgroep ETA op het einde van de jaren 50 en evolueerde in de jaren 60 tot een 'bevrijdingsleger' voor Euskadi.Eens gearresteerd (indien niet ter plekke doodgeschoten) stonden de leden zeer zware straffen te wachten. Eén van de kenmerken van dit fanatieke gedoeis de stoïcijnsheid waarmee de leden de martelingen, willekeurige arrestaties, enorme gevangenisstraffen enz. ondergaan. Het lijkt hun allemaal niet te deren (en dat blijft nu ook nog waar). De documentaire 'El proceso de Burgos' laat horen hoe de ETA-leden de verbouwereerde rechters uitdagen, terwijl ze weten dat ze ter dood zullen worden veroordeeld (later onder internationale druk omgezet in gevangenisstraffen). Deze film is volgens mij een zeer verhelderend document. ETA vermoorde in 1973 de gedoodverfde opvolger van Franco. Bij syndicale actie wordt zelfs buiten Baskenland door de arbeiders naar ETA gerefereerd. ETA had prestige. Na 'la transición' legt een deel van ETA de wapens neer en voegt zich uiteindelijk bij de traditionele partijen (ETA político militar). Ondertussen blijft een radicale vleugel (ETA militar) aanslagen plegen. De vervolging is ook niet van de poes en het folteren en standrechtelijk executeren gaat gedeeltelijk verder in Baskenland (er heeft geen zuivering plaatsgevonden onder de Guardia Civil na ‘la transición’). Er wordt totaal geen aandacht besteed aan de mensenrechten en de politie kan handelen naar eigen goeddunken zonder veel controle Onder de socialistische regering van Filipe Gonzalez wordt in de jaren 80 in Baskenland in kringen van de Guardia Civil, de Policía Nacional en de 'gobernadores civiles' van Gipuzkoa en Bizkaia plannen gesmeed om ETA manu militari op illegale wijze uit te roeien (GAL: Grupos Antiterroristas de Liberación). Hierbij worden huurmoordenaars uitgestuurd naar Frans Baskenland en het 'Departement des Landes' om vermeende Etarras te vermoorden en te ontvoeren naar Spanje. Bij dit soort acties werden onschuldige mensen gedood, naast Etarras. Sommigen werden naar San Sebastian ontvoerd waar zij na foltering in duistere lokalen van de politionele diensten (de kazerne van 'Intxaurondo' - bij de noteboom - in San Sebastian is hierbij zeer berucht) vermoord. Mensen verdwenen plots en nooit meer werd iets van hen gehoord. Het was een publiek geheim wat er met hen gebeurd was (la guerra sucia). De regering greep niet in (of was betrokken?). Tot op een dag een Frans zakenman klacht indient tegen de Spaanse staat wegens ontvoering en foltering. De politionele diensten hadden de verkeerd man laten ontvoeren. Dit heeft geleid tot de beruchte GAL-processen.

    Dit allemaal om de paranoïde wereld te schetsen waarin het drama van het ETA-terrorisme is ontstaan en geëvolueerd. De ultra’s van ETA zijn compleet autistisch. Pijn en leed schijnt hun niet deren. Ze zijn bereid zich op te offeren voor hun Euskadi.

    De regering voert 'la dispersión' in. ETA-gevangenen worden 'verspreid' over de ganse Spaanse geografie (die loopt tot in Canarias!). Om hun zoon of dochter 20 min. te zien moeten vader, moeder, broer of zus vaak tot 1000 km reizen. Zij hebben tenslotte niets misdaan. Deze politiek van verspreiding werd uitgedokterd om de re-integratie na de celstraf te bevorderen (weg van de ETA-invloed in Baskische gevangenissen). In de praktijk wordt dit als een extra - niet in de wet voorziene -straf gezien (en is dat het ook in de praktijk). Dit is één van de grote eisen vanuit Baskenland: breng de ETA-gevangenen dichter bij huis.

    Het zijn hier de dagelijkse familiale drama's; de grote schrik van Baskische ouders is op een dag te moeten vernemen dat je zoon of dochter bij ETA hoort. Iedereen heeft hier vrienden die in ETA 'verschwunden' zijn. Soms zijn het geweldadige figuren, maar vaak ook 'rechtlijnige' jongeren, waarvan je niet kan begrijpen hoe het mogelijk is dat ze zich aan zoiets overgeven (de dochter van de lerares Engels van mijn vrouw bleek op een dag betrokken te zijn bij de moord op Ernest Lluch; via vrienden die haar bezoeken in de gevangenis van Soto de Real weten we van alles over haar - zij blijkt nu pedagogie te willen studeren). Niemand begrijpt iets van de 'depersonificatie' die iemand ondergaat. Zo heeft iedereen hier kennissen, familie of vrienden die bij ETA betrokken zijn, of zijn geweest. Dit wordt hier in Baskenland als zeer dramatisch ervaren. Een typische Baskische, politiek actieve familie telt tenminste één politicus die met lijfwachten door het leven moet (PSOE of PP), een paar nationalisten, en een neef of nicht bij ETA.

    Wat mij sinds het begin heeft verbijsterd is de haat die hier leeft en gecultiveerd wordt. Het feit dat jonge, schijnbaar normale mensen zich langzaam converteren in een autistische vreselijke persoonlijkheid. Alle vreselijkheden vanwege de Spaanse staat (zie verder) worden hier uitvergroot, gecultiveerd en vaak ook door weldenkende mensen overdreven. Ik heb met mijn vrouw, die een 'echte Baskische' is, maar er helemaal geen nationalistische gevoelens op na houdt, voortdurend discussies over de politionele repressie. Mijn vrouw wordt verschrikkelijk zenuwachtig bij een politieversperring. Ze denkt dat ze mogelijks door de Guardia Civil zal worden mishandeld. Na een inbraakpoging in onze auto moesten we helemaal omrijden om de aangifte toch maar niet bij de Guardia Civil te moeten doen. Haar vader, een man uit Segovia, had het ongeluk om zo'n 15 jaar geleden eventjes te zijn ontvoerd door Etarras die met zijn auto een bankoverval hebben gepleegd en daarna netjes de auto in een bos zonder schade achterlieten. Zijn getuigenisverklaring bij de Guardia Civil was een zeer pijnlijke ervaring in de zin dat hij aanvankelijk als verdachte werd beschouwd. Het is iets waar hij nu nog steeds niet over wil praten.

    Ik ben vaak tegengehouden door de Guardia Civil en telkens uiterst correct behandeld. Maar de schrik leeft hier wel.

    Sinds het bestand van ETA eind de jaren 90 werd er openlijk gedroomd van een Baskische staat. Er was het akkoord van Lizarra - Estella (waar de Baskische regering met ETA onderhandelde over een staakt het vuren en het manoeuvreren naar de onafhankelijkheid). Na het hervatten van de terreur vanwege ETA heeft de Baskische regering van Ibaretxe de betrekkingen met Batasuna verbroken (officiële tenminste). Het 'Plan Ibaretxe' waarbij als voorwaarde werd gesteld het 'neerleggen van de wapens' vanwege ETA voor het organiseren van een referendum over 'zelfbeschikking' volgens het fameuze 'Plan Ibaretxe'. Dit plan is volgens mij heel vaag, en laat in het midden of Baskenland onafhankelijk zal zijn of niet. Het is volgens mij een nogal idioot plan dat aanneemt dat de Baskische regering de Spaanse grondwet kan herschrijven. Ik denk niet dat veel mensen geloven in dit plan (het maakt deel uit van de Baskische droom), maar voel wel dat veel mensen graag eens via een referendum zouden willen duidelijk maken dat ze niet bij Spanje horen. Ik denk dat Ibaretxe oprecht probeert het geweld van ETA te verhinderen. Ook enkele leden van de PNV (zijn partij) zijn vermoord, naast vele leden van 'zijn' Ertaintza (de Baskische autonome politie). Ik heb ook met enkele kleine industriëlen van PNV-strekking gesproken die toegaven te worden afgeperst door ETA. De 'dagelijkse bomaanslagen' en brandstichtingen van ETA die de nationale pers nooit halen werken evenzeer op de zenuwen van de PNV-industriëlen als van de rest van de bevolking. Iedereen wil eigenlijk van het kankergezwel ETA af. We durven hier wel bordje 'ETA EZ - ETA NO' niet voor onze deur hangen.

    In dit klimaat van enerzijds de grove schendingen van de mensenrechten vanwege ETA (de dagelijkse bedreiging van politici, journalisten en tegenstanders van ETA in de zgn. 'kale borroka' waarbij gemaskerde jongeren brandstichten, bommetjes plaatsen, bedreigen en op andere manieren het leven onmogelijk maken - de dagelijkse realiteit in Euskadi!) en anderzijds de politieke strijd tussen de 'constitutionalisten' (los buenos) en de 'independentistas' (los malos) worden zowel vanuit Madrid als vanuit Vitoria (de hoofdplaats van de Baskische Autonome regio) de communicatiemedia bespeeld, en worden we dagelijks ingelepeld hoe idioot de Centrale Regering (via de Baskische televisie) of de Baskische regering (vooral via TVE) wel is. Het is te pas en te onpas al 'plan Ibaretxe wat de klok slaat. Ik denk dat de doorsnee Spanjaard stilaan Baskenland haat omdathet zowat de helft van het journaal inneemt, terwijl de economische problemen van bijv. Andalusië misschien veel belangrijker zijn (ik zeg maar iets). De centrale regering gebruikt ETA te pas en te onpas om de oppositie van zwakheid of weet ik het veel te beschuldigen. Noch Maragall, noch Carrod, noch Ibaretxe zijn handlangers van ETA, laten we een beetje objectief blijven. Wie niet geloofd in de anti-terrorismepolitiek van de regering is een medestander van ETA volgens de regering.

    EenBaskische cineast, Julio Medem, maakt een naar mijn smaak tamelijk objectieve documentaire over het Baskisch conflict (La Pelota Vasca; misschien moeilijk te begrijpen voor wie het referentiekader mist), waarbij uitdrukkelijk iedereen op respectvolle wijze aan het woord wordt gelaten, en waarbij ironie en zelfkritiek niet ontbreken, wordt volledig zwart gemaakt vanuit Spaans nationalistische kringen, door de Minister van Cultuur (die daarna toegeeft de film niet te hebben gezien) en door de Asociación de Victimas del Terrorismo. Er wordt opgeroepen de film te boycotten, Medem wordt overal belaagd. De arme man heeft niks met ETA te maken en is het slachtoffer van een compleet idiote heksenjacht die niets met ETA te maken heeft. Gelukkig voor hem kwamen zijn collega's uit de filmwereld hem ter hulp.

    Wat mij persoonlijk nogal heeft aangegrepen, en mij misschien de ogen heeft geopend is de sluiting van de Baskische krant Egunkaria vorig jaar. Dit was de enige krant die volledig in het Baskisch verscheen, waaraan ik zelf een paar keer heb meegewerkt en waar enkele vriendenjournalisten werkten. Op een dag wordt de krantenredactie met veel machtsvertoon door de Guardia Civil bezet en worden een tiental mensen gearresteerd onder de terrorismewetten (verschillende journalisten en o.a. de hoofdredacteur) op order van 'juez de la Audiencia Nacional' Garzón. De krantenredactie wordt gesloten, alle werknemers staan op straat. De directie van de krant wordt beschuldigd de 'witwasmachine' van het geld van ETA te zijn. Zware beschuldigen dus. Na enkele dagen komen de meeste mensen terug vrij (de meeste op borgtocht). In het journaal van de Baskische televisie kon je de beelden zie van die mannen bij het verlaten van de gevangenis, duidelijk zeer aangeslagen. Martxelo Autamendi, de hoofdredacteur verklaart te zijn gefolterd terwijl hij door de politionele diensten werd ondervraagd. De Minister van Binnenlandse Zaken wimpelt het ter plekke af als complete nonsens (In Spanje wordt niet gemarteld). Hier in Baskenland kan je overal foto's zien van ETA-gevangenen die blijkbaar zwaar zijn mishandeld tijdens hun ondervraging. Wie gearresteerd wordt onder de terrorismewetten kan 72 uur worden vastgehouden door de politie alvorens voor de rechter te verschijnen, en alvorens op een vertrouwelijke advocaat beroep te kunnen doen. Ik heb er op gelet. In Baskenland gebeuren aanhoudingen vaak op donderdag, zodat men een extra zondag heeft (Men kan blijkbaar pas op maandagmorgen voor de rechter verschijnen).

    De beschuldiging van foltering tijdens de politieverhoren zijn zeer frequent in Baskenland. Het kan nu natuurlijk zijn dat in een aantal gevallen dit compleet verzonnen is (ik twijfel er zelfs niet aan). Maar er wordt nooit aandacht aan besteed in Spanje. In het algemeen vindt 'Jan met de pet' het zelfs goed dat vermeende terroristen gefolterd worden. Ik niet. Ik denk dat het compleet onproductief is mensen te folteren (op een dag komen ze terug vrij als monsters), los van het feite dat het niet past in mijn humanistische levensvisie. De GAL-affaire, de foltering en de 'disperción' zijn de favoriete thema's die de ETA-extremisten gebruiken in hun propaganda tegen 'Spanje' en bij de werving van hun militanten.

    Ik was zeer verbaasd dat zelfs El País geen aandacht besteedde aan de verklaringen van Otamendi over foltering. Spanje wil niet weten dat onder de terrorismewetten maatregelen worden genomen die onwettelijk zijn en bovendien contraproductief zijn, en nog meer haat creëren. Otamendi is een man die in Baskische culturele middens gerespecteerd wordt. En ik voelde hier heel goed dat zelfs mensen van de PSE (Baskische Socialisten) er niet aan zijn verklaringen twijfelden.

    De krant is en blijft gesloten. Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurt in Baskenland. De krant Egin werd gesloten in 98 onder beschuldigingen van bendevorming (de juridische omschrijving doet er hier niet toe), de persen werden vernield en het kwam nooit tot een rechtszaak. Hetzelfde verhaal is aan het gebeuren met Egunkaria. In november vorig jaar werden opnieuw enkele mensen gearresteerd en daarna terug vrijgelaten (de beschuldigingen gingen over toen slechts over belastingsfraude).

    In Baskenland wordt slordig omgesprongen met de rechtstaat. De staat heeft het monopoly van het geweld, maar moet dit ook correct aanwenden, en controleren of haar macht niet misbruikt wordt vooral waarbij het over zulke onrustverwekkende zaken als terrorisme gaat. Het lijkt of men zich in Madrid helemaal niet interesseert voor wat er hier in de mensen hun hoofd omgaat (ik heb het hier over opgevoede weldenkende mensen). Het feit dat mensen bedreigd worden of het slachtoffer worden van terrorisme, kan geen excuus zijn voor het niet naleven van basisnormen in de behandeling van gevangenen, het mishandelen van mensen (waarvan de schuld nog niet eens vaststaat) en het misbruiken van de terrorismewetten om de Baskische culturele middens te bedreigen.

    De waarheid is vaak niet wit of zwart maar grijs. ETA is geïnfiltreerd in de Baskische culturele organisatie, in banken (waar ze gegevens verstrekken aan ETA over wie afgeperst kan worden), tot zelfs in de politie (regelmatig wordt er bij de stadspolitie eentje uitgevist), in het gevangeniswezen. Dus op de keeper beschouwd is alles ETA. Kortom de toestand is ernstig en vraagt veel meer beleid dan er met de vage borstel door te gaan.

    Als men wil dat ETA de wapens neerlegt zal men maatregelen moeten nemen om degenen die nu in de clandestiniteit ergens in Frankrijk leven een bestaansminimum te bieden, ze te scholen, ze psychologisch te begeleiden (zoals in Noord-Ierland aan het gebeuren is). Het wanttrouwen tegenover de Spaanse staat dat in Baskische middens leeft zal moeten weggenomen worden, door een eerlijke objectieve rechtsgang (en ook veroordeling van de folteraars, en het uitbannen van deze praktijken), het respecteren van andere meningen, er zal een soort 'waarheidscommissie' nodig zijn die het verleden doorlicht om af te geraken van het idee van de ‘goeien’ en de ‘slechten’

    Nooit praten met terroristen is voor mij onzin. Een vertrouwensman van Aznar is gaan praten met ETA in 1997. Se hace la paz con el enemigo. De poging van Rovira Carrod om met ETA te gaan praten is afgedaan als collaboratie. De man is verguisd. Maragall is verguisd. Wel. Het zullen mensen als Carrod zijn (of je het eens bent met hun standpunten of niet) die mogelijk de ETA-top kunnen overtuigen op te houden met hun zinloos gedoe. Carrod is een man die in Baskenland zeer gerespecteerd wordt en die er in Catalunya zelf is in geslaagd om het geweld van Terra LLure te doen stoppen.

    Ik ben in tegenstelling tot de meeste Basken voor een politieaanpak (maar dan op correcte wijze) en voor een parallelle aanpak waarbij psychologische, sociale aspecten worden aangepakt, waarbij wordt voorkomen dat zelfs de gewone mensen er paranoïde ideeën op na houden. Pas dan zal er vrede kunnen groeien in Baskenland.

    In Baskenland is er een vredesbeweging Elkarri, die niet zoals Basta Ya, alles wat Baskisch is verketterd. Ze heeft zinvolle therapeutische voorstellen, maar wordt verder in Spanje compleet doodgezwegen. Er is Aralar en Zutik, partijen die zich van Batasuna hebben afgescheurd omdat ze het ETA-geweld radicaal veroordeelden, daar wordt ook nooit verder over gesproken in Spanje. Wie wel belang heeft in het blijven duren van het Baskisch probleem zijn de beveilingsbedrijven die lijfwachten leveren aan bedreigde personen en aan de regering. Mayor Oreja spande een rechtszaak aan tegen Xabier Arzallus toen die beweerde dat de familie van Mayor Oreja, Minister van Binnenlandse Zaken in de eerste regering van Aznar, grote economische belangen heeft in de beveiligingssector. De rechtbank gaf het gelijk aan Arzallus. De familie Mayor Oreja heeft belangrijke economische belangen in Eulen Seguridad-Protecsa. Jaime Mayor Oreja is dan ook een van de radicaalste politici betreffende de aanpak van Baskenland. Het is niet erg koosjer dat zijn broer José María Mayor Oreja bestuurslid is van voornoemde firma terwijl hijzelf en zijn opvolger Rajoy gebruik maken van de diensten van voornoemde bedrijven voor miljoenen Euro’s. Hierover is vorig jaar in de nationale pers (bijna) niet gerept, maar de paranoïde Basken hebben het wel gelezen (en wisten het al).

    08-01-2007 om 10:24 geschreven door Natxo  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug in de tijd 47
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
     08 januari 2003

    De Rechter van Penitentiair Toezicht van dienst, Ruth Alonso (zie foto), strijkt opnieuw heel Spanje tegen de haren in door twee Baskische politieke gevangenen in voorlopige vrijheid te stellen, omdat ze 2/3 van hun straf achter de rug hebben. Een maatregel die voorzien is in de wet (artikel 36 van de Código Penal). Niettegenstaande de wet wordt toegepast, werd Ruth Alonso overspoeld door een tsunami aan verwijten, protesten en verdachtmakingen door de democraten van het eigen gelijk.

    Het gaat om Luis Mari Azkargorta die 14 jaar doorbracht in vrijwel alle Spaanse gevangenissen en María Angeles Pérez del Rio die er bijna elf jaar heeft opzitten. Beiden werden bij hun arrestatie gefolterd en werden veroordeeld na de verklaringen die ze tijdens deze folteringen aflegden. Askatasuna herinnert eraan dat er nog meer dan 100 gevangenen in dezelfde omstandigheden verkeren.

    De rechtlijnigheid van magistrate Alonso is merkwaardig. Zij volgde scrupuleus de wet, tegen alle druk in.

    In 1998 liet zij de toenmalige veroordeelde Jon Idígoras op bezoek gaan bij de gevangene Joseba Martín. In 1992 verleende zij de voorlopige vrijheid na 3/4 van hun straf aan Isidro Etxabe en Juan Antonio Urrutia, in 1994 aan José Ramón Bidaburu, in 1995 aan José Miguel Latasa Guetaria, in 2002 aan Felix Ramón Ostoaga, in 2003 voor Pedro Narbarte Gil. Er zijn nog een paar voorbeelden. Telkens kreeg de magistrate het hard te verduren, ondanks het feit dat zij de wet toepaste. Bij een gelijkaardige vrijlating door Alonso kondigde het PP-regime Aznar meteen een wetswijziging aan die dit in de toekomst zou beletten. De Dienst van Penitentiair Toezicht werd ook overgeheveld naar de Audiencia Nacional. Hierover verklaart de magistrate:


    Testimonio: (getuigenis)

    Ruth Alonso, Magistrada de la Sección Primera de la Audiencia Provincial de Bilbao:

    «En la práctica existe una cadena perpetua encubierta»
    (In de praktijk bestaat er een verdoken levenslange straf)

    08-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  


    07-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hitza eta erabakia, askatasunez
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Hitza eta erabakia, askatasunez
    Het woord en de beslissing, in alle vrijheid.

    Gisteren, 6 januari 2007, had “El Movimiento pro Amnistía”, de beweging voor Amnestie, verzamelen geblazen in de velodroom van Anoeta te Donostia. De dag voordien had de Audiencia Nacional de bijeenkomst verboden en de regering van de Baskische Gemeenschap had de daarop volgende betoging verboden (recht op vrije meningsuiting bestaat niet voor Basken). En dan is men verwonderd dat er protest komt. De beweegredenen voor de bijeenkomst, was een plan aanreiken om uit het slop te raken.

    De velodroom was hermetisch afgegrendeld door de oproeppolitie van de Ertzaintza (de Beltzas genoemd, omdat ze in het zwart gekleed zijn met bivakmutsen op) en dus werd beslist om, ondanks het verbod, toch een betoging te houden, wat ook gebeurde. Duizenden en duizenden nationalisten kwamen op voor hun rechten. Het hadden er nog veel meer kunnen zijn, maar de Guardia Civil had buiten de stad een groot aantal bussen tegengehouden en iedereen doen uitstappen. Bij het tegenhouden van de autobussen buiten de stad werd een medewerker van de Parijse radio Txalaparta, Sebastian Bedouret, aangehouden. Hij maakte deel uit van een internationale delegatie die de bijeenkomst wilde bijwonen.

    De PNV, de zogenoemde nationalistische partij die alle dissidente en rechtlijnige nationalisten de mond snoert, kreeg de volle laag: “PNV español”, de PNV is Spaans! Dit is de hoogste vernedering die Bask kan ondergaan. Ook de ordetroepen van de Ertzaintza kregen er van langs: “Zuek ere txakurrak zarete”, ook jullie zijn honden. Txakurrak is een scheldnaam voor de Guardia Civil.

    Op aansturen van de Ertzaintza die er op wees dat de betoging verboden was, nam een vertegenwoordiger van “El Movimiento pro Amnistía”, met name Juan Mari Olano, zijn verantwoordelijkheid op en onder het zingen van het lied van de Baskische soldaat "Eusko Gudariak", werd de vreedzame betoging beëindigd. Vreedzaam? Dat dacht men. Toen de massa zich wilde verspreiden, begon de afgerichte politie plots op de menigte in te slaan en werden de grootste anti-oproepmiddelen bovengehaald. Alle straten rondom de betoging zagen zwart van “telegeleide” politiemarionetten.

    07-01-2007 om 09:01 geschreven door Natxo  


    06-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paranoia bij de Spaanse politie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Het is niet de eerste keer en het zal zeker niet de laatste keer zijn. Hier volgt het relaas van een koppel uit Asturias. Een relaas uit de reeks “ongeloofwaardige gebeurtenissen”.

    Jammer genoeg zijn die gebeurtenissen wel degelijk geloofwaardig en ook echt gebeurd.

    Het verhaal verscheen deze week in de krant “Gara”. De Spaanse politie heeft een dossier aangelegd tegen een koppel woonachtig in Asturias, omdat zij Basken ontvangen hebben in hun huis: familieleden, kennissen en ouders van politieke gevangenen die hun zoon of dochter in de gevangenis van Villabona kwamen bezoeken. Heel toevallig ontdekte een advocaat het dossier bij de Audiencia Nacional, waarbij het koppel verdacht werd van “samenwerking met ETA”. Als bezwarende omstandigheden werden aangevoerd dat het koppel in Hernani (Baskenland) gewoond heeft, dat zij geabonneerd waren op het tijdschrift “Ardi Beltza” van Pepe Rei en dat zij aanwezig waren op de marathon van Donostia (volgens die geflipte politie wordt die marathon ingericht door ETA) .

    Zonder het minste vermoeden of argwaan wordt het koppel al jaren lang bespioneerd en wordt hun telefoon afgeluisterd. Het koppel verklaarde aan “Gara” dat er een gedetailleerd verslag over hen bestaat sedert halverwege de jaren 90: hun gewoontes en gebruiken, hun telefoongesprekken, enz…

    De Audiencia Nacional moest noodgedwongen de zaak seponeren, maar de Spaanse politie wist van geen ophouden. Nu werd er openlijk tegen hen opgetreden. Na een ondervraging van het koppel op het politiebureau waren documenten verdwenen. Resultaat, het koppel werd van diefstal beschuldigd, tot dat de documenten op het bureau van een andere politieagent werden teruggevonden.

    Te zot om los te lopen is het feit dat een telefoongesprek vanuit een grot (de man heeft als hobby speleologie) naar een kennis in Errenteria (Baskenland) uitgelegd werd als een geheime afspraak. De kennis zou een Etarra zijn (hij was bij de vakbond LAB), en het gesprek zou vanuit een “zulo” gevoerd zijn (een zulo is een schuilplaats waar ETA wapens verbergt).

    Waartoe een jarenlange hersenspoeling door de rechtse media (ABC, COPE, EL PAÍS, EL MUNDO…) kan leiden. “Manicomio” is Spaans voor gekkenhuis.

    06-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  


    05-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug in de tijd 46
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
     05 januari 2005

    In de krant Gara, exact 2 jaar geleden, oppert de schrijver Carlo Fabretti de stelling: “Stel dat ik Guardia Civil was…”.

    Hij zegt dat hij zich als schrijver vaak in de plaats van een personage moet stellen. “Stel dat ik een eerbaar Guardia Civil was en een intelligentiequotiënt van 70 had (het minimum om aanvaard te worden)…” [Een aantal jaren geleden werd vastgesteld dat steeds meer kandidaten voor de Guardia Civiles en militairen het minimum-IQ niet haalden. Daarvoor vond men in Spanje de volgende intelligente oplossing: ze verlaagden het minimum.]

    “Ik zou me dezer dagen niet goed voelen”, aldus Fabretti, “als ik de krantentitels in de kiosken las: een vrouw verkracht met een pistool onder bedreiging dat er geschoten zal worden. Ik zou me afvragen of de getuigenissen van Amaia Urizar waar zijn of gelogen. Als ze gelogen zijn, waarom laat de Guardia Civil dan een dergelijke beschuldiging toe? Als ze waar zijn, waarom wordt dan niemand gestraft? Als ik GC was, zou ik een onderzoek vragen omdat sommige collega’s ons uniform onteerd hebben en gespuwd hebben op mijn vlag en de Grondwet en de Rechtstaat vernederd hebben. Ik zou sprakeloos zijn als ik de verklaringen van Anika Gil over de gelijkaardige folteringen en seksuele vernederingen had gezien in de film ‘La Pelota Vasca’, die duizenden gezien hebben. En als ik Minister van Binnenlandse Zaken zou zijn…..”

    05-01-2007 om 08:50 geschreven door Natxo  


    04-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verheerlijking waarvan?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het Grondwettelijk Hof heeft gisteren, 3 januari 2007, een zaak ten laste van Arnaldo Otegi verwezen naar de Audiencia Nacional.

    Het TSJPV- Tribunal Superior de Justicia del País Vasco had Otegi in mei 2004 veroordeeld tot 15 maanden gevangenisstraf en 8 jaar ontzetting uit zijn burgerrechten wegens “verheerlijking van het terrorisme”. In juni 2001 had hij op de begrafenis van Olaia Kastresana (zie foto) gevraagd te applaudisseren voor alle Gudaris (Baskische soldaten) die hun leven veil hadden in de lange strijd voor zelfbeschikking.

    Otegi was tegen dit vonnis in beroep gegaan, omdat hij oordeelde dat het TSJPV niet bevoegd was in deze zaak. In januari 2006 werd het beroep door het Hooggerechtshof behandeld en Otegi werd in het gelijk gesteld. Maar…terzelfder tijd werd aan de uitspraak toegevoegd dat het proces moest overgedaan worden. En nu is het zover, Otegi moet binnenkort, voor de zoveelste maal, voor de Audiencia Nacional verschijnen.

    04-01-2007 om 09:18 geschreven door Natxo  


    03-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ETA rompe la tregua
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    ETA verbreekt het staakt-het vuren

    Onmiddellijk na de aanslag op de terminal van het vliegveld Barajas te Madrid verklaarde premier Zapatero, die ijlings uit vakantie terugkeerde, dat hij de vredesonderhandelingen met ETA opschortte tot ETA een keihard bewijs leverde dat het onherroepelijke de wapens zou neerleggen.

    Onder druk van de hysterische meute persmuskieten van kranten als “ABC”, “LA RAZÓN”, EL PAÍS”, “EL MUNDO”, “CORREO DIGITAL”, “LIBERTAD DIGITAL” en soortgelijke lakeien van PP-strekking, zag Zapatero zich genoodzaakt bij te sturen en verklaarde dat het staakt-het-vuren ten einde was. De verantwoordelijkheid voor de breuk wordt op naam van ETA geschreven. Over de eigen verantwoordelijkheid en de op haat gestoelde hetze van de regimepers werd wijselijk gezwegen. De zwakte van “staatsman” Zapatero is oorverdovend. Electoraal gewin (met waarschijnlijk bloedvergieten als gevolg) stellen boven vrede, getuigt niet van groot staatsmanschap. De Partido Popular en de “ultra’s” allerhande zijn intussen de flessen champagne aan het ontkurken. Als, zoals dat ranzig rechts clubje eist, er een formele bevestiging van de breuk komt, zal de drank overvloedig vloeien. Dan staat Zapatero in zijn rode hemd.

    Merkwaardig, en wat mij betreft volkomen terecht, is de reactie vandaag 2 januari 2007 van de Catalaanse partij ERC- Esquerra Republicana de Catalunya aan de Catalaanse radio “Ona Catalana” door woordvoerder Joan Ridao: “El govern espanyol ha de valorar els gestos i renúncies que durant mesos ha fet l’organització armada, mentre que per part de l’Estat no s’han arribat a concretar gestos com l’apropament dels presos. Niettegenstaande de geweldadige aanslag op Barajas zou het van intellectuele oneerlijkheid getuigen om niet te erkennen dat ETA het grootste deel van zichzelf gegeven heeft in het vredesproces, terwijl de regering Zapatero geen enkele geste of ook maar de geringste tegemoetkoming gedaan heeft om op die manier het proces tot een goed einde te brengen”.

    Ik weet niet of de soep zo heet gegeten zal worden als ze nu wordt opgediend. Maar wat bezielde ETA? Wordt de trein van dood en vernieling terug op de sporen gezet of was het blufpoker, een waarschuwing, een laatste stuiptrekking of terug naar af? Ik weet het echt niet. Wat ik wel weet, is dat de Baskische nationalisten weer opgejaagd wild zullen zijn (“alle Basken zijn van ETA”). Om een definitief oordeel te vellen, is het nog wat vroeg. Het Baskische Volk, maar ook de gematigde Spanjaard, verdient beter.

    Ik durf bijna niet pleiten voor bezinning, want de PP staat klaar met botte bijl om op alles in te hakken wat naar vrede ruikt.

    03-01-2007 om 09:19 geschreven door Natxo  


    02-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug in de tijd 45
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
     02 januari 1999

    De linkse nationalisten van Euskal Herritarrok (EH), de opvolgers van Herri Batasuna, blijven afwezig op de plechtigheid onder de oude eik in Gernika waarbij Juan José Ibarretxe zijn taak van Lehendakari, President van het Baskische Volk, opneemt.

    Ibarretxe gebruikte hiervoor de formule die in 1936 door de eerste Lehendakari, José Antonio Aguirre, geformuleerd werd:

    «Ante Dios humillado, en pie sobre la tierra Vasca, en recuerdo de los antepassados, bajo el árbol de Gernika, ante vosotros, representantes del pueblo, juro desempeñar fielmente mi cargo.»

    “Ootmoedig voor God, staande op Baskische grond, denkend aan de voorouders, onder de boom van Gernika, tegenover jullie, vertegenwoordigers van het volk, zweer ik trouw mijn functie te bekleden.”

    De tekst werd in het Spaans en in het Baskisch gezegd, in aanwezigheid van o.a. de 94-jarige moeder van Ibarretxe.

    02-01-2007 om 09:01 geschreven door Natxo  


    01-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen voorspoedig 2007 voor Basken en Spanjaarden?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    De klap op de terminal in Barajas, die bijzonder hevig was, is hard aangekomen en totaal onverwacht. Zapatero die van zichzelf dacht op goede weg te zijn, moet inbinden en schort alle vredesgesprekken op, maar verbreekt ze niet. De inlichtingendiensten en de politie waren ervan overtuigd dat ETA niet zou toeslaan. Tot overmaat van ramp werd ’s avonds, diezelfde 30 december 2006, een bomalarm gemeld in Donostia met als doel de Comandancia de Marina in de Parte Vieja. Het was “vals alarm”. Worden hier vuile spelletjes gespeeld?

    De kranten staan uiteraard bol van de trieste gebeurtenis en het proces van criminalisering van het Baskisch nationalisme is opnieuw ingezet. Veel kranten spreken nu al van een aanslag van Batasuna-ETA. De twee organisaties worden doelbewust in één adem genoemd.

    Hoe moet die aanslag nu ingeschat worden?

    Heeft “Josu Ternera”, de toponderhandelaar van ETA met de regering, geen controle meer over zijn troepen?

    Was het aangekondigde staakt-het-vuren, van 9 maanden geleden, een manoeuvre om te kunnen herbewapenen?

    Is er een scheuring in de maak binnen de gewapende organisatie?

    Die drie opties die door de regimepers naar voren worden geschoven, zijn niet realistisch. ETA heeft altijd de acties met eenparigheid van stemmen beslist. Discipline staat bij hen bovenaan.

    Al ben ik verre van expert, ik zie als enige verklaring een niet mis te verstane waarschuwing, een represaillemaatregel, omdat de regering, niettegenstaande alle beloftevolle verklaringen in de media, nog geen enkele stap vooruit gezet heeft. Zand in de ogen strooien, was het motto en voornamelijk tijd winnen. Dat is nu net wat ETA niet wil. De onlangs gehouden bijeenkomst tussen regering en ETA heeft die laatste gesterkt in de overtuiging dat er niets gebeurt, dat vorige afspraken (want die moeten er zijn geweest) niet worden nageleefd. Ik denk dat de aanslag te Madrid geen officiële breuk is van het bestand. ETA zou een breuk in niet mis te verstane bewoordingen hebben aangekondigd. We moeten ook het feit onder ogen zien dat in de komende weken en maanden een 200 nationalisten voor de rechtbank moeten verschijnen, met als hoofdgerecht de leiders van Batasuna.

    • Macroproces 18/98 (met 56 beklaagden) is al meer dan één jaar aanhangig
      De zaak Jarrai, voorzien voor 18 januari 2007 met 24 beklaagden.
    • De zaak Batasuna met heel wat leidende figuren
    • De zaak Egunkaria blijft ook nog open.
    • De zaak Gestoras en Askatasuna met 27 beklaagden.
    • De zaak Udalbiltza met 11 beklaagden

    Kortom, het gehele Baskische Nationalisme moet binnenkort nog maar eens terechtstaan.

    01-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  




    Foto

    UITGEBREIDE INFO
  • De Basken en hun strijd

  • E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Foto

    Baskische Identiteitskaart
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Wij steunen een onafhankelijk Euskal Herria

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!