Hoe intelligent waren onze buitenaardse bezoekers?
Waarschijnlijk waren ze niet eens zoveel intelligenter dan onze genieën vandaag. Daarbij zijn deze laatste - zoals ieder mens - besmet met het egocentrisch opportunisme dat eigen is aan het aardse leven. Ze willen koste wat kost elkaar de loef afsteken. En dat heeft zo zijn voordelen. Voor de goede verstaander: Een kruising heeft soms opzienbarende eigenschappen.
Zo zit in de mens de drang om op een obsessieve manier te leren, niet alleen van zijn voorgangers en collega's, maar ook van datgene wat buitenaardse bezoekers hebben achtergelaten. Kortom, onze toppers zijn vandaag 'giant leaps' aan het nemen, waardoor er binnenkort van een achterstand geen sprake meer zal zijn, integendeel.
Of ze ondertussen het bewustzijn al kunnen overplanten in een kloon, of ze met ultralage elektromagnetische hersengolven paranormale resultaten boeken, of ze het mysterie van de dood aan het doorgronden zijn? ...
Laat ons aannemen van niet, maar lang zal het niet meer duren.
Leonard G Horowitz beschuldigt de echte machthebbers en de farmaceutische industrie ervan angst te cultiveren met het oog op zowel persoonlijk als economisch profijt. Medicijnen en vaccinaties zouden maar in een fractie van de gevallen nuttig zijn en vaak meer kwaad aanrichten dan goed.
Maar dat is echt wel zijn minst boude uitspraak.
Hij beweert immers dat de echte machthebbers - waaronder leiders van farmaceutische reuzen - onvoorstelbare methoden aankleven om de wereldwijde bevolkingsaangroei aan banden te leggen. Virussen en andere ziekteverwekkers zouden bewust door hen zijn verspreid. Zo moest aids de bevolkingsexplosies in Afrika tegengaan. Sommige genetisch gemanipuleerde gewassen zouden trouwens voor dezelfde reden worden gebruikt.
Het hoeft niet te verbazen dat na de megacatastrofen de genen van de Cro Magnon in de landen rond de Middellandse Zee sterker vertegenwoordigd waren dan in de rest van de wereld. Niet alleen de genen zelf, ook Pyreneeën en Alpen hadden immers een prima bescherming geboden. Die genen zouden opnieuw hun weg vinden naar heel wat uithoeken van de wereld, waarbij ze deze keer af en toe hun gelijke tegenkwamen. Uiteindelijk zou echter de georganiseerde macht voor het eerst op grote schaal de kop opsteken, niet toevallig in het Middellandse Zeegebied. De zwerftochten van individuele groepen liepen ten einde. De mens zou zich settelen.
Egyptenaren - de eerste farao's kwamen 'uit het noorden' -, Grieken en Romeinen zouden supermachten van hun tijd worden. Hun veroveringen liepen echter minder vlot en vreedzaam dan deze die zich tijdens de 20.000 jaar vóór de megacatastrofen hadden voltrokken. Meer nog, de veroveraars waren wreed. Hoewel de volken die werden veroverd, vaak nog wreder waren.
Om er nog even op door te gaan: Voélde de mens in prehistorische tijden ultralage elektromagnetische frequenties, net zoals hij vandaag geluidsfrequenties hoórt? Die frequenties overstijgen trouwens het aardse. Ze komen overal in het universum voor omdat planeten ze van nature uitzenden. We horen ze met onze ietwat onderontwikkelde ontvanger (onze oren) als een zoemgeluid, tenminste als we ze versterken.
Hoe vergezocht het ook lijkt: Achter dat gezoem zou wel eens de golflengte van de goden kunnen schuilgaan. Zo is er - naast andere feiten die er op wijzen dat de zogenaamde goden een gave hadden die wij vandaag als paranormaal zouden omschrijven - nog een merkwaardig en uiteraard omstreden fenomeen.
Leylijnen zijn denkbeeldige lijnen die oeroude heilige plaatsen met elkaar verbinden. Ondanks bergen, dalen en zeeën die deze plaatsen scheiden, zijn de lijnen wonderbaarlijk recht. Ze zouden de ultralage elektromagnetische golven hebben gevolgd die planeet Aarde vele duizenden jaren geleden uitzond. (Die golven volgden toen een andere weg dan nu het geval is.)
'Pseudowetenschap' roepen de echte geleerden in koor. 'Er zijn zoveel heilige plaatsen dat er altijd wel een rechte lijn te trekken valt tussen een aantal ervan.'
Er werden - al dan niet te goeder trouw - heel wat fantastische verhalen gesponnen rond de leylijnen, maar dat neemt niet weg dat wie de discussies over tientallen jaren uitvlooit, zich wel eens zou kunnen afvragen waarom de wetenschap het bestaan ervan zo hardnekkig blijft ontkennen.
Hoewel een eventuele erkenning dan weer het bewijs zou leveren van iets dat blijkbaar niet bewezen mag worden. Want als er ooit mensen op aarde waren die ultralage elektromagnetische frequenties konden voelen, dan komt het paranormale een stapje dichterbij. Ook ons brein (of is het ons DNA?) zendt immers die ultralage frequenties uit. Leylijnen zouden zelfs naar de oplossing van het piramidevraagstuk kunnen leiden. Kortom, ze zouden de eerste dominosteen uit evenwicht kunnen brengen, waardoor getuigen over buitenaards bezoek, Roswell en de maan misschien een duwtje in de rug krijgen. Een risico dat men ongetwijfeld liever niet wil lopen.
Voélde de mens in prehistorische tijden ultralage elektromagnetische frequenties, net zoals hij vandaag geluidsfrequenties hoórt? Die frequenties zijn overigens eigen aan het universum. Planeten zenden ze van nature uit. We horen ze met onze ietwat onderontwikkelde ontvanger (onze oren) als een zoemgeluid, tenminste als we ze versterken.
Hoe vergezocht het ook lijkt: Achter dat gezoem zou wel eens de golflengte kunnen schuilgaan waarop de goden communiceerden. Naast andere aanwijzingen dat de goden wellicht op een voor ons paranormale manier met elkaar contact hielden, zijn er immers de zogenaamde leylijnen. Dit zijn denkbeeldige lijnen die oeroude heilige plaatsen met elkaar verbinden. Ondanks bergen, dalen en zeeën die deze plaatsen scheiden, zijn de leylijnen - genoemd naar hun ontdekker - wonderbaarlijk recht. Ze zouden de ultralage elektromagnetische golven hebben gevolgd die planeet Aarde ten tijde van de goden uitzond. (Die golven volgden duizenden jaren geleden een andere weg dan nu het geval is.)
'Pseudowetenschap' roepen de echte geleerden in koor. Maar opnieuw lijken deze laatste de duimen te moeten leggen, voor wie kijkt met een open blik.
Een citaat van Leonard George Horowitz, een 'World Leading Intellectual' volgens de World Organisation of Natural Medicine (WONM): 'Achter de Vitruviusman van Da Vinci staat een vrouw. Haar handen en voeten raken de kosmische cirkel, daar waar die van de man binnen het aardse kader blijven.' De conclusie ligt volgens velen voor de hand: Da Vinci vond de vrouw meer verbonden met het goddelijke dan de man.
Horowitz deed zijn uitspraken in zijn boek uit 2007 'Love the Real Da Vinci Code', dat eigenlijk gaat over de perfecte cirkel van frequenties, waarbinnen de Vitruviusman zich zou bevinden. Net als elektromagnetische golven vervoeren bepaalde geluidsgolven volgens hem subatomaire deeltjes die corresponderen met deeltjes die het menselijk DNA uitzendt en ontvangt. De frequenties zouden in prehistorische tijden een paranormale rol hebben gespeeld. De grens tussen elektromagnetisme en geluid blijkt hier flinterdun, maar het verhaal is te lang en zou ons te ver leiden.
Alleen dit: Met 'Love' doelt Horowitz op de frequentie 528 HZ, één van de Solfeggio frequenties die de individuele ziel toegang zouden verlenen tot een universeel bewustzijn dat bestaat uit medeleven en harmonie. In feite ligt zowat alles wat hij beweert in de lijn van wat op deze site aan bod komt over medeleven als goddelijke eigenschap en over het universele bewustzijn als subatomaire, spirituele wereld waar de ziel in thuishoort. De Solfeggio frequenties komen - toevallig of niet - voor op de gouden plaat die NASA in de jaren 70 de ruimte instuurde en die werkte op basis van elektromagnetische vibraties. Ze komen tevens aan bod in de soundtrack van 'For All Mankind' uit 1989, een filmcollectie van NASA over de maanlandingen. En misschien al even toevallig, de in Tibet gevonden Dropa schijven zouden eveneens elektromagnetische vibraties hebben geproduceerd die door onderzoekers in bepaalde geluidsfrequenties werden omgezet. Merkwaardig is ook dat wordt beweerd dat de echte piramiden tot doel hadden elektromagnetische vibraties op te roepen. Misschien draait het dus allemaal om de elektromagnetische vibraties die achter de Solfeggio frequenties schuilgaan? Het is echter de vraag of de mens vandaag nog zo gevoelig is voor de bewuste frequenties.
Leonard Horowitz, ridder van de Onafhankelijke Militaire Hospitaalorde van Sint-Jan van Jeruzalem in Rusland, is een Harvard wetenschapper, maar dat neemt niet weg dat autoriteiten hem liever zien gaan, dan komen. Hij werd tot ridder gekroond in 2006 omdat hij het leven van duizenden kinderen zou hebben gered door te wijzen op de gevaren van vaccinnatie bij kinderen in de derde wereld. Hij is een doorn in het oog van de farmaceutische industrie en heeft meer dan één controversiële uitspraak op zijn conto. Zo beweert hij dat aids door de autoriteiten wellicht bewust de wereld werd ingestuurd. Het spreekt dus vanzelf dat hij op weinig krediet kan rekenen. Maar desondanks heeft het WONM hem gehonoreerd. Het WONM, dat in 2003 werd opgericht onder de vleugels van het International Parliament for Safety and Peace (IPSP) om tegemoet te komen aan de noden voor menswaardige gezondheidszorg in de wereld. Het IPSP is echter een wereldorganisatie van hooggeplaatste politieke leiders. Het hoeft dus niet te verbazen als het IPSP en het WONM ondertussen niet meer als beste vrienden te boek zouden staan. Voor de duidelijkheid: Over Horowitz heb ik als 'auteur' pas voor het eerst gelezen of gehoord nadat deze site was voltooid. Hij heeft - deze rubriek uiteraard daargelaten - niet de minste invloed gehad op mijn schrijven [Sic].
Voor het portret stond Lisa del Giocondo model, de vrouw van een rijke handelaar. Doch als die handelaar de opdrachtgever was, dan heeft hij het schilderij nooit mogen ontvangen. Da Vinci begon eraan in 1503 en was er tot zijn dood - zowat 16 jaar later - mee begaan. Hij zou het angstvallig bij zich hebben gehouden. Hij wilde het blijkbaar niet eerder vrijgeven dan na zijn dood.
Wat is er zo speciaal aan het schilderij?
- Het is opgemaakt in piramidestijl;
- De ogen lijken de toeschouwer overal te volgen;
- Lisa heeft een totaal gebrek aan seksuele uitstraling;
- Ze straalt vroomheid uit;
- Ze heeft wenkbrauwen noch wimpers. Onderzoekers hebben zich suf gezocht naar de reden hiervoor. Scans en uitvergrotingen zouden uiteindelijk één haartje aan het licht hebben gebracht, waardoor men al te snel de conclusie trok dat de andere haren door het veelvuldig poetsen van het doek waren verdwenen. Er is echter maar één geloofwaardige uitleg. Da Vinci heeft ze bewust weggelaten;
- Lisa is zwanger of pas bevallen. Scans brachten een kenmerkende sluier over de schouder aan het licht. En die zou maar één betekenis hebben gehad;
- Ook de trouwring werd door de schilder bewust weggelaten. Het staat immers vast dat mevrouw Giocondo wel degelijk een trouwring droeg;
- Mannelijke gelaatstrekken lijken zich met vrouwelijke te vermengen;
- Lisa lijkt niet uit te zijn op macht of materiële dingen. Het zou echter verbazen als zij geen enkel juweel droeg toen ze zich liet schilderen.
Heeft Da Vinci in plaats van Lisa del Giocondo, Isis 'de godin van de goden' geschilderd? Lisa lijkt na aanpassingen van de meester alleszins wonderwel aan de criteria van Isis te voldoen: vroom, vruchtbaar, in staat om kinderen te krijgen zonder toedoen van een man, niet uit op macht of materiële dingen ...
Lisa's ogen doen sommigen denken aan een gecontesteerd, maar onmiskenbaar symbool dat in verband wordt gebracht met de vrijmetselaars: het alziend oog van God in de top van een piramide. Horus, de zoon van Isis, staat overigens ook bekend om zijn alziende ogen.
Een andere hint naar Isis zou het weglaten van wimpers en wenkbrauwen zijn geweest. Egyptische priesters epileerden immers ter ere van de goden (en dus zeker ter ere van de belangrijkste godin) hun wimpers en wenkbrauwen.
Dan Brown zegt in zijn Da Vinci Code dat de voornaam van het model deel uitmaakt van de codetaal. L'Isa was voor de oude Egyptenaren niemand minder dan Isis. Hij is tevens van mening dat Mona verwijst naar Amon - een mannelijke Egyptische god - omdat de naam uit dezelfde letters bestaat. Maar daar vergist hij zich wellicht. Leonardo heeft immers de aanspreektitel Mona niet zelf bedacht. Hij kon dus niet weten dat men vele jaren na zijn dood van Lisa een Mona Lisa zou maken. Dat Da Vinci met zijn Lisa echter een heel andere vrouw in gedachten had dan deze van meneer Giocondo, ligt er vingerdik op. Zozeer zelfs dan hij moet hebben geweten dat men na zijn dood bij Isis zou uitkomen. Iets wat zeker niet vóór zijn dood mocht gebeuren.
Lees de hele rubriek met foto's en een aanvulling over de Vitruviusman via bovenstaande link.
- zwanger of net bevallen. Maar toch lijkt ze daarvoor geen mannelijke partner nodig te hebben gehad, want ze draagt geen trouwring.
- kennelijk gaat het om een vrouw die tegelijk ook een beetje man is. Velen zien er een zelfportret van Leonardo in.
- niet uit op macht of materiële dingen. Waarom draagt ze geen juwelen of andere tekenen van macht? Waarom wijst haar houding eerder op afkeer van macht? Haar handen hadden bijvoorbeeld niet zo nederig over elkaar moeten liggen. Met haar ingetogen glimlach lijkt ze zelfs gelaten neer te kijken op de materialistische machtsmens.
Stelt Mona Lisa de Moedergodin voor?
Ten slotte is de achtergrond van het schilderij - vaak meer dan de figuur zelf - stof voor discussie. Het ruige landschap met het zachte licht maakt het mysterie alleen maar groter. Dat er na uitvergroting gelige rotsen, een brug, bosjes, een rivier en een grot te zien zijn, daarover is men het eens. Niemand die echter weet waar Mona Lisa zich bevindt. De streek van de eerste grotschilder (die van de Ardèche) zou dan wel aan alle voorwaarden voldoen, maar dat is zonder twijfel veel te ver gezocht. Zeker voor diegenen die ondanks alles blijven beweren dat het schilderij niets mysterieus te bieden heeft en dat het simpelweg werd geschilderd naar de mode van de tijd. Iets wat ondertussen steeds minder mensen geloven, niet in het minst omdat recent werd ontdekt dat er in het zwart van de ogen van Mona Lisa onmiskenbare codeletters en cijfers staan.
Voor de hele rubriek + fotos: klik op de link hierboven
Het zou logisch zijn als de kunst- en bouwwerken van de mens een geleidelijke evolutie zouden vertonen. Kleinschalige, eenvoudige werken zouden op termijn moeten uitmonden in complexe en reusachtige constructies. Best mogelijk echter dat deze logische redenering fout is en dat er al de grootste bouwconstructies werden opgericht in tijden waarin de mens als holbewoner werd afgeschilderd.
Sinds 1994 wordt in (het huidige) Turkije een lage heuvel uitgegraven die klaarblijkelijk door mensenhanden werd gemaakt en die tot 1994 verkeerdelijk werd aanzien als een middeleeuwse grafheuvel. Onder het zand staan kunstig bewerkte T-vormige pilaren van ongeveer zeven ton nauwkeurig uitgelijnd in een cirkel. De grootste pijler tot nu toe gevonden, zou negen meter hoog zijn. Archeologen gaan ervan uit dat de zwaarste pijlers - nadat ze volledig zullen zijn uitgegraven - rond de 50 ton zullen wegen.
De meeste dateringen zijn nog enigszins voor discussie vatbaar maar één zaak staat vast: de constructie is minstens 13.000 jaar oud.
U kunt een foto van een ondergrondse stad bekijken in de buurt van Gobekli Tepe via bovenstaande link
Waar zijn de bewijzen dat buitenaardse wezens ooit de aarde hebben bezocht?
Mogelijk hebben ze eerst getracht om ondergronds te overleven en hebben ze pas later hun bewustzijn in de Homo Sapiens overgeplant. Zonnestralen waren voor hen ongetwijfeld schadelijk. En ook hun creaties waren geen zonnekloppers. De getransformeerde Homo Sapiens zou zich dan ook voor de zon blijven verstoppen. Dat de goden de maan aanbaden in plaats van de zon, was dus niet alleen omdat ze er lange tijd een buitenverblijf hadden, maar ook omdat ze een hekel hadden aan de zon. Overigens zou ook de eerste mutant die hekel overerven, vandaar dat die zich zo diep in de grotten zou verschuilen.
Het kan geen toeval zijn dat het overal ter wereld in de omgeving van de 'Huizen van de Goden' wemelt van de ondergrondse gangenstelsels. Eén van de piramiden in Teotihuacan (Mexico) zou zelfs bovenop een grote lavatunnel zijn gebouwd.
Foto's: zie link hierboven U kunt de hele rubriek lezen via de link hierboven.
Dat de nazis in de jaren 30 en 40 zeer goed bevriend waren met de Boeddhistische monniken, is algemeen geweten. Net zoals het feit dat ze een hele reeks expedities hebben ondernomen in Tibet, waarbij ze gangenstelsels onder de Himalaya hebben doorzocht. Niemand die nog verwacht dat men met een officiële verklaring over de reden van die zoektocht naar buiten zal treden, maar het is een publiek geheim dat de nazis buitenaardse technologie op het oog hadden. Ze waren tevens op zoek naar de 'Vril', een duistere energie afkomstig van de zwarte zon, waarover een godenras, dat zich ooit had opgehouden in de gangenstelsels, kon beschikken. Alleen vrouwen konden beroep op de Vril. Ze spraken overigens geen taal, maar hadden paranormale krachten.
Dat de aarde hol zou zijn, zou volgens velen verwijzen naar de gigantische ondergrondse gangenstelsels en niet naar een letterlijk holle aarde. De zwarte zon zou later worden verward met de Vrilenergie die in de ondergrondse gangen voelbaar was. Die energie was door het godenras naar de aarde gebracht en was afkomstig van de uitgedoofde tweelingzus van de zon. Tussen haakjes: De verhalen over de Vril zijn - net zoals deze over de zwarte zon en de holle aarde - voor interpretatie vatbaar. Ze vinden hun oorsprong in de Soemerische mythen en komen dus niet van de auteur Edward Bulwer Lytton, die er in 1871 een boek over schreef.
U kunt de hele tubtriek lezen via de link hierboven
De reden waarom we op zoek gaan naar een andere leefbare planeet, ligt min of meer voor de hand. Dat de mogelijkheid bestaat dat één van onze verre voorouders hetzelfde heeft moeten doen, laten we hier even in het midden, maar dat we daarmee op lange termijn de overlevingskansen van de mensheid verhogen, lijdt geen twijfel. Want vroeg of laat wordt de aarde getroffen door een megacatastrofe en het zou goed zijn als we tegen die tijd weten waar naartoe.
Dat onze speurders zich richten op sterren en planeten die zich buiten ons zonnestelsel bevinden, is wellicht niet eens de halve waarheid. Omdat ze vooral lijken te zoeken naar een planeet die zich binnen ons zonnestelsel kan ophouden. Voor de duidelijkheid, dat zonnestelsel reikt tot de Oortwolk, pakweg een lichtjaar hiervandaan. Verder zullen we de eerste duizend jaar waarschijnlijk toch niet geraken.
Maar waarom speuren naar intelligent leven? Waarom zoveel signalen uitsturen? En waarom zoveel geld uitgeven aan iets dat kan leiden tot de vernietiging van de mensheid? Dat buitenaards leven verder geëvolueerd is dan de mens en dat het ons simpelweg van de kaart kan vegen, is nu eenmaal op het eerste zicht best mogelijk. En toch lijken de echte machthebbers zich daar niets van aan te trekken. Dergelijk vertoon van zogenaamde arrogantie moet een reden hebben?
Ongetwijfeld heeft men met alle pistes rekening gehouden - onze genieën zijn niet gek - en kwam men tot de conclusie dat we hoegenaamd niet zo kansloos zijn als velen beweren. Tenslotte hebben we een niet in te schatten voorsprong op al het andere leven op aarde, overigens een verdacht gegeven. En kunnen we een kruising zijn tussen twee werelden - de kerngedachte van deze site - waardoor we misschien veel sterker zijn dan velen denken. Het zou trouwens niet de eerste keer zijn dat een kruising voor iets speciaals zorgt. Zo hebben we niet alleen onze dubbele moraal als wapen, ook ons echte wapenarsenaal getuigt ondertussen van een bezetenheid die buitenaardse bezoekers misschien vreemd is.
Wat niet wegneemt dat we hen toch liever op tijd zien aankomen.
Lange termijn studies - onder meer aan de Universiteit van Valencia - hebben aangetoond dat vrouwen doorgaans meer inlevingsvermogen hebben dan mannen (Spanish Journal of Psychology 2009, Vol.12 No1 76-83). Eerdere studies hadden al aangetoond dat ze meer last hebben van schuldgevoel. Verder zouden ze spiritueler zijn en vooral een rechtvaardiger oordeel kunnen vellen. Inlevingsvermogen, geweten, aanvoelen van onrecht, eerbied voor alle leven, spiritualiteit (zelfs paranormale gaven) ... het zijn waarden die men eerder in verband zou brengen met vrouwen dan met mannen. Mannen zouden - over het algemeen - meer uit zijn op persoonlijke macht en aanzien.
Van kleine gewelddaden tot moord, met alles ertussenin: mannen plegen ontstellend meer misdaden dan vrouwen. Zij geven de schuld daarvoor aan hun testosterongehalte (het zogenaamde mannelijke agressiehormoon). Maar het is zeer de vraag of pedofilie - één van de misdaden waarbij ze oververtegenwoordigd zijn - te maken heeft met testosteron. Het begaan van misdaden lijkt eerder ingegeven door een tekort aan medeleven en schuldgevoel. En dus een teveel aan egocentrisme.
Medeleven en schuldgevoel - twee superieure gaven van de mens - worden al te vaak als soft omschreven. Een schande natuurlijk. Maar aangezien op planeet Aarde alles draait rond macht, niet meer dan normaal. Als de mens echter niet zelf ingrijpt, dan zullen die gaven van de aardbol verdwijnen. Dan zal de machtswellust blijven toenemen. Iets waar alle grote profeten ons in het verleden voor hebben gewaarschuwd.
U kunt de hele rubriek lezen via bovenstaande link
Socrates en Plato - wiens kennis afkomstig was van de Egyptische priesters - zagen 'Het Witte Licht' als onderkomen voor de ziel in het hiernamaals. In hun beroemdste verhaal, de allegorie van de grot, gaat het als volgt: 'Stel je een grot voor waarin mensen sinds hun geboorte vastgeketend zitten. Ze kunnen hun hoofd niet bewegen, waardoor ze hun blik enkel naar voor kunnen richten. Wat ze niet weten, is dat achter hun rug beelden worden geprojecteerd op de muur vóór hen. Alles wat ze te zien krijgen, is voor hen de enig mogelijke werkelijkheid. Op een bepaald ogenblik kan een gevangene zich bevrijden. Hij verlaat de grot en komt terecht in een verblindend licht. Pas dan ziet hij de echte werkelijkheid. Hij zou echter niet meer kunnen terugkeren naar de grot omdat hij te zeer verblind zou zijn door het licht.'
De grot kunnen we zien als het lichaam waarin de ziel zit opgesloten. Sterft de mens dan wordt zijn ziel bevrijd en komt ze terecht in een alles verblindend licht, vanwaar het onmogelijk is om terug te keren.
Dat er op het moment van de dood een mysterieuze 'passage' moet zijn waarbij de ziel soms nog in staat is om terug te keren, zal blijken uit een volgende rubriek.
De oude Egyptenaren keken vooral naar Orion en Sirius. Uit die richting zouden de goden afkomstig zijn geweest, hoewel Orion zelfs voor goden wellicht wat te hoog gegrepen is. Toch zouden er zich al geschikte planeten kunnen ophouden in de buurt van het AlphaCentauri stelsel, onze naaste buren op 4,3 lichtjaar. Ook het Gliese stelsel, op 20,5 lichtjaar, zou veelbelovend zijn. Het stelsel is namelijk extreem stabiel.
Anderzijds zouden er zich veel dichter bij huis donkere sterren en planeten - waaronder koolstofplaneten - kunnen ophouden. Planeten zijn sowieso zo goed als onzichtbaar, maar als ze dan ook nog eens zouden draaien rond een quasi onzichtbare ster, dan kunnen wetenschappers niet anders dan toegeven dat de ruimte voorbij Neptunus een groot vraagteken is.
U kunt de hele rubriek + foto's lezen via de link hierboven.
Hebben de Egyptische priesters via hun leerlingen hun kennis willen verspreiden? Want niet alleen Socrates, Plato en Jezus waren hun leerlingen, ook heel wat voorname bijbelfiguren maakten er deel van uit.
In ieder geval verkondigde Plato gelijkaardige fundamentele wijsheden als deze die in de Bijbel werden opgetekend.
- er was ooit een godenras op aarde (de 'Engelen' en 'Nephilim' in de Bijbel zullen wel voor discussie vatbaar blijven, maar velen zijn het erover eens dat ze verwijzen naar een godenras);
- de leden ervan waren rechtschapen en hadden bovennatuurlijke krachten (de Bijbel heeft het over rechtschapen supermensen die wonderen konden verrichten);
- zowel het godenras als de supermensen zouden zich uiteindelijk vermengen met aardse mensen (in de Bijbel: in zonde vervallen);
- een wereldwijde catastrofe (in de Bijbel: de Zondvloed) roeide de elite van de mensheid uit;
- de ziel is onsterfelijk, ze komt vrij bij de dood (eigenlijk zeggen Plato en de Bijbel hier net hetzelfde);
- de mens moet streven naar een zuivere ziel (in de Bijbel: naar een leven zonder zonden);
- er is een God die boven de andere goden staat en die onbereikbaar is (in de Bijbel staat God boven de zogenaamde supermensen);
- volgens Timaeus heeft God het goede in de mens ingeplant (in de Bijbel daalt de Heilige Geest in de mens neer);
Het jaarbudget van NASA is volgens sommigen astronomisch hoog. In 2008 bedroeg het zeventien miljard dollar of zowat 0,50 procent van het Amerikaanse nationaal budget. Relatief gezien, stelt zeventien miljard dus niet zoveel voor. In de jaren 60, ondanks de Vietnamoorlog en president Johnsons grote sociale programmas, liepen de geldmiddelen van NASA op tot vijf procent van het nationaal budget, wat vandaag (eind 2009) overeen zou komen met ongeveer 175,9 miljard dollar per jaar. Defensie krijgt nu jaarlijks ongeveer veertig keer het bedrag dat aan NASA wordt toebedeeld. Laat ons een kat, een kat noemen: NASA werd na het Apolloproject simpelweg op water en brood gezet.
De revolutionaire technologie zal van sciencefiction werkelijkheid maken. Op nanoschaal - één nanometer is een miljoenste van een millimeter - zullen wetenschappers letterlijk alles kunnen ontleden, onderzoeken en verbeteren. Ze zullen atomen kunnen rangschikken en de natuur daarbij overtreffen. DNA manipulatie, artificiële intelligentie, menselijke robots ... het is nog een kwestie van tijd vooraleer ze hun intrede doen in ons dagelijks leven.
De mens kent net als de zoogdieren verschillende bloedgroepen. Die bloedgroepen worden bepaald door de eiwitten die zich bevinden op het oppervlak van de rode bloedcellen. Daarnaast is er bij de mens ook sprake van een resusfactor (RH). Deze kan positief of negatief zijn. Zo is de resusfactor positief als blijkt dat op het oppervlak van de rode bloedcellen een bepaald antigen voorkomt. Komt dit antigen er niet op voor dan is de resusfactor negatief. Het al dan niet voorkomen van dat antigen is afhankelijk van twee genen. De persoon die geen enkele van de actieve genen heeft, is RH-. Deze bij wie beide of slechts één van de genen actief is, is RH+.
Bij resusaapjes ontdekte men voor het eerst het bestaan van een resusfactor. De aapjes zijn allemaal resuspositief. En eigenlijk lijkt het er sterk op dat er simpelweg geen dieren zijn waarbij men kan spreken van een negatieve resusfactor.
Daar komt nog een merkwaardig fenomeen bij. Als een moeder bij de bevalling in contact komt met het bloed van haar RH+ kind, begint ze antistoffen aan te maken waardoor een volgend RH+ kind zal worden afgestoten. Het is alsof het lichaam van de moeder het kind als een vreemd wezen beschouwt dat moet worden vernietigd. En dat is iets wat op aarde normaal gezien niet voorkomt.
***
Om het enigszins duidelijker te maken volgt hierna een schematische voorstelling.
De min of meer gekende Egyptische beschaving gaat terug tot ongeveer 3100 vóór Christus. Het was de tijd van de eerste koningen (later faraos genaamd). De farao had het hoogste gezag, alles en iedereen was aan hem onderworpen. Toch vreesde hij de priesters. Hij zag ze als de bewakers van de geheimen die ze van de goden hadden ontvangen.
De spirituele wijsheden van de Egyptische priesters kunnen we afleiden uit de oudste religies, die er stuk voor stuk op gebaseerd zijn. 'De ziel bestaat uit licht. Ze komt vrij bij de dood en zal zich dan verenigen met de lichten van andere afgestorvenen. Om 'Het Grote Licht' te bereiken, moet de ziel zuiver zijn. Ze moet rechtschapen hebben geleefd.'
Het blijft een raadsel hoe de priesters tot dat inzicht zijn gekomen. Met andere woorden: hoe is het te verklaren dat vijfduizend jaar geleden, een tijd waarin enkel het recht van de sterkste gold, mensen ervan overtuigd waren dat ze volgens een moreel hoogstaande code moesten leven, om na de dood 'Het Grote Licht' te kunnen vervoegen? Hoe is het mogelijk dat we op spiritueel vlak nooit een stap verder zijn gekomen dan wat de Egyptische priesters ons hebben geleerd en dat terwijl we op technologische vlak een onvoorstelbare groei hebben gekend, een groei die de laatste vijftig jaar zelfs niet meer bij te houden is.
