Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
over loslaten en nemen & geven
tranendal
14-11-2014
pesten
ik wordt hier in onze eigen groep door 1 iemand nogal zwaar verbaal aangepakt ook buiten de sessie's ben daar echt niet goed van.
De laatste 2 dagen al ganse dagen wenend rondgelopen, heb nu de opdracht gekregen om seffes om 9u in de sessie mijn gevoel t.o.v. haar te uiten....
Amai ik doe het bijna in mijn broek, mijn hart gaat als een razende te keer en voel me vreselijk klein.
Schrik dat ze weer gaat roepen, of dingen zeggen die kant noch wal raken, 1 ding heb ik nu mee en dat is dat de therapeute me nu wel zal steunen als ik de kracht vind om het zelf te verwoorden dat ik dit niet langer pik.
dus als er duimen zijn dit nog op de valpreep lezen....ik kan ze gebruiken
Hoelanger ik hier ben, des te dieper ik zak, en als antwoord krijg ik dan:
da's heel goed, dat wil zeggen dat er beweging in zit...
Hopelijk komt er dan toch snel beweging in de andere kant.
Wil hoelanger hoe vaker alleen zijn, en heb moeite met mensen rond me heen, ondanks ik me dan weer in de steek gelaten voel.
Maar als we ergens op een terraske zitten kan ik me ni concentreren want dan ben ik een spons en neem ik ook de gesprekken&gebeurtenissen van de buren/andere tafels in me op dat ik al snel volledig op.
Vroeger kon ik perfect functioneren in zelfs grote groepen en nu is zelfs een babbelke met een 6-tal al een mega-inspanning voor mij...
Dus ja soms lijkt het wel de processie van Echternach, maar we moeten positief blijven.
Dinsdag is het feestdag en ook de jaarlijkse familiedag, ik ga bewust niet mee.
Teveel mensen, te druk dus ik blijf hier.
We hebben besloten om met een aantal anderen die ook hier gingen blijven er een leuk dagje van te maken.
wil zeggen, ik kijk er al naaruit,maar dat zou niet kloppen, we zien de dag zelf wel.
Wat wel klopt is dat ik hoop dat het een leuk dagje mag worden.
Ben zo moe fysiek&mentaal en ik geraak er precies maar niet door.
Ben het ook beu om steeds maar te moeten zeuren en klagen,zou zo graag eens een gewoon rustig dagje EN nachtje willen,zonder dat mijn molentje weer overuren aan het draaien is ;-)
dat vraagt zoveel energie en ik weet het en toch kan ik nergens dat knopje niet vinden op dat molentje af te zetten.
Al was het maar een kwartierke eens niet denken,gewoon een leeg hoofd hebben en niet volgestouwd met allerlei rampscenario's en demonen uit het verleden Als er ergens een goede fee zou bestaan laat ze dan aan mijn huizeke ook eens passeren heel eventjes maar.Want er zijn mensen die haar hulp veel meer nodig hebben dan ik, maar zo af en toe....een stille hoop
na een maand en 3 dagen thuis te zijn en ziekenhuis is zoonlief eindelijk terug naar school kunnen gaan.
nu hopen dat alles goed blijft gaan
Van alle opgebouwde spanningen zijn er nu ontladingen die er niet altijd op de juiste momenten uitkomen.
Maar het zijn dan ook wel erg stress-volle weken geweest en die spanning zit nog in mijn lijf en dan schrijf ik hier nog niet alles neer ...
Dit weekend een fietstochtje gedaan en ik voelde zelfs daaraan dat het nog niet optimaal zat,we hebben de tocht moeten verkorten mijn lijf gaf forfait.
Nu dus weer stillekes opbouwen, maar we blijven erin geloven samen met een superman die aan de zijlijn mijn trouwste supporter is.
Na een wel heel stressvolle week = ziekenhuisopname onze jongste ben ik totaal op.
Gelukkig is het met de jongste aan de betere hand,maar we zijn er nog niet...
Ook in de sessie's worden op dit moment zeer moeilijke thema's aangehaald , kwestie van effe diep /heel diep te graven.
en ik ..ik ben het Noorden kwijt kan niet meer slapen, en ondanks ik zo moe ben kan ik niet rusten.
Moet van mezelf wassen&plassen en als ik nog maar effe tijd heb dan begin ik in de kasten te rommelen e.d
Mijn spieren staan precies op springen, zo gespannen
en het is niet dat ik niet wil, graag zelfs en ik krijg ook de aanmoediging maar er is iets of iemand dat me tegenhoudt, en ik zou toch zo graag wat rust willen fysiek&mentaal.
Gewoon doen waar we zin in hadden en nergens afhankelijk van te hoeven zijn, kinderen-werk-tijd-...
We hebben mooie fietstochten gemaakt, dat doen we beiden graag.
Toch ook wel jammer dat er soms wat stress kwam bijkijken omwille van berichten van het thuisfront , kinderen die zich niet aan afspraken hielden...en ja dan zit ik direct op mijn paard.
Mss proberen volgende keer gewoon mijn gsm thuis te laten, want ik genoot er toch echt wel van en het is zonde dat door zulke dingen de sfeer dan nr beneden wordt getrokken.
In alle geval ik wil meer van dit soort weekends.
Mijn batterijke is wat opgeladen zodat ik met frisse moed er weer tegenaan kan.
Het voorbije weekend mezelf overtroffen, ik ben gaan helpen in een vereniging waar ik bestuurslid van ben.
Dit was voor mij niet vanzelfsprekend, mensen terugzien die ik naar mijn aanvoelen in de steek had gelaten door mijn opname,maar ik heb genoten ten volle.Vond het echt fijn om terug onder de mensen te zijn,vooral onder die groep mensen die me altijd is blijven steunen,door de smsjes,zelfs een groepsfoto met een tekst waarop stond dat ze me misten...keilief.
Dus je ik was blij dat ik deze stap heb gezet,al was het met een klein hartje.
De week hier is zwaar begonnen ,met een heftig thema,maar ja als we vooruit willen is dat nodig hé.
Maar ik heb iets leuk om naaruit te kijken, ik ga samen met mijn ventje op weekend, juist wij 2-tjes,geen kinderen, enkel wij 2 !
Dat zal ons allebei eens goed doen, effe genieten in een B&B en ze voorspellen nog goed weer ook ;-) wat wil ne mens nog.
Vrijdagavond met de jongste en met het ventje genoten van een leuke film
Op zaterdag met ons 3 fietstochtje en gaan shoppen alle drie genoten, en zelfs tijdens het klussen
ging alles vlot ;-)
En op zondag toen de jongste was gaan vissen met ons 2 een iets langere fietstocht in de warme zon en midden in de natuur, halverwege genoten op een terraske.
Dus ja het top-woord van dit weekend was "genieten"
Morgen gaan we met onze cluster naar een klimmuur die voor ons werd afgehuurd,zodat we er echt onder ons alleen zijn.
We gaan aan die muur allerlei oefeningen krijgen i.v.m zelfvertrouwen en het vertrouwen in anderen.
Ben eens benieuwd, zowel het vertrouwen in mezelf als dat in anderen staan op een laag pitje...
Maar mijn sportsloefkes staan al klaar, ik ga me morgen dus met volle moed en 100% motivatie erin gooien.
Ondertussen ben ik hier ook bezig met extra sessie's nl "rots&water" dat is erg fijn en daar leer ik veel uit, ben blij dat ik daaraan mocht aan deelnemen, nu nog maar 2 sessie's gehad, maar al best wat geleerd.
En vanaf donderdag stap ik in op een bijkomde sessie van 6 weken " communicatieve vaardigheden" ik zit hiet dus niet stil.
Alles voor het goeie doel hé, en deze keer is dat goeie doel nu eens mezelf se
Was een druk weekend, op zaterdag trouw van mijn nichtje, was leuk maar op den duur had ik best wel wat last van de drukte.
Deze ochtend was er al heel wat heen&weer gesjouw want het was straatfeest(iets wat ik oorspronkelijk heb opgericht) heb dit jaar een sabbatjaar gevraagd.Steeds stond ik klaar om voor iedereen een kaartje te sturen als er iemand ziek was/trouwde/geboorte en dit niet enkel voor de bestuursleden,maar voor de ganse straat.Ik liet dit ook steeds weten aan het bestuur dat er een kaartje weg was uit naam van iedereen, ondertussen ben ik meer dan 3 mnd opgenomen heb nog niet eens een mailtje ontvangen laat staan een kaartje of een bloemeke.Nu hoeft het ook niet meer zo zie je maar wie oprechte bedoelingen heeft en wie niet. Op het straatfeest spraken mensen me aan met de vraag "hoe is het nu daar"... ik viel dus bijna van mijn stoel, want ik ging er vanuit dat den tamtam zijn werk voor een keertje eens niet ging doen.Zal moeten leven dat er dus wel geroddeld wordt, ik denk nu foert en denk er het mijne van. Weet nu aan wie ik heel oprecht iets heb en aan wie niet.Wie er echt respect voor me heeft.
Natuurlijk betreur ik dit en ben ik zelf eventjes naar binnen moeten gaan, maar heb mezelf moed ingesproken.
Heb gezegd dat mensen die roddelen het niet waard zijn om er wakker van te liggen en dat ik eindelijk aan mezelf moet denken.
Dus ja dat doe ik dan nu ook, en al de rest sorry maar die kunnen de pot op.
Vandaag samen met mijn jongste zoon een gesprek gehad met 1 van de therapeuten.Dit was erg hartverwarmend, hij vertelde wat hij aan me zag als ik me erg slecht voel,.Kon ook perfect de vinger op de wonde leggen, daar schrok ik echt wel van, dat hij zulke dingen kon zien.
Hij kon voorbeelden geven waarbij hij aanhaalde daar ga jij over je grenzen terwijl je eigenlijk moet rusten.
Was echt fijn,maar ook confronterend om dit te horen.
De therapeute die dit begeleide heeft dit ook schitterend gedaan,we zijn beiden met een zeer goed gevoel naar buiten gegaan en hebben ons beloond op ne lekkere quick ;-)
Ben supertrots op mijn zoon en dit gesprek heeft me extra moed gegeven om door te zetten, en er vollenbak aan te werken.
Vandaag om stipt 14.00u het mega-super-blije-fantastische-formidale-had in niet meer gedacht-toppie-ondersteboven nieuws gekregen dat ik eindelijk mijn voorkeurscluster krijg.
En.....ik mag nu vrijdag al starten : echt geweldig na enkele rottige moeilijke weken gaf dit me echt een boost.
heb echt het gevoel dat ik nu "buiten drama,want daar lukt het super" echt kan gaan werken.
Dus ik start in schema/beweging.....ik ga hier vooral leren om niet meer in mijn valkuilen te stappen deze die ik al jaren heb, waarvan er zijn die ik me als kind heb eigen gemaakt omwille van allerlei redenen.
Dus ja binnenkort kan eindelijk mijn eigen ik terug naar buiten komen, zonder me schuldig te moeten voelen om ditjes&datjes.
Heb er echt zin, ondanks dat ik op tenen ga trappen,maar dat is dan maar zo.
Wat moet dat moet ,ga nu mezelf en mijn gezin op de 1ste plaats zetten.
wat een teleurstelling....gisteren was beloofd dat ik ging weten welke mijn nwe cluster ging zijn...
Niks nwe cluster, allé voorlopig toch niet, ze zijn er nog niet uit welke dan toch een goede voor me is.
Ik was echt van mijn melk, had me er zo op gesteld om gisteren het "goede nieuws" te mogen horen, neen moet ik nog eens een week wachten, nog eens een hele week in een cluster zitten waar ik niks aan heb.
Dat is pure tijdsverspilling en ja dat is voor een zware test voor mijn geduld, en daar ben ik al ne krak in.
Was dus geen leuke dag en ne wreed korte nacht,gisterenavond effe gaan ontladen in de fitness (deed deugd)
mijn ventje had het schitterende idee om te gaan fietsen, ok ik doe dat graag, nog geen 3km den drachs nationale(of hoe schrijf je dat..) kliedernat kwamen we thuis tot op ons ondergoed en hij maar lachen/
Mijne lach was eerder groen, alhoewel ik van binnen moest toegeven dat ik had genoten.
Alles kletsnat, maar het lachen onderweg deed veel verdwijnen.
Alhoewel ik soms ook in in paniek was
3dagen thuis thuis extra genieten, nu wachten voor een lang weekend tot 11/11.
Wat een opluchting seg, ik mag van cluster veranderen.
Wat ben ik content,vooral als je weet dat ze dat raar of zelden doen, dus als ik deze middag mocht gaan om te horen wat het "verdict" zou zijn.....mijn tikker ging effe in over-drive ;-)
Maar nu geen gezeur, heb nu echt het gevoel dat we er nu echt voor kunnen gaan, ondanks het feit dat ik pas maandag weet in welke ik dan wel terechtkom, maar het is sowieso een verbale-groepsgerichte !
En dat is pas echt mijn ding, niks individueel en niks non-verbaal
Dit was 1 van de meest rotte dagen hier ooit...., deze voormiddag ben ik verbaal aangevallen door iemand van de mede-clienten.
Plots zei ze me dat ik meer moest lachen en niet negatief moest doen..ja hallooo waar moeit da mens zich mee, ten eerste zij heeft geen flauw idee waarom ik hier ben en ten 2de ik gedraag me zoals ik dat wil.
Ben haar dan ook ferm van antwoord gediend,maar daar schrok ik achteraf van.
Gelukkig kon ik deze middag ontspannen want een hele lieve vriendin kwam op bezoek dat was echt heerlijk.
Maar nadien hadden we een heel confronterende sessie het ging over parentificatie wat ik dus ook heb, nu ik dit gevolgd heb ga ik toch veel alerter omgaan met mijn kinderen ik wil absoluut niet dat ook zij in de zorgrol komen te staan naar mij toe(wat ik vroeger wel deed als kind), of dingen doen om mij te sparen.
Dus ja dat was toch effe confronterend om te horen allemaal.
Was er echt van aangedaan om dat allemaal te lezen en te horen.
