“Het ontbreekt in België absoluut aan een eensgezind en wetenschappelijk gefundeerd verkeersbeleid. Sterker nog: op veel plaatsen gaat het eerder over het saboteren van het autoverkeer, onder het voorwendsel van 'autoluwe” zones te maken, dan over het optimaliseren van een doorstroming. Vernieuwing van de verkeersinfrastructuur is veelal gelijk met het begin van een straat vol stilstaande, dampende auto's. Het Vlaamse verkeersbeleid munt uit in het gebrek aan visie en uniformiteit. Ieder vorm van beleid wordt al in de kiem bemoeilijkt door de opsplitsing in gewestwegen en gemeentelijke wegen, elk met een andere aanpak. Het begrip intelligente regeling van de verkeerslichten is nog altijd niet doorgesijpeld in Vlaanderen. Rij even de grens over naar onze noorderburen en dan merk je meteen het verschil. Sommige oplossingen hoeven écht niet ingrijpend te zijn om knelpunten naar het verleden te helpen.
Of de welvaart aan de basis ligt van teveel auto's op de weg? De huidige welvaart is er één van noodzakelijke tweeverdienersgezinnen, terwijl vroeger die druk veel minder groot was. De huidige welvaart vraagt flexibiliteit en het inkrimpen van afstanden, iets wat het openbaar vervoer zelden kan inlossen. Datzelfde openbaar vervoer wordt ook steevast in onvervalste propagandastijl als groen en energiezuinig voorgesteld, terwijl de maatschappelijke kost hallucinant hoog ligt. De kleine schare reizigers die de volle ticketprijs betalen, worden nog altijd 4/5 bijgepast door de belastingbetaler! Ja, door u en ik dus!
De oorzaak van de files begint al bij de ruimtelijke wanorde. Wanneer een projectmakelaar bv. in Zaventem zonder meer vijf kantoorgebouwen langs de ring kan neerpoten, staat dat gelijk met een half uur extra file aan het begin en einde van iedere werkdag. En dan spreken we nog niet eens over de complete chaos die een Uplace met zich zal meebrengen. De Vlaamse overheid heeft boter op het hoofd als die ons naïef wil laten geloven dat meer dan de helft van de bezoekers zullen gebruik maken van het (nog aan te leggen) extra openbaar vervoer. Globaal ligt dat cijfer in de praktijk slechts op een schamele twee procent!
De oorzaak van de files begint eveneens al vanaf de marketing van de fabrikanten. Geen enkel automerk prijst zijn waar aan voor wat het feitelijk is, namelijk een verplaatsing van A naar B. Neen, het gaat steeds over kracht, prestaties en emotie. Is het dan te verwonderen dat meer dan de helft van de automobilisten zich als een losgeslagen rund tussen de wagens een weg baant? Waar is het blauw op straat om die veroorzakers van ongevallen en harmonicafiles van de weg te plukken en voldoende lang aan de kant te zetten?
Bij een hoge verkeersdichtheid is regelmaat in de verkeersstroom het enige wat op korte termijn kan werken. Goed, het verkeer moet duidelijk minder, maar door de hoge kostprijs zit men zelden voor het plezier in de auto. Als men het decennia lang heeft laten aanmodderen kan men niet verwachten dat een mirakelmiddel het plotseling zal terugschroeven. Dat het beter kan, is met het vergelijkend cijfermateriaal al meteen bewezen. Onderliggend probleem is veeleer dat een aantal beleidsmakers het verkeer dusdanig naar een chaos willen loodsen en hiermee het argument voeden het verkeer nóg meer als een luxeproduct te moeten taxeren.