BIARTSTRAAT

Wist U dat ... ?

- deze straat gelegen is tussen de Karel Oomsstraat en de Generaal Lemanstraat

- ze in 1875 geopend werd op gronden van de familie Somers-Biart vandar de naamgeving.

- ze oorspronkelijk gelegen was op het grondgebied van de gemeente Berchem.

-in 1912 de straat werd overgeheveld naar de stad Antwerpen. 

- in de straat het Nottebohm Medisch Centrum gelegen is aan het nr 2

 - Op 6 maart 1774 wordt in Estrée-les-Crécy, een dorp in het Franse Somme-departement Jean François Biart geboren. Amper 20 jaar later komt hij naar Antwerpen in het zog van het Revolutionaire Franse leger als inspecteur van het krijgsvervoer. In 1797 krijgt hij het beheer van de gemeentelijke administratie van kanton Lier en kort daarop zet hij zijn ambtelijke carrière verder bij de préfectuur van het departement van de Twee Neten onder prefect markies Charles d’Herbouville.
Jean François gaat zich verrijken met de aankoop van in beslag genomen bezittingen, die de Franse overheid op de Antwerpse Vrijdagmarkt tegen spotprijzen laat verkopen bij opbod. Zo verwerft hij een patrimonium dat huizen, gronden, boerderijen, bossen en een jachtpaviljoen omvat, maar ook een aantal grondstukken aan de stadsrand nabij de steenweg naar Wilrijk – nu Karel Oomsstraat – waarop een oud buitenverblijf staat dat ooit nog in bezit is geweest van Jerome della Faille.
In 1797 trouwt Jean François met Marie Françoise De Marteau, dochter van een Antwerpse arts en het nieuwe paar gaat inwonen bij de ouders van zijn vrouw in hun herenhuis aan de Lange Gasthuisstraat. Het buitenverblijf aan de dan nog landelijke stadsrand wordt als zomerverblijf gebruikt en krijgt nu de naam Hof van Biart, een L-vormig landhuis met een grote lap grond en tuinen.
Zo’n zes jaar na de dood van Jean François Biart, op 13 maart 1840, komt dat Hof in bezit van zijn oudste dochter Marie Françoise Biart, intussen weduwe van de heer Somers. Haar erfgenamen trekken door de tuinen van hun Hof twee straten, de Biartstraat en de Somersstraat, voor de namen hebben ze het niet ver moeten zoeken. Maar in 1912 wordt de laatste straat herdoopt in Bronstraat en zo heet die vandaag nog steeds. (Bron : Frits Schetken)

- er aan het nr Nr.2 WOONZORGCENTRUM EN MEDISCH CENTRUM NOTTEBOHM is gelegen.
In de tweede helft van de 19de eeuw kent Antwerpen een grote kolonie van uit Duitsland afkomstige handelaars, industriëlen en bankiers. Als een der eerste arriveert de familie Nottebohm al in 1811 vanuit het Westfaalse Bielefeld in Antwerpen. Het zijn de broers Dietrich – zeg maar Thierry - en Johann-Abraham – noem hem Jean – die hier onder meer een rijstpellerij zullen beginnen. Aan Thierry wordt de erfelijke titel van baron verleend in 1861, het jaar waarin zijn 48-jarige zoon André trouwt met Linda van Laer, net 25 jaar. Na een huwelijk van 27 jaar en acht kinderen overlijdt André en wordt Linda meteen douairière ofwel adellijke weduwe, want Thierry’s oudste zoon Eduard is al twee jaar dood en zo is de barontitel overgegaan op de jongste zoon André.
Nu is liefdadigheid een van de kenmerkende eigenschappen van de leden van deze Duitse kolonie en dat is bij de Nottebohms niet anders. Linda ziet dat er geen behoorlijke behandeling bestaat voor mensen met lupus. Dat is een huidziekte die in zijn onschuldigste vorm rode littekens achterlaat, maar ook kan evolueren tot allerhande andere kwalen: kaalheid, dode vingers, ontsteking van gewrichten en bloedvaten, hartproblemen … kortom, een ernstige aandoening. In 1899 financiert zij daarom de oprichting van een Hôpital Dermatologique Nottebohm, waarvoor ze architect Jos Bascourt aantrekt voor het ontwerp van een groot ziekenhuis aan de Biartstraat en de Antwerpse Gasthuiszusters-Augustinessen binnenhaalt voor de ziekenzorg.
Het gebouw wordt ingehuldigd op 20 oktober 1901 en vertoont een samenspel van neotraditoneel met neorenaissance en een vleugje art nouveau. Bascourt is specialist in al die stijlen en weet te mixen. Dit project is wel zijn enige opdracht voor een groot openbaar gebouw. Achter de 80 meter lange straatgevel met vier torens gaan gescheiden afdelingen voor mannen en vrouwen schuil, een neogotische kapel, een dokterskabinet, een refter en cellen voor de zusters, een strijkatelier, keukens, kamers voor het lekenpersoneel en het directiekantoor. Allemaal heel modern opgevat voor die dagen, de uitrusting is van een hoger niveau dan in de andere Antwerpse ziekenhuizen. Met aan het hoofd Linda Nottebohm-Van Laer.
Als Linda in 1907 overlijdt op haar 71ste neemt dochter Augusta de leiding van de kliniek over. Die wordt tussen 1928 en 1930 uitgebreid met een vleugel naar ontwerp van Jef Huygh, ditmaal in art decostijl, ook weer de specialiteit van de architect. Hier komen drie spreekkamers voor de artsen, een apotheek, vier behandelkamers voor röntgenstralen en ultravioletbestraling en er is nu ook een lift.
In 1950-1952 voert architect Gustaaf Van Meel verbouwingen uit. Hij is bekend met de zusters augustinessen als ontwerper van hun Sint-Augustinusziekenhuis in Wilrijk. Gustaaf zorgt voor een nieuwe kloostervleugel, vergroot de kapel en integreert een extra verdieping binnen het bestaande gebouw.
De kliniek wordt in 1976 ook revalidatiecentrum en daar komt in 1980 een rusthuis bij, dat in 1995 uitgebouwd wordt tot woonzorgcentrum, waarin dan in 2006 vijf serviceflats worden geopend, die in 2013 gezelschap krijgen van nog eens vier van zulke flats, terwijl er in 2011 nog een nieuwbouw aan het Nottebohmcentrum wordt toegevoegd. Maar dat alles heeft Augusta Nottebohm niet meer mogen meemaken. Zij overleed in 1950, maar nog altijd zitten er in het bestuur van het Nottebohmcentrum leden van deze familie. (Bron : Frits Schetsken)

                                                   -o-o-o-O-o-o-o-