MULTATULIPLEIN.

Wist U dat ... ?

- dit plein gelegen is op de Linkeroever van Antwerpen, tussen de Jules Persynsstraat en de Prosper Van Langendonckstraat.

                                  zicht op het Multatuliplein (foto van Alfons Van Camp)

- het plein genoemd werd naar de Nederlandse schrijver

  Eduard Douwes Dekker  (foto van Wikipedia)

- hij geboren werd te Amsterdam, op 2.3.1820 en stierf te Ingelheim am Rhein, op 19.2.1887.

-  hij bestuursambtenaar was, die vooral bekend is geworden vanwege zijn roman "  Max Havelaar, of De Koffij-veilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappij" die in 1860 verscheen onder het pseudoniem "Multatuli" (Latijn : voor 'ik' heb veel (leed- gedragen) (=multa tuli) .                                            

-hij ook toneelstukken, pamfletten, soms in briefvorm, en aforismen schreef.

P.S. : meer informatie ivm Eduard Douwes Dekker (Bron : Frits Schetsken)

MAX HAVELAAR GEBOREN IN BRUSSEL
Wanneer Eduard Douwes Dekker zich aan het schrijven zet van zijn beroemde boek ‘Max Havelaar’ – beschouwd als een van de topwerken uit de Nederlandse literatuur – gebeurt dat in Brussel. Als een berooid man, die op 29 maart 1856 zelf ontslag heeft genomen uit zijn bestuursfunctie als assistent-resident in het gebied Lebak op het eiland Java, toen nog Nederlands-Indië, nu Indonesië, is hij na zijn terugkeer in Europa in 1659 in het goedkope hotelletje Au Prince Belge beland, aan de Bergstraat 52 in de Belgische hoofdstad. Daar pent hij op een zolderkamer tussen 16 september en 13 oktober zijn aanklacht tegen de toestanden in het Nederlands-Indië van de 19de eeuw neer. De eerste druk van het boek verschijnt bij uitgeverij De Ruijter in Amsterdam op 14 mei 1860 en veroorzaakt heel wat ophef in de Nederlandse samenleving. Onder het pseudoniem Multatuli richt de schrijver zich tot de Nederlandse koning Willem III om hem te vragen de koloniale politiek te wijzigen. De inheemse bevo
 lking lijdt namelijk onder uitbuiting door zowel de eigen inlandse vorsten als de Nederlandse ambtenaren die de kolonie besturen.
Koning Willem I heeft in 1830 het cultuurstelsel laten invoeren, waarbij de inheemse boeren 20 procent van hun grond moeten beplanten met gewassen als koffie, thee, suiker en indigo, die op de Europese markt veel geld opbrengen voor de Nederlandse Handelsmaatschappij, die de producten opkoopt, waarbij vooral de Amsterdamse Koffieveilingen grote zaken doen. Maar het betekent ook, dat de lokale bevolking in Nederlands-Indië honger lijdt, omdat er niet voldoende eigen voedingswaren zoals vooral rijst worden verbouwd. En dan is er nog de regel dat wie niet voldoende geschikte eigen grond bezit, ter vervanging 66 dagen per jaar voor het gouvernement moet werken, de zogeheten herendienst. Erger nog is de regeling waarbij inlandse vorsten en Europese ambtenaren een commissie krijgen op de opbrengst  van die cultuurgoederen, hetgeen tot corruptie op allerlei niveaus leidt. Mede dankzij Douwes Dekkers boek wordt in 1870 dat cultuurstelsel afgeschaft.
Een van de bekendste passages uit de Max Havelaar is het lied van Saïdjah en Adinda, waarbij als inspiratie voor het meisje Adinda het Brusselse zangeresje Estelle zou hebben gediend, dat Eduard in een café-chantant nabij zijn hotel zou hebben gezien.
Buiten de Max Havelaar heeft Eduard Douwes Dekker nog heel wat andere pennenvruchten nagelaten, die veel minder bekend zijn gebleven. Rijk is hij er nooit van geworden, want in die tijd was het gebruikelijk dat de auteur zijn copyright afstond aan de uitgever, zodat Eduard geen geld ontving van de vele herdrukken van zijn Max Havelaar. Gelukkig werd hij evenmin, want de hoop op eerherstel bleek loos en ook de reacties van zijn lezers stelden hem teleur, omdat zijn verwachtingen zeer hoog gespannen waren. In 1866 vertrekt hij daarom naar Duitsland, waar hij op 19 februari 1887 tijdens een astma-aanval overlijdt in zijn huis in Ingelheim am Rhein, 67 jaar oud. Na crematie in Duitsland wordt de urn overgebracht naar Amsterdam, waar de as in een op 6 maart 1948 onthuld monument op de Westerveldbegraafplaats in Driehuis (gemeente Velsen) is verwerkt, terwijl de urn zelf tot de collectie van het Multatuli Museum behoort, dat in 1957 geopend is in de Amsterdamse Korsjespoortsteeg 20
 , Multatuli’s geboortehuis. Op de Torensluis aan de Singel in Amsterdam staat sinds 1987 zijn borstbeeld en in de Bergstraat in Brussel is ook een gedenkplaat aangebracht.
En dan is er koffie, heel toepasselijk dus en sinds 1988 met het keurmerk Max Havelaar voor eerlijk verhandelde bonen.

                                                          -o-o-o-O-o-o-o-