Een vader liet zijn
twee zoons één korenveld
als erfgoed na.
Zij verdeelden het veld eerlijk.
De ene zoon was rijk en ongetrouwd,
de andere arm en met kinderen gezegend.
|
Eens, ten tijde van de graanoogst, lag de rijke man 's nachts op zijn rustplaats
en zei tegen zichzelf: 'ik ben rijk, waarvoor heb ik de korenschoven nodig?
Mijn broer is arm, en het enige wat hij voor zijn gezin nodig heeft, zijn de korenschoven.'
Hij stond op en ging naar zijn deel van het veld,
nam een hele massa schoven en bracht ze naar het veld van zijn broer.
|
In diezelfde
nacht dacht zijn broer:
'Mijn broer heeft geen vrouw en geen kinderen.
Het enige waaraan hij vreugde beleeft
is zijn rijkdom. Ik zal zijn rijkdom vergroten'.
Hij stond op, ging naar zijn deel van het veld
en bracht zijn schoven naar het veld van zijn broer.
|
 |
Toen beiden 's morgens naar hun veld gingen,
verbaasden zij zich erover dat het koren niet minder was geworden.
Er kwam geen einde aan hun verbazing.
Ook in de volgende nachten deden zij hetzelfde.
Ieder bracht zjn schoven naar het veld van de ander.
En toen zij iedere morgen ontdekten dat niet minder was geworden,
waren zij ervan overtuigd dat de hemel hen voor hun goedheid had beloond. |
|
Maar op een nacht gebeurde het,
dat de twee broers elkaar,
de armen vol met schoven,
op hun weg ontmoetten.
Toen ontdekten zij wat er gebeurd was,
zij omhelsden elkaar en kusten elkaar.
Toen hoorden zij een stem uit de hemel:
'Deze plek,
waar zoveel broederliefde
is getoond,
is het waard dat daarop mijn tempel
zal opgericht worden -
de tempel van de broederliefde.'
En inderdaad
koos koning Salomo
deze plek om de tempel te bouwen.
|
Wajikra Rabba 13
|
)) ! ! ! 
)
Groetjesss!
