Zelf kwam ik op de wereld in 1962 Na 16 jaar West-Vlaming te zijn werd ik Oost-Vlaming.
______________________________
de foto's vanaf 4/10/2011 zijn genomen met dit toestel
Sony DSC HX100V
de foto's t/m 3/10/2011 zijn genomen met dit toestel
Sony Cybershot DSC-T2
mijn ervaring kan je lezen onder 'blootgeven'
Zoeken in blog
hier kan je een titel ingeven van een postje die je terug wilt bekijken vb wil je alle 'goesting' postjes zien typ gewoon goesting' en dan krijg je ze allemaal onder elkaar
in de stilte voorbij je gedachten, vind je innerlijke rust
shri mataji nirmala devi
Vandaag is het geluk je deel en morgen vallen klappen oh er gebeurt zo veel zo veel waar wij geen barst van snappen.
Toon Hermans
De aarde brengt genoeg voort voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
~Mahatma Gandhi~
Wat het is
Het is onzin zeg het verstand. Het is wat het is zegt de liefde. Het is tegenslag zegt de berekening. Het is alleen maar pijn zegt de angst. Het is uitzichtloos zegt het inzicht. Het is wat het is zegt de liefde. Het is belachelijk zegt de trots. Het is lichtzinnig zegt de voorzichtigheid. Het is onmogelijk zegt de ervaring. Het is wat het is zegt de liefde.
Erich Fried (1921-1988)
Niemand weet wat er de volgende vijf minuten gebeurt en toch gaan mensen verder.
Omdat ze vertrouwen, omdat ze geloven.
Uit: Brida. Paulo Coelho
Copyright
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder uitdrukkelijke toestemming.
Indien mensen zich herkennen op foto's en liever niet op de blog staan kunnen die mij altijd kontakteren en dan wordt de bewuste foto verwijderd
Als je het hier leuk vond kan je op deze site stemmen door op volgende links te klikken waarvoor dank:
Vorige week was weer eens zo'n week, elk botje en elk spierke was duidelijk aanwezig. Het eenvoudigste is om het op het weer te steken, altijd leuk als je iets de schuld kan geven, toch. Ik vind regendruppels prachtig hoor, daar niet van, maar lijfke heeft het er niet echt voor, dus mijn lichaam en ik leven zo beetje tegendraads.
Geen nood, ik kan er al redelijk goed mee om met de pijn. Jammer genoeg zorgt die ook voor een weerslag op de energie, en een gebrek daaraan kan ferm lastig zijn. Extra rustig houden, extra pijnstiller (niet dat ik veel slik, ik doorbijt de pijn, maar soms kan het echt niet anders), mij er niet druk in maken want dat verslecht alles, net zoals spanningen, ook al zo slecht. Dus fotorantje laat alles maar over zich heengaan, dat probeert ze althans.
Bij alles wat ik doe moet ik extra aandachtig zijn en ook dat is vermoeiend. Sinds ik 'zo' ben, moet ik zelfs stilstaan bij hoe ik iets schrijf/typ wat vroeger er gewoon uitrolde, is nu serieus opletten. Opletten voor schrijffouten en niet van die ingewikkelde maar poepsimpele, zoals de g of de h, en nee dat is niet omdat ik van oorsprong west-vlaming ben :-) die hersenen weten het zo goed niet meer Heb ik een zin in m'n hoofd dan typ ik in een woord al letters die bij het volgende woord horen. Vreemd, nu ja, in 'ons' geval normaal, al heeft iedereen het niet even erg. Ik probeer mijn twee hersentjes, meer zullen het er niet zijn, te trainen met spelletjes: redeneren, denken, ... Soms daagt er iemand mij uit, maar ik probeer vooral mijn eigen score te verbeteren.
Wat ook niet goed lukt is om bv bij Klaproosje haar tekst te lezen terwijl een lied het geheel zo mooi maakt. Dat zijn teveel prikkels! Eerst het een dan het ander. De twee hersens weten anders niet waar het zich moet op richten, de te lezen tekst of de te horen tekst. Oké tegenover de pijn of weinig energie is dat allemaal zo erg niet, maar soms wel heel vervelend. Gelukkig kan ik er goed om lachen, want het zorgt ook wel voor grappige situaties. Pulleke shampoo, pulleke doucheproduct, beide heb je nodig bij een douche, maar ojee, een periode moest ik tweemaal nadenken wat voor wat diende Plots buitenstaan en niet het besef gehad hebben dat ik mij klaarmaakte om naar buiten te gaan, vlug kijken, of ik alles aan heb die ik moet aanhebben De weg oversteken, heb ik wel gewacht op het groen ventje, blijkbaar wel, ik ben er nog Paperassen bekijken, wat mag weg en wat niet. Tien keer kijken en het dringt niet door, opzij leggen en misschien dringt het later dan wel door. Ik 'voel' hoe hersen1 met de andere contact zoekt om zo het 'begrijpen' tot stand te laten komen, maar ze geraken niet bij elkaar. Hersen2 speelt 'hard to get' Doe astemblieft geen uitleg over iets van hier tot in tokyo want in duitsland ben ik al lang het spoor bijster. Hou het kort en duidelijk Hihi, precies net een bijsluiter voor als je een soortgenootje tegenkomt (tegenkomt, aan of van elkaar, nog zoiets, ik kan er mij zot op denken)
Soms zijn er mensen die denken dat ik niet goed omga met de 'ziekte' Volgens mij doe ik het heel goed, ik maak er mij eigenlijk niet druk meer in en geniet ten volle van alles wat ik kan doen Het is iets die bij mij hoort en waar ik beter een beetje rekening mee hou, een beetje water bij de wijn, wil ik niet kopje onder gaan. Ik ben helemaal niet zielig, ik heb gwoon geleerd dat er inderdaad wel grenzen zjn, en dus zal ik bepaalde dingen inderdaad niet doen. Zondag wou ik een 'grote' wandeltocht doen, maar gezien de slechte week die ik had en het energiepunt veel te laag stond heb ik de twee hersentjes laten winnen op mijn gevoel. Die twee kunnen het heel verstandig aanpakken soms. Wandelingen zijn er genoeg, het was niet van levensbelang. Wat wel van levensbelang is, is na een weerbots terug de energie op peil te krijgen zodat er weer kan genoten worden. En dus ja ik hou rekening met het ziek zijn, het zou stom zijn van niet, want dan ga ik terug naar af. En die 'af' van bijna vijf jaar geleden (eind maart) kan ik niemand aanraden. Vijf jaar om van niks te komen tot waar ik nu ben, neehee dat vergooi ik niet meer. Het was een gevecht met heel wat tranen en zweet, gelukkig was er geen bloedvergieten bij, bij dit gevecht.
En nu, nu weet ik niet meer wat de clue is van m'n verhaal Ik ben beginnen 'schrijven', wou ergens naartoe, maar ben het spoor bijster geraakt. Ik laat het toch maar staan zoals het is, want het is zoals ik ben, een beetje een verwarde afwezige geest
Reacties op bericht (16)
*
Bij t lezen voelde ik duidelijk de AANwezigheid van gezond verstand, van zelfkennis... Heel mooi, moedig, begrijpbaar, herkenbaar geschreven An, hoop dat je intussen terug wat op krachten bent.... Groetje, AmaZony
16-02-2011
geschreven door AmaZony
Au...
Gelukkig gaan we stilaan naar de lente, met hopelijk wat droger weer...
20-01-2011
geschreven door het groene gezicht
jij
Jij bent gewoon jij. Met of zonder je ziekte. Maakt het uit! En zolang jij doorgaat met bloggen blijf ik om het hoekje kijken. ;-)
20-01-2011
geschreven door Annemarie
dag Antje,
Wat een eerlijke en spontane ontboezeming. Ik ben er zeker van dat het schrijven je tot rust heeft gebracht. Ik vind dat je heel goed omgaat met je beperking en dat kje op jou manier geniet van het leven.Het is niet meer van moeten maar van aankunnen dat telt.liefs
19-01-2011
geschreven door magda
omgaan met een beperking ...
Jij doet dat goed. Echt waar...
Houden zo hé ... ;-)!
19-01-2011
geschreven door klaverke
Hoe juist!
Wel fotorantje, hier kan ik geen enkele tekst meer aan toevoegen want hoe jij het hebt omschreven is hoe ik net hetzelfde voel, denk en ervaar. En weet je...wij gaan er heel goed mee om ook!
groetjes
19-01-2011
geschreven door maike
***
Tiens, ik wist niet dat je langs Duitsland moest passeren om naar Tokio te gaan? ;-)))
Rantje, voor mij ben jij TOPPIE!!!! XXX
19-01-2011
geschreven door Tal
...
Erg lastig lijkt me dat. Je gaat er goed mee om en je verhaal was wel duidelijk hoor. Fijn dat je wel kunt genieten als je wat minder last hebt.
18-01-2011
geschreven door Fokkio
!
allerminst verward, vooral dapper!
lieve groet!
18-01-2011
geschreven door joo
Doe wat je moet doen...
je zult het zelf het beste weten (met die twee hersentjes haha) en voelen hè. Gaat het niet dan gaat het niet...rustig aan dan...er is geen heilig moeten...slechts een plezierig mogen als het kan! Groetjesss!
18-01-2011
geschreven door mizzD
...
Ik las de titel op Facebook, ik laat daar een grappig berichtje na, en nu ik het hier lees voel ik me wat schuldig over die reactie op Facebook.
Maar ik vind het in ieder geval knap dat je het weet neer te schrijven. Gewoon schrijven zoals je het aanvoelt, zoals het je verward. Het geeft mij de kans om iets meer van jou leven te leren kennen. Want die ziekte is een totaal raadsel voor mij.
Luisteren naar je lichaam, gaat het niet, dan gaat het niet. Die wandeling loopt niet weg hè
Dikke knuffel xXx
18-01-2011
geschreven door Mamapippa
Pff
Dat is een heel verhaal van keuzes maken en grenzen stellen voor jezelf ,maar zo te lezen doe je dat behoorlijk goed
18-01-2011
geschreven door Elisabeth
ach ......
anneke anneke...
laat de dingen gaan..
geef je lijf rust, en je hoofd ook,
je weet dat je niet alles hoeft hé.
je mag ... lklam aan een voor een wanneer het jou uitkomt,
waarschijnlijk is het een fase die ook weer overgaat...
als jij tot rust komt...
gaat het vast ook weer wat beter...
als ik wat voor jou kan doen..
zeg je het dan....
dan doe ik het
dikke gezondheidsknuffel en ik steek
es wie spiek een kaarsje voor je aan
xxx
18-01-2011
geschreven door klaproos
gewoon een kus
Voor jouw schrijven krijg je gewoon een kus en als alle denken je te veel wordt kom je gewoon op mijn weblog naar de niet-foto's kijken.
Daar hoef je helemaal niets mee! ;-)
18-01-2011
geschreven door walter
lotgenootje
Hey Rantje, ik dacht effe bij de titel van "blootgeven" nu krijgen we de mooiste kunstige naaktfoto, maar niets van hé, noppes, nada!
haha!
Maar alle gekheid op een stokje, ik probeer het ook te doen zoals jij dat doet, deze namiddag was ik moe, dus heb ik geslapen, geen strijk, geen boodschappen, alleen mij achterovervlijen en nergens meer aan denken en dan kan ik morgen misschien terug iets meer! En jij hebt geluk met je twee hersens, ik spreek altijd over mijn ene hersje!
liefs
Christa
18-01-2011
geschreven door christa
Afwezig
Hello als afwezig kan ik doorgaan als een voorbeeld !
Laat je niet inpakken zeg ik tegen mezelf :is dat zelfverheerlijking ???
Je goed in je vel voelen voor mij super !!
Groetjes