Ik ben Josephine of Joke
Ik ben een vrouw en woon in Waasmunster (Belgie) en mijn beroep is Genieter.
Ik ben geboren op 10/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Zwemmen,wandelen in de natuur,
en natuurlijk fietsen.
Fotograferen, fotobewerking.
Op internet surfen en bloggen.
Maar ook een gezamelijke hobby
van mij en mijn echtgenoot is dat we
graag varen over verschillende wateren.
Rode reuzenkangoeroe vloert bejaarde en bijt stuk uit been
Rode reuzenkangoeroe vloert bejaarde en bijt stuk uit been
De 94-jarige Phyllis Johnson uit Charleville in de Australische staat Queensland verblijft in het ziekenhuis nadat ze in haar tuin zwaar toegetakeld werd door een rode reuzenkangoeroe.
Het buideldier sloeg haar tegen de grond en stampte haar herhaaldelijk. Johnson liep heel wat builen en krabben op en bloedde overal. Ze kon uiteindelijk wegkruipen uit de tuin en naar binnen vluchten.
"Ik dacht dat de kangoeroe mij zou doden", zegt ze in de Courier-Mail. "Hij was groter dan ik en stormde los door mijn kleren aan de waslijn op mij af." Johnson had een borstel binnen handbereik en probeerde daarmee het wilde dier af te houden. Maar de reuzenkangoeroe gaf niet op. "Zelfs mijn hond was te bang om mij te helpen." De zoon van de bejaarde vrouw belde de politie dan maar.
Maar ook op de arm der wet had het beest het gemunt. De twee agenten moesten allebei hun pepperspray gebruiken om de kangoeroe te verdrijven.
"Het gaat goed met mij, hoewel het dier een homp vlees uit mijn been beet en ik misschien geopereerd moet worden", zegt Phyllis Johnson, die een zwak heeft voor kangoeroes. "Ik gaf hen eten, wat brood, en ze zijn altijd lief geweest. Ze waren wel niet zo groot als de kangoeroe die mij aanviel."
(hlnsydney/jv) bron; hln.be
Categorie:Berichten-Dieren-Natuur Tags:kangeroe,
Zes tekenen van ernstige ziekte bij hond of kat
Zes tekenen van ernstige ziekte bij hond of kat
Omdat huisdieren niet kunnen spreken, is het moeilijker om op te merken wanneer ze ziek zijn. We zetten enkele alarmerende symptomen op een rijtje, zodat je weet wanneer je geliefde viervoeter er slecht aan toe is.
Toegewijde baasjes merken meteen op wanneer het gedrag van hun huisdier verandert. Elke verandering is een reden om een bezoekje aan je dierenarts te brengen. Vooral bij katten moet je goed opletten, omdat zij minder zullen laten zien dat ze ziek zijn. Eigenaars merken dit ook vaak minder op omdat ze meer onafhankelijk zijn.
Overgeven of diarree Elke kat of hond geeft wel eens over, maar vaak zijn ze dan niet ernstig ziek. Een puppy speelt wel eens buiten en eet dan bladeren of afval op en geeft dan over. Maar als het dier enkele keren per dag braakt, lusteloos is, niet eet, heeft het verzorging nodig. Bloed in het braaksel is ook een teken van een ernstig probleem. Dit kan duiden op een zweer of een vreemd object dat de maag irriteert. De oorzaak kan ook ergens anders liggen: denk bijvoorbeeld aahndarmziekten of parasieten. Ook bloed in de stoelgang duidt op weinig goeds. Geen honger of lusteloosheid Dit zijn vage symptomen, zeker bij dieren, maar als dit ongewoon gedrag aanhoudt, moet de dierenarts de oorzaak controleren. Dit kan komen door koorts, pijn of stress. Vooral bij katten kan het problematisch zijn, want als ze enkele dagen niet eten, kunnen ze vette lever ontwikkelen, wat dodelijk kan zijn als het eindigt in nierfalen te maken krijgen. Tal van oorzaken kunnen een lusteloos huisdier verklaren, het kan bijvoorbeeld duiden op een hartziekte. Dus als er geen duidelijk oorzaak is van het probleem, breng dan een bezoekje aan de dierenarts. Doe dit zeker als het gepaard gaat met andere symptomen als zwakheid, in elkaar zakken of verlies van bewustzijn.
Urineren Overmatig drinken en urineren kan wijzen op diabetes, maar het kan ook een symptoom zijn van lever- of nierziekten. Ook te weinig plassen kan een gevolg zijn van blaasproblemen of blaasstenen. Zeker bij katten moet je dan snel naar de dierenarts. Deze kunnen zich namelijk opstapelen, een blaasontsteking veroorzaken en zo kan er bloed in de urine terechtkomen. Bij mannelijke katten kunnen kristallen de urinebuis verstoppen zodat plassen onmogelijk wordt. Dit kan levensbedreigend worden binnen de 24 uur. Dit is moeilijk op te sporen, maar let er op dat wanneer je kat naar zijn kattenbak gaat, het dier dan ook echt zijn behoefte doet. Hoesten Hoesten is gedrag dat onderzocht moet worden, chronisch hoesten kan namelijk in verband staan met hartziekten, hartwormen of longziekten. Bij de meeste honden verdwijnt dit binnen de twee weken. Honden met een korte snuit komt dit vaker voor. Door hun anatomie kunnen ze sneller te maken krijgen met ademhalingsmoeilijkheden. Wanneer dit samengaat met koorts, een loopneus, gebrek aan appetijt en lusteloosheid, kan het dier een longontsteking hebben.
Haarverlies Vlooien, teken en oormijten zijn vaak voorkomende redenen van haarverlies en een jeukende huid. Wanneer katten of honden mijten of een schimmel hebben, krabben ze aan hun jeukende oren en hebben ze een bruine, korrelige afscheiding in de oren. Dit kan echter ook duiden op hormonale problemen. Stijfheid, lamheid of moeite met rechtstaan Huisdieren die stijf of lam zijn of waarbij hun poten bezwijken onder hun gewicht, kunnen artritis, problemen aan de ruggenwervels, gescheurde ligamenten of heupdysplasie hebben. Daarnaast kan het ook wijzen op de ziekte van Lyme, wat veroorzaakt wordt door teken. Hoe groter de hond, hoe groter de kans op problemen met de gewrichten. Zo kunnen ze op latere leeftijd artritis ontwikkelen. Ook veel kleinere honden krijgen hiermee te maken, maar dit valt vaak minder op bij de eigenaar, aangezien ze vaker gedragen worden.
(ep) bron; hln.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:honden, katten,
24-07-2011
Twintig walvissen sterven op kust
Twintig walvissen sterven op kust van Schotland
Zeker twintig walvissen zijn op de kust van Schotland gestrand en overleden. Dat meldt een dierenwelzijnsorganisatie.
Ooggetuigen zagen hoe zeker 60 grienden, een soort walvis uit de familie der dolfijnen, in laag water zwommen voor de kust van Kyle of Durness, in het noordwesten van Schotland. Uiteindelijk belandden er 35 op het strand.
Hulpverleners van een plaatselijke dierenorganisatie slaagden erin om zowat vijftien dieren terug in het water te slepen. Zeker twintig grienden konden niet meer gered worden.
Onderzoekers weten nog steeds niet waarom walvissen zo dicht bij de kust komen zwemmen. Sommigen denken dat walvissen, van nature sociale dieren, zieke soortgenoten volgen die naar de kust zwemmen om er te sterven. Anderen menen dat grienden naar de kust zwemmen om te rusten of om er op zoek te gaan naar inktvissen, hun lievelingseten.
De witwanggibbons zijn bij de meest bedreigde apen op deze planeet. De voorbije 45 jaar stierven de primaten bijna uit door een combinatie van ontbossing, houtkap en de jacht. Maar ergens diep in de jungle van Vietnam werd een grote groep gibbons aangetroffen. Een hoopvolle verrassing.
Het waren wetenschappers die aan het werk zijn in Pu Mat National Park, in het noorden van Vietnam, die de groep van 455 apen ontdekten. Dat gebeurde door het luide geschreeuw van de apen, typisch voor deze soort tijdens de paartijd. Het is niet ongewoon dat er gibbons wonen in deze regio, maar er werd gedacht dat zij verspreid en in kleine groepjes leefden.
"De groep die we nu gevonden hebben, is even groot als twee derde van wat we dachten dat de totale gibbonpopulatie in Vietnam was", vertellen wetenschappers in de krant. "Dit is dus een bijzonder speciale vondst en bewijst nog maar eens het gigantische belang van het bestaan van beschermde gebieden waar de wilde dieren in alle vrijheid kunnen leven."
Helaas is de toekomst van de 455 witwanggibbons in de enclave niet rooskleurig. Er zijn immers plannen om een weg aan te leggen door het nationale park, waardoor de gibbonpopulatie binnen afzienbare tijd waarschijnlijk helemaal zal verdwijnen.
Door de opwarming van de Aarde moeten ijsberen steeds verder zwemmen op zoek naar land en ijs. Terwijl de beren zelf een aardig potje kunnen zwemmen - onderzoekers zagen een vrouwelijke ijsbeer maar liefst 687 kilometer afleggen in een trek - kunnen hun welpjes dat niet, met veel sterfte tot gevolg. Dat blijkt uit een onderzoek dat deze week werd voorgesteld op de International Bear Association Conference in Canada.
We zijn vrij zeker dat de dieren deze grote afstanden vroeger niet hebben moeten afleggen, omdat trips van 687 kilometer door open water niet vaak voorkomen in de evolutiegeschiedenis van de ijsbeer
Enkele onderzoeksresultaten werden begin dit jaar al vrijgegeven, maar nu zijn er data van meer geobserveerde dieren. De ijsbeer die 687 kilometer zwom, deed negen dagen over de trip, ongeveer zes keer de afstand van Brussel tot de kust. Het vrouwtje begon de epische reis in de Beaufortzee, waar de ijsmassa krimpt als gevolg van de opwarming van de Aarde. De moederberen moeten daardoor verder zwemmen om het land te bereiken, wat rampzalig is voor hun welpen. Die van het vrouwtje in de studie waren alleszins dood toen onderzoekers de moeder opnieuw aan land zagen. Ze verloor ook 22 procent van haar lichaamsgewicht.
Ongewoon Een ander geobserveerd dier zwom 12 dagen lang, maar vond onderweg blijkbaar plaatsen om te rusten. "We zijn vrij zeker dat de dieren deze grote afstanden vroeger niet hebben moeten afleggen, omdat trips van 687 kilometer door open water niet vaak voorkomen in de evolutiegeschiedenis van de ijsbeer," zegt co-auteur van de studie, Steven Armstrup, hoofdwetenschapper van de dierenrechtenorganisatie Polar Bears International. De man is ook de voormalige projectleider van het ijsberenonderzoek van de U.S. Geological Survey (USGS), de organisatie die het onderzoek leidde.
Gps De onderzoekers rustten tussen 2004 en 2009 68 vrouwelijke ijsberen uit met een gps-halsband, en onderzochten verre zwempartijen - meer dan 50 km - van meer dan 50 beren. Die data werden dan samengelegd met de sterftecijfers van de welpjes. Vijf van de 11 moeders die nakomelingen hadden toen ze aan de lange zwemtochten begonnen, hadden er geen meer toen de onderzoekers de dieren opnieuw aan land zagen. Het is niet duidelijk of de diertjes verdronken in zee, of de inspanning van het zwemmen hen te veel werd, of dat het ijskoude water hen pas fataal werd toen ze opnieuw aan land kwamen.
Ramp Tot 1995 was er veel meer ijs op de Beaufortzee, een erg belangrijke habitat voor de ijsberen door de overvloed aan zeehonden. De ijsmassa trekt zich nu honderden kilometers ver terug, zegt USGS-zoöloog George Dummer aan National Geographic News. Het onderzoek biedt alleszins rampzalige vooruitzichten voor de overlevingskansen van de ijsbeerpopulatie. De omstandigheden die de dieren dwingen lange afstanden af te leggen, lijken in de toekomst namelijk niet te zullen veranderen.
De stad Brussel stopt met de sterilisatie van duiven. Brussels schepen voor Hygiëne Christian Ceux vindt dat er onduidelijkheid is over de wettelijkheid van het sterilisatieprogramma. Er zijn ook vragen over het transport van de duiven naar het sterilisatiecentrum, vlak bij de Franse hoofdstad Parijs.
Daarom verlengt de stad Brussel haar contract met het Franse bedrijf niet. Brussel zoekt nu naar een andere aanpak van het duivenprobleem.
Inwoners van Tielt-Winge kunnen van de gemeente geld krijgen als er een zwaluwnest aan hun huis hangt. Tot 50 euro per nest, voor maximaal zeven nesten.
De gemeente Tielt-Winge hoopt zo de boerenzwaluw mee in de stand te houden. Volgens het biodiversiteitsplan van de provincie is de boerenzwaluw een bedreigde soort. Ook de gemeente Bekkevoort geeft geld voor zwaluwnesten.
Ook vissen gebruiken gereedschap: lipvis kraakt schelp open met steen
De vis werd gefotografeerd in de zee van het Great Barrier Reef.
In de zee van het Australische Great Barrier Reef is een vis gefotografeerd die gereedschap gebruikt om een schelp open te breken. De foto's zijn de allereerste ooit van een vis die dat doet in het wild, blijkt uit een recent onderzoek waarover het blad Coral Reefs bericht.
Het gaat om een ondersoort van de lipvis, die een schelp in zijn bek neemt en ermee naar een rots zwemt. Het dier ramt de schelp vervolgens herhaaldelijk tegen de steen tot de schaal barst en hij het weekdier erin kan oppeuzelen.
Discussie De foto werd al genomen in 2006, maar wetenschappers discussieerden er bijna zes jaar lang over of de actie van de vis echt kan beschouwd worden als het gebruik van gereedschap. De vis raapt namelijk geen hulpstuk op om de schelp te kraken, maar de schelp zelf.
Uiteindelijk kwam men tot het inzicht dat de voorwaarde om een hulpstuk op te rapen te fel vertrekt vanuit het gedrag van primaten. Een vis heeft namelijk geen handen, en bovendien is de weerstand onder water helemaal anders dan op het land. De gefotografeerde vis positioneerde zich zijdelings langs de steen, en gebruikte zijn hele lijf als hefboom om de schelp tegen de steen te rammen.
Krakend geluid Het opmerkelijke tafereel werd op 18 meter diepte gekiekt door professioneel duiker Scott Gardner, die net zonder lucht zat en terug naar de oppervlakte wou zwemmen. Hij hoorde echter een vreemd krakend geluid en ging kijken wat dat was. Vlakbij zag hij de ongeveer 30 cm lange vis zijn maaltijd klaarmaken.
"Toen Scott me zijn foto's toonde, zei ik 'Wow, dit is echt wonderbaarlijk'," zegt Alison Jones, koraalecologe van de universiteit van Queensland en co-auteur van de studie aan National Geographic. Meer onderzoek moet nu uitwijzen of de dieren telkens dezelfde stenen gebruiken, wat dan zou bevestigen dat vissen beschikken over een cognitieve kaart, en dus onthouden waar ze naartoe moeten. Sinds 2006 is er echter geen vis meer gespot met het gedrag, maar de wetenschappers hopen camera's te installeren om het gedrag vast te leggen, zegt Jones.
Andere dieren Terwijl wetenschappers er ooit van uitgingen dat enkel mensen en apen gereedschap gebruiken, is inmiddels duidelijk dat veel dieren van wanten weten met hulpstukken, waaronder dolfijnen, kraaien, en octopussen. Het gebruik van hulpstukken was al wel opgemerkt bij vissen in gevangenschap.
Als de lipvissen gereedschap gebruiken, dan is het mogelijk dat ook andere vissen dat kunnen, zegt Jones nog. Dat kan dan veel gevolgen hebben voor de visserij. Als oudere vissen deze gedragspatronen namelijk leren aan jongere vissen, kan het wegnemen van grote schelpen - die aantrekkelijker zijn voor vissers - misschien een impact hebben op de effectiviteit van het foerageergedrag van jongere dieren. "Dat is een van de kritische vragen die dit onderzoek opwerpt," besluit Jones. (sam)
Witte haai springt in boot van onderzoekers in Zuid-Afrika
Zes wetenschapsonderzoekers kwamen dichter bij hun studieobject dan bedoeld, toen een witte haai in Zuid-Afrika pardoes vanuit zee in hun bootje sprong. De opvarenden beleefden de schrik van hun leven, maar bleven ongedeerd. Ook de haai kon, niet zonder moeite, worden gered.
De onderzoekers waren gegevens aan het verzamelen over haaien in Mossel Bay, zo'n 388 km ten westen van Kaapstad, toen een witte haai van drie meter lang uit het water sprong en op de containers met benzine en lokaas in de boot terechtkwam.
"Er was geen activiteit meer rond de boot en alles was rustig aan de achtersteven", getuigt projectleider Dorien Schroder. "Plots hoor ik een plons en zie ik een grote witte haai uit het water letterlijk over een medewerker heen de boot opzweven."
Haai in paniek Het team hoopte dat het dier weer zelf in het water zou sukkelen maar de haai van goed 500 kg panikeerde, sloeg wild om zich heen en maakte onder meer de benzinekabels stuk. Er werd hulp opgeroepen over de radio. Om de haai in leven te laten, goot Schroder water over de kieuwen. Er werd een touw rond de staart gebonden om hem weer de oceaan in te trekken. Maar dat mislukte.
De boot werd dan naar de haven gesleept en er moest een kraan aan te pas komen om de haai weer het water in te hijsen. Het beest geraakte echter de haven niet uit en spoelde aan op het strand. Uiteindelijk kon een ander team de witte haai weer naar de open zee sleuren, waar het dier weer bijkwam en krachtig wegzwom.
Het voorval is uiterst zeldzaam. Maar soms springen haaien uit het water om enkele meters verder er weer in te belanden als ze een andere haai onder zich voelen. Een andere mogelijkheid is dat de witte haai de boot verkeerdelijk voor een prooi aanzag.
(jv)bron; demorgen.be
Categorie:Berichten-Dieren-Natuur Tags:haaien,
Seksloze wandelende takken gaan al een miljoen jaar mee
Seksloze wandelende takken gaan al een miljoen jaar mee
Een leven zonder seks is misschien niet aan de mens besteed, sommige soorten onder de wandelende takken bestaan al meer dan één miljoen jaar zonder seksuele voortplanting, zo blijkt uit Canadees onderzoek.
Het is bekend dat sommige soorten wandelende takken van het geslacht Timema zich voortplanten zonder enige vorm van seks. Deze insecten, die leven aan de Amerikaanse Westkust, produceren genetische klonen van zichzelf.
Wetenschappers uit Canada probeerden aan de hand van de mutatiesnelheid van de genen te achterhalen hoe lang deze soorten reeds een seksloos bestaan leiden. Uit dat onderzoek is nu gebleken dat met name de Timema tahoe en de Timema genevieva al minstens één miljoen jaar overleven zonder seks.
"Ons onderzoek levert nieuw bewijs dat aseksualiteit niet noodzakelijk resulteert in het snelle verdwijnen van soorten", zo verklaarde vorser Tanja Schwander van de Simon Fraser University in Canada aan de BBC.
In het verleden ging men ervan uit dat soorten met een aseksuele reproductie geen lang leven was beschoren. Ze planten zich weliswaar sneller voort, maar zouden evolutionair op een dood spoor zitten. Ze kunnen zich immers minder aanpassen aan veranderende leefomstandigheden.
De Timema zijn de oudste insecten waarvan bewijzen bestaan dat ze voor zeer lange periodes seksloos kunnen overleven. Hoe ze dat precies flikken, ondanks die darwinistische onheilstijdingen, moet volgens Schwander verder onderzocht worden.
Leeuwen en andere roofdieren vallen het liefst aan als het net volle maan is geweest. Dat blijkt uit een Afrikaans onderzoek dat de Britse krant The Guardian kon inkijken. Volgens de onderzoekers moet hier mogelijk de oorzaak worden gezocht van de vele mythes die rond volle maan hangen.
Afrikaanse wetenschappers bestudeerden vijfhonderd aanvallen van leeuwen op mensen tussen 1988 en 2009. De overgrote meerderheid daarvan vond plaats tussen zonsondergang en 22 uur de dag na een volle maan.
Een mogelijke verklaring voor de bijzondere activiteit van de dieren is dat leeuwen het best jagen in het donker. Bij volle maan is de kans groot dat ze niets vangen en dus steken ze een tandje bij in de dagen daarna, als de maan pas laat op de avond verschijnt.
Volgens de Afrikaanse wetenschappers kunnen de bevindingen een nieuw licht werpen op de folklore rond volle maan. "Er heeft dus altijd een risico rond volle maan gehangen", concluderen de onderzoekers. "Ze vormt op zich geen risico, maar waarschuwt wel dat er een gevaarlijke periode aanbreekt."
Visser vangt uiterst giftige Amerikaanse ratelslang
Visser vangt uiterst giftige Amerikaanse ratelslang in Minderhout
In het Antwerpse Minderhout heeft een sportvisser gisteren een slang gevangen op een zandwinningsgebied langs de E19. De man verwittigde de politie, die er al snel achterkwam dat het om een erg giftige dwergratelslang ging. Het dier komt in het wild voor in de Verenigde Staten en is dus vermoedelijk ontsnapt uit een privécollectie. Het Blankenbergs Serpentarium ving het dier op, zo meldt de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen (KMDA).
De visser kon de dwergratelslang zelf vangen, maar besefte allicht niet welk gevaar hij daarbij liep. Het gif van de slang veroorzaakt zwellingen en hevige pijnen met mogelijk ook weefselafsterving tot gevolg. Voor kinderen, ouderen en mensen met een zwakke gezondheid kan een beet dodelijk zijn.
In België beschikt voor zover bekend enkel het Serpentarium in Blankenberge over de nodige serumbehandeling. Het is om die reden dat het diertje nu daar wordt opgevangen en sinds woensdag ook te bewonderen valt door het publiek.
De dwergratelslang behoort tot de familie van de groefkopadders. Het zijn bijzonder agressieve dieren die in het wild voorkomen in de prairies van het zuidwesten van de VS. In België mag de slang niet gehouden worden zonder vergunning. Volgens de KMDA worden dergelijke vergunningen slechts zelden verstrekt.
In Hongkong heeft een labrador geschiedenis geschreven. De zesjarige Oscar kreeg namelijk een pacemaker ingeplant. Het gaat om de eerste operatie van dit type in Hongkong.
De hond leed aan een mogelijk dodelijke hartstoornis waardoor het tot tien keer per dag bewusteloos viel, zo luidt het in de South China Morning Post. Chirurgen bevestigden na de negentig minuten durende operatie dat Oscar nog zes jaar kan leven als de pacemaker zijn werk doet.
De eigenares van de hond zal niet volledig moeten opdraaien voor de kosten van de operatie, geschat op zo'n 1.800 euro. De hond en de ook de pacemaker zullen worden opgevolgd om het dier een zo lang mogelijk leven te bieden.
VRTDe olifanten vertoonden woensdag hun kunsten tijdens de circusvoorstelling.
In Schilde zijn dinsdag twee olifanten van het Oostenrijkse circus Belly Wien even buiten het domein geraakt waar het circus zijn tenten had opgeslagen. Na de feiten heeft het gemeentebestuur controleurs gestuurd.
Het circus Belly Wien heeft begin deze week zijn tenten opgeslagen op een privéterrein aan de Turnhoutsebaan. Het gezelschap staat bekend om zijn voorstellingen met exotische dieren zoals olifanten, tijgers en zebra's.
Dinsdag merkte een voorbijgangster op hoe twee olifanten uit het circusdomein waren geraakt, ze zouden in een maïsveld gelopen hebben, in de richting van een woonwijk. Burgemeester Yolande Avontroodt (Open VLD) bevestigt dat de dieren buiten het domein waren geraakt en zegt dat de gemeente controleurs ter plekke heeft gestuurd.
"De politie en de inspectie dierenwelzijn zijn ter plekke geweest en hebben gisteren uitvoerig onderzoek verricht. Ze hebben kunnen vaststellen dat de olifanten en alle andere dieren nu wel degelijk goed beschermd zijn en goed afgesloten zitten, zodat dit zich niet meer kan herhalen", benadrukt de burgemeester.
Gisteravond heeft de dierenrechtenorganisatie Bite Back nog actiegevoerd tegen het circus Belly Wien. Bite Back wil het gebruik van dieren in het circus verbieden omdat het wreed en gevaarlijk is.
bron; deredaktie.be
Categorie:Berichten-Dieren-Natuur Tags:olifanten,
De meeste olifanten wegen minder
De meeste olifanten wegen minder dan de tong van een blauwe vinvis.
La plupart des éléphants pèsent moins que la langue d'une baleine bleue
Most elephants weigh less than the tongue of a blue whale
bron; seniorennet.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:olifanten, vinvis,
Lieve Bezoeker Om het openen van het gastenboek voor iedereen gemakkelijk te houden worden te grote Plaatjes en of Buttons verwijderd.
