Hallo iedereen, Kenneth is vandaag geopereerd en volgens de verpleging is alles goed verlopen, we weten morgen wel meer want dan gaan we hem opzoeken. Niet dat hij ons wat kan vertellen maar we kunnen dan met eigen ogen zien hoe hij zich gedraagd, of hij meer gespannen is dan anders, hoewel hij nog wel pijnstilling zal krijgen; ik hou u nog verder op de hoogte
Hallo, hier ben ik dan weer eens, ik moet mij verontschuldigen wegens deze onregelmatige postings, ik hoop dat daar in de nabije toekomst verandering in komt.
Eerst de toestand van Kennth, de operatie is weer niet doorgegaan en is nu gepland voor 17 maart, en nu maar hopen dat het nu wel zal lukken, het ventje wordt immers altijd maar over en weer getransporteerd en dat doet hem ook geen goed. Hij is nu weer in Pulderbos en we zijn daar zondag geweest en gaan er morgen ook heen, zondag was hij vrij gespannen en reageerde hij niet zo goed op ons, wat toch wel een tegenvaller was en wij hopen dat het morgen een beetje beter gaat.
Vandaag zijn we bij de jeugdrechter moeten komen om de materiele bewaring van de kinderen te verkrijgen, en de aanvraag is positief uitgesproken, we hadden eigenlijk niets anders verwacht, maar je weet maar nooit. Er zijn bijna vijf maand verlopen tussen de aanvraag en de uitspraak, maar nu heben wij een dubbele zekerheid want zoals de meesten wel al weten hebben wij ook het pleegouderschap.
Nu is het met die materiele bewaring zo dat de belangen van de kinderen worden behartigt en de erfeniskwestie kan afgehandeld kan worden want gezien wij te betrokken zijn in deze zaak konden wij dit niet doen en wordt er nu een voogd ad hoc aangesteld die de zaak dan verder zal afhandelen en die persoon zal heel wat erk hebben, dit zal wel duidelijk worden in de loop der tijd.
Ook nog bedankt voor het medevoelen op de verjaardag van Natascha.
Dag iedereen, het is weer een tijdje geleden, ik slaag er maar niet in om regelmatig iets te schrijven tegenwoordig, de dagen vliegen voorbij en als ik dan s'avonds achteromkijk heb ik niets uitgevoerd lijkt het wel.
Goed, Kenneth dus, we waren vorige week woensdag op weg naar Pulderbos, en hadden bijna onze bestemming bereikt toen de telefoon ging, Kenneth moest naar het ziekenhuis, en als we nog niet onderweg waren moesten we maar naar daar toe rijden. We zijn toch nog tot Pulderbos gereden en hebben Kenneth nog een vijftal minutjes gezien, waarna het ventje weer weggebracht werd. Het probleem deze keer zat wer in de ingeplante medicijnpomp, die werkte weer niet goed en daarom moest hij dringend naar het ziekenhuis zodat de Dokters dat eerst konden oplossen voordat ze de operatie aan zijn beentjes kunnen uitvoeren. Deze operatie was geplant voor vandaag maar Kenneth heeft in de afgelopen dagen weer koorts gemaakt dus die operatie is weer uitgesteld, ik weet op dit ogenblik dat ik dit stukje schrijf nog niet wanneer het nu wel doorgaat, dus afwachten weer, daar zijn we ondertussen al heel goed in geworden. Ik hou u verder op de hoogte Groetjes Frank
Voor ik het weer vergeet, Bedankt voor de reacties, dat doet een mens goed
Hallo iedereen, een tijdje afwezig geweest wegens een nukkige computer en het vele achterstallige werk daardoor, maar nu ben ik er weer en ik hoop dat de pc het nu uithoud, hij is stilaan aan vervanging toe, maar zoals u weet zijn hier op dit moment andere prioriteiten. Eerst en vooralhet nieuws over Kenneth, en dat is goed en niet goed. We zijn er geweest zoals elke week en hij was heel allert en ontspannen maar donderdag had hij weer koorts en werd hij behandeld met antibiotica, hij moet nu ook weer een operatie ondergaan, om de spanning in zijn beespieren te verminderen, maar dan moet hij wel koortsvrij zijn, vanaf afgelopen weekend zijn er geen verhogingen meer gemeten , dus als dat zo blijft zal die operatie niet al te lang meer uitblijven denk ik, dus dit is voor ons ook afwachten. Ik ga hier geregeld de toestand va Keano en Laura vermelden en die twee doen het wondergoed, Keano leeft als hij kan buitenlopen en Laura begint ook al , die moeten we in de tuin overal tussenuit halen, maar zo leert ze het he. Zo dat is het zo een beetje, oja, voor diegenen die interesse hebben , op zaterdag 8 maart is er in de kerk hier in de Hellestraat een herdenkingsdienst voor Natascha en Amber, Nataschas verjaardag is op 10 maart en daarom deze dienst.
Het is zover, vandaag is er het definitieve afscheid van Natascha en Amber op deze wereld, nu is het zover, nu moeten we ze loslaten, maar in ons hart blijven ze voortleven, daar kan niemand iets aan doen. Als wij bij de kerk toekomen is JP en zijn familie al aanwezig, we gaan ze begroeten maar het lijkt hen niet van harte te gaan. Ook zie ik nensen die ik niet ken, en die blijken naderhand kenissen te zijn van Natascha haar forum. De begrafenisdienst is zeer emotioneel, ik zie allen de twee kisten staan, twee witte kisten, een grote en een kleine, wij hebben als afscheidslied gekozen voor " Afscheid nemen bestaat niet" Van Marco Borsato, omdat Natascha daar zo van hield, verder waren er twee liedjes van JP , alleen weet ik daar de titels niet meer van. Verder hebben de zussen van JP een tekst voorgelezen en op het laatst van de dienst ook nog een nicht van Natascha. Na de dienst dan naar het kerkhof en dat was het dan, onze dochter en ons kleinkind zijn weg van deze wereld, ik besef dit nog niet tenvolle, het is zo wezenloos. Daarna naar de zaal waar de koffietafel geregeld was, in eerste instantie wilden wij dat niet , maar omdat we de familie uit Merksem, die dan toch al geruime tijd in de weer was, hebben we dat toch maar gedaan, er was koffie, belegde broodjes en koffiekoeken. Het was jammer JP en zijn familie als laatste binnenkwam, en aan een appârte tafel ging zitten, maar ach we hebben ons best gedaan en als dat niet tot ieders tevredenheid is dan is dat maar zo. Als het tijd was om te gaan hebben we iedereen een hand gegeven en zijn naar huis gereden. De begrafenisondernemer heeft dan de resterende bidprentjes verdeeld over de beide families, en vertelde aan Tamara dat hij lelijk uitgescholden was omdat volgens de familie van JP hij niet goed behandeld zou geweest zijn, maar daar heb ik niets van gemerkt.
Dit is dus wat wij de eerste dagen na het noodlottige ongeval hebben doorstaan, en in de volgende berichten zal het meer gaan over het forum en hoe we daar behandeld zijn, over de dagen van Kenneth in het ziekenhuis, over de benefiet en over de dingen die JP heeft uitgehaald.
Weer slecht geslapen, en vroeg terug op kijken we elkaar weer aan, met tranen in de ogen, maar we moeten verder. De kinderen zullen straks wel wakker zijn en dan zijn we weer druk bezig. Verder nog de laatste voorbereidingen treffen voor de begrafenis morgen, we hopen nog dat wij Natascha en Amber samen kunnen begraven, ik weet anders niet goed hoe we twee begrafenissen achter elkaar kunnen verwerken, het is nu al zo moeilijk, maar wij vertrouwen op de begrafenisondernemer, die belooft heeft zijn uiterste best te doen om hen beide mee te krijgen naar Stekene. Tegen een uur of twee komt het telefoontje, hij is onderweg met Natascha en Amber, dus alles kan doorgaan zoals gepland. In de namiddag is het huis hier weer vol, broers en zusters van mij en mijn vrouw komen langs omdat er s'avonds van zes tot zeven uur gelegenheid is om afscheid te nemen van de dierbaren, die dan opgebaard liggen bij de begrafenisondernemer, iets waartegen ik opzie en tegelijk ook weer wel naar uitkijk, het is gek welke gevoelens er dan door u heengaan, het is niet te beschrijven.
Het is zover, we rijden naar Stekene, bang en tevens benieuwd, hoe liggen ze erbij, zijn ze veel gekwetst, zijn ze veel veranderd enz, duizend gedachten flitsen er door mijn hoofd, hoe dichter wij komen hoe dwingender de gedachten. We worden met de gepaste eerbied ontvangen en gezien we iets vroeger zijn kunnen we direkt naar de rouwkamer en daar liggen ze dan, mijn dochter en mijn kleinkind, naast elkaar, vredig verenigd in de dood, onwezelijk stil en koud, maar wel heel mooi, geen tekenen van een verwonding of zo, niets te zien, als we niet beter wisten, zouden we denken dat ze sliepen, zo vredig, en hoewel het heel emotioneel zwaar om dragen is, ben ik blij dat ik er nog bijgeweest ben, dit is een foto die voor altijd in mijn geheugen staat gegrift. Mensen komen en we zitten in een aanpalende ruimte , mensen komen condoleren, zeggen hoe erg het wel is, dat ze er toch zo mooi bijliggen, en dat gaat zo de gehele tijd door. Alleen missen we de familie uit Merksem, hoe meer tijd er verstrijkt hoe meer we gaan denken dat die niet komen, alleen begrijpen we het niet, JP zal dan tenmiste toch wel komen afscheid nemem, nu zijn partner en zijn kind nog boven aarde liggen? Opeens ja hoor ,daar zijn ze, Tanja komt binnen met haar schoonmoeder en haar man, dit laatste denk ik want ik heb die nooit ontmoet, we kijken maar er komt verder niemand. We krijgen wel condoleances aangeboden door Tanja, schoonmoeder en man en die vertrekken weer. Het is nu kwart over zeven en er is niemand meer, JP is niet gekomen, we kunnen dit niet plaatsen, Was onze dochter en kleinkind dan geen laatste groet meer waard, dit doet pijn, heel veel pijn, pijn die bovenop de reeds aanwezige pijn komt, wij begrijpen het niet, proberen maar begrijpen het niet, dit had Natascha en Amber toch niet verdiend. Terug thuis, waar elkeen van onze familie bijeengekomen is zijn er maar twee onderwerpen, dat Natascha en Amber er zo vredig bijlagen en natuurlijk de afwezigheid van JP en familie, tenminste voor een gedeelte. Plots de bel, twee agenten van politie, ze zijn gestuurd door het parket, er moet dringend een verklaring van ons beiden afgenomen worden, wat wij met de kinderen gaan doen? hier laten natuurlijk, oke dat is goed, want anders gaan ze onder toezicht van Jeugdzorg en nu kan dit allemaal blijven zoals het is. het is weer laat als we ons bed weer opzoeken, morgen wacht ons een zware dag
Hallo iedereen, het is weer woensdag , onze vaste bezoekdag bij Kenneth. Toen wij daar toe kwamen was Kenneth naar de fysio, en na een beetje wachten kwamen de mensen daar hem brengen. Hij zag er heel kalm uit en toch vrij allert, zijn ogen stonden heel helder en hij is dan ook gelijk bij Oma op schoot gegaan. Daar geniet hij dan zo van, wij kunnen dat afleiden uit zijn lichaamstaal en zijn gelaatsuitdrukking, alleen spijtig dat er voorlopig nog maar een kant van zijn gezicht meegaat , de andere kant is nog stram maar dat komt mischien nog wel goed. Gisteren is er carnaval gevierd in Pulderbos en de mensen daar hadden Kenneth verkleed en met hem naar de grote zaal getrokken, waar hij zonder problemen in al het lawaai een behoorlijke tijd heeft doorgebracht. Het is nog allemaal wat uitzoeken nog, wat hij leuk vind en wat niet, maar stilaan beginnen we de tekenen te lezen, het zal evenwel nog een behoorlijke tijd duren voordat we precies kunnen zeggen, nu wil hij dit en nu wil hij dat, maar elke vooruitgang hoe klein ook is er een De groetjes ook van Kenneth, Keano en Laura
