De drie directeurs van Maes, Heineken en Duvel nemen elke morgen om 10 over 7 samen de trein naar het werk. Op zekere morgen is er een serieuze vertraging en ze besluiten daarom iets te gaan drinken. Ze stappen een café binnen waar ze meer dan 120 verschillende biersoorten hebben.
De directeur van Maes roept : 'Patron, drie Maeskes alstublieft.' Nadat hun glas leeg is, roept de directeur van Heineken : Hallo, barman, kan jij ons nog effe drie Heinekens serveren asjeblief !' Nadat deze uit zijn, is het de beurt aan de directeur van Duvel : 'Patron, breng jij nog eens 't zelfde als 't kan !' De directeurs van Maes en Heineken schrikken zich een hoedje en kijken elkaar verwonderd aan. Plots zegt die van Heineken: 'Man, hoe kan dat nou,.. jij bent directeur van Duvel en jij bestelt drie Heinekens ? 'Wel, ja,' zegt de directeur van Duvel, op zijn uurwerk kijkend, 't Is nog wat vroeg om bier te drinken hé..!.'
Zaterdag 12 mei 2007 ging ik met Ludo een wandeling maken van 32 kilometer te Watermael-Bosvoorde, georganiseerd door de Brusselse politie, veiliger konden we niet zijn. We reden op de R 0 te Brussel om aan het 4 armen kruispunt rechtsaf te slaan naar de vertrekplaats, de weergoden zagen ons waarschijnlijk niet graag komen want opeens werd het terug aardedonker en het was nog maar juist licht aan het worden. Met bakken water goten ze de auto onder, ruitenwissers op grootste snelheid en traag naar de start. Toen stopte het zoals het begonnen was. Inschrijven en op weg naar het Zoniënwoud want daar was het te doen, en dat het geen makkie zou zijn dat wist ik al want ik had in deze streek reeds verschillende tochten gemaakt, voor Ludo was het zijn eerste ervaring in het Brusselse en dat het geen meter vlak was wist hij onmiddellijk toen we vertrokken. We trokken richting Zoniënwoud en na 3,5 km een eerste controle, op straat werd een krabbel op je kaart gezet en dat was het. Via Ukkel kwamen we bergop en bergaf door het woud in Linkebeek terecht, nu tussen de aardappelvelden waar de planten hun kopjes bovenstaken, door de vorige regen was het hier een slijkboel van jewelste. We gingen terug het bos in op weg naar Sint-Genesius-Rode, nu en dan schijnt het zonnetje in het prachtige woud maar ook nu en dan wat hemelwater, gelukkig hoeven we de pijlen maar te volgen want als je hier moest verdwalen ben je nog niet aan de nieuwe aardappelen toe. Hier is het echt klimwerk, en op die vettige grond is dat geen kinderspel om boven te geraken, de fysiek moet hier wel een beetje in orde zijn. We hebben hier dan een controlepost na 8 km in een tuinprieeltje van een verlaten kasteel dat er hopeloos verwaarloosd bijligt. Eer we daar waren was het nogmaals hijgen en puffen naar boven. We trekken door het plaatselijke park en zien hier een vlucht van wel 100 zwaluwen, en dat in een grootstad, maar eerlijk gezegd, hier is ontzettend veel groen door de vele parken en het Zoniënwoud. Verder richting Overijse waar de serres plaats hebben gemaakt voor tarwe en aardappelen, jammer. Zo komen we na weer 8 km in Jezus-Eik, even rusten doet deugd, en een hapje en een drankje is meer dan welkom. Nu gaan we door het woud op weg naar Oudergem, het mag wel vermeld worden dat overal waar we kwamen, kasten van villas neergepoot waren, ja die bewoners boerden goed, hier kwam je met een blauwe kilt aan je kont zeker niet wonen. Verder trekken we door het Zoniënwoud langs de rand van Tervuren terug naar het vertrek in Watermael-Bosvoorde. Beiden tevreden over de bijzondere natuur die hier te zien is, menig eekhoorn is voor ons in de bomen gevlucht, je zou haast gedacht hebben dat we ergens in het Zwarte Woud aan het stappen waren, maar zeker nier niet in Brussel. Houden zo.
Dans une caserne de Gendarmerie, le Capitaine croise un jeune gendarme fraîchement débarqué de l'école de Gendarmerie. - Comment vous appelez-vous, mon garçon ?
- Jean-François , et vous ? Le capitaine, furieux, s' écrie : - Mon petit bonhomme, je ne sais pas d' où vous arrivez, mais sachez que je suis le Capitaine et que je m' appelle "Mon CAPITAINE".
De même, dans ma compagnie , j' appelle les gens par leur nom de famille. Si vous vous appelez Jean-François Tartenpion, je vous appellerai "Tartenpion", mais pas Jean-François.
Me suis-je bien fait comprendre ? - Oui, mon capitaine. - Alors, c' est quoi votre nom de famille?
- "Montcherry". - Très bien, Jean-François, au travail.
"Met de gemeente"."Ja, hallo. Ik wil melding maken van een gat welke zojuist spontaan in de straat is ontstaan". "Wij sturen maandag wel een mannetje langs". "Ehm .. Kan het echt niet eerder?"
Zaterdag 12 mei 2007, wandeling te Watermael - Bosvoorde (Brussel), "34 ste wandeltocht van de Brusselse Politie" ingericht door " Police de Bruxelles Section Marche" ;verder is vermeld, "Omloop doorheen het Zoniënwoud, de natuur in t holleken, Jezus Eik, Beersel, Linkebeek en Hoeilaart. ".Inschrijven van 7:00 - 15:00 uur, parcours; 7-12-20-30-42-50 kilometer. Start; Koninklijk Atheneum, Watermael Bosvoorde, rue du Pinson, Brussel. Zondag 13 mei 2007, wandeling te Baasrode (Oost Vlaanderen), "31 ste Scheldemars" ingericht door "WSV Baasrode"; verder is vermeld, "Alle afstanden gaan naar het pittoreske schildersdorpje Vlassenbroek. De lange afstanden doorkruisen de randgemeenten van Baarsode. Uiteindelijk komt iedereen in de huisbrouwerij De Landtsheer waar iedereen wordt vergast op een gratis Malheur, ook de moeders worden wederom niet vergeten."Inschrijven van 7:00 - 15:00 uur, parcours 6-10-15-21-30 kilometer.Start; Gemeenteschool, Molenberg, Baasrode.
Neen, neen, niet wat jullie denken, dit gaat wel over een drieling maar we gaan het wel bij de diertjes houden, jullie moeten nu ook niet overdrijven nietwaar. Het begon allemaal deze voormiddag toen ik op de koeltoren in Drogenbos een man met een buidel naar boven zag klauteren, jawadde, mij zouden ze er niet opkrijgen, ik heb al hoogtevrees als ik dikke sokken draag. Dat ding is 105 meter hoog, dus mij niet gezien, onderweg zijn er verschillende platformen gemaakt waarop men even op adem kan komen, zon klim doe je toch maar lekker niet in één beurt, dus die man deed het ook rustig aan. Op het voorlaatste platform, op een hoogte van ongeveer 90 meter boven de aardkloot staat daar een houten bak geplaatst en dit is reeds vele jaren de huisvesting van een koppel slechtvalken. Deze dieren houden van zulks een hoge behuizing, ze zitten er veilig en hebben er een goed uitzicht op alles en nog wat, en als er iets voorbij hun tafel vliegt is deze meteen opgediend. Ze hebben op het menu een voorliefde voor duif en eend, niet van het minste natuurlijk, sterk voedsel moet ik toegeven. Ze hebben een ongelooflijk goed zicht en zijn de snelste jagers ter wereld, ze storten zich in duikvlucht met een snelheid van 300 km/h op hun slachtoffer dat hiermee onmiddellijk wordt gedood. Simpel en snel. Toen de man bij het nest aankwam was dat een kabaal van jewelste daarboven, de ouders deden verwoede pogingen om het nest te verdedigen maar bleven toch een eindje van de man weg, gekrijs alom. De bedoeling is om te weten of er jong zijn op het nest en zo ja, het aantal, gewicht en geslacht vast te stellen. Na een half uurtje kwam de man terug beneden en kon ik uit eerste bron vernemen hoe het gesteld was met onze beschermelingen, want onze firma doet er alles aan om deze dieren te kunnen huisvesten en te beschermen. En ja, goed geraden, het was een drieling, twee mannetjes en één vrouwtje, ze zaten goed in het vet zij hij, ze wogen ongeveer rond de 900 gram. Als je weet dat een volwassen mannetje evenveel gewicht heeft, dus 900 gram, dan zijn dat kloeke beestjes. Een volwassen vrouwtje kan tot 30 % meer wegen dan haar partner, nou moe, moet er nog zand zijn. Je kan wel denken dat ze goed gevoederd worden, alle dagen een duifje op Brusselse wijze en als tussendoortje een canard, laat maar komen Grietje. De man liet zijn handen zien en hij was er niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen, die kereltjes hadden zich niet laten doen, ja, met zulke wapens als hun bek en klauwen. Hij wist te zeggen dat ze een vijftal weken oud waren en dus volgende week al konden uitvliegen, "ik was juist op tijd" verklaarde hij. Toen ik vroeg waarom hij geen handschoenen droeg verklaarde hij, " dan heb ik geen gevoel in mijn handen en knijp ik ze misschien naar de eeuwige jachtvelden". Hij vertelde dat hij ervandoor moest want hij moest nog naar de VRT toren, en dan naar de Sint Goedele kathedraal en dan nog naar de Sint Michiels kathedraal, want daar huisden ook al vele jaren van deze jagers en met veel succes. Bij ons is het reeds het tweede jaar op rij dat er 3 jongen zijn, slecht nieuws voor de wilde duiven in de omtrek dus. Maar dat zal de slechtvalken duivenworst wezen. Na een half uurtje was de rust in het huishouden terug gekeerd en was alles terug rustig. Geen gekrijs meer en iedereen kon terug zijn ding doen, mooi toch, de natuur.
De wandel tweedaagsevan Blankenberge op 5 en 6 mei 2007 was een echte meevaller van formaat, goed weer, het regende niet, dus hadden we daar al geluk mee. Het was wel tamelijk zwaar bewolkt met een ferme zeewind maar men had zon voorspeld in de loop van de dag en die voorspelling is dan ook waarheid geworden, ze kunnen het wel, als ze maar willen. Door onze voorinschrijving ging het tamelijk vlot om de start te kunnen nemen en hierdoor hadden we ook nog een vermindering van 2 euro per persoon, en zoiets is toch meegenomen. Een massa volk op de markt te Blankenberge en de sfeer zat er meteen in. Internationaal gezelschap te koop, een greep van wat ik heb gezien, Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Schotten (zonder kilt, in broek dus), Spanjaarden, Portugezen, Japanners, Thai, Denen, Noren, Zweden, Oostenrijkers, Indonesiërs, Zwitsers, en bij toeval waren er zelfs Belgen vertegenwoordigd. Het is best mogelijk dat er nog meerdere landen aanwezig waren die ik niet vermeld heb. Onder de deelnemers ook vele militairen, Nederlanders, Duitsers en de Belgische Militaire School voor Onderofficieren was vertegenwoordigd met 5 pelotons, dus mogen we met fierheid zeggen dat het leger waakte. Onder hen waren er ook bij van de medische dienst en ik heb die militairen meermaals puik werk zien doen bij deelnemers die in het sukkelstraatje terecht waren gekomen, en dat waren er echt niet weinigen. Volgens mij, meestal mensen die echt niet gewoon zijn om vele kilometers te stappen en niet weten aan welk avontuur ze beginnen. Toch moesten, jammer genoeg ook de ziekenwagens regelmatig uitrukken met veel geloei, maar meestal veel het nog wel mee. Een pluim voor de organisatie, want die was tot in de puntjes geregeld.
Vandaag een wandeling gemaakt te Herselt van 30 kilometer, prachtige streek daar. Morgenvroeg 04-05-2007 vertrekken we naar zee tot maandag. We gaan er deelnemen aan de tweedaagse van Blankenberge, dit wil zeggen dat ik één van de meer dan 8000 deelnemers zal zijn. Probeer me er maar eens uit te pikken.
Onze wandeling van zondag 29-04-2007 bracht ons naar Werchter, een Brabants dorp, gelegen aan de samenvloeiing van de Dijle en de Demer. Beter bekend om zijn rockfestival en jammer genoeg minder bekend om zijn aspergeteelt die met het goede weer hoogdagen beleven. Voor onze wandeling van 21 kilometer verlaten we de startplaats en gaan even door het dorp om dan langs de festivalweide verder te trekken, naast de plaats waar het immense podium zijn plaats vindt is het nu ontzettend stil, maar wel zo warm en stoffig als in de zomer wanneer het hier groot feest is met de duizenden muziekliefhebbers. Een veldwegel brengt ons langs de Craeneveldhoeve, deze werd gebouwd in de 15 eeuw maar is nu volledig vervallen. In de jaren 90 werd deze hoeve op de lijst van beschermde monumenten geplaatst en rond 2001 is men begonnen met de restauratie van het poortgebouw. In deze lus van 6,8 km trekken we verder richting Haacht voor onze eerste controlepost, buiten wat eten en drinken want binnen in de zaal is het veel te druk en te warm, dus even verpozen onder het klokkengelui van de kerk die zijn bezoekers verwacht voor de mis van 10 uur. We trekken nu verder voor een volgende lus van 6,5 km richting Wakkerzeel. Hiervoor blijven we voor enkele kilometer het natuurgebied langs de Anti-tankgracht volgen, in mijn verslag van gisteren heb ik hierover reeds geschreven, voor diegenen die het niet gelezen hebben, meer kan je er hier over vinden. In Wakkerzeel wandelen we voorbij de geklasseerde pastorie en de mooie kerk van St Hubertus, gebouwd rond 1742. De controle vinden we even verder in de kantine van de plaatselijke voetbalclub, stoelen en tafels buiten nodigen ons uit om hier even te verpozen. Na wat drinken en eten maken we nu een lus Wakkerzeel Wakkerzeel van 4,9 km. Even het dorp verkennen en dan de velden in, daar is hier geen enkel gebrek aan, de wuivende halmenvan het koren staan hier reeds prachtig te groeien, verder stappend krijgen we een afwisseling van bos en velden en fruitgaarden, vele velden staan te wachten tot de asperges hun kopje boven steken. Zo komen we terug in de voetbalkantine en het is deugdelijk warm op de middag, dus even wat schaduw opzoeken of ons biertje kookt over. Nu trekken we nog een lus van 3,5 kilometer die ons terug naar Werchter zal brengen, maar vooraleer we naar de aankomst stappen komen we op de brug waar de Dijle en Demer samenvloeien, mooi gezicht, nu nog linksaf en de tocht zit er op, het was zeker de moeite waard om hier eens te komen stappen.
Afgelegde afstand; 21 km.
Jaartotaal 2007 afgelegd; 828,5 km.
Totaal afgelegd (sinds 04-01-2006); 2477 km.
Aantal wandelingen 2007; 34.
Totaal aantal wandelingen (sinds 04-01-2006); 112.
Omdat bij de aanleg van de Anti-tankgracht de ene kant werd opgehoogd tegenover de andere is er een verschil in de samenstelling van de grond tussen de hoge en de lage oever, dit is te merken aan de plantengroei. Het opgehoogde deel van de gracht wordt gesierd door kleine hooilandperceeltjes met een rijke flora: pinksterbloem, dagkoekoeksbloem, gewone agremonie, sint-janskruid, margriet, echt duizendguldenkruid, grote ereprijs, heggewikke en gewone hoornbloem.
Natuurbeheer nodig.
Op de lage kant waar de grond zwaarder en natter is, zie je smeerwortel, scherpe boterbloem en dauwnetel. Door de massale bladval van de canadapopulieren die hier vroeger stonden is de bodemlaag redelijk stikstofrijk. Hierdoor kunnen brandnetelsde vegetatie domineren. Om dit te vermijden wordt een verarmingbeheer uitgevoerd. De hooilandjes worden jaarlijks tweemaal gemaaid waarbij het maaisel wordt afgevoerd. Nabegrazing gebeurt door Hebridean schapendie door hun gevarieerd begrazingspatroon goed bruikbaar zijn in natuurgebieden.
Thuis van braam en hout.
De hooilandjes zijn begrensd door braamruigten. Duizenden ongewervelden en kleine zoogdieren zoals wezel, hermelijn, egel, bunzing en konijn vinden hier voedsel en een veilig onderkomen. Ook de houtstapels van gekaptecanada populieren zijn een goede schuilplaats voor deze dieren en zijn om deze reden hier geplaatst.
Deze inlichting is ter plaatste te lezen op de informatieborden van "Natuurpunt vzw, vereniging voor natuur en landschap in Vlaanderen".
Het is niet mijn gewoonte om een filmpjete tonen maar wat deze danseressen presteren is werkelijk schitterend.
"Danseressen die dansen als één danseres". Neem even de tijd om echt te kijken hoe ze op elkaar afgestemd zijn terwijl ze elkaar niet horen en alleen strak recht voorruit kijken! Het meest bijzondere er aan: ALLE 21 DANSERESSEN ZIJN... DOOF!!! Hun trainers staan op de hoeken van het podium en geven aanwijzingen.Het is de "China Disabled People's Performing Art Troupe". De danseres voorop is Tai Lihua, ze is 29 jaar en is afgestudeerd aan het Hubei kunstinstituut.
Dit moet je even doen: - open een nieuw Word-document. - Typ de hoofdletters Q 33 NY (ter info: dit is het vluchtnummer van het eerste vliegtuig dat zich in de WTC-toren boorde op 11/9) - Zet deze letters in het vet - Zet de lettergrootte op 36 - Verander het lettertype naar WINGDINGS 1
jawadde, als ge op het OCMW werkt, krijgt ge iets te lezen!!!!!!!!!!!!
Sommigen zijn écht niet te doen!!! Lachen geblazen...."aan de Vlaamse Dienst voor Huisvesting" - Het betere schrijfwerk.
Hier volgt een bloemlezing van verschrijvingen, gehaald uit brieven, verstuurd naar de dienst huisvesting van eenVlaamse stad. (Echt gebeurd!!)
Hiermede wil ik U vragen of U onze afwatering eens in handen wil nemen.
Wij verzoeken meer gas, daar ik op 5 maart een zoon heb bijgeboren, wat met door de drukte geheel door het hoofd is geschoten.
Mijn moeder werd door de tand des tijds gedwongen bij mij te komen wonen.
Mijn gezin telt vier ledematen.
Daar mijn vrouw een zoon ter aarde heeft geschonken, zitten we van alles zonder.
Mijn vrouw moet hete zitbaden gebruiken, als de kachel brandt moet ze het daarop doen.
Door omstandigheden moet ik mij meerdere keren per week wassen, daar ik alles in het donker moet doen verzoek ik U of ge me een eindje tegemoet wil komen.
Wij moeten dringend een andermans woning, wegens ziekte van mijn vrouw heb ik tijdelijk een ander gehad.
Ik ben zuinig, want ik ben niet zomaar iemand die gas laat ontsnappen.
Mijnheer, toen ik een kachel had deed ik vaak een hoop op de kachel, maar nu moet ik alles op het gasfornuis doen.
Wij zitten zo krap dat de buren naast ons griep hebben en ons door de muren aansteken, als ge eens poolshoogte komt nemen kunt ge ook de koorts krijgen.
Aan de ene kant is mijn vrouw in verwachting en aan de andere kant regent het binnen.
De W.C. is bouwvallig en zodoende kunnen we daar niet langer huizen.
Als het hard waait, zijn we met levensgevaar verbonden.
Ik heb reumatiek en een kind van vijf jaar. U moet er iets aan doen.
Ik heb vier dochters open en bloot op zolder liggen, komt U eens kijken?
Even leg ik mij bij U neder om U enkele letters toe te dienen.
Ik zit uit nood in een onverklaarbare woning.
Ik moet elke dag bevallen en daarom wordt mijn woning te klein.
Ruim zes jaar ben ik getrouwd met een kind van zes jaar.
De W.C. is lek aangezien we met dertien wonen.
Wilt U naar mijn bovenkamer laten kijken, want die zit vol nare beesten.
Ik heb zo'n last van mieren in mijn fundamenten.
Het vocht dringt door de muren van mijn schoonmoeder die helemaal al beschimmeld en verrot is.
Mijn man ligt met brongieters en mijn borsten piepen ook al.
Ik lig al twee weken in bed met igias, ik hoop dat ik het goed schrijf, anders denkt ge nog dat het een Poolse violist is.
Wij kunnen de was niet drogen, mijn vrouw zit al veertien dagen met haar ondergoed omhoog en niemand die komt kijken.
Het vijfde kind is op komst en staat voor de deur.
Mijn buurman stinkt naar gas, ik denk dat hij een gat heeft.
Ik wil mijn gat dichten, ik heb er last van.
Ik ben verstoten van de W.C. Denkt U eens in, Burgemeester, U en Uw hele gezin, schijtend op een emmer, met een eerbiedige verontschuldiging richt ik mij hiervoor tot Uw edelachtbaarheid. Weleerwaarde Burgemeester (...) hiermede kom ik U een aanzoek doen om Uw welwillende goedheid.
Mijn woning wordt te klein want ik krijg ieder jaar een kind bij. Daar moet U iets aan doen, want ik ben niet bij machte.
Mijn vochtontwikkeling in mijn huiskamer is niet meer uit te houden.
Ik heb een lekhaasje op zolder die naar beneden is gekomen.
De hond blaft de hele avond en met de kat is het hetzelfde geval.
Lieve mama en papa, We moeten U van onze jeugdleider een brief schrijven, om jullie gerust te stellen, in geval jullie de overstroming hebben gezien in het nieuws We stellen het goed. Er is maar één tent weggespoeld en ook twee slaapzakken. Gelukkig is niemand verdronken. Toen de overstroming gebeurde, waren we juist op de berg naar Bartje aan het zoeken. Oh ja,bel je even naar de mama van bartje om te zeggen dat hij het goed stelt? Hij kan namelijk geen brief schrijven met zijn twee gebroken armen.
Ik heb mogen meerijden in de jeep van de reddingswerkers. Dat was tof!!! Als het niet zo fel gebliksemd had zouden we Bartje nooit gevonden hebben. De jeugdleider was een beetje kwaad op Bartje,omdat hij alleen de bergen in trok zonder het te zeggen. Hij had het wel gezegd,maar de jeugdleider was toen bezig met de brand te blussen, misschien heeft hij Bartje daardoor niet gehoord?
Wist je dat,als je een gasfles in het vuur gooit,dat die dan ontploft? Het hout van de bomen was te nat om te branden,maar wel één van de tenten en sommige van onze kleren. David zal er wel een tijdje raar uitzien,tot zijn haar weer is bijgegroeid.
Als de jeugdleider de minibus gemaakt krijgt,zijn we zaterdag weer thuis. Het was niet zijn fout dat we gebotst zijn. Toen we vertrokken, waren de remmen nog heel goed. De jeugdleider zegt dat het normaal is dat zo'n oude auto soms kapot gaat. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom hij geen verzekering kan krijgen.
Wij vinden het wel een toffe camionette. De jeugdleider vindt het niet erg als we hem vuil maken.Er zijn tien zetels in,maar we kunnen wel met twintig in de auto. We mogen dan om de beurt op de bergwegen rijden, daar zijn veel bochten,das dus wel spannend. Alleen spijtig dat de politie ons juist tegenhield toen ik aan het rijden was. Hij ging eens met jullie komen praten, zei hij.
Maak jullie niet ongerust, we zijn in goede handen De jeugdleider is echt een toffe knul. Deze morgen ging iedereen zwemmen in het meer Ik mocht niet mee,omdat ik niet kan zwemmen en Bartje kon ook niet zwemmen met zijn gebroken armen. Maar we mochten wel met de kano's varen,wij met ons twee. Helemaal tot aan de overkant. Als je in het water kijkt,kun je de bomen zien die door de overstroming onder water staan.
Onze jeugdleider is niet zo lastig als die andere van vorig jaar. Hij werd zelfs niet kwaad toen we de zwemvesten vergeten waren. Hij heeft het te druk met het repareren van zijn auto, we laten hem dus zoveel mogelijk gerust.
Oh en weet je wat? We hebben een cursus EHBO gehad. Toen Danny in het water dook en zich kwetste aan zijn arm, hebben we zelfsgeleerd hoe je een tourniquette legt. Da is een knoop om grote wonden mee af te binden. Ik heb toen wel moeten overgeven en sommige anderen ook, maar volgens de jeugdleider is dat omdat we die vieze kip gegeten hebben. Hij zegt dat die hetzelfde smaakte als het eten in de gevangenis.
Ik ben echt blij dat de jeugdleider vrij is gekomen en dat hij nu met ons op kamp gaat om zijn leven te beteren. Hij zegt dat hij voortaan alles veel beter gaat doet.. Wat is eigenlijk een pedaal -fiel?
Zo, ik ga stoppen met schrijven.Straks gaan we naar de stad om onze brieven te posten en om vaseline te kopen.Dat dient om spelletjes te spelen zegt de jeugdleider. Maak u niet ongerust.We stellen het goed.
De wandeling van zondag 15-04-2007 te Broechem werd door WSV Schelle bezien als een superster wandeling, dit wil zeggen dat onze club het inschrijvingsgeld voor de clubleden betaald met nog een drankje er bovenop, en dat willen we niet missen. Wij zeggen altijd " Voor niets, steendood, of ook, voor niets gaat de zon op" dus allen daarheen. Volk was er al genoeg, zowel op de enorme parkeerruimten en in een enorme zaal waar we konden inschrijven, plaats was er genoeg en zoals later zal blijken was het nodig. Iedereen had hetzelfde gedacht, vroeg vertrekken want het zal warm worden en deze namiddag is het "Parijs Roubaix", en je kan ze geen ongelijk geven want Tommeke Boonen had gezegd dat hij er een lap ging op geven, en dat gingen wij ook doen. 25 kilometer was de planning, Dus, zoals het spreekwoord zegt " vooruit met de geit en ze kwamen met een varken binnen". Eventjes door het dorp en dan op weg door het eerste stuk bos naar het drinkwaterspaarbekken van de AWW, voor wie niet uit de buurt is, AWW wil zeggen "Antwerpse waterwerken". Een vijver van jewelste, je kan je niet voorstellen dat zoiets groots word leeggedronken, en er zaten nog grote vissen op ook, wel is het verboden om je hengeltje hier uit te gooien. Een halve omtrek langs het bekken en dan gaan we op weg richting Ranst, we steken in de brandende zon het Albertkanaal over en zien dan het dorpje liggen, het is een deelgemeente van Oelegem, de kerk heeft een wel eigenaardige maar toch mooie torenspits, zo zie je ze niet veel in België, even verder is onze eerste controlepost, gelukkig is er genoeg drank en nog fris ook. Van hieruit trekken we voor een lus van ongeveer 6 km door het bos van het "Vierselhof" en komen langs het mooie kasteel met vijver, het is hier heet door de zandige grond in het bos, de blaadjes zijn nog wat te klein om veel schaduw te geven. Voorbij een visvijver het andere bos in om terug op onze stappen te keren naar Ranst lopen we enkele km langs het kanaal, geen zuchtje wind en de zon pal op onze bovenverdieping. Het is warm mannen, geloof me. Zo komen we terug in de controlepost, ditmaal zullen ze er met één drankje niet vanaf komen. Terug het bos in en even uit de zon langs een kasteel met een eindje verder een grot met Mariabeeld, bidstoelen incluis, zo komen we aan het "Hof Zevenbergen", een nonnenklooster, man wat een woonst, je kan op die manier wel zien waar het geld zit, het heeft meer weg van een kasteel. Verder na nog een controlepost terug door het bos en dan dwars door een golfterrein naar de aankomst. Een prachtige dag met een mooie tocht. De grote zaal is nu wel zo goed als volzet, niet moeilijk, 3136 deelnemers is niet niets. In de namiddag mag onze clubvoorzitter André nog een herinnering aannemen uit handen van de inrichtende club, dit was omdat onze club hier aanwezig was met niet minder dan 55 Schelse wandelaars, een mooi ploegje samen.
Afgelegde afstand; 25 km.
Jaartotaal 2007 afgelegd; 755 km.
Totaal afgelegd (sinds 04-01-2006); 2401,5 km.
Aantal wandelingen 2007; 31.
Totaal aantal wandelingen (sinds 04-01-2006); 109.
Battel is een klein en rustig dorpje langs de Leuvense vaart, nu heden ten dage spreekt men van het kanaal "Leuven Dijle", het is toen nog met de hand gegraven en is een van de oudste kanalen in België. Battel is een deelgemeente van Mechelen en het is ook begrensd door de Zenne en de Dijle. In de parochiezaal moest ik wezen om in te schrijven, ondanks het vroege uur was er reeds veel volk aanwezig, men had voor zaterdag warm weer voorspeld en dat zal natuurlijk ook een reden geweest zijn. Op weg voor een goede 22 kilometer, hier was er de eerste lus van ongeveer 10 km, nog een van ongeveer 7 km en dan nog eentje van ongeveer 5 kilometer, hierbij kwamen we telkens in de zaal waar we ingeschreven waren, op zich niet erg maar als wandelaar weten we dan, dat er steeds meer volk bij elkaar komt, diegenen die nieuw komen inschrijven en diegenen die van een lus terug binnenkomen, gelukkig was het goed weer en konden we buiten zitten, anders zit je natuurlijk op elkaars lip te kijken en dat is niet de eerste keer dat dit voorvalt. De zaal buiten en naar rechts, even wat villas bekijken en dan de dijk op van de Leuvense vaart, prachtig weer en het begint al warm te worden en het is nog maar iets na 8 uur, geen windje, geen blad dat beweegt en geen rimpeltje op het water, dat geeft natuurlijk mooie fotos, zoiets maak je maar zelden mee. We gaan na enkele kilometer op een oud sas over het kanaal en lopen terug voor ongeveer een 4 tal km langs het kanaal waar we dan rechtsaf het bos in gaan, een welkome verfrissing in de schaduw van het groeiende lover. Met een grote draai rond Battel komen we terug aan "Battel sas" linksaf het dorp in voor een eerste verfrissing en die is welkom. Intussen gaat de zon maar steeds hoger en de temperatuur volgt dezelfde lijn, we gaan terug in de andere richting over het sas en gaan nu naar links om dan weer het bos in te trekken, op de grens met de gemeente Heffen komen we langs een pracht van een manege, links hiervan staan alle éénjarige paarden samen in een weide te spelen alsof het hun laatste keer was, mooi om zien. Verder langs enkele boerderijen terug naar Battel, overal staan de Japanse kerselaars te pronken met hun overvloed aan bloemen en dan goed voor een tweede verfrissing en een broodje in de controlepost. We stappen voor onze derde lus langs de Dijle voor enkele kilometers richting Mechelen, hier geen spiertje lommer en geen zuchtje wind, de weg is lang, recht en heet, het is middag en de temperatuur die we onderweg konden aflezen gaf 27 graden, nou moe, fris is toch iets anders. In de verte zien we de torens van Mechelen zinderen in de nevel en eindelijk toch nog even het bos in en zo nog even langs de "Leuvense vaart" naar de controle en naar het einde van deze tocht. Wat een verschil met vorig jaar toen ik hier was, het was toen koud, het regende pijpenstelen en er was zoveel wind dat je met een regenscherm niets anders kon doen dan het goed dichthouden of het lag in het water. Als je mij laat kiezen, dan zal je het wel kunnen raden zeker.
Afgelegde afstand; 22 km.
Jaartotaal 2007 afgelegd; 730 km.
Totaal afgelegd (sinds 04-01-2006); 2376,5 km.
Aantal wandelingen 2007; 30.
Totaal aantal wandelingen (sinds 04-01-2006); 108.
Een blondje en een advocaat zitten in het vliegtuig. Het blondje is moe en wil wat slapen, maar de advocaat stelt haar voor een spelletje te spelen. Het blondje weigert en draait zich om om wat te slapen, maar de advocaat geeft niet op. "Luister," zegt hij, "je mag de ander een vraag stellen. Wie het antwoord niet weet, moet de ander 5 euro geven."
Opnieuw weigert het blondje en legt zich wat makkelijker om wat te slapen. De advocaat probeert opnieuw: "We spelen het als volgt. Als jij het antwoord niet weet, geef je mij 5 euro, als ik het antwoord niet weet, krijg jij 500 euro."
"Ok dan," zegt het blondje en ze speelt mee. De advocaat begint met een vraag: "Hoeveel bedraagt de afstand tussen de maan en de aarde?" Het blondje neemt spontaan haar portemonnee en geeft 5 euro aan de advocaat. Die glundert en zegt: "Nu is het uw beurt om mij iets te vragen." Het blondje denkt even na en vraagt dan: "Wat gaat met drie poten de berg op en komt er met vier poten weer vanaf?"
De advocaat denkt heel diep na, hij weet het niet. Hij neemt zijn laptop en begint in een encyclopedie te neuzen, maar vindt het niet. Het blondje is intussen in slaap gevallen. Hij logt via zijn gsm in op het internet en zoekt een hele poos op het net, maar vruchteloos. Ten langenlaatste maakt hij het blondje wakker, neemt hij zijn portemonnee en geeft het blondje 500 euro.
Het blondje stopt het geld weg en draait zich weer om om verder te slapen, dan vraagt de advocaat: "Wat was het antwoord op de vraag?" Het blondje neemt zwijgend haar portemonnee en geeft de advocaat 5 euro.
Liefste man, Ik schrijf je deze brief om je te vertellen dat ik je voor altijd verlaat. Ruim zeven jaar ben ik een goede vrouw voor jou geweest, en ik heb niets dat dit bewijst. De laatste twee weken zijn een hel geweest. Je baas belde vanmiddag om me te vertellen dat jij vandaag ontslag genomen hebt en dat was voor mij de laatste druppel. Vorige week kwam je thuis en merkte niet dat ik mijn nagels had laten doen en naar de kapper was geweest.
Ik kookte je favoriete eten, varkenskotelletjes met wortelen en had voor de gelegenheid een splinternieuwe negligeetje aangetrokken. Je kwam thuis, slokte je eten binnen in twee minuten en ging voor de tv zitten om direct na de match in slaap te vallen. Je vertelt me nooit meer dat je van me houdt, je knuffelt of kust me ook niet meer. Ofwel ben je mij aan het bedriegen ofwel hou je niet meer van mij. Wat ook de reden is, ik ben weg! PS: Als je me wil zoeken, vergeet het. Jouw BROER en ik gaan samen in Spanje wonen! Nog een leuk leven gewenst!
Getekend: Je Ex-vrouw...
Toen ze in Zaventem op het vliegtuig zat te wachten, werd haar naam afgeroepen. Bij de balie van de luchtvaartmaatschappij werd haar een brief overhandigd, die speciaal door een koerier gebracht was . In de brief stond het volgende:
Beste ex-vrouw.
Niets heeft mij vandaag meer plezier gedaan dan jouw brief te ontvangen. Het is waar dat jij en ik al zeven jaar getrouwd zijn, maar een "goede vrouw" is toch iets anders dan wat jij bent geweest. Ik kijk constant naar het sportkanaal om je eeuwig gezeur niet te horen. Helaas werkt het niet. Ik had wel degelijk gezien dat je haar er af was vorige week, het eerste wat in mij opkwam was te zeggen dat je "er als een man" uitzag! Mijn moeder heeft mij altijd geleerd niets te zeggen als je niets positiefs te vertellen hebt. Toen je mijn favoriete eten klaarmaakte, Heb je mij waarschijnlijk verward met MIJN BROER.
Omdat ik al zeven jaar geleden gestopt ben met varkensvlees te eten. Ik ging vroeg naar bed omdat ik gezien had dat het prijskaartje nog aan je negligé hing. Ik hoopte ook maar dat het puur toeval was dat mijn broer die morgen 50 euro van mij geleend had en dat jouw negligeetje 49,95 euro kostte. Nochtans, ondanks dit alles hield ik nog van je En hoopte ik dat we het terug goed konden maken.
Toen ik vanmorgen echter vernam dat ik de lotto van twaalf miljoen euro gewonnen had, heb ik ontslag genomen en ben twee tickets voor de Bahamas gaan kopen.Toen ik thuis kwam was je echter weg en vond ik je brief. Alles heeft zijn oorzaak, denk ik. Ik hoop dat je het leven zal kunnen leiden dat je altijd wilde. Mijn advocaat zegt me, nadat hij jouw brief gelezen had, dat ik geen cent met je hoef delen. Dus het ga je verder goed.
PS. Ik weet niet of ik het je ooit verteld heb, maar mijn broer Karel werd oorspronkelijk als "Clara" geboren.
Ik hoop dat dit geen probleem zal zijn in jullie verdere relatie.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
mee. Het was wel tamelijk zwaar bewolkt met een ferme zeewind maar men had zon voorspeld in de loop van de dag en die voorspelling is dan ook waarheid geworden, ze kunnen het wel, als ze maar willen..jpg)
Internationaal gezelschap te koop, een greep van wat ik heb gezien, Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Schotten (zonder kilt, in broek dus), Spanjaarden, Portugezen, Japanners, Thai, Denen, Noren, Zweden, Oostenrijkers, Indonesiërs, Zwitsers, en bij toeval waren er zelfs Belgen vertegenwoordigd..jpg)
Onderofficieren was vertegenwoordigd met 5 pelotons, dus mogen we met fierheid zeggen dat het leger waakte. Onder hen waren er ook bij van de medische dienst en ik heb die militairen meermaals puik werk zien doen bij deelnemers die in het sukkelstraatje terecht waren gekomen, en dat waren er echt niet weinigen. Volgens mij, meestal mensen die echt niet gewoon zijn om vele kilometers te stappen en niet weten aan welk avontuur ze beginnen. Toch moesten, jammer genoeg ook de ziekenwagens regelmatig uitrukken met veel geloei, maar meestal veel het nog wel mee. Een pluim voor de organisatie, want die was tot in de puntjes geregeld. .jpg)
mee. Het was wel tamelijk zwaar bewolkt met een ferme zeewind maar men had zon voorspeld in de loop van de dag en die voorspelling is dan ook waarheid geworden, ze kunnen het wel, als ze maar willen..jpg)
Internationaal gezelschap te koop, een greep van wat ik heb gezien, Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Schotten (zonder kilt, in broek dus), Spanjaarden, Portugezen, Japanners, Thai, Denen, Noren, Zweden, Oostenrijkers, Indonesiërs, Zwitsers, en bij toeval waren er zelfs Belgen vertegenwoordigd..jpg)
Onderofficieren was vertegenwoordigd met 5 pelotons, dus mogen we met fierheid zeggen dat het leger waakte. Onder hen waren er ook bij van de medische dienst en ik heb die militairen meermaals puik werk zien doen bij deelnemers die in het sukkelstraatje terecht waren gekomen, en dat waren er echt niet weinigen. Volgens mij, meestal mensen die echt niet gewoon zijn om vele kilometers te stappen en niet weten aan welk avontuur ze beginnen. Toch moesten, jammer genoeg ook de ziekenwagens regelmatig uitrukken met veel geloei, maar meestal veel het nog wel mee. Een pluim voor de organisatie, want die was tot in de puntjes geregeld. .jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
