De eerste wandeling ben ik begonnen als groentje te Gierle op 8 januari 2006, met een afstand van 11 kilometer, het is dat een mens nu eenmaal met iets moet beginnen. Stilaan werd de afstand opgebouwd, zodat we rond het einde van februari rond de 20 kilometer per wandeling op zondag uitkwamen. Een maand later wanneer ik op zaterdagen alleen op stap ging, zonder mijn echtgenote, kon ik het uitproberen om met langere afstanden te leren omgaan. Het voordeel is dat ik graag alleen op stap ga, ik hoor van vele wandelaars dat ze liever in een groepje of in gezelschap hun ding doeg, nu ieder zijn meug, als je met niemand hoeft af te rekenen ga je op je eigen tempo en stop je zo vaak en waar je wil. Nu op het einde van het jaar kunnen we de afrekening van 2006 maken. Wat ik in het begin van het jaar niet wist is, dat men aan het stappen verslaafd kan worden, al is het wel een gezonde verslaving. We hebben gaan stappen in de volgende Provincies, Antwerpen, Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen, Limburg, Brabant en Namen. Hier hebben we de schoonheid en eigenaardigheden van elk van deze streken leren kennen. Op deze manier heb ik het totaal van 1646 kilometer bij elkaar gestapt, verdeeld over 78 wandelingen. We hadden een gemiddelde snelheid van 5,4 kilometer per uur. Dit is het resultaat van zowel alleen als in gezelschap en dan doe je het meestal wat kalmer aan. Toch nog even vermelden dat in het totale toch 3 maal een tocht van 42 km zit en een van 50 kilometer, toch niet slecht voor een beginneling dacht ik. Vanaf volgend jaar, morgen dus, staan er meer grote wandelingen op het programma, maar voorlopig is dat nog toekomst. Ik wens aan iedereen een gelukkig 2007 en moge het verlopen in goede gezondheid. En geef er vanavond maar een goei lap op, santé.
Een dame komt per vliegtuig terug van vakantie in Zwitserland. Ze zit naast een priester. Tijdens de vlucht geraken ze aan de praat en zo komt het dat ze de pastoor om een dienst vraagt. "Eerwaarde, Ik heb in Zwitserland een gloednieuw en hypermodern epileerapparaat gekocht. Hij was niet goedkoop en Ik heb dus de wettelijke limiet overschreden. Ik zou er invoerrechten op moeten betalen. Kunt u mijn ladyshave niet verbergen in uw soutane?" ''Natuurlijk, maar Ik moet u waarschuwen, Ik kan niet liegen." ''Maar de douane zal u als priester niet verdenken en u doorlaten." En ze geeft hem de ladyshave. Aangekomen op Zaventem passeren ze de douanepost. De douanier vraagt aan de priester: "Niets aan te geven?'' "Nou," zegt de priester, "van mijn hoofd tot aan de gordel, heb Ik niets aan te geven." De douanier vindt dit antwoord een beetje vreemd en vraagt door: "En onder de gordel?" "Nou," zegt de priester, "daar bevindt zich een fantastisch apparaat bestemd voor vrouwen, dat nog nooit gebruikt is." De douanier barst in lachen uit en roept: "Allez het is goed, eerwaarde! Volgende!"
Ik heb het uiteraard niet zelf gemaakt, neen ik ben niet zo een dichter als katjesnest. Rijmen en dichten zonder mijn k..... te lichten is dus niet mijn grootste kunst. Dit gedicht is mij via een mailtje toegestuurd en er stond ook geen naam van de ontwerper onder, dus niet schieten op de pianist, maar ik wil het u zeker niet onthouden.
Goede voornemens.
Een nieuw jaar breekt aan. Weer 12 maanden te gaan. Ieder met zijn goede voornemens stoppen met roken, de meest voorkomende wens.
Wat zal ik mijzelf beloven!!?? Ik rook niet Ik drink met "maten" Wat zal ik nog meer laten??
Minder snoepen en eten?? Ik zou het echt niet weten. Zal ik gaan lijnen?? En dan van chagerijn weg kwijnen?
Nee!! Laat mij maar. Ik ga niks beloven. Blijf gewoon in mijzelf geloven een gezonde geest, Is waar ik naar streef. Mij gelukkig voelen met mensen waar ik om geef.
Kwaliteit van het leven, heb je niet voor het kiezen. Geniet van wat je wordt gegeven Er valt veel te verliezen.
Gezondheid en geluk, is alles wat je kan wensen. Ik wens het jullie toe , lieve mensen. Verder mag je altijd blijven dromen Dat je wensen, uit mogen komen.
Een tijd geleden, op 25-09-2006, heb ik hier een filmpje geplaats waarin de Zwitsers lieten zien met welke klasse ze met wapens konden omgaan. Ditmaal is het aan de Yankees om ons te verrassen op een niet oorlogszuchtige manier. De oefening wordt uitgevoerd met een Garand M1, het wapen heeft een gewicht van 4,73 kg, bajonet niet inbegrepen. Om de voorstelling te bekijken klik hier. Veel kijkgenot.
Een bejaard echtpaar brengen hun vakantie door in Jeruzalem. Plots sterft de vrouw. De begrafenis ondernemer zegt tegen de man. Voor 5000 dollar kunnen we het lijk transfereren naar uw woonplaats. Daarentegen kunnen we voor 150 dollar uw echtgenote hier begraven in Jeruzalem, en dit in heilige grond. De man denkt even na en zegt. Transfereer ze maar naar huis.
Bent U zeker? vraagt de begrafenis ondernemer. U geeft 5000 dollar uit terwijl U 4850 dollar kunt besparen en je echtgenote wordt begraven in heilige grond. Luister zegt de man. Jaren geleden werd hier iemand begraven en 3 dagen later is hij verrezen. Ik wil dit risico niet nemen.
Een zoon vraagt aan zijn vader: "Pap, wat is eigenlijk politiek?" Vader zegt: "Jongen, dat is heel eenvoudig. Kijk, ik breng het geld in huis, dus ik ben het KAPITALISME. Je moeder beheert het geld, dus die is de REGERING. Opa ziet erop toe dat alles hier ordelijk verloopt. Hij is de OVERHEID. Het dienstmeisje is de ARBEIDSKLASSE. Wij hebben allen maar een doel voor ogen, namelijk jouw welzijn. Daarom ben jij het VOLK. Je kleine broertje die nog in de luiers loopt is de TOEKOMST". De zoon denkt na en vraagt of hij er een nachtje over mag slapen. 's Nachts wordt hij wakker omdat zijn kleine broertje in zijn luier heeft gepoept en vreselijk schreeuwt. Omdat hij niet weet wat hij moet doen gaat hij naar de slaapkamer van zijn ouders. Daar ligt alleen zijn moeder en die slaapt zo vast dat hij haar niet wakker krijgt. Daarom gaat hij naar de kamer van de dienstmeid, waar hij ziet dat zijn vader bij haar in bed ligt en dat ze vreemde dingen aan het doen zijn. Hij ziet dat opa onopvallend door het raam toekijkt. Ze zijn allemaal zo druk bezig dat niemand merkt dat hij voor het bed staat. Daarom besluit de jongen weer te gaan slapen. De volgende ochtend vraagt de vader aan zijn zoon of hij met eigen woorden kan uitleggen wat politiek is. "Ja", zegt de zoon, "het KAPITALISME misbruikt de ARBEIDSKLASSE terwijl de OVERHEID toekijkt en de REGERING slaapt. Het VOLK wordt volkomen genegeerd en de TOEKOMST ligt in de STRONT!"
Onze wandeling op zondag 17-12-2006 bracht ons naar Brecht in de Provincie Antwerpen, en dit dorp ligt echt niet ver van de Nederlandse grens. Na onze inschrijving gingen we uit het dorp en kwamen onmiddellijk terecht tussen uitgestrekte velden, weiden en landerijen. Door de veelvuldige regen van de laatste dagen en zeker op zaterdag, was het geen grapje om door een weide te ploeteren waar men de wandelaars door dreef, als we even later tot de ontdekking kwamen dat er slechts 100 meter verder een pad liep dat op dezelfde plaats uitkwam was het wel even vloeken geblazen. Het goede was dat het weer goed was tot op dat moment en we aan de eerste controlepost aankwamen op een boerderij, de stal was omgetoverd tot kantine en het was er warm, dat kon men van de buitentemperatuur echt niet zeggen. Daarna verder op weg en het landschap ging over naar meer bos. Uiteindelijk kwamen we in het natuurgebied "De Kooldries", echt een prachtig gebied, toen we er helemaal doorgeploeterd waren door het vele slijk vonden we de volgende tekst op een bord van "Natuurpunt".
"Klei in de Kooldries". Tijdens het graven van het Kempisch Kanaal in de negentiende eeuw stootte men in de streek op omvangrijke kleilagen. Dit is de zogenaamde klei van Rijkevorsel. Onmiddellijk naast het kanaal ontstonden er talrijke steenfabrieken die van de klei gebruik maakten. Het overblijfsel van al deze ontginning zijn de kleiputten (te zien op de fotos). In de kooldries zat de klei ondiep en zijn de lagen dun en grillig. Dit uit zich in de onregelmatige vormen en ondiepe vijvers. Hier werd de klei met een houten schop bovengehaald.
Verder ploeterend kwamen we aan de tweede controlepost die gelegen was in een houtverwerkingsbedrijf, het was er gezellig en warm door de enorme houtkachel en voedsel voor het monster was er genoeg, er gingen regelmatig verse stukken hout in de muil. Na een lekkere kom soep terug op weg, ditmaal langs het kaarsrechte kanaal dat ons terugbracht naar Brecht, dit was meteen het einde van de wandeling en ook van de zonneschijn. De terugweg huiswaarts gebeurde in de regen. Hadden we toch nog even geluk. Nog even meegeven dat de club aanwezig was met 41 leden, zeker lang niet slecht.
Sommige mannen zouden wel eens jaloers kunnen zijn op wie zo een geschenk onder zijn boompje vindt, maar het zou natuurlijk in beide richtingen kunnen werken.
Zaterdag 09-12-2006 was het dan terug opendeurdag bij WSV Schelle, naar jaarlijkse gewoonte en dat zorgt steeds voor een drukke bedoening, zeker als men weet dat het dan ook het moment is om zijn jaarlijkse duit in het zakje te doen in de vorm van het lidgeld, voor dat bedrag zal men zeker geen korst brood minder moeten eten. Als men weet dat onze club kan uitpakken met een ledenaantal van ruim over de 200 actieve leden dan kan men zich best voorstellen dat er een mooi pakje mensen samenkomt tussen 10.00 uur en 17.00 uur. Men kan deze namiddag ruim de tijd nemen om met (oude) bekenden verhalen en episoden uit te wisselen, jaarlijks nieuwe gezichten te verwelkomen en hen een beetje de gang van zaken diets te maken. Het eten van een pannenkoek met een koffie of een thee, maar ook een goed glas bier gaat er altijd wel in (van klappen krijgt men dorst, weet je). Ook een jaarlijkse traditie is het tentoonstellen van allerhande verzamelingen door de clubleden, die in het teken staan van de wandelsport en met de club in het bijzonder. Dit kan gaan van medailles, stickers tot kapot gelopen botinnen. Je mag er donder op zeggen dat in het 29 jarig bestaan van de club er heel wat spullen bij elkaar zijn gespaard. Dus volgend jaar in 2007 bestaat de club 30 jaar en dat zullen we geweten hebben, het bestuur is van plan er een uniek feestjaar van te maken, dus laten we zeggen, laat maar komen en leve 2007.
Al die kilometers zijn wel een medaille waard.
Even een adempauze voor het bestuur na een zeer drukke dag.
- Een eend van ca. 2,5 kg . - 2 grote flessen Schotse whisky. - 500 gr. Speklapjes. - 1 fles olijfolie.
Bereiding:
- De eend larderen en de binnenkant inwrijven met peper en zout. - De oven 10 minuten voorverwarmen op 180 graden (stand 6-7). - Een longdrinkglas voor de helft vullen met whisky. - De whisky opdrinken gedurende het voorverwarmen van de oven. - De eend op een vuurvaste schotel leggen en een tweede glas whisky inschenken - Het tweede glas whisky opdrinken en de eend in de oven zetten. - Na twintig minuten de oven op 200 graden zetten en twee glazen met whisky vullen. - Beide glazen opdlinken en de scherven van het eerste glav oplaapen. - Nog een halff glav insjenke en opdlinke. - Na een halff uuj de hoven opedoen om deend te sjekke - Blandwondesalv in de batkaamer gaan naale en op de bovekant van de linkehand doenn. - Deh hove een sgop geve. - Twee glave wiski insjenke ent middeste glav leegdwinke. - De nove opedoen naadatte eerste glav leeggis en de sjotel vastpakke. - Blantwondesalf op de binnekant van de regthand doenn en deend oprape. - Deend noggis oprape en met een handoek de bwantwondesalf van deend vege. - De hande ontfette med viskey en de tupe salff weerr oprape. - Tkapotte glazzepvege enn deent trug in de hove duuwe. - Deentuitsgelde en hardur duuwe. - De tweeede flez wiki opedoen en wee ofereindsette. - Opstaan fan de floer en de zpekreepjus onder de kaast veege. - Noggis plobeern opsstaan wan de vjoer en... Togmaa blijfe sitte... - Ui vless dlinke wandte glave sijn kabot. - Denoven afsette, dooge sluite en omfalle
Toen ik 10 was hoopte ik dat ik op een dag gewoon een vriendinnetje zou hebben.. Toen ik 15 was had ik die ook maar er was geen passie in de relatie, en dus besloot ik haar te dumpen en op zoek te gaan naar een passioneel meisje met lust voor het leven... Toen ik 20 was, had ik een uitermate passionele vriendin maar ze was te emotioneel. Alles was een noodgeval ze speelde constant de dramakoningin, huilde de ganse tijd en dreigde met zelfmoord. Ik ging dus op zoek naar een meisje dat stabiel was. (minder labiel dus) Toen ik 25 was, vond ik een heel stabiele vrouw maar ze was ronduit saai. Ze was helemaal voorspelbaar en kon nooit enthousiast zijn om iets. Het leven werd ronduit vervelend en dus ging ik op zoek naar een vrouw met meer enthousiasme. Toen ik 30 was, vond ik een opwindende vrouw maar ik kon haar gewoon niet volgen. Ze haastte zich van het ene in het andere nooit wilde ze zich even settelen. Ze deed de meest bizarre dingen en flirtte met iedereen die ze tegenkwam. Ze maakte me even vaak ongelukkig als gelukkig. In het begin beleefde ik een geweldige tijd, maar uiteindelijk was ze te energetisch en zonder richting. En dus besloot ik een vrouw te zoeken met ambitie... Toen ik 35 was,vond ik een intelligente, ambitieuze vrouw die met haar voeten stevig op de grond stond, en uiteindelijk zijn we getrouwd. Ze was echter zo ambitieus dat ze van mij scheidde en alles afpakte wat ik had... Ik ben nu iets over de 40 en ik ben gewoon op zoek naar een vrouw met dikke borsten
Omdat we voor het weekend van vrijdag 1 december tot en met Maandag 4 december aan zee zouden zijn hadden we wandelingen voorzien voor zaterdag en zondag. Op zaterdag na een uitstekend ontbijt in het hotel reden we naar Moeren, een deelgemeente van Gistel , woonplaats van de voormalige Leeuw van Vlaanderen . Toen we aan de kust met de auto vertrokken naar Moeren hetgeen 35 km rijden was, leek het ons ondanks een dik wolkendek, dat er veel kans inzat dat we toch, met een beetje geluk aan onze kant, de dag droog zouden doorbrengen. Mede door de sterke wind hadden we daar zeker meer kans voor. Maar er bestaan de dag van vandaag geen zekerheden meer, en zeker als het over het weer gaat. Hoe verder we van de kust wegreden hoe donkerder en dikker de bewolking was en even later was het zelfs beter om de lichten van de auto te laten werken. Het was dan intussen beginnen regenen maar hoe dichter bij de bestemming, hoe harder het regende en het zelfs nodig was om de ruitenwissers op de hoogste snelheid hun werk te laten doen. Bij aankomst aan de kerk in Moeren was het duidelijk dat het hier met zulks een wind een hopeloze opgave was om met een regenscherm enige beschutting te zoeken tegen het hemelwater dat bleef neergutsen tot het water in de straat stond. Hier konden we niets komen doen, zeker niet omdat de wandeling ons langs de dijken van de moeren (overstromingsgebieden) zou brengen. We besloten om dan maar terug naar de kust te rijden met een ommetje langs Nieuwpoort, een van onze lievelingsplekjes aan de kust omdat je er zo heerlijk kan wandelen langs de haven. Je gelooft het of niet maar bij het naderen van de kustlijn was er geen regen meer te zien, wel dikke grijze wolken en veel wind, maar het was droog en dat was al veel waard. Het was nog steeds een grijze bedoening op de zeedijk maar er konden toch nog enkele fotootjes af, met een nieuw toestel moet je trouwens veel oefenen heb ik horen zeggen. Deze wandeling konden ze ons toch niet meer afnemen, al was het een groot verschil toen we hier in september op bezoek waren tijdens ons verlof, je zou toen zowaar je vel uitgedaan hebben door de warmte. Ach wat, morgen zou misschien alles beter zijn.
Op een middag kwam een man thuis van zijn werk en vond een totale chaos in zijn huis. Zijn drie kinderen waren buiten, nog steeds in pyjama's, spelend met modder en lege dozen, en overal slingerden lege verpakkingen rond. De deur van de auto van zijn vrouw was open, net zoals de voordeur van het huis. Toen hij naar binnen ging vond hij een nog grotere rotzooi. Een lamp was omgevallen, en het kleed lag opgeduwd tegen de muur. In de woonkamer stond de televisie hard aan met daarop het tekenfilmkanaal. Verder slingerden overal speelgoed en verschillende kledingstukken rond. In de keuken, stonden op het aanrecht en gootsteen overal borden, resten van het ontbijt lagen op het aanrechtblad, er lag hondevoer op de grond, een kapot glas lag onder de tafel, een klein hoopje zand lag bij de achterdeur. Hij ging snel naar boven, over speelgoed en nog meer kledingstukken heenstappend, op zoek naar zijn vrouw. Hij was bezorgd dat ze ziek zou zijn of dat er iets ernstigs gebeurd was. Hij vond haar liggend in de slaapkamer, nog opgekruld in bed in haar pyjama terwijl ze een boek las. Ze keek naar hem op, glimlachte, en vroeg hoe zijn dag was. Hij keek haar verwilderd aan en vroeg: "Wat is hier vandaag gebeurd?". Ze glimlachte opnieuw en antwoordde: "Weet je hoe je iedere dag als je van je werk thuiskomt aan me vraagt wat ik die dag in vredesnaam gedaan heb?" "Ja", was zijn ongelovige antwoord. Ze antwoordde: "Nou, vandaag heb ik het niet gedaan."
Vandaag na een bezoekje aan Brugge moesten we ongeveer een 45 minuten wachten op onze trein die ons in de regen en storm terug zou brengen naar de kust, we waren door en door nat en hadden het niets te warm dus even het bistro van het station binnen, dit is altijd beter dan boven op het perron in weer en wind te wachten. Het was er tamelijk druk en na een 7 tal minuten komt er een ober aangeslenterd, ongeveer een 23 lentes jong en met duidelijke oosterse trekken, wij bestellen een Appolinaris en een thee citroen, waarop hij zegt "Appolinaris, dat ken ik niet", om verder onheil te voorkomen bestel ik een Tonic en de jongeling slenterde weg. Na een 7 tal minuten komt die kerel terug met potlood en papier in de hand en vraagt "wat moest u weer hebben want ik ben het vergeten", wij herhalen onze wens, hij schrijft het netjes op en hij is terug op weg naar de bar om het gevraagde. We hebben dan ongeveer na een 15 tal minuten toch het gevraagde gekregen, hoe groot zijn fooi was zal ik derhalve in het midden laten maar ik ben er zeker van dat hij er de inkom van de ijssculpturen zeker niet van kon betalen.
Zo nu en dan mag er iets in de schijnwerper staan en nu men terug gestart is met het programma "Het leven zoals het is, Planckendael" gaan we eens een fotoke tonen van de Zoo van Antwerpen, zo blijft het toch in de familie.
Het is altijd de eeuwige vraag geweest, wat is het mooiste effect in de fotografie, kleurfoto, zwart wit of sepia. Ik wil of kan hier zelf geen antwoord op geven want er is niets zo verschillend als de smaak van de mens, zowel op gebied van voeding, kleding, reisbestemming en zelfs de kleuren van foto's. Hier is een voorbeeld van de drie mogelijkheden, aan u de keus.
Als je Prins Charles, "The Prins Of Wales" vergelijkt met Prins Filip is het enige commentaar daarop dat de man van het Royal Kingdom zeker geen stijve hark is. Hij heeft op zijn officiële website een filmpje staan waarin hij een ganse werkdag is gefilmd. Nu zal men zeggen, ja maar als diene klepper weet dat hij gefimd wordt dat gaat die daar wel op letten, misschien juist maar dat kan Filip ook doen, en toch blijft hij wel een hark. Natuurlijk moeten we wel bekennen dat Filip in een veel charmanter gezelschap vertoefd dan de Charel. Het filmpje start automatisch en bestaat uit 4 delen, als het eerste deel ten einde is klik je op "chapter 2" dan "chapter 3" enz. Om het filmpje te starten klik hier.
Toen we de vorige keer te gast waren in Ruisbroek voor een wandeling, schreven we 21 juli 2006 en toen was het, wat wij hier noemen snikheet, de mussen vielen van de draden en gingen schuil onder de bladeren van de rabarberstruiken, met andere woorden "het was Spaans weder". Nu was het een beetje kouder maar voor de tijd van het jaar mogen we zeker niet klagen, bovendien scheen de zon en na de regen van de dag voordien en ook nog een deel van de nacht was dat zeker meegenomen. Van onze woonst tot de start was het ongeveer 15 minuten rijden en dat was dus ook nog eens meegenomen. Dan komt het steeds wederkerend ritueel, aankomen, een groet aan alle bekenden ( dat zijn er na een jaartje al aardig wat), een koffie of thee, inschrijven, inpakken en wegwezen voor ditmaal 21,5 kilometer. Nu het winteruur zijn intrede heeft gedaan hebben ook de meeste wandelclubs hun startuur naar 8:00 uur gebracht en door de rituelen is het dan al vlug 9:00 uur voor men zijn wandelspieren kan laten flapperen. We duiken onmiddellijk de achtertuintjes in waar gewoonlijk een pad achter loopt, hier was dat niet minder maar hier liepen we tussen de tuintjes en de spoorlijn. Het is altijd een avontuur om te beleven wat er in die tuintjes te zien is, dat gaat van gazon tot groentjes, speeltuig of allerhande tuig dat meer thuishoort op een stort, maar meestal is het een hokje hier met nog een gebouwtje daar en een tuinhuisje ginder. Zo gaan we door het veld, weer naast een spoorweg en met de regen, door menige vettige bospaden op weg naar Hingene (deelgemeente van Bornem) met een draai gaan we richting Eikevliet om zo in het schilderachtige Wintam te belanden waar onze eerste controlepost is na 8,5 kilometer. Hier vertrekken we na een drankje en iets om te knabbelen voor onze tweede ronde. Hiervoor trekken we langs het Zeekanaal Brussel Schelde en komen we langs de nieuwe sluis op de Scheldedijk waar we aan de overzijde van de stroom, Rupelmonde zien liggen waar Mercator zijn wieg heeft gestaan. Van de dijk duiken we terug het bos in om op een steenweg Parijs Roubaix waardig met een lus van 5 km terug in de eerste controlepost te belanden. Van hieruit gaan we op de terugweg naar Ruisbroek, onderweg langs een veldweg komen we nog een mooi beeld tegen van een zaaiende boer om zo even verder in het park aan te komen, en waar men gaat langs Vlaamse wegen komt men een grot met Maria beeld tegen. Zo na een kleine kilometer verder is onze tocht ten einde en we hebben er weer van genoten. We mogen wel vernoemen dat onze club ook ditmaal met 41 leden heel goed vertegenwoordigd was.
Aantal kilometer: 21,5 Gewandelde tijd: 3 uur en 53 minuten. Gemiddeld tempo: 5,5 km/uur. Aantal wandelingen in 2006: 73. Aantal kilometer in 2006: 1521,5 km Gemiddeld tempo in 2006: 5,5 km/uur.
Reeds van in de maand januari ga ik om de twee maand bloed geven in de gemeente , de afname gebeurd door het Rode Kruis en ook nu kreeg ik verleden week een briefje met het verzoek om op 22-11-2006 bloed te komen geven. Gisteren ontving ik een brief onder omslag van het Rode Kruis met de volgende tekst.
NOODOPROEP
Beste donor
Het bloedtransfusiecentrum Antwerpen slaagt er slechts met heel veel moeite in vraag en aanbod van bloed in evenwicht te houden. De bloedvoorraad staat op een kritisch laag peil.
U begrijpt meteen dat deze herinnering aan de u eerder al verstuurde uitnodiging een noodoproep en warme aanbeveling is tot bloed geven op datum 22-11-2006 in de hal gemeentehuis Schelle van 17.30 tot 20.30 uur Fabiolalaan 55 . Een bloedtransfusiecentrum staat in voor de continuïteit in de bevoorrading van ziekenhuizen met voldoende en veilig bloed. Om deze doelstelling te verwezenlijken bent u als donor onmisbaar. Wij zijn onze trouwe donors dan ook ontzettend dankbaar voor hun aanhoudende inzet. Wij kijken in elk geval uit naar de volgende bloedinzameling en hopen u er zeker te mogen begroeten. Misschien kan u ook vrienden en familie overtuigen de stap naar bloed geven te zetten ! Wij heten ze alvast van harte welkom. De data en locaties van bloedinzameling in uw buurt vindt u terug op de website www.rodekruis.be of verneemt u telefonisch op nummer 03-829 00 00
Tot hier de tekst uit de brief. Ik moet er geen doekjes om doen, dit is ernstig, dus aan allen die kunnen: doe goed, geef bloed. Bedankt alvast.
De tijd van de tomaten ligt reeds een tijdje achter ons dus geen ketchup deze keer, anders draait Google me de nek om. je kan je het niet voorstellen hoeveel keer er naar dat onderwerp gezocht is, zelfs nog tot enkel dagen geleden, mijn tellertje deed overuren. Het is kouder buiten (of zou dat normaal moeten zijn) dus is het tijd voor iets hartigs, en al zeg ik het zelf, dit heeft me bijzonder goed gesmaakt. Al is het een gerecht dat ik uit de losse mouw heb getoverd, het was lekker, dus proberen maar.
Scampi op de wijze van Freddy:
Hoofdgerecht voor 4 personen.
Ingrediënten: 1 kg scampi, 500 gr champignons, 2 sjalot, 10 tenen knoflook, 2 eetlepel curry poeder, 6 eetlepels fijne bloem, 1 liter water, 4 eetlepels goede olijfolie, 2 bouillonblokjes.
Bereiding: Laat de scampi ontdooien en pel ze, gooi de harnassen niet weg, deze zullen dienen als basis voor de saus. Snijdt de rug van de scampi in de lengte in en verwijder het donkere darmkanaal. Verwarm 2 eetlepels olijfolie in een pot op een hoog vuur en voeg hierbij de harnassen en laat ze al roerend kleuren, giet hierbij het water en laat gedurende een 10 tal minuten lichtjes pruttelen, giet dan door een fijne zeef en druk al het vocht eruit. Pel ondertussen de sjalotjes en snipper ze fijn, pel de knoflooktenen en snij in plakjes. Verwarm in een ruime pot de overgebleven olijfolie en voeg de plakjes knoflook toe en laat al roerend even stoven tot de smaak in de olijfolie zit, voeg dan de sjalotsnippers toe en laat al roerend glazig worden. Voeg dan de scampi toe tot ze beginnen te kleuren, strooi de curry poeder erover en roer om, vervolgens de bloem toevoegen, meng alles goed en laat even doorwarmen om de bloemsmaak weg te nemen. Overgiet met de bouillon van de harnassen en voeg de bouillonblokjes toe, laat even opkoken en laat zo ongeveer een 10 tal minuutjes garen. Snij ondertussen de champignons in plakjes en stoof ze even aan, voeg ze op het laatste moment bij de scampi, warm alles nog eens goed door en maak de saus indien nodig op dikte volgens uw wens. Dien onmiddellijk op in warme borden met Basmatirijst. Smakelijk eten.
Er waren enkele vernieuwingen op komst en nu zijn ze er eindelijk doorgedrukt, op deze blog heb ik enkele aanpassingen gemaakt door mijn favoriete links een plaatsje te geven waar ze horen, zo kan ik dan uiteindelijk een wederdienst bewijzen aan alle bloggers die voor mij hetzelfde deden waarvoor hartelijk dank, deze aanpassing komt wel wat laat maar is altijd beter dan nooit, het heeft veel zweet bloed en nu en dan een ferme vloek gekost maar de aanhouder wint. En het grote nieuws is natuurlijk dat "De Wandelaar" er een broertje bij heeft, het is ook een jongetje en heet " Het fotograafje ". Dit idee spookte reeds lang door mijn mayonaise en het is de bedoeling om foto's die anders niet getoond zijn in een artikel of dergelijke los te laten op mogelijke bezoekers. Met een woordje uitleg is het allemaal een beetje aangenamer gemaakt. Veel kijkplezier.
05:30 Wakker geworden, gehuild. Wilde bij papa en mama in het grote bed. Mocht niet. Nog harder gehuild. Mocht wel.
08:30 Moest melk drinken. Wilde niet, wilde cola zoals op TV. Woest gebruld. Hielp niet. Melk vies, bijna dood.
09:00 Pijp in papa's koffie gedaan. Papa boos.
09:15 Zeep gleed uit in bad. Mama nat. Mag niet met zeep spelen. Zeep in mond gestoken. Nooit meer doen, smaakt vies.
09:45 Reuk op mat gegoten. Mat van kleur veranderd en raar ruiken. Nog meer reuk op gedaan. Nu goed ruiken. Mama boos.
10:10 In papa's werkkamer geweest. Vliegertjes gemaakt van papa's papieren. Ben buitengevlogen, net als vliegertjes. Spijtig!
10:45 Sleutel uit kast getrokken. Weggestopt. Mama wilde hem terug. Eerst snoep gevraagd, Dan sleutel teruggestoken.
11:00 Worm gevonden. Wilde weten of hij kon zwemmen. Zonk.
11:30 Kalender afgescheurd tot 6 december. Gewacht op Sinterklaas en Zwarte Piet. Kwamen niet.
12:00 Kalender verder afgescheurd tot 25 december. Gewacht op Sinterklaas en Zwarte Piet. Kwamen niet.
12:30 Moest pap eten. Geweigerd. Wou frieten met stoofvlees. Stoelen omvergegooid en pap naar papa gesmeten. Kletsen gekregen op blote poep. Rest van pap toch maar opgegeten.
13:00 Middagrust in bed. Kon niet slapen. Pluisjes van deken getrokken, in neus gestoken. Terug eruitgehaald, waren nat. Heb ze maar onder bed gestoken.
15:00 Rood potlood gevonden. Op deuren getekend. Slaag gekregen. Alles zelf moeten uitgommen.
16:00 Behangpapier van muur getrokken. Zo veel mooier. Mama vond van niet. Bijna doodgefolterd.
17:45 In mama's handtas gekeken. Poeder op kanarie gedaan. Kanarie nu lekker ruiken. Mama niet weten. Beter ook zo.
18:15 Kat bij staart gepakt. Krabte. Klets gegeven. Krabte nog. Meer kletsen. Werd kwaad. Best afblijven, poes gevaarlijk.
19:00 Moest weer gaan slapen. Wou niet. Wou "LOST" zien. Mocht niet. Blokje naar TV gegooid. TV kapot. Niemand kon nog zien. Ikke niet zien, niemand nog zien. Hihi!
19:30 Ben toch gaan slapen.
Hoorde mama tegen papa zeggen: "'t Is toch zo'n braaf manneke..."
WSV Schelle organiseerde in samenwerking met de Nielse sportraad de 3 de octaaftocht welke door de zeer goede samenwerking tussen de sportraad en de wandelclub steeds een succes mag genoemd worden. De inschrijvingen kwamen in het begin een beetje traag op gang, misschien een beetje door de koude morgen maar later bij het goede weer liep alles op wieltjes. Er waren wandelafstanden naar ieders heug en meug zijnde 4 - 6 - 12 - 18 en 22 kilometer die ieder op zijn tempo kon afstappen. Vertrekkende vanuit de Gemeentelijke Basisschool was men in een wip op de Nielse Kermis die er is voor de 153 ste Niel Jaarmarkt, de 3 de oudste van België en tevens de 4 de grootste van het land, hier rekent met Brussel kermis mee maar dit is in feite geen jaarmarkt. Hier is op dit uur nog doods maar dat zal na 14 uur wel anders worden. Zo gaan we richting Hellegat door een tunneltje onder de Boomsestraat richting natuurgebied "De Walenhoek" door de wandelaars een zeer gewaardeerd gebied om door te stappen. Met een sprongetje naar de Nielse Sporthal voor een controlestop. Terug naar beneden in de Walenhoek stappen we tussen de tientallen visvijvers tot aan de grens met Boom waar we linksaf gaan om de spoorbaan te volgen tot we halfweg terug naar beneden duiken in De Walenhoek om dan in de Landbouwstraat de spoorweg over te steken en aan de andere kant deze een stukje volgen, om dan de woonwijk "Paependale" te doorkruisen. Zo stappen we richting Schelle om terug op onze stappen terug te keren richting Niel Via de stationsstraat naar de Veldstraat te gaan voor een tweede controlepost in de school aldaar. Voor het laatste stuk trekken we dan richting Schelle waar we met een grote lus terecht komen in de Laerhofdreef waar we in de richting van de Rupeldijk stappen en deze voor een 3 kilometer volgen om daar even het Nielse Broek in te duiken om dan terug aan de start te komen. Een pracht van een wandeling in elkaar geknutseld door onze voorzitter Andre Lemmens. Ook zeker dank aan de landbouwers die hun weilanden telkens openstellen zodat we toch van de natuur kunnen genieten. Onze Waalse wandelvrienden uit Assesse (Namen) brachten met 37 manschappen een tegenbezoek nadat wij deze zomer met WSV Schelle bij hen op bezoek waren. Zeker het vermelden waard is het groot aantal deelnemers dat heeft deelgenomen aan onze wandeltocht, namelijk 947 wandelaars en we mogen dan zeker van een succes spreken. De afwezigen hadden weeral ongelijk, zeker weten.
Afgelegde kilometer: 22,2 Gemiddelde snelheid: 5,7 km/u Gestapte tijd: 3 uur en 51 minuten. Aantal wandelingen 2006: 71 Aantal afgelegde kilometers 2006: 1500 Gemiddelde snelheid 2006: 5,5 km/u
De windmolens van Schelle in de verte.
Links voorzitter André met de voorzitter uit Assesse (Namen) en een bestuurslid van Schelle.
Een gedeelte van de medewerkers.
Het aantal inschrijvingen uurlijks.
Nog een onverwachte gast in de vooravond.
Toch nog even een beetje kermissfeer meepikken.
De vooravond van Niel jaarmarkt, dat beloofd voor mandag.
Een gast gaat naar zijn dokter (seksuoloog)... omdat hij niet meer "komt". "Dokter, ik kom niet meer!". De dokter onderzoekt hem en schrijft hem pilletjes voor: "Neem deze pillen. Als u dan kan komen, kom dan niet meer terug, maar als u dan nog altijd niet kan komen, kom dan zeker terug." Enkele weken later staat die vent weer bij de dokter. Hij zegt tegen de secretaresse: "Juffrouw, ik ben enkele weken geleden gekomen omdat ik niet meer kwam. De dokter heeft me toen pillen voorgeschreven en hij heeft me gevraagd niet meer te komen als ik kon komen, maar dat als ik niet kon komen, dat ik dan terug moest komen. Ik heb die pillen dus genomen, en ik ben gekomen, dus ben ik niet teruggekomen. Maar ondertussen kom ik niet meer, dus ben ik gekomen..." De secretaresse gaat met de dokter praten: "Dokter, er is hier een man aan wie u hebt gevraagd, om niet terug te komen als hij kwam en om te komen als hij niet kwam. hij is gekomen, dus is hij niet terug gekomen, maar, vandaag komt hij niet meer, dus is hij gekomen." De dokter antwoordt haar: "Perfect juffrouw, laat hem komen". De secretaresse: "Dat is wat ik gedaan heb dokter, en hij is terug vertrokken".
In de nacht van zaterdag op zondag werd ik gewekt door een keelgat waar honderd spijkers waren door gegaan en dan zie ik meestal de bui al hangen, hier hebben microben bezig geweest en door hou ik niet van, moet niet hebben van die murmels, de rest van de nacht onrustig geslapen en op zondag toch nog een wandeling van 27 kilometer afgewerkt maar daarover later op een gezonder moment. Hoe voelen we ons vandaag, maandag, wel dat moet zo ongeveer het midden houden tussen een geprikte biefstuk en een zee-egel die heel toevallig is overreden op de autostrade door een Jumbo 747, niet meer maar zeker niet minder. Mijn reukorgaan heeft meer weg van een lekkende kraan waar een loodgieter zich de ganse dag kon mee onledig houden zonder dat het iets zou helpen. Mijn gehoor is alsof ik in een geluidsdichte kamer ben waar, ergens vanuit een hoekje een brave ziel zich toch nog tracht verstaanbaar te maken door hard te roepen maar zonder resultaat. Mijn ogen zouden zeer goed thuishoren bij een albino konijn maar zijn bij mij toch volledig misplaatst. Met de smaak idem dito, dus de eerstvolgende dagen is een restaurantbezoekje verloren geld en zullen we dan ook maar laten. Voor de rest zie ik eruit als een glazen bokaal, doorzichtig maar vooral leeg, maar we leven nog. Hou jullie haaks en vooral, leef gezond.
Voor diegenen die graag wandelen en een beetje van de Rupelstreek willen verkennen richt WSV Schelle de volgende wandeltocht in te Niel op 5 november, in samenwerking met de Nielse Sportraad. Wij nodigen u allen uit voor een stapje in onze streek en om even de sfeer van Niel jaarmarkt op te snuiven. De jaarmarkt zelf is op 6 november en is reeds sedert 1853 de grootste en meest gekende in de verre omtrek, maak er dus en leuke tweedaagse van en kom zeker eens langs.
Momenteel zijn we druk bezig een test uit te voeren naar het onderbewustzijn van de mens, wij vragen hiervoor nog vele vrijwilligers. Zij die zich geroepen voelen of even tijd hebben om enkele ogenblikken aan onze test te besteden gelieve dan hier te klikken. Wij danken u alvast voor uw vrijwillige medewerking.
Voor wie interesse heeft voor zowel een dagelijkse foto van Brugge en voor het weer die kan hier terecht. Het is me doorgestuurd door iemand die op mijn blog aan het lezen was over Brugge, zo zie je maar, de ene hand wast de andere en zo kom je alles te weten.
Zondag trokken we voor onze wekelijkse kilometers ditmaal naar Essen, vlakbij de Nederlandse grens en het maakt noch deel uit van de Provincie Antwerpen. Het telt ongeveer een 17.000 tal inwoners waarvan je steevast een vriendelijke groet mag verwachten, ook hier heeft men nog steeds het plattelandsgevoel en daar wordt een mens toch warm van. Dat warm gevoel moest echter nog komen want bij ons vertrek van de startplaats was het amper een 8° c. en het was dus geen overbodige luxe om de trainingsvest tot aan de nek te sluiten, maar het beloofde een mooie dag te worden. Eens uit het dorp zijn we onmiddellijk in de uitgestrekte velden waar nog een nevel boven de kale velden zweeft, ik kan me best voorstellen dat het hier enkel weken voordien nog vol moet gestaan hebben met maïs, bieten en aardappelen want overal vind je hiervan nog gedeeltelijke overblijfselen waaraan de konijnen en vogels zich nog kunnen aan te goed doen voor de lange donkere winter toch zal zorgen voor een voedselschaarste onder deze dieren. Voor hen breekt nu al een slechte tijd aan want de boze jagers waren al in de velden met het geweer in de aanslag, klaar om te doden wat durft te bewegen op het veld, de hond zenuwachtig met de neus vooruit in de wind lopend om op het minste bevel van zijn baas het slachtoffer te gaan halen, gelukkig voor het wild hebben we tijdens de ganse tocht in de hele omgeving maar één schot gehoord, maar daar zal jammer genoeg wel verandering in komen. In de verte lag de Bakkersmolen in de nevel en de opkomende zon zorgde voor een spel van licht en kleur toen ze hoger naar de hemel ging. Die Bakkersmolen is een verzameling van een bakkerijmuseum, stoommachine museum een standaardmolen en een stoomcarrousel. Meer hierover kan je vinden op http://home.hetnet.nl/~oostvogels/bakkersm-ned.htm . Verder kan je te Essen ook nog het Karrenmuseum bezoeken. Na de eerste controlepost gaan we dan eindelijk het langverwachte bos in en dit is echt de moeite waard om er eens door te lopen met afwisselend loofbos dat nu prachtig aan het verkleuren is en dan weer dennenbos, dan weer ergens een kikkerpoel en overal staat er didactisch materiaal opgesteld wat in hoofdzaak bedoeld is voor de scholen want we waren hier in het leerbos, maar eerlijk gezegd kunnen wij er ook nog iets van opsteken. Via Wildert en met een sprongetje over de Nederlandse grens stappen we terug naar Essen om de cirkel rond te maken en dankzij het prachtige weer en de zachte temperatuur heerlijk om te wandelen. Wie weet is het de laatste nazomerse zondag van dit jaar, hopelijk niet maar dat zullen we moeten afwachten.
Aantal afgelegde kilometers: 18. Gewandelde tijd: 3 uur en 12 minuten. Gemiddeld tempo: 5,5 km/uur. Aantal wandelingen in 2006: 66. Aantal kilometer in 2006: 1353 km Gemiddeld tempo in 2006: 5,4 km/uur.
Er zijn vele mensen die alles willen te weten komen over dialecten of er gewoon van houden om ze te lezen of te horen. SC (even kijken op www.smilingcobra.wordpress.com ) is zo iemand en speciaal voor hem en alle Antwerpenaren wil ik u laten meegenieten van wat ik heb gevonden, even gaan kijken naar en genieten van http://users.skynet.be/gvg/antwerpen.htm . Veel plezier.
Zondag 08-10-2006 was de dag van de waarheid voor vele politiekers en dus moesten we eerst onze zo geliefde burgerplicht vervullen met het opvullen van vakjes en het gelukkig of ongelukkig maken van menige zakkenvullers allerhande. Eens deze flauwe grap achter de rug konden we gaan denken aan meer belangrijke dingen des levens. Deze keer ging de wandeling door in Tervuren, een gemeente gelegen in de prachtige groene gordel rondom de hoofdstad Brussel. Tervuren is een gemeente met ruim 20.500 inwoners en door iedereen wel gekend door het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika, wie heeft het als kind niet bezocht met een schoolreis, met aan het museum het unieke vijverpark, het vroegere jachtgebied van de Hertogen van Brabant. Deze vijvers vormen de bron van het riviertje de "Voer" waaraan Tervuren zijn naam te danken heeft, door woordspelingen is dat verlopen naar Tervuren. Aan het einde van de Tervurenlaan waar we na het vertrek uit de inschrijving langskwamen ligt een unieke fontein van figuurtjes met een muziekinstrument en komen we aan het Koloniënpaleis waar het eerste museum was gevestigd, toen het te klein werd gaf Koning Leopold II in 1904 opdracht om het huidige museum te bouwen welk was voltooid in 1910. Het prachtige Arboretum welke gekoppeld is aan het museum werd door dezelfde Koning aangelegd en is ongeveer een 100 ha groot en gaat als dusdanig over in het Zoniënwoud. Na 1,5 kilometer verlaten we de Tervurenlaan en gaan naast het Koloniënpaleis om aan het huidige museum langs te lopen waarvan de koepel volledig in de steigers staat, de tand des tijds heeft ook hier zijn werk van gemaakt en komen zo in het Arboretum om langs de vijvers te wandelen en aan de overkant terug in het bos te belanden. Hier hoor je alleen het geluid van 2 soorten vogels, van de eerste soort is het gezang een streling voor het oor, de tweede soort is een slag groter en komt ongeveer om de 3 à 4 minuten de rust verstoren door hun bulderende motoren nadat ze Zaventem verlieten. Terug uit het bos gaan we richting Duisburg en hier voel je hoe de wandeling over de heuvelruggen gaat waar toch enkele goede kuitenbijters zich laten bewonderen en zo komen we aan de eerste post. Een kwartiertje later gaan we verder op weg richting Vossem door prachtige holle wegen en langs het riviertje de "Voer" en uitgestrekte velden waar de maïs stilaan aan het einde van zijn Latijn komt en ook de suikerbieten zijn aan de oogst niet ontkomen, nog enkele aardappelvelden liggen er verlaten bij. Na nog enkele kilometer stappen we terug richting Duisburg om zo langs een wijde boog weer in het Zoniënwoud verder te stappen naar Tervuren, de ganse dag was het de zon die het hoge woord had en de temperatuur was zodanig hoog dat een shirt voldoende was om al stappend in het zweet te komen. Een dag in oktober "om in te kaderen" zeggen ze in de Rupelstreek. Aantal kilometer: 21 Gewandelde tijd: 3 uur en 51 minuten. Gemiddeld tempo: 5,4 km/uur. Aantal wandelingen in 2006: 64. Aantal kilometer in 2006: 1312,5 km Gemiddeld tempo in 2006: 5,4 km/uur.
Question: What is the truest definition of Globalization? Answer: Princess Diana's death. Question: How come? Answer: An English princess with an Egyptian boyfriend crashes in a French tunnel, driving a German car with a Dutch engine, driven by a Belgian who was drunk on Scottish whisky, (check the bottle before you change the spelling) followed closely by Italian Paparazzi, on Japanese motorcycles; treated by an American doctor, using Brazilian medicines. This is sent to you by an American, using Bill Gates's technology, and you're probably reading this on your computer, that use Taiwanese chips, and a Korean monitor, assembled by Bangladeshi workers in a Singapore plant, transported by Indian lorry-drivers, hijacked by Indonesians, unloaded by Sicilian men, and trucked to you by Mexican illegals..... That, my friends, is Globalization
Op 17 september ll. waren we in verlof met verblijf te Koksijde en onze wandelclub had een wandeling gepland te Lombardsijde, namelijk de "37 ste Internationale Duin en Poldertocht" ingericht door wandelclub "De Duintrappers" uit Westende. Voor ons was dit maar een kleine verplaatsing van ongeveer 12 kilometer om in Lombardsijde te belanden maar voor de clubleden toch gauw een trip van 2 uur met de bus, klokslag 9:00 uur stopte de bus aan de inschrijving in de Baronstraat, in het totaal waren we met 54 stappers die er moed in hadden. In de morgen was het een beetje overtrokken maar de zon deed sterk haar best om door de lichte nevel te prikken. Bij het verlaten van de start was het even een toertje door de villawijken maar we gingen de goede kant uit en dat wilde zeggen naar de kustlijn. Bij aankomst op de zeedijk was het ongeveer 10 uur en er was al redelijk wat voetvolk onderweg, niet alleen van wandelclubs maar toch ook toeristen die voor een frisse neus kwamen. Halfweg op de zeedijk te Middelkerke doemde een kunstwerk op dat een bulldozer voorstelde maar dan wel eentje dat uit het Renaissance tijdperk scheen te zijn weggereden, maar ik moet bekennen dat het me wel kon bekoren, de kunstenaar moet hier wel wat uurtjes laswerk hebben aan gehad, jammer dat het niet beschermd is tegen roest, het zal de terugweg naar de Renaissance niet overleven vrees ik. Intussen was de zon erdoor gekomen en begon het flink op te warmen, op het einde van de zeedijk rechtsaf om uit de menigte onze weg door de campings te zoeken naar onze eerste controlepost, echt dorstig weer en de redding was nabij. Van de campings terug naar de kust maar ditmaal voor een stuk dat langs de waterlijn liep en vermits het eb was viel dit extra mee omdat we dan toch nog wat vaste voet hadden om te stappen, terug linksaf door het mulle zand en nog een stuk door de duinen om een stuk van de Koninklijke baan te volgen en die na een kilometer of 2 te dwarsen en terug naar het binnenland te trekken op weg naar de volgende controlepost, nog steeds dorstig weer maar de redding was weer nabij. Bij deze controlepunt gingen we even de boer op, hetgeen regelmatig gebeurt dat een wandelclub welkom is op de boerderij voor een controle, deze mensen beschikken toch meestal over een grote ruimte waar mits wat tafels en stoelen een natje en een droogje kan genuttigd worden en hier was dat dus ook het geval, nog altijd dorstig weer. Terug het strand op langs de waterlijn om in Nieuwpoort aan de havengeul boven water te komen en deze volgend door de polders en de jachthaven naar de IJzermonding te stappen en terug te keren naar de plaats van vertrek na 21 kilometer, intussen was het 15:00 uur en de zon stond hoog aan de hemel, nog steeds dorstig weer. Intussen druppelden de clubleden binnen na hun stapje door de wereld van zand, zon en zee, de tijd ging snel en toen was er prijsuitreiking, iets waar we zeker niet op voorzien waren want de bus stond te wachten om te vertrekken om 16:00 uur maar men melde dat de club in de prijzen viel, dus nog even wachten. Uiteindelijk won de club de tweede prijs met 54 deelnemers en mocht voorzitter Andre de prijs in ontvangst nemen, en was het hoog tijd om in te stappen. Wij bleven een beetje verweesd achter want wij bleven nog een weekje hier, daar had ik toch geen spijt van. Noch altijd dorstig weer.
Voorzitter André neemt de 2 de prijs in ontvangst.
Een vader stopt zijn 3-jarig dochtertje in bed, vertelt haar een verhaaltje en luistert dan naar haar gebedje vóór het slapen gaan dat eindigde met de woorden: "God zegene mama, God zegene papa, God zegene oma en vaarwel opa. De vader vraagt, "Waarom zeg je vaarwel opa?, het meisje antwoordt, "ik weet het niet, papa, ik voel dat ik dat zó moet zeggen. De volgende dag sterft de grootvader. De vader vond dit een vreemd toeval. Enkele maanden later steekt hij zijn dochtertje weer in bed en luistert naar haar gebedje: "God zegene mama, God zegene papa en vaarwel oma." En de volgende dag stierf de grootmoeder. Goeie God, dacht de vader, dit kind is in contact met de andere kant. Enkele weken later hoort hij het dochtertje bidden: "God zegene mama en vaarwel papa. De vader schrikt zich een ongeluk en doet 's nachts geen oog dicht. 's Morgens trekt hij behoedzaam naar zijn kantoor, waar hij het de hele dag op zijn zenuwen had, zelfs niet durfde te gaan lunchen en om de haverklap naar zijn horloge keek. Hij nam zich voor dat als hij middernacht haalde, alles dan ok zou zijn. Hij voelde zich veilig op kantoor, zodat hij in plaats van naar huis te gaan, daar bleef zitten koffie drinken opspringend bij elk onverwacht geluid. Eindelijk om middernacht, slaakte hij een zucht van opluchting en ging naar huis, waar zijn vrouw hem achterdochtig vroeg, "Dat is ook de eerste keer dat je zo laat thuis komt na je werk, wat scheelt er? Hij zei, "Ik wil er niet over praten, dit was de ergste dag van mijn leven. Zij antwoordt daarop, "Denk jij dat je een slechte dag hebt gehad, je zal nooit geloven wat mij overkomen is. Vanmorgen is de postbode zomaar dood gevallen vóór onze deur.
Ik heb reeds verscheidene malen de vraag gekregen "waar blijven uw wandelverhalen ?", wel voor diegenen die het nog niet wisten, ik ben de hele maand september in verlof geweest, heb vele wandelingen gemaakt en nog meer fotos en daar knijpt nu juist het schoentje. Ik gebruik nooit mijn fotos zonder dat ze bewerkt zijn, bij mij moet het juist zijn en anders komen ze er niet op en daar is wel veel werk aan als je het goed wil doen, dan zet ik er nog een watermerk op, waarom doe ik dat, wel ik wil vertellen wat de vorige keer is gebeurd, iemand neemt mijn fotos van het net, maakt er een Power Pointe presentatie van en stuurt die doodleuk naar iedereen, inclusief naar freddy11, de wandelaar, ikke dus, straf hé. Wel van zoiets word ik pisnijdig, daar zakt mijn broek van af en zeker als dat allemaal gebeurt zonder een vraagje, wel nu dus lekker niet meer, amen en uit. Intussen zijn we ook nog terug aan het werk. Dit is de reden dat er nog zo weinig van de wandelingen is verschenen, maar geen nood, dus nog een beetje geduld en alles komt op zijn pootjes, aan alles komt een einde en aan een worst zijn er twee.
Vandaag was het, neen niet de eerste van de maand, niet de eerste schooldag maar wel terug mijn eerste werkdag, het verlof is uit, de speeltijd is om en druk natuurlijk, wat is er gebeurd, wat is er veranderd, wat gaat er in de onmiddelijkt toekomst gebeuren. Voorts nog een beetje van, welke opleidingen zijn er deze maand, hoeveel vergaderingen zijn er deze maand enz. enz. enz. Toch in de vlucht een goed mopje meegepikt, kwestie van even te ontspannen nietwaar.
Hier komt ze:
Een oud koppel van boven de 80 gaat in een Mc Donalds eten. Ze zetten zich aan een tafel en het mannetje gaat naar de toog en komt terug met één broodje, één portie friet en één cola. Hij snijdt het broodje perfect in twee en legt de helft voor zijn vrouw. Dan giet hij de frieten uit op de plateau en verdeelt ze in 2 gelijke hoopjes en legt een part voor zijn vrouw. Hij drinkt een slokje van de cola en dan zijn vrouw een slokje en begint te eten, terwijl zijn vrouw zit toe te kijken. Een jongeman die in de buurt zit heeft dat gezien en vindt dat erg zielig dat die oude mensen zich samen maar één portie kunnen permiteren. Hij gaat naar de mevrouw en zegt: mevrouw, bestel gerust ook een portie, ik zal de rekening betalen. Zegt de mevrouw: dat is niet nodig meneer, we zijn al 60 jaar getrouwd en we zijn gewend van alles samen te delen. De jongeman, gaat zitten en ziet dat de vrouw niets eet blijft wachten terwijl haar man verder zijn heflt opeet. Hij kan het niet meer aanzien en gaat terug naar die madam en zegt: "mevrouw, eet gerust uw part op, ik bestel dan een nieuwe portie voor jullie". Waarop die mevrouw zegt: "neen bedankt meneer, wij zijn gewend van alles te delen". Zegt de jongeman: "waarom begin jij dan niet aan uw portie". Zegt de madam: wij zijn na 60 jaar huwelijk gewoon van alles te delen". Waarop de jongeman zegt: "en waarop wacht ge dan". Zegt het vrouwtje: "op zijn kunstgebit".
Beste vrienden en vriendinnen, ik zit met een probleempje, ik zou graag verhuizen maar kan maar niet besluiten naar waar, heeft er iemand een voorstel ?
Zijn naam is Eddy Merckx, neen niet met de fiets maar een wereldkampioen drieband, en niet alle dorpen in België kunnen zoiets aanbrengen als Schelle. Eddy werd zondag ll. wereldkampioen drieband in het Duitse Sankt-Welden en dit op 38 jarige leeftijd. Merckx is sinds lang geen onbekende meer in de biljartwereld. Zijn vader was een biljarter in hart en nieren en Eddy ging als kind steevast met hem mee om te kijken en later zelf te beginnen als jongeling, het bloed kruipt waar het niet gaan kan zegt men en dat was noch maar eens bevestigd. Zijn vader zag dat zijn zoon talent had voor het biljart en had reeds lang voorspeld dat Eddy een grote ging worden en zijn woorden zijn inderdaad waarheid geworden. Eddy heeft een biljartzaal te Schelle op de Provinciale Steenweg, vroeger beter gekend in het dorp als "De Halve Maan", hier kan men steeds terecht voor een spel of voor het spelen in clubverband of voor het nemen ven lessen, van wie kan je het beter leren dan van zulk een prof. Eddy moest het in de halve finale opnemen tegen niemand minder dan Dick Jaspers, reeds verscheidene malen wereldkampioen en de man staat in de top vier, Eddy zegt hierop "het was niet de eerste keer dat ik van hem won, maar op een wereldkampioenschap is dat iets anders". In de finale nam hij het op tegen de Griek Nikos Polychronopoulos en won uiteindelijk het spel met 3-1 met een gemiddelde van 1,94 een ongelooflijke prestatie. Na de wedstrijd waren er felicitaties van Raymond Ceulemans die hem zei, ik heb je op geen enkele fout kunnen betrappen, en uit de mond van zo een kampioen kan dat tellen. Eddy van harte gelukgewenst uit naam van alle biljartliefhebbers en alle Schellenaren.
Zoals velen reeds zullen weten is Brugge mijn lievelingsstad en ik zou durven zeggen de mooiste stad van de wereld, als je er rondwandelt kom je er de ganse wereld tegen, van Amerika tot Japan. ik hou niet per toeval van deze stad maar wel omdat mijn voorvaderen hier geboren en getogen zijn, van 1688 zijn de vondsten door mijn neef Etienne naarstig bij elkaar gezocht. Zo is ook mijn moeder zaliger geboren en gehuwd in Brugge, ze oefende er het kantklossen uit en ik wil jullie dan ook een rondje Brugge aanbieden in haar voetsporen. Omdat we met de trein vanuit Blankenberge gekomen zijn, kwestie van geen parkeerplaats te moeten opsnorren vertrekken we vanuit het station langs de Vest om te belanden op het Zand, geheel vernieuwd met zijn fonteinen en ondergrondse parking. Van hier slaan we rechtsaf naar de Zuidzandstraat welke even verder overgaat in de Steenstraat, dit is zeker de drukste winkelstraat van Brugge. Aan de linkerzijde vinden we even verder de Kemelstraat, meer een steegje en wilden we iets gaan drinken in "De Brugse Beer" een kroegje van de jaren stilletjes waar ze zoveel verschillende bieren hebben dat je het jezelf niet kan voorstellen, de deur was dicht en een plaatje vermelde "gesloten op dinsdag en woensdag", pech dus want het was dinsdag. We keren op onze stappen terug naar de Steenstraat en gaan het Simon Stevinsplein voorbij (hier komen we later terug) om even later op de grote markt te belanden met het Provinciaal hof en belfort. We trekken verder rechts naast het stadhuis via de Breidelstraat om op de Burg te belanden met in de rechterhoek van het plein de Heilige Bloedkapel welke men op vrijdag het beste kan bezoeken, dan is de kapel met kelder geopend. We vervolgen langs de Blinde Ezelstraat om op de Vismarkt te belanden. We gaan even rechtsaf om aan te komen op het Huidevettersplein, een schilderijtje waard en komen dan op de Rozenhoedkaai, zonder twijfel het mooiste en meest gefotografeerde plaatsje van Brugge. We lopen rechtdoor en belanden zo op De Dijver waar we het overbekende "Hotel Orangerie" terug vinden, iets voor dikker gevulde geldbeugels, maar het bekijken waard. Men zal al gemerkt hebben op de foto's dat het soms bewolkt is, er is namelijk 2 jaar verschil tussen sommige foto's. We gaan rechtdoor en wandelen langs het "Gruuthuse" museum dat we 2 jaar geleden bezochten en is een echte aanrader. Op de hoek van het Guido Gezelleplein vinden we het " 'T Schrijverke" taverne restaurant, het is middag en de ideale plaats voor een heerlijk hapje met zicht vanaf het terras op de enorme O.L.Vrouw kerk. Na de verpozing vervolgen we via de Mariastraat en de Walstraat om op het het Walplein te belanden, hier op de venster van het restaurant op de hoek hangt een plaatje met de volgende tekst "Aspe was hier", wij niet want het was ook sluitingsdag. Dan maar verder langs de Wijngaardstraat en het Wijngaardplein om te belanden aan het prachtige "Begijnhof" uit 1767. Op het plein is het een komen en gaan van de koetsen die u een geleide toer door Brugge verschaffen met een woordje uitleg, ook kunnen de paarden hier even rusten en een zakje haver ledigen wanneer er geen klanten zijn, hetgeen niet vaak gebeurd. We stappen het begijnhof binnen waar een plaatje op het grasperk er ons op attent maakt in vier talen dat men hier de stilte hoeft te bewaren, hetgeen we dan ook doen. Enkele meter verder zijn mensen van de stadsdienst met een buldozer de stenen op een vrachtwagen aan het laden, stilte, nou ja als het mogelijk is natuurlijk. Met of zonder werken, het is en blijft een uniek zicht. Aan de achterzijde verlaten we het begijnhof om te belanden aan het zo gekende "Minnewater", de verhalen zal je stilaan ook al wel kennen. We volgen nu de Begijnevest over de ganse lengte langs zijn rustige wandelweg en mooie beplanting om op het einde rechts te gaan en terug in de stad te belanden. We slenteren door de Oudmeers met een huisje genaamd "Malpertusje", prachtig om zien, verder gaan we naar de Goezeputstraat en de Pijperstraat naar de Mariastraat. We belanden nu terug op de Simon Stevinsplein om hier de bekendste praline en chocoladewinkel van gans Brugge te vinden, geheel de wereld komt hier de unieke lekkernijen inkopen. Vermits de eigenaar en chocolatier die hier de plak zwaait dezelfde familienaam draagt kunnen we zeker niet nalaten om eens binnen te wippen voor een familiepraatje, waar men vanuit de winkelruimte recht in de ruimte kijkt waar al deze lekkernijen en kunstwerken in chocolade het levenslicht zien, dit moet je geproefd hebben, het uitstalraam op zichzelf is al een kunstwerk, meer over deze chocoladetempel kan je vinden op www.thechocolateline.be . Zeker eens langslopen. Na het afscheid via de Steenstraat terug naar het Zand waar we recht oversteken om onze weg te vervolgen door de Bouveriestraat. Hier woonde ooit in een Godshuisje uit 1380 mijn dooppeter zaliger welke overleden is tijdens mijn legerdienst in 1970. Een koppel naar mijn hart. En zo gaan we linksaf om terug aan het centraal station te belanden. Ik hoor u denken "die moet stadsgids worden", wie weet, ooit ?. Doen is het enige wat ik kan zeggen.
Het gebeurde ons verleden week maandag in de namiddag zo rond 16:00 uur. Even een tussenstop gemaakt te Nieuwpoort-stad voor een natje en een droogje en nog eens een wandelingetje te maken. Nadien reden we naar Nieuwpoort-bad om daar nog eens een zeedijkje mee te pikken, het weer was goed dus waarom niet. Rond 16:00 uur wilden we terugrijden naar Koksijde en toen begon het ongelooflijke voorval dat zo komisch is dat ik het u niet kan achterhouden. Als men Nieuwpoort-bad nadert vanuit de haven komt men op een rond punt met een vuurtorentje erop geïnstalleerd, ik draai rond deze hindernis om via het centrum naar Koksijde te tuffen en daar staat het verkeer stil. Ik heb zicht in de hoofdstraat en merk ongeveer een 400 meter verder de grote bouwput waar we enkel ogenblikken voordien voorbij kwamen, ik zie in de verte een betonmolen die in de drukke straat achteruit tracht te rijden om daar zijn lading uit te braken in de enorme put. Op zich geen grote zaak maar toch zijn er een paar automobilisten achter me die aan het toeteren slaan, ik waande me direct in Italië, achter mij stond een Volkswagen kever met een bouwjaar van rond de Expo 58 denk ik maar ik zie geen bestuurder, toch komt ook daaruit een duidelijke tuutuut, daarachter een Citroën enz. In de kever komt er plots een hoedje met een veertje tevoorschijn door het stuurwiel en aan dat hoedje hangt een hoofdje vast dat zeker de dubbele ouderdom van het autootje moet hebben gehad en verder moet er nog een armpje geweest zijn want ik zag een vuistje druk naar links wijzen. De bestuurder van de Citroën trachtte over de boordsteen van het rond punt de file te ontwijken maar dat voorwerp dat men door had neergepoot was van zo een degelijke hoogte dat die de poging in het niets deed verdwijnen. Toen was er weer het vuistje naar links en stapte de bestuurder van de Citroën uit en met zijn vingernagel op mijn zijruit ging het van tiktiktik, een lange magere man van ongeveer 60 jaar kwam me zonder een woord te zeggen maar wel druk met de armen zwaaiend diets maken dat wanneer ik linksaf reed iedereen dan kon doorrijden, intussen ging achter me het vuistje nog altijd naar links maar ditmaal was er geen hoedje. Ik diende de nestor van antwoord op dezelfde woordloze wijze als hij en trachtte hem te tonen dat ik niet naar links moest want daar kwam ik van maar wel degelijk rechtdoor naar Koksijde wilde. Daar kon de man echt niet mee leven en zwaaide druk met de armen terwijl hij terug naar zijn auto liep en nogmaals de hoogte van de boordsteen trachtte te overwinnen. Intussen had hij aan mijn rechterzijde hulp gekregen van een andere nestor die na zijn wafeltje of pannenkoek zo snel mogelijk naar huis wilde want de afleveringen op televisie over haat en nijd in bepaalde families dreigde aan zijn neus voorbij te gaan. Deze man was driftig doende met de rechterwijsvinger tegen zijn slaap aan het tikken om me aan het verstand te brengen dat ik rijp was voor het gesticht omdat ik niet linksaf wilde. Intussen zag ik in de verte dat het betonmonster weg was en dat het verkeer stilaan voorruit kwam maar dat konden de achterliggers niet zien en nu was er weer het hoedje, met het hoofdje en het vuistje naar links. Ik moet wel zeggen dat ik inwendig gelachen heb met dit idiote gedoe, het was heerlijk om zien, het verkeer kwam op gang, we konden vertrekken, maar toch heb ik stiekem naar links gekeken naar de snoeten die me wel hadden kunnen doden. Hadden hun ogen kogels geweest dan had men in Nieuwpoort een zee van een bloedbad gezien. En toen keerde de rust weer. Dit komische scenario heeft niet langer dan 10 minuten geduurd maar er hebben flink wat harten overuren gemaakt in die tijd, daar ben ik zeker van. Met pensioen zijn is niet makkelijk, want je hebt geen tijd meer.
Dit is wat men noemt klaar in een wip, ik kan me best voorstellen dat er heel wat mannen zouden willen dat hun echtgenote zich even snel kon omkleden. Zie op de volgende link, http://www.youtube.com/v/RB-wUgnyGv0. Veel kijkplezier.
Voor diegenen die niet het geluk hadden om de unieke tentoonstelling in De Panne in levende lijve te aanschouwen zullen zich ofwel moeten reppen want de beelden verdwijnen op 1 oktober van het strand, of kunnen zich tevreden stellen met de fotos die ik onder zeer goede omstandigheden heb mogen maken, het weer was prachtig en er was toevallig weinig belangstelling op het moment van opname. Even een woordje uitleg over de schepper van deze beelden. Andries Botha geboren te Durban Zuid-Afrika 1952. De beeldhouwer groeide op tijdens het apartheidsregime in Zuid-Afrika, zijn traditionele werk veranderde rond het begin van de jaren 1980 toen hij typische Zuid-Afrikaanse materialen begon te gebruiken Bothas werk is een mix van Afrikaanse en Westerse elementen. De inhoud van zijn werk, hoe divers ook blijft steevast gedomineerd door de referentie aan zijn moederland en de zoektocht naar een eigen identiteit. Meer over de schepping van deze kunstwerken kan u vinden op http://www.2006beaufort.be/ . Botha heeft samen met 9 houtkappers een groep levensgrote olifanten vorm gegeven met hout en metaal. De olifant is het meest majestueuze en representatieve dier van wat de Zuid-Afrikanen beschrijven als "The Big Five".
An old, wise Indian who became a Christian, described his inner battle as follows, "Inside me are 2 dogs. One of the two is mean and bad. The other one is good and kind. The bad dog always fights with the kind one." When he was asked which dog wins, he thought for a moment and replied, "The dog I feed most."
Dit is wat men noemt Zwitserse precisie, het loopt als een Zwitsers uurwek, het klopt met wat men hiermee bedoelt, als men de volgende link opent, http://www.biertijd.com/content.php?article.668. Zeker de moeite van het bekijken waard, het is daarom dat ik u het niet wil onthouden. Veel kijkgenot.
De kust ligt achter ons maar toch nog een weekje verlof, het verblijf was heel goed, het weer was goed en de vele wandelingen waren goed. Op de laatste dag van ons verblijf toch nog even naar onze oude stek gegaan te Blankeberge om nog eens de benen te strekken, iets te nuttigen en onze voorraad garnalen nog wat aan te vullen voor de komende winter. Als men nu spreekt van garnalen wel dat waren ze, gevonden in een winkeltje aan de achterzijde van het casino op een hoekje waar de helling je naar de zeedijk brengt, wat een joekels. Toevallig ook nog gevonden op de zeedijk een winkel die schijnbaar eigendom zou kunnen zijn van buddha (www.kladblog.be) , als bewijsmateriaal toch even een fototje genomen, enkel bij de Nederlanstalige tekst was er schijnbaar toch een klein probleempje, mischien een kolfje naar de hand van http://smilingcobra.wordpress.com.
Beste bloggers, Het is met veel genoegen dat ik kan mededelen dat het eerste gedeelte van onze eerst dag een meevaller was van formaat, zijnde een prachtige wandeling welke vertrok in Rekkem en tot twee maal toe over de Belgische grenzen heen ging tot in Frankrijk, de gren sposten waren Menen en Moeskroen. Over dit avontuur en foto's zal ik later terugkomen, het hotel is prima en de ontvangst tot in de puntjes geregeld, voor de rest moeten we zelf zorgen. Hou jullie haaks en wij doen de rest.
Ik zal het dan wel hebben over de nabije toekomst want bij gebrek aan zulk een glazen rond voorwerp zie ik ook niet verder dan mijn neus lang is en zeker niet zonder zo een ding waar twee van die glazen voorwerpen zich in ophouden, nu niet dat het glazen van een steriliseerbokaal zijn maar zonder is het leven zeker niet zo scherp afgelijnd. Het weekend zal er ongeveer als volgt gaan uitzien, morgen vrijdag vertrekken we voor een weekend naar Koksijde, dit gaat misschien gepaard, afhankelijk van het weder, via een ommetje naar Rekkem voor een wandeling van 20 kilometer aldaar, ingericht door de plaatselijke wandelclub om dan verder met de auto na nog een 50 tal kilometer in Koksijde te belanden, ons hotel opzoeken dat we reeds verkend hadden vorige week woensdag met die onvoorziene overnachting. Wat de avond brengt, wel wie zal het zeggen wat er na een restaurantbezoekje nog allemaal kan gebeuren, verlof is verlof, we moeten er voor niemand uit en s morgens staat het ontbijt klaar. Zaterdag misschien eerst een duikje in het overdekte zwembad, een douche en dan ontbijten. Vervolgens met de wagen naar Hooglede waar een wandeling georganiseerd wordt door de plaatselijke brandweer omdat ze een opendeurdag houden, misschien 20 of 25 kilometer met de benenwagen, op de aankondiging staat te lezen dat er ook versnaperingen te verkrijgen zijn, op zich is dat al veelbelovend en zeker moest er iets bijzijn in vloeibare toestand. Ik heb het hier dan zeker niet over water want daar paren de kikkers in, het mag wel water zijn maar het moet dan wel langs een brouwerij zijn gepasseerd, welke dat speelt geen rol, op mijn mond past nogal veel. Terug naar de kust om een douche en een restaurantje met een natje en een droogje, mooi het leven is mooi, Will Tura zou fier zijn op mij. Zondag komt wandelclub WSV Schelle met de ganse club per autobus naar Lombardsijde voor een aldaar georganiseerde wandeling, dus ambiance verzekerd, we zullen daar nog een 20 tal kilometer te voet op de teller zetten. Dan zal dat s avonds een duikje in het zwembad worden of een plaatsje in het bubbelbad en een douche, daarna een zoektocht bij de plaatselijke middenstand om het verloren lichaamsgewicht terug op peil te brengen en daarna om het vloeistofpeil bij te werken, iedereen mag zijn kost een beetje verdienen. Maandag een plonsje in het zwembad en een douche voor het ontbijt en dan zal het inpakken, betalen en wegwezen worden. Normaal is de planning om door te trekken naar Frankrijk maar dat zien we dan later wel. De pc gaat mee omdat ik een donkerblauw vermoeden heb dat het hotel over een hotspot beschikt maar of dat in Frankrijk ook zo zal zijn is maar de vraag, je hoort in ieder geval nog van me, wanneer, dat zal de toekomst uitwijzen.
Hiermee bedoel ik niet dat ik een frats of een grol laat staan iets mispeuterd heb, neen ik zou niet durven maar vermits ik in de buurt van Boom woon is dit dus mijn streek. Zondag 10-09-2006 heb ik een wandeling gedaan welke vertrok in het Provinciaal Recreatiecentrum "De Schorre" te Boom, ingericht door De Schorrestappers, en had gekozen voor de 30 kilometer en was om 8:30 uur uit de start vertrokken, en wist dus de rest van de dag wel wat te doen en het weer was wederom prachtig. Even een beetje geschiedenis over Boom, het is een gemeente in de Provincie Antwerpen meer bepaald in de Rupelstreek en heeft ongeveer 16.000 inwoners, in 1806 waren dat er ongeveer een 3843. Boom was samen met de omliggende gemeenten Terhagen, Rumst en Niel de draaischijf van het eens zo roemruchte gebied van de steenbakkerijen. Hier deden de mensen waar ze het best in waren, nl. de klei uit de grond opdelven, bewerken om er stenen van te kunnen maken, vervolgens ze te laten drogen in de droogloodsen om ze erna te bakken in ringovens. Dit was labeurwerk voor de duizenden kinderen, vrouwen en mannen die hier van in de vroege morgen tot de late avond werkten voor de rijke eigenaars en dit dan voor een hongerloon. Zij woonden in te kleine huisjes met meestal een te groot gezin om alle monden voldoende te kunnen voeden. Het huisje dat werd gehuurd was eigendom van de baas, evenals de winkel in de buurt waar men zijn goederen ging kopen. Op deze manier ging al het schone verdiende geld terug naar de zee, de rijke baas dus. Het beetje dat men overhield ging naar drank in het buurtcafé dat ook eigendom was van de patroon van de steenbakkerij en op die manier was de cirkel rond. Toch zijn er uit deze gemeente enkele bekende mensen voortgesproten en zij zijn dan toch ook niet de allerminste, te beginnen met Bobbejaan Schoepen 1925, zanger en gitarist en voormalig directeur van Bobbejaanland, Luc Van der Kelen 1948 journalist van beroep, Bavo Claes 1948 ex nieuwsanker, Roland Van Campenhout muzikant. De tocht ging door "De Schorre" om zo in Terhagen te belanden voor een eerste controlepost, daarna de Rupeldijk op om zo via het museum " Rupelklei" verder te trekken om aan de andere kant van Boom aan te komen, door de open monumentendag waren alle musea te bezoeken en dat was voor de niet kenners goed meegenomen. Langs de voormalige brouwerij Lamot welke nu volledig is gerestaureerd en omgevormd tot flats komen we op de markt van Boom om vervolgens naar het gehucht "Noeveren" te stappen. Hier vindt men de oudste nog werkende en artisanale steenbakkerij en het oudste café van België dat nog open is. Een bezoek overwaard en hier is dan ook een controlepost. Verder naar Niel door het natuurgebied "De Waelenhoek" om verder te stappen naar het gehucht Hellegat, natuurlijk doet dit een belletje rinkelen door de gelijknamige film en het boek van Suske en Wiske "De Hellegathonden. De te kleine huisjes en de huisjes die geen voordeur hebben aan de straatzijde maar enkel achteraan. Zo komen we terug te Noeveren en Boom. Intussen zitten de 30 kilometer erop en is het 14:30 uur, ik kan enkel zeggen dat we in een prachtige streek wonen en daar ben ik fier op. Ook het bekijken waard www.boom.be en ook www.provant.be/deschorre Voor de rest spreken de fotos voor zichzelf. Cafe De Koophandel, zo oud als de steenbakkerijen zelf
Een prachtig gerestaureerde ringoven met droogloods op de achtergrond.
Natuurgebied De Waelenhoek te Niel, even een visje vangen.
Ra Ra waar is mijn voordeur, de deur is aan de achterkant, daar is ook een steegje.
Op Zaterdag 09-09-2006 waren Ludo en ik aanwezig te Heindonk voor een tocht van 21 kilometer, Heindonk is een deelgemeente van Willebroek. In 1976 hadden ze hier ongeveer een 561 inwoners, na de samenvoeging werden alle inwoners enkel nog onder Willebroek geteld. Het piepkleine dorpje is ten Noorden begrensd door de Rupel en ten Oosten door de Dijle en de Zenne, het is daardoor als het ware in de tang genomen door al dat watergeweld. Het aanwezig zijn van water is ook te merken op "De Hazenwinkel" (zie ook www.vvw-hazenwinkel.be) , hier werden reeds verscheidene malen nationale, internationale wedstrijden en zelfs wereldkampioenschappen kanovaren gehouden, alles wat te maken heeft met watersport kan je hier vinden, zoals kanovaren, kajak, plankzeilen, zwemmen en zelfs vissen kan men hier. Men heeft zelfs in het verleden hier al een wereldkampioenschap vissen mogen inrichten. De watersportbaan is ongeveer een 2,5kilometer lang, dus aan water geen gebrek. Na inschrijving trekken we beiden al meteen een dijk op langs de Dijle om na ongeveer een 300 meter de eerste van de drie bruggen voor fietsers over de Dijle tegen te komen welke lopen van Walem naar Rumst. Verder stappend komen we in het "Zennegat", zo is de plaats genoemd waar de Zenne uitkomt in de Dijle, daar nemen we een rechtse bocht om in het dorpje Heffen te belanden en is het na een frisse start toch al tamelijk warm aan het worden, er beloofd een mooie dag aan te komen. Heffen is zoals ik vroeger reeds heb beschreven een dorp dat aanleunt tegen Mechelen en zich dus hoofdzakelijk inlaat met groenteteelt. Na Heffen gaan we langs de Hazenwinkel zoals hierboven geschreven langs de halve omtrek en dan ben je al onmiddellijk een stukje onderweg, verder gaan we door "Het Broek" dit is een natuurgebied dat uitkomt te Blaasveld om zo door de velden en wegels terug op onze eerste stappen terug te komen in Heindonk. Het weer was goed, de wandeling was goed en de natuur was mooi, wat moet een mens meer hebben.
Het was een druk tot zeer druk weekend al zeg ik het zelf, en dat dan nog in mijn verlofperiode. Een klein overzichtje, op vrijdag alles nog bijwerken wat er op de computer moest gebeuren en boodschappen doen, s avonds handicap biljart, want intussen is het september en dat is de start voor de wintersporten. Zaterdagmorgen reeds vroeg weg naar Heindonk voor een wandeling van 21 kilometer. Naar huis voor een douche en een hapje en terug biljart, ditmaal een vriendschappelijke wedstrijd tegen een club uit Niel waar we reeds jaren bevriend mee zijn. Met overtuigende cijfers gewonnen en dus is het wat uit de hand gelopen. Zondag naar "De Schorre" in Boom voor een wandeling van 30 kilometer hetgeen nu eens niet uit de hand is gelopen, over deze wandelingen meer een dezer dagen. Naar huis voor een wasbeurt en een vroege nachtrust, het moet niet altijd laat zijn of vroeg zoals je wil. Maandagmorgen een afspraak met meneer genees die mijn auto eens grondig moest nazien, na 85.000 kilometer kan dit wel eens handig zijn, met een ouderdom van ongeveer 3,5 jaar is dit nog niet slecht getuft en dit zonder kosten. Wat er nu moest gebeuren was de vervanging van de volledige koplampen op kosten van Nissan, ik had een brief ontvangen dat er een te hoge temperatuur ontstond in de lampen waardoor ze de geest gaven en dit was me al eens overkomen. Ze zijn toen ook vervangen op kosten van de constructeur. Intussen konden ze de banden vernieuwen want het waren nog de originele rubbers en mag ik op zulk een kilometerstand zeker ook niet klagen. Ook nog nieuwe remschijven en we kunnen er hopelijk weer eens tegen voor 85.000 km. Uiteraard ga ik alle 10.000 km voor een nazicht van zijn hartje en darmpjes en zo houden we het samen hopelijk samen nog lang uit want, eerlijk gezegd het is een goei voituur en wil dat graag zo houden. Ik ben wel een beetje armer maar "veiligheid voor alles".
Dank zij buddha http://www.kladblog.be/ is het in me opgekomen om bepaalde foto's eens om te zetten in zwart wit, alles heeft zijn charme en men moet alles eens uitproberen.
Toen we hier op woensdagmorgen 06-09-2006 thuis vertrokken was het al prachtig weer zoals Sabine beloofd had en zij kan het weten natuurlijk, na een rustige rit kustwaarts kwamen we aan in Leke, ik had er nog nooit van gehoord maar hier gingen we dus een wandeling maken van 18kilometer. Bij het naderen van de kust was het al terug bewolkt maar rond 10 uur kwam de zon er al terug door in haar volle glorie. Leke is een dorp met ongeveer 1000 brave inwonende zielen, meestal de kost verdienend met landbouw of melk en veeteelt, ook een kippenkwekerij lag op onze weg en nog één iemand die zich bezig hield met de teelt van chrysanten. Het heeft een oppervlakte van 1073 Ha en is een deelgemeente van Diksmuide een 8 km verder gelegen. Het dorp werd bevrijd van het Duitse juk op 7 september 1944, door de 4e Canadese Pantserdivisie die aan een opmars naar Brugge bezig waren om de stad te bevrijden. Onder de zon in een landschap dat zo vlak is als een biljart waar nog nooit is op gespeeld, verlaten we het dorp door velden met hier en daar een kleine boerderij waar men tenminste nog op een vriendelijke manier wordt begroet, het zijn in hoofdzaak landbouwers maar zij kennen nog manieren. In een brede boog komen we rond de middag in het naburige dorp Keiem, ook hier is alles zo rustig als in een Spaans bergdorpje op het heilige uur van de siësta. Dorstig is het maar de redding is nabij onder de vorm van taverne "St Hubert", voor mijn echtgenote een kriek en ik een kasteelbier en we kunnen er al terug veel beter tegen. Nu kan men in zijn leven toch pech hebben, we vertrekken in Keiem naast de kerk en lopen ongeveer een 800 meter en wat vinden we daar, bij VK Keiem is een controlepost, dus een stempel en nog een trappist voor onderweg en weg zijn wij. Nogmaals met een wijde boog ditmaal, aan de andere zijde van Keiem tussen boerderijen, uitgestrekte maïsvelden en grasvelden. Wat we niet verwacht hadden stond daar in volle glorie te pronken met haar prachtig gebouwde lichaam, de koe Esmeralda, dit was de juiste tijd voor een goed gesprek van man tegen koe, SC (http://smilingcobra.wordpress.com) zou tevreden geweest zijn moest hij in de buurt vertoefd hebben, na een wederzijdse "beu" zijn we verder gewandeld richting Leke kerk, met zoals in de meeste gevallen het aanpalende kerkhof en het standbeeld van Koning soldaat Albert I, met naast hem 2 wakende leeuwenfiguren, ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de eerste wereldoorlog, later heeft men er ook de namen van de slachtoffers van WO II aan toegevoegd, en zo was onze tocht rond. Het was niet voor niets dat Jacques Brel dit landschap heeft bezongen, die wist tenminste waar hij mee bezig was. Nu gingen we niet naar huis maar zijn we richting Koksijde gereden om daar voor een nachtje te blijven vertoeven en van een goed etentje te kunnen genieten, het is tenslotte verlof voor iets.
Dinsdag 05-09-2006 organiseerde het Belgisch Leger en meer bepaald de "Provincie Staf Oost Vlaanderen" een wandeltocht genaamd "Wandeltocht voor het goede doel" met als startplaats het Militair Vliegveld van Ursel, deelgemeente van Knesselare. De opbrengst gaat integraal naar een goed doel in de provincie Oost Vlaanderen. Wanneer het leger in iets goed is dan is het zeker en vast het organiseren van wandeltochten, een pracht van een voorbeeld is natuurlijk de "4 daagse van de IJzer" en ook ditmaal was alles tot in de puntjes geregeld. Bij aankomst op het vliegveld is er onmiddellijk iemand om naar de parking te verwijzen en daar staat reeds een collega klaar om alles netjes op rijtjes te zetten, alhoewel er toch een paar kiekens zijn die duidelijk niet bij het leger geweest zijn en denken dat ze mogen parkeren waar ze willen, maar niet bij deze jongens, dus terug keren en de wagen netjes plaatsen waar de militaire jongens het willen, zo gaat dat in het leger en zo moet het ook. Bij de deelnemers natuurlijk opvallend veel militairen van alle onderdelen waarover het leger beschikt, deelnemen kan door een wandeling te maken op en rond het vliegveld met daarrond prachtige bossen, de afstanden waren 5, 7, 10, 15 en 18 kilometer. Wij kozen voor de 18 en tevens langste afstand gaande in 2 lussen, de eerste van 10 kilometer waarbij men dan terug in de kazerne kwam voor de controle om dan nog een tweede lus te maken van 8, 25 kilometer en ik kan zeggen dat de afstand zeer nauwkeurig was want mijn GPS gaf 18.3 kilometer. Zoals ik al zij, organisatie is alles. Het weder is bij de start een beetje mistig maar toen we op de middag aan de tweede lus begonnen kwam de zon erdoor en daarmee ging ook de temperatuur de hoogte in. De tocht verliep eerst over de startbaan om dan het prachtige Drongengoed bos in te trekken om dan aan een hofstee te komen om u tegen te zeggen en de naam was "De Drongengoed hoeve" welke dateerde uit 1746 en waar men gedeeltelijk een taverne heeft ondergebracht, uniek om zien, vandaar verder via de Wagemakersbeek om de eerste lus volledig te maken. Na de dorstigen te hebben gelaafd en een beetje eten op weg voor de tweede lus langs "het Schapersbos" dan richting Westvoorde, via de Driesbeek en het Koningsbos om de lus vol te maken. Met ongeveer een 600 deelnemers mag dit zeker een succes genoemd worden voor een wandeling op een dinsdag. Daar zien ze me zeker terug.
De weermannen en of vrouwen hadden het voorspeld voor zondag, de weergoden hadden ernaar geluisterd en het is uitgekomen. De wandeltocht van WSV Schelle die doorging op zondag 03-09-2006 ging inderdaad van start onder een grijs gehemelte en het zag er niet naar uit dat het niet snel zou beteren. Ondanks alles was er toch al een gewriemel merkbaar voor 7:00 uur, de inschrijving was al bezig, zij het op dit vroege uur met mondjesmaat maar dat is normaal. Buiten waren reeds enkele standwerkers druk doende om hun kraampjes op te stellen want naar jaarlijkse gewoonte is er ook nog een rommelmarkt gekoppeld aan de wandeling, dus wie iets kwijt wilde, dit was het moment. De dames waren reeds druk in de weer met het smeren en bereiden van de broodjes waarvoor ze op dit onchristelijk uur schijnbaar geen beren hadden gevonden. De koffie, thee en andere lavende middelen waren ter beschikking dus ze mochten komen. Voor mijn wandeling was ik gestart om 7:30 uur onder nog steeds het dikke ochtendgrijs dat stilaan begon te veranderen in een miezerige neerslag die dan onderweg rond 9:30 uur overging in regelrechte neerslag. Je kan begrijpen dat dit het slechtste moment van de dag is om met water beginnen te spelen, als de wandelaars welke in de buurt wonen dat zien dan haken die al eens gemakkelijk af, diegenen die al op weg zijn om in te schrijven die komen toch, maar dat kan toch al een paar honderd inschrijvingen schelen en als je er zoveel tijd en moeite hebt voor gedaan dan sta je wel even sip te kijken. Dit jaar is het ons echt niet gegund, met onze winterwandeling in februari was het ook al van dattem, dan was het in de week goed en op zondagmiddag, juist ja, sneeuwen natuurlijk. Maar al bij al denk ik dat het met 1080 deelnemers toch nog een goede dag is geweest, iedereen heeft hard mogen werken, er waren vele handen om te helpen, de barbecue moest het kunnen, de zaal is tenslotte goed vol gelopen, bezoekers op de rommelmarkt die ook nog iets komen nuttigen en daar gaat het tenslotte in de wandelwereld om, je ontmoet mekaar regelmatig en er worden afspraken gemaakt en zo hoort het. Ondanks het slechte weer hebben we er toch nog een goede dag van gemaakt. Nu terug aftellen naar November voor de octaaftocht van WSV Schelle te Niel op de jaarmarkt in samenwerking met het feestcomité van de gemeente Niel, hopelijk zien we jullie daar terug en zijn ze daarboven een beetje van betere wil.
Een steeds lachende voorzitter André met links Linda en rechts Dora.
Op zondag 03-09-2006 zou de wandeling van WSV Schelle doorgaan maar eer we zover waren moest er eerst met de handen gewapperd worden, dus de handen uit de mouwen. Daarvoor waren we zaterdag in de voormiddag afgesproken om in de sportzaal van de Gemeentelijke Basisschool tegen 9 uur aan te vangen met de aanwezige vrijwilligers aan de voorbereidingen. Beginnen met de ganse vloer van de zaal te bekleden met een rubberen folie die uit voorgesneden banden bestand en gewikkeld op een groot spoel, gezien de lengte van deze banden was dat al geen simpele opdracht, maar waar een wil is, kan men veel en vele handen maken het werk licht. De mannen zeulen met tafels en stoelen, opzetten en uitlijnen zodat er ongeveer een 380 mensen tegelijk konden zitten om zich in te schrijven, iets te drinken of te eten. Volgende opdracht het vullen en klaarmaken van de frigos met de nodige bieren en frisdranken. Intussen waren de dames natuurlijk druk doende met de nodige afwaswerken en het reinigen van de tafels en stoelen, daarna alle glazen nog eens door een sopje trekken en glanzen deden ze. Intussen was Julia (78 jaar jong) druk doende met bloemetjes te schikken op de tafels die bij iedere gelegenheid door haar in orde worden gebracht, de club mag steeds op haar rekenen wanneer er iets op til is voor een fleurige decoratie van de zaak. Verder nog de togen opstellen zowel voor het bestellen van de dranken als voor de broodjes, warme dranken, soep en zeker niet vergeten voor de taarten, heel belangrijk voor de vrouwelijke deelneemsters want de verloren gegane kilootjes door het stappen moeten op peil gehouden worden natuurlijk. Alsook de tafels voor de inschrijvingen en de verkoop van de drankbonnetjes. Verder nog de inrichting van het barbecue gedeelte zowel voor het bakken als voor de verkoop. Wij waren klaar voor zondag, de rest lag aan de weergoden.
Vermits er zich op ongeveer op 100 meter van ons stulpje 2 scholen zijn kunt u zich voorstellen dat het hier een drukte van jewelste was deze morgen. Het is zowat de gewoonte van de tijd om de kinderen per auto naar de school te brengen, zelfs door madammen die 200 meter van de school wonen, het blokje rondrijden om geen parkeerplaats te vinden, zich overal zetten waar niet mag om dan uiteindelijk meer dan de 200 meter te moeten stappen om met een jengelend wicht de schoolpoort te vinden. In onze straat is het op zulke momenten een kamikaze opdracht om levend de overkant van de straat te bereiken omdat deze madammen druk doende zijn om parkeerplaats te zoeken, nog effe nazien in het spegeltje, spiegeltje in de auto of hun haar wel juist ligt of effe na te kijken van heb je me wel goed gezien. De snelheid is dan ook recht evenredig met de grote van de wagen en het uur van aankomst, de kleine autootjes eerst, dan het iets grotere model en gewoonlijk juist na het belsignaal komt het grotere werk aangestormd. Opmerkelijk is ook hoeveel keer een autodeur open en dicht geslagen wordt en ik bedoel slagen want de nodige decibels zijn vereist, bij een inhoud van moeder en kind is dit gemiddeld 6 maal, ik versta me er niet aan maar dat zal dan wel aan mij liggen zeker, natuurlijk je wordt ouder papa. Na het nodige gehuil, uitleggen als madammen onder elkaar, nog effe bijpoederen en jaloerse blikken werpen is het dan tijd om andere oorden op te zoeken, na de nodige slagen met de deuren en het gewriemel om met de grootste gouden koets dan toch maar eerst de straat uit te zijn kan de rust dan terug wederkeren. Rond de middag hetzelfde scenario, rond 13:15 herhaling van de aangehaalde feiten en rond de klok van 15:30 doen we het dan nog eens lichtjes over. Nu eerlijk, tussen ons gezegd en gezwegen, van mij mag het al terug vakantie wezen dan is het hier de rustigste straat van het dorp. Juli en augustus, zeg nu nog dat het geen rustige maanden zijn.
Na een gans jaar voor de Belgische staatskas te hebben gewerkt is het nu mijn beurt om er eens goed van te profiteren, een ganse maand september zal er gerust, gewandeld en geleefd worden zoals God in Frankrijk. Wat het verlof zal brengen weet ik totaal niet, het zullen in hoofdzaak de weergoden zijn die het ritme en de bestemmingen zullen bepalen en meer moet dat niet zijn, een mens kan snel en met weinig tevreden zijn als hij wil. Een weekend in Koksijde is een van de bestemmingen en als het weer het toelaat trekken we nog voor een paar dagen over de landsgrenzen heen naar La Douce France, de Opaalkust zou dan een mogelijke bestemming zijn, maar waar ?, geen mens die het weet. We volgen de GPS en dan komt men allicht ergens uit waar men kan eten en slapen en meer moet een mens niet hebben.
Zondag 27 augustus 2006 met zen allen van WSV Schelle naar een stad waar de schapenkoppen het voor het zeggen hebben, een stad met ongeveer 33.000 inwoners aan de samenvloeiing van de grote en de kleine Nete. De patroonheilige en stichter van de stad is St Gummarus. In feite gaat het over "St Gummarus van Lier" hij was in ca. 775 ridder aan het hof van Pepijn De Korte. Hij is de beschermheer voor allen die te maken hebben met een breuk, niet alleen van ledematen maar ook in het huwelijk of een breuk met geliefden, hij verrichte volgens de legende ook vele wonderen zoals een afgebroken boom die door hem terug in zijn oorspronkelijke staat werd hersteld, vandaar het verband met de breuken. Zijn echtgenote Grimmara was een echte feeks, zowel voor hem als voor haar dienaren en lijfeigenen, zo erg zelfs dat hij van haar scheidde en als kluizenaar ging leven. Deze prachtige stad is inderdaad Lier, zij is bekend onder vele namen zoals "De poort van de Kempen", "Lierke Plezierke" en ook de stad van de "Schapenkoppen" de spotnaam van de Lierenaars, nog een bijnaam is "De Pallieters" meer daarover straks. Ook de "Lierse Vlaaikens" zijn door iedereen gekend, geproefd en goedgekeurd en dat was zondag zeker niet minder. Nu niet dat men Lier met Brugge kan vergelijken maar zij is zeker een bezoek meer dan waard, wij waren met alle clubleden aangenaam verrast door deze stad, zowel door de wandeling in de stad, het begijnhof, de vele parken en vesten, overal in de stad is er wel iets te doen. Na de stadswandeling ging het om en rond de grote en kleine Nete, de vele bossen in de omgeving van de stad, zelfs tijdens de traditionele hevige regenvlaag die we in augustus al als vertrouwd konden beschouwen bleef het mooi. Als laatste deel van de wandeling gingen we door het andere stadsgedeelte langs, door en achter het begijnhof en door de vele kleine pittoreske straatjes die ook in Brugge zo eigen zijn. Ik heb de indruk dat Gummarus daar eerst eens in gaan spieken. Doordat mijn moeder afkomstig was van Brugge ken ik die stad zowat op mijn duimpje en ik heb vele vergelijkingen gezien tussen deze twee steden. Wat me trouwens erg opviel is de omgang van de Lierenaars met hun toeristen, een voorbeeld is wanneer men een straat wil oversteken dat de automobilisten steeds stoppen om de voetganger te laten overgaan en dit was iedere keer bij het oversteken. Fantastisch vond ik het. Ik wil ook nog even een paar bekende Lierenaars vernoemen, in willekeurige volgorde, Felix Timmermans 1886 1947 schrijver van Pallieter, vandaar ook hun bijnaam van "Pallieters", wat zoveel betekend als pleziermakers, verder Louis Zimmer 1888 1970 uurwerkmaker en ontwerper van de Astronomische klok in de bekende Zimmertoren op het marktplein, Gaston Eyskens 1905 1988 voormalig Belgisch premier, Jan Ceulemans 1957 voetballer bij Lierse en later Bij Club Brugge waar hij zijn carrière beëindigde, Patrick Dewael huidig minister van binnenlandse zaken, Marleen Vanderpoorten, huidig burgemeester van Lier, ex minister van onderwijs maar nu op een andere post in de Belgische politiek. Deze tocht van 23 km was de moeite waard, ik kan iedereen aanraden om eens een dag in deze gezellige en vriendelijke stad rond te dwalen, een echte aanrader, zeker doen.
Dit is vast en zeker het kleinste huisje van Lier.
Ik kan me hoe langer hoe minder van de indruk ontdoen dat de tekening links de waarheid benaderd. De vermoedelijke dader van de moord op Joe Van Holsbeeck, Adam G. had volgens de directie van de gesloten instelling waar hij verblijft, recht op een uitstapje. Hierop had men voorgesteld om naar de voetbalwedstrijd België - Kazachstan te gaan, het parket had hiertegen beroep aangetekend, de klacht werd in beroep ontvankelijk verklaard, ware het niet dat dit 1 dag na de match was. Waar is de minister van justitie nu weer mee bezig, wedden dat het weer Van Parys of Verwilghen hun schuld is.
Alle wandelaars verenig u, doe een stapje mee te Schelle waar u de Rupelstreek uitgebreid kan verkennen op een rustige en ontspannen manier, al wandelend met de nodige contoleposten waar u kan genieten van een hapje en of een drankje en waar u met de glimlach geholpen zal worden. Er zijn afstanden voor ieders smaak en er is zelfs een wandeling voorzien die uitgestippeld is voor rolstoelgebruikers. Er is bij de inschrijvingspost tevens de ganse dag een rommelmarkt, handig voor de wandelaar die ook nog iets kwijt wil. Zet uw beste voetje voor en kom naar Schelle voor een gezond kilometertje wandelen. Ik zal er zeker zijn. Kijk ook eens naar www.wsvschelle.be Tot 3 september.
Zondag trokken we naar het Soete Waasland en meer bepaald naar Kruibeke, Oost Vlaanderen, voor een tocht van 30 kilometer, normaal konden we de verplaatsing per fiets maken met de overzet van Hemiksem naar Bazel maar omdat het zo een kwakkelweer was en ik aan 2 mensen beloofd had om hen mee te nemen en een iemand toch al 79 jaar is hebben we dan toch de auto genomen. Deze streek is gekend voor zijn vele polders en kreken, dus we konden ons verwachten aan een brok echte natuur. Na inschrijving kregen we eerst een kleine plaatselijke ronde van 5 kilometer, kwestie van opwarming veronderstel ik om dan na de eerste controlepost aan het grote werk te beginnen. Ik mag toch even vermelden dat ik 3 kilometer na het vertrek dit jaar reeds aan mijn 1000 ste kilometer toe was. Even verder kregen we het kasteel Altena op ons pad en dit is wat men noemt een waterslot omdat het geheel omgeven is door water en zou volgens de gegevens dateren van ongeveer 1594. Verder trekkend volgden we een hele tijd de Barbierbeek, zo was de tocht trouwens genoemd "De Barbierbeek tocht" om vervolgens in Bazel te belanden. Hier kregen we "De Eenhoorn" te zien waar vroeger de vierschaar zetelde, voor zover ik me herinner uit mijn schooltijd kon je met die heren beter niets te maken hebben, dat was altijd beter voor je gezondheid. Op de gevel staan de jaartallen 1562 1590 vermeld, naast het gebouw staat ook nog een schandpaal en aan de andere zijde nog een stenen ingangspoort. Wanneer men door de poort naar het park gaat komt bij "Kasteel Wissekerke" van het jaartal 1779, ook een mooi stuk bouwwerk. Hier trekken we over de Verkortingsdijk van 1 km naar het "Callebeek veer" waar men de Schelde kan overvaren richting Hemiksem, maar wij gaan rechtsaf om via een kasseiweg, de hel van het noorden waard, richting "De Rupelmondse kreek" te gaan om verder op de Scheldedijk richting Kruibeke terug te keren. Ik had er de hele winter en voorjaar naar uitgekeken en telkens ik ze in bloei zag staan dacht ik bij mezelf, wacht tot deze zomer, en haha, eindelijk waren ze er in volle glorie. Ik heb het hier over de braambessen, dik en zwart en oh zo lekker. Eerlijk gezegd, alom stonden hier struiken als bossen, zo dik en ik heb me niet ingehouden om ze te plukken en te eten en ik was zeker niet de enige. Dit is wat men noemt, het nuttige aan het aangename paren. Het werd zoals verwacht een pracht van een wandeling en nog lekker ook met als afsluiter een regenvlaag van ongeveer één uur maar gelukkig waren wij juist binnen en dat was niets te vroeg.
Zojuist voor de vierde maal bloed gegeven dit jaar en daar is nu echt geen heldenmoed voor nodig, enkel het idee dat je er iemand kan mee helpen of zelfs een leven redden schenkt genoeg voldoening om verder te doen. Ook valt het op dat ondanks het vaste aantal mensen dat telkens terug aanwezig is om bloed te geven er ook ieder keer weer enkele nieuwe gezichten te zien zijn en dat is toch een goed teken, zeker omdat onder de nieuwelingen vele jonge mensen zijn. Na het afstaan van de levensnoodzakelijke levenssappen kan men genieten van een praatje met andere donors waaronder ik toch een groot deel van mijn kennissenkring en zelfs vrienden mag rekenen. Ook kan men telkens rekenen op een kleine gift onder de vorm van een zeepje of zalfje vanwege het Rode Kruis, ook kan men tijdens zijn praatje nog genieten van een gratis drankje, van cola, koffie of een biertje, geef mij maar een biertje om mijn peil van inwendige sappen terug op peil te laten komen. Ik zou zeggen schol en gewoon doen, je kan er iemand mee redden.
Zaterdagmorgen 19-08-2006 was het prachtig weer, wel iets aan de frisse kant maar als de zon wat hoger klom zou dat wel in orde komen, inschrijving voor de Volksfeestentocht, inderdaad te Rumst waren de Rumstse Volksfeesten aan de gang met een feesttent, kindermolen, springkasteel, een echt fritkot en voor de rest alles erop en eraan. Vandaag hadden we een tocht gekozen van 22 kilometer en we trokken al vlug richting de vrije natuur via de Rupeldijk waar we een paar kilometer bleven stappen om dan via de brug over de Rupel richting O-L-V Waver te stappen.. Terug de brug beneden om aan de overzijde van de stroom richting Walem te stappen. Hier vonden we op onze weg het nu toch een beetje verouderd St-Michielskasteel maar het moet een juweeltje geweest zijn in zijn gloriedagen, toch nog met een mooie onderhouden tuin. Het was een zeer aangename verassing dat alhoewel ik toch uit de streek kom, niet wist dat hier nog zoveel bos te bewandelen was, gewoon heerlijk met de zon op onze bol. Onderdoor de brug van de E 19 welke iedereen van Antwerpen naar Brussel brengt, ligt een pracht van een watersportvijver waar men heerlijk kan waterskiën zonder dat iemand er last kan van hebben want hier woont echt niemand en kunnen er op regelmatige basis kampioenschappen gehouden worden. Verder door nog langs het Zennegat, dit is de plaats waar de Zenne zijn triest leven als open riool van Brussel eindigt in de Rupel. Verder nog langs een rustige visvijver waar de kantine ons toch kon verleiden tot een frisse pint, want warm was het deze dag wel geweest. Rumst is een rustige gemeente maar ze heeft toch enkele bekende Vlamingen voortgebracht die toch door menig mens is gekend, zoals Gene Summer (zanger), Gunther Levi (zanger en acteur), Stefan De Waele (acteur en presentator), Suske Henderickx (humorist) die zeer succesvol was voor, tijdens, en na de tweede wereldoorlog, Tom Caluwé (voetballer) spelend bij KV Mechelen, Willem II en FC Utrecht, Yvonne Verbeeck (actrice, humoriste en zangeres) en de meest bekende was zeker en vast Piet Van Aken, wie heeft er nooit een van zijn boeken gelezen die nauw verbonden waren met het trieste en harde leven van de mensen uit de Rupelstreek. Enkele van zijn gekende werken zijn, Het begeren, Klinkaart, De wilde jaren, Slapende honden enz. Het was fijn in de voetstappen te lopen van deze bekende Vlamingen. Voortaan zijn mijn berichten ook te lezen op http://www.freddy11wandelt.blogspot.com
Vanmorgen, het moet ongeveer 6:15 uur geweest zijn toen ik van de A 12 afdraaide om mijn dagelijkse trip te maken over De R 0 of Brusselse ring richting Bergen. Voor diegenen die hier niet vertrouwd zijn hebben ze het op de radio altijd over de grote binnenring en de grote buitenring, de grote buitenring is dus de ring aan de buitenzijde welke van Zaventem zicht haast in de richting van Bergen en de grote binnenring is de ring aan de binnenzijde welke komt van Bergen en gaat naar Zaventem en verdere bestemmingen, dus dat is ook weer opgelost. Bij het opdraaien van de grote binnenring (dus richting Bergen) neem ik gewoonlijk zo snel mogelijk het linkervak omdat ik toch rechtdoor moet en onderweg voor de splitsing richting kust uit het strijdgewoel wil blijven. Niet dus deze morgen, ik zag in mijn spiegeltje aan de wand dat er een wagen aankwam met grote lichten inclusief mistlichten met een menselijke vaart aankomen en heb dus wijselijk mijn plannen herzien en ben op het middenvak gebleven en werd voorbijgestoken door deze lichtbak, ik dacht laat de haastigen voorgaan. Nu ben ik in het geheel niet wat je een slak kan noemen want ik rij gewoonlijk op het schreefje of er juist over maar een mens moet zijn meester kunnen erkennen en dat was maar goed gekozen ook, beter bange Jan dan dode Jan. Ik heb door het dagelijks aanwezig zijn op Vlamse en andere wegen de gewoonte opgebouwd om in zulke situatie's dingen in mijn geheugen te prenten zoals het merk van het voertuig, de bestuurder, het type voertuig, de nummerplaat en dergelijke dingen meer. Verder rijdend viel het me op dat dit voertuig aan het linkervak niet genoeg had en dus triomfantelijk ook het middenvak tot zijn wereld liet behoren. Menig bestuurder had hetzelfde vastgesteld en iedereen bleef daar rustig achter alsof dit voertuig de pest had. De enige verlichting die hier geen dienst deed waren zijn gevarenpinkers en dit zou zeker geen overbodige luxe zijn geweest, maar ja je kan niet alles willen. Verder ging het tegen een vaart van 120 km/ uur van Wemmel richting Groot Bijgaarden waar hij op regelmatige basis net geen kontakt zocht met de vangrails aan de linkerzijde en na de splitsing naar Bergen werd hij zowaar gestoken door een bij en vond hij plots dat het gaspedaal zowaar nog dieper naar de grond kon bewegen. In een rotvaart en in zigzagsteek richting Anderlecht en daar moest hij wezen denk ik want plots ging het in een wip van het uiterste linkervak naar de uitrit die men neemt als men de voetbalkerels van Anderlecht aan het werk wil zien. Over de volle breedte van de ring naar de oprit, het is me nog steeds een raadsel hoe je zoiets kan doen aan zulke rotvaart zonder iets te raken, volgens mij had die bestuurder twee vleugeltus op zijn rug. Het enige wat ik kon denken was " oef ik geraak dan toch nog in Drogenbos zonder brokken" Het is al goed dat zot zijn geen pijn doet want die zou nogal geroepen hebben.
Dinsdag 15- 08 - 2006 gaan we naar Steenhuffel voor een wandeling van 22 kilometer en de plaats van inschrijving is de brouwerij van Palm te Steenhuffel, de hal waar we inschreven was zo troosteloos als het weer, hier worden de vrachtwagens geladen voor verdeling over het ganse land en ook ver erbuiten. Vroeger toen ik, nu ongeveer 35 jaar geleden zelf nog vrachtwagenchauffeur was ben ik daar zelf meermaals goederen komen laden en lossen en toen was de zaak zeker niet zo donker als op deze dag maar eerlijk gezegd was dat dan niet op een feestdag maar op een normale werkdag en dan was er ook meer leven in de brouwerij, letterlijk en figuurlijk. Het was dan nog niet genoeg dat het weer niet meeviel, erger was dat de wandeling zelf een mager beestje was. Er was veel te wandelen langs hoofdwegen en dat is nu niet echt het ding van de wandelaar want hier in de streek is zeker meer te beleven dan wegen waar je goed uit je doppen moest kijken of je werd gewoon met je sokken uit je stappers gereden. Zo goed het Zondag was in Overijse zo een simpel vogeltje was het in Steenhuffel, ook de controleposten waren beneden alle peil, zoals een klein huisje waar men vooraan een beetje tafeltjes plaatsten om een terras na te bootsen en in het tuintje een tentje met een barmeubeltje uit het salon welke moest dienst doen als tapinstallatie en dat was het. Later diende dit nog voor de tweede maal als halte alsof één keer niet genoeg was, over de ander posten zullen we het zwijgen er maar toedoen. Het is duidelijk dat deze club nog vele verbeteringen zal moeten invoeren alvorens ze me hier nog terugzien. Op hun bier mogen ze in Steenhuffel trots zijn maar daar stopt het dan ook mee. Een slechte dag is nog geen slecht jaar dus kruisen die vingers en hoop doet leven. Een beetje uitgeregend.
Domein & stoeterij Diepensteyn, de thuisbasis van Palm met het echte Brabantse trekpaard.
Het was een zeer mistige morgen toen we op zondag 13-08-2006 om 7:20 uur vertrokken met de auto naar Overijse en op de A12 richting Brusselse ring of de R0 werd het zicht er zeker niet beter op, toen we in Zaventem kwamen en de richting Namen volgden was de mist plots weg, ik heb zo een idee dat het in samenspraak met de weergoden moet geweest zijn om geen hinder te veroorzaken voor de ijzeren vogels die daar regelmatig in de lucht opstijgen of ter aarde nederdalen. Lang werd ons dit plezier niet verleend want Zaventem was weg maar de mist was terug zij het wel in mindere mate en dit bleef zo tot op onze bestemming waar ik eerlijk gezegd op een zeer vlotte manier was aangekomen. Eerst inschrijven, nog iets eten en iets drinken en dan nog wat clubleden begroeten en weg waren wij voor ditmaal een kortere tocht van 18 kilometer, ik wist dat in deze streek de wegen nooit vlak zijn en dit bleek waar te zijn ook. Eerst het watertje de " IJser" oversteken (vandaar dus de naam Overijse, over de IJser) met daar de IJsermolen, hetgeen een metalen waterrad bleek te zijn en dan waren we op weg om dit water gedurende enkele kilometer te volgen om linksaf te gaan en zo voor een eerste maal in het bos te verdwijnen, intussen was de mist aan het optrekken zodat we meer zicht kregen op de situatie en dat was zeer tot ons genoegen. Het zou zeker niet de laatste maal zijn dat we in het bos gingen belanden want het is hier een zeer bosrijke omgeving, het Zoniënwoud is hier nooit ver weg, je blijft als het ware spelen met de rand van dit prachtig stukje natuurgebied aan de rand van de hoofdstad. Verder ging het door berg en dal, alhoewel het meer de naam verdiende van heuvel en dal maar er waren er toch een paar bij die enkele van onze oudere dames soms even in verlegenheid brachten, ook omdat een kranig lid van de club reeds de leeftijd van 79 heeft bereikt, maar zij kan terugblikken op een wandelcarrière om u tegen te zeggen want zij gaat nog jaarlijks te voet op bedevaart naar Scherpenheuvel en dit al voor meer dan 50 maal, heen en weer zijnde 75 km enkel. Hij die beter kan mag het zeggen, ik zal haar de boodschap overbrengen. Er kwamen ons dan enkele heuvels tegemoet waarvan ik u de naam niet wil onthouden van wel een oude bekende zoals, de Kalvarieberg en hij deed zijn naam toch een beetje eer aan. Verder kregen we dan het tegenovergestelde nl. de Putweg en het was een put die er mocht wezen, verder ook nog het Walravensbos, nog zo een mooi brokje natuur. Verder langs de zoom van het Zoniënwoud terug naar Overijse, en laat me toe te zeggen dat dit een van de betere wandelingen was hier in Vlaanderen, een prachtstreek is het hier vlak op de taalgrens. Wat me hier wel is opgevallen, toen ik hier vroeger vertoefde met een schoolreis of later met de fiets dat waren de ontelbare serres die men hier kon bewonderen waar de trots van Overijse en Hoeilaart uitgroeide tot prachtig gevormde druiventrossen, nu staan zeker meer dan de helft van deze glazen kasten te verkommeren en zijn het nog enkelingen die zich het hoofd boven water kunnen houden met het telen van deze lekkernij want dat is het, ik heb er gekocht op een stand in de vertrekhal waar vroeger de druiven werden geveild en ik moet zeggen, ze zijn heerlijk en dit tot spijt van wie het benijd. Wat we in Vlaanderen zelf doen, doen we beter. Punt uit.
Aan de stenen te zien zouden hier best nog eens Romeinense legioenen kunnen langs geweest zijn.
Normaal zou u vandaag een verhaal verwachten over een wandeling van het voorbije weekend maar dat is voor een van de volgende dagen gepland. Vandaag hebben we een dagje aan zee voorzien wegens een dag verlof. Vanmorgen bij het ontwaken was er in de ganse omtrek een dichte mist, nee niet in mijn hoofd maar buiten, nu was er onze planning en dus trokken we op weg naar Koksijde. De bedoeling was om een hotelkamer te vinden voor een weekend in september. Onze wandelclub (ziewww.wsvschelle.be) heeft een busuitstap met wandeling in Lombardsijde voorzien op zondag 17 september, vermits ik de ganse maand verlof heb hadden we dus gedacht om vanaf vrijdag 15 september tot en met zondag 17 september te overnachten in de buurt. Koksijde was ons de vorige keer zo goed bevallen en omdat Lombardsijde vlakbij ligt was de keuze snel gemaakt. We hadden in het boek van Vlaanderen Vakantieland al een keuze gemaakt van een paar mogelijkheden maar er moet ook plaats zijn natuurlijk, we zijn werkelijk niet de enigen die graag een stukje van het land willen verkennen. Het eerste hotel was al een njet, alles volzet voor dat bepaald weekend. Het tweede was een bord langs de weg dat ons de weg wees maar als je al voorbij een stinkende afvalbak moet om naar de voordeur te gaan dan is de keuze snel gemaakt, nu kwam de njet van onzentwege, trouwens was het wel opvallend dat alle aankondegingen in de taal van Molière waren, zo van "hier kan men niet betalen met kredietkaarten", de reden waarom die weten we natuurlijk ook al. Derde keer was inderdaad goede keer, een beetje hogere prijsklasse maar tenslotte ga je niet iedere week op hotel. We zijn dan op de middag naar Nieuwpoort stad getuft om de lekkere dingen des levens over onze hongerige tongen te laten glijden, we waren al een paar keer te gast in Nieuwpoort omdat het daar ook leuk toeven is en men er goede wandelingen kan maken. Het was van de eerste maal een schot in de roos, restaurant " La Marée " warm aanbevolen door twee Bourgondiërs, zeg dat ik het gezegd heb, te vinden recht over de vismijn, vriendelijke bediening, prima schotels en goed gevuld. Mijn echtgenote een koude visschotel en ik een Bouillabaisse om duimen en vingers af te likken, heb ik gedaan ook. Dat het goed is, is te zien aan het vele volk dat hier over de drempel komt. Telkens ik aan de kust kom ga ik zeker niet richting binnenland zonder mijn kilootje ongepelde garnalen, ditmaal ook nog een paar kilo vis en meer moet dat niet zijn. De garnalen zijn ondertussen al gepeld, had ik geleerd van moeder zaliger, ze kwam van Brugge en dat kunnen ze daar als de beste. Wedden dat het vlug 15 september zal zijn.
Zaterdag 05 augustus ben ik voor de tweede dag op rij te gast in Puurs, vandaag ben ik alleen op weg omdat ik ga voor de 42 km en Ludo geen zin heeft om zulke lange afstand te avonturen. Om 7 uur vertrokken na inschrijving, er wachten ons 7 controleposten, haltes, rustplaatsen, bevoorradingsposten of oases zoals je het wil noemen. De verdeling had ik graag anders gezien omdat in het begin telkens afstanden van rond de 4 km wachten en de lange afstanden zoals zeven en negen km op het einde nog voor de voeten liggen, niets aan te doen, we staan er voor en we moeten er door. Het is uiteraard niet zo simpel om altijd ergens zo een controlepost te vinden of neer te poten. Vandaag was het de "hoevetocht" die we gingen volgen, als het maar een naam heeft, het eerste wat we bij ons vertrek tegenkwamen waren bloemkolen, die hadden we natuurlijk vrijdag moeten vinden, het was 7:15 en men was al volop bezig met het oogsten van deze lekkernij, met een loopband rechtstreeks van het veld op de vrachtwagen, verser kan niet en dit hebben we de hele dag in de streek kunnen zien. Het ging verder via Oppuurs naar Lippelo waar we de Scheldedijk opgestuurd werden richting Mariekerke, ook gekend wegens de opnames van "stille Waters", dit dorpje aan de Schelde was vroeger een belangrijke plaats voor de visserij in de Schelde en meer bepaald de palingvisserij. Ook nu nog vinden er de jaarlijkse palingfeesten plaats op het Pinksterweekend, meer hierover is te vinden op www.mariekerke.be. Toen we halfweg op de dijk stapten kwam de verassing van een gans andere kant, het was niet bepaald 21 juli maar we werden toch vol overgave beneveld met een echt typische "Drache Nationale", gelukkig heeft het maar een 15 tal minuten geduurd maar tegen de tijd dat je regenjas uitgepakt is loopt het water wel uit je sokken. Terug vertrekkende vanuit Mariekerke wandelen we in een lus om terug te keren in dezelfde controlepost, dit gebeurt wel vaker, het spaart posten en helpers uit. Verder reeds een heel stuk over halfweg aan een goed tempo richting Weert, dit is zeer gekend door de wandelaars en zeker door de wielertoeristen of namaakcoureurs, want tussen de wandelaar en de wielertoerist (door ons ook wel eens wielerterrorist genoemd) klikt het niet echt, de pedaalridders willen nu eenmaal op zondagmorgen het rijk voor zich alleen en vermits zij met een zeer dure fiets rijden hebben ze om de kosten te drukken uitgespaard op de bel, tevens nog een beetje gewicht gespaard en dat is mooi meegenomen. Er is dan ook regelmatig een geroep van "uit de weg of opzij" en dat wordt niet in dank aanvaard door de wandelaars en er is dan ook al eens een godv . en een , milj .. te horen maar na 12 uur s middags keert de rust weer, dan moeten de Merckxen en co hun patatjes gaan eten en is het terug rustig stappen. Door de vele regen zijn de veldwegen in Weert nu herschapen in immense modderpoelen en er is geen rondgaan mee gemoeid, we moeten erdoor, dat wordt schoenen poetsen morgen. De weg gaat dan richting Liezele waar een halte voorzien is in het fort, dit werd gebouwd in 1906 en diende zowel in de eerste als de tweede wereldoorlog zie www.liezelefort.be . Van hieruit nog 1,5 km naar Puurs en aankomst waar er nog een slalom te doen was door een rommelmarkt om zo de cirkel rond te maken. Intussen is Ludo tot daar gekomen en 7 uur stappen en 42 kilometer later, met een niet onaardig gemiddelde van 6 km/uur is het tijd voor een grote pint met een haring van de barbecue, het leven is heerlijk en meer moet dat niet zijn. Morgen zondag ga ik toch eens een rustdag nemen, in de Tour doen ze dat toch ook niet?
De Puurse driedaagse zijn zo een beetje een laatste voorbereiding voor de Dodentocht welke vertrekt op 11 augustus op het marktplein te Bornem, zie ookwww.dodentocht.be, deze tocht over 100 km is zo stilaan wereldberoemd aan het worden, volgens mijn inziens is het een beetje uit zijn voegen aan het groeien maar dat is een persoonlijke mening en niemand hoeft het hier mee eens te zijn. De Puurse Driedaagse gaan van vrijdag tot en met zondag, de grootste afstanden zijn hier op vrijdagnamiddag 21 kilometer en zowel zaterdag als zondag 42 kilometer, kleinere afstanden zijn nog altijd mogelijk, dus iedereen kan hier aan zijn trekken komen. Ik en Ludo hadden afgesproken om op vrijdagnamiddag deel te nemen aan de 21 kilometer, kwestie van een ferme opwarming te hebben voor wat in het weekend nog komen ging. Na de inschrijving gingen we dan op weg wat de "bloemkooltocht" zou moeten zijn, het is hier de streek van de koolsoorten en ook prei, savooi, spruiten, venkel en nog van die welsmakende groenten , dus die naam was zo een beetje vanzelfsprekend, alleen verging het ons zo een beetje als met die aardbeien, geen bloemkool gezien dus maar daar waren we nu ook niet zo speciaal voor gekomen en het kind moet een naam hebben, dus geen probleem de kilometers waren er en daar kwam het tenslotte op aan. Een beetje druilerige regen bij het vertrek maar na een kwartiertje stappen was dat al vergeten en werd het nog mooi weer met een aangename temperatuur maar toch een stijve bries en zeker aan de waterkant en die vind je hier alom, zoals de Vliet, de Schelde en het zeekanaal Brussel - Schelde. Hier vind men nog die typische dorpjes waar men nog een bijnaam draagt en waar iedereen iedereen kent. Van Puurs ging het vervolgens via Eikevliet, Wintam, Hingene en Weert terug naar Puurs. In Wintam was een controlepost en van daar via de dijk van het Zeekanaal richting Hingene te stappen, aan de overzijde lag Schelle, we hadden enkel de overzet te nemen, 1,5 km te stappen en we waren thuis maar nu moesten we de pijltjes volgen naar Puurs. Bij aankomst aldaar begon toch al stilaan de duisternis zich met het gebeuren te moeien, nog even een drankje en dan naar huis want ik wou op zaterdag vertrekken voor de 42 kilometer en dan kan een beetje dodo doen nooit geen kwaad, een douche zou goed doen.
Het beeld ter nagedachtenis van de binnenschippers te Wintam.
Niet ongerust wezen, men had ons echt niet naar Irak gestuurd, daar zaten al genoeg rare snuiters zich bezig te houden met verkeerde zaken, wij hielden het een beetje dichter bij huis. Ditmaal gingen we stappen te Balen Gerheiden, vlakbij Mol, net op de grens tussen de provincies Antwerpen en Limburg, goed voor een autotrip van toch nog een 77 kilometer enkele rit. Ook op deze wandeling ging onze voorkeur uit naar de omloop van 20 kilometer, dat rekent makkelijker. Bij het vertrek thuis zag het er maar zus en zo uit, dus verleden week vrijdag in het achterhoofd gaf ik er de voorkeur aan om op zekerheid te spelen en regenkleding mee te nemen, ik had nog altijd die ezel met die steen in gedachte. Rond 9:30 uur klaarde het stilaan uit en een half uurtje later ging de temperatuur pijlsnel omhoog, in de Kempen is de temperatuur altijd hoger door de reflectie van de zandgrond en dat kon je duidelijk voelen en ook horen door het gepuf en geblaas van de andere woestijnstappers in onze omtrek. De Noorderkempen is dan weer zo een typische streek in België met een stelletje goedlachse mensen die hier de bossen en heiden bevolken, je bent er altijd en overal van harte welkom en dat voel je. Hier is de landbouw niet echt zo nadrukkelijk aanwezig, men mikt hier meer op het toerisme en meer bepaald met campings die in de nabijheid van de Grote Nete her en der verspreid liggen. Onderweg vonden we een winkel waar men alle soorten tropische vissen te koop aanbood van klein tot groot, van goedkoop tot peperduur. Soorten waar we nog nooit hadden van gehoord zoals een Diamantsteur, als je de prijs zag kon je beter bij het wandelen blijven, dat kwam goedkoper uit, verder te koop, tuinmeubelen, beeldjes en beelden, fonteinen in alle soorten en formaten, steensoorten en een grote waaier aan waterplanten en vijvermateriaal, deze zaak was groot genoeg om er een paar uur zoet te zijn als je rekening maar dik genoeg gespijsd was. Na het nuttigen van een verfrissing (zie je wel, toerisme) bood de eigenaar ons spontaan aan om een kijkje te nemen in zijn mini zoo achteraan de zaak, herten, kangoeroes, kippen, hangbuikzwijn, pauwen, konijnen, parelhoenen, alles leefde hier samen om zich van hun kostje te voorzien op een oppervlakte van 5 ha. Zoals ik al zij, spontaniteit alom hier in deze streek. En toen kwamen er stilaan wolken opzetten die uitgroeiden tot een egaal grijze massa en daarin hadden ze water zitten en op een gegeven moment was de zwaartekracht groter en konden we de regenkledij dan toch nog gebruiken. De dag was weeral veel te kort, zoals Jan de zot zei "de tijd vliegt snel" en hij wierp met zijn horloge. Gelukkig moesten we niet per benenwagen naar huis.
Een bruin beekje vertelt ons dat er in deze streek veel ijzer in de grond zit.
.jpg)
kopie.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
(edited)kopie.jpg)
(edited)kopie.jpg)
(edited)kopie.jpg)
(edited)kopie.jpg)
(edited)kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.0.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.0.jpg)
kopie.2.jpg)
kopie.1.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.3.jpg)
.0.jpg)
.0.jpg)
.0.jpg)
.0.jpg)
.0.jpg)
.0.jpg)
.0.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.3.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=link}
kopie.jpg){kind=link}