De Puurse driedaagse zijn zo een beetje een laatste voorbereiding voor de Dodentocht welke vertrekt op 11 augustus op het marktplein te Bornem, zie ookwww.dodentocht.be, deze tocht over 100 km is zo stilaan wereldberoemd aan het worden, volgens mijn inziens is het een beetje uit zijn voegen aan het groeien maar dat is een persoonlijke mening en niemand hoeft het hier mee eens te zijn. De Puurse Driedaagse gaan van vrijdag tot en met zondag, de grootste afstanden zijn hier op vrijdagnamiddag 21 kilometer en zowel zaterdag als zondag 42 kilometer, kleinere afstanden zijn nog altijd mogelijk, dus iedereen kan hier aan zijn trekken komen. Ik en Ludo hadden afgesproken om op vrijdagnamiddag deel te nemen aan de 21 kilometer, kwestie van een ferme opwarming te hebben voor wat in het weekend nog komen ging. Na de inschrijving gingen we dan op weg wat de "bloemkooltocht" zou moeten zijn, het is hier de streek van de koolsoorten en ook prei, savooi, spruiten, venkel en nog van die welsmakende groenten , dus die naam was zo een beetje vanzelfsprekend, alleen verging het ons zo een beetje als met die aardbeien, geen bloemkool gezien dus maar daar waren we nu ook niet zo speciaal voor gekomen en het kind moet een naam hebben, dus geen probleem de kilometers waren er en daar kwam het tenslotte op aan. Een beetje druilerige regen bij het vertrek maar na een kwartiertje stappen was dat al vergeten en werd het nog mooi weer met een aangename temperatuur maar toch een stijve bries en zeker aan de waterkant en die vind je hier alom, zoals de Vliet, de Schelde en het zeekanaal Brussel - Schelde. Hier vind men nog die typische dorpjes waar men nog een bijnaam draagt en waar iedereen iedereen kent. Van Puurs ging het vervolgens via Eikevliet, Wintam, Hingene en Weert terug naar Puurs. In Wintam was een controlepost en van daar via de dijk van het Zeekanaal richting Hingene te stappen, aan de overzijde lag Schelle, we hadden enkel de overzet te nemen, 1,5 km te stappen en we waren thuis maar nu moesten we de pijltjes volgen naar Puurs. Bij aankomst aldaar begon toch al stilaan de duisternis zich met het gebeuren te moeien, nog even een drankje en dan naar huis want ik wou op zaterdag vertrekken voor de 42 kilometer en dan kan een beetje dodo doen nooit geen kwaad, een douche zou goed doen.
Het beeld ter nagedachtenis van de binnenschippers te Wintam.
Niet ongerust wezen, men had ons echt niet naar Irak gestuurd, daar zaten al genoeg rare snuiters zich bezig te houden met verkeerde zaken, wij hielden het een beetje dichter bij huis. Ditmaal gingen we stappen te Balen Gerheiden, vlakbij Mol, net op de grens tussen de provincies Antwerpen en Limburg, goed voor een autotrip van toch nog een 77 kilometer enkele rit. Ook op deze wandeling ging onze voorkeur uit naar de omloop van 20 kilometer, dat rekent makkelijker. Bij het vertrek thuis zag het er maar zus en zo uit, dus verleden week vrijdag in het achterhoofd gaf ik er de voorkeur aan om op zekerheid te spelen en regenkleding mee te nemen, ik had nog altijd die ezel met die steen in gedachte. Rond 9:30 uur klaarde het stilaan uit en een half uurtje later ging de temperatuur pijlsnel omhoog, in de Kempen is de temperatuur altijd hoger door de reflectie van de zandgrond en dat kon je duidelijk voelen en ook horen door het gepuf en geblaas van de andere woestijnstappers in onze omtrek. De Noorderkempen is dan weer zo een typische streek in België met een stelletje goedlachse mensen die hier de bossen en heiden bevolken, je bent er altijd en overal van harte welkom en dat voel je. Hier is de landbouw niet echt zo nadrukkelijk aanwezig, men mikt hier meer op het toerisme en meer bepaald met campings die in de nabijheid van de Grote Nete her en der verspreid liggen. Onderweg vonden we een winkel waar men alle soorten tropische vissen te koop aanbood van klein tot groot, van goedkoop tot peperduur. Soorten waar we nog nooit hadden van gehoord zoals een Diamantsteur, als je de prijs zag kon je beter bij het wandelen blijven, dat kwam goedkoper uit, verder te koop, tuinmeubelen, beeldjes en beelden, fonteinen in alle soorten en formaten, steensoorten en een grote waaier aan waterplanten en vijvermateriaal, deze zaak was groot genoeg om er een paar uur zoet te zijn als je rekening maar dik genoeg gespijsd was. Na het nuttigen van een verfrissing (zie je wel, toerisme) bood de eigenaar ons spontaan aan om een kijkje te nemen in zijn mini zoo achteraan de zaak, herten, kangoeroes, kippen, hangbuikzwijn, pauwen, konijnen, parelhoenen, alles leefde hier samen om zich van hun kostje te voorzien op een oppervlakte van 5 ha. Zoals ik al zij, spontaniteit alom hier in deze streek. En toen kwamen er stilaan wolken opzetten die uitgroeiden tot een egaal grijze massa en daarin hadden ze water zitten en op een gegeven moment was de zwaartekracht groter en konden we de regenkledij dan toch nog gebruiken. De dag was weeral veel te kort, zoals Jan de zot zei "de tijd vliegt snel" en hij wierp met zijn horloge. Gelukkig moesten we niet per benenwagen naar huis.
Een bruin beekje vertelt ons dat er in deze streek veel ijzer in de grond zit.
De Puurse driedaagse zijn zo een beetje een laatste voorbereiding voor de Dodentocht welke vertrekt op 11 augustus op het marktplein te Bornem, zie ook www.dodentocht.be , deze tocht over 100 km is zo stilaan wereldberoemd aan het worden, volgens mijn inziens is het een beetje uit zijn voegen aan het groeien maar dat is een persoonlijke mening en niemand hoeft het hier mee eens te zijn. De Puurse Driedaagse gaan van vrijdag tot en met zondag, de grootste afstanden zijn hier op vrijdagnamiddag 21 kilometer en zowel zaterdag als zondag 42 kilometer, kleinere afstanden zijn nog altijd mogelijk, dus iedereen kan hier aan zijn trekken komen. .jpg)
.jpg)
Een beetje druilerige regen bij het vertrek maar na een kwartiertje stappen was dat al vergeten en werd het nog mooi weer met een aangename temperatuur maar toch een stijve bries en zeker aan de waterkant en die vind je hier alom, zoals de Vliet, de Schelde en het zeekanaal Brussel - Schelde. Hier vind men nog die typische dorpjes waar men nog een bijnaam draagt en waar iedereen iedereen kent..0.jpg)
gebeuren te moeien, nog even een drankje en dan naar huis want ik wou op zaterdag vertrekken voor de 42 kilometer en dan kan een beetje dodo doen nooit geen kwaad, een douche zou goed doen. .jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
