Een bejaard echtpaar brengen hun vakantie door in Jeruzalem. Plots sterft de vrouw. De begrafenis ondernemer zegt tegen de man. Voor 5000 dollar kunnen we het lijk transfereren naar uw woonplaats. Daarentegen kunnen we voor 150 dollar uw echtgenote hier begraven in Jeruzalem, en dit in heilige grond. De man denkt even na en zegt. Transfereer ze maar naar huis.
Bent U zeker? vraagt de begrafenis ondernemer. U geeft 5000 dollar uit terwijl U 4850 dollar kunt besparen en je echtgenote wordt begraven in heilige grond. Luister zegt de man. Jaren geleden werd hier iemand begraven en 3 dagen later is hij verrezen. Ik wil dit risico niet nemen.
Een zoon vraagt aan zijn vader: "Pap, wat is eigenlijk politiek?" Vader zegt: "Jongen, dat is heel eenvoudig. Kijk, ik breng het geld in huis, dus ik ben het KAPITALISME. Je moeder beheert het geld, dus die is de REGERING. Opa ziet erop toe dat alles hier ordelijk verloopt. Hij is de OVERHEID. Het dienstmeisje is de ARBEIDSKLASSE. Wij hebben allen maar een doel voor ogen, namelijk jouw welzijn. Daarom ben jij het VOLK. Je kleine broertje die nog in de luiers loopt is de TOEKOMST". De zoon denkt na en vraagt of hij er een nachtje over mag slapen. 's Nachts wordt hij wakker omdat zijn kleine broertje in zijn luier heeft gepoept en vreselijk schreeuwt. Omdat hij niet weet wat hij moet doen gaat hij naar de slaapkamer van zijn ouders. Daar ligt alleen zijn moeder en die slaapt zo vast dat hij haar niet wakker krijgt. Daarom gaat hij naar de kamer van de dienstmeid, waar hij ziet dat zijn vader bij haar in bed ligt en dat ze vreemde dingen aan het doen zijn. Hij ziet dat opa onopvallend door het raam toekijkt. Ze zijn allemaal zo druk bezig dat niemand merkt dat hij voor het bed staat. Daarom besluit de jongen weer te gaan slapen. De volgende ochtend vraagt de vader aan zijn zoon of hij met eigen woorden kan uitleggen wat politiek is. "Ja", zegt de zoon, "het KAPITALISME misbruikt de ARBEIDSKLASSE terwijl de OVERHEID toekijkt en de REGERING slaapt. Het VOLK wordt volkomen genegeerd en de TOEKOMST ligt in de STRONT!"
Onze wandeling op zondag 17-12-2006 bracht ons naar Brecht in de Provincie Antwerpen, en dit dorp ligt echt niet ver van de Nederlandse grens. Na onze inschrijving gingen we uit het dorp en kwamen onmiddellijk terecht tussen uitgestrekte velden, weiden en landerijen. Door de veelvuldige regen van de laatste dagen en zeker op zaterdag, was het geen grapje om door een weide te ploeteren waar men de wandelaars door dreef, als we even later tot de ontdekking kwamen dat er slechts 100 meter verder een pad liep dat op dezelfde plaats uitkwam was het wel even vloeken geblazen. Het goede was dat het weer goed was tot op dat moment en we aan de eerste controlepost aankwamen op een boerderij, de stal was omgetoverd tot kantine en het was er warm, dat kon men van de buitentemperatuur echt niet zeggen. Daarna verder op weg en het landschap ging over naar meer bos. Uiteindelijk kwamen we in het natuurgebied "De Kooldries", echt een prachtig gebied, toen we er helemaal doorgeploeterd waren door het vele slijk vonden we de volgende tekst op een bord van "Natuurpunt".
"Klei in de Kooldries". Tijdens het graven van het Kempisch Kanaal in de negentiende eeuw stootte men in de streek op omvangrijke kleilagen. Dit is de zogenaamde klei van Rijkevorsel. Onmiddellijk naast het kanaal ontstonden er talrijke steenfabrieken die van de klei gebruik maakten. Het overblijfsel van al deze ontginning zijn de kleiputten (te zien op de fotos). In de kooldries zat de klei ondiep en zijn de lagen dun en grillig. Dit uit zich in de onregelmatige vormen en ondiepe vijvers. Hier werd de klei met een houten schop bovengehaald.
Verder ploeterend kwamen we aan de tweede controlepost die gelegen was in een houtverwerkingsbedrijf, het was er gezellig en warm door de enorme houtkachel en voedsel voor het monster was er genoeg, er gingen regelmatig verse stukken hout in de muil. Na een lekkere kom soep terug op weg, ditmaal langs het kaarsrechte kanaal dat ons terugbracht naar Brecht, dit was meteen het einde van de wandeling en ook van de zonneschijn. De terugweg huiswaarts gebeurde in de regen. Hadden we toch nog even geluk. Nog even meegeven dat de club aanwezig was met 41 leden, zeker lang niet slecht.
Sommige mannen zouden wel eens jaloers kunnen zijn op wie zo een geschenk onder zijn boompje vindt, maar het zou natuurlijk in beide richtingen kunnen werken.
Zaterdag 09-12-2006 was het dan terug opendeurdag bij WSV Schelle, naar jaarlijkse gewoonte en dat zorgt steeds voor een drukke bedoening, zeker als men weet dat het dan ook het moment is om zijn jaarlijkse duit in het zakje te doen in de vorm van het lidgeld, voor dat bedrag zal men zeker geen korst brood minder moeten eten. Als men weet dat onze club kan uitpakken met een ledenaantal van ruim over de 200 actieve leden dan kan men zich best voorstellen dat er een mooi pakje mensen samenkomt tussen 10.00 uur en 17.00 uur. Men kan deze namiddag ruim de tijd nemen om met (oude) bekenden verhalen en episoden uit te wisselen, jaarlijks nieuwe gezichten te verwelkomen en hen een beetje de gang van zaken diets te maken. Het eten van een pannenkoek met een koffie of een thee, maar ook een goed glas bier gaat er altijd wel in (van klappen krijgt men dorst, weet je). Ook een jaarlijkse traditie is het tentoonstellen van allerhande verzamelingen door de clubleden, die in het teken staan van de wandelsport en met de club in het bijzonder. Dit kan gaan van medailles, stickers tot kapot gelopen botinnen. Je mag er donder op zeggen dat in het 29 jarig bestaan van de club er heel wat spullen bij elkaar zijn gespaard. Dus volgend jaar in 2007 bestaat de club 30 jaar en dat zullen we geweten hebben, het bestuur is van plan er een uniek feestjaar van te maken, dus laten we zeggen, laat maar komen en leve 2007.
Al die kilometers zijn wel een medaille waard.
Even een adempauze voor het bestuur na een zeer drukke dag.
- Een eend van ca. 2,5 kg . - 2 grote flessen Schotse whisky. - 500 gr. Speklapjes. - 1 fles olijfolie.
Bereiding:
- De eend larderen en de binnenkant inwrijven met peper en zout. - De oven 10 minuten voorverwarmen op 180 graden (stand 6-7). - Een longdrinkglas voor de helft vullen met whisky. - De whisky opdrinken gedurende het voorverwarmen van de oven. - De eend op een vuurvaste schotel leggen en een tweede glas whisky inschenken - Het tweede glas whisky opdrinken en de eend in de oven zetten. - Na twintig minuten de oven op 200 graden zetten en twee glazen met whisky vullen. - Beide glazen opdlinken en de scherven van het eerste glav oplaapen. - Nog een halff glav insjenke en opdlinke. - Na een halff uuj de hoven opedoen om deend te sjekke - Blandwondesalv in de batkaamer gaan naale en op de bovekant van de linkehand doenn. - Deh hove een sgop geve. - Twee glave wiski insjenke ent middeste glav leegdwinke. - De nove opedoen naadatte eerste glav leeggis en de sjotel vastpakke. - Blantwondesalf op de binnekant van de regthand doenn en deend oprape. - Deend noggis oprape en met een handoek de bwantwondesalf van deend vege. - De hande ontfette med viskey en de tupe salff weerr oprape. - Tkapotte glazzepvege enn deent trug in de hove duuwe. - Deentuitsgelde en hardur duuwe. - De tweeede flez wiki opedoen en wee ofereindsette. - Opstaan fan de floer en de zpekreepjus onder de kaast veege. - Noggis plobeern opsstaan wan de vjoer en... Togmaa blijfe sitte... - Ui vless dlinke wandte glave sijn kabot. - Denoven afsette, dooge sluite en omfalle
Toen ik 10 was hoopte ik dat ik op een dag gewoon een vriendinnetje zou hebben.. Toen ik 15 was had ik die ook maar er was geen passie in de relatie, en dus besloot ik haar te dumpen en op zoek te gaan naar een passioneel meisje met lust voor het leven... Toen ik 20 was, had ik een uitermate passionele vriendin maar ze was te emotioneel. Alles was een noodgeval ze speelde constant de dramakoningin, huilde de ganse tijd en dreigde met zelfmoord. Ik ging dus op zoek naar een meisje dat stabiel was. (minder labiel dus) Toen ik 25 was, vond ik een heel stabiele vrouw maar ze was ronduit saai. Ze was helemaal voorspelbaar en kon nooit enthousiast zijn om iets. Het leven werd ronduit vervelend en dus ging ik op zoek naar een vrouw met meer enthousiasme. Toen ik 30 was, vond ik een opwindende vrouw maar ik kon haar gewoon niet volgen. Ze haastte zich van het ene in het andere nooit wilde ze zich even settelen. Ze deed de meest bizarre dingen en flirtte met iedereen die ze tegenkwam. Ze maakte me even vaak ongelukkig als gelukkig. In het begin beleefde ik een geweldige tijd, maar uiteindelijk was ze te energetisch en zonder richting. En dus besloot ik een vrouw te zoeken met ambitie... Toen ik 35 was,vond ik een intelligente, ambitieuze vrouw die met haar voeten stevig op de grond stond, en uiteindelijk zijn we getrouwd. Ze was echter zo ambitieus dat ze van mij scheidde en alles afpakte wat ik had... Ik ben nu iets over de 40 en ik ben gewoon op zoek naar een vrouw met dikke borsten
Omdat we voor het weekend van vrijdag 1 december tot en met Maandag 4 december aan zee zouden zijn hadden we wandelingen voorzien voor zaterdag en zondag. Op zaterdag na een uitstekend ontbijt in het hotel reden we naar Moeren, een deelgemeente van Gistel , woonplaats van de voormalige Leeuw van Vlaanderen . Toen we aan de kust met de auto vertrokken naar Moeren hetgeen 35 km rijden was, leek het ons ondanks een dik wolkendek, dat er veel kans inzat dat we toch, met een beetje geluk aan onze kant, de dag droog zouden doorbrengen. Mede door de sterke wind hadden we daar zeker meer kans voor. Maar er bestaan de dag van vandaag geen zekerheden meer, en zeker als het over het weer gaat. Hoe verder we van de kust wegreden hoe donkerder en dikker de bewolking was en even later was het zelfs beter om de lichten van de auto te laten werken. Het was dan intussen beginnen regenen maar hoe dichter bij de bestemming, hoe harder het regende en het zelfs nodig was om de ruitenwissers op de hoogste snelheid hun werk te laten doen. Bij aankomst aan de kerk in Moeren was het duidelijk dat het hier met zulks een wind een hopeloze opgave was om met een regenscherm enige beschutting te zoeken tegen het hemelwater dat bleef neergutsen tot het water in de straat stond. Hier konden we niets komen doen, zeker niet omdat de wandeling ons langs de dijken van de moeren (overstromingsgebieden) zou brengen. We besloten om dan maar terug naar de kust te rijden met een ommetje langs Nieuwpoort, een van onze lievelingsplekjes aan de kust omdat je er zo heerlijk kan wandelen langs de haven. Je gelooft het of niet maar bij het naderen van de kustlijn was er geen regen meer te zien, wel dikke grijze wolken en veel wind, maar het was droog en dat was al veel waard. Het was nog steeds een grijze bedoening op de zeedijk maar er konden toch nog enkele fotootjes af, met een nieuw toestel moet je trouwens veel oefenen heb ik horen zeggen. Deze wandeling konden ze ons toch niet meer afnemen, al was het een groot verschil toen we hier in september op bezoek waren tijdens ons verlof, je zou toen zowaar je vel uitgedaan hebben door de warmte. Ach wat, morgen zou misschien alles beter zijn.
Op een middag kwam een man thuis van zijn werk en vond een totale chaos in zijn huis. Zijn drie kinderen waren buiten, nog steeds in pyjama's, spelend met modder en lege dozen, en overal slingerden lege verpakkingen rond. De deur van de auto van zijn vrouw was open, net zoals de voordeur van het huis. Toen hij naar binnen ging vond hij een nog grotere rotzooi. Een lamp was omgevallen, en het kleed lag opgeduwd tegen de muur. In de woonkamer stond de televisie hard aan met daarop het tekenfilmkanaal. Verder slingerden overal speelgoed en verschillende kledingstukken rond. In de keuken, stonden op het aanrecht en gootsteen overal borden, resten van het ontbijt lagen op het aanrechtblad, er lag hondevoer op de grond, een kapot glas lag onder de tafel, een klein hoopje zand lag bij de achterdeur. Hij ging snel naar boven, over speelgoed en nog meer kledingstukken heenstappend, op zoek naar zijn vrouw. Hij was bezorgd dat ze ziek zou zijn of dat er iets ernstigs gebeurd was. Hij vond haar liggend in de slaapkamer, nog opgekruld in bed in haar pyjama terwijl ze een boek las. Ze keek naar hem op, glimlachte, en vroeg hoe zijn dag was. Hij keek haar verwilderd aan en vroeg: "Wat is hier vandaag gebeurd?". Ze glimlachte opnieuw en antwoordde: "Weet je hoe je iedere dag als je van je werk thuiskomt aan me vraagt wat ik die dag in vredesnaam gedaan heb?" "Ja", was zijn ongelovige antwoord. Ze antwoordde: "Nou, vandaag heb ik het niet gedaan."
Vandaag na een bezoekje aan Brugge moesten we ongeveer een 45 minuten wachten op onze trein die ons in de regen en storm terug zou brengen naar de kust, we waren door en door nat en hadden het niets te warm dus even het bistro van het station binnen, dit is altijd beter dan boven op het perron in weer en wind te wachten. Het was er tamelijk druk en na een 7 tal minuten komt er een ober aangeslenterd, ongeveer een 23 lentes jong en met duidelijke oosterse trekken, wij bestellen een Appolinaris en een thee citroen, waarop hij zegt "Appolinaris, dat ken ik niet", om verder onheil te voorkomen bestel ik een Tonic en de jongeling slenterde weg. Na een 7 tal minuten komt die kerel terug met potlood en papier in de hand en vraagt "wat moest u weer hebben want ik ben het vergeten", wij herhalen onze wens, hij schrijft het netjes op en hij is terug op weg naar de bar om het gevraagde. We hebben dan ongeveer na een 15 tal minuten toch het gevraagde gekregen, hoe groot zijn fooi was zal ik derhalve in het midden laten maar ik ben er zeker van dat hij er de inkom van de ijssculpturen zeker niet van kon betalen.
Zo nu en dan mag er iets in de schijnwerper staan en nu men terug gestart is met het programma "Het leven zoals het is, Planckendael" gaan we eens een fotoke tonen van de Zoo van Antwerpen, zo blijft het toch in de familie.
Het is altijd de eeuwige vraag geweest, wat is het mooiste effect in de fotografie, kleurfoto, zwart wit of sepia. Ik wil of kan hier zelf geen antwoord op geven want er is niets zo verschillend als de smaak van de mens, zowel op gebied van voeding, kleding, reisbestemming en zelfs de kleuren van foto's. Hier is een voorbeeld van de drie mogelijkheden, aan u de keus.
Als je Prins Charles, "The Prins Of Wales" vergelijkt met Prins Filip is het enige commentaar daarop dat de man van het Royal Kingdom zeker geen stijve hark is. Hij heeft op zijn officiële website een filmpje staan waarin hij een ganse werkdag is gefilmd. Nu zal men zeggen, ja maar als diene klepper weet dat hij gefimd wordt dat gaat die daar wel op letten, misschien juist maar dat kan Filip ook doen, en toch blijft hij wel een hark. Natuurlijk moeten we wel bekennen dat Filip in een veel charmanter gezelschap vertoefd dan de Charel. Het filmpje start automatisch en bestaat uit 4 delen, als het eerste deel ten einde is klik je op "chapter 2" dan "chapter 3" enz. Om het filmpje te starten klik hier.
Toen we de vorige keer te gast waren in Ruisbroek voor een wandeling, schreven we 21 juli 2006 en toen was het, wat wij hier noemen snikheet, de mussen vielen van de draden en gingen schuil onder de bladeren van de rabarberstruiken, met andere woorden "het was Spaans weder". Nu was het een beetje kouder maar voor de tijd van het jaar mogen we zeker niet klagen, bovendien scheen de zon en na de regen van de dag voordien en ook nog een deel van de nacht was dat zeker meegenomen. Van onze woonst tot de start was het ongeveer 15 minuten rijden en dat was dus ook nog eens meegenomen. Dan komt het steeds wederkerend ritueel, aankomen, een groet aan alle bekenden ( dat zijn er na een jaartje al aardig wat), een koffie of thee, inschrijven, inpakken en wegwezen voor ditmaal 21,5 kilometer. Nu het winteruur zijn intrede heeft gedaan hebben ook de meeste wandelclubs hun startuur naar 8:00 uur gebracht en door de rituelen is het dan al vlug 9:00 uur voor men zijn wandelspieren kan laten flapperen. We duiken onmiddellijk de achtertuintjes in waar gewoonlijk een pad achter loopt, hier was dat niet minder maar hier liepen we tussen de tuintjes en de spoorlijn. Het is altijd een avontuur om te beleven wat er in die tuintjes te zien is, dat gaat van gazon tot groentjes, speeltuig of allerhande tuig dat meer thuishoort op een stort, maar meestal is het een hokje hier met nog een gebouwtje daar en een tuinhuisje ginder. Zo gaan we door het veld, weer naast een spoorweg en met de regen, door menige vettige bospaden op weg naar Hingene (deelgemeente van Bornem) met een draai gaan we richting Eikevliet om zo in het schilderachtige Wintam te belanden waar onze eerste controlepost is na 8,5 kilometer. Hier vertrekken we na een drankje en iets om te knabbelen voor onze tweede ronde. Hiervoor trekken we langs het Zeekanaal Brussel Schelde en komen we langs de nieuwe sluis op de Scheldedijk waar we aan de overzijde van de stroom, Rupelmonde zien liggen waar Mercator zijn wieg heeft gestaan. Van de dijk duiken we terug het bos in om op een steenweg Parijs Roubaix waardig met een lus van 5 km terug in de eerste controlepost te belanden. Van hieruit gaan we op de terugweg naar Ruisbroek, onderweg langs een veldweg komen we nog een mooi beeld tegen van een zaaiende boer om zo even verder in het park aan te komen, en waar men gaat langs Vlaamse wegen komt men een grot met Maria beeld tegen. Zo na een kleine kilometer verder is onze tocht ten einde en we hebben er weer van genoten. We mogen wel vernoemen dat onze club ook ditmaal met 41 leden heel goed vertegenwoordigd was.
Aantal kilometer: 21,5 Gewandelde tijd: 3 uur en 53 minuten. Gemiddeld tempo: 5,5 km/uur. Aantal wandelingen in 2006: 73. Aantal kilometer in 2006: 1521,5 km Gemiddeld tempo in 2006: 5,5 km/uur.
Reeds van in de maand januari ga ik om de twee maand bloed geven in de gemeente , de afname gebeurd door het Rode Kruis en ook nu kreeg ik verleden week een briefje met het verzoek om op 22-11-2006 bloed te komen geven. Gisteren ontving ik een brief onder omslag van het Rode Kruis met de volgende tekst.
NOODOPROEP
Beste donor
Het bloedtransfusiecentrum Antwerpen slaagt er slechts met heel veel moeite in vraag en aanbod van bloed in evenwicht te houden. De bloedvoorraad staat op een kritisch laag peil.
U begrijpt meteen dat deze herinnering aan de u eerder al verstuurde uitnodiging een noodoproep en warme aanbeveling is tot bloed geven op datum 22-11-2006 in de hal gemeentehuis Schelle van 17.30 tot 20.30 uur Fabiolalaan 55 . Een bloedtransfusiecentrum staat in voor de continuïteit in de bevoorrading van ziekenhuizen met voldoende en veilig bloed. Om deze doelstelling te verwezenlijken bent u als donor onmisbaar. Wij zijn onze trouwe donors dan ook ontzettend dankbaar voor hun aanhoudende inzet. Wij kijken in elk geval uit naar de volgende bloedinzameling en hopen u er zeker te mogen begroeten. Misschien kan u ook vrienden en familie overtuigen de stap naar bloed geven te zetten ! Wij heten ze alvast van harte welkom. De data en locaties van bloedinzameling in uw buurt vindt u terug op de website www.rodekruis.be of verneemt u telefonisch op nummer 03-829 00 00
Tot hier de tekst uit de brief. Ik moet er geen doekjes om doen, dit is ernstig, dus aan allen die kunnen: doe goed, geef bloed. Bedankt alvast.
De tijd van de tomaten ligt reeds een tijdje achter ons dus geen ketchup deze keer, anders draait Google me de nek om. je kan je het niet voorstellen hoeveel keer er naar dat onderwerp gezocht is, zelfs nog tot enkel dagen geleden, mijn tellertje deed overuren. Het is kouder buiten (of zou dat normaal moeten zijn) dus is het tijd voor iets hartigs, en al zeg ik het zelf, dit heeft me bijzonder goed gesmaakt. Al is het een gerecht dat ik uit de losse mouw heb getoverd, het was lekker, dus proberen maar.
Scampi op de wijze van Freddy:
Hoofdgerecht voor 4 personen.
Ingrediënten: 1 kg scampi, 500 gr champignons, 2 sjalot, 10 tenen knoflook, 2 eetlepel curry poeder, 6 eetlepels fijne bloem, 1 liter water, 4 eetlepels goede olijfolie, 2 bouillonblokjes.
Bereiding: Laat de scampi ontdooien en pel ze, gooi de harnassen niet weg, deze zullen dienen als basis voor de saus. Snijdt de rug van de scampi in de lengte in en verwijder het donkere darmkanaal. Verwarm 2 eetlepels olijfolie in een pot op een hoog vuur en voeg hierbij de harnassen en laat ze al roerend kleuren, giet hierbij het water en laat gedurende een 10 tal minuten lichtjes pruttelen, giet dan door een fijne zeef en druk al het vocht eruit. Pel ondertussen de sjalotjes en snipper ze fijn, pel de knoflooktenen en snij in plakjes. Verwarm in een ruime pot de overgebleven olijfolie en voeg de plakjes knoflook toe en laat al roerend even stoven tot de smaak in de olijfolie zit, voeg dan de sjalotsnippers toe en laat al roerend glazig worden. Voeg dan de scampi toe tot ze beginnen te kleuren, strooi de curry poeder erover en roer om, vervolgens de bloem toevoegen, meng alles goed en laat even doorwarmen om de bloemsmaak weg te nemen. Overgiet met de bouillon van de harnassen en voeg de bouillonblokjes toe, laat even opkoken en laat zo ongeveer een 10 tal minuutjes garen. Snij ondertussen de champignons in plakjes en stoof ze even aan, voeg ze op het laatste moment bij de scampi, warm alles nog eens goed door en maak de saus indien nodig op dikte volgens uw wens. Dien onmiddellijk op in warme borden met Basmatirijst. Smakelijk eten.
kopie.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
