Er waren enkele vernieuwingen op komst en nu zijn ze er eindelijk doorgedrukt, op deze blog heb ik enkele aanpassingen gemaakt door mijn favoriete links een plaatsje te geven waar ze horen, zo kan ik dan uiteindelijk een wederdienst bewijzen aan alle bloggers die voor mij hetzelfde deden waarvoor hartelijk dank, deze aanpassing komt wel wat laat maar is altijd beter dan nooit, het heeft veel zweet bloed en nu en dan een ferme vloek gekost maar de aanhouder wint. En het grote nieuws is natuurlijk dat "De Wandelaar" er een broertje bij heeft, het is ook een jongetje en heet " Het fotograafje ". Dit idee spookte reeds lang door mijn mayonaise en het is de bedoeling om foto's die anders niet getoond zijn in een artikel of dergelijke los te laten op mogelijke bezoekers. Met een woordje uitleg is het allemaal een beetje aangenamer gemaakt. Veel kijkplezier.
05:30 Wakker geworden, gehuild. Wilde bij papa en mama in het grote bed. Mocht niet. Nog harder gehuild. Mocht wel.
08:30 Moest melk drinken. Wilde niet, wilde cola zoals op TV. Woest gebruld. Hielp niet. Melk vies, bijna dood.
09:00 Pijp in papa's koffie gedaan. Papa boos.
09:15 Zeep gleed uit in bad. Mama nat. Mag niet met zeep spelen. Zeep in mond gestoken. Nooit meer doen, smaakt vies.
09:45 Reuk op mat gegoten. Mat van kleur veranderd en raar ruiken. Nog meer reuk op gedaan. Nu goed ruiken. Mama boos.
10:10 In papa's werkkamer geweest. Vliegertjes gemaakt van papa's papieren. Ben buitengevlogen, net als vliegertjes. Spijtig!
10:45 Sleutel uit kast getrokken. Weggestopt. Mama wilde hem terug. Eerst snoep gevraagd, Dan sleutel teruggestoken.
11:00 Worm gevonden. Wilde weten of hij kon zwemmen. Zonk.
11:30 Kalender afgescheurd tot 6 december. Gewacht op Sinterklaas en Zwarte Piet. Kwamen niet.
12:00 Kalender verder afgescheurd tot 25 december. Gewacht op Sinterklaas en Zwarte Piet. Kwamen niet.
12:30 Moest pap eten. Geweigerd. Wou frieten met stoofvlees. Stoelen omvergegooid en pap naar papa gesmeten. Kletsen gekregen op blote poep. Rest van pap toch maar opgegeten.
13:00 Middagrust in bed. Kon niet slapen. Pluisjes van deken getrokken, in neus gestoken. Terug eruitgehaald, waren nat. Heb ze maar onder bed gestoken.
15:00 Rood potlood gevonden. Op deuren getekend. Slaag gekregen. Alles zelf moeten uitgommen.
16:00 Behangpapier van muur getrokken. Zo veel mooier. Mama vond van niet. Bijna doodgefolterd.
17:45 In mama's handtas gekeken. Poeder op kanarie gedaan. Kanarie nu lekker ruiken. Mama niet weten. Beter ook zo.
18:15 Kat bij staart gepakt. Krabte. Klets gegeven. Krabte nog. Meer kletsen. Werd kwaad. Best afblijven, poes gevaarlijk.
19:00 Moest weer gaan slapen. Wou niet. Wou "LOST" zien. Mocht niet. Blokje naar TV gegooid. TV kapot. Niemand kon nog zien. Ikke niet zien, niemand nog zien. Hihi!
19:30 Ben toch gaan slapen.
Hoorde mama tegen papa zeggen: "'t Is toch zo'n braaf manneke..."
WSV Schelle organiseerde in samenwerking met de Nielse sportraad de 3 de octaaftocht welke door de zeer goede samenwerking tussen de sportraad en de wandelclub steeds een succes mag genoemd worden. De inschrijvingen kwamen in het begin een beetje traag op gang, misschien een beetje door de koude morgen maar later bij het goede weer liep alles op wieltjes. Er waren wandelafstanden naar ieders heug en meug zijnde 4 - 6 - 12 - 18 en 22 kilometer die ieder op zijn tempo kon afstappen. Vertrekkende vanuit de Gemeentelijke Basisschool was men in een wip op de Nielse Kermis die er is voor de 153 ste Niel Jaarmarkt, de 3 de oudste van België en tevens de 4 de grootste van het land, hier rekent met Brussel kermis mee maar dit is in feite geen jaarmarkt. Hier is op dit uur nog doods maar dat zal na 14 uur wel anders worden. Zo gaan we richting Hellegat door een tunneltje onder de Boomsestraat richting natuurgebied "De Walenhoek" door de wandelaars een zeer gewaardeerd gebied om door te stappen. Met een sprongetje naar de Nielse Sporthal voor een controlestop. Terug naar beneden in de Walenhoek stappen we tussen de tientallen visvijvers tot aan de grens met Boom waar we linksaf gaan om de spoorbaan te volgen tot we halfweg terug naar beneden duiken in De Walenhoek om dan in de Landbouwstraat de spoorweg over te steken en aan de andere kant deze een stukje volgen, om dan de woonwijk "Paependale" te doorkruisen. Zo stappen we richting Schelle om terug op onze stappen terug te keren richting Niel Via de stationsstraat naar de Veldstraat te gaan voor een tweede controlepost in de school aldaar. Voor het laatste stuk trekken we dan richting Schelle waar we met een grote lus terecht komen in de Laerhofdreef waar we in de richting van de Rupeldijk stappen en deze voor een 3 kilometer volgen om daar even het Nielse Broek in te duiken om dan terug aan de start te komen. Een pracht van een wandeling in elkaar geknutseld door onze voorzitter Andre Lemmens. Ook zeker dank aan de landbouwers die hun weilanden telkens openstellen zodat we toch van de natuur kunnen genieten. Onze Waalse wandelvrienden uit Assesse (Namen) brachten met 37 manschappen een tegenbezoek nadat wij deze zomer met WSV Schelle bij hen op bezoek waren. Zeker het vermelden waard is het groot aantal deelnemers dat heeft deelgenomen aan onze wandeltocht, namelijk 947 wandelaars en we mogen dan zeker van een succes spreken. De afwezigen hadden weeral ongelijk, zeker weten.
Afgelegde kilometer: 22,2 Gemiddelde snelheid: 5,7 km/u Gestapte tijd: 3 uur en 51 minuten. Aantal wandelingen 2006: 71 Aantal afgelegde kilometers 2006: 1500 Gemiddelde snelheid 2006: 5,5 km/u
De windmolens van Schelle in de verte.
Links voorzitter André met de voorzitter uit Assesse (Namen) en een bestuurslid van Schelle.
Een gedeelte van de medewerkers.
Het aantal inschrijvingen uurlijks.
Nog een onverwachte gast in de vooravond.
Toch nog even een beetje kermissfeer meepikken.
De vooravond van Niel jaarmarkt, dat beloofd voor mandag.
Een gast gaat naar zijn dokter (seksuoloog)... omdat hij niet meer "komt". "Dokter, ik kom niet meer!". De dokter onderzoekt hem en schrijft hem pilletjes voor: "Neem deze pillen. Als u dan kan komen, kom dan niet meer terug, maar als u dan nog altijd niet kan komen, kom dan zeker terug." Enkele weken later staat die vent weer bij de dokter. Hij zegt tegen de secretaresse: "Juffrouw, ik ben enkele weken geleden gekomen omdat ik niet meer kwam. De dokter heeft me toen pillen voorgeschreven en hij heeft me gevraagd niet meer te komen als ik kon komen, maar dat als ik niet kon komen, dat ik dan terug moest komen. Ik heb die pillen dus genomen, en ik ben gekomen, dus ben ik niet teruggekomen. Maar ondertussen kom ik niet meer, dus ben ik gekomen..." De secretaresse gaat met de dokter praten: "Dokter, er is hier een man aan wie u hebt gevraagd, om niet terug te komen als hij kwam en om te komen als hij niet kwam. hij is gekomen, dus is hij niet terug gekomen, maar, vandaag komt hij niet meer, dus is hij gekomen." De dokter antwoordt haar: "Perfect juffrouw, laat hem komen". De secretaresse: "Dat is wat ik gedaan heb dokter, en hij is terug vertrokken".
In de nacht van zaterdag op zondag werd ik gewekt door een keelgat waar honderd spijkers waren door gegaan en dan zie ik meestal de bui al hangen, hier hebben microben bezig geweest en door hou ik niet van, moet niet hebben van die murmels, de rest van de nacht onrustig geslapen en op zondag toch nog een wandeling van 27 kilometer afgewerkt maar daarover later op een gezonder moment. Hoe voelen we ons vandaag, maandag, wel dat moet zo ongeveer het midden houden tussen een geprikte biefstuk en een zee-egel die heel toevallig is overreden op de autostrade door een Jumbo 747, niet meer maar zeker niet minder. Mijn reukorgaan heeft meer weg van een lekkende kraan waar een loodgieter zich de ganse dag kon mee onledig houden zonder dat het iets zou helpen. Mijn gehoor is alsof ik in een geluidsdichte kamer ben waar, ergens vanuit een hoekje een brave ziel zich toch nog tracht verstaanbaar te maken door hard te roepen maar zonder resultaat. Mijn ogen zouden zeer goed thuishoren bij een albino konijn maar zijn bij mij toch volledig misplaatst. Met de smaak idem dito, dus de eerstvolgende dagen is een restaurantbezoekje verloren geld en zullen we dan ook maar laten. Voor de rest zie ik eruit als een glazen bokaal, doorzichtig maar vooral leeg, maar we leven nog. Hou jullie haaks en vooral, leef gezond.
Voor diegenen die graag wandelen en een beetje van de Rupelstreek willen verkennen richt WSV Schelle de volgende wandeltocht in te Niel op 5 november, in samenwerking met de Nielse Sportraad. Wij nodigen u allen uit voor een stapje in onze streek en om even de sfeer van Niel jaarmarkt op te snuiven. De jaarmarkt zelf is op 6 november en is reeds sedert 1853 de grootste en meest gekende in de verre omtrek, maak er dus en leuke tweedaagse van en kom zeker eens langs.
Momenteel zijn we druk bezig een test uit te voeren naar het onderbewustzijn van de mens, wij vragen hiervoor nog vele vrijwilligers. Zij die zich geroepen voelen of even tijd hebben om enkele ogenblikken aan onze test te besteden gelieve dan hier te klikken. Wij danken u alvast voor uw vrijwillige medewerking.
Voor wie interesse heeft voor zowel een dagelijkse foto van Brugge en voor het weer die kan hier terecht. Het is me doorgestuurd door iemand die op mijn blog aan het lezen was over Brugge, zo zie je maar, de ene hand wast de andere en zo kom je alles te weten.
Zondag trokken we voor onze wekelijkse kilometers ditmaal naar Essen, vlakbij de Nederlandse grens en het maakt noch deel uit van de Provincie Antwerpen. Het telt ongeveer een 17.000 tal inwoners waarvan je steevast een vriendelijke groet mag verwachten, ook hier heeft men nog steeds het plattelandsgevoel en daar wordt een mens toch warm van. Dat warm gevoel moest echter nog komen want bij ons vertrek van de startplaats was het amper een 8° c. en het was dus geen overbodige luxe om de trainingsvest tot aan de nek te sluiten, maar het beloofde een mooie dag te worden. Eens uit het dorp zijn we onmiddellijk in de uitgestrekte velden waar nog een nevel boven de kale velden zweeft, ik kan me best voorstellen dat het hier enkel weken voordien nog vol moet gestaan hebben met maïs, bieten en aardappelen want overal vind je hiervan nog gedeeltelijke overblijfselen waaraan de konijnen en vogels zich nog kunnen aan te goed doen voor de lange donkere winter toch zal zorgen voor een voedselschaarste onder deze dieren. Voor hen breekt nu al een slechte tijd aan want de boze jagers waren al in de velden met het geweer in de aanslag, klaar om te doden wat durft te bewegen op het veld, de hond zenuwachtig met de neus vooruit in de wind lopend om op het minste bevel van zijn baas het slachtoffer te gaan halen, gelukkig voor het wild hebben we tijdens de ganse tocht in de hele omgeving maar één schot gehoord, maar daar zal jammer genoeg wel verandering in komen. In de verte lag de Bakkersmolen in de nevel en de opkomende zon zorgde voor een spel van licht en kleur toen ze hoger naar de hemel ging. Die Bakkersmolen is een verzameling van een bakkerijmuseum, stoommachine museum een standaardmolen en een stoomcarrousel. Meer hierover kan je vinden op http://home.hetnet.nl/~oostvogels/bakkersm-ned.htm . Verder kan je te Essen ook nog het Karrenmuseum bezoeken. Na de eerste controlepost gaan we dan eindelijk het langverwachte bos in en dit is echt de moeite waard om er eens door te lopen met afwisselend loofbos dat nu prachtig aan het verkleuren is en dan weer dennenbos, dan weer ergens een kikkerpoel en overal staat er didactisch materiaal opgesteld wat in hoofdzaak bedoeld is voor de scholen want we waren hier in het leerbos, maar eerlijk gezegd kunnen wij er ook nog iets van opsteken. Via Wildert en met een sprongetje over de Nederlandse grens stappen we terug naar Essen om de cirkel rond te maken en dankzij het prachtige weer en de zachte temperatuur heerlijk om te wandelen. Wie weet is het de laatste nazomerse zondag van dit jaar, hopelijk niet maar dat zullen we moeten afwachten.
Aantal afgelegde kilometers: 18. Gewandelde tijd: 3 uur en 12 minuten. Gemiddeld tempo: 5,5 km/uur. Aantal wandelingen in 2006: 66. Aantal kilometer in 2006: 1353 km Gemiddeld tempo in 2006: 5,4 km/uur.
Er zijn vele mensen die alles willen te weten komen over dialecten of er gewoon van houden om ze te lezen of te horen. SC (even kijken op www.smilingcobra.wordpress.com ) is zo iemand en speciaal voor hem en alle Antwerpenaren wil ik u laten meegenieten van wat ik heb gevonden, even gaan kijken naar en genieten van http://users.skynet.be/gvg/antwerpen.htm . Veel plezier.
Zondag 08-10-2006 was de dag van de waarheid voor vele politiekers en dus moesten we eerst onze zo geliefde burgerplicht vervullen met het opvullen van vakjes en het gelukkig of ongelukkig maken van menige zakkenvullers allerhande. Eens deze flauwe grap achter de rug konden we gaan denken aan meer belangrijke dingen des levens. Deze keer ging de wandeling door in Tervuren, een gemeente gelegen in de prachtige groene gordel rondom de hoofdstad Brussel. Tervuren is een gemeente met ruim 20.500 inwoners en door iedereen wel gekend door het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika, wie heeft het als kind niet bezocht met een schoolreis, met aan het museum het unieke vijverpark, het vroegere jachtgebied van de Hertogen van Brabant. Deze vijvers vormen de bron van het riviertje de "Voer" waaraan Tervuren zijn naam te danken heeft, door woordspelingen is dat verlopen naar Tervuren. Aan het einde van de Tervurenlaan waar we na het vertrek uit de inschrijving langskwamen ligt een unieke fontein van figuurtjes met een muziekinstrument en komen we aan het Koloniënpaleis waar het eerste museum was gevestigd, toen het te klein werd gaf Koning Leopold II in 1904 opdracht om het huidige museum te bouwen welk was voltooid in 1910. Het prachtige Arboretum welke gekoppeld is aan het museum werd door dezelfde Koning aangelegd en is ongeveer een 100 ha groot en gaat als dusdanig over in het Zoniënwoud. Na 1,5 kilometer verlaten we de Tervurenlaan en gaan naast het Koloniënpaleis om aan het huidige museum langs te lopen waarvan de koepel volledig in de steigers staat, de tand des tijds heeft ook hier zijn werk van gemaakt en komen zo in het Arboretum om langs de vijvers te wandelen en aan de overkant terug in het bos te belanden. Hier hoor je alleen het geluid van 2 soorten vogels, van de eerste soort is het gezang een streling voor het oor, de tweede soort is een slag groter en komt ongeveer om de 3 à 4 minuten de rust verstoren door hun bulderende motoren nadat ze Zaventem verlieten. Terug uit het bos gaan we richting Duisburg en hier voel je hoe de wandeling over de heuvelruggen gaat waar toch enkele goede kuitenbijters zich laten bewonderen en zo komen we aan de eerste post. Een kwartiertje later gaan we verder op weg richting Vossem door prachtige holle wegen en langs het riviertje de "Voer" en uitgestrekte velden waar de maïs stilaan aan het einde van zijn Latijn komt en ook de suikerbieten zijn aan de oogst niet ontkomen, nog enkele aardappelvelden liggen er verlaten bij. Na nog enkele kilometer stappen we terug richting Duisburg om zo langs een wijde boog weer in het Zoniënwoud verder te stappen naar Tervuren, de ganse dag was het de zon die het hoge woord had en de temperatuur was zodanig hoog dat een shirt voldoende was om al stappend in het zweet te komen. Een dag in oktober "om in te kaderen" zeggen ze in de Rupelstreek. Aantal kilometer: 21 Gewandelde tijd: 3 uur en 51 minuten. Gemiddeld tempo: 5,4 km/uur. Aantal wandelingen in 2006: 64. Aantal kilometer in 2006: 1312,5 km Gemiddeld tempo in 2006: 5,4 km/uur.
Question: What is the truest definition of Globalization? Answer: Princess Diana's death. Question: How come? Answer: An English princess with an Egyptian boyfriend crashes in a French tunnel, driving a German car with a Dutch engine, driven by a Belgian who was drunk on Scottish whisky, (check the bottle before you change the spelling) followed closely by Italian Paparazzi, on Japanese motorcycles; treated by an American doctor, using Brazilian medicines. This is sent to you by an American, using Bill Gates's technology, and you're probably reading this on your computer, that use Taiwanese chips, and a Korean monitor, assembled by Bangladeshi workers in a Singapore plant, transported by Indian lorry-drivers, hijacked by Indonesians, unloaded by Sicilian men, and trucked to you by Mexican illegals..... That, my friends, is Globalization
Op 17 september ll. waren we in verlof met verblijf te Koksijde en onze wandelclub had een wandeling gepland te Lombardsijde, namelijk de "37 ste Internationale Duin en Poldertocht" ingericht door wandelclub "De Duintrappers" uit Westende. Voor ons was dit maar een kleine verplaatsing van ongeveer 12 kilometer om in Lombardsijde te belanden maar voor de clubleden toch gauw een trip van 2 uur met de bus, klokslag 9:00 uur stopte de bus aan de inschrijving in de Baronstraat, in het totaal waren we met 54 stappers die er moed in hadden. In de morgen was het een beetje overtrokken maar de zon deed sterk haar best om door de lichte nevel te prikken. Bij het verlaten van de start was het even een toertje door de villawijken maar we gingen de goede kant uit en dat wilde zeggen naar de kustlijn. Bij aankomst op de zeedijk was het ongeveer 10 uur en er was al redelijk wat voetvolk onderweg, niet alleen van wandelclubs maar toch ook toeristen die voor een frisse neus kwamen. Halfweg op de zeedijk te Middelkerke doemde een kunstwerk op dat een bulldozer voorstelde maar dan wel eentje dat uit het Renaissance tijdperk scheen te zijn weggereden, maar ik moet bekennen dat het me wel kon bekoren, de kunstenaar moet hier wel wat uurtjes laswerk hebben aan gehad, jammer dat het niet beschermd is tegen roest, het zal de terugweg naar de Renaissance niet overleven vrees ik. Intussen was de zon erdoor gekomen en begon het flink op te warmen, op het einde van de zeedijk rechtsaf om uit de menigte onze weg door de campings te zoeken naar onze eerste controlepost, echt dorstig weer en de redding was nabij. Van de campings terug naar de kust maar ditmaal voor een stuk dat langs de waterlijn liep en vermits het eb was viel dit extra mee omdat we dan toch nog wat vaste voet hadden om te stappen, terug linksaf door het mulle zand en nog een stuk door de duinen om een stuk van de Koninklijke baan te volgen en die na een kilometer of 2 te dwarsen en terug naar het binnenland te trekken op weg naar de volgende controlepost, nog steeds dorstig weer maar de redding was weer nabij. Bij deze controlepunt gingen we even de boer op, hetgeen regelmatig gebeurt dat een wandelclub welkom is op de boerderij voor een controle, deze mensen beschikken toch meestal over een grote ruimte waar mits wat tafels en stoelen een natje en een droogje kan genuttigd worden en hier was dat dus ook het geval, nog altijd dorstig weer. Terug het strand op langs de waterlijn om in Nieuwpoort aan de havengeul boven water te komen en deze volgend door de polders en de jachthaven naar de IJzermonding te stappen en terug te keren naar de plaats van vertrek na 21 kilometer, intussen was het 15:00 uur en de zon stond hoog aan de hemel, nog steeds dorstig weer. Intussen druppelden de clubleden binnen na hun stapje door de wereld van zand, zon en zee, de tijd ging snel en toen was er prijsuitreiking, iets waar we zeker niet op voorzien waren want de bus stond te wachten om te vertrekken om 16:00 uur maar men melde dat de club in de prijzen viel, dus nog even wachten. Uiteindelijk won de club de tweede prijs met 54 deelnemers en mocht voorzitter Andre de prijs in ontvangst nemen, en was het hoog tijd om in te stappen. Wij bleven een beetje verweesd achter want wij bleven nog een weekje hier, daar had ik toch geen spijt van. Noch altijd dorstig weer.
Voorzitter André neemt de 2 de prijs in ontvangst.
Een vader stopt zijn 3-jarig dochtertje in bed, vertelt haar een verhaaltje en luistert dan naar haar gebedje vóór het slapen gaan dat eindigde met de woorden: "God zegene mama, God zegene papa, God zegene oma en vaarwel opa. De vader vraagt, "Waarom zeg je vaarwel opa?, het meisje antwoordt, "ik weet het niet, papa, ik voel dat ik dat zó moet zeggen. De volgende dag sterft de grootvader. De vader vond dit een vreemd toeval. Enkele maanden later steekt hij zijn dochtertje weer in bed en luistert naar haar gebedje: "God zegene mama, God zegene papa en vaarwel oma." En de volgende dag stierf de grootmoeder. Goeie God, dacht de vader, dit kind is in contact met de andere kant. Enkele weken later hoort hij het dochtertje bidden: "God zegene mama en vaarwel papa. De vader schrikt zich een ongeluk en doet 's nachts geen oog dicht. 's Morgens trekt hij behoedzaam naar zijn kantoor, waar hij het de hele dag op zijn zenuwen had, zelfs niet durfde te gaan lunchen en om de haverklap naar zijn horloge keek. Hij nam zich voor dat als hij middernacht haalde, alles dan ok zou zijn. Hij voelde zich veilig op kantoor, zodat hij in plaats van naar huis te gaan, daar bleef zitten koffie drinken opspringend bij elk onverwacht geluid. Eindelijk om middernacht, slaakte hij een zucht van opluchting en ging naar huis, waar zijn vrouw hem achterdochtig vroeg, "Dat is ook de eerste keer dat je zo laat thuis komt na je werk, wat scheelt er? Hij zei, "Ik wil er niet over praten, dit was de ergste dag van mijn leven. Zij antwoordt daarop, "Denk jij dat je een slechte dag hebt gehad, je zal nooit geloven wat mij overkomen is. Vanmorgen is de postbode zomaar dood gevallen vóór onze deur.
Ik heb reeds verscheidene malen de vraag gekregen "waar blijven uw wandelverhalen ?", wel voor diegenen die het nog niet wisten, ik ben de hele maand september in verlof geweest, heb vele wandelingen gemaakt en nog meer fotos en daar knijpt nu juist het schoentje. Ik gebruik nooit mijn fotos zonder dat ze bewerkt zijn, bij mij moet het juist zijn en anders komen ze er niet op en daar is wel veel werk aan als je het goed wil doen, dan zet ik er nog een watermerk op, waarom doe ik dat, wel ik wil vertellen wat de vorige keer is gebeurd, iemand neemt mijn fotos van het net, maakt er een Power Pointe presentatie van en stuurt die doodleuk naar iedereen, inclusief naar freddy11, de wandelaar, ikke dus, straf hé. Wel van zoiets word ik pisnijdig, daar zakt mijn broek van af en zeker als dat allemaal gebeurt zonder een vraagje, wel nu dus lekker niet meer, amen en uit. Intussen zijn we ook nog terug aan het werk. Dit is de reden dat er nog zo weinig van de wandelingen is verschenen, maar geen nood, dus nog een beetje geduld en alles komt op zijn pootjes, aan alles komt een einde en aan een worst zijn er twee.
Vandaag was het, neen niet de eerste van de maand, niet de eerste schooldag maar wel terug mijn eerste werkdag, het verlof is uit, de speeltijd is om en druk natuurlijk, wat is er gebeurd, wat is er veranderd, wat gaat er in de onmiddelijkt toekomst gebeuren. Voorts nog een beetje van, welke opleidingen zijn er deze maand, hoeveel vergaderingen zijn er deze maand enz. enz. enz. Toch in de vlucht een goed mopje meegepikt, kwestie van even te ontspannen nietwaar.
Hier komt ze:
Een oud koppel van boven de 80 gaat in een Mc Donalds eten. Ze zetten zich aan een tafel en het mannetje gaat naar de toog en komt terug met één broodje, één portie friet en één cola. Hij snijdt het broodje perfect in twee en legt de helft voor zijn vrouw. Dan giet hij de frieten uit op de plateau en verdeelt ze in 2 gelijke hoopjes en legt een part voor zijn vrouw. Hij drinkt een slokje van de cola en dan zijn vrouw een slokje en begint te eten, terwijl zijn vrouw zit toe te kijken. Een jongeman die in de buurt zit heeft dat gezien en vindt dat erg zielig dat die oude mensen zich samen maar één portie kunnen permiteren. Hij gaat naar de mevrouw en zegt: mevrouw, bestel gerust ook een portie, ik zal de rekening betalen. Zegt de mevrouw: dat is niet nodig meneer, we zijn al 60 jaar getrouwd en we zijn gewend van alles samen te delen. De jongeman, gaat zitten en ziet dat de vrouw niets eet blijft wachten terwijl haar man verder zijn heflt opeet. Hij kan het niet meer aanzien en gaat terug naar die madam en zegt: "mevrouw, eet gerust uw part op, ik bestel dan een nieuwe portie voor jullie". Waarop die mevrouw zegt: "neen bedankt meneer, wij zijn gewend van alles te delen". Zegt de jongeman: "waarom begin jij dan niet aan uw portie". Zegt de madam: wij zijn na 60 jaar huwelijk gewoon van alles te delen". Waarop de jongeman zegt: "en waarop wacht ge dan". Zegt het vrouwtje: "op zijn kunstgebit".
Beste vrienden en vriendinnen, ik zit met een probleempje, ik zou graag verhuizen maar kan maar niet besluiten naar waar, heeft er iemand een voorstel ?
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
.0.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.0.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.jpg)
kopie.0.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=link}
kopie.jpg){kind=link}