Wie nog een leuke annecdote/aanpassing aan een artikel kent mag mij dit steeds laten weten via e-mail of gastenboek. Ook foto's van vroeger van inwoners van Kumtich, gebouwen, klasfoto's, evenementen zijn steeds welkom. Zij worden na verwerking terug aan de eigenaar bezorgd.
onze Golden Retriever, ondertussen overleden
geplaatst op verzoek van mijn vriend Michel
Vroeger gemeentehuis
O.L.Vrouw van Lourdes kapel
De pastorie
Kapelletje aan kp OORBEEK-HOXEM
Moeder Clemence met haar twee zonen en twee dochters. klik op de foto
Het vroegere postkantoor
Voor altijd vrienden
Deze blog toont maar één pagina. Door onderaan de pagina op de pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in " inhoud blog" aanklikken.
In 1961 verdween de secretaris van het eerste uur, Edgard VANDEPUT. Hij werd een tijd opgevolgd door J. COECKELBERGHS en G. ICKX. Vanaf 1964 werd Gaston VANDEPLAS secretaris. Intussen was ook Georges LALOUP opgevolgd door de bekendste voorzitter, Louis PANS. Bijgaande foto toont ons de ploeg uit 1961. Herkend je onze dorpsgenoten nog?
In 1962 werd bij USG KUMTICH gestart met een jeugdploeg. Gezien onze leeftijd van toen waren wij te oud voor miniem te zijn en te jong voor scholier. Dus werd het een kadettenploeg. Onze trainer was Remy NIJS (Remy van Bertha Boddel)Hij was echter een trainer zonder voetbalschoenen. Zelf had hij er geen en de club vond het waarschijnlijk weggegooid geld om hem een paar te kopen. Zo zijn we het jaar nadien in het dorp Driekoningen gaan zingen en met de opbrengst hebben wij onze trainer een paar voetbalschoenen gekocht. De man kreeg een krop in de keel toen hij zijn cadeau in ontvangst nam. Later, toen wij al een beetje konden "sjotten", werd hij opgevolgd door zijn zoon "Nolte". Van voetbalschoenen gesproken. Onze eerste schoenen mochten wij geen halen bij Genke. Daar stonden twee wasmanden vol met afgedankte schoenen. Ik met mijn toen al grote voeten (maat 44) viel netjes uit de boot voor een paar degelijke schoenen. Het enige paar dat mij pastte waren half hoge schoenen. Die kwamen tot boven mijn enkels. Ik heb er geen flauw idee van hoe oud die schoenen waren. Ik heb er trouwens niet lang mee gespeeld. Op een dag hing de lap van de rechterschoen eraan te bengelen. Ik terug naar Genke. Gelukkig vond ik er een paar van mijn maat. Dat waren schoenen met 16 tutsen (onder één schoen). De onderzijde was meer tuts dan lap. Maar klagen deden wij niet. Wij waren daarom veel te blij dat we konden "sjotten". Deze foto is één van de zeldzame foto's die er van de jeugdploegen van toen genomen is. We herkennen we staande van links naar rechts: SWILLEN Jean (afgevaardigde) CAES Jean-Pierre - HAUTEKEES Robert - SEMPELS Hubert - SCHEEPMANS Alfred - LAUWERS Danny - TAVERNIERS Jean-Pierre en zijn vader Marcel. Zittend: GEVERS Francis - NIJS Robert - CAES Charly - LUCKERMANS Achiel en SWILLEN Luc.
Het moet in het jaar 1966 of 1967 geweest zijn. Zaterdagavond groot bal in de zaal bij Jomme VANDEPUT. Waarschijnlijk ging het om het bal van USG want alle tenoren van de club waren aanwezig. Zo jong als we nog waren konden we toen al wat pinten achterover kappen. Zondagvoormiddag moesten wij een match spelen en we kregen een ferme pandoering (5 - 1). Wij hadden een tamelijk goede ploeg en dit was ons nog nooit overkomen. Dinsdag zat er een uitnodigingskaart in de bus waarbij ik "verzocht werd om op woensdag om 20.00 uur aanwezig te zijn in het lokaal van USG KUMTICH teneinde er voor de groene tafel te verschijnen. Ik kon in de verste verte niet denken wat dat te betekenen had. Uit navraag bij de andere spelers bleek niemand een uitnodiging ontvangen te hebben. Ik dus op woensdagavond naar Genke (lokaal van USG). Op een bepaald moment werd ik naar achter geroepen. In de keuken zat het bestuur van USG. Voorzitter Louis PANS vroeg hoe het kwam dat wij vorige zondag zo zwaar verloren hadden. Hoe zou ik dat in Godsnaam geweten hebben. Wij gingen iedere zaterdag op de zwadder en daar kon het dus niet aan liggen. Ik had er dus geen aannemelijke uitleg voor. De heren van het bestuur waren er echter van overtuigd dat het aan de drank had gelegen en ik kreeg van PANS een serieuze uitbrander. Als kapitein van de ploeg was het volgens hem mijn plicht om erop toe te zien dat er niet te veel gedronken werd. Nu begreep ik ook waarom ik alleen een uitnodiging gekregen had. Ik was kapitein van de ploeg. Maar stel je voor zeg, ik kon zelf geen pint vol of leeg zien staan en ik zou mijn vrienden moeten berispen wanneer zij te veel dronken. Ik heb dat dan ook niet gedaan. Wij bleven op zaterdag pinten drinken en zo een zware nederlaag is ons nooit meer overkomen. Het zal dus wel een collectieve off-day geweest zijn. Daarmee ben ik de eerste, en mogelijks ook de enige, die als jeugdspeler van USG KUMTICH ooit voor "de groene tafel" is moeten verschijnen.
In 1962 vierde voetbalclub USG KUMTICH haar 25 jarig bestaan. Dit ging gepaard met een ontvangst op het gemeentehuis een een stoet door het dorp. Hieronder enkele sfeerbeelden van deze viering.
MIJN DORP
Het moet in het jaar 1966 of 1967 geweest zijn. Zaterdagavond groot bal in de zaal bij Jomme VANDEPUT. Waarschijnlijk ging het om het bal van USG want alle tenoren van de club waren aanwezig. Zo jong als we nog waren konden we toen al wat pinten achterover kappen. Zondagvoormiddag moesten wij een match spelen en we kregen een ferme pandoering (5 - 1). Wij hadden een tamelijk goede ploeg en dit was ons nog nooit overkomen. Dinsdag zat er een uitnodigingskaart in de bus waarbij ik "verzocht werd om op woensdag om 20.00 uur aanwezig te zijn in het lokaal van USG KUMTICH teneinde er voor de groene tafel te verschijnen. Ik kon in de verste verte niet denken wat dat te betekenen had. Uit navraag bij de andere spelers bleek niemand een uitnodiging ontvangen te hebben. Ik dus op woensdagavond naar Genke (lokaal van USG). Op een bepaald moment werd ik naar achter geroepen. In de keuken zat het bestuur van USG. Voorzitter Louis PANS vroeg hoe het kwam dat wij vorige zondag zo zwaar verloren hadden. Hoe zou ik dat in Godsnaam geweten hebben. Wij gingen iedere zaterdag op de zwadder en daar kon het dus niet aan liggen. Ik had er dus geen aannemelijke uitleg voor. De heren van het bestuur waren er echter van overtuigd dat het aan de drank had gelegen en ik kreeg van PANS een serieuze uitbrander. Als kapitein van de ploeg was het volgens hem mijn plicht om erop toe te zien dat er niet te veel gedronken werd. Nu begreep ik ook waarom ik alleen een uitnodiging gekregen had. Ik was kapitein van de ploeg. Maar stel je voor zeg, ik kon zelf geen pint vol of leeg zien staan en ik zou mijn vrienden moeten berispen wanneer zij te veel dronken. Ik heb dat dan ook niet gedaan. Wij bleven op zaterdag pinten drinken en zo een zware nederlaag is ons nooit meer overkomen. Het zal dus wel een collectieve off-day geweest zijn. Daarmee ben ik de eerste, en mogelijks ook de enige, die als jeugdspeler van USG KUMTICH ooit voor "de groene tafel" is moeten verschijnen.
