Via de Arnhem Highway naar Kakadu National Park, Cooinda Resort. We rijden langs het Visitor Centre vd Wetlands. staat boven de heuvel, en zonder het te beseffen kijken we neer op de streek die in het regenseizoen (pre-monsoon, okt-nov-dec en monsoon , jan-febr-maart) helemaal overspoeld wordt. Die eerste 3 maanden bouwt het regenseizoen zich op, met bijna dagelijkse avondlijke regenbuien, samengaand met donder en bliksem, en temperaturen tussen 30 en 40°. In januari blijft het zelfs regenen.... De temperatuur voelt aan als in een tropische serre. Ze hebben dus ook een droog seizoen, zonder regen, minder warm. Dan komen de toeristen....
Even langs Jabiru, hoe het er allemaal uitziet kan ik moeilijk beschrijven, het is nog geen dorp. Brede wegen, elektriciteitspalen, en hier en daar een laag gebouw: een winkel, politiekantoor, post, een camping, en een groot hotel in de vorm ve krokodil. Dat kun je op het eerste zicht niet zien, maar op een luchtfoto wordt alles duidelijk. Het hotel is vd Holiday Inn-keten, maar wel in bezit van de Aboriginals.... Zelfde geldt ook voor het Cooinda Resort. Eigenlijk is er weinig andere keuze in het park 20000 km2 groot.
Dan nog 50 km verder.... niets anders dan bossen.... Gagudju Cooinda Resort baat ook Yellow Water uit, een stuk van de Jim Jim Creek, met een boot kun je er een tocht maken, je vaart ook een stuk van de South Alligator River op. Het is de belevenis van je leven, een halfbloed gidst, je ziet er honderden vogels, ook reuze watervogels, en wel 50 krokodillen tot wel 4,5 m lang (zoutwaterkrokodillen). Terwijl ik dit aan het typen ben, komt een Aboriginal me vragen of ik een research aan het doen ben, ik denk uit belangstelling, doe mijn verhaal, en wat volgt, ik ga de "Officiel" halen, want durf geen research te doe! En inderdaad, de baas van de "bistro" is een grootgebouwde bewaker.. Maar afwachten wat er gebeurt.....
straks hebben we nog goedkope logies.
Toch raar, die krokodillen in de vrije natuur...... we gaan toch beter niet te veel op ons eentje wandelen.....
Eerst boodschappen..... 1)Thrifty's om te vragen of we onze auto in de stad mogen afhalen, bureel is niet open, wel kunnen we daar telefoneren, ze zullen ons aan het hotel afhalen. 2) Visitor Centre - niet echt beleefd - gewoon kort - ook bij het vragen naar de historische wandeling krijgen we een hele folder toegestopt - zoek het maar uit - er stond dan nog praktisch niets in - bij het vragen naar het hotelletje voor Katerine ook heel kort, ik mag niets aanbevelen. nu kun je dat toch wel op een andere manier doen .....
Enfin... dan maar onze plan trekken, en dat is hier niet echt makkelijk... heel duidelijk is het niet aangeduid, en om rond te hotsen is het veel te warm.....het pearlmuseum is klein, maar toch interessant, het Parlement is wel mooi..... kun je ook gratis internetten - dus halen we vlug ons klein machientje......en bij het teruggaan vinden we dan toch wat we zoeken.... en we krijgen er nog een prachtige sunset bovenop....
Nu het restaurant van het hotel uitproberen "The Tree Tops", heeft een goede naam.....Mooi zitten op het terras met uitzicht op het zwembad omringd met palmbomen..... en de Moreton Bay Bugtails met lokale vis was superlekker.... foto volgt..... Hier ontbijten we ook, 7 dollar goedkoper omdat we toevallig naar het ontbijt gevraagd hadden bij de receptie!!!!
Vanmorgen , via Alice, vliegen we naar Darwin, evenals Alice ligt het in The Northern Territory, waar de meeste aboriginals wonen en hier blijkbaar vrij goed ingeburgerd zijn. De wolken boven Darwin vallen best mee, het zijn grote, witte, wollige wolken, en het vliegtuig heeft zelfs nog plaats genoeg om er enkele te ontwijken. Het schudden valt dus nog mee. Nog geen verblijfplaats geboekt, dus vragen we aan de I-stand in de luchthaven. The Crown Plaza? Via het vragen naar een B&B heeft ze een wat redelijker voorstel. Onmiddellijk betaald. De Poinciana, centrum stad, 3 sterren. Nog even wachten in de schaduw op een bankje, want het is hier stikheet.
Met de shuttlebus naar de stad, afgezet voor het hotel. Het meisje aan de desk zegt dat het maar voor 1 nacht kan, want morgen is het hotel gesloten voor onderhoudswerken. Die grote zwarte die daar staat te drentelen zegt dat er maar voor 1 nacht gevraagd is, maar is vlug foetsie, het meisje krijgt de last. Wij willen niet blijven, terug verhuizen zien we niet zitten. Ik zoek een alternatief.... het gevonden hotel vinden we te ver... in die hitte..... Op naar het Visitor Center in de stad... oef.... maar het is zondag en 15 u.,... gesloten! Terug telefoneren naar de Poinciana... maar de batterij is bijna leeg. De woorden "kom je ons halen" hebben precies effect, 10 min. later mogen we opnieuw bellen en we mogen ons aanbieden bij "The Merimbeena Resort", is niet ver, voor maar 10 dollar meer. Het begon warempel ook nog te regenen/gieten. Resort klinkt al goed, en het ziet er ook OK uit. We slapen in een luxekamer, waar ze normaal wel het dubbel voor vragen. De reeds betaalde centen worden morgen terugbetaald door het Visitor Centre. Later ontdekt dat Huguette daar ook geslapen heeft.
Nog even gewandeld langs de esplanade en een restaurantje gezocht. Zo zijn we bij Salvatore beland, lekker en niet duur.
Heel gewoon, binnenrijden via de parkwachter, betalen, en dan eerst langs het Cultural Center om wat te leren over het Anangu-volk. Ze hebben er een SORRY-boek. Je kunt helemaal omheen Uluru met de auto. 2 wandelingen staan aangeduid, je kunt er ook de base-wandeling doen (10 km), maw afzien van de hitte.
De eerste wandeling (Mititjulu-walk) is héél mooi, je gaat voorbij holen met rotstekeningen tot je bij een water tegen de rotsen uitkomt. Een zalige plaats, met zo'n grote houten bank, heel glad hout. De rainbow-honeybee- eater, zat daar rondjes te vliegen, tot zijn vrouwtje? kwam opdagen, en dan met zijn tweeën, weg..... Ook zwaluwen maakten telkens een duik in het frisse water. Op de tweede wandeling (Mala-Walk) (Mala is een harige Walibi) ga je voorbij heilige plaatsen, die je niet mag betreden, noch fotograferen .... straffe boete... die eindigt ook aan een water. Die wandeling start aan het begin van de klim, was dicht wegens te veel wind, er wordt wel gevraagd ze niet te doen, uit respect voor de Aboriginals.
Dan nog even naar de Olga's of Kata Tjuta. Een prachtige lookout met zicht over de hele reeks....Ooit ook een grote monoliet geweest, hoger dan Uluru, nu een reeks van afgesleten ronde monolieten, die ook telkens afhankelijk van tijdstip en lichtinval van kleur wisselen....
We doen de korte wandeling naar de prachtige Walpa Gorge, in volle zon. Maar het beetje groen dat er is , heeft een niet te beschrijven kleur.... het blinkt.... blauw/groen/zilver/turquoise.... ook op een plaatje laten de kleuren zich niet vastleggen.....
Terug in het resort de douche in, want om 6u. komt AATKING ons halen. AATKING is hier een monsteronderneming, héél Australië door zie je de mooie bussen.... ze kennen hier wat van business!!!! Met 3 bussen vol naar het Sound of Silence-dinner.... samen met een Zwitsers koppel die 2,5 maanden rondtrekken met een campingwagen, een Australisch ouder koppel die een ranch hebben in New South Wales, die hun vee samendrijven met een moto of een helicopter.... een Europees koppel (een Schotse en een Ier) die nu in Melbourne wonen en 2 Amerikanen uit Indianapolis.... die van die krokodilleman hielden.... en een soort van bedevaart hielden...... hoe mensen toch kunnen verschillen!!!!! Samen bij slechts een kaars, naar de didgerido luisteren, en naar de sterren kijken.... wat humoristisch.... hij liet ons zelfs de poolster zien.... Mooie avond....
Als alternatief voor de grote wandeling, een wandeling rond het Resort en The Katleen Spring-wandeling met veel borden met uitleg over de mythes vd Aboriginals.... een bijennest en een uiltje ontdekt......
Dan op weg naar Uluru (Ayers Rock). Onderweg stop voor uitzicht op Mount Connor, voorbode en broer van Uluru. En eindelijk, daar is ze dan.... maar helemaal niet zo rood als in de boekjes, want het is bewolkt. Hopelijk doet de zon het morgen wel.
Ook hier alleen een Resort. Alles moet in het Resort gebeuren, dat als bescherming voor het gebied. Maar hier toch wat meer keuze. Het Outback Pioneer Hotel, maakt deel uit van YHA, maar dat wordt nergens vernoemd.... toch nog niet echt goedkoop, maar het kan hier moeilijk anders.... kamers zijn basic, maar wel OK.... Je hebt hier een restaurant, waar je een barbecuepakket kunt kopen en dan zelf grillen.... dat is the Australian way, je hebt een chique restaurant, je hebt een pioneer-restaurant, met hambugers, pizza's..... en je kunt ook zelf kopen.... maar hoe raak je hier aan je eten? de Outback-hamburger was niet alleen reuze, maar ook reuzelekker....
De toeristen bleven hier de hele avond toestromen, bus na bus..... Even gepraat met Duitse busreizigers, 3 weken, goede gids, maar druk..... hadden deze morgen om 5.30u die lange wandeling gemaakt, was het de moeite? weinig antwoord daarop alleen lastig..., ze waren hier al naar de zonsondergang gaan kijken (zonder zon) en morgenvroeg moesten ze om 4.30u naar de zonsopgang gaan kijken... Dan zijn wij beter af .... we kiezen... en proberen ook te genieten van de slaapplaatsen.....
Zelfde fenomeen met al die touren, er is hier ook een tourbureau.... ze maken je zo gek dat je begint te denken dat je het zonder die touren niet gezien zult hebben.... en allemaal niet goedkoop. Je moet trouwens nog 25 dollar betale n om het park binnen te mogen.... We zullen morgen wel zien....
Trouwens, je eigen weg gaan is vaak wel veel verrassender en verrijkender.....
