Op het kerkhof van ons dorpje kom ik telkens op moederdag met een ruiker rode rozen, die ons moe zo gaarne zag....
Soms hoor ik als een zacht gefluister en k'voel haar dan heel dicht bij mij, ,net als vroeger toen ze me trooste terwijl ik mijn hoofd op haar knieen lei.
Wij hebben in ons leven zo dikwijls "zwart en wit gezien... Maar zijn,het hoofd geheven, steeds trouw en sterk gebleven in blijde wederzien!...
Nu moge ons verdere leven steeds al in "fleur en kleur" ons bien! daarom wil ik U geven , van harte... en zonder beven... DIT HEERLIJK " KLEUREN_ZIEN"!!.. 20 november 1972
Onze moeder was een schat. Die kookte,naaide,dagelijks bad. Nimmer was haar iets te veel. Ieder kreeg op tijd zijn deel. En vader kreeg voor ieder klusje. Altijd weer een dankbaar kusje. 's Avonds rustig bij de haard. 's Zondags lekker appeltaart. Helaas,'t is over met de pret: Mammie is aan 't internet. Nog steeds is pappie in de weer. Maar hij krijg geen kusjes meer. Zit vaak zielig bij de buis. Mammie liefkoost nu een muis. Nooit meer is er appeltaart. 't Is hotmail,dot com,apestaart. Zelden is er warm te eten. Haar kookkunst is ze mooi vergeten. Internetten uur na uur. Eten trekken uit de muur. Een bal gehakt en een kroket. Want mammie is aan 't internet. Laats verloor ze duizend yen. Poker spelend met Dzjapaen En een man uit San Francisco. Wil met haar naar de disco. Ze deed zich voor als een jonge meid. En nu raakt ze hem niet meer kwijt. Pappie gaat alleen naar bed. Want mammie is aan 't internet!!!!!!