Korte inhoud en bespreking van boeken welke ik gelezen heb.
Omega Minor
"Omega Minor" door Paul Verhaeghen.
Dit boek was één van de vijf genomineerden voor de literatuurprijs 2005, maar heeft het uiteindelijk niet gehaald.
Het verhaal gaat over de jodenhaat en jodenvervolging beginnend in het vooroorlogse Duitsland, gezien en beleefd door een opgroeiende joodse jongen.
Ik vond het een moeilijk boek en soms zware lektuur.
De commentaren in de pers zijn anders heel lovend: De Morgen:'Vanaf de eerste woorden spat de ambitie van de pagina. Omega Minor geeft een beeld van de hele twintigste eeuw. Een evenement. Overdonderend en ingenieus.'
De Groene Amsterdammer:'Een groot bemeten beeld van de highlights uit de westerse geschiedenis van 1925 tot 1995. Hemelbestormend. Een daverend epos.'
De Standaard: 'Een machtige, indrukwekkende roman. Eén van de zeldzame literaire werken die je als lezer tot erkentelijkheid tegenover hun auteur bewegen. Het meest ambitieuze boek uit de Nederlandse literatuur van de afgelopen vijftig jaar. Ik zat, ik las, ik lachte schamper. Ik had ongelijk.' Omega Minoris de grote roman die de twintigste eeuw ons nog schuldig was.'
In de tijd dat ik nog naar school ging was Aster Berkhof een jonge schrijver. Ik heb toen al zijn werken gelezen. Onlangs zag ik in de bibliotheek dit later werk van hem.
"De man in het midden."
Het boek handelt over mensensmokkel.
Doordat Philip Duncan, enkele mensen wilde helpen vluchten, komt hij ongewild in een web terecht van een monsterachtige internationale mensenhandel. Hij vindt het daarbij ook vreemd dat, nadat ze illegaal de VS zijn binnengekomen, er zoveel immigranten gearresteerd worden. Maar vrienden blijken vijanden te zijn.
Het boek is heel vlot en onderhoudend geschreven, maar naar het einde toe wordt het toch wat zwaarwichtig. Ge voelt de wrok van de schrijver tegenover de machtige aristocraten, rijkelui die niets of niemand ontzien om hun doel te bereiken en daarbij zonder enige scrupules over lijken gaan.
Een zeer lijvig boek dat gaat over een arts die stopt met zijn praktijk en verhuist naar een verlaten hoeve in een vallei in het zuiden. Daar geniet hij van de eenzaamheid en van het werk op de al jarenlange verwaarloosde hoeve en de omliggende gronden. Hij tracht aanvankelijk ook zo weinig mogelijk contact te nemen met de bewoners van het dorp. Naar het einde toe begint hij echter te lijden aan een zéér snel vorderende Altzheimer.
Vooral in het begin is het echter even doorbijten tot ge vertrouwd bent met de manier van schrijven en met de gedachtengang. Het boek is nl. geschreven in de vorm van een brief aan een overledene, met veel overpeinzingen en terugdenken aan vroeger. Tussendoor komen ook stukken van de brieven die de overledene vroeger aan hem schreef. Ik moet toegeven dat ik vooral in het begin verschillende paragrafen heb overgeslagen om het boek te doorworstelen, maar naarmate het verhaal vordert, gaat het ook steeds vlotter. Het is uiteindelijk een overweldigende roman geworden.
