Ik ben Moerman Gerard, en gebruik soms ook wel de schuilnaam igor.
Ik ben een man en woon in 9870 ZULTE (Belgie) en mijn beroep is Op Rust.
Ik ben geboren op 22/12/1942 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Vinkenieren en Vaderlands Lievende Verenigingen..
Het leger vervoegd op 03/07/1961 en op rust gesteld in 1999 als beroeps o/officier.Gehuwd,3 kinderen en 5 kleinkinderen.
Klik op de foto's in het midden voor vergroting.
.
.
Om de foto in het midden te vergroten. Klik op de foto.
.
.
.
.
.
.
Om de foto in het midden te vergroten. Klik op de foto.
Wat was nu de “Shuttle dienst”. Al de mensen die in de ECMM gediend hebben zijn met de Shuttle vervoerd. De ECMM mensen werden met de Shuttle naar een teams gebracht over gans het operatie gebied. Het gebeurde meestal zo , men kwam aan in Zagreb het hoofd kwartier , men verbleef daar een paar dagen voor briefing en aanpassing. Dan vertrok men naar zijn team , meestal via Split. De Shuttle die van Zagreb kwam bracht dus de nieuwe mensen mee , de post en materiaal. Op het zelfde moment vertrok er een Shuttle uit Split , richting Zagreb met mensen die naar Zagreb moesten of in verlof vertrokken en ook diegene die einde opdracht waren. Op een bepaald punt ongeveer half weg werd er een omwissel plaats voorzien. De mensen voor Split , het materiaal en de mensen voor Zagreb en het materiaal wisselden van Shuttle. In Split werd er overnacht en de dag daarna werden de mensen en de post , naar de teams gebracht. Meestal kwamen de teams ook de mensen half weg halen , op een omwisselplaats. Zo waren we bijna alle dagen op de baan met mensen en materiaal. Na een paar maanden kende ik bijna ieder lid van de ECMM en zij kenden mij.
De Shuttle richting naar de teams was normaal geen probleem iedereen had tijd men was daar toch voor 4 maand. Anders was het voor de mensen die in verlof vertrokken , of einde opdracht waren , men moest er met alle middelen voor zorgen ,dat ze hun vliegtuig haalden anders was het een drama . Men mag niet vergeten het was winter , de wegen soms onberijdbaar en er kon van alles gebeuren onder weg. Maar dat was een uitdaging die we dagelijks moesten aangaan en bijna altijd tot een goed einde hebben gebracht.
Wordt vervolgt.
Foto : de Minister van Landsverdediging op bezoek bij ECMM.
Nog wat , hoe het er in Split aan toeging. Daar was een firma die geblindeerde voertuigen verhuurde aan journalisten. Het was niet aan te raden van met een gewoon voertuig ,naar Bosnië of Sarajevo te gaan. Het was bijna zelfmoord. Dat wisten die verhuur firma’s ook , dus hadden ze de prijzen aangepast. Op een zekere dag was er een Belgisch T.V. team bij ons komen overnachten , om danmet een gehuurde Jeep , naar Sarajevo te gaan. Als ik hetgoed begrepen heb betaalde ze meer of dertig Duizend frank per dag , voor een wrak van een voertuig. Al de prijzen waren x 3 , zo werkte het systeem daar.
In Split was een militair hospitaal van het Croatse Leger , 1000 bedden. Dagelijks zagen we helikopters landen met gekwetsten. Om de 13 dagen was er aflossing van de troepen aan het front , met dat systeem kon het sociaal leven toch nog een beetje zijn gang gaan. Als de vader terug kwam , vertrok de zoon enz.. Die aflossing gebeurde meestal in de avond op het strand in Split , gans de nacht was er kabaal in Split , deze die vertrokken hadden gedronken uit schrik en deze die terug kwamen dronken van vreugde dat ze het overleeft hadden. Het was een traditie dat de terugkomers hun over gebleven munitie in de lucht afvuurden , bij deze gelegenheid kon men beter binnen blijven. Zij noemde het gebeuren een “Kalasnicov Party”.
Wordt vervolgt.
Foto : Onze Off.Administraties , een vrouw die haar man kon staan..