30-06-2011 om 16:25 geschreven door gerard

De wegen waren op bepaalde plaatsen in zeer slechte staat. In Kroatië hadden we last van de omleidingen , door opgeblazen bruggen , waar het soms nauw was om te passeren. Het was winter en in de bergen en hoogvlakten waren de wegen soms volledig op het onverwachts toe gesneeuwd. Dan was er maar één oplossing , rechts omkeer en een andere weg zoeken , op sneeuwruimers moest men niet wachten. Meestal kozen we dan een weg die lager gelegen was. De militaire wegen in Bosnië hadden alle een code naam , zoals bv. De diamant weg , die was dan aangeduid met  platen die op de bomen bevestigd waren in diamant vorm. Soms vond men de weg moeilijk , omdat men niet kon aannemen dat daar een weg was.De mist was soms ook van de partij , in de bergen , in de mist en in de sneeuw , het was oppassen geblazen  maar de lokale chauffeurs staken ons voor bij in race stijl. Bij nacht was het nog erger , niemand te zien op de baan , geen verlichting en geen schuilplaats in geval van pech. Bij pech moest altijd iemand wakker blijven tot er hulp kwam opdagen. Stel je voor je hebt pech in de bergen men kan je niet direct helpen. Men laat de motor lopen voor de verwarming , men valt in slaap , het voertuig geraakt onder de sneeuw en men sterft door de uitlaat gassen van het voertuig.

Wordt vervolgd.

Foto : Van de diamant weg dat was zijn code naam. Let op de boom links van de weg , op de plaat in ( ruit of diamant) vorm , die erop is aan gebracht

29-06-2011 om 07:16 geschreven door gerard

Op zekere dag waren we op weg en kwamen we in een dorp aan , waarschijnlijk een Servische enclave geweest in Kroatië. Het was er doods stil geen mens , geen enkel levend  dier te zien , zelfs de vogels waren verdwenen. Wat we raar vonden er waren ook geen zwerf honden te zien , deze trokken in bendes door het land. Na een grondig nazicht van het dorp , stelden we vast dat al de huizen uitgebrand waren , op één gebouw na de kerk. Maar waar waren al die bewoners van het dorp naartoe ? Later zouden we daar meer over horen , wanneer de massagraven ontdekt werden. Het metalen geld lag op de straat , maar het was nu waardeloos geworden , nog goed voor verzamelaars. Speelgoed lag op straat ,een mooie pop een teddy beer enz. Maar Tijdens onze opleiding had men ons gewaarschuwd om daar af te blijven. Men denk direct aan die kinderen van wie dat speelgoed was en men wil  het op  rapen , wat fout is , het speelgoed kan met een mijn verbonden zijn. De kerk was nog intact en met had het zodanig aan boord gelegd , dat men via een klein poortje naar binnen kon. Het poortje stond op een kier en men zag op een paar meter in de kerk , mooie kandelaars op de grond liggen en nog ander waardevolle dingen. Zeer verleidelijk om naar binnen te stappen , je kon dat doen , maar waarschijnlijk voor de laatste keer.

Wordt vervolgd.

Foto: Ik en mijn collega in het verlaten dorp..

27-06-2011 om 18:25 geschreven door gerard