Ik ben Moerman Gerard, en gebruik soms ook wel de schuilnaam igor.
Ik ben een man en woon in 9870 ZULTE (Belgie) en mijn beroep is Op Rust.
Ik ben geboren op 22/12/1942 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Vinkenieren en Vaderlands Lievende Verenigingen..
Het leger vervoegd op 03/07/1961 en op rust gesteld in 1999 als beroeps o/officier.Gehuwd,3 kinderen en 5 kleinkinderen.
Klik op de foto's in het midden voor vergroting.
.
.
Om de foto in het midden te vergroten. Klik op de foto.
.
.
.
.
.
.
Om de foto in het midden te vergroten. Klik op de foto.
De wegen waren op bepaalde plaatsen in zeer slechte staat. In Kroatië hadden we last van de omleidingen , door opgeblazen bruggen , waar het soms nauw was om te passeren. Het was winter en in de bergen en hoogvlakten waren de wegen soms volledig op het onverwachts toe gesneeuwd. Dan was er maar één oplossing , rechts omkeer en een andere weg zoeken , op sneeuwruimers moest men niet wachten. Meestal kozen we dan een weg die lager gelegen was. De militaire wegen in Bosnië hadden alle een code naam , zoals bv. De diamant weg , die was dan aangeduid metplaten die op de bomen bevestigd waren in diamant vorm. Soms vond men de weg moeilijk , omdat men niet kon aannemen dat daar een weg was.De mist was soms ook van de partij , in de bergen , in de mist en in de sneeuw , het was oppassen geblazenmaar de lokale chauffeurs staken ons voor bij in race stijl. Bij nacht was het nog erger , niemand te zien op de baan , geen verlichting en geen schuilplaats in geval van pech. Bij pech moest altijd iemand wakker blijven tot er hulp kwam opdagen. Stel je voor je hebt pech in de bergen men kan je niet direct helpen. Men laat de motor lopen voor de verwarming , men valt in slaap , het voertuig geraakt onder de sneeuw en men sterft door de uitlaat gassen van het voertuig.
Wordt vervolgd.
Foto : Van de diamant weg dat was zijn code naam. Let op de boom links van de weg , op de plaat in ( ruit of diamant) vorm , die erop is aan gebracht
Op zekere dag waren we op weg en kwamen we in een dorp aan , waarschijnlijk een Servische enclave geweest in Kroatië. Het was er doods stil geen mens , geen enkel levenddier te zien , zelfs de vogels waren verdwenen. Wat we raar vonden er waren ook geen zwerf honden te zien , deze trokken in bendes door het land. Na een grondig nazicht van het dorp , stelden we vast dat al de huizen uitgebrand waren , op één gebouw na de kerk. Maar waar waren al die bewoners van het dorp naartoe ? Later zouden we daar meer over horen , wanneer de massagraven ontdekt werden. Het metalen geld lag op de straat , maar het was nu waardeloos geworden , nog goed voor verzamelaars. Speelgoed lag op straat ,een mooie pop een teddy beer enz. Maar Tijdens onze opleiding had men ons gewaarschuwd om daar af te blijven. Men denk direct aan die kinderen van wie dat speelgoed was en men wilhet oprapen , wat fout is , het speelgoed kan met een mijn verbonden zijn. De kerk was nog intact en met had het zodanig aan boord gelegd , dat men via een klein poortje naar binnen kon. Het poortje stond op een kier en men zag op een paar meter in de kerk , mooie kandelaars op de grond liggen en nog ander waardevolle dingen. Zeer verleidelijk om naar binnen te stappen , je kon dat doen , maar waarschijnlijk voor de laatste keer.
Een vernielde brug ergens in Croatie . de oversteek werd verder gedaan met een veerboot , die op zijn beurt ook tot zinken werd gebracht. Uiteindelijk heeft het leger dan een noodbrug geplaats.
Om het verhaal van Mostar af te maken nog enkele anekdotes.
Op zekere dag kwam ik Mostar binnen gereden en bevond mij plots midden in een betoging van de Moslim bevolking. De Moslims waren uit het vernielde gedeelte van Mostar verdreven en mochten niet meer in dat gebied komen. Nu had men aan de Moslims gezegd dat op deze dagterug naar hun woningen konden gaan. Nu stonden die daar nu te wachten om de straat over te steken naar hun gebied.Maar de toelating kwam niet en daar stonden honderden mensen op afstand gehouden door een vijftal Italiaanse Politie mensen .Plots hadden ze vernomen , dat deze belofte niet door ging en het spel zat op de wagen. Gerard en de Italiaanse Politie mensen waren op het slechte moment op de slechte plaats. Ik kreeg de raad zo snel mogelijk te verdwijnen uit Mostar. De betogers hebben dan het team ECMM uit hun hotel verjaagd , dezezijn naar de enige veilige plaats gevlucht , namelijk de gevangenis van Mostar. De Duitse burgemeester is de betogers komen kalmeren , hij heeft gewoon de kans niet gekregen om uit zijn wagen te stappen. Gedurende een 30minuten heeft men de wagen beschoten , enmet van alles geprobeerd om de Mensen uit de wagen te halen. Dat is niet gelukt om dat de wagen volledig geblindeerd was. Ik had niet in de plaats van deze mensen willen zijn , ze moeten doodsangst hebben uitgestaan.
Een paar kilometer buiten Mostar was er een éénheid van het Frans Vreemdeling Legioen gestationeerd in een vallei. Deze zijn op zekere dag overspoeld geworden met water , te wijten aan een Dambreuk verderop in de bergen. Naar ik vernomen heb van Hans , die daar ook was heeft men de bewapening nog volledig kunnen redden. Wat na het terug trekken van het water overbleef was een massa plastiekzakken , die in de bomen en de struiken zijn blijven hangen. Men vroeg zich af waar die vandaan kwamen.
Wordt vervolgd.
Foto : De nieuwe B.M.W. van de Burgemeester was na de betoging rijp voor het schrot. Je kan de kogel inslagen goed zie op de ruiten..
Nog een woordje over Mostar. Een prachtige stad gelegen in een Ravijn en omgeven van bergen.Gescheiden door de rivier Neretva, die uitmond in de Adriatische Zee. Op deze rivier vind men de historische brug terug , die door de militairen aan flarden is geschoten. En nu terug erop gebouwd is. Om de vrede in de stad te handhaven , was in Mostar een Duits diplomaat aan gesteld als burgermeester , voor beide partijen. Om een voorbeeld te geven hoe moeilijk het daar was , om beide partijen tevreden te stellen. De Burgemeester had in Duitsland 6 brandweer wagens op de kop getikt , maar tijdens de verplaatsing naar Mostar was één brandweer wagen uitgebrand. Een enorm probleem waar over gedebatteerd moest worden , welke partij ging nu de drie wagens krijgen en wie de twee andere , ik denk dat ze het opgelost hebben met nog één wagen in brand te steken , zo was iedereen tevreden. De andere bruggen over de rivier waren ook opgeblazen , de nuts voorziening leidingen waren verbroken. Met als gevolg de ene kant van de stad had water en de andere kant elektriciteit. Het heeft 3 weken geduurd om een akkoord te krijgen zodanig dat de ene water afstond en de andere elektriciteit.
Mijn eerste opdracht als verantwoordelijkevan de Shuttle , was een paar dagen nadat ik in Split aan gekomen was. Opdracht het vervoerbegeleiden van Split naar Mostar. Met twee minibusjes volgeladen met personen en bagage, iedereen dacht ja Gerard is hier de baas , in theorie was dat zo, maar in de praktijk was het anders.
Je kent de taal niet , je kan wel met de chauffeurs die Croaten waren in het Engels spreken. De weg vinden in het gebergte was ook de taak van de chauffeurs , want je kent er geen baan. De grens overgang zonder de medewerking van de chauffeurs , was een drama. In het kort de eerste opdrachten was je volledig afhankelijk van de chauffeurs , die hadden het voor het zeggen , het voelt niet goed aan je bent verantwoordelijk maar je hebt het niet in de hand.
Na een paar opdrachten en met wat meer ervaring , kan je de rol van de chef overnemen en je orders laten op volgen. Het moet ook geleidelijk gebeuren want anders wordt je gegarandeerd door de chauffeurs gesaboteerd en loopt het verkeerd af. Men had mij gezegd in Mostar is hevig gevochten en de stad is zwaar beschadigd. Wel toen ik voor het eerst de stad Mostar binnen reed , het was op een zondag. Wat zag ik bijna geen schade aan de huizen , terrasjes met jonge mensen , bezig met een glaasje te drinken. Geparkeerde B.M.W.s , Mercedessen , precies een toeristen stad. Dat was het gedeelte van de Croaten , wat verder draaien we de hoek om en alles verwoest , vervallen huizen en leeg , geen mens te zien , niet moeilijk daar mocht niemand komen , het was het Moslim gedeelte , zij hadden hier de gevechten verloren.
In Mostar was een post van de Internationale Politie en een ECMM team waar er een tussen stop werd gedaan. Vandaar moesten we nog verder naar Jablanica , waar we afspraak hadden met de mensen van het team uit Zenica.Sommige gingen via Zenica naar Sarajevo.
Wat was nu de Shuttle dienst. Al de mensen die in de ECMM gediend hebben zijn met de Shuttle vervoerd. De ECMM mensen werden met de Shuttle naar een teams gebracht over gans het operatie gebied. Het gebeurde meestal zo , men kwam aan in Zagreb het hoofd kwartier , men verbleef daar een paar dagen voor briefing en aanpassing. Dan vertrok men naar zijn team , meestal via Split. De Shuttle die van Zagreb kwam bracht dus de nieuwe mensen mee , de post en materiaal. Op het zelfde moment vertrok er een Shuttle uit Split , richting Zagreb met mensen die naar Zagreb moesten of in verlof vertrokken en ook diegene die einde opdracht waren. Op een bepaald punt ongeveer half weg werd er een omwissel plaats voorzien. De mensen voor Split , het materiaal en de mensen voor Zagreb en het materiaal wisselden van Shuttle. In Split werd er overnacht en de dag daarna werden de mensen en de post , naar de teams gebracht. Meestal kwamen de teams ook de mensen half weg halen , op een omwisselplaats. Zo waren we bijna alle dagen op de baan met mensen en materiaal. Na een paar maanden kende ik bijna ieder lid van de ECMM en zij kenden mij.
De Shuttle richting naar de teams was normaal geen probleem iedereen had tijd men was daar toch voor 4 maand. Anders was het voor de mensen die in verlof vertrokken , of einde opdracht waren , men moest er met alle middelen voor zorgen ,dat ze hun vliegtuig haalden anders was het een drama . Men mag niet vergeten het was winter , de wegen soms onberijdbaar en er kon van alles gebeuren onder weg. Maar dat was een uitdaging die we dagelijks moesten aangaan en bijna altijd tot een goed einde hebben gebracht.
Wordt vervolgt.
Foto : de Minister van Landsverdediging op bezoek bij ECMM.
Nog wat , hoe het er in Split aan toeging. Daar was een firma die geblindeerde voertuigen verhuurde aan journalisten. Het was niet aan te raden van met een gewoon voertuig ,naar Bosnië of Sarajevo te gaan. Het was bijna zelfmoord. Dat wisten die verhuur firmas ook , dus hadden ze de prijzen aangepast. Op een zekere dag was er een Belgisch T.V. team bij ons komen overnachten , om danmet een gehuurde Jeep , naar Sarajevo te gaan. Als ik hetgoed begrepen heb betaalde ze meer of dertig Duizend frank per dag , voor een wrak van een voertuig. Al de prijzen waren x 3 , zo werkte het systeem daar.
In Split was een militair hospitaal van het Croatse Leger , 1000 bedden. Dagelijks zagen we helikopters landen met gekwetsten. Om de 13 dagen was er aflossing van de troepen aan het front , met dat systeem kon het sociaal leven toch nog een beetje zijn gang gaan. Als de vader terug kwam , vertrok de zoon enz.. Die aflossing gebeurde meestal in de avond op het strand in Split , gans de nacht was er kabaal in Split , deze die vertrokken hadden gedronken uit schrik en deze die terug kwamen dronken van vreugde dat ze het overleeft hadden. Het was een traditie dat de terugkomers hun over gebleven munitie in de lucht afvuurden , bij deze gelegenheid kon men beter binnen blijven. Zij noemde het gebeuren een Kalasnicov Party.
Wordt vervolgt.
Foto : Onze Off.Administraties , een vrouw die haar man kon staan..
Om nog een beetje verder te vertellen hoe het er daar in Split aan toe ging. Bij het hotel was een parkingdie dienst deed als wagenpark , we hadden een10 taal voertuigen ,een paar gewone Landrovers , geblindeerdejeep Landrover , geblindeerde Mercedes Jeeps Gewicht : 4 Ton. En enkele Busjes om personeel te vervoeren. Twee VW Golf voor de chefs.
Die Parking was dag en nacht bewaakt door de lokale politie, de parking was af gesloten door een slagboom en men kon onmogelijk de parking zonder controle van de bewakers verlaten. Toch op een zekere morgen stellen we vast dat éénVW Golf verdwenen is , hoe was dat mogelijk de bewakers hadden niets gemerkt.Een drietal weken later was er een team van ons op weg in Split , toen ze plots werden voorbij gestoken door een VW Golf inkakigeschilderd , maar met de afplakkersECMM overschilderd. Het was dus wel duidelijk onze VW Golf met aan boord Croatse Militairen. De Croatse militairen waren in die periode nog zeer actief en pikten alles wat hen kon dienen. Er werd een klacht neer gelegd bij de politie en we hebben de wagen terug gekregen , onze wagens waren in het wit geschilderd ,dus we mochten het voertuig laten herschilderen. Alle sloten waren open gebroken en de kosten waren voor de ECMM. Later hebben we vernomen dat de lokale bewakers onder bedreiging van de militairen het voertuig gewoon van de parking hebben laten verdwijnen. Even later vonden we ook nog een voertuig op 4 blokken , de wielen waren verdwenen. Je moet weten dat in die omstandig heden daar , alles verdween wat niet te warm of te zwaar was , maar men leert daar mee leven. Wat ook veel voorkwam was diefstal van brandstof uit de voertuigen. De lokale chauffeurs slaagden er ook in om80 liter te tanken in een voertuig met een brandstoftank van 70 liter , ze vonden daar niets abnormaal aan. Als ze daar een vraag over gesteld kregen , dan was de reactie O.K. we zullen het niet meer doen en daar bleef het dan bij.
Wordt vervolgd.
Foto : het buiten verblijf van de Croatse President Tutsman in de omgeving van Knin..
Een vernielde brug ergens in Croatie . de oversteek werd verder gedaan met een veerboot , die op zijn beurt ook tot zinken werd gebracht. Uiteindelijk heeft het leger dan een noodbrug geplaats.
..
.
..
..
.
..
.
