Ik ben Moerman Gerard, en gebruik soms ook wel de schuilnaam igor.
Ik ben een man en woon in 9870 ZULTE (Belgie) en mijn beroep is Op Rust.
Ik ben geboren op 22/12/1942 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Vinkenieren en Vaderlands Lievende Verenigingen..
Het leger vervoegd op 03/07/1961 en op rust gesteld in 1999 als beroeps o/officier.Gehuwd,3 kinderen en 5 kleinkinderen.
Klik op de foto's in het midden voor vergroting.
.
.
Om de foto in het midden te vergroten. Klik op de foto.
.
.
.
.
.
.
Om de foto in het midden te vergroten. Klik op de foto.
Een vernielde brug ergens in Croatie . de oversteek werd verder gedaan met een veerboot , die op zijn beurt ook tot zinken werd gebracht. Uiteindelijk heeft het leger dan een noodbrug geplaats.
Om het verhaal van Mostar af te maken nog enkele anekdotes.
Op zekere dag kwam ik Mostar binnen gereden en bevond mij plots midden in een betoging van de Moslim bevolking. De Moslims waren uit het vernielde gedeelte van Mostar verdreven en mochten niet meer in dat gebied komen. Nu had men aan de Moslims gezegd dat op deze dagterug naar hun woningen konden gaan. Nu stonden die daar nu te wachten om de straat over te steken naar hun gebied.Maar de toelating kwam niet en daar stonden honderden mensen op afstand gehouden door een vijftal Italiaanse Politie mensen .Plots hadden ze vernomen , dat deze belofte niet door ging en het spel zat op de wagen. Gerard en de Italiaanse Politie mensen waren op het slechte moment op de slechte plaats. Ik kreeg de raad zo snel mogelijk te verdwijnen uit Mostar. De betogers hebben dan het team ECMM uit hun hotel verjaagd , dezezijn naar de enige veilige plaats gevlucht , namelijk de gevangenis van Mostar. De Duitse burgemeester is de betogers komen kalmeren , hij heeft gewoon de kans niet gekregen om uit zijn wagen te stappen. Gedurende een 30minuten heeft men de wagen beschoten , enmet van alles geprobeerd om de Mensen uit de wagen te halen. Dat is niet gelukt om dat de wagen volledig geblindeerd was. Ik had niet in de plaats van deze mensen willen zijn , ze moeten doodsangst hebben uitgestaan.
Mijn eerste opdracht als verantwoordelijkevan de Shuttle , was een paar dagen nadat ik in Split aan gekomen was. Opdracht het vervoerbegeleiden van Split naar Mostar. Met twee minibusjes volgeladen met personen en bagage, iedereen dacht ja “Gerard” is hier de baas , in theorie was dat zo, maar in de praktijk was het anders.
Je kent de taal niet , je kan wel met de chauffeurs die Croaten waren in het Engels spreken. De weg vinden in het gebergte was ook de taak van de chauffeurs , want je kent er geen baan. De grens overgang zonder de medewerking van de chauffeurs , was een drama. In het kort de eerste opdrachten was je volledig afhankelijk van de chauffeurs , die hadden het voor het zeggen , het voelt niet goed aan je bent verantwoordelijk maar je hebt het niet in de hand.
Na een paar opdrachten en met wat meer ervaring , kan je de rol van de chef overnemen en je orders laten op volgen. Het moet ook geleidelijk gebeuren want anders wordt je gegarandeerd door de chauffeurs gesaboteerd en loopt het verkeerd af. Men had mij gezegd in Mostar is hevig gevochten en de stad is zwaar beschadigd. Wel toen ik voor het eerst de stad Mostar binnen reed , het was op een zondag. Wat zag ik bijna geen schade aan de huizen , terrasjes met jonge mensen , bezig met een glaasje te drinken. Geparkeerde B.M.W.Â’s , Mercedessen , precies een toeristen stad. Dat was het gedeelte van de Croaten , wat verder draaien we de hoek om en alles verwoest , vervallen huizen en leeg , geen mens te zien , niet moeilijk daar mocht niemand komen , het was het Moslim gedeelte , zij hadden hier de gevechten verloren.
In Mostar was een post van de Internationale Politie en een ECMM team waar er een tussen stop werd gedaan. Vandaar moesten we nog verder naar Jablanica , waar we afspraak hadden met de mensen van het team uit Zenica.Sommige gingen via Zenica naar Sarajevo.
Wat was nu de “Shuttle dienst”. Al de mensen die in de ECMM gediend hebben zijn met de Shuttle vervoerd. De ECMM mensen werden met de Shuttle naar een teams gebracht over gans het operatie gebied. Het gebeurde meestal zo , men kwam aan in Zagreb het hoofd kwartier , men verbleef daar een paar dagen voor briefing en aanpassing. Dan vertrok men naar zijn team , meestal via Split. De Shuttle die van Zagreb kwam bracht dus de nieuwe mensen mee , de post en materiaal. Op het zelfde moment vertrok er een Shuttle uit Split , richting Zagreb met mensen die naar Zagreb moesten of in verlof vertrokken en ook diegene die einde opdracht waren. Op een bepaald punt ongeveer half weg werd er een omwissel plaats voorzien. De mensen voor Split , het materiaal en de mensen voor Zagreb en het materiaal wisselden van Shuttle. In Split werd er overnacht en de dag daarna werden de mensen en de post , naar de teams gebracht. Meestal kwamen de teams ook de mensen half weg halen , op een omwisselplaats. Zo waren we bijna alle dagen op de baan met mensen en materiaal. Na een paar maanden kende ik bijna ieder lid van de ECMM en zij kenden mij.
De Shuttle richting naar de teams was normaal geen probleem iedereen had tijd men was daar toch voor 4 maand. Anders was het voor de mensen die in verlof vertrokken , of einde opdracht waren , men moest er met alle middelen voor zorgen ,dat ze hun vliegtuig haalden anders was het een drama . Men mag niet vergeten het was winter , de wegen soms onberijdbaar en er kon van alles gebeuren onder weg. Maar dat was een uitdaging die we dagelijks moesten aangaan en bijna altijd tot een goed einde hebben gebracht.
Wordt vervolgt.
Foto : de Minister van Landsverdediging op bezoek bij ECMM.
Nog wat , hoe het er in Split aan toeging. Daar was een firma die geblindeerde voertuigen verhuurde aan journalisten. Het was niet aan te raden van met een gewoon voertuig ,naar Bosnië of Sarajevo te gaan. Het was bijna zelfmoord. Dat wisten die verhuur firma’s ook , dus hadden ze de prijzen aangepast. Op een zekere dag was er een Belgisch T.V. team bij ons komen overnachten , om danmet een gehuurde Jeep , naar Sarajevo te gaan. Als ik hetgoed begrepen heb betaalde ze meer of dertig Duizend frank per dag , voor een wrak van een voertuig. Al de prijzen waren x 3 , zo werkte het systeem daar.
In Split was een militair hospitaal van het Croatse Leger , 1000 bedden. Dagelijks zagen we helikopters landen met gekwetsten. Om de 13 dagen was er aflossing van de troepen aan het front , met dat systeem kon het sociaal leven toch nog een beetje zijn gang gaan. Als de vader terug kwam , vertrok de zoon enz.. Die aflossing gebeurde meestal in de avond op het strand in Split , gans de nacht was er kabaal in Split , deze die vertrokken hadden gedronken uit schrik en deze die terug kwamen dronken van vreugde dat ze het overleeft hadden. Het was een traditie dat de terugkomers hun over gebleven munitie in de lucht afvuurden , bij deze gelegenheid kon men beter binnen blijven. Zij noemde het gebeuren een “Kalasnicov Party”.
Wordt vervolgt.
Foto : Onze Off.Administraties , een vrouw die haar man kon staan..
Om nog een beetje verder te vertellen hoe het er daar in Split aan toe ging. Bij het hotel was een parkingdie dienst deed als wagenpark , we hadden een10 taal voertuigen ,een paar gewone Landrovers , geblindeerdejeep Landrover , geblindeerde Mercedes Jeeps Gewicht : 4 Ton. En enkele Busjes om personeel te vervoeren. Twee VW Golf voor de chefs.
Het hotel waar wij ondergebracht waren , was voor zien van alle luxe , het was het enige hotel in Split waar buitenlanders mochten verblijven , de andere waren voorzien om vluchtelingen onder te brengen. Ons hotel was omringd door vakantie verblijven , die nu overvol zaten met vluchtelingen. Het hotel was wel veratwoordelijk om al deze mensen te voeden.Met deze vluchtelingen hadden we geen kontact , alleen met de kinderen, die kwamen vragen achter snoep , coca , en wat klein geld. Normaal mochten wij de kinderen niets geven , wij deden dat dan ook ongezien. Wij werden constant beluisterd en gecontroleerd door lokale mensen die alles moesten rapporteren aan hun chefs.
Wanneer ze zagen dat we iets weggaven aan de kinderen , of iemand anders werden we niet meer als neutraal beschouwd. Wij moesten altijd neutraal handelen ,wat niet zo gemakkelijk is. Wat die kinderen betreft , ze waren bijna altijd op post wanneer er mensen van ons toekwamen van zending. Hoe zij dat wisten is een raadsel gebleven. De overschot van de lunchpakketten namen ze altijd met dank aan. Nog een anekdote over de kinderen vluchtelingen. Onze Italiaanse collega bezat een Alfa Romeo deze stond op de bewaakte parkingvan het hotel , op zekere dag was het logo van zijn wagen verdwenen. Hij spraak de kinderen toe en beloofde hen snoep in ruil om een oog in het zeil te houden over de voertuigen op de parking. Ze waren zeer enthousiast en beloofden dat te doen. En raar maar waar ,de dag nadien was het logo terug op onze collega zijn wagen geplaatst.
Wordt vervolgd.
Foto :Parade van de “Tijger Brigade” in Zagreb met een mascotte.
Een vernielde brug ergens in Croatie . de oversteek werd verder gedaan met een veerboot , die op zijn beurt ook tot zinken werd gebracht. Uiteindelijk heeft het leger dan een noodbrug geplaats.
..
.
..
..
.
..
.
