mijn doorzichtige spiegel is de weerkaatsing

waardoor ik heen kan stappen

zonder gezicht

naar mijn toekomst toe

zonder schaduw uit het verleden

met mijn toekomst in het volle licht

mijn onbegrepen toen

laat ik achter me

terwijl ik een blik probeer te werpen

op mijn beeldloze zijn

ik word de pelgrim

die Bach speelt op een glazen orgel

zonder toetsen

terwijl eeuwig kaarslicht

zonder flikkering

mijn fantasie gevangen houdt

ik wil de wereld laten stilstaan

mijn verleden los laten

voor een droomloze toekomst

die rust brengt

in mijn getormenteerde geest

heeft mijn ongebreideld zoeken

vruchten voortgebracht

waarvan de oorsprong nergens

en het eindpunt zinloos is

en zal ik me ooit kunnen verzoenen

met het onverzoenbare niets?

guy bottu

Ik voel rillend

je wezenloze droom naast me

als onbewerkt marmer uit

Turkse rotsen

gehouwen.

Ik begrijp

de kleurloze beelden

niet.

Je schaduw

tegen het uitbundig

zonlicht

doet me

huiveren.

Ik denk aan vroeger.

De klanken van je uitgedoofde

stem

tegen een achtergrond

van bonkende golven

uit een roerloze

zee.

Een rivier die ontspringt

in de bergen

van het heelal

waar de wolken

wonen

die mijn bewustzijn

inpalmen

zodat ze mijn eigen zijn

omarmen.

Zij willen begrijpen

wat niet is.

Om de droom

in mijn onderaardse grot

te vermoorden.

Guy Bottu

de tattoo

op mijn ziel

als het collectieve

in mijn geheugen

het ongekende

weten

als verbijsterende

intuïtie

de mystieke

droom

als water

dat oeverloos

uitdeint

snakkend

naar kennis

die weten is

in wording

uitmondende

rustige

onrust

plaats makend

voor het

gepieker

met de

luisterende

vraagtekens

de eerste

niet gehoorde

klank

die wakker schiet

als uit een slaap

de onbestaande stilte

overstijgend

die kiezeltjes strooit

op een wazige weg

waar een ster

helder straalt

vroege sneeuw

spookt

in mijn kop

en koude, druilerig kille

gedachten

drijven

mistige regenwolken

doorheen mijn

bermudadriehoek

waar chaotische

overwonnen gewaande hersenspinsels

zonder samenhang

opduiken

aquarellen dwarrelen

tussen de herfstbladeren

naar mijn cortex

en klitten samen

tot

chrysanten

kunstzinnig geschikt

als tranen

op een

stinkende lijkwade

die zich te lang

in het zonlicht

koesterde

en waaruit

na

de nieuwe winter

mijn sluimerende

ideeën

vruchtbaar

kunnen ontkiemen

Het afschaffen van religie als het denkbeeldig geluk van het volk, betekent het eisen van hun werkelijke geluk. Hen oproepen zich te ontdoen van illusies wat betreft hun omstandigheden, betekent hen oproepen zich te ontdoen van omstandigheden die illusies noodzakelijk maken. Kritiek op religie is daarom, in de kiem, kritiek op het tranendal waarvan religie het aura is. De kritiek plukt de denkbeeldige bloemen uit de ketting, niet opdat de mens de ketting zonder versiering of vertroosting draagt, maar opdat hij zich van de ketting bevrijdt en de bloemen verzamelt.

• ... "doodt, zoals in Belfast, Beiroet, Bombay, Belgrado, Bethlehem en Bagdad "
• ... "een archaïsch en totalitair wereldbeeld progageert"
• ... "irrationeel is en mensen compleet gekke zaken verbiedt, zoals het eten van varkensvlees "
• ... "condooms en polio-inentingen verbiedt en zo tienduizenden doden per jaar maakt "
• ... "tot kindermishandeling leidt"
• ... "leugens vertelt over de menselijke afkomst en plaats op aarde "
• ... "tot vrouwendiscriminatie en -verminking leidt."
• ... "onze seksuele vrijheid fnuikt "
• ... "precies het tegengestelde voortbrengt van wat ze belooft: verdriet, angst en onderwerping in plaats van geluk, openheid en zelfstandigheid "
  
  Christopher Hitchens uit: God is niet groot: hoe religie alles vergiftigt.

Nu

Een jaar geleden

Stond ik daar

Voor je zetel

Terwijl je sliep

Dacht ik

Maar mijn woorden

Vonden geen weerklank

Tot

Ik besefte dat je

Er niet meer was

Vredig

Zonder teken van pijn

Machteloos

Trillend in een wazige

Onwerkelijkheid

Sprak

Ik je toe

Stamelend, aarzelend

Niet in staat te vatten

Vele sidderende woorden

Kwamen

Zacht en voorzichtig

Spraken

Mijn lippen

Zoals ik te zelden gedaan had

Te weinig

Besef ik

Nu

Je lag er zo stil

En zo rustig

Je glimlach niet getrokken

Niet verkrampt en geen rimpels

Heel sereen lag je

Na ongeremde inzet

Je ogen waren gesloten

Alsof je vredig sliep…

Katholieke school moet katholieker

BRUSSEL - In een nieuw document vraagt het Vaticaan een sterker engagement van de leraars én de ouders in katholieke scholen. 'De school neemt in de lokale gemeenschap de rol van de parochie over.'

Van onze redacteur



Het document Samen opvoeden in de katholieke school is het resultaat van vier jaar schrijven en schaven in het Vaticaan. De Congregatie (het 'ministerie') voor het Katholiek Onderwijs omschrijft daarin haar visie op de samenwerking tussen de religieuzen en leken in de katholieke scholen.

Voor ons land, waar geen religieuzen meer voor de klas staan, is die concrete samenwerking niet zo relevant. Maar er zitten nog genoeg andere richtlijnen in de tekst waarover de verantwoordelijken voor het katholiek onderwijs zich buigen.

Zo raadt het Vaticaan onder meer aan om de banden met het katholieke verenigingsleven, het katholiek hoger onderwijs en de parochie aan te halen. Een herverzuiling lijkt daarmee aan de orde.

De Gentse bisschop Luc Van Looy nuanceert die interpretatie. 'In de eerste plaats komt hierin de school als gemeenschap naar voren', zegt Van Looy, die de 'minister van Onderwijs' van de Belgische Bisschoppenconferentie is. 'Bovendien vraagt het Vaticaan dat we heel duidelijk openstaan voor andere culturen en godsdiensten.'

Ook Mieke Van Hecke, de directeur-generaal van de katholieke onderwijskoepel, ziet geen probleem. 'Eigenlijk doen we al langer wat het Vaticaan schrijft. Voor de communie en vormsels werken de meeste basisscholen met de parochies samen. Ook het verenigingsleven ontstaat vaak in de scholen.' Ze stoort zich aan de negatieve connotatie van een zuil. 'Wat is een zuil anders dan netwerking? Iedereen moet tegenwoordig aan netwerking doen, dat hoort zo, maar een zuil zou verwerpelijk zijn. Terwijl dat eigenlijk hetzelfde is, een netwerk van mensen met gemeenschappelijke inspiratie.'

Een ander speerpunt voor het Vaticaan is de theologische vorming van de leraars. Want zij moeten meer doen dan lesgeven alleen, vindt Rome. In hun lessen moeten zij ook 'getuigen' van de christelijke inspiratie.

Het is een stelling die in veel scholen ver van de realiteit staat. Mieke Van Hecke vindt het wel een goed spoor om verder op te gaan. 'Zo zouden we de geloofsinspiratie meer kunnen verweven in de de lerarenopleiding.'

Al zijn er in het Vlaamse onderwijs wel grenzen. 'Wij vragen van onze leraars in de eerste plaats respect en loyauteit tegenover het opvoedingsproject. Zo mogen ze bijvoorbeeld wel scheiden, maar tegen de leerlingen laatdunkend over het huwelijk doen, kan niet. Voor de ouders geldt hetzelfde, ook van hen vragen we respect.'

Een sterk engagement van de leraars ligt volgens Van Looy in het verlengde van de katholieke onderwijstraditie. 'De religieuzen die vroeger lesgaven, woonden in de school en waren altijd beschikbaar. Dat engagement is nog steeds voelbaar.'

Met dank aan Jan.

Toen
Onbeholpen
Afhankelijk
Op zoek naar geluk

Nu
Rust je uit

Er bestaat een Japans verhaal: het verhaal van Hotei, de lachende boeddha. Zijn hele leer bestond uit lachen. Hij trok van de ene plaats naar de andere, van de ene markt naar de andere. Hij ging daar midden op de markt staan en begon te lachen - dat was zijn preek.
Zijn lach was aanstekelijk, meeslepend, een echte schaterlach; zijn hele buik schudde van het lachen. Hij rolde over de grond van het lachen. De menigte om hem heen begon ook te lachen. Het lachen breidde zich uit. Het hele dorp werd overspoeld door lachsalvo's. Iedereen keek uit naar het moment dat Hotei weer naar hun dorp kwam, omdat hij zoveel plezier en zoveel zegen bracht. Hij sprak geen woord, nooit. Als je hem iets over Boeddha vroeg, begon hij te lachen. Als je hem iets over verlichting vroeg begon hij te lachen. Als je hem een vraag over de waarheid stelde begon hij te lachen. Lachen was zijn enige boodschap.

Uit: "Osho Meditatie Handboek -
           vrij zijn in het hier & nu"