Het mag iets kosten.

In al mijn pogingen om voor iedereen het beste te doen ben ik mezelf kwijtgeraakt.
Yeah sure, ik ben iemands mama, iemands vrouw, iemands dochter, iemands vriendin, iemands werknemer, ... maar gewoon voor mezelf?
Voor mezelf ben ik niks meer.
Helemaal weg.
Finaal verdwenen.
In het ijle opgelost.

Ik weet niet meer wie ik ben, waar ik vandaan kom, waar ik ben, waar ik naartoe wil.
Ik weet niet meer wat ik wil, waar ik van hou, wat ik wens, waarnaar ik verlang...
Ik ben niet alleen de weg kwijt maar ook mijn voeten (en de rest van mijn lijf).
Hoe kan ik ooit nog vooruit geraken...?
en toch elke dag is voor mij een nieuwe dag die ik heel positief weer bekijk,hoe het komt ???
ik heb er het raden naar...
zijn het mischien mijn kinderen waar ik nog voor leef?????

twee stappen vooruit,ééntje terug.
zo kom je er ook ,nietwaar???

motto voor 2011:
you never fail until you stop trying...
en dat zijn we niet van plan
nog lang niet!!!!!!