Lieve lezers, terwijl ik dit schrijf (zaterdagavond half twaalf) zit ik nog een beetje te shaken. Ik schrijf t van me af, zoals de psychiaters dat noemen, aus einem Guss. Dus vergeef me als er wat slordigheden in staan. Het is dus zaterdagavond. Buitenveldert, Amsterdam. Ik woon in een rustige wijk, saai zelfs. Prima, ik zoek de herrie wel op. Als ik ben uitgegaan en met de taxi terugga, weet ik soms bijna zelf niet eens meer waar ik woon, en dat is niet vanwege de alcohol, althans niet helemaal, maar gewoon
zo veel lijken de 3 hoog flatjes hier op elkaar. Een paar haltes verwijderd van WTC en VU, dichtbij de Rai, niet ver van de Beethovenstraat. Ik woon lekker tussen de Jappen en de Joden, grap ik wel eens tegen mijn vrienden
.
Ik keek even met een schuin oog uit het raam, en inderdaad: vijf, zeven, zes, vier, of zoiets capuchonklootzakjes die aan het bleren waren. Geen reden tot paniek.
meer lezen op:
stan de jong