Zè daa kraugekik de weubekes van!(das plat mechels)
Een artikel in Visie over het verbergen van Joodse kinderen onder WO 2 vermeld 2 personen die zich bezig hielden met het onderbrengen van honderden Joodse kinderen. Geen enkel woord over wie dat feitelijk de kinderen wegbracht naar onderduik adressen, waarom verzwijgt men steeds de inbreng van de scouts in deze aangelegenheid? Die twee zorgden wel degelijk voor de onderbrengplaatsen maar deden die kinderen niet zelf weg, dat deden snotapen van 14 à 17 jaar, ook wel Scouts ofte Padvinders genoemd, toen. Had men ze opgepakt bij controles door de Duitsers, kregen ze vast en zeker een enkel reis naar het land van de Grimlach, bij ome Dolf!
Weet u toevallig dààr wat meer over? Graag ontving ik uw verhaal. E-mail: woelige.ekster@skynet.be
Ps. Herlees het onderstaande artikel over René Ceuppens.
Wie heeft deze aalmoezenier persoonlijk gekend? Hij was naast aalmoez. ook nog verbindingsman tussen de weerstand en het aartsbisdom Mechelen. Hij was ook de drijvende kracht achter het verbergen en onderbrengen van joodse kinderen. Daarvoor stond de Hazenpatrouille van Ruisbroekse scouts paraat. Hun hoofdkwartier was het kasteel Dijkstein op de grens Mechelen-St.-Katelijne-waver, achter de kerk De Goede Herder. Van daaruit beleefden zij hun scoutswet: "Andere mensen helpen waar ik kan."
Graag ontving ik meerdere info over deze priester. Heeft iemand een foto van hem? Scannen en doorzenden aub. Vertel dit voort en zet anderen ook aan om hun verhaal te doen over "Padvinders in oorlogstijd."
E-mail rechtsreeks: woelige.ekster@skynet.be U kan ook rechstreeks docu en info zenden aan: Jos Maes, Wilgenstraat 36, 2800 Mechelen Dank u
Er was een tijd dat men scouting militarisme verweet... In mijn archief vond ik een boekje uit 1933....dat is de opkomst den Adolf! Spijtig maar ik kan de kopie niet groter op mijn blog krijgen.
Op blz.2 staat volgende, in drukletters, te lezen: SCOUTING BEHANDELT DE JONGENS HEELEMAAL ANDERS DAN HET LEGER.
HET LEGER BEHANDELT DE JONGENS DOOR VREES - SCOUTING BEHANDELT DE JONGENS DOOR VRIENDSCHAP.
Dat is me dunkt een gans ander benadering van de jeugd. En dat is nog altijd zo: anno 2005!!!
Bezit iemand in je familie of vriendenkring zulke oude teksten? Graag ontving ik een kopie of...als je wilt het origineel. Je kent mijn opzet, als u mijn archief, week per week eens doorneemt. Alvast bedankt. Adres: J.Maes, Wilgenstraat 36, 2800 Mechelen. E-mail: woelige.ekster@skynet.be
Wie bezit of weet waar zich een armband bevind van de PADVINDERSPOST. Gemaakt uit linnen of katoen in lichtgroene kleur. De opdruk Padvinderspost is in zwart. Naast die tekst stond de stempel van de scoutsgroep waartoe de scoutpostbode behoorde. De drager bezat een "schein" waarop o.a. vermeld stond naar welke gemeenten hij zich mocht verplaatsen.
Graag ontving ik kopieën van bovenstaande in KLEUR aub. Wie een scanner bezit mag via dat toestel een kopie verzenden.
Een van de vele ploegen uit Mechelen reed onder leiding van Master Leo Beeck ook zuidwaarts. Ergens midden een bosrijke streek ontmoeten ze een eenzame scout die langs de weg al zingend zat te rusten. De Mechelaars stopten om ook wat te rusten en beluisterden de scout-zanger. Toen hij uitgezongen was kwam het tot een kennismaking. De zanger was Akela Bob uit Berchem en had zijn ploeg ergens gemist. Tussen al die duizenden vluchtelingen en opgeroepen jongelingen was het geen wonder dat je soms je ploeg uit het oog verloor. Fons Claes uit Mechelen die getroffen was door de mooie stem van de zanger, vroeg om nog enkele liederen te zingen. Na afloop sprak Fons haast profetische woorden: Bob jongen, als je blijft oefenen met zingen, wordt jij beslist een Vlaamse troubadour. En dat is nog zo geworden ook.Akela Bob, was Bob Davidse, de latere nonkel Bob van de kinderuurtje op TV. En de rond reizende troubadour in vele zalen van Vlaanderen.
In Toulouse aangekomen ging iedereen zijn weg, op zoek naar stadsgenoten. De volgende avonden kwamen alle scout te samen aan de boorden van de Garonne om er onder de platanen te praten en te zingen. Weldra werd het een ware toeloop van , niet alleen scouts, maar ook van vluchtelingen en gemobiliseerde soldaten die te Toulouse lagen. Bob , die de zangstonde leidde, had op een banjo van een scout enkele akkoorden ingeoefend om zo zich te begeleiden, ondersteund door tal van blokfluiten en mondharmonikas van de scouts. Leo Beeck besloot enkele omhalingen te organiseren om een gitaar te kunnen geven aan Bob. Op korte tijd had hij 350 frank verzameld en met Bob trok men naar een muziekwinkel. Mits wat afbieden had Bob een gitaar op de kop kunnen tikken. Later, toen de jongelui in kampementen waren onder gebracht, trok Bob van kamp naar kamp om er zangstonden te organiseren. Met de zegen van de hogere leiding kon hij zonder problemen rondtrekken, logement en eten verkrijgen.
Toen ik begin der jaren negentig aan mijn oorlogsboek begon en vele verhalen hoorde vertellen, kwam ook dit verhaal uit de oude doos. Van een journalist had ik geleerd om elke verhaal na te trekken op geloofwaardigheid. Ik schreef een brief aan Bob en prompt ontving ik bevestiging! Hij kende zelfs de namen nog van Leo en Fons, knap geheugen, na 50 jaren...
Jij die dit leest, misschien was je ook daar aanwezig. Graag ontving ik ook uw verhaal van uw belevenissen in die bange maanden van 1940. E.mail me aub: woelige.ekster@skynet.be Bezit u nog documenten van uw terugkeer endergelijke..even scannen of laten scannen en ook doorzenden. Dank U!
Kijk, bezoekende oorlogsgeneratie; een anecdote.......
Tijdens de bombardementen op Mechelen.
De directie van het Jongensweeshuis in de Lange Schipstraat, had besloten de jongens over te brengen naar het zomerverblijf in Rijmenan. Daar waren ze veilig voor de luchtaanvallen.
Na enkele tijd ondervond de directeur, Richard Bellens, dat de jongens zich stierlijk verveelden. Zijn broer, Silvain Bellens, was scoutsleider bij de Graalridders te Mechelen. Hij vroeg hem of men soms geen vrijwilligers vond om die knapen daar in Rijmenam wat bezig te houden, onder de vakantie. Geen probleem; scouts staan steeds paraat om te helpen....toen toch. IK weet niet of dat nu nog zo is. Een zekere Bellon - algemeen gekend als de Specht en ene Maurice Leysen namen de taak op zich. Stilaan groeide er feitelijk een nieuwe scoutsgroep, ondanks het verbod van de bezetter. De groep kreeg de naam van het weeshuis: Sint-Heilwichgroep.
Nu komt de anecdote. Specht reed met de stoomtram van Mechelen naar Rijmenam, om een namiddagvergadering te leiden. Plots stopte de tram. Een getier van Duitse Feldgendarmen. "Aufsteigen, Papieren bitte!!!" Feitelijk waren die ondanks hun gebrul wel beleeft hé. "Bitte !"
Specht moest geen angst hebben vermits hij een studenten 'schein' had. Waar hij geen erg in had, zijn scoutsbroeksriem.. Sorry voor het geradbraakte Duits, wij kenden geen ander. " So herr Bellon, wass ist das aan die hosse?" Bellon wist niet wat die Feldgendarm bedoelde. Hij bedoelde feitelijk de scoutsgesp aan die riem. Bellon antwoorde: '" Das ist vor meine hosse op te halten!" Dien Duits, niet van humor gespeend zo bleek, glimlachte en zei: " Mache sich mal fort." En Bellon kon terug den tram op naar "zijn" weesjongens. Eind goed, al goed. Dat verhaaltje ging langs alle scouts van het district Mechelen rond als een grappig mopje.
Ken jij ook zulke anecdotes? Stuur ze aub naar onderstaand mail-adres. woelige.ekster@skynet.be
Kijk, lieve mensen, hier komen regelmatig bezoekers op mijn blog. Mits een klein beetje goede wil, kan je toch even een kort berichtje intikken in het vak ' Toevoegen'. Mijn bedoeling is nog steeds NIET COMMERCIEEL, gegevens verzamelen over scoutsdiensbaarheden Tussen 1939 (mobilisatie) en 1945( einde oorlog WO 2.) En dat mogen ook best plezante anecdoten zijn. Wij scouts hebben toch op onze manier aan weerstand gedaan tegen de bezetter. Ja, sommige werden actieve weerstanders. Ook scouts zijn lid geworden van het VA.V.V. en zelfs Oostfrontstrijder uit puur idialisme. Nu weten wij dat ze in hun jeugdige overmoed misleid zijn door....En dat wil ik vastleggen en doorgeven aan het scoutsarchief van Antwerpen, Kadoc van unif Leuven en het Soma, dat alle gegevens verzameld over de periode 1930-1950. Beste broers, onze strijd, hoe en waar dan ook, diend bewaard te worden voor het nageslacht.
Indien insiders zich vragen stellen waarom ik het Scoutsarchief-Muzeum van Leuven niet vernoem, ik heb daar mijn persoonlijke redenen voor, die ik hier niet wil openbaar maken.
Hoe zo? Geen enkel mens heeft enige herinnring aan de scoutsbelevenissen of dienstbaarheden tussen 1939 en 1945, breed genomen de oorlogsjaren? Kan toch niet! Blader eens door het archief, gewoon klikken op een weekdatum. Uw blogerEkster verwacht u. Dank!
Reclame campagne ten voordele van De Kluis. Het aangekochte domein in het Meerdalenwoud. Het opleidingscentrum voor scoutsleiders. Anno 1939....mobilisatietijd! Wat weet jij hier nog van?
Ekster zoekt ALLES wat nog te vinden is over de scouts onder WOII. Mobilisatie dienstbaarheden. Hulp na aanvallen in mei '40. Crab's wedervaren. De tocht naar Frankrijk. Zij die niet meer over de Somme geraakten. Verblijf in de Midi. De terugkeer naar huis. Padvinderspost. Dienstbetoon op kampen van HIB en Winterhulp. Wedervaren tijdens de bezetting. Weerstand. V.A.V.V. Oostfront. Hulp na bombardementen. Verplichte tewerkstelling. VT werking in Duitsland. De bevrijdingsdagen. Terugkeer uit Duitsland. Onze doden. Graag zou ik een lijst willen aanleggen met alle scouts die stierven wegens oorlogfeiten.
Zonder de hulp van allen wordt dit ... niets!
Men zegge dit voort!!! In alle scoutsgroepen zijn er wel grootouders die de oorlog als scout hebben meegemaakt. Vraag er naar. Zet oproepen in jullie bladen. Wees een speurneus en zendt jullie verhalen naar mij. Indien er documenten/foto's zijn: Scannen of laten scannen en doorzenden naar: woelige.ekster@skynet.be Weest Paraat. En , dank u.
In 1941 trokken de scouts van de 6de BP Mechelen op kamp naar Wespelaar.
Op dat kamp werd er, wegens de rantsoenering, gegeten waar we zegeltjes voor hadden. Eén product konden onze leiders bemachtigen zonder zegels bij een "sponser", de firma Huygebaert te Mechelen: HAVERMOUT. Mensen , ik denk dat we kilo's van dat kleverig goedje binnen speelden. Onze Master - zo werd de leider toen aangesproken - kwam na het avondeten op bezoek bij elke patrouille met de vraag: En? Nog wat overschot? Hij schrapte de pot tot op de bodem af. Graatmager was ie en toch speelde hij alles binnen wat er overschoot en werd geen gram dikker! Hij heeft aan dat kamp een bijnaam overgehouden: "Levende vuilbak!" Toen ik in de 90tiger jaren hem ging intervieuwen voor mijn boek " Padvinder in WO II" was hij toch wat terughoudend over die bijnaam. Hij was ondertussen wel een zeer gekende architect geworden! Daarom liever geen naam. Ekster. E-mail: woelige.ekster@skynet.be Stuur me uw verhaal als scout onder WO II . Dank!
Kent u of je voorouders deze scout? Overleden in Montpellier op 21 juli 1940. Hij was kampleider te Teyran, C.R.A.B-compagnie met allemaal scout van 16 tot 21 jaar oud. Graag zoveel mogelijk info over deze zeer geliefde kampleider. Hij was een Mechelse scoutsleider, zijn broer André heeft de leiding overgenomen na het overlijden van Paul.. Zendt uw of hun verhaal aan ondergetekende. Desgewenst zend ik u een volledige scanning van het bidprentje. Jos Maes. E-mail: woelige.ekster@skynet.be MEN ZEGGE HET VOORT!!!!
In de eerste oorlogsdagen ,1940, was het een chaos van je welste. Op een bepaald kruispunt in Mechelen was er geen doorkomen aan. Men reed met alle mogelijke ' toestellen op wielen' van noord naar zuid en van oost naar west. Verkeersopstoppingen zoals nooit tevoren. Geen politie te zien, waren ook al op vlucht! Ons verkennertje kon dat niet aanzien, liep naar huis en trok zijn uniform aan en gewapend met zijn scoutsfluitje stelde hij zich op temidden van al dat gewoel. Hevig fluitend en teken doende dat men moest stoppen kreeg hij, de snotter, die chaos onder controle. Beurtelings liet hij het verkeer door. Het verliep tamelijk vlot. Op een geven moment komt er een militaire collone uit de richting Leuven en wil dat kruispunt op rijden. Maar ons scouteke, getraind als geen om de zwakken eerst te helpen, liet een boerenkar overladen met goederen en vrouwen en kinderen voor gaan. Komt uit de eerste militairecamion een officier naar ons manneke en zegt, toch wel vriendelijk: "Padvinder weet jij niet dat het leger ten allentijde voorrang heeft?" - " Ja maar vrouwen en kinderen moeten toch eerst?" - " Kan zijn in julie boekjes maar niet in oorlogstijd. Hou daar in 't vervolg rekening mee. Maar toch proficiat Boy-scout, je leverd hier goed werk." Nog uren heeft hij het verkeer geregeld tot aan het vallen van de avond. Doodop is hij dan huiswaarst gekeerd. 's Anderdaags werd hij wakker met pijnlijke armspieren. Sedertdien heeft hij alle begrip voor verkeersagenten die het verkeer staan te regelen. Een verdoemd vermoeiende job, zeg hij nu nog.
Ken jij ook zulke scoutsverhalen? Over jezelf of familieof kennissen? Graag ontvang ik die. Met alle bijhorende plaats en naamvermeldingen.
Op bovenvermelde datum stond in het Belgisch staatsblad o.a. te lezen: Koninklijk Besluit, nummer 2664, over de Passieve Luchtbescherming ( PLB)
Hoofdstuk III, - artikel 9 - alinea 5.
..." Voor de organisatie van sommige diensten, zoals den estafettendienst kan er beroep gedaan worden op den Nationalen Padvindersbond."
Het was de officiële erkenning dat de scouts paraat stonden in de moeilijke tijden die zouden aanbreken. Misschien stelt u, niet scout, de vraag waarom geen andere jeugdbewegingen? Dit is eenvoudig te verklaren. Het scoutssysteem met zijn vaardigheden en allerlei eisen bracht mee dat zij getrainde jongeren waren, die zelfstandig konden optreden waar zulks nodig was. Ook het uniform bracht mee dat ze steeds onmiddellijk herkenbaar en aanspreekbaar waren. En elke burger wist toch dat scouts alle dagen een goede daad moesten doen. Het vertrouwen in de scouts , ondanks soms hun jeudigheid, was er. Daar kunnen honderden scouts over vertellen. Op die vertellingen zit ik te wachten!!! Hopman Ekster verwacht uw dienstbaarheidsverhaal. Laat maar uw afstammeling(en) de feiten noteren en opzenden aan: E-mail: woelige.ekster@skynet.be Bezit u nog documenten daarover? Laat ze scannen en doorzenden. Dank! Ps. Vergeet niet data, plaatsen, omstandigheden enz...Foto's ?
Gelieve deze blog bekend te maken bij al je mailcontacten. Hoe meer mensen dit lezen, hoe meer kansen dat er reacties binnen komen. Overlees nog maar eens mijn archief. Dank u. E-mail: woelige .ekster@skynet.be
Op kamp in 1939 brachten de scouts op deze wijze hun "Vlaggegroet" U denkt onmiddellijk aan de Nazigroet. Mis gedacht. Bekijkt de foto aandachtig en u zal dan ontdekken dat de scoutsgroet gebracht werd. Let op de vingerstand : De typische scoutsgroet; de duim op de pink en de drie middenvingers gestrekt. Symbool voor de drie punten der scoutswet. U ziet, schijn bedriegd. Toen de Nazi's in september Polen binnen vielen, werd door het VVKS beslist deze vorm van groeten af te schaffen Voortaan werd de hand aan de hoedrand gebracht. In burger op schouderhoogte. Woelige Ekster.
Ps. Bezit u ook zulke "geschiedenis" foto's met een verhaal? Inscannen en doorzenden aub. Geen scanner, dan even bij bekenden langs lopen die er wel eentje hebben. Dank U! Email rechtsreeks: woelig.ekster@skynet.be
Allez mannekens, laat is iets van jullie horen. Ben ik dan echt de laatste der Mohikanen van de oorlogsscouts en zij die geholpen werden, op gelijk welke manier, door de scouts?
Overloop eens rustig mijn archief .....wellicht kan je me helpen of ken je iemand die wat weet te vertellen over de oorlogsscouts?
Het zal in volle zomer geweest zijn, 1942, toen we regelmatig gingen spelen aan de puttekens van Moeremans.Zavelberg, struikgewas, heide en vennen Het gedroomde speelterrein voor de scouts. Lag op de scheiding van Mechelen met Sint-Katelijne-waver. . Daar kwamen ook de "Zwarten" spelen. De Nationaal Socialistische Jeugd van Vlaanderen, afgekort N.S.J.V. Iedereen noemde die de Hiltlerjeugd, alhoewel ze dat niet waren. Je kan je wel voorstellen dat er verbaal al is fameuze discuties waren. Soms pikten ze een das of scouthoed terwijl wij in de bosjes aan 't ravotten waren. Op een keer hadden wij , de iewat ouderen, besloten die zwarte mannekes is een ferme poets te bakken. Gewapend met de nodige fietssleutels trokken we op een bepaalde zondag met een tiental oudere scouts naar de puttekens. Toen de zwarte jeugd in volle spel waren, slopen wij naar hun fietsen en al wat kon los gevezen worden werd ook los gevezen! Stuurstangen, wielen, pedalen en zadels , alles werd los gezet! We trokken ons strategisch terug in een grachtkant tussen de struiken en maar afwachten.......... Jongens toch, dat had ge moeten zien toen die wilden naar huis rijden! We stikten haast van de ingehouden lachkrampen. Dat zou iets geweest zijn om een film van te maken! Ja, scouts kunnen ook wel eens "stout" zijn. Heb jij ook zo iets uitgespookt, om de 'anderen' te pesten? Stuur me maar je verhaal. Dank u. E.mail: woelige.ekster@skynet.be
Ken jij wat van , of weet jij wat van: De H.I.B. kampen ? Waren kampen voor de kinderen van de krijgsgevangen. Werden meestal geleid door scouts. Dit vanaf 1942. Onze toenmalige Prinsen bezochten deze kampen als steun voor het werk dat de scouts gratis deden. Ik bezit een document waaruit blijkt dat deze dienende scouts zelf hun reis moesten betalen. Dus geen profitariaat! In het lidboekje van de scout werd een stempel geslagen als bewijs dat ze dienst hadden bewezen.(zie illustratie)
Bezit jij of je familie nog andere bewijsstukken of verhalen over die HIB-kampen? Scannen AUB en doorzenden. Dank u! E-mail: woelige.ekster@skynet.be
Zè daa kraugekik de weubekes van!(das plat mechels)
Wie heeft deze aalmoezenier persoonlijk gekend?
Er was een tijd dat men scouting militarisme verweet...
Kijk, lieve mensen, hier komen regelmatig bezoekers op mijn blog.
Ekster zoekt ALLES wat nog te vinden is over de scouts onder WOII.
