Weldra is het 21 juli. Dan denk ik steeds aan Paul Schoëter en de honderden andere scouts die zich hebben ingezet voor hun leeftijdgenoten in de CRAB-kampen, in de Midi-Frankrijk. Van mei tot augustus 1940 hebben ze gezwoegd om de jongeren van 16 tot 21 jaar op te vangen. De zo genoemde CRAB-s. 21 juli 1940, is de overlijdensdag van Paul, ginds in de Midi-Frankrijk.
Nooit is er vanwege het landsbestuur ook maar één woordje van dank uitgesproken voor de onbaatzuchtige inzet van scouts. Ze vragen dat niet. Zij deden het uit idealisme, hun spreuk: Altijd Paraat Ic Dien getrouw. We zijn nu 66 jaar later. Slecht enkelen zullen nog in leven zijn, maar naar de scoutsbeweging kan men nog wel een erkening sturen .
Allen Cardijn ( Stichter KAJ) heeft ooit eens openbaar gezegd: Hadden we de scouts niet gehad, het had ginds een ware ramp geworden!!!!!!!!!!!!! De legerleiding was niet instaat om die honderdduizenden jongeren op te vangen en te begeleiden. NIETS WAS VOORZIEN. ONVOORSTELBAAR!
Kwam me onlangs ter oren. Onder WO II. Mechelse scouts verzamelden 'buitendienst' geraakte wandelstokken. Die werden netjes opgeschuurde en wit geverfd. Vervolgens aan de blinden vereniging geschonken. Die waren daar heel blij om. Met wat nadenken vonden onze scouts toch steeds weer nieuwe iedeën om Goede Daden te doen. En de huidige scouts???
In het kamp dat Paul leidde was er een jongen gestoken door een insect in de keel! Men riep Paul, want de kerel kon nog amper ademhalen. Onmiddellijk wist Paul wat te doen. Had een opleiding gekregen om in Congo te gaan werken. Hij brak zijn vulpen stuk en stak het holle buisje vlak onder de slikker met een krachtige stoot tot in de luchtpijp. De jongen kon terug wat adem binnen krijgen en werd nu naar een dokter gebracht. Dit kordate optreden heeft het leven gered van die gast.
Beste scouts, oud-scouts, afstammelingen van oorlogsscouts enz...
Nogmaals leg ik het doel uit van deze Blog.
Info verzamelen over de oorlogscouts.
Er zijn honderden, misschien duizenden scouts betrokken geweest bij DIENSTVERLENING, in den breedsten zin van het woord., tussen 1939 en 1945.
Ik wacht op DIE VERHALEN en voor zover mogelijk ook de DOCUMENTEN.(ingescand of opgezonden)
Het heeft geen zin dat ik hier mijn ervaringen neerpen, dat is niet de bedoeling.
Al wat ik ontvang, op gelijk welke manier, wordt verwerkt en overgemaakt aan het KADOC. Op mijn Erewoord van oud-scout.
E-mail: woelige.ekster@skynet.be
Adres: J Maes, Wilgenstraat 36, 2800 Mechelen
Ps. Bezit er iemand een ARBEITSINZATSSCHEIN IN DE FAMILIE SCHOENDOOS? GRAAG EEN TWEEZIJDIGE SCAN OF GEKLEURDE TWEEZIJDIGE KOPIE. . Een scout uit Mechelen heeft die vervalsingen gemaakt. Zie 14.08.2005 Motercycling....
Frans Vanherterijck, Voortrekker van de 6de BP Mechelen, was een verplicht tewerkgestelde in Berlijn. Tijdens de moorddadige gevechten in Berlijn, van huis tot huis, werden alle burgers door de Russen opgeeist om hen te helpen. Ze vormden als het ware levende schilden, Een spoorbrug die Russen wilden oversteken stond in brand. De Russen stuurden honderden burgers de brug op, om met zand de brand te blussen. Maar telkens werden die weg gemaaid door hevig schietende ingegraven Duitsers. Ook Frans die daar in de omgeving zijn bevrijding had afgewacht moest mee. Hij bracht aan dat hij geen Duitser was maar een geallieerde Belg, geen pardon: Burger, de brug op! Daar sneuvelde onze scoutsvriend , in bevolen dienst! Na de capitulatie ontvingen we de tijding dat we onze scoutsvriend nooit meer zouden zien. Het werd akelig stil, toen we dat op de openingsplechtigheid van een vergadering vernamen. Menig scouteke pinkte een traan weg, 'de Frenne' was een graag geziene VT. Veel later is men via het Rode Kruis en het Amerikaanse leger teweet gekomen in welke omstandigheden hij gedood werd. Men erkende dat hij in bevolen dienst was gesneuveld. Frenne jong, we gaven je de eretitel van Hopman, meer konden we niet doen! Vergeten zijn we je nog niet. Helaas , na ons zal waarschijnlijk je dood en die van vele scouts niet meer ter sprake komen. Dat is nu eenmaal zo...Nergens zal dat vermeld staan....
Hiep! Vanuit Nederland ontving ik prachtige scanningen over hun Padvinderspost. Goed te weten dat ook daar de scoutsgeschiedenis WO II niet vergeten wordt: B-R-A-V-O, BRAVO!!! Hartelijk dank René! Ekster
In november 1941 werd de Welpengroet verboden door de bezetter. Volgen hun mening was het verschil met de bekende Churchill-groet te klein, om niet te zeggen onbestaande!
Het V-teken dat men nu als symbool voor vrede gebruikt is niet wat Churchill bedoelde. V-ictory is wel de juiste betekenis.
Wie bezit de foto van de Mechelse scouts, gepubliceerd in " DE DAG" van woensdag 20 juli 1940??????????
Graag ontving ik die, of, een duidelijkere scanning dan deze. Ook het artikel is welkom. Ik vind dat nergens meer. Op de foto staat duidelijk " HET BOEK VOOR DEN SOLDAAT"
Helpt mij aub, ook door het gewoon voort te vertellen....
E-mail: woelige.ekster@skynet.be Postadres: J. Maes, Wilgenstraat 36, 2800 Mechelen
Alvast bedankt voor de aandacht! EN UW MEDEWERKING ?
De Mechelse scouts bedeelden zand ter preventie bij brand. De PLB=Passieve Lucht Bescherming , gaf goeie raad aan de bevolking. Zo ondermeer: Zet metalen emmers met zand op uw zolder, dan heb je het beste blusmateriaal bij de hand. En de scouts deden weer spontaan het werk. Met stootkarren vol wit zand reden ze langs de straten en belden overal aan: "Moet er geen zand zijn?? " Overal waren ze welkom. In menig huis hebben ze zelfs volle emmers naar de zolder gedragen. Onze scouts waren hun belofte indachtig: "" Elke dag een goede daad. "" Toen deden ze er tientallen per dag! 10 Mei 1940, rond 20 uur vielen er magnesium brandbommen op Mechelen. Afgeworpen door de gevreesde STUKA's. Onze scouts moesten niet opgetrommeld worden, als mussen vlogen ze naar de brandende gebouwen. Er zijn plaatsen geweest waar ze de niet ontplofte bommen uit de dakgoten haalden en naar beneden brachten. Stom en levensgevaarlijk. Maar bij hun dienstbetoon dachten ze niet na, handelden zoals het voorkwam....ONMIDDELLIJK! In het verslag van BETERAMS over de werking van de PLB/Teritoriale wacht worden de scouts herhaaldelijk vermeld als moedige jongens die zich onbaatzuchtig inzetten om te helpen waar ze konden. Nog een straffe 'toer'. In het droogkuis bedrijf IDEAL, aan de Hanswijkstraat, lag op de verdieping een opslag van wasbenzine in een grote citerne. Aan de achterkant - Egmontstraat- woedde hevige branden. Onze scouts hebben, met emmers, al die benzine naar beneden gebracht. Onvoorstelbaar welk risico ze namen. Ze dachten maar aan één ding: Als die benzine overhit geraakt ontploft heel dat geval en zou er van de omgeving niet veel meer overblijven. Ondertussen waren andere scouts doende op de Schuttersvest, een torentje van een herenhuis dat in brand stond, met hun scoutsbijltje om te hakken. Na verloop stortte het geval op de straat. Wat voor risico's namen die jongens toch??? Toen waren Scouts nu eenmaal getraind om te helpen in alle omstandigheden. Zou dat nu nog zo zijn? Dat vraag ik me dikwijls af. Graag uw reactie AUB.
Na het bombardement van 1 -2 mei 1944 op Mechelen, was het werken geblazen voor de dienstvaardige scouts. Hier volgen echter 2 anecdotes die wat bizzar lijken...
Scouts waren werkzaam in de wijk Leuvensesteenweg. Een groepje was bezig met het wegdragen van doden naar een zaal achteraan het cafe tegenover de ingang van het arsenaal. Het was een eerste verzamelpunt voor de doden die geborgen werden. Op deuren gelegd, werden ze er naar toe gedragen. Plots begonnen de alarmsirenes te loeien, iedereen verliet in ijltempo de geteisterde wijk. En onze scouts? Die gingen gewoon door met hun lugubere vracht naar het verzamelpunt. Dan eerst begonnen ze te rennen naar de kruidtuin, alwaar een grote schuilplaats was gebouwd.. Toen beseften ze dat ze feitelijk hun leven riskeerden om doden te bergen!
Twee of drie dagen na het bombardement was het al wat kalmer met het wegdragen van doden. Een aantal scouts stond aan een hulppost te wachten op instrukties. Er komt een oproep binnen om menselijke resten te komen ophalen in een tuin op de Brusselse steenweg. Met vier jongens trokken ze er naar toe. Onderweg werd er aardig wat gefantaseerd over de aard der mogelijke resten. Het was hun manier om de gruwel der laatste dagen te verwerken. Terplaatse aangekomen bracht een oudere man hun naar de achterkant van zijn tuin en wees een plek aan: " Daar ligt het!" Bij het zien van een klein stukje hoofdhuid met haren, moesten ze op hun tanden bijten om niet te lachen. Ze hadden de vuurproef al gehad, dit was een peulschil! Ze vroegen een zak en deden de lok erin en vertrokken. Toen ze uit het zicht van de buiten staande mensen waren, schoten allen in een lach. Het lok hebben ze, o schande, in het kanaal geworpen. Het is hun bij deze vergeven. Bij de Foto: Armband van scoutshulpploeg Mechelen. Deze was de 354ste ingeschreven scoutshelper.
Deze blog is echt bedoeld om INFORMATIE te verzamelen. Ik vertel wel wat ik weet, maar zou echt graag hebben dat men doorvertelt dat deze blog een oproep is om andere scoutservaringen uit WO II te ontvangen. Ook als je zelf hulp hebt ontvangen van scouts of een CRAB uit de Midi bent geweest: Stuur me jouw verhaal Men zegge het voort. Men zegge het voort. Men zegge het voort.
Zang was één van de bezigheden. De leiding werd echt getraind om zangstonden te leiden. Hier zien we Maurice Leysen die zangles geeft aan de leiders. De accordeonist is René Plateeuw, uiterst rechts gehurkt, Leo Beeck . Beiden werden gewaardeerde architekten.
De kookploeg op de Mechelse speelpleinen Leopold III, nabij de Putsesteenweg // Zwarte Leeuwstraat te Bonheiden. Ter plaatse bekend als "De Paddestoel." Vlnr.Zit.Leo Beeck (Eekhoorn); Bols (Kat); Walter Gonnissen; Maria Verscheuren(welpenleidster); Jeanne Vanherterijk( welpenleidster).
De scouts werden aangezocht door : Winterhulp & Roodkruis & Vlaams Kruis & Leopold III tehuizen. Je leest het , ze stonden aan te schuiven om onze hulp te verkrijgen. Vermits wij hoog in in ons vaandel de spreuk en levensopdracht voerden: WEES BEREID, zeiden we onmiddellijk JA! En de eerste speelpleinwerking in Mechelen kon starten.. Achter "De Paddestoel" aan Sint-Ludwina op de Putsesteenweg en de Zwarte Leeuwstraat start het eerste vakantiespeelplein. De studerende scouts konden zich zonder problemen ter beschikking stellen. Zij die reeds gingen werken kwamen na hun werktijd nog op het terrein dienst doen. Zo is overbekend het geval van een bakkersleerjongen die na zijn werk van 4 uur 's ochtends tot 2 uur namiddag, toch nog naar de Paddestoel kwam om de namiddagpap mee te bereiden. Op dienstbaarheid bestond , toen, bij de scouts geen grens!
Nu een anecdote. Op een bepaalde dag komt een Sitecar, zo een motor met een bakske naast, het terrein opgereden: Feldgendarmen!!! Duitse controle. Die vragen naar: " Der Fürher," een voortrekker die wat schrik gepakt had flapte er onmiddellijk in Vlaams-Duits uit: " Das der dikke daar!." Onze DC, inderdaad nen dikke, sloeg al bleek uit. " Papieren bitte!" Het diend gezegt , beleefd waren die wel...altijd: " Bitte!" Na het lezen van zijn indentiteit en enkele vragen over het waarom van al dat jeugdig gespeel. Blijkbaar wisten die niets van de Leopold III speelpleinen, zei een van die Feldgendarmen: "So du bist 25 jaren en spiele nog mit kindern?" Die bekeken onze DC alsof die vast en zeker een pedofiel was.:" Komme sie nach kommandantuur!" Toen Soekoeroe - dat was den DC zijn totem - op het kommandantuur aankwam was de zaak al in orde. Ze hadden al inlichtingen genomen via RK en WH. En Soekoeroe mocht naar huis........ Ja, de huidige Mechelse Speelpleinen hebben feitelijk daar hun oorsprong. Maar, wie weet dat nog? Ps. Foto 1942, leidster verzorgt gekweste. Akela Josée Hulsen
HIB-kampen. Letterwoord voor: Hulp en Informatiebureau voor de Gezinnen van Beroepsmilitairen.. Deze dienst werd in opdracht van Leopold III opgericht dd. 14.12.1940. Het doel was in hoofdzaak het opvangen van verzwakte kinderen en deze onderbrengen in een gezonde omgeving. Door overvoeding ze terug aansterken en ondertussen een aangename vakantie bezorgen. Burggraaf Gatien du Parc, gouverneur van Prins Boudewijn en scoutsleider, werd door L.III gevraagd die kampen te organiseren. In 1941 te Momingnies, ging het eerste proefkamp door, voor Vlaamse kinderen. Aan het VVKS werd gevraagd de leiding op zich te nemen. Overwegend Mechelse scouts leiden dit kamp, ze werden flink geholpen door scouts uit Sint-Niklaas. Het werd een reuze succes. Alle kinderen beleefden een droomvakantie en kwamen ettelijke kilo's aan. In 1942 werden er 8 kampen opgericht. Zowel in de Ardennen als in Vlaanderen, meestal stelden adelijke families hun domein en gebouwen ter beschikking. Niet altijd was de accommodatie in orde. Toen scoutsleiders in Schoten op een kasteel toekwamen - de naam is vergeten - kregen ze enkele remises en schuren ter beschikking om het kamp te organiseren. Er is daar ongelofelijk geimproviseerd en gezwoegd om een deftig onderkomen klaar te stomen..Twee puntjes die wel tot de verbeelding spreken: Geen toiletten of douches! Die werden door de scouts opgericht zoals op scoutskampen, de overbekende HUDO's en douches met een rubberslang.... De hoofdleider aldaar was Jan Van Ussel, apotheker van opleiding. Hij schuimde de hele omgeving af op zoek achter kalk en andere ontsmettingsmiddelen om het allemaal gezond en reukloos te houden. Eten was geen probleem, daar zorgde Winterhulp voor en de boeren uit de omtrek.Koken deden scouts en RK-helpers-sters . Eén van de bezigheden was het aanleren en spelen voor de omwonende bevolking van toneelstukjes. Zo hadden ze zelf de tekst geschreven om Sneeuwwitje en de Zeven dwergen te kunnen opvoeren. Plots kwam er bericht van het HOF dat Prins Albert op bezoek zou komen, kwestie van de scouts en hun kampgangers steun te betuigen. Men zou dat toneelstuk opvoeren. Aldus geschiedde. Prins Albert zat naast Jan Van Ussel toe te zien. Hij was toen +/- 8 jaar jong. Toen Sneeuwwitje dood viel vroeg de Prins met een snik in de keel: " Master, is Sneeuwwitje nu echt dood?" Dat zijn zo van die anecdoten die in menig logboek zullen staan , denk ik. Bezit jij ook herinneringen aan WO II, die iets met scouts te maken hebben? Stuur ze mij AUB.
Ps.: Kasteel Schoten is vermoedelijk 'HORST'. Dank Bowie!!!
Mei 1942. Na de weigering van het VVKS om deel uit te maken van de Vlaamse eenheidsjeugd - zeg samen smelten met het NSJV - Nationaal Socialistische Jeugd van Vlaanderen - In de volksmond Hitlerjeugd genoemd -alhoewel zij dat niet waren-.Na de weigering ontstond er een hetze bij de NSJV-ers tegen scouting. 's Nachts werden voor de scoutslokalen, althans in Mechelen, leuzen neer gekalkt. WEG MET DE SCOUTS-WEG MET DE KANADEZEN-NAAR BREENDONCK-HOEDEN AF. Zie in archief 08.07.2005 : foto voor het districtslokaal.
Uiteraard werd dat de meest verspreide clandistiene scoutsfoto. Men liet het niet bij wat gekalk. De mannekens reden per fiets langheen de voetpaden en trachtten scouthoeden af te rukken. Via estaffetedienst werden alle leiders verwittigd om hun jongens op te dragen langs heen de gevels te gaan. De stormnestel van de hoed stevig onder de kin vast te knopen. Op een zondag hadden we een plan opgesteld.Eén scout ging met hoed op, langs de stoeprand, Kort er achter een groepje in burger. Nog wat verder naar achter, nog een 'burgerscout' met scoutsfluitje in de aanslag. Zodra een NSJV-er per fiets de geuniformeerde scout naderde floot de achterste scout. Onmiddellijk sprong het groepje naar het bagagedrager van de fietser en hief de fiets omhoog. Zag je dat manneke in het ijle trappen! Vervolgens fiets met rijder omver kiepen! Algemene scoutspret!!!! En dan zich vlug verspreiden in de zijstraten. Was dat geen verzetsdaad? Nooit geen medaille gekregen!LOL Ui t Vilvoorde vernam ik dat hetzelfde aldaar geschiedde. Twee hoeden hadden ze gepikt! Een groepje leiders trok naar het Duitse kommandatur en legde klacht neer. De plaatskommandant riep de pseudo nazi-jeugd op het matje. Ze werden verplicht de gestolen hoeden terug te geven. Waarschijnlijk is dat feit doorgegeven, want de openlijke pesterijen stopten. En wij triomferen en ons tong uitsteken naar die' zwarte mannekes'. Maar één jaar later op 1 april - en geen grap! - totaal uniformverbod! Reacties op dit verhaal kunnen op drie manieren, voor wie het niet weet. Onderaan klikken op 'REAGEER' om uw verhaal of vraag stellen. 2de mogelijkheid: klik op VOEG TOE en schrijf daar wat je kwijt wilt. 3de mogelijkheid, vooral voor wie niet in de openbaarheid wil reageren: klik op 'E-MAIL MIJ' en schrijf me persoonlijk. Alvast bedankt voor je bezoek en...hopelijk nieuwe feiten! EENS SCOUT ALTIJD SCOUT!
Ps. "Kanadezen" in verband met onze vierdeukenhoed!
De oorsprong van de Padvinderspost in 1940 diend gezocht in...Zuid-Afrika. 2de Boerenoorlog: 1899 - 1902. Tijdens het beleg van Mafeking door de Transvaalse boeren, wat 218 dagen duurde, heeft Baden-Powell die stad met succes verdedigd. Allezins voor de Engelsen. BP. had bij die verdediging jongens ingeschakeld om taken te vervullen die anders door soldaten dienden te geschieden. De meest bekende zijn: Verkeer regelen en postbedelen. Door die wetenschap ontstond in mei '40 in Nederland het idee van de Padvinderspost (scouts). Scouts dienen dagelijks mensen te helpen , hun gekende 'Goede daden', toen toch. Ik weet niet of dat nu nog zo een punt der scoutswet is. De juiste datum van het opstarten in Nederland is mij onbekend. Bezorgd me dat indien u het weet; Dank u. In België, daags na de capitulatie op 28 mei, startte men met de Padvinderspost in Aarschot, voor zover mij bekend waren zij de eerste.. En het groeide uit over gans Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Alle informatie dien aangaande van oud-scouts of hun afstammelingen is welkom. Kopieën met scanner van documenten zijn eveneens welkom.
Intressant om weten: Scouts deden dat gratis. Privé vroeg men VIJF FRANK per brief!!! Ter vergelijking; een uurloon van een vakman bedroeg toen 4 à 5 frank! Geldwolven die profiteren van de omstandigheden zijn er altijd geweest hoor. Niets nieuws onder de zon!!! Op een gegeven ogenblik is er een internationale Padvinderspost opgericht in Brussel. Data zijn mij niet bekend! Adres wel: Dublinstraat. Op een omslag die ik zag in een boekje over de Padvinderspost stond heel lakoniek: " PAR VOITURE SCOUTE ."
Duizenden kilometers hebben onze scouts afgelegd per fiets. Het was een estafette systeem. Mechelen reed naar Antwerpen, Brussel en Temse. De scouts aldaar namen de post in ontvangst en brachten die wat verder. Meestal waren die doorgeef posten in een plaatselijke herberg omwille van de 'openingsuren'. Tot slot, via de Brusselse scouts in de Marollen ging de post over naar het FSC(Waalse scouts) en zo geraakten vele brieven tot in Zuid-Frankrijk waar duizenden Belgische jongeren nieuws ontvingen van thuis. Als je nu denkt dat die jonge scouts ooit vanwege 'onze bestuurders" enige dankbetuiging ontvingen: NOPPENS!!! Idem voor hun dienstbaarheid in de Midi bij de CRAB-kampen. Wij deden dat niet voor dankbetuigingen, maar een herkenning van scouting als dienstbetoon was toch het minste , denk ik nu.
Kwam me onlangs ter oren. Onder WO II.
Frans Vanherterijck, Voortrekker van de 6de BP Mechelen, was een verplicht tewerkgestelde in Berlijn.
In november 1941 werd de Welpengroet verboden door de bezetter.
Beste,
Na het bombardement van 1 -2 mei 1944 op Mechelen, was het werken geblazen voor de dienstvaardige scouts. Hier volgen echter 2 anecdotes die wat bizzar lijken...
Deze foto werd genomen op het HIB kamp te Fourneaux. Wie had toen durven vermoeden dat hier 2 toekomstige koningen op bezoek waren? Augustus 1942.
Zang was één van de bezigheden. De leiding werd echt getraind om zangstonden te leiden. Hier zien we Maurice Leysen die zangles geeft aan de leiders. De accordeonist is René Plateeuw, uiterst rechts gehurkt, Leo Beeck . Beiden werden gewaardeerde architekten.
De kookploeg op de Mechelse speelpleinen Leopold III, nabij de Putsesteenweg // Zwarte Leeuwstraat te Bonheiden. Ter plaatse bekend als "De Paddestoel."
De scouts werden aangezocht door : Winterhulp & Roodkruis & Vlaams Kruis & Leopold III tehuizen. Je leest het , ze stonden aan te schuiven om onze hulp te verkrijgen. Vermits wij hoog in in ons vaandel de spreuk en levensopdracht voerden: WEES BEREID, zeiden we onmiddellijk JA! 
