De oorsprong van de Padvinderspost in 1940 diend gezocht in...Zuid-Afrika. 2de Boerenoorlog: 1899 - 1902. Tijdens het beleg van Mafeking door de Transvaalse boeren, wat 218 dagen duurde, heeft Baden-Powell die stad met succes verdedigd. Allezins voor de Engelsen. BP. had bij die verdediging jongens ingeschakeld om taken te vervullen die anders door soldaten dienden te geschieden. De meest bekende zijn: Verkeer regelen en postbedelen. Door die wetenschap ontstond in mei '40 in Nederland het idee van de Padvinderspost (scouts). Scouts dienen dagelijks mensen te helpen , hun gekende 'Goede daden', toen toch. Ik weet niet of dat nu nog zo een punt der scoutswet is. De juiste datum van het opstarten in Nederland is mij onbekend. Bezorgd me dat indien u het weet; Dank u. In België, daags na de capitulatie op 28 mei, startte men met de Padvinderspost in Aarschot, voor zover mij bekend waren zij de eerste.. En het groeide uit over gans Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Alle informatie dien aangaande van oud-scouts of hun afstammelingen is welkom. Kopieën met scanner van documenten zijn eveneens welkom.
Intressant om weten: Scouts deden dat gratis. Privé vroeg men VIJF FRANK per brief!!! Ter vergelijking; een uurloon van een vakman bedroeg toen 4 à 5 frank! Geldwolven die profiteren van de omstandigheden zijn er altijd geweest hoor. Niets nieuws onder de zon!!! Op een gegeven ogenblik is er een internationale Padvinderspost opgericht in Brussel. Data zijn mij niet bekend! Adres wel: Dublinstraat. Op een omslag die ik zag in een boekje over de Padvinderspost stond heel lakoniek: " PAR VOITURE SCOUTE ."
Duizenden kilometers hebben onze scouts afgelegd per fiets. Het was een estafette systeem. Mechelen reed naar Antwerpen, Brussel en Temse. De scouts aldaar namen de post in ontvangst en brachten die wat verder. Meestal waren die doorgeef posten in een plaatselijke herberg omwille van de 'openingsuren'. Tot slot, via de Brusselse scouts in de Marollen ging de post over naar het FSC(Waalse scouts) en zo geraakten vele brieven tot in Zuid-Frankrijk waar duizenden Belgische jongeren nieuws ontvingen van thuis. Als je nu denkt dat die jonge scouts ooit vanwege 'onze bestuurders" enige dankbetuiging ontvingen: NOPPENS!!! Idem voor hun dienstbaarheid in de Midi bij de CRAB-kampen. Wij deden dat niet voor dankbetuigingen, maar een herkenning van scouting als dienstbetoon was toch het minste , denk ik nu.
U die hier komt zien, graag even een klein berichte achterlaten. Dat zou me veel plezier doen en..het kost toch niets om goeie dag te zeggen, hé? Geef mijn blog door aan geintereseerden, dank U. Ekster
Baron Orban de Xivry, eigenaar en bewoner van het kasteel van Zellaer, Bonheiden, bezat ook een kasteel in La Roche. Na de bevrijding trok die met gans zijn gezin, ik dacht dat er 19 kinderen waren, naar de Ardennen. Hij was 2 maal gehuwd, zijn eerste vrouw was gestorven tijdens een bevalling. Zal de laatste geweest zijn, zeker? De familie ging kerstmis vieren in La roche, dat was tenminste hun bedoeling. Na enkele dagen moesten ze op de vlucht voor de plotse tegenaanval der Duitsers, het overbekende von Rundstedt offensief. Tijdens hun vlucht, nog in La Roche, stoten ze op een patrouille SS-ers . Die jaachden hen op. Louis het 12 jarig zoontje , wolfje/welp bij de 10e BP Sint-Pieter te Mechelen, komt ten val in de sneeuw, een mitrailette ratelt....Louis werd zo maar laffelijk doodgeschoten. 'Ze' hadden geen tijd te verliezen met een gevallen kind!
Nadat de Amerikanen onze Ardennen terug hadden gezuiverd van die lafaarden, bereikte het nieuws Mechelen. Algemene verslagenheid bij de Mechelse scouts. Later werd een herdenkingsmis opgedragen in Sint-Pieterskerk. Triest verhaal...maar ik denk daar nu aan, omdat het zo rond deze tijd begin januari 1945 zal gebeurd zijn.
Weet iemand méér over deze feiten ? Graag uw aanvullende info. Dank u.
Waarom zwijgen de scouts die het allemaal beleefden?
Geschiedenis is de waarheid van hen die het meemaakte, of de fantasie van zij die denken alles te weten.........over wat ze NIET meemaakte.
Kom op, oud-scouts, vertel jullie waarheid!
Discretie is gewaarborgt als je dat wenst! Je totem is voldoende als bewijs van autentisiteit.
Maar, hoe dan ook, het is nu of nooit: Vertel je eigen verhaal: NU !
Desnoods schakeld je je kinderen of kleinkinderen in: Gesnapt afstammelingen? Vertel gewoon wat je weet en als het kan voeg je er een scanning bij van documenten of foto's. Neem gerust eens héél mijn archief door opdeze blog.
Ik wacht met veel geduld....laat mijn wens niet onvervuld!
Helaas... dat prent-je is liefst een A6 groot. Als je dat verkleind naar max 150 kb kan je niets lezen... Daarom alleen de foto van onze oud-scout. Ondertussen ben ik teweet gekomen dat Jaak na de Duitse nederlaag onderdook in Hamburg, onder de naam HANS PETERS. Hij stichtte er de eerste Duitse pfadfindersgrouppe. Werd districtscommissaris.
" Den Aufruf des königlichen Archivars an alle Pfadfinderführer, durch die Gründung eines flämischen Arbeitsdienstes zu verhindern, dass es einen nationalsozialistischen geben werde, nahm er ernst. Er wurde unterfeldmeister des flamischen Arbeitsdienstes. "
Vertaling: " De oproep door de Koninklijke Archivaris aan alle padvindersleiders, om te verhinderen dat de gestichte Vlaamse Arbeidsdienst een Nationaal Socialistisch gegeven zou worden,nam hij ernstig. Hij nam dan ook dienst en werd " Unterfeldmeister " bij deze Vlaamse Arbeidsdienst."
Was jij ook een van hen? Of je vader/grootvader? Graag vernam ik ook hun verhaal. Discretie is ten stelligste gegarandeerd, zo gewenst.
Ja, zei mijn vader zaliger, en hij kreeg een glas water in zijn gezicht!
Bah, hij was na het zondaglof naar een "estaminee" aan 't wandelen. En , filosoof zoals hij was, stelde hij aan zijn metgezellen: " Mag de waarheid altijd gezegd worden?"'- Unaniem klonk het:" Ja!!!" Komen ze binnen in dat dorpscafee en vader zei: " Bult , geeft ons een frisse dubbele uitzet!" Krijgt hij subiet een een pint water over zich. Dus...toch niet altijd de waarheid?
En toch ga ik die nu en hier vertellen!
In het begin van de oorlog, zo 1941-'42 werd door het secretariaat-generaal een dienst opgericht: "Vrijwillige Arbeidsdienst voor Vlaanderen" Kortweg VAVV. Sommige scouts zagen daarin een soort van ideaal: Werken voor Vlaanderen! De Koninklijke archivaris stond daar niet erg sceptisch tegenover. Mondeling, nooit op papier, gaf hij de raad: Ga daar maar bij, kunnen wij dat naar onze kant trekken en wordt dat geen 'VNV' bastion..
Jammer...dat VAVV werd metertijd toch een VNV - gedoe. En, nog erger, het werd een recruteringscentrum voor Oostfrontstrijders. En zo belanden, ook naiëve scouts, aan het Oostfront... En wie was die Koninklijke Archivaris? Verbondscommissaris Van Haegendoren.... Tot op heden vond ik in geen enkele verhandeling daar ook maar één woord over. En toch vond ik het. Op een bidprentje van een oud-Oostfronter gestorven in Duitsland, want in België was hij ter dood veroordeeld, stond gans dat verhaal. HIJ kon dat geheim niet mee in zijn graf dragen...weldra staat hier een kopie van dat bidprentje. Het werd me belooft.
Dank vader, ik wandel in je spoor: De waarheid kent zijn rechten! Woelige Ekster
Laat ik eens een plezant verhaal vertellen, het was niet allemaal kommer en kwel onder WO II..
Zuid-Frankrijk, Tay-Bosq. CRAB's ( x )
Een gedeelte van de voortrekkers van de 7de BP-Cardinal Merciergroep Mechelen, lagen in een CRAB-kamp in Tay-Bosq. Daar deze groep een Franstalige was - ja bij het VVKS waren ook Franstalige groepen maar dat is een ander verhaal - - Wie dat intereseerd mailt me maar even - was er geen taalprobleem met de plaatselijk bevolking. Weldra waren ze dan ook bevriend geraakt met de ex-pastoor van dat dorp, en gingen er al eens een avond gezellig luisteren naar de 'archiprêtre - zeg maar de dorpspastoor die zijn kap over de haag had gesmeten . Telkens werd er een aardig glaasje Pinard gedronken om steeds af te sluiten met een zeer stevige Armagnac of twee...of drie. Op een avond was de pastoor nogal wat aangeschoten om van onze Voortrekkers maar te zwijgen. Hij stond wankel recht en zei tegen de mannen: " Maintenant je vais vous montrez ma dame Jeanne. " Onze jongens begonnen te fluisterend tegen elkaar over wat zij dachten over zijn Jeanneke: " Zal zeker een jong ferm bondinneke zijn dat hij als meid heeft.... Van de Franse midimannen kan je van alles verwachten, ook van deze pastoor," was zowat hun concluse. Even later kwam die al zingend binnen met een grote fles, in stro en ijzer verpakt, vol met Armagnac: " Voila ma Dame Jeanne!!" Of er gelachen werd met de vermeende geheime liefde van de dorpsherder. Na nog wat geproefd te hebben, zijn onze jongens al zingend naar hun kamp getrokken, waar ze ferm op hun donder kregen van de leiding, om zo laat en kennelijk aangeschoten toe te komen. Toen Fons Claes me dat vertelde (1994) wees hij op een Damejeanne, dat als sierstuk op zijn terras stond te pronken. In de flessenhals staken enkele bloemen: " Ja Jos, die worden regelmatig vervangen. De fles doet me er steeds aan herinneren dat er zelfs aan de donkerste wolk toch een zonnig randje te bespeuren valt., als je mijn gedachten begrijp. Wij hadden het daar feitelijk nog zo slecht niet, buiten het heimwee naar huis. En, dat zou ik nog vergeten, de vlooien en kakkerlakken!"
(x): De Nederlandse benaming voor de werfreserve werd practisch nooit gebruik. Zeg nu zelf: RCBL. Dat klinkt toch niet. "Recruterings Centrum Belgisch Leger"
...de scoutshulpploeg uit Lier kwam snel ter plaatse na het bombardement op 19 april 1944....
Het betreft Mechelen.
Wie kan mij inlichtingenverschaffen over deze hulpploeg van Lierse scouts? Hoe werd ze samengesteld, opgeleid, hoeveel scouts waren er lid van, hoe werden ze verwittgd waar er hulp nodig was, hoe verplaatsen ze zich...enz... Hebben ze verliezen geleden? En nog zovele vragen. Door een zwaar hulpbehoevende echtgenote kan ik niet op intervieuwtocht gaan. Ik ben aangewezen op deze weg: Internet, Seniorennet.... Scouts hebben zowat overal en bij allerlei oorlogstoestanden geholpen, dat wil ik samenbundelen en doorgeven aan de juiste archieven. Mail of schrijf me wat u weet, misschien waren er in andere plaatsen ook hulpploegen? E-mail: woelige.ekster@skynet.be Adres: Jos Maes, Wilgenstraat 36, 2800 Mechelen Ps. Foto: scouts halen hun dode leider uit een schuilkelder.
Indien u maar maar even komt piepen..laat dan toch een berichtje achter: Kan toch?
Bovenal vertel het verder aan je kennissenkring: Oud-scout zoekt info over scouting onder WO II. En al wat er in verband mee staat!!! Mail naar: woelige.ekster@skynet.be
Zè daa kraugekik de weubekes van!(das plat mechels)
Een artikel in Visie over het verbergen van Joodse kinderen onder WO 2 vermeld 2 personen die zich bezig hielden met het onderbrengen van honderden Joodse kinderen. Geen enkel woord over wie dat feitelijk de kinderen wegbracht naar onderduik adressen, waarom verzwijgt men steeds de inbreng van de scouts in deze aangelegenheid? Die twee zorgden wel degelijk voor de onderbrengplaatsen maar deden die kinderen niet zelf weg, dat deden snotapen van 14 à 17 jaar, ook wel Scouts ofte Padvinders genoemd, toen. Had men ze opgepakt bij controles door de Duitsers, kregen ze vast en zeker een enkel reis naar het land van de Grimlach, bij ome Dolf!
Weet u toevallig dààr wat meer over? Graag ontving ik uw verhaal. E-mail: woelige.ekster@skynet.be
Ps. Herlees het onderstaande artikel over René Ceuppens.
Wie heeft deze aalmoezenier persoonlijk gekend? Hij was naast aalmoez. ook nog verbindingsman tussen de weerstand en het aartsbisdom Mechelen. Hij was ook de drijvende kracht achter het verbergen en onderbrengen van joodse kinderen. Daarvoor stond de Hazenpatrouille van Ruisbroekse scouts paraat. Hun hoofdkwartier was het kasteel Dijkstein op de grens Mechelen-St.-Katelijne-waver, achter de kerk De Goede Herder. Van daaruit beleefden zij hun scoutswet: "Andere mensen helpen waar ik kan."
Graag ontving ik meerdere info over deze priester. Heeft iemand een foto van hem? Scannen en doorzenden aub. Vertel dit voort en zet anderen ook aan om hun verhaal te doen over "Padvinders in oorlogstijd."
E-mail rechtsreeks: woelige.ekster@skynet.be U kan ook rechstreeks docu en info zenden aan: Jos Maes, Wilgenstraat 36, 2800 Mechelen Dank u
Er was een tijd dat men scouting militarisme verweet... In mijn archief vond ik een boekje uit 1933....dat is de opkomst den Adolf! Spijtig maar ik kan de kopie niet groter op mijn blog krijgen.
Op blz.2 staat volgende, in drukletters, te lezen: SCOUTING BEHANDELT DE JONGENS HEELEMAAL ANDERS DAN HET LEGER.
HET LEGER BEHANDELT DE JONGENS DOOR VREES - SCOUTING BEHANDELT DE JONGENS DOOR VRIENDSCHAP.
Dat is me dunkt een gans ander benadering van de jeugd. En dat is nog altijd zo: anno 2005!!!
Bezit iemand in je familie of vriendenkring zulke oude teksten? Graag ontving ik een kopie of...als je wilt het origineel. Je kent mijn opzet, als u mijn archief, week per week eens doorneemt. Alvast bedankt. Adres: J.Maes, Wilgenstraat 36, 2800 Mechelen. E-mail: woelige.ekster@skynet.be
Wie bezit of weet waar zich een armband bevind van de PADVINDERSPOST. Gemaakt uit linnen of katoen in lichtgroene kleur. De opdruk Padvinderspost is in zwart. Naast die tekst stond de stempel van de scoutsgroep waartoe de scoutpostbode behoorde. De drager bezat een "schein" waarop o.a. vermeld stond naar welke gemeenten hij zich mocht verplaatsen.
Graag ontving ik kopieën van bovenstaande in KLEUR aub. Wie een scanner bezit mag via dat toestel een kopie verzenden.
Een van de vele ploegen uit Mechelen reed onder leiding van Master Leo Beeck ook zuidwaarts. Ergens midden een bosrijke streek ontmoeten ze een eenzame scout die langs de weg al zingend zat te rusten. De Mechelaars stopten om ook wat te rusten en beluisterden de scout-zanger. Toen hij uitgezongen was kwam het tot een kennismaking. De zanger was Akela Bob uit Berchem en had zijn ploeg ergens gemist. Tussen al die duizenden vluchtelingen en opgeroepen jongelingen was het geen wonder dat je soms je ploeg uit het oog verloor. Fons Claes uit Mechelen die getroffen was door de mooie stem van de zanger, vroeg om nog enkele liederen te zingen. Na afloop sprak Fons haast profetische woorden: Bob jongen, als je blijft oefenen met zingen, wordt jij beslist een Vlaamse troubadour. En dat is nog zo geworden ook.Akela Bob, was Bob Davidse, de latere nonkel Bob van de kinderuurtje op TV. En de rond reizende troubadour in vele zalen van Vlaanderen.
In Toulouse aangekomen ging iedereen zijn weg, op zoek naar stadsgenoten. De volgende avonden kwamen alle scout te samen aan de boorden van de Garonne om er onder de platanen te praten en te zingen. Weldra werd het een ware toeloop van , niet alleen scouts, maar ook van vluchtelingen en gemobiliseerde soldaten die te Toulouse lagen. Bob , die de zangstonde leidde, had op een banjo van een scout enkele akkoorden ingeoefend om zo zich te begeleiden, ondersteund door tal van blokfluiten en mondharmonikas van de scouts. Leo Beeck besloot enkele omhalingen te organiseren om een gitaar te kunnen geven aan Bob. Op korte tijd had hij 350 frank verzameld en met Bob trok men naar een muziekwinkel. Mits wat afbieden had Bob een gitaar op de kop kunnen tikken. Later, toen de jongelui in kampementen waren onder gebracht, trok Bob van kamp naar kamp om er zangstonden te organiseren. Met de zegen van de hogere leiding kon hij zonder problemen rondtrekken, logement en eten verkrijgen.
Toen ik begin der jaren negentig aan mijn oorlogsboek begon en vele verhalen hoorde vertellen, kwam ook dit verhaal uit de oude doos. Van een journalist had ik geleerd om elke verhaal na te trekken op geloofwaardigheid. Ik schreef een brief aan Bob en prompt ontving ik bevestiging! Hij kende zelfs de namen nog van Leo en Fons, knap geheugen, na 50 jaren...
Jij die dit leest, misschien was je ook daar aanwezig. Graag ontving ik ook uw verhaal van uw belevenissen in die bange maanden van 1940. E.mail me aub: woelige.ekster@skynet.be Bezit u nog documenten van uw terugkeer endergelijke..even scannen of laten scannen en ook doorzenden. Dank U!
Kijk, bezoekende oorlogsgeneratie; een anecdote.......
Tijdens de bombardementen op Mechelen.
De directie van het Jongensweeshuis in de Lange Schipstraat, had besloten de jongens over te brengen naar het zomerverblijf in Rijmenan. Daar waren ze veilig voor de luchtaanvallen.
Na enkele tijd ondervond de directeur, Richard Bellens, dat de jongens zich stierlijk verveelden. Zijn broer, Silvain Bellens, was scoutsleider bij de Graalridders te Mechelen. Hij vroeg hem of men soms geen vrijwilligers vond om die knapen daar in Rijmenam wat bezig te houden, onder de vakantie. Geen probleem; scouts staan steeds paraat om te helpen....toen toch. IK weet niet of dat nu nog zo is. Een zekere Bellon - algemeen gekend als de Specht en ene Maurice Leysen namen de taak op zich. Stilaan groeide er feitelijk een nieuwe scoutsgroep, ondanks het verbod van de bezetter. De groep kreeg de naam van het weeshuis: Sint-Heilwichgroep.
Nu komt de anecdote. Specht reed met de stoomtram van Mechelen naar Rijmenam, om een namiddagvergadering te leiden. Plots stopte de tram. Een getier van Duitse Feldgendarmen. "Aufsteigen, Papieren bitte!!!" Feitelijk waren die ondanks hun gebrul wel beleeft hé. "Bitte !"
Specht moest geen angst hebben vermits hij een studenten 'schein' had. Waar hij geen erg in had, zijn scoutsbroeksriem.. Sorry voor het geradbraakte Duits, wij kenden geen ander. " So herr Bellon, wass ist das aan die hosse?" Bellon wist niet wat die Feldgendarm bedoelde. Hij bedoelde feitelijk de scoutsgesp aan die riem. Bellon antwoorde: '" Das ist vor meine hosse op te halten!" Dien Duits, niet van humor gespeend zo bleek, glimlachte en zei: " Mache sich mal fort." En Bellon kon terug den tram op naar "zijn" weesjongens. Eind goed, al goed. Dat verhaaltje ging langs alle scouts van het district Mechelen rond als een grappig mopje.
Ken jij ook zulke anecdotes? Stuur ze aub naar onderstaand mail-adres. woelige.ekster@skynet.be
Dag geachte bezoeker-ster,
Helaas... dat prent-je is liefst een A6 groot. Als je dat verkleind naar max 150 kb kan je niets lezen...
Mag de waarheid geschreven worden?
Wie weet tot welk genre bijgevoegde "badge" behoort?
...de scoutshulpploeg uit Lier kwam snel ter plaatse na het bombardement op 19 april 1944.... 
Word is wakker aub.
Zè daa kraugekik de weubekes van!(das plat mechels)
Wie heeft deze aalmoezenier persoonlijk gekend?
Er was een tijd dat men scouting militarisme verweet...
