Bij het horen van het woord reinheid heeft de mens nogal gauw de neiging om te denken aan handen wassen . verse kouskes . een proper onderbroekske . tanden poetsen .
Dat is begrijpelijk. Maar u zal wel weten dat het niet dié reinheid is die ik bedoel.
Reinheid is immers veel meer dan alleen maar een propere buitenkant. Het is helderheid . onbezoedeldheid . zuiverheid . vlekkeloosheid . een rein geweten .
Het is een allesomvattende ethiek van gezond en vooral geestelijk verstandig leven . Het is een toestand van de geest en van het hart die te maken heeft met onze moraal . met een leven in eer en geweten en in het Licht uwer Idealen.
De mens dient zich konstant innerlijk te reinigen. Hij moet zijn hart en zijn ziel schoon houden om niet door het kwade te worden bevuild, want dié vervuiling was je niet weg met zeep.
Draagt de bruid als symbool van zuiverheid niet een wit kleed ? Ja-ja . Ik weet het wel . De bruidegom daarentegen draagt meestal zwart. Maar laat ons niet vergeten dat ook de witste dingen een zwarte schaduw afwerpen.
Het streven naar reinheid is het bannen van alle kwaad uit jouw innerlijke. Reinheid van geest is immers de onontbeerlijke basis van een deugdelijk leven.
Want belangrijk is niet alleen de weg die je gaat, maar ook het spoor dat je achterlaat.
Ik weet héél goed dat er overal onreine zielen zijn. Maar bij de ene soort zitten er toch meer dan bij de andere.
If you don't agree with me, it means you haven't been listening ( Sam Markewitz )
A billion dollars isn't what it used to be ( Nelson Bunker Hunt )
To err is human. To forgive is not company policy.
If you cann't convince them, confuse them ( Harry S Truman )
An honest executive is one who shares the credit with the man who did all the work.
If at first you don't succeed, destroy all evidence that you tried.
There is no job so simple that it cannot be done wrong.
A committee is twelve men doing the work of one ( John F. Kennedy )
Business : The art of extracting money from another man's pocket without resorting violence. ( Max Amsterdam )
Never tell a lie .... unless lying is one of your strong points. ( George Washington Plunkett )
"The US and UK governments' relentless backing for the global spread of genetically modified seeds was in fact the implementation of a decades long policy of the Rockefeller Foundation since the 1930's, when it funded Nazi eugenics research -- i.e. mass-scale population reduction, and control of darker-skinned races by an Anglo-Saxon white elite. As some of these circles saw it, war as a means of population reduction was costly and not that efficient."
F. William Engdahl in his book "Seeds of Destuction"
"The Rockefeller Foundation, working with John D. Rockefeller Ill's Population Council, the World Bank, the UN Development Program and the Ford Foundation, and others, had been working with the WHO (World Health Organization) for 20 years to develop an anti-fertility vaccine using tetanus, as well as with other vaccines." F. William Engdahl in his book "Seeds of Destuction"
Blessed are the young, for they shall inherit the national debt ( Herbert Hoover )
The Golden Rule : " He who has the gold makes the rules. "
Management is the art of getting other people to do all the work.
When they say a man is a 'born executive' they mean his father owns the business.
Terrorisme is het onrechtmatig gebruik van geweld tegen
personen en hun goederen om één of meerdere bepaalde
voornamelijk politieke of materiële voordelen te bekomen.
Wie zijn de uitvinders van het terrorisme ?
Vanaf de stichting van de eerste staat van de VSA, met name Virginia in 1607, zullen de 'amerikanen' systematisch de plaatselijke bevolking aanvallen en, voor zover mogelijk, uitroeien. Dit gebeurde aanvankelijk op de klassieke militaire manier, een wijze die onvermijdelijk ook voor de aanvallers verliezen met zich meebrengt. Per definitie kan je dit geen terrorisme noemen, wel oorlogsmisdaden.
Anders werd het toen de amerikanen hun taktiek wijzigden : ze wachtten tot de indiaanse strijders hun dorp verlieten - om op jacht te gaan of om oorlog te gaan voeren, en vielen dan het dorp - op dat moment nog hoofdzakelijk met ouderlingen, vrouwen en kinderen bevolkt - binnen om er hun bekende slachtpartijen te gaan uitvoeren. Dat waren de eerste bloedige uitingen van terrorisme.
In het jaar 1770 vonden de amerikanen twee andere terreurmethodes :
de ene werd 'uitgevonden' door de genaamden Patrick Henry, George Mason, John Dickinson, Samuel Adams en James Otis, die de leiders werden van de Radicals ofte de Violents. Onder hun leiding werden ongeregelde stedelijke en rurale troepen gevormd, die door middel van georganiseerd en gekontroleerd geweld voor de rijksten allerlei soorten aanslagen pleegden, om religieuze redenen echter nooit op zondag.
De andere werd in diezelfde periode voor het eerst toegepast door toen nog generaal George Washington in de strijd tegen de engelsen. Het recept werd : geen rechtstreekse konfrontaties, korte bij voorkeur nachtelijke guerilla-aanvallen uitvoeren en gaan lopen nog voor de engelsen konden terugschieten. Zijn 'soldaten' traden op in burgerkledij.
Als een vriend sterft .... een kind vermoord wordt .... aanslagen op burgers gepleegd worden .... gefrustreerde jongeren ongestraft aan groepsverkrachting mogen doen ....
dan vragen sommige mensen zich al wel eens af :
Hoe is dat toch kunnen gebeuren ? Waarom toch ?
Ik geloof dat veel mensen zichzelf toelaten dat hun geweten het zwijgen wordt opgelegd .... zolang het hén niet overkomt natuurlijk.
In plaats van naar hun gevoelens te luisteren sussen zij hun geweten door politiek-korrekte zelfbenoemde experts te aanhoren.
Met betrekking tot de gebeurtenissen van de laatste decennia denk ik dat deze begonnen zijn toen de maatschappij en haar vazallen besloten om de door onze grootouders en overgrootoouders vergaarde wijsheden naast zich neer te leggen.
De mensen zegden : OK !
Dan zei iemand dat mannen en vrouwen gelijk zijn. Net alsof er geen verschil zou zijn tussen de voorzijde van een vrouw en de achterzijde van een man.
De mensen zegden : OK !
Dan zei iemand dat je kinderen geen straf mag geven als ze zich misdragen. Dat zou immers hun persoonlijkheid vervormen en hun zelfrespekt kunnen schaden.
En de mensen zegden : OK !
Dan zei iemand dat de scholen de leerlingen geen discipline mogen opleggen. Dat deed denken aan voorbije donkere tijden.
En de mensen zegden : OK !
Dan zie iemand : laat de meisjes toch abortus plegen als ze daar zin in hebben. Hun ouders hoeven dat zelfs niet eens te weten.
En de mensen zegden : OK !
Dan zei iemand : deugenieten zijn en blijven deugenieten. En ze doen het toch ! Laten we de kinderen zoveel kondooms geven als ze willen. Dan kunnen ze zoveel pret maken als ze willen. En als ze die op school krijgen hoeven hun ouders dat niet te weten.
En de mensen zegden : OK !
Dan zei een hooggeplaatst iemand dat het van geen belang is wat de mensen privé doen .... als ze hun plicht tegenover de Staat maar naar behoren nakomen.
En de mensen zegden OK ! Wat kan het mij per slot schelen wat anderen doen .... als IK er maar geen last van heb.
Dan zei iemand : laten we de media volproppen met naakte jonge vrouwen.
En de mensen zegden : OK !
Dan ging men een stap verder, en men plaatste foto's van naakte kinderen op internet.
En de mensen zegden : niets.
Toen kwam de kapitaalkrachtige amusementsindustrie en zei : Laten we tv-programm's en films met buitensporige sex maken. Dat doet de kijkcijfers stijgen. En we maken muziek die aanzet tot aanranding, drugs, moord en zelfmoord.
En de mensen zegden : Oh ! Het is slechts amusement. Het heeft geen schadelijke uitwerking. Niemand neemt dat ernstig.
En nù vragen wij ons af waarom zoveel mensen geen degelijk funktionnerend geweten hebben .... het onderscheid tussen kwaad en goed niet kunnen maken. Waarom het hen koud laat als mensen sterven, en er zelfs geen graten in zien om zelf iemand te doden. En ontwaakt er bij hen toch nog iets van geweten, dan verlenen ze hun medewerking 'voor een goed doel' of maken een geldsom over. Dan kan dat beetje ontwaakt geweten verder rustig indutten.
Ik denk dat dit alles te maken heeft met het feit dat de mens oogst wat hij zaaide.
Het is raar met welk gemak mensen hun geweten kunnen uitschakelen .... en dan het lef hebben zich met onbewogen gelaat af te vragen hoe het komt dat de wereld geworden is tot wat hij nu is.
Het is raar met welk gemak klakkeloos geloven wat er hen door de media ingelepeld wordt, maar wijsheden die onze voorouders kenden in vraag stellen.
Het is raar dat zoveel mensen zich zorgen maken over wat anderen van hen denken .... maar niet de moeite durven nemen om eens een blik in de spiegel te werpen .... zichzelf eens diep in de ogen te kijken en eens eerlijk te zeggen wat ze van zichzelf vinden.
Het is raar dat zoveel mensen niet de moed hebben om zichzelf te leren kennen.
Spijtig ! Want zelfkennis is immers het begin van alle wijsheid.
Maar Wijsheid is nu immers iets waar héél veel mensen bang van zijn.
Tegen de tijd dat iemand wijs genoeg is om te weten waar hij naartoe moet gaan is hij te oud om nog ergens heen te gaan. ( Joey Adams, amerikaans komiek )
Van de 1ste wereldoorlog tot de oorlog tegen Irak : het gaat aan beide kanten alleen om 'zelfverdediging' of een reaktie op de provokaties van de andere.
Zelfs de duitsers verzekerden vlak voor de inval in Polen dat ze alleen op vrede uit waren en gedwongen werden te reageren op de 'wreedheden' van de polen tegenover de duitse minderheid in het land. In 1999 was dat ook de officiële reden waarom de NAVO haar bommencampagne startte in Joegoslavië. Achteraf bleek dat er toen geen sprake was van een genocide van de serviërs op de albanese kosovaren.
En onthou vooral : de vijandelijke leider is altijd een monster die zich niet aan verdragen houdt en illegale wapens gebruikt. Wij komen uiteraard alleen de vrede, de beschaving en de demokratie brengen door het grondgebied 'te bevrijden'. Als er daarbij burgerslachtoffers - collateral damage - vallen komt dat omdat de barbaarse vijand die gebruikt als menselijk schild.
Zoals Emile Zola het ooit verwoordde :
" Onze soldaten zullen door de wereld wandelen als beschavers en ze zullen iedereen de keel oversnijden die zich niet snel genoeg wil beschaven. "
Uit 'Elementaire principes van oorlogspropaganda' van Anne Morelli.
Bij het verlaten van een supermarkt zegt de jonge kassierster een oude vrouw dat zij voortaan haar eigen boodschappentas maar moet meebrengen in plaats van een plastieken zak te kopen, want "plastic tassen zijn niet goed voor het milieu." zegt ze.
De vrouw verontschuldigt zich : "Wij hadden dat groene gedoe niet toen ik jong was."
De kassierster antwoordde : "Ja, dat is nu juist ons probleem ! Jullie generatie maakt zich niet druk om het sparen van het milieu voor de toekomstige generaties."
Ze had gelijk. Wij, ouderen, kenden dat groene gedoe niet toen wij jong waren. Toen hadden we melk in flessen, frisdrank in flessen, en bier in flessen, die we leeg en uitgespoeld naar de winkel terugbrachten. De winkel stuurde die dan terug naar de fabriek en daar werden deze flessen gesteriliseerd en opnieuw gevuld. Wij deden aan échte recycling. Maar we deden niet aan dat groene gedoe.
We liepen trappen, omdat niet elk gebouw over roltrappen of liften beschikte. We liepen naar de winkel en kropen niet in een automobiel elke keer dat we een straat verder moesten zijn. We droogden onze kleren aan de lijn en niet in een energieverslindende machine die konstant 2.000 watt verbruikt. Wind- en zonne-energie droogden onze was. Kinderen droegen de afdankertjes van oudere broers of zussen en kregen geen gloednieuwe kleren. Maar dat kassierstertje had gelijk : Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd.
In die tijd hadden we - misschien - één radio en uitzonderlijk één televisietoestel in huis, en niet één in elke kamer. Het tv-scherm had de grootte van een zakdoek en niet de grootte van een voorruit van een auto. Het kon slechts enkele posten pakken. In de keuken werden de gerechten geroerd en gemengd met de hand, omdat we geen elektrische apparaten hadden die het werk voor ons deden.
Wanneer we een breekbaar voorwerp per post moeten verzenden dan verpakten we dat ter bescherming in een oude krant, en niet in piepschuim of in plastieken bubbeltjesfolie. In die tijd gebruikten we geen machine met een motor om het gras te maaien. We gebruikten een maaier die geduwd moest worden en op menselijke kracht funktionneerde. Wij deden aan sport door te werken, zodat we niet naar een fitnessclub hoefden te gaan om op op elektriciteit marcherende loopbanden te gaan rennen. Wij waren fitter. We waren gezonder. Nu is overgewicht volksvijand nummer 1. Maar die jonge dame heeft gelijk : wij hadden toen dat groene gedoe niet.
Als we al spelend dorst hadden dronken we uit een fontein, in plaats van uit een plastieken fles die na gebruik weggegooid wordt. We vulden zelf onze pennen met inkt in plaats van elke keer een nieuwe pen te kopen en de oude weg te smijten. Wij vervingen de mesjes van het scheermes in plaats van het hele ding weg te gooien, alleen omdat het mesje bot is. Maar inderdaad : wij haddden dat groene gedoe niet in onze tijd.
Kinderen liepen of fietsten naar school in plaats van hun ouders als taxidienst te gebruiken. Wij hadden één stopkontakt per kamer en niet een heel arsenaal aan stekkerdozen en verlengsnoeren om een dozijn apparaten van stroom te voorzien. En wij hadden geen geautomatiseerde gadgets nodig om met een 2.000 ver km ergens in de ruimte hangende sateliet verbinding te krijgen zodat we met anderen kontakt konden leggen om te weten te komen waar de dichtsbijzijnde hamburgertent zich bevindt, omdat we die niet vonden omdat we al telefonerend de straat voorbij gereden waren.
Vroeger konden wij - zelfs na het vallen van de duisternis - op straat nog veilig een gezonde wandeling maken ....
Is het niet triest dat de huidige generatie klaagt over hoe wij waren, gewoon omdat wij dat groene gedoe niet hadden ?
Handen pakten mij stevig beet. Ik kreeg een schop tegen mijn reet. Ik kwam in het nat gras terecht, tussen twee mannen in gevecht. En beiden, tegelijkertijd, stampten tegen mijn mann'lijkheid. Ik vloog even omhoog en zie, 't volgende was een harde knie. Een schop ontlokte mij gekreun, en 'k vloog zonder enige steun tegen een uitgestrekte hand en beet uiteindelijk in 't zand.
Goal !
Tja, 't leven van een voetbal kan hard zijn hé ! Ramuntxo
Zeven families en hun negen vazallen. Als omhooggevallen rioolratten, de nek zo dik als hun lenden. Onwetende zielepoten, te dom om te beseffen dat de mens op aarde is om zijn geest te vullen, niet zijn zakken. Denkende dat ze bij hun heengaan hun met onschuldig mensenbloed verworven rijkdommen naar het Hiernamaals zullen kunnen meeslepen, niet wetende dat hun plaats in de 6de dimensie reeds gereserveerd is, alwaar de duivels gretig uitkijkend op hun Blijde Intrede wachten. Ze laten zich graag Illuminati noemen, ‘verlicht’ verwarrend met de ‘verlichting’ hunner feestpaleizen, waar ze de door hen veroorzaakte ellende menen te moeten vieren, zich niet realiserend dat ze reeds beoordeeld en veroordeeld zijn. Mene, mene tekel ufarsin !
Hun verdorven zaad zal onvruchtbaar worden en hun nazaten zullen rotten in de schoot hunner moeder. Onheil zal hun deel zijn. De vloek is reeds over hen.
De Gele Steen begint zich te roeren, en als die op een dag zal beslissen om zijn schuilplaats te verlaten en in een verschrikkelijke toorn nog nooit geziene verwoestingen zal aanrichten, zal niets hem kunnen tegenhouden, zelfs geen zwart water.
‘Het Beest’ is ontwaakt en wacht met vereist geduld op de dag dat de vloek zich onhoudbaar en meedogenloos zal manifesteren. En die dag zal niet heel lang meer op zich laten wachten.
Op 31 december van het aardse jaar 2063 zal – na zonsondergang – Het Beest zijn taak aanvangen en zal de eerste der zelfbenoemde illuminati overgaan. Elke dag één. Tot ze allen zullen zijn waar hun plaats is : de 6de dimensie ofte de Hel.
Zowat iedereen kent het verhaal van het bodemloos vat der Danaïden. Daar hoef ik dus niet over uit te wijden. Maar wat velen blijkbaar niet weten is dat er op aarde gelijkaardige vaten bestaan. Maar die noemt men dan ‘kisten’ …. schatkisten. En dat is geen mythologie. Die laatste benaming is helaas niet meer van toepassing. Je kan immers een lege schatkist bezwaarlijk ‘schat’kist noemen. De schatten die deze kisten ooit vulden zijn weg …. foetsie.
Ook België heeft zo’n voorwerp : de staatskas, kronisch leeg, en moet al even kronisch konstant bijgevuld worden. Smalend wordt die de Belgische Kas der Danaïden genoemd. Ze is uiteraard bodemloos, en onderaan zie je broekzakken, vestzakken, binnenzakken, mantelzakken, (lege) vuilniszakken …. In ‘t kort : zowat alle mogelijke zakken die gevuld kunnen worden. Behalve klootzakken. Die dienen om de kas te spijzen. En dat systeem funktioneert. Perfekt zelfs.
Iedereen kent dat oude verhaaltje van die ezel die – om zijn meester te dienen – alle dagen zijn staart ophief en geld liet vallen ? En dat uiteindelijk zo beu werd, vertrok, en nimmer nog terugkeerde ? Wel, dan hebben ze dat ezeltje maar vervangen door grote ezels, die vaak het eten uit de mond hunner kinderen moeten sparen in een hopeloze poging om de onstilbare honger van de kas der Danaïden te milderen, terwijl 14 % van de belgische kinderen niet voldoende degelijk voedsel te eten krijgt.
En maar morren …. en kreunen …. en schelden …. Maar ze blijven afdokken …. Onophoudelijk. En als de verkiezingen er zijn, dan gaan ze gewoontegetrouw nog steeds hun stem op diezelfde zakkenvullers uitbrengen.
Een bananenrepubliek is een staat met één of meerdere korrupte regering(en) die door multinationals beïnvloed worden.
Voor de hand liggend is dat er tussen die twee zaken een direct verband bestond. In heel Midden-Amerika was de bananenindustrie namelijk ruim een eeuw lang in handen van een oppermachtig Amerikaans bedrijf, dat eerst United Fruit Company heette, toen United Brands en vervolgens Chiquita Brands International. Het bedrijf had eigen plantages, treinen en schepen en een eigen telefoonnetwerk. Het kocht op grote schaal politici om en het financierde en ondersteunde coups. Zo leverde United Fruit in 1954 schepen aan de CIA om de regering van de Guatemalteekse president Jacobo Arbenz Guzmàn omver te werpen. Die wilde de Amerikaanse plantages nationaliseren. Het bedrijf stelde ook schepen ter beschikking voor de mislukte invasie in de Cubaanse Varkensbaai in 1961. United Fruit is wel eens ‘de enige werkelijke machthebber in Midden-Amerika’ genoemd. In ieder geval riep het bedrijf een nieuw staatsvorm in het leven: de instabiele bananenrepubliek.
The workers of the banana plantations in Colombia went on strike in December 1928. They demanded written contracts, eight-hour work days, six-day work weeks and the elimination of food coupons. The strike turned into the largest labor movement ever witnessed in the country until then. Radical members of the Liberal Party, as well as members of the Socialist and Communist Parties, participated.
Massacre
The workers of the banana plantations in Colombia went on strike in December 1928. They demanded written contracts, eight-hour work days, six-day work weeks and the elimination of food coupons. The strike turned into the largest labor movement ever witnessed in the country until then. Radical members of the Liberal Party, as well as members of the Socialist and Communist Parties, participated.
An army regiment from Bogotà was dispatched by the government to deal with the strikers, which it deemed to be subversive. Whether these troops were sent in at the behest of the United Fruit Company did not clearly emerge.
The troops set up their machine guns on the roofs of the low buildings at the corners of the main square, closed off the access streets, and after a five-minute warningopened fire into a dense Sunday crowd of workers and their wives and children who had gathered, after Sunday Mass, to wait for an anticipated address from the governor.
General Cortés Vargas, who commanded the troops during the massacre, took responsibility for 47 casualties. In reality, the exact number of casualties has never been confirmed. Herrera Soto, co-author of a comprehensive and detailed study of the 1928 strike, has put together various estimates given by contemporaries and historians, ranging from 47 to as high as 2,000. Survivors, popular oral histories and written documents give figures 800-3000 killed, adding that, the killers threw them into the sea.
Among the survivors was Luis Vicente Gomez, later a famous local figure, who survived by hiding under a bridge for three days. Every year after the massacre he delivered a memorial service over the radio.
Heden ten dage zijn er nieuwe ‘bananenrepublieken’, waar geen bananen groeien, maar waar de korruptie en het onrecht even welig tiert.
Hij staat voor het Laatste Oordeel. Zijn vege lijf liet hij achter in de 1ste dimensie. Alhoewel geesten niet kunnen zweten heeft hij het warm. Stiekem kijkt hij achter zich en stelt tot zijn grote spijt en oprechte verbijstering vast dat zijn met onrecht verkregen rijkdom hem niet volgde. Die bevindt zich nog op aardse bodem, ten prooi aan allerlei gieren die amper de tijd namen om zijn stoffelijke resten eventjes hypokritisch te gaan groeten, onder de flitsende lichten van fotografen, een ernstig gelaat aan de opgetrommelde reporters tonend, die op hun beurt met een al even ernstig gelaat zijn zwanenzang vereeuwigden.
De traditionele koffietafel was snel afgelopen. Nog halfgevulde tassen stonden er verlaten bij, en enkele tientallen goedkope broodjes vulden – samen met nog veelvuldig verspreide papieren servetten en plastieken lepeltjes – de tafels. De kwistig uitgedeelde doodsprentjes waren zowat het enige waar de bezoekers belangstelling in hadden. Nog voor de schoonmaak van het zaaltje was begonnen was er op de parking geen voertuig meer te bespeuren. Zijn gevreesde tronie veroorzaakte geen parkeerproblemen meer. De jacht op zijn aktiva was begonnen.
Hij staat er ontgoocheld en verdrietig bij. Hij, die zich de illusie maakte dat hij algemeen gerespekteerd werd, staat nu achteraan in de rij, nederig zijn beurt afwachtend. Hier is hem geen voorkeursbehandeling voorbehouden. Hier is iedereen gelijk.
Zijn aardse naam weerklinkt. Schoorvoetend doet hij aarzelend, ietwat waggelend maar gehoorzaam, een paar passen naar voren en wacht eerbiedig. Het vonnis is kort maar rechtvaardig. Hij, die met politieke en misdadige manipulaties onschuldigen onmenselijk liet behandelen, krijgt nu te horen dat de Hel hem wacht. Recht op spreken heeft hij niet meer. Dat verspeelde hij reeds vele jaren geleden. Links van hem staat een massa grinnikende geesten die tijdens hun aardse bestaan door zijn toedoen onrechtvaardig behandeld werden. Aan zijn andere zijde wordt hij door geesten, die door zijn toedoen hun leven lieten, koud aangekeken. Hij krijgt het afwisselend warm en koud, en een diepe angst doet hem rillen. Zijn gezwollen gelaat toont duidelijke tekenen van verval. Hij smeekt, en zinkt op de knieën. Hij weet dat niemand hem zal helpen en beseft dat de god die volgens zijn soort aanbeden moet worden, niet bestaat. Voor het eerst staat hij er alleen voor. Omkopen kan hier niet. Het vonnis is onomkeerbaar.
Strompelend en onevenwichtig beweegt hij zich tussen twee duivels die, een spottende grijns om hun lippen, hem zullen begeleiden. Zijn nederige smeekbeden worden door hen op een akelig hoongelach onthaald. Zijn eens zo blozende kop is nu grauw van kleur. Door hem bijna onhoorbaar en kreunend gebrachte smeekbeden om genade worden door een goedkeurend gemompel overstemd. Zijn gekrijs doet menige geest glimlachen.
De eens zo machtige man is nu niets meer dan een vuile verstijfde vod, die strompelend en huilend zijn weg naar de Hel aanvangt. En die weg is lang …. véle jaren lang. En wat hem op het einde te wachten staat …. …. dat vertel ik niet.
Na het verkeer is zelfmoordin België de tweede doodsoorzaak voor kinderen.
Minstens éénmaal per week pleegt in dit land een leerling zelfmoord. Bij 15 procent van de lagereschoolkinderen en 30 à 40 procent van de leerlingen in de secundaire school stelden onderzoekers zelfmoordgedachten vast. Meer bij jongens dan bij meisjes. Na het verkeer is zelfmoord bij ons de tweede doodsoorzaak voor jongeren van 10 tot 24 jaar.
Drie op vier slachtoffers van zelfmoord maakten hun opzet weken voordien kenbaar. Niemand had de signalen gemerkt of ernstig genomen. Ook hun leerkrachten niet.
“ In België pleegt één keer per week een jongere zelfmoord. Bij 15% van kinderen uit de lagere school en tussen de 30 en 40% bij leerlingen van de secundaire school worden zelfmoordgedachten vastgesteld. Drie kwart van jongeren tussen 10 en 24 jaar spreken die lugubere wens ook vooraf uit.“
Bron : www.klasse.be en “mens-en-samenleving.infonu.nl”
Met bittere dank aan die vele belgische regeringen die meer geïnteresseerd waren in het vullen van hun zakken dan in het vullen van een kinderhand.
Opgedragen aan die vele kinderen die voor zichzelf uitmaakten dat ze in België niet verder wensten te leven :
Verminkte kinderhand
Het stond op de rand van het spoor, En luisterde met fijn gehoor, Stil wachtend op de eerste trein, Die weldra hier voorbij moest zijn.
De zon ging weg, de avond viel, En in d'omgeving was geen ziel, Toen ginder ver de trein afkwam En razendsnel de helling nam.
De trein kwam heel snel dichterbij Want 't ganse spoor was voor hem vrij. Nog even en hij zou gezwind Hier voorbij vliegen als de wind.
Op dat moment, eensklaps en rap, Ging het naar voor, en deed een stap. De remmen piepten, hard en kwaad, Maar tevergeefs, het was te laat.
En ietwat verder, aan de kant, Lag een verminkte kinderhand. Ramuntxo
Een je diep pijnlijk treffende persoonlijke gebeurtenis is als een enorm groot zwart schip dat, geheel onverwacht en amper zichtbaar, rakelings en nietsontziend langs je heen raast. Hoge donkere golven vallen met geweld over je heen en je ziet amper dat er ietwat verder nog leven is. Een ongekende druk op je borstkas belet je om normaal te ademen.
Geluk heeft hij die mag ervaren dat er op dat moment vrienden spontaan klaar staan om hem te steunen.
Na enige tijd begin je te merken dat het onheilsschip langzaam maar zeker verder vaart en de door het vaartuig veroorzaakte golven in omvang afnemen. De tijd gaat voorbij en de bode van het kwaad blijft zich traagjes verwijderen en wordt steeds kleiner en kleiner, tot op een moment hij achter de horizon zal verdwijnen en de zee weer glad zal zijn.
Arrogantie is een dekmantel voor een knagend minderwaardigheidskomplex.
Het is eigen aan personen die van zichzelf weten dat ze op menselijk gebied weinig of geen waarde hebben, op welke trap van de maatschappelijke ladder ze zich ook bevinden. Hun frustraties werken ze steeds uit op zwakkeren en ze likken de hielen van al diegenen die boven hen staan en naar wie ze stiekem opkijken. Zo iemand zou graag geweld gebruiken en gaat daar vaak in huiselijke kring toe over. Het misprijzen hetwelk ze van hun familiale kring daardoor ervaren is voor hen een reden om nog meer tot geweld over te gaan, in de ijdele hoop op die manier respekt te kunnen afdwingen. Ze mijden angstvallig de nabijheid van sterkeren en lafheid is dan ook één hunner favorieten. Hooghartig beelden ze zich in dat ze van zichzelf een hoge dunk hebben en kijken vanuit een autoritaire hoogte systematisch op zowat alles en iedereen neer. Een pretentieuze vrijpostigheid kenmerkt hun optredens en als verwaande opgeblazen kikkers trachten ze zich in te beelden dat ze beter zijn dan de anderen. Ze zien zichzelf als een voorbeeld voor de maatschappij.
Helaas vindt men die soort vaak terug op kunstmatig geschapen veelal politieke postjes waar de kunst van gatlikkerij veruit de voornaamste zoniet de enige voorwaarde tot toetreding is.
