In de kleuren van de door het licht gesponnen draden
flitsen duizenden gedachten, gelouterd door de tijd,
maar al die zowat haast vergeten herinneringen
blijven zachtjes verder zweven in mijn memorie
'k had ze gewoon verborgen en was ze helemaal niet kwijt

Ik zie stofjes glinsterflitsend door die draden dansen
tergend langzaam spelen ze met mijn mijmerende geest,
de jaren die als zand geruisloos door mijn vingers gleden
blijven zacht maar haarscherp op mijn netvlies branden
en ik besef onherroepelijk : wat geweest is, is geweest

Een zweem van schemerdonker komt aangeslopen
en vangt de ragfijne zilverdraden in zijn cocon,
trekt zwarte schaduwen op de kamermuren
duelleert ongenadig met mijn immense nostalgie,
jaagt ze uit de kleurendraden, waar het allemaal begon

©