Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
Ik ben een man en woon in Zelzate (België) en mijn beroep is minder-valide( vroeger bedrijfsleider).
Ik ben geboren op 08/01/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc's, muziek, romantiek, liefde enz..
ik geboren te Assenede op 08/01/1951 en dus een echte steenbok. Ik tracht op mijn blog een zo groot mogelijke diversiteit van alle onderwerpen te brengen.
ben zoals ik ben
carpe diem ut ameris ama
om bemind te worden moet je liefde kunnen geven
Ik ben niet arm. Ik ben niet rijk. Een geschenk zou ik je willen geven. Maar ik wist niet goed wat. Uiteindelijk nam ik dan toch een besluit. Ik geef je mijn liefde met heel mijn hart. Zoiets moois, zo'n pracht. Het is kostbaar, maar niet duur.... Met je dit geschenk te geven. Geef ik jou heel mijn leven. Hiermee toon ik aan: Dat ik van je hou! Nu. Voortaan. Altijd. En eeuwig. jepico
Al slijt de deurmat niet van je bezoekjes en lopen we bij jou ook zelden aan toch blijft de band die tussen ons gegroeid is voor altijd als een warm gevoel bestaan
Het was alweer een tijd geleden. Toen ik in Brussel was aangereden. Ik zat daar heerlijk op een terras. Met een pizza en een vol wijnglas.
Heerlijk scheen toen die warme zon. Ik zag twee vrouwen zitten op het gazon. Een ervan viel mij meteen op. Ze is mooi en werkelijk een en al top.
Ik keek haar van afstand dromerig aan. Ze had niet veel kleren aangedaan. Het was een warme zonnige dag. Ze heeft volle rondingen en ik was van slag.
Wat ziet ze er sexy uit in haar korte rok. Ik nam gauw maar weer een grote slok. Wat genoot ik van haar volle lichaam. Ook al zit ik hier heel eenzaam.
In eens keek ze mij aan met een lieve glimlach. Werd er verlegen van, het voelde als een blikseminslag. Verlegen heb ik gauw de andere kant op gekeken. Want ik was bang om haar aan te spreken.
Toen ik weer durfde te kijken was ze er niet meer. Ik dacht toen wanneer zie ik haar dan weer. Heb haar nooit meer terug gezien. Maar wie weet, volgend jaar misschien. jepico
Wel uren hebben we gebeld. Wat hebben we toch een hoop verteld. Om eigenlijk ergens iets af te spreken. Ergens waar ons niets zal ontbreken.
Preston Palace in Almelo is onze keus. Daar is het gezellig, echt serieus. We hebben heerlijk in het zwembad gezeten. Nou ik heb het wel geweten.
Heb je heerlijke volle rondingen mogen zien. Ik moest je stevig omarmen bovendien. We hebben elkaar de hele tijd gekust. O wat heb ik nu toch een lust.
Om met je te willen vrijen. Tussen je heerlijke volle dijen. Je volle borsten te willen voelen. Heerlijk met je te willen kroelen.
Maar de avond is nog lang. Dus ik hou mij wel in bedwang. We hebben gebowld en gegeten bovendien. Ja, je had ons daar eens moeten zien.
Als twee tortelduifjes in een grote kooi. Vonden wij die show best wel mooi. We besloten toch maar te overnachten. Want we bleven maar naar elkaar smachten.
We liepen samen naar de auto toe. Want we voelde ons wel een beetje moe. Ik heb kaarsjes en olie meegenomen. Die droom laat ik nu wel uitkomen.
Heerlijk ruikt de olie naar rode rozen. Van al die geuren heb ik deze gekozen. Heb je heerlijk van top tot teen gemasseerd. Alsof ik je precies zo als je bent hebt geboetseerd.
Heerlijk glinster je bij het kaarlicht. Wat geniet ik van je lichaam en je mooi gezicht. We hebben de hele nacht met elkaar gevreeën. Heerlijk warm en knus zo met zijn tweeën. jepico
Er zit een traan in mijn oog, stiekem, niemand die hem ziet. Niet een traan van blijdschap, maar een traan van stil verdriet. Die traan in mijn oog, rolt inmiddels over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolde een traan over mijn wang, hij kwam op de grond terecht. Een traan van stil verdriet, die voor mij zoveel zegt. Er rolde een traan ik heb hem niet gestoord, omdat je met een traan, soms zoveel meer zegt als één enkel woord jepico
Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
.gif)
