Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
Ik ben een man en woon in Zelzate (België) en mijn beroep is minder-valide( vroeger bedrijfsleider).
Ik ben geboren op 08/01/1951 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc's, muziek, romantiek, liefde enz..
ik geboren te Assenede op 08/01/1951 en dus een echte steenbok. Ik tracht op mijn blog een zo groot mogelijke diversiteit van alle onderwerpen te brengen.
ben zoals ik ben
carpe diem ut ameris ama
om bemind te worden moet je liefde kunnen geven
17-12-2005
gedicht
Een perfecte dag .
Was er maar één perfecte dag Een dag waarmee je begint en eindigt met een lach
Het is te mooi om waar te zijn Want na lachen komt pijn
Ze zeggen achter de wolken schijnt de zon ? Maar geld dat ook andersom?
Want verdriet van binnen doet pijn Ook al kun je van buiten aan het lachen zijn
En dan is er weer een dag Een dag die begint met een lach
Niemand weet hoe die dag zal lopen Dat is slechts iets waar we allen op kunnen hopen
We kunnen ons leven wel gaan dromen Maar zal er ooit echt één uit komen ?
Niet getreurt om het leven dat we leiden Want sommige dingen zijn niet te vermeiden
En dan misschien komt er dan die perfecte dag Maar, bedenk dan met een lach Dat jij de géén bent die hem beleven mag jepico
Enkele jaren geleden strafte een vader zijn dochtertje omdat ze overbodig gebruik had gemaakt van mooi verguld papier. Hij kon niet verdragen dat zij dit duur papier gebruikte om cadeautjes in te pakken om onder de kerstboom te leggen. De volgende morgen bracht het kind het verguld cadeautje naar haar vader en zei "hier papa voor jou" met stomheid verslagen en aangegrepen door het voorval beklaagde de vader zich zijn sterke reactie van de dag voordien. Het kind aanvaardde zijn excuses maar al te graag. Hij opende de doos maar ontdekte dat er niets inzat, hij schreeuwde naar haar , weet je dan niet dat het heel wreed is iemand een lege doos te geven als cadeau, er moet altijd iets in zitten. Het meisje kreeg tranen in de ogen en zei , maar papa de doos is niet leeg ik heb hem gevuld met kusjes enkel voor jou. De vader was volledig van de kaart en omarmde zijn dochter hopende dat ze hem zijn opwindende reactie zou kunnen vergeven. Enige tijd later werd het meisje door een ziekte getroffen en stierf. De vader heeft de doos nog steeds dichtbij zijn bed staan en telkens wanneer het verdriet de bovenhand neemt, neemt hij de doos vast en neemt een verbeelde kus uit de doos en herinnert zich aan de liefde dat zijn dochtertje in het cadeau had gestoken. Tot slot herinnert ons dit verhaal aan het feit dat iedereen als mens zo een vergulde doos zou moeten bezitten, vol met onvoorwaardelijke liefde en kusjes voor familie en vrienden. Bestaat er eigenlijk wel een beter cadeau? jepico
Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
