mijn hart spreekt woorden van verdriet gevoel van onbegrip waarom je me achterliet
ik kan wel vragen waarom gebeurt het weer antwoorden zijn er nooit blijft pijn doen iedere keer
ineens een grote stilte steeds minder schrijven waar blijven de woorden moet ik nog wachten blijven
we hadden het zo leuk je zit diep in mijn hart en juist daarom voel ik me zo verward
mensen leren kennen dat doet iedereen graag om steeds op te moeten schuiven dat word echt een plaag
een gevoel van angst komt soms voorbij drijven iedereen komt en gaat zal ik alleen achter blijven
een echte ware vriend wanneer draag je die naam zijn er echte vriendschappen die tot de eeuwigheid blijven bestaan...
20-11-2005
jepico
|