Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
Ik ben een man en woon in Zelzate (Belgiƫ) en mijn beroep is minder-valide( vroeger bedrijfsleider).
Ik ben geboren op 08/01/1951 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc's, muziek, romantiek, liefde enz..
ik geboren te Assenede op 08/01/1951 en dus een echte steenbok. Ik tracht op mijn blog een zo groot mogelijke diversiteit van alle onderwerpen te brengen.
ben zoals ik ben
carpe diem ut ameris ama
om bemind te worden moet je liefde kunnen geven
21-11-2005
gedicht
mijn hart spreekt woorden van verdriet gevoel van onbegrip waarom je me achterliet
ik kan wel vragen waarom gebeurt het weer antwoorden zijn er nooit blijft pijn doen iedere keer
ineens een grote stilte steeds minder schrijven waar blijven de woorden moet ik nog wachten blijven
we hadden het zo leuk je zit diep in mijn hart en juist daarom voel ik me zo verward
mensen leren kennen dat doet iedereen graag om steeds op te moeten schuiven dat word echt een plaag
een gevoel van angst komt soms voorbij drijven iedereen komt en gaat zal ik alleen achter blijven
een echte ware vriend wanneer draag je die naam zijn er echte vriendschappen die tot de eeuwigheid blijven bestaan...
Ik was een oude zwervershond Die nergens nog een baasje vond Ik was in 't asiel verdwenen Maar eindelijk op een goede dag Toen ik het bijna niet meer zag Is toch voor mij een baas verschenen
Hij nam mij in zijn auto mee Naar een kleine plaats vlakbij de zee Ik zat als een riet te beven Maar ik kreeg een kamer en een mand En ik likte trouw aan iedere hand Dat was pas een hondenleven
Nu speel ik hier voor huisgenoot En ik zit goed tot aan mijn dood Mijn toekomst is gebakken Soms ben ik wel een beetje ziek Met hoesten en met reumatiek En andere ongemakken
Dan wordt er snel een arts gehaald Ik zie hij wordt contant betaald Ze barsten van de centen En ik ben spoedig weer gezond En dans weer als een jonge hond Met al mijn mankementen.
Soms denk ik nog aan oude Klaas Hij was mijn allerlaatste baas Met hem ben ik de wereld rond gezworven Die in een ijzig koude nacht Voor mij volslagen onverwacht Zo langs de weg, zo smartelijk is gestorven